Dat ziet er een zéér verdacht persoon uit, wat zou die hebben uitgespookt? Stadhuis Damme Daniel zo fier als een gieter mee zijn jeanettenbroeksken aan. Rene en Patrick hun machientjes.
Afspraak, zéér vroeg, om acht uur bij Daniel. Ik kom aan, zoals gewoonlijk, om kwart voor en Daniel en Rene staan al broederlijk naast elkaar te wachten.
Om vijf voor is ook Patrick ter plaatse en we kunnen aanzetten. Wim en Peter kunnen vandaag niet mee en dat is altijd jammer, want hoe meer zielen ... enfin je weet wel.
Het weer ziet er niet denderend uit en de regenpakjes zitten niet te ver weggestopt.
We rijden via het centrum van Gent, richting Knesselare, langs het Kanaal Gent Brugge.
Ter hoogte van Lovendegem hebben we prijs, regendruppels, Daniel trekt zijn regenpakje aan, de jeanettte, doch wij (Patrick, Rene en ikzelf) rijden verder zonder regenpakje.
Na 134 druppeltjes regen wordt het opnieuw droog en Daniel zit daar met zijn regenpakje, de jeanette.
Na een stopje op de markt van Damme, er is natuurlijk nog geen enkel deftig etablissement open zo vroeg, besluiten we verder te rijden langs de Damse Vaart, richting St Rita en St Michiels Brugge.
Een prachtig traject, ik heb er zodanig van genoten, dat ik ben vergeten plaatjes te schieten.
Opeens stopt Patrick in een straatje in St. Michiels en gaat aan een huis aanbellen. Wat blijkt nu, we staan aan de deur van Patricks zus en schoonbroer, van een verrassing gesproken.
We worden hartelijk ontvangen, bij deze joviale, vroegere Kalkenaars en worden vergast op een drankje en een koffie. Iedereen kent iedereen en het is een fijn weerzien.
Na uitgebreid afscheid te hebben genomen, keren we stilaan op onze stappen of in dit geval op onze bandensporen terug, om koers te zetten naar Kalken, meer bepaald naar café De Beize, waar Koen enVeerle op ons wachten, met een drankje en een goeie babbel. Er staan op dat moment een goeie 160 km op de teller.
Om twee uur keer ik huiswaarts, voldaan en een beetje moe, het was opnieuw een prachtig ritje op Zondagochtend en morgen kunnen we er opnieuw tegenaan,voor een drukke werkweek.
Iedereen was netjes op tijd voor de eerste afspraak van dit motorseizoen.
Een primeur was dat de echtgenote van Wim ook op de afspraak was voor haar eerste ritje met ons zondagclubken.
We waren afgesproken om onze eerste echte rit dit seizoen in de richting van Nederland te trekken, namelijk naar Breskens. Daniel heeft zoals gewoonlijk een fijne route uitgezocht op zijn landkaart, langs zoveel mogelijk binnenwegen.
Het weer zag er niet echt schitterend uit bij het vertrek en het was toch een beetje aan de frisse kant. Nu ja, het was ook nog tamelijk vroeg in de ochtend, acht uur met name.
De reden van dit vroege vertrek; we zouden in Breskens het ontbijt nuttigen en ik kan u verzekeren beste lezers, als je daar in de jachthaven een Vlaams ontbijt vraagt, dan heb je een Vlaams ontbijt, met alles op en aan. Ik ga er hier geen beschrijving van geven, je moet het zelf maar eens gaan uitproberen.
Na het uitgebreid ontbijt, vertrokken we in Breskens rond 10.30 uur richting Kaprijke, waar er ergens een kroeg in den bolhoed bestaat. Deze wordt opengehouden door een oude studiegenoot van Peter. Zeker een bezoekje waard, al is het maar voor de mooie kunstwerken die de muren sieren. Als je het etablissement vindt natuurlijk, want dit is niet zo evident als je Peter heet.
Na een flesje Sparta Pils, richting Kalken, gereden, waar er nog ééntje werd gedronken in de Beizeen een beetje werd bijgepraat over het afgelegde traject.
Een blije motorrijder herken je aan de vliegjes op zijn tanden.
Tja beste bloggertjes, ik denk dat we het voor dit seizoen zullen voor bekeken houden. Door het aanhoudend slecht ,nat en koud weer, denk ik dat ik mijn machine zal stallen tot aan de volgende lente. Dit weekend heb ik nog eens een ritje gedaan, maar het wordt zodanig fris, de kleinere weggetjes liggen zodanig onder de modder en vuil, dat het niet meer plezant is. Het is trouwens zéér gevaarlijk toeren in die omstandigheden. Dus... met spijt in het hart, opbergen die motor. Volgend weekend nog een winteronderhoud doen. Komende lente gaan we er dan opnieuw met frisse moed tegenaan. Ik hoop dat ik jullie dan kan vergasten op nieuwe avonturen met ons clubke. Tot dan!!!
Half negen, plaats van afspraak, zoals gewoonlijk, Daniel zijnen oprit.
Marc komt al aan om 8u10.
Daniel zijn Transalp staat hem reeds op te wachten, van Daniel geen spoor. Waarschijnlijk nog een kopje koffie aan het drinken met moeken.
Patrick is er ook al om twintig over acht en twee minuten later, is ook Peter, op zijn oldtimer, paraat.
Van onze maat Neetsen en zijn kameraad Wim geen spoor, alhoewel het licht reeds brandde in zijn garage, toen Marc daar passerde.
Patrick zal eens op een rappeken gaan zien.
Neetsenis gisterenavond weesten eten bij Wim en ze zien het niet zo zitten om nu met de motor op de weg te komen, kan gebeuren hé. ???
Dan maar met ons vieren vertrokken, richting Lokeren. Via Stekene, langs kleine veldweggetjes (vroegere smokkelroutes?) naar Hulst en Axel.
Vanuit Axel besluiten we op de markt in Zelzate iets te gaan drinken.
Terug via allerlei piepkleine weggetjes, waar Daniel ze allemaal blijft halen, is ons een raadsel.
Enig probleem is dat er niet zoveel kroegen open zijn om kwart voor tien de zondagochtend.
Wij laten ons echter niet ontmoedigen en vinden uiteindelijk toch een etablissement, met de veelzeggende naam, cafe Ambiance.
Een koffie en een pintje later gaan we opnieuw op weg, richting thuisfront, waar onze stamkroeg De Beize op ons wacht. Ondertussen schijnt het zonnetje af en toe, en is het een prachtige herfstmorgen geworden.
Om elf uur zijn we in De Beize en Koen kan beginnen tappen. We veronderstellen dat het motorseizoen er bijna opzit en dat dit waarschijnlijk één van onze laatste ritjes is geweest. Maar... als het de komende weken nog een beetje deftig weer is, zullen we toch zeker en vast nog een toertje doen.
Deze zondagmorgen hebben we besloten om naar Damme te toeren. Afspraak bij Daniel thuis om acht uur. Ik kom als eerste aan en Daniel staat al op wacht. Vijf minuten daarna komen ook Peter en Patrick de bocht uitgereden. Nu is het nog wachten op Neetjen, maar ook dat duurt niet lang, hij komt al snel vanachter het hoekje. Als er iets is, waar wij een hekel aan hebben, dan zijn het laatkomers. Het is vrij mistig, waardoor ons tochtje in het gedrang komt. Na gezamenlijk overleg besluiten we toch maar te vertrekken, met in het achterhoofd dat de mist wel snel zal opklaren. Via de oude baan naar Gent en dan zoveel mogelijk landelijke wegen richting Damme. Door de dikke erwtensoep, want de mist is er ondertussen in geen geval op verbetert, kunnen we eigenlijk niet zoveel van de omgeving genieten. Rond half tien, na een paar tussenstopjes, arriveren we in Damme op het marktplein. Effe de beentjes strekken en een gezellige kroeg binnen. Voor de één een koffietje, voor de ander iets sterkers. Ondertussen was de hemel opengebroken en zagen we een fris herfstzonnetje. Eens de terugweg aangevat, ging the sky opnieuw dicht en was de mist helemaal niet verdwenen, integendeel. Door deze omstandigheden is het natuurlijk zeer moeilijk om te rijden en ook maar iets op te nemen van onze omgeving, zeer jammer. Bij aankomst aan onze zondagse stamkroeg, beloven we vast en zeker dit ritje over te doen, maar dan in betere weersomstandigheden. 't Zal wel hé mannen.
De BMW oldtimer van Peter. Prachtig machien.
De Transalp van Daniel. Met dank om alweer een prachtige route uit te stippelen.
Tja beste lezers, door het barslechte weer van de laatste tijd hebben we nog niet echt onze motoren kunnen buitenhalen. Hopelijk wordt het de eerstkomende dagen een beetje aangenamer weer, zodat we onze geliefkoosde hobby kunnen beoefenen. Namelijk zondagochtendbiken!!!
Wij zijn een paar vrienden, die mekaar regelmatig tegenkomen op zaterdagnamiddag en zondagvoormiddag in onze stamkroeg. Daar we alledrie, Daniel, Patrick en ikzelf met de motorfiets rijden, besluiten we om gezamenlijk op zondagochtend te gaan toeren. Het was eerst de bedoeling, elk om beurt een ritje van zo om en bij de 100 km in elkaar te flansen. Zodanig dat we op tijd terug in onze stamkroeg zijn, om nog wat na te praten over de uitstap, bij een natje en een droogje. Na een paar ritjes, komt ook onze collega motorrijder René (Neetjen voor de vrienden) ons clubje vervoegen. De week daarop vraagt René of we er geen bezwaar tegen hebben, dat zijn vriend Wim ook eens met ons meerijdt. geen enkel bezwaar natuurlijk, hoe meer zielen hoe meer vreugde. Ondertussen is er ook nog de Peter bijgekomen die onlangs zijn eerste ritje met ons maakte en dit is hem zodanig goed bevallen, dat hij ook belooft van zoveel als mogelijk mee op uitstap te gaan. Op die manier bestaat onze zondagochtendclub reeds uit zes vrienden. "De Zondagochtendbikers" zijn geboren. Het is de bedoeling om af en toe een verslagje en een paar sfeerbeelden van onze rondritten te publiceren.
Tussen de beginperiode en de dag van vandaag zijn er al een paar mensen geweest, die vragen of ze eens mogen meetoeren met ons op een zondagochtend, wat voor ons zeker geen probleem is, zo denk ik o.a. aan Walter D.W. Freddie en Norbert. Marc V. heeft ondertussen ook weer de draad van het motorrijden opgenomen. Recent zijn er ook Walter S. ,Eddy T. ,Hugo V.A. ,Freek D.L. ,Patrick L.en Ludwig V.D.W. bijgekomen, die regelmatig meerijden, zodat we met ons vriendenclubje reeds twaalf motorrijders tellen.
