“Wat moet ik met mijzelf beginnen….Alles lijkt zo leeg van binnen.

Mijn hart lijkt zo leeg van binnen. Mijn hart is bevroren, alsof niets mij kan bekoren. Niet meer weten wat te denken of te voelen, is dat nu wat “de mensen met “de innerlijke legte” bedoelen?

Olé, olà,  Olé, olà …

Joachim
                 

Betreffende complexe huiselijke computergeschillen.

 

Beste J.

Dank voor je mail. Dit blog heeft fervente fans en laat ik het toegeven ook groupies.

 

Beste J, je schrijft dat je “madam” gepassioneerd is door dit blog. Je had dus groot gelijk om “je madam van achter dit blog weg te sleuren”.Jij bent immers een verstandig man die beseft dat vrouwen en parfums uiterst subtiel zijn en precies daarom moeten ze allebei goed opgeborgen worden. Jij beseft dat vrouwen kamelen zijn die mannen helpen de woestijn van het leven te doorkruisen. Groot gelijk dus om je madam te “bevelen iets voor zichzelf te kopen”, plus  “haar te dwingen een terrasje te doen” want zelfs  “in haar slaap was ze met dit blog bezig”. Ze stond er mee op en ze ging ermee slapen, maar jij dwong haar om opnieuw “normaal” als huisvrouw te functioneren want je schrijft dat ze “over de ganse lijn ongenietbaar was geworden door de schuld van dit blog.”Ze weigerde zelfs om aardappelen te schillen, zo kon het niet verder, dit moest tot vroeg of laat tot calamiteiten leiden. 

Je madam beweert dat jij rond kerstmis haar computer stiekem saboteerde om haar aldus te “dwingen of de kans te bieden om opnieuw de kerstaardappelen te schillen”. Zij, die keukenprinses van weleer. Als dit geen huiselijk geschil is dan weet ik het ook niet...

Toevallig ben ik gespecialiseerd in huiselijke geschillen. Mijn Josée is op dat vlak ook niet te onderschatten: ook ik heb tevergeefs geprobeerd om haar de aardappelen te laten schillen, maar vrouwen van tegenwoordig zijn niet meer gemaakt om aardappelen te schillen. Als ik het ook goed begrijp zit “madam”, in plaats van “de pantoffels klaar te zetten” om uw blijde intrede nog meer luister bij te zetten, met vierkante ogen op haar computer te tokkelen terwijl jij eigenlijk niets vraagt dan simpele  huiselijke geneugten, bijvoorbeeld pantoffels.

Je schrijft terecht: “ Waar is de tijd dat geluk nog heel gewoon was en uit simpele geneugten bestond?”.Alhoewel: over het algemeen zoeken onbegrepen vrouwen nooit naar pantoffels, zij zoeken een tolk en ze vinden in uw geval een computer. Geef toe dat het allemaal nog veel erger kan. Binnen het wettelijke kader zijn al je pogingen om haar tot de orde te roepen op een sisser uitgelopen. Daarom één gouden raad: neem een advocaat onder de arm voor uw geschil met uw madam want over het algemeen kunnen huisvrouwen hun eigen geschil toch niet betalen...zie je. Die is goed he, en nog een tip?  Ik zou je ten stelligste afraden om het met een enkelband of een burka te proberen. Ten stelligste afgeraden om 220 Volt op haar computer te zetten of  bijvoorbeeld naar Pakistan te verhuizen. Gewoon een advocaat in plaats van uw vrouw onder de arm nemen volstaat.

Beste J, sterkte. Ik hoop dat je je “madam” die zich nu nog als overstekend wild gedraagt tot rede kan brengen, want alhoewel ik het mij best kan voorstellen,  is het toch te gek dat mijn onnozele blog interessanter is dan haar huiselijke plichten.

Maar ik mag niets zeggen, mij er niet mee moeien van Josée. Ik zeg niets, helemaal niets want: ”Mit Frauen soll man sich nie unterstehen zu schertzen”.(J.W. von Goethe).  

POSTMAIL TER GELEGENHEID VAN VROUWENDAG.

Twee lezeressen beklagen zich over de vrouwonvriendelijke uitlatingen van de auteur.

Ze noemen de auteur ronduit vrouwonvriendelijk, dit blog seksistisch en meer bepaald de relatie met Josée zien ze niet zitten. Ze gebruiken er een woord voor, maar dat woord is zo manonvriendelijk dat de auteur weigert om het woord te publiceren. Alleen al om andere manvriendelijke vrouwen niet op manonvriendelijke gedachten te brengen.

 

Antwoord:

Beste lezeressen,

Groot gelijk. Zoals alle yin- yang relaties is ook mijn relatie met Josée er een van vallen en opstaan, van geven en nemen, van vinden en zoeken. Maar Josée en ik blijven wel met onze twee voetjes op de aarde. Wij weten dat wij noch in harmonie, noch perfect zijn. Het gevaar van al die Taoïstische poëtische verhalen (met wolken erbij en zo) is namelijk dat ze ons geen zoekende mensen voorspiegelen maar wel een poëtische ideale wereld van allemaal mensen die harmonie gevonden hebben. In de praktijk echter blijkt dit niet zo te zijn, want bij mijn weten bestaat zo’n wereld buiten het paradijs niet. De auteur zal ook nooit Boeddhist worden, een mens mag zich niet eens boos maken om de innerlijke vrede toch maar te bewaren terwijl Josée en ik bij wijlen de kookpannen naar mekaars hoofd zouden werpen. Alhoewel wij elkaar niet kunnen missen is er iets mis met ons, maar toch maken wij van onze ellende een feest…zie je. Christus ging immers af en toe ook flink te keer en dat lijkt al een pak aannemelijker en menselijker. Josée weigert haar versie van de feiten te geven, daar is ze veel te slim voor. Josée wacht, en ze laat de auteur zichzelf rustig in de gracht rijden en daaraan kun je al merken hoe geraffineerd dat mens eigenlijk in elkaar zit.

Dit blog is niet perfect, het is onnozel en oppervlakkig. Maar toch, hierin verschilt dit blog, naar ik verneem, van andere Taoïstische geïnspireerde blogs: het is soms brutaal en soms verfijnd, soms oppervlakkig en soms diep, soms scherp en soms poëtisch, soms juist en grappig en soms verkeerd. Soms grappig en soms zwaar over de schreef, soms diep religieus en soms vrijdenkend en wars. Het is soms informatief en soms fictief. De auteur schrijft soms iets vrouwonvriendelijks, en soms eigenlijk iets te vrouwvriendelijks. Kortom: dit blog is zoals het is en ik kan mij best voorstellen, alhoewel het niet de bedoeling is, dat sommigen zich daaraan ergeren. De auteur amuseert zich en zolang de auteur om zichzelf kan lachen en zichzelf kan relativeren hoeft hij niet om anderen te lachen. Waarom bijvoorbeeld om Josée lachen als men zelf zoveel lachwekkends in huis heeft? Lieve lezeressen, ter gelegenheid van vrouwendag vraagt de auteur geen begrip, begrijpen kost tenslotte niets dan enkel maar wat woorden.  De auteur wenst zelf te begrijpen en ons verhaal is een uitgewerkte yin –yang metafoor. Dat scheelt een slok op de borrel.

 

Auteur: Walter Marsoul.

Joop liet dit korte tekstje achter op dit blog:

“IK WENS JE NIETS TOE, GEEN GOED, GEEN KWAAD. HET IS ZOALS HET GAAT.

Antwoord: Beste Joop, dank voor die wijze woorden. Op mijn beurt wens ook ik je niets toe. Geen goed, geen kwaad want alles is zoals het gaat en daar kunnen wij niets, maar dan ook niets aan veranderen. Dat wilde ook ik je laten weten.

JOSEE WENST ALTIJD, IK DAARENTEGEN WENS NIETS.

Ja watte… we zijn met dit onderwerp nog niet aan de gebakken aardappelen toe, maar je hebt alvast groot gelijk om mij niets toe te wensen. Neem nu  ons Josée hier. Josée wenst mij voortdurend het beste toe terwijl ik haar eigenlijk niets toe wens. Onbegrijpelijk wat Josée mij toe wenst; er zijn veel dingen die een mens moet begrijpen, maar Josée begrijp ik van haver tot gort. Ik begin er zelfs niet meer aan om dat vrouwmens te begrijpen. Zij beweert altijd dat ik haar niet begrijp, maar de trieste waarheid is, beste Joop, de trieste waarheid is dat Josée eigenlijk niet wil begrepen worden.

JOSEE WENST VEEL TE VEEL…

Ik zeg niets, geen goed, geen kwaad; maar Josée loopt altijd vooruit op de historische volgorde van de feiten. Ik zeg niets, maar neem nu haar koopgedrag, haar koopgedrag wordt mij vroeg of laat fataal. Onze beschaving heeft ternauwernood een behoefte geschapen of ons Josée heeft er al een behoefte aan. Beste Joop, dat is nu de prijs die ik voor de beschaving betaal, begrijpt u? Bij Josée leven voortdurend behoeften waaraan geen enkele objectieve en niet standpuntgebonden informatie beantwoordt en dat is op den duur om zot van te worden.

Ik zeg niets, maar dat mens is qua koopgedrag niet te vertrouwen en de rest is navenant.

Josée bedriegt en beliegt mij over haar aankopen, maar het is beter Joop om zich 1000 keer te laten bedriegen dan om het geloof in de mensheid te verliezen…zie je. Ik zeg niets over Josée, geen goed, geen kwaad: ik zeg niets, maar eigenlijk heb ik niets aan dat mens. Ze schiet voortdurend in haar wiek en ik heb er geen enkele steun aan, en dan maar komen klagen…vooral zichzelf beklagen. Daar heb ik geen steun aan want eigenlijk doet dat mens niets anders dan zichzelf beklagen dat ze te zwak is om mij te ondersteunen, maar ik zeg niets. Ik zeg geen goed, geen kwaad en ik verbijt mijn verdriet, maar Joop, een hart dat breekt van verdriet dat hoort men niet.! Eigenlijk wou ik Josée naar de maan wensen, maar ik zeg niets.

Hallo Joop, ben je nog daar?

HUMOR REDT ONS BESTAAN.

Gelukkig dat ik Josée met een zekere humor kan benaderen want anders was het leven voor mij niets dan troep maar gelukkig kan ik Joée aftrekken van mijn belastingen. Humor redt ons geluk, eigenlijk is Josée heel grappig en zou ik voor haar moeten bijbetalen.

Welnu, ik ben zelfs bereid om op Josée amusementbelasting te betalen zie je…alhoewel ik niets zeg en hoegenaamd niet klaag zou ik met zo’n vrouw als Josée toch wensen dat ik geen inkomen zou hebben. Maar objectief gezien is elke frank( ik reken nog in Belgische franken) die ik aan dat mens uitgeef is er één te veel. In mijn geval zou een mens beter af zijn met een minimum inkomen, of zelfs met nog minder. Weet je, ik zeg niets en ik draag mijn geval met waardigheid maar je mag toch gerust stellen dat ik gelouterd ben in de smeltkroes van haar ellende. Ik ben een psychisch wreed ontwricht mens, maar ik zeg niets want Josée kan het altijd goed uitleggen. Ook nu weer onlangs is ze alweer in beroep vrijgesproken voor dierenmishandeling en dat doet pijn Joop. Het doet pijn als je dat mens nog op vrije voeten ziet loslopen om alweer aan een of andere behoefte te voldoen. Procedurefouten... bij ons in België is justitie namelijk een klucht Joop: zowat iedereen wordt er wegens procedurefouten of niet toerekeningsvatbaar vrijgesproken. Het is hier in België voor Josée moeilijker om in de gevangenis te belanden dan om er uit te ontsnappen. Ken je nagaan…

Kortom; ik wens in mijn diepste gedachten Josée naar de maan…maar officieel ik wens niets. Niets.

NIETS…

Ik wens ook jou niets toe Joop; maar niets bestaat niet want er is altijd ergens iets en zelfs het woord ‘niets’ bestaat uit ‘iets.’ Het bestaat namelijk uit ‘niet-iets’ en dat wordt dan

’n iets’. ‘Niets’ dus.

Eigenlijk wens jij mij dus toch iets, met name ‘niet iets’. Och Joop, als het u niet hindert dan wens ook ik u ergens ‘iets’ toe namelijk niets. Ik wil over ‘ergens nietsisten’ niets zeggen, geen goed noch kwaad. Zelf ben ik een ‘ergensietsist’ die een intuïtieve relatie heeft met zijn garagepoort omdat ik rotsvast geloof dat er toch  ‘ergens iets’ moet zijn.

Ergens moet er altijd iets zijn Joop en daar mag je de donder op verwedden.

Trouwens, in mijn geval is er nog altijd ons Josée: ik zeg er niets van, geen goed noch kwaad, neen, ik heb zelfs een veilige auto voor haar gekocht. Dat is een auto die niet sneller kan rijden dan Josée kan denken. Welnu Joop, zulke auto was niet op de vrije markt te vinden en daarom heb ik die dan maar eigenhandig gemaakt. Ik zeg niets, maar dat ding rijdt 6 km per uur maar gelukkig loopt het bergaf 9 km per uur. Ik zeg niets want in Nederland ligt de Franse taal moeilijk maar zij noemt dat ding haar “ Zwassantneufke”. Ik zeg niets, geen goed noch kwaad want alles is zoals het gaat.

PATRICIA WEET RAAD MET HET NIETS..

Omdat de kwestie van het ‘niets’ en het ‘iets’ Joop en mijzelf preoccupeert weet Patricia de Martelaere ons van antwoorden te voorzien. Dit probleem schreeuwt om forse filosofische onderbouwsels.

“ Lieve Pat, is er nu ergens iets of is er nergens niets” vraag ik.

“ Niets, niets blijft” zegt ze.

“Wat blijft er dan nog over” vraag ik. “Niets” zegt ze.

Jawel Joop, je hebt dus gelijk om niets te wensen want er is immers toch  niets dat blijft “ Maar wat dan Joop…,  er moet toch ergens iets blijvends bestaan?”.

“Enkel het blijven blijft” zegt Patricia, de schat.

Dat valt dan wel nogal minnetjes uit, alhoewel: als enkel het blijven blijvend blijft, dan blijft ook enkel het niet blijven blijvend.

 “Niet blijven is een vorm van blijven” zegt Pat.

Dat zijn allemaal dingen die kunnen gebeuren.

BESLUITVORMING.

Weet je, een mens wordt altijd in snelheid gepakt door “ergens iets wat niet blijft” en dit is de enige positieve besluitvorming die wij uit dit alles kunnen trekken.

Beste Joop, Josée en ik wensen je niets toe dan een aangenaam verpozen tussen twee haastige oponthouden. Ik weet ook niet waarop deze besluitvorming zou kunnen slaan, maar ze klinkt wel klever en klakkeloos kinky. Naar mijn aanvoelen kan een mens zich niet gelukkig of tevreden denken.

Walter Marsoul.  

Dank voor de opmerkingen Ben.

We zullen in dit antwoord er niet omheen draaien, beloofd. Maar, hoe uiteindelijk voor jou de juiste lesgever Tai Chi vinden?

Janneke en Mieke bieden een portie gemengd aan.

------------------------------------------------------------

In Tai Chi zijn er twee soorten lesgevers. Zij die een beetje Tai Chi beheersen, en ten tweede zij die “zomaar iets doen” en een portie gemengd onderwijzen die ze dan tai chi noemen. Iedereen kan de volgorde van de vorm geven of versnaperingen aanbieden, maar daarom kan nog niet iedereen een cursus Tai Chi Chuan geven.

Waarschijnlijk wordt er nergens zoveel onkunde in zulke proporties aangeboden als in Tai Chi Chuan.  Om van “Heilige Zever of opgeklopt gedoe” zoals jij dat noemt nog niet te spreken.

Maar, wij leven nu eenmaal in een tijd waarin het loont om het eigen gezever buiten proportioneel op te kloppen, zie je.

Tot zover niets abnormaals, alhoewel je zal toch moeten toegegeven dat lesgeven in Tai Chi ook niet niks is.

Frisse onkunde.

------------------

Een lesgever moet eerst aan zichzelf werken vooraleer zich met anderen te bemoeien. Groot gelijk. Maar je zult ook moeten toegegeven dat ook buiten Tai Chi langzaamaan één op de twee landgenoten inmiddels de therapeut van de andere blijkt te zijn en dat wij dezelfde toestanden ook in Tai Chi aantreffen. Blijkt dat deze samenleving de trappers kwijt is. Inderdaad, het is een noodzaak dat lesgevers Tai Chi op z’n minst de vorm grondig zouden moeten bezitten. Dat is zo, maar er is nog meer, want die Tai Chi vorm moeten zij ook kunnen duiden in de Chinese geneeskunde om tijdig een beroep te kunnen doen op Chinese zowel als westerse medische professionaliteit. Zij moeten tevens de bewegingen uit de vorm(en) kunnen duiden in de oosterse (en de westerse)filosofische traditie, in de martiale toepassingen, in verschillende wuchu varianten, in de bewegingsleer en in de energetica.  Lesgevers moeten voldoende sociale vaardigheden bezitten om op een psychologisch verantwoorde manier dit alles aan de man of de vrouw te brengen. Niet niks Ben.

Het Heilig Tai Chi Zeverke.

---------------------------------

Wat jij “Heilig Tai Chi Zeverke” noemt... Een lesgever moet de eigen weg kunnen gaan zonder blind te zijn voor andere wegen want de taichi vorm is slechts een middel, een hulpje voor onderweg. De vorm is geen doel op zich.

Lesgevers moeten eerst en vooral afstand bewaren. Als ik een mail krijg die begint met “Hoi” of “Beste” dan gaat die meteen in de prullenbak want ik ben namelijk “Hoi” of “Beste” niet. Lesgevers moeten ook een behoorlijke algemene ontwikkeling hebben, maar helaas is dit te vaak niet het geval en zij mogen in geen geval noch “Universele Heilige Zever “ noch hun persoonlijk “ Zeverke” , (hun Te Zeverke) komen verkopen. Nu de kerken hun deuren sluiten menen sommige lesgevers dat er nog meer kerken zouden moeten bijkomen: vooral dan hun eigen kerkje. Gelijk heb je, klef gedoe, terwijl men toch met behulp van de essentie van Tai Chi Chuan jaren kan lesgeven, die essentie volstaat en daarom zouden lesgevers toch op z’n minst toch hun Tai Chi Klassieken moeten kennen vooraleer modieuze of lucratieve praat verkopen. Gelijk heb je.

De tekenen des tijds.

------------------------

Samengevat: lesgevers moeten een ruime culturele en religieuze bagage in huis hebben, zij moeten  de “tekenen van de tijd” verstaan. Zij moeten meditatief, voorzichtig, bedachtzaam en pedagogisch verantwoord handelen, zonder daarbij zichzelf op te dringen. Zij moeten met macht kunnen omspringen en zij moeten zich bewust zijn van de schade die zij kunnen aanrichten. Zij mogen nooit misbruik maken van hun invloed en elk mens in waarde laten, helaas. Zij moeten niet enkel verantwoordelijk maar ook aansprakelijk zijn. Ja watte… er wordt veel van hen gevraagd.

Helaas, in het algemeen ligt het peil van de tai chi lesgevers laag en iedereen weet zulks. Koppeke schuin, neen, in het algemeen lust ook ik dat melige zichzelf promoverende Tai Chi lesgevers volkje niet.  En toch Ben, toch komt elk student uiteindelijk terecht bij de lesgever die hij of zij verdient. Sommige studenten verdienen immers niet beter dan les te krijgen van blauwe maandag lesgevers. Zo zie je maar, uiteindelijk komt alles goed terecht. c

Je hebt gelijk: dat “gedoe” komt niet ten goede van  bekwame lesgevers, want die zijn er gelukkig ook nog.

Gelukkig Ben, zijn er ook nog competente, eerlijke, ernstige en gewetensvolle lesgevers en die schatten van mensen kunnen niet genoeg gewaardeerd en gerespecteerd worden. Allen, en dus ook jij daarheen!

WALTER MARSOUL.

Betreffende Josée en ik.

Peter De Lathouwer: “Dan koken jullie ongetwijfeld zonder ingrediënten van dode dieren..!”

 

Antwoord:

Beste Peter, dank voor je mail

Inleiding:

Je stelt de vraag persoonlijk en sta mij toe het antwoord niet te ontwijken maar het te verruimen zodat het voor velen interessanter kan worden dan ons “al dan niet vlees eten.”. Wellicht tot je spijt ben ik noch vegetariër, noch Taoïst, noch voorbeeld noch vredestichter. Josée en ik hebben onszelf (voorlopig) niet heilig verklaard en wij doen met overgave en plezier alle stommiteiten die wij doen. Bovendien ergeren wij ons aan futiliteiten, kortom wij zijn  normale mensen en wij hopen van iedereen het zelfde. Of  Josée al dan niet vegetariër is, dat moet je aan haar vragen maar ikzelf zal nimmer vegetariër worden. Die gedachte alleen al is ondraaglijk want leven eet per definitie ander leven op. Zelfs bloemkolen zijn leven en als wij ze niet opeten dan doen de maden het wel in onze plaats. Sommige mensen slagen er zelfs in om elkaar psychisch “op te vreten”, dus sta mij toe te zeggen dat ik al wat dode of gewonde dieren gezien heb.

Geen doctrines:

Zelf lust ik reeds dertig jaar geen vlees en wel om de simpele reden dat ik het niet lust.

Het komt niet in mij op om vleesmaaltijden te bereiden en dat is als volgt gekomen: op een dag stelt men vast geen vlees te eten want men vergat gewoon om vlees te eten. Daar zit geen doctrine achter, maar voor wie een beetje bewust probeert te leven is zo’n attitude normaal.

Sta mij toe de teneur van je vraag wat verruimen? In het algemeen stel ik vast dat fanatieke

vegetariërs de energetische fout maken om te moraliseren, ze zijn zedenprekers, en wereldverbeteraars. De wereld verbeteren doet men niet door te preken of door anderen te veroordelen maar wel door zichzelf en niet de anderen te onderzoeken. Zichzelf onderzoeken is moeilijk, en precies daarom hebben velen hun doctrines nodig. Die geven hen immers het recht om anderen te onderzoeken in plaats van zichzelf.

Energie doordrukken of onderdrukken is zinloos.

Vegetarisme is voor velen een fanatieke doctrine geworden, maar doctrines zijn buitenkantverschijnselen die per definitie doctrinaire mensen produceren en dus tegenstand zullen oproepen. Wie houdt er nu van wijsneuzen die anderen op de vingers tikken als die niet zijn, denken of doen zoals zij zelf zijn, denken of doen? Niemand, en energetisch is het zo dat hoe feller men een energie onderdrukt, des te sterker ze zal weerkeren. Hoe sterker ik mij op “geen vlees” concentreer, des te sterker zal het “vlees” voor mij aantrekkelijk worden. (Precies omdat wij het tegendeel oproepen is het dwaas om een yin of yang te onderdrukken.) Hetzelfde zien wij trouwens ook in Tai Chi; sommige beginnende beoefenaars schijnen heiliger dan de Paus te wezen, zo yin …Ze willen als reactie op hun yange bestaan een overdreven accent op yin leggen? Maar zodoende roepen ze als vanzelf yang op, maar dan wel helaas een yang die oncontroleerbaar en dus niet hanteerbaar zal zijn. Een gevaarlijke en onvoorspelbare yang. Automatisch, daar gaat het om.

 

Verscheidenheid en tolerantie:

Wij houden dus van verscheidenheid, wij weten niet eens van mekaar wie er vegetariër is en wie niet, mijn studenten weten niet eens of ik al dan niet vlees eet. Het interesseert ze niet, alhoewel, toch is de energie van een vleeseter anders dan van iemand die geen vlees eet, waarmee ik niets negatiefs bedoel want wellicht hebben velen vlees nodig.

Kortom; geen doctrines maar wel verscheidenheid en tolerantie is mijn persoonlijk devies maar een devies is nog geen advies. Zelfs geen advies. Geen “Moving as one” want “ Moving as this one “ volstaat mij.  Zelfs geen Taoïst, wel“een vriend van Tao”.  

Niet oordelen over vleeseters:

Oordelen betekent letterlijk “je oor delen” dat wil zeggen dat het ene oor wat anders hoort dan het andere. Als wij “de goeden” zijn, wel dan zijn de anderen uiteraard “de slechten” en dus de vijand, zie je?  De inquisitie is dus niet iets uit een duister verleden maar de inquisitie is van alle tijden…van gelovigen zowel als van vrijzinnigen. Waarom zouden precies wij “de goeden” zijn? Belachelijk toch, en bovendien zouden wij moeten weten waartoe polarisering ons kan leiden.

“Stuur uw post”

Antwoord:

Dank Noël. De meeste mensen staan er niet bij stil, maar het is geen gezicht.

Inderdaad, de “Menapiër” die in dit blog oproept om mail te sturen  zou dringend moeten vervangen worden.  Groot gelijk; ontvangstcomité s moeten meer klantvriendelijk (yin) zijn. Bijgevoegd een voorlopig alternatief, maar ook dit is nog niet dat want dit alternatief overdrijft dan weer qua klantvriendelijkheid. Je kan hier net zo goed een flitspaal plaatsen. Moeilijk. Wel te verstaan: die flitspaal staat hier op proef bij wijze van voorlopige maatregel. Wij zullen nu zien wat dat geeft.

Dank voor je suggestie…

 

Om eerlijk te zijn waren er drie ijzersterke kandidaten voor de finale genomineerd. Alle kandidaten waren aan elkaar gewaagd, maar deze flitspaal haalde het uiteindelijk omdat ze volgens mij aanstekelijk werkt. Gefeliciteerd.

----------------------

Als nummer twee kwam uit de bus:

 

Om eerlijk te zijn werkt deze kandidate ook aanstekelijk.
Haar naam is Jo en haar hobby’s zijn koken.

--------------------------------

Tenslotte kwam als nummer drie uit de bus:

 

Om eerlijk te zijn werkt deze kandidate minder aanstekelijk,
maar haar naam is Priscilla, zij komt uit Pervijze en haar hobby’s zijn wandelen.

Wij zullen nu zien wat dat allemaal geeft

----------------------

Hoi Walter,

Te lange stukjes.

Korter?

Toi

Ecce

_____________________

Antwoord:

Gooh jong,

No way.

Jep .

Wee M

Een mail met de volgende “grap”:

“ Hoe drijft men een hoop geiten bij elkaar?” . Antwoord: ”Door een tupperware avond te organiseren.”

Noot:Tupperware is uitstekende marchandise, maar, hoe zou men een hoop bokken bij elkaar drijven? Benieuwd naar creatieve oplossingen; meld ze?

Beste Freddy, Patty, Taibo en Poppemieke,

Dank voor het zenden van jullie mooie kerstbol met opdruk. Ik ken jullie niet, maar wens jullie mooie eindejaarsverrichtingen voor 2007.

 Normaal hou ik niet van kerstbollen, het is te zeggen: behalve deze bol want die staat mij wel aan. Met het mailen van een kerstbol is niets mis daar ik horen zeggen heb dat 50 plussers zodoende contact houden met de buitenwereld. Dat is goed. 

Ik zou jullie graag iets terug mailen, ook iets met kerstbollen ,maar ik ben onhandig en zeker met kerstbollen. Als ik zoiets verstuur ontvangt ongeveer gans België mijn kerstbollen behalve jullie. Tenzij met oeresjans natuurlijk, en dat kan de bedoeling niet zijn. Daarom werd Ria vriendelijk gevraagd om het volgende plan uit te werken voor een nieuwe boodschap van algemeen nut:

Links boven: jouw originele rode kerstbol met jouw foto erop. Rechts boven: mijn foto met dat hoedje in die klok op jouw kerstbol.

Zodoende staat er niet alleen links een rode kerstbol, maar ook rechts en Ria mag de kleur kiezen daar ik als kleine middenstander mij niet met politiek mag bezighouden. (Van nature een onopvallende kleurloze figuur, en doe mijn best om dat zo te houden.)

Graag zou ik ook je hondje Taibo laten kennis maken met mijn Pitbull, Ramses de Vierentwintigste. Maar Ramses is zo asociaal dat ik betwijfel of dat wel een goed plan zou zijn. Het zit zo: ik zelf ben zeer sociaal, zodanig dat ik wel een asociale hond heb moeten aanschaffen want anders was het hier niet te doen. Ramses heeft vorige week mijn inboedel tot stoofhout voor de open haard herleid. Allez, weeral naar het containerpark, maar gelukkig breng ik vandaar rechtstreeks andere meubeltjes mee; toch maar om op te vreten. Thuis moet ik constant dag en nacht de ventilatie laten draaien want hij kwijlt continu ,en bovendien stinkt hij zo verschrikkelijk uit zijn bek dat ik klacht tegen derden voor milieuhinder heb moeten indienen… tegen mijn eigen hond notabene! Dat verdraagt een mens allemaal. Hij vreet ook mijn kleren, soms kan ik in weken niet buitenkomen, tenzij in korte broek. Van de buren heb ik geen last, enkel van de politie. Kanarievogels of zo, dat kan ik allemaal niet houden want Ramses vreet die gewoon met kooi en al. Ik heb reeds een hondenfluisteraar geconsulteerd en die heeft mij naar een leeuwentemmer verwezen. Die heeft mij op zijn beurt naar het 24 ste US AIRFORCE  verwezen voor een luchtbombardement maar die gasten moesten van Afghanistan komen en zij hadden toen wel te weinig tijd met die Taliban en zo. Zie je. Toen heb ik die gasten voorgesteld om Ramses dan maar zelf naar Afghanistan te sturen voor een vredesopdracht en om de boel daar op te kuisen. Nooit meer iets van gehoord.

Dat allemaal om jullie te bedanken voor jullie vriendelijke attentie.

PS. En wanneer hoor ik nog eens iets van mijn lieve Ambrosia?… Zalige Kerst.

                             Walter.

DENGELEN BENGELEN IN  D’AARDSE DAL.

Dank je Yolanda voor je verzending van 2 engelen. Ze komen mij van pas en ze waren op tijd afgeleverd.

In principe heb ik weinig verstand van engelen maar die grote engel bevalt mij bijzonder goed, en wel om volgende reden: hij/zij beweegt namelijk connectief.  Dat wil zeggen dat deze engel (zoals in taichi) bij elke beweging telkens de armen met de benen (elleboog-knie) verbindt.

Zulks boezemt vertrouwen in, want het is een verheven manier van bewegen waarop wij, gewone stervelingen, jarenlang moeten oefenen om een gelijkaardig resultaat te bereiken. Connectie is één zaak, maar het begrijpen van connectiviteit (in de meest ruime zin) is een voorrecht dat enkel voor “min of meer getransformeerde wezens” is weggelegd.

Daarom zou elke taichi beoefenaar deze schitterende engel grondig moeten bestuderen om zijn bewegingspatroon te imiteren en te integreren. Alles is immers met alles verbonden! 

Er stelt zich echter een probleem. Die kleine engel, die putti, …wel, dat ventje vertrouw ik voor geen fluit omdat die (in tegenstelling tot die harmonische engel) een chaotisch bewegingspatroon vertoont. Nu is het zo dat chaos (wanorde) tot kosmos (ordening) kan leiden, maar in dit geval sorry hoor,  het gezicht van dat ventje staat mij niks aan. Dat kreng lijkt wat mij betreft eerder een “ongeregelde” of een ”vrije radicale” te zijn, in elk geval betwijfel ik of hij wel een engel is want hij lijkt eerder een “aanstellerig joenk” te zijn. Hij is een aandachtvrager, een hangjongere, een nietsnut, en meer wil ik daarover niet kwijt.

Is het zo dat engelen altijd contact met mensen zoeken op het moment dat dit nodig of noodzakelijk is? Is het ook zo dat zijzelf, en niet wij daarbij het initiatief nemen?

Indien dat zo is dan is dat zo, maar waarom moet die grote engel dan persé “zijne kleine meenemen” als hij bij mij op bezoek komt? Dat is volgens mij tegen de regels, het is een zware deontologische fout.

Is het ook zo dat men engelen niet mag dwingen, oproepen of wegjagen? Is dat zo? Ja watte zeg, ik was net uit de kinderen...en nu zit ik alweer met zo’n onnozelaar opgescheept.

Weet u, Yolanda, als sceptisch mens geloof ik in engelen als een uitgewerkte metafoor voor boodschappen van een andere (kosmische) orde dan de rationele orde.

Engelen zijn dan  “bewustzijnsverruimende en begeleidende aanwezigheden”, zij zijn de boodschappers van en uit een andere orde.  Wie kan daar nu iets tegen hebben?

Hun geslacht doet niets ter zake. Ze hebben ook zulke mooie namen want alle engelen staan immers voor bepaalde deugden of eigenschappen. Wie kan daar eigenlijk iets tegen hebben?

Mag ik hier toch enkele van mij favoriete engelen vernoemen: 1) De aartsengel Perpetuël: een bepaald doel voor ogen hebben en dat doel zuiver invullen. Verder zijn er ook nog de volgende beschermengelen 1) Karaliël: de engel der flexibiliteit.

2) Chamuël: de engel van verdraagzaamheid. 3) Valoël: de engel der onbaatzuchtige liefde. En dan tenslotte is er nog mijn onvoorstelbaar intelligent engelvriendje waarmee ik een bloeiende haat-liefdeverhouding heb: 4) ISCMAHEL en dat is de engel van de GEHOORZAAMHEID. Wij begrijpen elkaar volkomen en precies daarom ligt onze relatie zo moeilijk. Hij is namelijk een “gehoorzame rebel”, hij is een onmogelijke verzameling van onwaarschijnlijkheden, een combinatie van paradoxen. I like this guy!

Dan is er natuurlijk ook nog de engel van de innerlijke vrede en die van de dankbaarheid; hun namen zijn mij ontschoten maar ook zij komen af en toe een beleefdheidsbezoekje afleggen. Tenslotte maak ik van de gelegenheid gebruik om de beschermengel  Anaël (de engel der voorspoedige seksualiteit) als vermist op te geven. 

Kortom Yolanda: dank je,  wie kan er nu in Godsnaam iets tegen engelen hebben?  Zend allen aub in grote getale, en liefst nog heden uwe engelen en ik zal ze zonder één uitzondering in dankbaarheid tot mij nemen. Zend vooral de engel Anaël, want er zal meer vreugde zijn over de terugkeer van één verloren engel dan over de permanente aanwezigheid van de 12 engelenkoren die duizelingwekkende deugden vertegenwoordigen die ik, weliswaar in nederige dankbaarheid, toch reeds allemaal al lang meen te mogen bezitten.

Walter.

R. uit A. vraagt naar de bedoelingen van dit blog.

Wij maken een onderscheid tussen het doel en de middelen. Dit blog is een middel en de bedoeling van de auteur is zichzelf te amuseren. Dat is een haalbare doelstelling.

Verder zijn er geen, want ondanks alle goede of slechte bedoelingen lopen wij meestal vast in alle bedoelingen. Doelen en bedoelingen zijn de oorzaak van veel ellende en de vraag luidt:

”Hoe kunnen wij ellende voorkomen?” Dat is een goeie vraag.

Ofwel mikken wij te hoog, te ver of niet ver genoeg. Soms mikken wij te lang of te kort of in de verkeerde richting. Bijziende mikkers mogen al blij zijn als ze een bril vinden waarmee ze het doel kunnen zien: de juiste bril vinden kan een realistische doelstelling zijn.

Zo ook kan zichzelf amuseren een realistische doelstelling zijn. Het is een kunst om juiste doelen voor ogen te hebben maar het is nog een grotere (Taoïstische) kunst om zomaar naast of over het doel te schieten, en tegelijkertijd toch het doel te treffen. Alle martiale kunstenaars hebben ervaren dat zij hun beste technieken “toevallig” ontdekten toen zij naar een andere techniek op zoek waren of, toen zij zichzelf aan het amuseren waren. Dit sterkt hun vertrouwen want het volstond immers om gewoon ontspannen en zonder bedoeling te oefenen, zich gewoon te amuseren om “iets waardevols” naar zich toe te trekken. Elk mens heeft ooit iets gelijkaardigs ervaren.

Verkrampte westerse geesten raken in paniek als zij iets ondernemen zonder een concreet doel voor ogen en die doelen moeten liefst binnen een vooropgestelde termijn bereikt worden.

Als men aan Westerlingen naar de oorzaak van hun onrust en hun stress vraagt, dan antwoorden zij: “ Te veel stress, te druk en te veel werk.”. Maar hun stress is wel een gevolg van hun doelstellingen want stress kan immers nooit de oorzaak van stress zijn.

Om gelukkig te zijn is het best niet al te veel doelen en bedoelingen te hebben, liefst geen, want het pakt immers meestal anders uit dan wij bedoelden.

Zoiets noemen wij dan een mislukking, maar de meeste baanbrekende wetenschappelijke ontdekkingen danken wij aan zulke mislukkingen, aan het feit dat hun ontdekkers naar iets anders op zoek waren.

Fixatie op doelstellingen verblindt: wij kunnen eindeloos en rusteloos zoeken naar de waarheid en als die waarheid dan uiteindelijk op onze deur klopt, dan openen wij de deur en dan vragen wij: ”Wie bent u?”. De waarheid antwoordt dan: ”Ik ben de waarheid.” En precies op dat moment dan klappen wij de deur dicht en wij roepen: ”Ga weg, ga weg want ik zoek de waarheid!” En de waarheid… die ging weg.

Gesteld dat “Taoïsme voor Totaal Ongeletterde Mensen” tot doel zou hebben om de lezers te amuseren. Stel nu, dan kon deze tekst net zo goed naast het doel schieten en het tegenovergestelde effect sorteren, namelijk de lezer fameus vervelen. Of erger nog, dit blog zou de bezoeker kunnen ergeren want bij alle doelstellingen die wij willen bereiken kan het tegenovergestelde van wat wij willen bereiken er dik in zitten.

Kortom: zoals met alle doelen zal het uiteindelijke doel van dit blogje achteraf wel blijken en dat is de juiste gang van zaken.

Maar omdat wij geen vertrouwen hebben en bijgevolg de lopende zaken willen analyseren, psychologiseren, commercialiseren, controleren, dirigeren, remediëren, evalueren etc… (om de drie maanden vinden wij wel een ander woord uit) zijn wij zulke “Bange Blanke Mannen zonder vertrouwen” geworden. Een paniekorkest van “Bleekgezichten” zonder vertrouwen en zelfvertrouwen. “Angsthazen” die akkoorden afsluiten.

Om het met Mahatma Gandhi te zeggen: ”De geest die van waarheid vervuld is zal al zijn daden vanzelf op het einddoel richten”. Zo werkt immers de “Voorzienigheid” want wij worden al doende van een doel voorzien. (Ook in Christelijke zin zijn wij het niet die onszelf van een doel voorzien, want kijk eens naar de lelies in het veld, zij bloeien gewoon…)

”Als wij goed voor de middelen zorgen, dan zorgen onze doelen wel voor zichzelf. ”Wij zijn het enkel aan onszelf verplicht om eerlijk, vlijtig en dapper ons best doen. Meer kunnen wij niet doen dan (met evidente correcties) dat wat moet gebeuren ook de kans te geven om te laten gebeuren.

Het zij zo, maar met “Taoïsme Voor Ongeletterde Mensen” zijn geen doelstellingen gemoeid maar er is wel voldoende vertrouwen in de Voorzienigheid. In de eeuwen der eeuwen. Amen.

En nu ga ik deze mail op spellingfouten controleren.

Beste V., dank voor je mail. Inderdaad eenden zijn pedagogische wonderdieren.

Zo'n moedereend die voor het eerst haar kroost in en uit het water haalt...daar kunnen wij veel juistheid van leren en zalig vredig meditatief naar kijken. Van de "natuur" hebben wij alles te leren, maar vanaf nu worden voorlopig helaas geen dieren meer opgenomen, ook geen uitgestorven dieren.

Jo uit Moorsel mailde:”Van dit blogje begrijp ik helemaal niets!!!!”

 En verder: “Of de auteur zich eigenlijk nog wel goed in zijn vel voelt”

 en, “…dat het momenteel ook in de gemeente Moorsel zeer slecht weer is.”

 Zijn advies luidt:“Ga eens wandelen”.

“Wel Jo, dank voor je mail.”

Dit is goed nieuws. Eindelijk is er toch eens iemand die “van dit blogje iets begrijpt” want van dit blogje valt namelijk helemaal niets te begrijpen. Dat heb jij onmiddellijk begrepen.   

Dit blog is lichtvoetige humor van allooi, en verder voelt de auteur zich slecht in zijn vel.

Ook hier in het Hageland is het  weer zeer slecht. Daarom gaat de auteur vandaag niet wandelen want vandaag is het weer slecht maar voor morgen hebben ze beter weer gegeven. Morgen zal de auteur wandelen want vandaag er te veel neerslachtigheid.

Dank, en laat jij af en toe weten hoe het weer in Moorsel gesteld is? Het hoeft niet persé vandaag, morgen mag ook.

PS: Heb je die foto van de vis van mijn buurman in dit blogje gezien, die is goed hé?

 Betreffende De Waarheid:  

                                             Beste Josiane, dank voor je mail. Het is zo, elk mens moet altijd en overal de waarheid  zeggen. Anderzijds is de waarheid vertellen wel het domste wat een mens kan doen.

 Maar, in mijn geval hindert dat niet omdat niemand mij au serieux neemt.

Te laat: dit ezelitem is afgesloten.