Inhoud blog
  • Pokhara en Kathmandu.
  • Terug naar Chitwan
  • Terug in Lumbini.
  • Trek naar het westen
  • Kathmandu
    Zoeken in blog

    Ze doen het weer
    2016. Reis naar Indonesiƫ en Nepal
    24-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Makassar - Malino - Makassar

    Makassar - Malino - Makassar.

    'Lion Air' is niet de plaatselijke uitspraak van 'Ryan Air', maar deze twee luchtvaartmaatschappijen hebben veel met mekaar gemeen: lagekostenmaatschappijen, geen maaltijden aan boord, geen comfort van films.... Met deze maatschappij vliegen we van Bali naar Sulawesi.


    Op anderhalf uur zijn we er. We landen in Makassar, waar we opgewacht worden door een taxi van het hotel. Die brengt ons op een half uurtje naar het 'Harmoni inn hotel', waar we op voorhand geboekt hebben.


    Makassar is een havenstad. Druk, rommelig, veel verkeer, geen voetpaden om op te lopen, kortom een plaats om zo vlug mogelijk te verlaten. Toch doen we hier een paar bezoekjes. Op tweehonderd meter van ons hotel ligt 'Fort Rotterdam', de oudste nog overblijvende militaire vesting in Indonesië. Dat gaan we uiteraard bekijken, samen met de twee musea die in het fort gevestigd zijn.


    Makassar is ook de paats waar men ons voor de eerste maal deze reis probeert op te lichten: op wandel langs de haven vraagt een riksjadriver (ze hebben hier nog fietsriksja's) of we geen zin hebben in een bezoekje aan de oude haven. Na wat onderhandelen komen we een prijs overeen: dertigduizend roepies (twee euro) om ons met twee naar de oude haven te brengen. De riksjaman roept onmiddellijk een vriend ter hulp om ons elk in een riksja te stoppen. Prijs? De overeengekomen dertigduizend roepies, vijftienduizend voor elke driver. Goed, wij op weg. Onderweg stoppen we aan de vismarkt (veel bizarre vissen - op zulk een markt hebben onderzoekers in 1974 voor het eerst een coelacanth gezien), we bezoeken de oude haven (veel houten schepen die door middel van mankracht (dragers) gelost en geladen worden), een traditionele markt ... en dan komt het. Niet ver van ons hotel rijden onze drivers een klein straatje in, waar al een paar andere riksja's geparkeerd zijn. We stappen uit en willen betalen, maar plots blijkt de prijs geen dertigduizend, maar driehonderdduizend roepies te zijn. Onder het motto 'a deal is a deal' wil ik niets betalen en gewoon doorwandelen, maar An is hier iets correcter (of braver) in en we leggen de afgesproken roepies in een riksja en wandelen door. We horen nog wat gemor achter ons, maar niemand onderneemt enige actie en we bereiken veilig ons hotel.


    Daar proberen we vervoer te organiseren naar Malino. Dat is op Sulawesi nog niet zo simpel: er rijden geen treinen en er zijn bijna geen busverbindingen. We moeten er dus geraken met bemo's, hier 'peteh-peteh' genoemd. Het zijn minibusjes die volgepropt worden met mensen en bagage en die niet echt een vaste route volgen. Ze rijden wel tussen twee bekende punten, maar de route die ze volgen hangt af van de bestemming van de passagiers. Een peteh-peteh brengt ons naar een terminal waar van alles vertrekt naar een hele hoop bestemmingen. Een bijkomend probleem is dat er bijna niemand Engels spreekt en wij geen Indonesisch kennen. Toch slagen we er in twee plaatsen te bemachtigen in een Jeep die naar Malino rijdt.

    De zeventig kilometer worden op twee en een half uur afgelegd.
    Malino is uitgestorven. Het is laagseizoen (dat wisten we) en het hotel waar we wilden boeken antwoordde gisteren niet op de telefoon. Als we er aankomen bijkt dat het gesloten is. Het hotel ernaast is ook dicht, maar degene die de boel in de gaten houdt wil voor ons een kamer (een piepklein bungalowtje) openmaken. Malino is een hill-station, een plaats die vrij hoog gelegen is en vanwaar je prachtige uitzichten hebt over de omringende bergen. We zijn nog maar net aan onze eerste verkennning begonnnen of het begint te regenen. Stortregen! Het water gutst er uit en dat blijft maar duren. Terug naar onze kamer en afwachten tot het overwaait. Spijtig genoeg gebeurt dat niet.


    De volgende morgen begint met mist en druilerige regen. We besluiten toch een vogelwandeling te maken. De omstandigheden zijn niet ideaal - je moet maar eens proberen goede vogelfoto's te maken terwijl je je fototoestel droog houdt onder een paraplu - maar toch zien we een paar nieuwe soorten. De regen houdt heel de dag aan.


    Terug naar Makassar. Van Malino uit is er geen goede verbinding naar het noorden. Je moet altijd eerst terug naar Makassar en dan kan je van daaruit terug naar een andere bestemming proberen te geraken. Door middel van twee peteh-peteh's geraken we aan ons vorige hotel waar men blij is ons terug te zien. We vragen aan de receptie hoe we naar Rantepao (een stadje in het noorden, onze volgende besteming) geraken en er blijkt zowaar een bus te rijden. Maar: we moeten een dag wachten, want voor vandaag is de bus volgeboekt en morgen, zondag, rijdt ze niet.


    Goed, dan brengen we maar een dagje extra door in Makassar. De tweede keer dat je een stad bezoekt zie je altijd andere dingen dan de eerste keer. Wat ons nu vooral opvalt is het grote aantal moslims dat hier rondloopt. Indonesië is wel de staat met het grootste aantal moslims ter wereld, maar het verschilt erg van eiland tot eiland: Bali bijvoorbeeld is voor negentig percent Hindoe, terwijl Flores voor vijfentachtig percent katholiek is. Volgens onze informatie zou Sulawesi hoofdzakelijk protestant zijn, maar zo ziet het er hier niet uit.


    De niet-moslima's hebben hier trouwens een vreemd schoonheidsideaal: blank is mooi! Dus schminken ze zich met een soort wit poeder. In combinatie met hun bruine huid, krijgen ze op die manier het uiterlijk van een lijk dat men drie dagen te lang boven de grond heeft laten liggen. Schoonheid blijkt dus heel relatief te zijn. Hoe dan ook, we bezoeken hier (ondanks de hitte en de grote luchtvochtigheid) de beach, zien de plaatselijke brandweer aan het werk en vooral: we boeken een bus om morgen naar het noorden te vertrekken. Tot dan!
    An en Jos
    Foto's : zie hieronder
    Vogelfoto's: http://observado.org/user/photos/50424



























    24-01-2016 om 11:36 geschreven door Jos


    18-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bali

    Bali

    Ondertussen zit ons eerste gedeelte in Bali er weer bijna op. De plannen zijn een beetje veranderd: omdat we niet weten hoe gemakkelijk of hoe moeilijk Sulawezi te bereizen valt, besluiten we eerst dat eiland aan te doen en pas daarna de twee gebieden die we in Bali gepland hadden te bezoeken.


    Maar eerste werk: even bekomen van de vlucht en aanpassen aan het klimaat. We zitten in Sanur. Het is hier uitzonderlijk warm: constant meer dan dertig graden. Hoewel het regenseizoen is, valt er geen druppel water. Gelukkig zitten we aan het strand, hebben we een rustige kamer en zijn er zeer veel goede restaurantjes in de buurt. Hier blijven we vier dagen. Van cultuur of vogels merk je hier niet veel, maar helemaal aan het eind van het strand (een dik uur stappen van ons hotel) is er een mangrovewoud. Het is, zoals elk mangrovegebied, een bos dat bij vloed ongeveer een have meter onder water komt te staan en bij eb volledig droog komt te liggen. De planten hebben zich aangepast aan dit regime en je vindt er een aantal speciale watervogels. Hier wandelen we elke morgen naartoe. Opstaan om zes uur, uurtje stappen langs het strand, vogels kijken, een uur terug. Dan een uitgebreid ontbijt en naar de kamer. Vogels determineren, foto's bewerken .... Na de middag slenteren langs het strand, iets gaan drinken, 's avonds gaan eten en dan naar bed, want morgen is het weer vroeg dag.
    Na drie dagen trekken we verder. Met een taxi laten we ons anderhalf uur verder brengen naar Petulu. We hebben via internet al een kamer geboekt en de eigenaar van het guesthouse verwacht ons.


    Petulu staat bekend om zijn witte reigers. Aan het voorkomen van deze vogels hier is een vreemd verhaal verbonden.

    In het midden van de jaren zestig van vorige eeuw had Indonesie te lijden onder massamoorden en slachtpartijen. Leden van de Indonesische communistische partij werden systematisch uitgemoord. Naar schatting werd toen ongeveer vijf percent van de bevolking gedood. Een groot deel van de lichamen van de slachtoffers werd nooit teruggevonden, zodat er geen begrafenisrituelen konden gehouden worden om de geesten van de overledenen te bevrijden, zodat ze deze wereld konden verlaten.
    In een kein dorpje, ten noorden van Ubud, werd in die periode een ritueel gehouden om het dorp te zuiveren van het kwade dat al dat geweld teweeg had gebracht. Een week later kwamen de eerste vogels aan: witte reigers. Sindsdien zijn de vogels er gebleven. De bevolking gelooft dat de dolende zielen van de slachtoffers van het geweld geïncarneerd zijn in deze witte vogels en hier rust vinden in dit vreedzame dorpje. Volgens de dorpelingen hebben de vogels zegen en voorspoed over het dorp gebracht.

    Na twee dagen in Petulu hebben we alles wel bekeken. Het wordt ook stilaan tijd om de rest van onze reis te concretiseren en dat betekent dat we aan vliegtickets moeten geraken. We besluiten ons daarom in het centrum van Ubud te vestigen, dicht bij alle winkels en reisbureau's. We herinneren ons dat we hier vorige keer een hotel met een zwembad hadden. Na wat zoeken vinden we het terug: centrum Ubud, beetje achterin gelegen, nette kamer, grote tuin, zwembad en (na enig afdingen) goede prijs: € 10 per dag. Dit kan niet meer stuk. Eerst tickets kopen (tweeënzestig euro voor ons twee) en dan de gewone routine: opstaan om zes uur, vogelwandeling door de rijstvelden, terug naar het hotel om te ontbijten (in de prijs inbegrepen) beetje vogels determineren, een uurtje in het zwembad, lunchen, lezen, uurtje in het zwembad, avondeten, pintje, slapen.
    Dat houden we zo vol tot we morgen vertrekken naar Sulawezi.
    Groetjes van An en Jos
    Foto's : zie hieronder
    Vogelfoto's: http://observado.org/user/photos/50424





















    18-01-2016 om 12:10 geschreven door Jos


    07-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De vlucht

    En we zijn vertrokken!

    Dinsdag.

    De TGV vertrekt stipt op tijd. Op minder dan een uur leggen we de afstand Antwerpen - Amsterdam af. De trein stopt in de luchthaven. Vandaar naar ons hotel is het drie minuten stappen. Onze reservering klopt, er is een prachtige kamer voorzien: licht, futuristisch en comfortabel. Alles (lichtsterkte, kleur van het licht, gordijn, TV, wekdienst ....) wordt bediend vanaf een i-pad. Domotica op zijn best!

    Woensdag.

    De domotica doet zijn werk: lichten gaan gradueel aan, een zachte stem telt af van honderd naar één, en dan is het tijd om op te staan. Nog even douchen en dan naar de luchthaven. Daar beginnen we de dag met een Engels ontbijt: toast, spiegelei, bacon, gebakken worstjes, bonen in tomatensaus en sinaasappelsap. Onze dag kan al niet meer stuk. Dan begint het: een uur te laat vertrokken richting Kuala Lumpur. Daar landen we na elf uur via een vlucht met heel veel turbulentie. We zijn wrakken.

    Donderdag.

    Ondertussen is het donderdag: door het tijdverschil landen we om zeven uur 's morgens. Twee uurtjes wachten en op tijd vertrokken naar Denpassar op Bali. Na drie uur landen we. Temperatuur: 31 graden! Het is hier uitzonderlijk warm voor de tijd van het jaar. Onze pick-up staat gelukkig te wachten, zodat we niet doodmoe en oververhit moeten beginnen met onderhandelen over een prijs. Na een rit van een half uur komen we aan in Sanur. Douchen en twee uurtjes slapen. Dan een strandwandeling en lekker Indonesisch gaan eten. Vlug naar onze kamer, terug douchen, lezen en slapen. Samenvatting: WE ZIJN ER!

    07-01-2016 om 14:03 geschreven door Jos


    30-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het aftellen is begonnen!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het aftellen is begonnen!

    Als ik dit schrijf zijn we begonnen aan onze laatste volle week in België.
    Voor zover we nu kunnen bekijken is alles in orde:


    - Onze reis is min of meer gepland en de eerste hotels zijn geboekt. Dinsdag rijden we met de TGV naar Amsterdam, overnachten daar en woensdag vliegen we vandaar naar Denpassar op Bali.
    - we hebben visa voor Indonesië en Nepal
    - Onze bankkaarten werken ook in Azië
    - TV-abonnement, autoverzekering ... zijn opgeschort voor vier maand
    - De politie is gewaarschuwd en zal vier maand buurttoezicht doen
    - het gras is afgedaan en de tuin is winterklaar
    - ....


    Het was nog even schrikken: gisteren kwam er bericht dat Malaysian Airlines, die eind april onze terugvlucht Kathmandu - Amsterdam zou verzorgen gestopt is met die vluchten. Gelukkig kon Connections onze vlucht omboeken. Vertrekdatum blijft hetzelfde en ook het vertrekuur scheelt niet veel, alleen vliegen we nu via London Heathrow, wat een verschrikkelijke luchthaven is.


    Nu rest er ons nog één karwei: inpakken en zien dat we niets vergeten. Maar voor het zover is:

    aan ieder die dit leest: een zalig Kerstfeest en een voorspoedig 2016!


    Volgend bericht komt vanuit Indonesië.
    Groeten

    An en Jos

    30-12-2015 om 16:17 geschreven door Jos


    23-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een nieuw jaar, een nieuwe reis.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het is weer bijna zover. Binnen twee weken gaan we er weer even tussenuit. 

    Dit jaar trekken we eens te meer naar Azië: januari en februari brengen we door in Indonesië, dan vliegen we verder naar Nepal, waar we het zuiden (de Terrai) en meer bepaald het zuid-westen gaan verkennen. 

    Meer concreet : in Indonesië willen we, na een korte periode op Bali, zeker Sulawesi bereizen. Daarna trekken we verder. Wat ons volgende doel is, staat nog niet helemaal vast. Mogelijk Flores, of anders een stukje van de Molukken. Dan terug naar Bali, vanwaar we naar Nepal vliegen. 

    Daar landen we in Katmandu en trekken na een paar dagen waarschijnlijk naar Suklaphanta, het natuurpark in het westen van Nepal. Vandaar reizen we langzaam naar het oosten en bezoeken onderweg zoveel mogelijk natuurgebieden en interessante steden en dorpen. 

    Doel van deze reis is zoals altijd: vogels kijken en fotograferen, lekker eten onderweg, interessante mensen ontmoeten, bezienswaardigheden bewonderen enz. 

    Maar voor het zover is, hebben we nog wat werk te doen: 

    - visa in orde brengen, 

    - malariapillen aanschaffen (zowel Indonesië als de Terrai zijn malariagebied)

    - reis iets gedetaillerder voorbereiden

    - bankzaken en volmachten regelen

    - Blog in orde brengen en adres verspreiden

    - onze lopende bezigheden hier tijdelijk afsluiten

    - en nog een hele hoop meer. 

    Tot binnenkort

    An en Jos

    23-11-2015 om 00:00 geschreven door Jos




    Archief per week
  • 11/04-17/04 2016
  • 04/04-10/04 2016
  • 21/03-27/03 2016
  • 14/03-20/03 2016
  • 29/02-06/03 2016
  • 22/02-28/02 2016
  • 08/02-14/02 2016
  • 25/01-31/01 2016
  • 18/01-24/01 2016
  • 04/01-10/01 2016
  • 28/12-03/01 2016
  • 23/11-29/11 2015

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Laatste commentaren
  • reis (Willy)
        op Een nieuw jaar, een nieuwe reis.
  • Reis (Ingrid)
        op Een nieuw jaar, een nieuwe reis.
  • Reis (Lieven)
        op Een nieuw jaar, een nieuwe reis.

  • Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!