En dit is alles wat ons na het zwoegen Van zoveel jaren, alles wat ons rest: De rimpels die ons aangezicht doorploegen, Het leed dat immer groeit, en op zijn best
Een trossel povere herinneringen Zo in der haast geplukt, een groet, een lach, En wat muziek die in ons hart blijft zingen De heugenis van een wat blijer dag.
Ach, dat er niets zijn luister kan bewaren Geen bloem, geen bloesem, niets, geen man, geen vrouw ! Elk pad doorkruist en elke zee bevaren; Het hart begeeft, en niemand is er trouw.
Kom, laat ons d'ogen en de vensters sluiten De deuren dicht, de laatste gast ging heen; De regen tokkelt op de dode ruiten, Geef mij uw hand, ik voel me zo alleen.
Jan Melis
10-11-2010, 16:29
Geschreven door Disteltje Reageren (5)
Ook in het " Boek des Levens " heeft elk blad twee zijden. Op de voorzijde, vaak in sierlijke letters, schrijven wij mensen onze voornemens, wensen en verlangens.
Maar op de ommezijde schrijft het leven zelf, vaak in minder sierlijke krullen, dat wat het met ons voorhad. Veelal is die tekst hemelswijd verwijderd van wat wij zelf op de voorzijde hadden geschreven.
22-10-2010, 12:34
Geschreven door Disteltje Reageren (2)
Zowel buiten als binnen zie je ze. Ze zijn op zoek naar een plaatsje voor de winter. Sommigen vinden echter de zool van een schoen of pantoffel tijdens hun zoektocht. Een warme winterplek zal wel niet voor iedereen weggelegd zijn zeker ?!
16-10-2010, 11:08
Geschreven door Disteltje Reageren (5)
Vorige donderdag te Gent naar het eindconcert geweest van Festival van Vlaanderen. Er waren drie fadista's- oa ook Raquel Tavares.
Waar ik echter het meest heb van genoten was het optreden van Christina Branco. Soms spreken wij van een "kippenvelmoment"; wel zo'n optreden geeft je iets waar je dagen later nog van nageniet.
Je haren gaan ervan rechtopstaan en zelf wordt je er helemaal stil van.
Eén woord: U N I E K !
09-10-2010, 11:01
Geschreven door Disteltje Reageren (5)
Vandaag, vanaf de middag, gaan we ons onderdompelen in de Gentse scene van Odegand. Van Graupner tot fadista's: het wordt een dagje genieten van muziek !
Ik was een paar maanden ervoor teruggekeerd naar het burgerleven. Na 15 maanden zat mijn legerdienst bij de pantsertroepen er op.
En nu was het 20 augustus 1963. Reeds ruim een half jaar leefden wij gespannen naar die " unieke dag " toe ! Iedereen,de fotograaf, de chauffeurs van de huurwagens, de uitbater van de feestzaal, de buren, de genodigden, onze familie en zeker ook wijzelf, wilden er een onvergetelijke dag van maken.
Als het enkel aan voornoemden had gelegen, dan was het zeker voor de volle 100% perfect geworden.
Maar. . . de weergoden, die altijd iets in de pap te brokken hebben, hadden het enigszins anders met ons voor.
Die 20ste augustus begon het, toen we eenmaal in de kerk waren binnengegaan , pijpenstelen te regenen en dit duurde voort tot laat in de namiddag.
Er was geen mogelijkheid om de klassieke huwelijksfoto's buiten te nemen. Het is dan maar een album geworden met feestfoto's van etende, drinkende en dansende ooms en tantes en genodigden.
Gelukkig was er een neef van mijn vrouw die, rasechte entertainer als hij was, de buien buiten heeft doen vergeten.
Zo werd het toch een onvergetelijke dag voor iedereen. Voor ons zou het hoe dan ook, zelfs al was het licht uitgevallen, een unieke dag geworden zijn !
En nu maar hopen dat die 47 van vandaag ooit, over drie jaar, een 50 jaar, mogen worden.
20-08-2010, 00:00
Geschreven door Disteltje Reageren (0)
Ik ben Willy
Ik ben een man en woon in een landelijke gemeente vlakbij Gent () en mijn beroep is gepensioneerd .
Ik ben geboren op 18/05/1940 en ben nu dus 83 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: heel wat lezen , tuinieren en op reis gaan (ook weekendjes).
Ik ben nog uit de tijd dat men na zijn studies naar het leger ging. Mijn legerdienst,van 15 maanden, heb ik, met héél veel plezier, doorgebracht in de pantserschool te Stockem (bij Aarlen).
Ik was een paar maanden ervoor teruggekeerd naar het burgerleven. Na 15 maanden zat mijn legerdienst bij de pantsertroepen er op.
