Dit weekend traditioneel naar de Nurburgring.Ditmaal echter zonder onze favoriete piloot Didier Van Keymeulen, die ervoor gekozen heeft om dit jaar het wereldkampioenschap Endurance te betwisten, waardoor we hem niet echt veel aan het werk gaan zien.s Morgens op zaterdag, vroeg vertrokken met twee motoren, met als piloten Daniel en Patrick. Rene en ikzelf, met het oldtimer Volkswagen busje met Marc V. achter de volan.
Zoals jullie zien geen denderend weertje om naar ginder te sjeezen. Regen en koud, zo zou het blijven tot zondagochtend.
Na een hoger gelegen plekje te hebben uitgezocht, om tussen twee buien door, ons tentje op te zetten voor de nacht.
Met hier en daar een beetje improvisatie konden we tenslotte toch barbecueën en nadat de magen gevuld waren, zat de sfeer er al snel in.
Na een woelig nachtje, met zeer veel muzikaal kabaal, en dat niet alleen door de Raceparty, die niet ver van onze kampplaats doorging, er waren ook een paar zangers en snurkers onder ons, was er op zondagmorgen eindelijk een beetje zon. We zagen een aantal zeer leuke en zeer spannende races, zodat onze miserabele nacht snel vergeten was.
En hier willen wij dus niet slapen, nee, we liggen liever lekker in onze koude, natte, maar o zo gezellige tentjes. Wat zouden we anders te vertellen hebben aan onze kleinkinderen, dat we zoals mietjes in zulke hotels overnachten, nee dat kunnen we onze nazaten niet aandoen. We willen later kunnen vertellen en opscheppen over onze heldendaden en het buitenleven dat we meemaakten als rijpe senioren.
We waren al heel vroeg,om half acht, afgesproken op onze favoriete samenkomstplekje, namelijk op Daniel zijnen oprit.
We waren dus zeker goed op tijd om het traditionele ontbijt spek met eieren en koffie te verorberen in Zaal De Koninklijke Harmonie. Dit werd zoals gewoonlijk goed gesmaakt door onze hongerige magen.
Om half negen was iedereen klaar om aan te zetten. Met iedereen bedoel ik Marc V. zijn zoon Ben, Daniel, Rene en ikzelf. Patrick was een weekendje aan zee en Peter zijn oldtimer had een beetje kuren, waardoor hij niet tijdig klaargemaakt was om mee te rijden.
Het parcours ging langs gekende Oost Vlaamse wegen en weggetjes, richting het West Vlaamse Kortrijk, met na ongeveer 50 km een eerste stop aan cafe De Herder ( moto retro cafe), in Kuurne, Alwaar onmiddellijk door sommigen een oogje naar de bazin werd gepinkt. Na de cola en het stempeltje, want dit was noodzakelijk om aanspraak te kunnen maken op de hoofdprijs twv 250 , werd verder koers gezet richting Kortrijk, waar een plaatselijke toer werd gereden, met veel omleidingen en omleggingen binnen de omleiding, door plaatselijke kermissen en braderijen in de plaatselijke dorpjes. Na een paar keer het Noorden te zijn kwijtgeraakt, kwamen we toch telkens opnieuw de oranje witte pijlen met paarse S tegen. Deze waren trouwens zorgvuldig aangebracht door de organisatoren, waardoor ze zeer snel terug te vinden waren. Een pluim voor de organisatie daarvoor.
Zonder noemenswaardige feiten kwamen we in Olsene terecht, na ongeveer 95 km, waar werd halt gehouden op de Oudenaardestraat, in het Harley-cafe Sturgis, naam verwijzend naar de jaarlijkse Harley Davidson-parade in Amerika, waar honderdduizenden Harley-fans samenkomen. Tweede stopplaats en opnieuw drankje en stempeltje.
Toen hadden we,volgens het roadbook, nog 78 km te gaan tot de volgende stop , namelijk muziekcafe De Blauwe Wolk te Zottegem, door mijzelf gekend als zijnde een zeer goede kroeg met een uitbater die een heel goede muzikale smaak heeft. Na het heerlijke Oudenaardse biertje, hadden we nog ongeveer 35 km te gaan naar De Kruisen, waar het eindpunt lag en een fris pintje en hapje ons nog ten deel zou vallen.
We waren bij de eerste aankomers en hadden rond de 200 km op de kilometerteller, door een aantal (kleine) missertjes en plaatselijke omleidingen.
We dronken nog een paar glaasjes en aten een broodje worst.
Onderwijl genietend van prettige babbels met een paar oude vrienden, van het organisatiecomité Stichting Sint Pietersfeest Kalken.
Na nog een korte stop en een zakje vettige friet J op het terras van cafe De Meander werd rond acht uur koers gezet naar de respectievelijke verblijfplaatsen.
Bedankt vrienden voor de gezellige en veilige motortocht!
