Na een hele tijd met vervelige kwaaltjes allerhande voel ik me stillaan terug goed in mijn vel, mijn oude geestdrift komt terug in mijn niet meer zo jonge botten !! Maar het hart is er nog één van een 18 jarige, altijd eropuit om nieuwe dingen te leren, veroveringen te maken op gebied van kennis in kunst en muziek eigenlijk een mooie tijd om nu ouder te worden, nog zoveel om te ontdekken en beleven, samen een etentje ,hoeft niet te kostbaar te zijn,maar het gevoel van dat nog met zijn beidjes te kunnen doen,heerlijk toch zoveel mensen zijn alleen toen mijn wederhelft in pensioen ging zo'n anderhalf jaar terug heb ik hem gezegd, kijk nu kan dit terug samen zijn een hemel worden of een hel en dat maken we er zelf van we moeten kiezen onze laatste jaren samen laat er ons wat van maken ,in het begin was het moeilijk, als vrouw regel je je huishouden op een bepaalde manier en opeens is daar altijd iemand thuis, je hoefde nooit uitleg te geven als je ergens heen ging, als alles in orde was in huis was het o.k.maar nu moet die man zich ook een nieuw leven inrichten,nu moet men zijn tijd zelf leren besteden want tot dan kwam alle werk vanzelf je kant uit je moest er niet naar zoeken soms te veel maar niets is ook niet prettig dus ,cursussen, werk in de tuin, een wandeling af en toe, sport, en zo krijg je je dag wel gevuld.... 61bene
Ja ik weet het onze schijfsels zijn geen echte literatuur, maar misschien toch zaken waar iemand wat aan heeft,het leven zit vol verrassingen ,ontmoetingen , soms een kleine blik die je gegund is in iemands leven, zomaar door een praatje mooi is dat, mensen die elkaar ontmoeten ,het is waarschijnlijk omdat ik zo extravert van uitstraling ben , en echt ook belangstelling heb voor mensen, ik ga er niet zomaar aan voorbij maar probeer te luisteren want dat is niet meer van deze tijd, vooral naar ouderen ,en ondertussen worden we dat zelf en dat is iets dat de jonge mensen,nogal eens vergeten, dat ze ,en dan moeten ze nog geluk hebben ,ook eens oud zullen worden !!!!
Al dikwijls heb ik gemerkt dat de blogs met van die een beetje zoetgevooisde plaatjes nogal fel in trek zijn, dus nu krijgen jullie dat bij bene ook eens voorgeschoteld... eigenlijk hou ikzelf meer van het eigen werk, het zelf gefotografeerde of getekende of geschilderde werk maar ja ,goesting is koop zegt men in ons streek( het waasland ) ik ben volop bezig met wat werken klaar te stomen voor een gezamenlijke tentoonstelling in Beveren dit weekend altijd tof om je werk eens te tonen, wel zeer gevoelig want je gooit je hele hebben en houden, je hele denken van het moment van schilderen te grabbel naar de toeschouwer toe,wel raar hoor, vooral de eerste keer.. Wat gaan mensen daarvan vinden ,? maar kom voor ons is het geen commerciele bedoening want dat moet helemaal te gek zijn, je boterham hangt er dan nog van af. Wie zin heeft eens te komen zien, Huize De Rop Vrasenestraat 3, Beveren -Waas zaterdag en zondag 4 en 5 en 11 en 12 maart van 14 tot 18 uur Ook werk van 61bene aanwezig....Van harte welkom ,het steekt ons een riem onder het hart !!!!!
Een rustig beeld van polderkaarsen in de mist,lichtjes met rijm overdekt, een ideaal beeld om een trieste week te begeleiden... Dinsdag is mijn echtgenoot zijn chef van de firma ten grave gedragen pas 6 weken in pensioen en zo een beetje de link die mijn man met de firma verbond want hij is nu zo'n anderhalf jaar in pensioen en is toch altijd gelukkig als zijn oud collega's hem nog eens vragen langs te komen na een vergadering waar hijzelf 32 jaar aan heeft deelgenomen . Ze hadden hun baas bij zijn afscheid nog gevierd en mijn man maakte van één van die gelegenheden een leuke videofilm, de patroon heeft hem niet meer kunnen zien spijtig toch ......
Een wat zoetsappige afbeelding om het harde in het leven een beetje zoeter te maken, allemaal hebben we geregeld te maken met ziektes of overlijdens van mensen die we kennen en soms heel erg liefhebben... En naargelang je zelf ouder bent gebeurd dat meer en meer, op jongere leeftijd heb je véél meer rond je hoofd met werk en kinderen die je aandacht vragen nu echter is er meer tijd om daar bij stil te staan en je voelt de eindigheid van ons aardse bestaan ,niet dat ik een pessimist ben hoor want pluk de dag en wees er dankbaar om is mijn liefste motto en als ik onder de mensen kom is er geen vrolijker mens maar dat neemt niet weg dat er soms een zekere melancholie onderhuids aanwezig is maar vooral is er altijd de aandacht voor een ander mens , het gevoel van kan ik helpen en als ik daar dan in slaag,hoe klein ook dan kan mijn dag niet stuk een beetje zoals het motto van de scouts; be prepared !!!!Verander de wereld, begin bij jezelf !!!! bene
Op een keer in Griekenland ,niet ver van Athene verbleven we in Club Med Athenia, in Nea Makri en één van mijn mooiste herinneringen aan dat verblijf was bij een wandeling aan het strand komen we in de buurt van Marathon in een kleine taverna,onder de druivelaars en er was daar juist een groep oudere Grieken aanwezig om een hapje te eten, om die mensen te amuseren zit daar een bouzoeki speler en van die muziek hou ik heel ergveel,ze kunnen daar alles in kwijt,vrolijkheid en verdriet...op zeker moment komt er uit die groep bezoekers iemand die die liedjes kende en spontaan zong die mee,ja men zag natuurlijk dat wij toeristen waren en ja ja ondergetekende moest hapjes komen proeven en mijn man moest ouzo drinken en vriendschap klinken yamas...omdat ze ons zo spontaan betrokken in hun pret hebben we de week daarna hen getrakteerd met een fles ouzo en dat was ten zeerste geapprecieerd.Wonderbaar Griekenland met zijn fijne mensen en schitterende kultuur...
Wie me kent en ontmoet denkt waarschijnlijk, wat een geestdriftig oppervlakkig mens, maar niets is minder waar, onder al dat enthousiasme schuilt een gevoelig iemand, die zich zelfs soms verbergt achter lach en vrolijkheid... gewoon om de harde dagdagelijkse werkelijkheid de baas te kunnen en niet kapot te gaan aan deze keiharde wereld waar weinig liefde en respekt voor elkaar te vinden is. En toch door zelf vreugde te schenken ontmoet je op je weg dikwijls mensen die dit weten te apprecieeren,nog maar pas kreeg ik van een fijn mens een leraar van onze academie een ongelooflijk mooie tekst vol bemoediging ,dat doet toch deugd als je zoiets mag ontvangen en ik weet dat hij soms mijn blogjes bezoekt, dus hiermee alvast van harte dank !!!!
Ik herinner me als de dag van gisteren de eerste dag naar de academie,met een klein hartje want mijn hele leven heb ik ernaar verlangt om te kunnen gaan tekenen en schilderen. En ja hoor het mocht nog op latere leeftijd aan al dat nieuws beginnen en zo fier als een gieter ik daar naartoe..; Ja, ik was daar zonder materiaal want ik wist niet wat we nodig hadden iemand leende me een potlood en een blad tekenpapier en ik moest als een soort testje een stilleven tekenen van vormen,kegels en blokken je kent dat wel..; heel rustig heb ik daaraan gewerkt de hele namiddag door en toen het klaar was was ik apentrots toen de leraar me zei,zeg me niet dat je nog nooit academie volgde !!!!Ik liep naast mijn schoenen van trots en contentement en heb later voor hem niets meer goeds kunnen doen zot hé !!!!
Een klein bedankje voor de lieve kommentaartjes die ik van jullie krijg, ach het zijn misschien maar caramellenversjes die niet veel voorstellen maar zoals jullie opmerken ,ze komen recht uit mijn hart... Geen inpikken van andere en dan gekende teksten dat is volgens mij nogal gemakkelijk en goedkoop,door academie te volgen ben ik me ervan bewust geworden hoe belangrijk eigen werk is, geen copie maar zaken die je zelf maakt en ontwerpt,niet gemakkelijk uiteraard maar de voldoening is dubbel zo groot. Ik zal me eens terug aan het werk zetten want door wat gezondheidsproblemen ben ik achterop geraakt...
Je was te zacht, te teer Om dit leven vol hardheid En boosheid aan te kunnen En toen diegene die je probeerde Te behoeden voor veel kwaad Van buitenaf Een scherm vormde Ten koste van zijn eigen leven... Zo groots kan liefde zijn, Hij is je voorgegaan En als er zoals ik hoop Een God mag zijn Laat deze twee dan Terug verenigd zijn, twéé in één Zo krijgen ze beiden De laatste welverdiende rust In de eeuwigheid......bene 2003
geschreven na zelfdoding van manisch depressief schoonzusje 2 jaar na het overlijden van haar man , mijn broer......
Niemand weet het Alleen ik Mijn uitlaatklep van vreugde en verdriet Veel hoef ik niet,een potlood, een pen, papier Laat maar komen Gedachten,herinneringen,dingen Goed en kwaad Verguizen of bezingen Dat is het middel om in het leven Verder te gaan Niet blijven stilstaan Niettegenstaande alles trekt En duwt,toch even een pauze Alles gaat zo vlug, te vlug soms Want in dat ouder wordend lijf Weet ik soms geen blijf Met jeugdige gedachten, over zoveel te beleven Zo word ik heel graag oud En blijf ik toch, Goddank ...; een beetje stout ; bene
Dit is een hemelsbreed verschil, Ontspanning en geluk Dus ook zo kan het zijn Om nieuwe dingen te leren Op een leuke wijze, dingen uitproberen Bemoedigend toegesproken worden Techniek,oefenen, bespreken Stilleven opzetten ,belichting installeren Nieuw blank blok met bladeren Ligt klaar Wit, leeg, als een boek om te schrijven Daar vergelijk ik schilderen soms mee Die drang voelen om te beginnen Die inspanning om eraan bezig te zijn Het geluk als het lukt Heb ik dat wel gemaakt ?????
Vannacht, slapeloosheid, Auto's razen voorbij Momenteel gelden er andere wetten Lossere wetten, gedoog wetten Fijn voor sommigen uit de huidige jongere generatie Er zijn er, losgeslagen, alles mag ,alles kan T.V., voyeurisme troef Kerken en godsdienst hoeven niet meer Alleen nog grijze hoofdjes zie je er De nieuwe godsdienst, agressie Jaloezie en egoisme Er breken nieuwe tijden aan Met nog meer geweld ! Zelfs de natuur losgeslagen als de mens Waar zijn we mee bezig ? Alles vernietigen, voor nog een koelkast nog een auto Nog nooit was er zoveel weelde En zoveel geestelijke armoede Genoeg, genoeg, genoeg genoeg genoeg genoeg genoeg genoeg genoeg
Onrustig slapen, zeer vroeg vertrekken, Om zes uur bus,rijden, autostrades, Shuttle bus op trein in Calais, Plensregen, Engeland,grauw, grijs, 11 uur, bijna Londen; Streepje zon heerlijk Tate Modern bezoek samen Met eenzame dame, ik weeral gelukkig, Kunnen delen, kijk mooi uitzicht, Later met de bus naar Londen city Ik mag gidsen, heerlijk Voel me als een vis in het water To Buckingham Palace,door het park Vol zinderende herfstkleuren en eekhoorntjes Daarna Big Ben,Westminsten Abbey Hapje eten , Chez Mario club sandwich Meeting point Trafalgar square Perfekt op tijd ,nog een lange reis maar moe en voldaan na ons bezoek Aan Tate Modern en Londen
Strand, Griekenland Vlak bij, Marathon Geschiedenis, gevechten,heldenmoed Fier volk,nog steeds Toerist is toegelaten, niet meer dan dat, Soms ,bij persoonlijk kontakt, Hoor je, voel je, tussen de woorden De pijn, over het uitverkopen Van hun land, aan soms En meestal, gewetenloze geldmagnaten Blijf zoals je altijd was,jezelf Fier,trots en onafhankelijk Griekenland
Vakantie,een woord vol muziek Vakantie,een gevoel,romantiek Vakantie,Ontdekking en zien, Een zonsondergang Met kleuren zo mooi, Zo krachtig in roos en blauw De zon gaat onder over de woestijn, Mijn God, Wat kan eenmens hier intens gelukkig zijn!!!...
Nooit zal Kerstmis zijn zoals voorheen Altijd verbonden met het verdriet,het te plotse heengaan Niet alleeen van die mens, die broer maar ook Van je herinneringen samen, aan je thuis, je jeugd Aan rond de tafel grapjes maken, die eenvoudige familie Van toen waar is ze nu? Wat zijn we arm tussen onze weelde We worden rond de oren geslagen met luxe zaken, Auto's, g.s.m., T.V.programma's ,niets dan vervangers Voor die warme hartelijkheid,vroeger tussen mensen Tussen familie Zo dikwijls heb ik geprobeerd mijn hand te reiken Als steun,als blijk van meevoelen Mijn grootste verdriet is nu waarom is ze niet aangenomen? Wat was de reden? Steeds bleef er die hoop... Maar broer,was broer niet meer Het bolster van verdriet en pijn was niet meer te doorbreken En dan op t'laatst een kaartje, een uitnodiging Om samen 1januari te vieren Hoe heerlijk,weer samen alles misschien terug Op de goede weg, ook de kinderen blij Weer zoals vroeger, toen bomma en bompa nog leefden Maar het wrede noodlot heeft anders beslist En toen we je terugzagen lag je daar,koud en kil Als een marmeren beeld,niets kon nog worden uitgesproken Geen antwoord op het waarom.... Rust zacht en nu hopelijk in vrede Mijn kleine broer bene Geschreven nadat mijn enige 6 jaar jongere broer op 50 jarige leeftijd plots was overleden,hij heeft zijn leven volledig toegewijdt aan zijn teerbeminde vrouwtje dat manisch depressief was en zij heeft niet lang kunnen verder leven zonder hem,2 jaar na datum heeft ze zich het leven benomen ......
Niet zomaar een bezoek,eer een pelgrimstocht Een eerbewijs aan een nog levend kunstenaar Niettegenstaande een kille grauwe dag, Een museum vol vlammende kleuren Verheerlijking van ons Vlaamse land en de natuur Zoals R.Raveel zelf zegt; "Elk vierkantje tuin verbeeld voor mij de Kosmos" Dat neerhof,die betonnen afsluiting Vertikalen, horizontalen beelden en betekenis Een witte leegte op een doek ,zo geplaatst Dat het beeld in hetzelfde werk meer aandacht krijgt Raveel verteld ons,over zijn visie,zijn werk Om ons te laten delen in zijn gevoelens, Het gebouw is nu het sieradenkistje Waarin alles opgeborgen is Wat een aanwinst voor Vlaanderen....
Als jullie in die mooie omgeving komen van de Leiestreek met sint-martens lathem,deinze, afsnee ,deurle stap eens binnen in het museum in machelen aan de leie want hierop mogen we best trots zijn hoor bene
Verhaal over een leraar die echt helpt en oplossingen geeft, zelfs in de kunstacademie niet altijd evident !!!! Hij is echter een gevestigd kunstenaar in sint-niklaas en een fijn mens... Academiewerk ;
Trots als een pauw,gisteren zondagmorgen Leraar zegt,die opzet is goed en hij kijkt me Een beetje guitig,zijdelings aan Hij weet wat een intens plezier hij me hiermee doet, En vooral,deze woorden geven moed Om te wroeten, om te denken, om te werken Met alles wat er aan talent aanwezig is,hoe klein ook Gekneed,gestuurd, hij spit het naar boven Heel subtiel komt hij dan over je schouder meekijken Altijd heb je het gevoel zelfs als hij zomaar door de klas stapt Hij observeert,hij overschouwt zijn troepen Als een generaal,streng soms, altijd ter zake En vooral rechtvaardig,een waar kunstenaar,een echte leraar En wij, wij mogen meegenieten van zijn jarenlange studie Zijn enorm grote ervaring en bovenal Van zijn warme hart en liefde voor de kunst Waarin hij ons beginners,deelachtig maakt
Terug naar Napels, naar Pompei Februari,bitter koud,eerste dag wandeling met de groep Gaan ons verwarmen in de Cambrinus, the place to be in Napoli 2de dag ,bezoek aan Pompei prachtig weer en veel zon Heerlijk rustig in de ruinestad De Vesuvius ligt er onschuldig en witbesneeuwd bij En zoals altijd is Pompei een openbaring,over het dagdagelijkse leven Van 2000 jaar geleden ,de Villa Dei Mysterie,de stapstenen in de straten De bakker en het bordeel met publiciteit op de muren Vlug naar de Transvisuviana trein, we stappen uit in het oude Oplonti om een villa te bezoeken van Poppea Nero's vrouw Maar juist gesloten, dikke pech want zeer mooie fresco's zo is me door een italiaan verteld Terug naar Napels gaan eten in een Tavola Calda woensdag naar het Nationaal Museum, prachtig met veel zaken uit Pompei Beelden en mozaieken Donderdag trekken we naar Capodimonte museum en komen te voet door de stad naar Mergelina terug waar we logeren in de jeugdherberg,niet veel zaaks maar goede ligging aan de metro om alles te bezoeken in Napels Laatste dag moet ik even in de Funicolare, Om van boven het panorama te bekijken van deze wonderbaarlijke stad Ach ja Castello Dell' ovo, het Santa Chiara klooster en het stukje aan het water dat Santa Lucia noemt, zonder de eilanden te vergeten, Procida, Capri en Ischia Spaccanapoli ,de smalle steile steegjes met het echte vurige volksleven de visverkoper prijst er luidkeels zijn waren aan en lacht zijn mooie tanden bloot Bij het nemen van een foto Ze zijn er zich van bewust dat de toeristen nog steeds wat argwanend staan Tegenover hun stad, en ze waarschuwen voor de pickpockets maar wat nieuws onder de zon, die hebben we hier toch ook ! alleen attent zijn dat is het voornaamste Tot kijk want ik zag Napels reeds 2 keer en wil nog terugkeren want zegt men niet Napels zien ,en dan sterven... nee hoor als je Napels ziet dan pas weet je hoe te leven !!!
