Dagboek van een wereldverbeteraar en vredesactivist

Inhoud blog

	God

	Wat is goed en wat is kwaad?

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

06-08-2009

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Made in the Seventies

Op Nederland loopt een programma over de afgelopen decennia. Vanavond is het de beurt aan de Seventies en ik kom erop uit bij het zappen. Het is niet mijn muziekscene maar het programma roept herinneringen op.
Echt interessant word het als de link naar de toenmalige actualiteit wordt gelegd. Het gaat over een stroming die autoautoritair opvoeden heet. Een leraar en studente getuigen over een school waar antiautoritair en maatschappijbetrokken werd onderwezen. Er wordt gegeten en gerookt in de klas, de leraar staat tussen de rondhangende jongeren. Men werkt aan projecten op vraag van de leerlingen. Het filmpje en de getuigenissen werpen een blik op een andere manier van leven dan het gangbare, een andere manier van zijn ook. En het hele verhaal schijnt nog positief uit te draaien ook.
Twee Surinaamse zussen, bekende namen van dochters van de Surinaamse leider Ferrier, bij de onafhankelijkheid in 1975, zitten aan de tafel bij de presentator. Ze zijn behalve Surinaams, goed opgeleide, bekwame vrouwen en hun getuigenis getuigt oa van een evolutie in het denken rond vreemdelingen.
Het is beschamend te vernemen dat men vandaag in Nederland achteloos zou berichten over feiten die in de Seventies nog veroordeeld werden als rassenhaat en onoirbaar gedrag tegenover vreemdelingen. Ik vraag mij af hoe het de Belgische situatie in dat licht bekeken vergaat. Ik heb de indruk dat wij niet toleranter, wel minder explosief tewerkgaan. Ik heb ook niet meteen weet van Rostocktoestanden, zoals die zich volgens het filmpje ook in Rotterdam voordeden.
Het programma blijft ondanks zijn air van ernst, luchtig, gelardeerd met seventiesmuziek. Het idee lijkt op momenten gepikt van de prehistorie van Guy Depré.
Men besluit in het tafelgesprek dat de Seventies op zijn minst heftige tijden waren, afhankelijk van de plaats waar je je bevond. Het is de periode van de babyboomers, een tijd ook voor de grote emancipatiebeweging van vrouwen, seksueel andersgeaarden maar ook van zwarte mensen. De Seventies waren volgens de tafelspecialisten, ondanks vele positieve ontwikkelingen niet echt tolerant te noemen. Wellicht speelde hier ook zeer sterk het actie, tegenreactiemodel. Persoonlijk kreeg ik heel sterk het idee van 'woelige' tijden. Tijden met inzet zoals ik dat ook heel vaak in deze tijd ervaar.

06-08-2009, 15:11 geschreven door Noem mij XX

Reageer (0)

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)

05-08-2009

De aarde vanuit de hemel

De aarde vanuit de hemel, de documentairereeks van Yann Arthus Bertrand heeft een vervolg gekregen op DVD, zag ik in de boekhandel. Zoals wel vaker, durf ik dergelijke zaken hardop opmerken. De boekhandelaar stelde dat hij mogelijk depressief werd van de reeks. Maar hoe word je depressief van de waarheid? Yann Arthus Bertrand registreert enkel en hij doet dit sec, zonder een zweem van negativiteit. Wel heeft hij zeer veel aandacht voor elke vorm van activisme tegen wat men gemeenzaam aanduidt als de achteruitgang van de vooruitgang. Zoals de bekende fotograaf het toont, zo is het. Oordelen mag de kijker en depressief wordt degene die de waarheid niet durft zien of ontkent. Al de rest wordt activist.