Afspraak, zéér vroeg, om acht uur bij Daniel. Ik kom aan, zoals gewoonlijk, om kwart voor en Daniel en Rene staan al broederlijk naast elkaar te wachten.
Om vijf voor is ook Patrick ter plaatse en we kunnen aanzetten. Wim en Peter kunnen vandaag niet mee en dat is altijd jammer, want hoe meer zielen ... enfin je weet wel.
Het weer ziet er niet denderend uit en de regenpakjes zitten niet te ver weggestopt.
We rijden via het centrum van Gent, richting Knesselare, langs het Kanaal Gent Brugge.
Ter hoogte van Lovendegem hebben we prijs, regendruppels, Daniel trekt zijn regenpakje aan, de jeanettte, doch wij (Patrick, Rene en ikzelf) rijden verder zonder regenpakje.
Na 134 druppeltjes regen wordt het opnieuw droog en Daniel zit daar met zijn regenpakje, de jeanette.
Na een stopje op de markt van Damme, er is natuurlijk nog geen enkel deftig etablissement open zo vroeg, besluiten we verder te rijden langs de Damse Vaart, richting St Rita en St Michiels Brugge.
Een prachtig traject, ik heb er zodanig van genoten, dat ik ben vergeten plaatjes te schieten.
Opeens stopt Patrick in een straatje in St. Michiels en gaat aan een huis aanbellen. Wat blijkt nu, we staan aan de deur van Patricks zus en schoonbroer, van een verrassing gesproken.
We worden hartelijk ontvangen, bij deze joviale, vroegere Kalkenaars en worden vergast op een drankje en een koffie. Iedereen kent iedereen en het is een fijn weerzien.
Na uitgebreid afscheid te hebben genomen, keren we stilaan op onze stappen of in dit geval op onze bandensporen terug, om koers te zetten naar Kalken, meer bepaald naar café De Beize, waar Koen enVeerle op ons wachten, met een drankje en een goeie babbel. Er staan op dat moment een goeie 160 km op de teller.
Om twee uur keer ik huiswaarts, voldaan en een beetje moe, het was opnieuw een prachtig ritje op Zondagochtend en morgen kunnen we er opnieuw tegenaan,voor een drukke werkweek.