Onrecht is een omgekeerde driehoek, die rust op pijlers, die de bedoeling hebben het onrecht in stand te houden. Als je de pîjlers van het onrecht wegneemt, kantelt de driehoek en herstelt zich een natuurlijke orde.
Een journalist vroeg indertijd aan Mahatma Mohandes Gandhi: Hoe denkt u over de Westerse beschaving? Dat zou een fantastisch idee zijn, luidde het antwoord
Inclusie is een begrip in de hulpverlening. Het betekent dat je een woon- werkomgeving creeert rond een persoon met beperkingen die hem in staat stelt te functioneren zonder telkens opnieuw tegen de grenzen van zijn kunnen op te botsen. We zijn in zekere zin allemaal mensen met beperkingen. We hebben sociaal weefsel nodig om ons over die beperkingen te zetten en te functioneren alsof onze mogelijkheden eindeloos waren.
Vandaag, zondag is er opendeurdag op de molen van Rotselaar. De molen levert hernieuwbare energie voor x aantal gezinnen en vormt tevens de kern van de oudste woongemeenschap in Vlaanderen. Zou het kunnen dat dergelijke kleinschalige projecten een antwoord kunnen bieden aan de grootschalige problemen wereldwijd? In Rotselaar heeft men het antwoord niet afgewacht maar is men er als moderne Noahs tegenaangegaan, al zovele jaren lang. Er is geen excuus voor moedeloosheid, enkel de keuze zoals in de tekst van André De Cock tussen verantwoordelijkheid nemen of medeschuldig zijn.
Armoede is een onrecht en bovendien een discussie waar je niet zonder kleerscheuren uitgeraakt. In hoeverre is arm zijn, je eigen schuld en ik herinner mij de herdenking van 40 jaar bevrijding van Hongarije waar men na het communisme de vrijheid van het westen en meteen ook het vrije marktsysteem ging belijden. Voor een aantal mensen betekende deze omschakeling nieuwe kanden die welstand en rijkdom opleverden, voor anderen bittere armoede en geen toekomst of eind zien aan de tunnel. Degenen voor wie de vrijheid welstand opleverden, hadden een antwoord op de armoede van de anderen. Welstand komt niet vanzelf maar is het gevolg van hard werken. Hard werken levert tot nader bericht niet iedereen eenzelfde loon op.
Een vriend vroeg mij de volgende teksten te kalligraferen. Ik geef je een talisman. Wanneer je twijfelt of wanneer je ik zich teveel opdringt, probeer dan dit: Herinner je het gelaat van de armste en de zwakste persoon die je ooit ontmoette en vraag je af of wat je van plan bent voor hem nuttig zal zijn. Zal hij er mee vooruitgaan? Zal het hem controle over zijn leven en zijn toekomst teruggeven. Anders gezegd, zal het de miljoenen mensen die honger hebben in hun lichaam en geest leiden tot de swaraj (vrijheid). Dan zal je je twijfel en je ik zien wegsmelten. (een van de laatste notities van Gandhi (1948) In het midden van die tekst, komt de volgende gedachte van père Joseph Wresinski. Waar mensen gedoemd zijn in armoede te leven, worden de rechten van de mens geschonden. Wij zijn verplicht ons te verenigen om die rechten te doen respecteren. Als derde en laatste tekst, een tekst op naam van André De Cock, stichter van de beweging van mensen met een laag inkomen en kinderen. De zin die ik aan mijn leven geef, is een bijdrage te zijn tot het overleven van de soort 'mens'. Ik meen dat armoede, slavernij en geweld dat leven sterk bedreigen. Ik heb slechts de keuze, of mijn verantwoordelijkheid te dragen of medeschuldig zijn aan de ellende van velen. Ik kan niet beweren dat hun ongeluk mij niet aangaat of dat ik het niet ken. Het mogen schrijven van deze teksten vervult mij met vreugde. Er is een relatie tussen keuzes die we maken als mens en als samenleving en het onrecht dat mensen vandaag treft. Armoede is geen natuurwet. Als we andere keuzes maken, houdt ook het onrecht op.
