Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, fotografie en tuinieren.
Vandaag een wandeling in eigen gemeente. De Sportclub Vaste Vuist hield er hun jaarlijkse Buzzewandeling.
Lauwe is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van de stad Menen. Lauwe was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. De leuze van de deelgemeente is: Lauwe Leeft. Lauwe is gelegen aan de rivier de Leie. De plaats is ook bekend om de 21 julifeesten (Nationale feestdag van België) (Summer@Lauwe), inclusief vuurwerk, waar jaarlijks veel volk op afkomt alsook de uitgebreide jaarlijkse kerstmarkt.
In 1917 werden voorwerpen van Gallo-Romeinse oorsprong gevonden, zoals een bijl en een slaghamer in silex. De Dronckaertstraat zou betrekking hebben op een heerweg van Roncq naar Kortrijk en verder. De naam Lauwe werd mogelijk in een boek van 804 aangetroffen, maar zeker in 1128 als Lauwa en in 1134 als Lauha. Het zou afkomstig kunnen zijn van aleu (lichtend) of in verband staan met Keltische benamingen voor water zoals lova (waterloop) en lavo (meer).
De heilige Aubertus van Kamerijk (Obertus, †668) zou hier zijn gedoopt. Omstreeks 804 zou hier al een gehucht zijn geweest aan een doorwaadbare plaats over de Leie. In 1128 werd gewag gemaakt van de eerste bekende heer van Lauwe, Disderus van Halewijn. Deze was overste van het Sint-Pieterskapittel te Rijsel. Het patronaatsrecht van de kerk behoorde dat kapittel toe. Een romaans kerkgebouw zou omstreeks 1100 zijn gebouwd.
Na de Slag bij Westrozebeke (1382) werden de goederen van de heer van Lauwe verbeurd verklaard. De heerlijkheid kwam in handen van de familie van Ghistelle en omstreeks 1430 door huwelijk in die van de familie van Halewijn. In 1544 kwam het aan Filips III van Croÿ. Severinus de Harchies, heer van Beauchamps kocht in 1642 de dorpsheerlijkheid van Lauwe van Albert de Croy d'Arsenberg. De laatste heer was Juliaan Louis Frans Bidé de la Grandville die tijdens de Franse Revolutie gevangen werd genomen en stierf in 1802. Tijdens de 19e eeuw groeide de bevolking, mede door de industrialisatie. Tussen 1838 en 1842 werd een spoorlijn aangelegd. In 1834 werd de Leie gekanaliseerd. Een brug naar Wevelgem kwam 1868-1869 tot stand en deze verving een veerdienst. In 1855 kwamen zusters vanuit Heule en betrokken een klooster. Ze leidden een school. In 1977-1978 werden klooster en school grotendeels gesloopt.
Omstreeks 1900 ontwikkelde zich de vlas- en dakpannenindustrie. In 1898 kwam er een jacquardweverij, De Witte-Lietaer genaamd. Oorspronkelijk linnenweverij, werd na 1900 ook katoen verwerkt. Het groeide uit tot een der grootste weverijen van Europa, die vanaf de jaren '50 van de 20e eeuw meubelstoffen en autobekleding ging produceren.
In 1910 werd dakpannenfabriek Lauwberg opgericht, deze werd in 1965 gesloten.
De start was vanuit Lauwe Satie en de wandelaars konden uit een 5tal afstanden kiezen. Ik koos voor de langste afstand.
Na iets te hebben gedronken begon ik aan de wandeling.
Terug een rustige en aangename wandeling door en rond de gemeente Lauwe. Aangenaam wandelweer.
Na gisteren te hebben gewandeld over de grens , ging ik vandaag een wandeling maken in Zonnebeke, waar de Drevestappers er hun Zonnetocht hielden.
Zonnebeke is een Belgische gemeente in het zuidwesten van de provincie West-Vlaanderen, de streek die gekend is als de Westhoek. De gemeente omvat vijf deelgemeenten: Beselare, Geluveld, Passendale, Zandvoorde en Zonnebeke en telt ruim 12.500 inwoners. De plaatselijke bevolking spreekt van 'Zunnebeke'.
De naam Zonnebeke komt van Sinnebeche. De eerste vermelding van Sinnebeche dateert van rond 1072. Dit staat in een oorkonde van de bisschop Drogo uit Terwaan. Hierin vraagt hij aan Fulpoldus, kastelein van Ieper, om in het reeds bestaande parochiekerkje een kapittel van drie kanunniken te vormen en te onderhouden. Hierdoor ontstond een klooster dat later zou uitgroeien tot de invloedrijke en machtige augustijnenabdij Zonnebeke. Iets verderop vestigde zich een benedictijnse vrouwengemeenschap, de Nonnenbosabdij. De godsdiensttroebelen dreven haar eind 16e eeuw tot een verhuis naar Ieper. De mannenabdij bleef zo'n goede 700 jaar het centrum van cultureel, bestuurlijk werk en economie van het dorpje, tot de Franse Republiek in 1797 alle kerkelijke goederen in beslag nam en verkocht. De paters werden daarna verbannen.
Rond Zonnebeke hadden tijdens de Eerste Wereldoorlog heel wat gevechten plaats. In de deelgemeente Passendale bevindt zich het Tyne Cot Cemetery, de grootste Britse militaire begraafplaats ter wereld. In 2017 werd de Zonnebeke Church Dugout voor korte tijd voor het publiek opengesteld, een ondergrondse schuilplaats voor Britse soldaten onder de toenmalige kerk van Zonnebeke. Na de Eerste Wereldoorlog kwamen de gevluchte inwoners terug. Het was onzeker of Zonnebeke zou worden heropgebouwd, maar met de steun van de Belgische overheid werden de werken aangevat. Architect Huib Hoste had er een groot aandeel in, al botste zijn modernisme op te veel weerstand om al zijn plannen te kunnen verwezenlijken.[1] Hij realiseerde uiteindelijk de Onze-Lieve-Vrouwekerk, de toenmalige gemeenteschool, de pastorij en een huizenrij in de Roeselarestraat. Architect Antoon Dujardijn uit Brugge tekende het gemeentehuis, dat een heleboel vernieuwingen heeft meegemaakt, waaronder aanpassingen in 1975 en 1994 en de toevoeging van een inkom met onthaal in 2011.
Zonnebeke ligt in Zandlemig Vlaanderen op een hoogte van 45 meter. De hoogte in de omgeving varieert van 20 tot 62 meter door de aanwezigheid van de Midden-West-Vlaamse Heuvelrug. De bossen en natuurgebieden van belang zijn het Polygoonbos in het zuiden, en het kasteeldomein, nu een openbaar park, in de kom. De Zonnebeek stroomt langs het dorp en het kasteeldomein.
De start was vanuit het Zonnerad en men kon uit een 5tal afstanden kiezen. Ik ging de 20km wandelen.
Geniet van de zomer in het landelijke Zonnebeke. Autoluwe en landelijke wegen leiden je naar Sint-Juliaan met passage door het Haneveld. Prachtige vergezichten.
Ditmaal ging ik wandelen net over de grens, nl in Zeeuws Vlaanderen. Ik reed naar Sluis om daar deel te nemen aan hun jaarlijkse wandeltocht Rondje Sluis.
Sluis is een vestingstad in het westen van Zeeuws-Vlaanderen, in de Nederlandse provincie Zeeland. De gemeente waartoe het stadje behoort heet eveneens Sluis, maar de hoofdplaats van deze gemeente is Oostburg. Tot 1995 was Sluis een zelfstandige gemeente. Op 1 januari 2023 had de stad Sluis 2.395 inwoners.
Het stadje Sluis werd in 1944 grotendeels verwoest door geallieerde bombardementen. Ook het unieke Belfort is toen volledig verwoest. Het centrum is echter weer opgebouwd en de omwalling is intact gebleven.
In het kleinschalige historische centrum van Sluis bevindt zich het enige Nederlandse belfort. In dit gebouw bevindt zich ook een historisch museum.
Windmolen De Brak, aan de zuidelijke uitvalsweg.
De historische stad Sluis had eertijds een rechtstreekse verbinding met de Noordzee en de Westerschelde via het Zwin. Als overblijfsel van het Zwin kan de Damse Vaart gelden, wat een kanaal is dat geleidelijk de plaats van de natuurlijke waterloop heeft ingenomen, toen deze geleidelijk verzandde. De Damse Vaart loopt dood in Sluis. Vroeger was hier een haven, maar scheepvaart is al lang niet meer mogelijk, doordat de Damse Vaart in 1940 is onderbroken toen de sifons werden verwoest.
De fundamenten van de voormalige Sint-Janskerk. Deze kerk, die een van de grootste in de streek was, werd gebouwd in de 14de eeuw en door een brand verwoest in 1811.
De oude Wallen van Sluis zijn nog grotendeels intact, met de Stenen Beer (Westpoort), Waterpoort, Zuidpoort en Oostpoort.
De grootste blikvanger van Sluis is het stadhuis, dat met het Belfort van Sluis als enige in Nederland is voorzien van een belfort, een versterkte toren met vier hoektorentjes. Het stadhuis werd in 1390 als symbool van de stedelijke vrijheid gebouwd naar het voorbeeld van de belforten in Gent en Brugge. In 1944 liep het gebouw zware schade op, waarna het in 1956 werd herbouwd. De raadzaal wordt afgesloten door een 18de-eeuws smeedijzeren hek dat afkomstig is uit het stadhuis van Middelburg. Langs de wanden hangen schilderijen en een wandkleed (1650). De toren (142 treden) biedt een weids uitzicht over het Zeeuws landschap
Sluis ligt in het zeekleipoldergebied op een hoogte van ongeveer 2 meter. De omgeving wordt gekenmerkt door akkerbouw. De Wallen van Sluis en de Damse Vaart zijn belangrijke natuurgebieden. Ten oosten van Sluis ligt de Krabbekreek terwijl de Belgisch-Nederlandse grens ten zuiden van Sluis gevormd wordt door het Lapscheurse Gat, dat overgaat in de Stierskreek. Enkele overblijfselen van de Staats-Spaanse Linies, zoals de Kruisdijkschans en Krabbeschans, zijn nog in het landschap aanwezig.
De aantrekkingskracht van Sluis komt voort uit het feit dat de winkels op zondag geopend zijn. Vroeger waren sommige producten in Nederland goedkoper of in België verboden en dat verhoogde de aantrekkingskracht. De opening op zondag begon al in 1908. Dit had te maken met het feit dat, ten gevolge van de toenmalige Franse secularisatiepolitiek de kloosters geen onderwijs meer mochten geven. De congregaties weken naar België en Nederland uit. In Sluis werd een zeer groot internaat, het Institut Saint-Joseph, gesticht. Veel jongens uit België en Frankrijk genoten daar hun onderricht. In het weekend kwam de familie op bezoek hetgeen voor grote drukte zorgde en leidde tot het openstellen op zondag van de winkels.
Daarom heeft Sluis, ondanks zijn geringe aantal inwoners, een groot winkelbestand. Sluis is in Zeeland de winkelstad met het grootste aantal meters hoofdwinkelstraat. Het stadje, dat slechts een kleine twee kilometer van de grens ligt, kent een druk kooptoerisme vanuit België. De stad kent meerdere restaurants, waaronder tot eind 2013 Oud Sluis, een driesterrenrestaurant. In de zomer, wanneer veel toeristen aan de Zeeuws-Vlaamse kust verblijven, trekt het stadje een groot aantal dagjesmensen. Jaarlijks bezoeken zo'n 5 miljoen mensen Sluis.
Kenmerkend was ooit het grote aantal seksshops, in een tijd dat deze in België niet voorhanden waren.
De start van deze wandeling is vanuit de voetbalkantine nabij de wallen van Sluis.
Rondje Sluis is een wandeltocht over historische wallen van Sluis met uitzicht op het Belfort, over de oude wallen van Retranchement, langs het uitgestrekte natuurgebied Het Zwin en Noordzee nabij Cadzand. De route is uitgezet over verharde en onverharde polderwegen, over dijken en door polders en met uitzicht op zee. Een aanrader als je van natuur en zee houdt. Na iets te hebben gedronken begon ik aan de tocht.Ik besloot om de 25km te wandelen.
Het te volgen parcours
Aangeland in Cadzand.
Cadzand (West-Vlaams: Kezand) is een dorp, gelegen in het uiterste westen van de Nederlandse provincie Zeeland. In 2023 telde het in de regio Zeeuws-Vlaanderen gelegen dorp 695 inwoners. Sinds 2003 is Cadzand een deel van de gemeente Sluis. Tot Cadzand behoort ook Cadzand-Bad. Rond het jaar 1000 ontstond in het noordoosten van het Graafschap Vlaanderen een zandplaat, genaamd 'ce sant/ Cesant' (dé Zandplaat). 'Cesant', 'Caesant', 'Casant' en 'Cassant' zijn de oudste benamingen, die vanaf de 11e eeuw tot ver in de 16e eeuw gebruikt zijn in geschriften en op land- en zeekaarten. In die tijd was de schrijfwijze afhankelijk van het dialect, de klank en de interpretatie van de schrijver. Vanaf de 13e eeuw werd vaak een hypercorrecte ‘t/d’ toegevoegd (Catsant, Caedsant, Cadsant, etc.). In het algemeen werden letters ter vergemakkelijking van de uitspraak toegevoegd of weggelaten (Kerzant/Kezant). In de 19e eeuw werd ook ‘Kadzand’ geschreven. De ‘K’ vindt men terug in het gemeentewapen, dat tot 1970 gevoerd werd.De naam 'Cadesand / Cadesanda' (Germ. kado(n)- 'kleine dijk' en sanda- 'zand') is een eenmalige Latijnse verbastering (ad auferendam decimam de Wulpa et de Cadesand, 1111-1115) in het goederenregister van de Sint-Baafsabdij te Gent. 'Cadesand' komt verder niet voor in geschriften en op kaarten.
Plezierhaven van Cadzand.
De molen van Cadzand.
Nooitgedacht is een ronde stenen beltmolen in het Nederlandse Cadzand, provincie Zeeland, die gebouwd is in 1898 en in gebruik is geweest als korenmolen. Reeds in 1620 was op dezelfde plaats de vroegere Oostmolen standerdmolen van de Strijdersdijk gebouwd. In 1662 werd deze vervangen door de Westmolen standerdmolen uit de Molenpolder. Deze is in 1721 vervangen door standerdmolen De Kat. In 1820 waaide de molen om maar werd weer opgebouwd. In 1897 brandde hij echter af. In 1898 is een nieuwe molen gebouwd, nu uitgevoerd als stenen bovenkruier. Tijdens de bouw werd besloten niet zo hoog te gaan als oorspronkelijk voorzien, maar omdat de kap al gereed was en deze moest passen werd de romp halverwege wat meer taps gemaakt, waardoor een knik in het muurwerk ontstond, die ook nu nog te zien is.
Tijdens de bevrijding in 1944 werd de molenkap ernstig beschadigd door een granaat. In 1947-1948 is de molen hersteld met onderdelen van ontmantelde molens uit de wijde omgeving. Dat dit nog zou gebeuren had de toenmalige eigenaar nooit gedacht. De naamloze molen heette vanaf dat moment de Nooitgedacht.
Bij gebrek aan werk wordt de molen in 1951 buiten bedrijf gesteld. De molenaar start een zuivelhandel en bouwt daarvoor een melkopslag aan de molen. De builzolder (1e verdieping) wordt verbouwd tot woonverblijf. Met het opkomend toerisme in Cadzand is er dringend behoefte aan slaapgelegenheden. Het woonverblijf en de ruimte daarboven worden in 1959 verbouwd tot 2 vakantieverblijven. Het aandrijfmechanisme van de in onbruik geraakte molen is verwijderd. Vanaf 1963 is er zelfs een bar in de molen. De melkopslag wordt toiletgebouw. De oneigenlijke bestemming van de molen bleek zeer gevaarlijk: in 1974 brandde de molen uit. Daarop is de molen gekocht door de Stichting Molenbehoud West Zeeuwsch-Vlaanderen. Met acties onder de bevolking en steun van het rijk, de provincies en de gemeenten kan begonnen worden met de restauratie met het doel de molen weer in zijn originele staat terug te brengen. Onderdelen vanuit het hele land, maar ook nieuwe materialen worden toegepast. De bovenas uit 1721 van molen De Kat, die in 1820 omwaaide, in 1897 verbrandde en in 1944 een granaatinslag overleefde, blijkt ook na de brand in 1974 nog bruikbaar voor restauratie van de Nooitgedacht. In mei 1977 kon de molen weer in gebruik genomen worden. De Nooitgedacht is elke woensdag en zondag te bezichtigen.
Ditmaal een wandeling in de regio. Ik reed naar Zillebeke waar de wandelclub uit Boezinge Nooit Moe er hun jaarlijkse Door bos en natuurtocht houden.
Zillebeke is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen, en een deelgemeente van de stad Ieper. Het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977, waar in 1971 Hollebeke en Voormezele aan werden toegevoegd.
Zillebeke komt van Sala (huis, vergelijk met zaal) en baki (beek), dus een woonplaats aan een beek. De Duitse gemeente Seelbach in het Zwarte Woud, waarmee Zillebeke verbroederd is, heeft een naam met dezelfde betekenis.
Zillebeke werd voor het eerst vermeld in 1102, als Selebecka. De bisschop van Terwaan verleende toen het patronaatsrecht van de parochie aan de Abdij van Voormezele. In 1270 kwam de Cisterciënzerabdij van Esen naar het Hof Hemelsdale te Zillebeke, om in 1295 naar Werken te verhuizen. Tot Zillebeke behoorde ook de heerlijkheid Bellewaerde.
In de omgeving van Zillebeke lagen een aantal kastelen, zoals Kasteel 't Hooge, en verderop langs de Meensestraat het kasteel Beukenhorst, na de Eerste Wereldoorlog herbouwd als Huize Zandberg en sedert de jaren '50 van de 20e eeuw bekend als Catalunya. Verder lag het kasteel Kerskenshove aan de Rijselse Weg. Dit werd na de Eerste Wereldoorlog niet meer herbouwd, maar op deze plaats ligt nu het Bedford House Cemetery. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd rond Zillebeke, vooral bij 't Hooge, hevig gevochten. Oorlogsbegraafplaatsen, bunkers, mijnkraters en dergelijke getuigen hier nog van. Na de oorlog werd het dorp herbouwd.
Zillebeke ligt in Zandlemig Vlaanderen op een hoogte van 22 tot 62 meter. De kern ligt nabij de Zillebekevijver van 28 ha, waar men kan wandelen, vissen en roeien. Ook ligt te Zillebeke het Provinciaal natuurdomein De Palingbeek van 240 ha, met bossen en de restanten van het Kanaal Ieper-Komen, en bovendien herinneringen aan de Eerste Wereldoorlog.
De start was vanuit het OC t'Riet en de wandelaars konden een 6tal afstanden kiezen. Het beloofde een hele warme dag te zijn en ik deed maar 19km om tegen de middag thuis te zijn.
Door de bosrijke omgeving van Zillebeke. Naast het Provinciaal Domein De Palingbeek met 240ha natuur ontdek je het Molenbos, het Kranenburgbos, domein De Vierlingen en de Gasthuisbossen in een landschap dat ingetogen herinnert aan de Groote Oorlog.
Een rustige en aangename wandeling. Er waren 1681 deelnemers en 48 clubgenoten.
Ook deze weekwandeling was vanuit Oost-Vlaanderen. Ik reed naar Middelburg(België) waar ik ging deelnemen aan de Bladelintocht.
Middelburg is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Maldegem. Vóór de fusie van de gemeenten in 1977 was het een zelfstandige gemeente.Middelburg is nooit een stad geworden; De historische gebouwen zijn verdwenen met uitzondering van de huidige kerk. Maar ook dit is sinds de vijftiende eeuw behoorlijk veranderd. In 1797 werden de kapittels onderdrukt door de Franse Revolutie. Het kasteel en de dorpskern van Middelburg zijn samen beschermd als archeologisch gebied.
Toen ik aan kwam was er al wat volk op de been.De start was vanuit de Kannunik Andrieszaal en de wandelaars konden kiezen uit verschillende lussen.Ik koos voor de 3langste afstanden goed voor zo'n 26km.Flirtend met de Nederlandse grens langs heel wat veldwegen. Je komt langs de Elderschans in Aardenburg en volgt de smokkelaarspaden van weleer.
De Sint-Petrus-en-Pauluskerk is in haar geschiedenis drie keer gedeeltelijk verwoest door oorlog en geweld. De eerste keer was in 1477 na de dood van Guillaume Hugonet, heer van Middelburg. Daarna kwamen de mensen uit het naburige Heille naar de kerk om de kerkschatten op te halen die Pieter Bladelin naar de kerk in Middelburg had overgebracht toen hun eigen parochie werd opgeheven. De rest van het interieur van de kerk werd aan diggelen gescheurd en de baljuw van Middelburg werd in de kerk bijna gelyncht door het gepeupel. Een tweede keer, in 1581, richtten de beeldenstormers zware schade aan. Pas in 1604 kon de kerk weer voor de eredienst worden gebruikt. Een derde keer, tijdens de gevechten tijdens de geallieerde opmars van 1944, was de schade opnieuw aanzienlijk. Het kerkgebouw werd in 1936 gedeeltelijk beschermd als monument. Sinds 2003 is de hele kerk met de begraafplaats beschermd.
De eerste lus toen ik aankwam in Aardenburg, waren al de bepijlingen weg. Dit was eventjes improviseren en uiteindelijk kwam ik terug aan in Middelburg met zo'n 2.5km extra. gelukkig bleven de andere lussen intact.
Vandaag een wandeling in Oost-Vlaanderen, nl Vinderhoute. Vinderhoute is een plaats in de gemeente Lovendegem en ligt in de provincie Oost-Vlaanderen binnen het gewest Vlaanderen.De wandelclub De Reigerstappers organiseerden er hun kastelentocht. De start was vanuit de voetbalkantine van Vinderhoute. Het beloofde een mooie dag en een mooie wandleing te zijn. De wandelaars koden uit een 6tal afstanden kiezen en ik koos terug om de 20km te stappen.
Natuurtocht door Vinderhoute met zijn verschillende kastelen en kerk, door de Vinderhoutse bossen naar de rustpost in Mariakerke, door de groene natuurgebieden rond Gent.
Vandaag stond er een busreis gepland van de wandelclub WSK Marke, en we gingen naar de provincie Limburg om in de gemeente Hechtel-Eksel de Vakantietocht te wandelen. Deze tocht werd georganiseerd door de wandelclub de Bosdravers uit Eksel.
Eksel (vroegere spelling: Exel) is een dorp in de Belgische provincie Limburg en een deelgemeente van Hechtel-Eksel in de Kempen, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. De eerste vermelding van Eksel is uit 714, als Ochinsala, de basisbenaming van het gehucht Hoksent aan de rivier de Dommel. Met Ochinsala wordt vermoedelijk bedoeld 'de woonplaats van Oko': een samentrekking van de persoonsnaam Oka/Oko en van sala dat zaal, woonplaats betekent (J. Mansion). In de 11e eeuw wordt Eksel vermeld als Ekinsala en in 1153 is sprake van Hecsele, een mogelijke samentrekking van agnis (ekster) en lauha (bosje op hoge zandgrond).
In 1977 fusioneerde Eksel met buurgemeente Hechtel tot Hechtel-Eksel. De wijk Kloosterbos van buurgemeente Overpelt werd toegevoegd aan het grondgebied van Eksel. Het oude wapenschild van Eksel wordt het wapenschild van de fusiegemeente.[15] Het wapenschild werd toegekend op 23 oktober 1905 en is gebaseerd op het gemeentezegel van 1625. In 1984 werd de Nederlands-Belgische speelfilm Wildschut naar het boek van Felix Thijssen gedeeltelijk gefilmd in Eksel.
Eksel ligt aan de noordrand van het Kempens Plateau, op een hoogte van 41 tot 64 meter. Het ligt op de waterscheiding tussen het stroomgebied van de Schelde (de Grote Nete ontspringt hier) en het stroomgebied van de Maas: De Bolissenbeek, zijrivier van de Dommel, vormt de oostgrens van Eksel. De Winnerloop, die ten noorden van Winner ontspringt, loopt in noordelijke richting en komt nabij Neerpelt in de Dommel uit.
Ten westen van Eksel liggen grote naaldboscomplexen op zandige bodem, terwijl ten zuiden en ten oosten van Eksel een gebied met kleinschalige percelen is te vinden, waar landbouwgrond afgewisseld wordt met stukjes bos. Meer naar het oosten vindt men het beekdallandschap van de Bolissenbeek.
Na een rit van 2u15 kwamen we aan te Eksel, waar we vriendelijk ontvangen werden door de voorzitster Marie- Louise.Een ouwe bekende, heb al verscheidene keren alleen gekomen om hier te wandelen. Onze clubleden werden getrakteerd gesponserd door de clubkas . De wandelaars konden kiezen uit een 5tal afstanden van klein naar groot. Na te hebben genoten van mijn kopje koffie begon ik met enkele clubgenoten aan de wandeling. Ik koos voor de 21km. Deze ging grotendeels door het Pijnven. hier in deze contreien geen gebrek aan natuur.
Het Provinciaal Natuurcentrum Pijnven strekt zich uit op het grondgebied van Hechtel-Eksel, Lommel en Overpelt en behoort tot Bosland, het grootste bos van Vlaanderen. Het is 1012 hectare groot en was eertijds een winningsgebied voor hout voor de Limburgse steenkoolmijnen. In de Kiefhoeksstraat in Eksel ligt het Bosmuseum Pijnven, van waaruit diverse wandelingen en fietstochten vertrekken (onder andere naar de zogenaamde IJzeren Paal, een landmeetkundig punt uit de 19de eeuw[24]). Het museum is geopend op zondagnamiddag. De tentoonstelling geeft een beeld van de flora en de fauna van de Kempen. De nadruk ligt op het bos als levensgemeenschap en op de principes van de bosbouw. Er is eveneens een collectie houtsoorten te bezichtigen.
Het typische landschap rond de Dommel en Bolisserbeek (Watering De Dommelvallei) tussen Eksel, Wijchmaal, Peer en Kleine-Brogel werd in 1987 beschermd.[25][26]
Hoeve Hobos en omgeving werd in 2000 beschermd[27] en ligt gedeeltelijk op het grondgebied van Eksel en gedeeltelijk op dat van Overpelt (Lindelhoeven). Het is 200 hectare groot.
Een mooie wandeling door het Pijnven en omstreken. Het was heel aangenaam om door dit domein te wandelen.
Vandaag ging ik een wandeling maken van de Vredeseilanden in Oostkamp(Moerbrugge). Vredeseilanden staat altijd garant voor hele mooie tochten. Dus ik reed richting Moerbrugge waar de start van deze wandeling rechtover de kerk was in cafe Tom Dooley.Er was een feesttent opgezet op het parkeerterrein rechtover de kerk en daar had de Vredeseilanden een apart deel om de wandelaas te laten inschrijven.Het was ook een fietsevenement.
Na de inschrijving en een kop koffie te hebben gedronken begon ik aan de wandeling van 20km. Op deze afstand waren er 2 controleposten voorzien en heel veel natuur, waaronder een deel van het Beverhoutveld en de Assebroekse meersen.
Terug een hele mooie wandeling rondom Oostkamp, met heel veel groen.
Na gisteren te hebben gewandeld in Ingelmunster, ging ik vandaag met Urbain naar Strijpen. We namen de trein in Wevelgem en spoorden richting Zottegem. Eénmaal aangekomen was het nog zo'n 2km te stappen tot Strijpen.
Strijpen is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van de stad Zottegem, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1971. Het dorpscentrum ligt net ten westen van het stadscentrum van Zottegem en is er door bebouwing mee verbonden. Strijpen ligt in de Zwalmstreek (Vlaamse Ardennen).
Strijpen was al in de vroege middeleeuwen bewoond. Aan de Beugelstraat werden Merovingische begraafplaatsen blootgelegd uit de zesde en zevende eeuw. De naam Strijpen komt van het Oudnederlandse 'Stripa', dat 'strook land' betekent. In 1162 werd door bisschop Nicolaus van Kamerijk aan abt Gillebertus de plechtige overdracht gedaan van het bezit en de inkomsten van de kerk van Strijpen. Vanaf de 12de eeuw tot de Franse tijd in België kwam het patronaatsrecht van de parochie dus in handen van de abdij van Mont-Saint-Martin, die er een priorij oprichtte die verdween bij de godsdiensttroebelen in de zestiende eeuw. Strijpen ligt aan de rand van de Vlaamse Ardennen op een hoogte van 22-70 meter. De belangrijkste waterloop is de Traveinsbeek die in westelijke richting naar de Zwalm stroomt.
Een belangrijk natuurgebied is het Bertelbos, dat op de grens met Roborst ligt. Een ander natuurgebied is het Wachtspaarbekken Bettelhovebeek op het Jan de Lichtepad, gelegen op de grens met Velzeke
De start was vanuit het vernieuwde OC en men kon uit een 4tal afstanden kiezen. Wij kozen voor de 21km afstand. We dronken eerst nog een kop koffie alvorens aan de tocht te beginnen. Het ging weer bakken zijn, toen we begonnen aan de tocht was het al 22° om 8u45.
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is sinds 1 mei op rust gesteld.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
