Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, fotografie en tuinieren.
Ditmaal koos ik een wandeling in Oost-Vlaanderen, ik ging wandelen in Eeklo, waar de wandelclub uit Vinderhoute er hun Ledeganck-Madoutocht hield. De start was in OLV-ten Doorn. De centrale rustpost was bij de Ballonvaarder Madou.
Eeklo is een stad in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. Deze stad in het centrum van de regio Meetjesland telt ruim 21.000 inwoners, die Eeklonaars[1] worden genoemd. Eeklo is de hoofdstad van bestuurlijk arrondissement Eeklo en van de Vlaamse regio Meetjesland. Het kreeg stadsrechten in 1240, onder Johanna van Constantinopel. Het provinciaal domein Het Leen bevindt zich ook voor een deel op Eekloos grondgebied. Het was een natuur en boswandeling. Het grootste gedeelte van deze wandeling ging door het Leen.
Op weg naar het Leen Ook deze wandeling geen gebrek aan afwisseling. Het was al aardig wat warm, gelukkig konden de wandelaars zich wat beschutten in dit domein.
Enkele mooie zichten
Aangekomen bij de centrale rustpost Madou. Hier maakten de wandelaars naar gelang de afstand een mooie grote lus.
Dit stuk langs de watering was niet bescherm tegen de zon.
Na de tweede doortocht was het nu terug naar de startzaal.
Hier bij een van de ingangen Het provinciaal domein Het Leen is meer dan 285 ha groot boscomplex en bevindt zich op het grondgebied van de Belgische gemeenten Lievegem en Eeklo. Het is grotendeels bebost met een gemengd loofbos. Het Leen is Europees beschermd als onderdeel van Natura 2000-gebied 'Bossen en heiden van Zandig Vlaanderen: oostelijk deel' (BE2300005). In de buurt van Het Leen liggen de Lembeekse bossen en het Bellebargiebos. In Het Leen zijn er 36 km wandelwegen aanwezig waarvan er 18 km verhard zijn. Daarnaast beschikt de wandelaar nog over evenveel kilometers onverharde weg die er als het regent drassig bij liggen en niet te betreden zijn zonder gummilaarzen. Het voordeel van de betonbanen is dat ze ideaal zijn voor rolstoelgebruikers, het verslepen van bomen na uitdunning en het uitvoeren van onderhoudswerken. In 1993 werd het Provinciaal Bosmuseum, het Bosinfocentrum Het Leen en Bosklassencentrum Hermeleen geopend. Er is ook een arboretum in Het Leen. Het arboretum omvat meer dan 7000 soorten houtachtige gewassen en vaste planten. Het arboretum is alle dagen vrij toegankelijk.Groepen die een natuureducatief programma willen spreiden over meerdere dagen kunnen terecht in het Bosklassencentrum Hermeleen. Erkende jeugdgroepen kunnen in vakantieperiodes hun tenten opslaan op de terreinen van het jeugdkampeercentrum. In Het Leen liggen 15 vijvers, waarvan er in drie gevist mag worden. Het water van de vijvers diende vroeger als bluswater bij munitiedepotbranden. De vijvers zijn ontstaan omdat rond de munitiedepots aarden wallen (merloenen) werden aangelegd, die bij een ontploffing verder onheil moesten tegenhouden. Doorheen Het Leen stroomt ook de sterk vervuilde Burggravenstroom, die afkomstig is uit Waarschoot. Gelukkig stroomt het water van de Burggravenstroom niet in Het Leen maar omgekeerd wel. Het Leen is een samenscholing van verschillende biotopen: een deel is als heide aangelegd, een ander deel als gemengd loofbos en nog een ander deel als dennenbos. In Het Leen is er ook een cafetaria, dat op maandag gesloten is.
Genoten van de wandeling, heel weinig wandelaars(hitte)
Na de wandeling deze voormiddag in Roesbrugge, reed ik naar Vleteren om deze wandeling te maken. De start van deze wandeling is aan het cafe De Vrede rechtover de Abdij. Je kan parkeren op de grote parking van De Vrede. Het eerste paaltje met de beschrijving van de route staat gedeeltelijk in de haag . Je moet goed kijken. Je wandelt dan naar de grot langs de zijkant van de abdij ook dit paaltje staat in de haag en vanaf dan is alles prima bewegwijzerd.
Vleteren is een gemeente in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De landelijke gemeente telt bijna 3.700 inwoners. De gemeente Vleteren is een samenstelling van drie landelijke kernen. De dorpen Westvleteren en Oostvleteren liggen naast elkaar, gescheiden door de Poperingevaart. In het zuidoosten ligt Woesten. Helemaal in het noorden van Oostvleteren, aan de IJzer, ligt het gehuchtje Elzendamme. De dorpskernen van Oostvleteren en Woesten liggen langs de drukke verbindingsweg N8 tussen Ieper en Veurne. De gemeente telt een totale bevolking van ongeveer 3.700 inwoners, relatief gelijkmatig verdeeld over de drie deelgemeenten. Dit bevolkingsaantal is echter dalend, met een daling van ruim 10% de laatste drie decennia. Enkel in Woesten blijft het inwonersaantal op peil en dit is zo de grootste kern geworden. Het gemeentehuis staat in Oostvleteren.
Deze wandeling is ongeveer 9km lang. Je komt banken tegen aan de Militaire Begraafplaats.
De Abdij van Vleteren. De Sint-Sixtusabdij is een abdij van de trappisten in het Belgische Westvleteren. De abdij is onder meer bekend om zijn trappistenbier Westvleteren. De huidige abt is Manu Van Hecke. De bibliotheek telt circa 600 drukwerken van voor 1830 en 40.000 van na die datum. Rond de abdij liggen de Sixtusbossen. Op weg naar de grot. Hier aangekomen aan de grot. De heilige Maagd Maria
Nu op weg door de Sixtusbossen. Ook op deze wandeling veel afwisseling.
Oude wegwijzers.
Hier was het heel rustig en ook goed beschut tegen de felle zon.
Aangekomen langs de Militaire Begraafplaats: De Belgische militaire begraafplaats van Westvleteren is een militaire begraafplaats met gesneuvelde Belgische soldaten uit de Eerste Wereldoorlog, gelegen in het Belgisch dorp Westvleteren. Deze Belgische militaire begraafplaats ligt aan de zuidoostelijke rand van het dorp. Er liggen 1.208 gesneuvelden, waaronder 33 niet geïdentificeerde. De begraafplaats heeft een rechthoekig grondplan met een oppervlakte van ruim 6.000 m². De grafstenen staan in rijen rug aan rug. De meeste grafstenen zijn officiële Belgische, al staan er nog 14 heldenhuldezerken. Achteraan bevindt zich een vlaggenstok met de Belgische vlag en centraal links bevindt zich een calvarie.
De Sixtusbossen strekken zich uit op de heuvelrug ten noordwesten van Poperinge. Het is een verzameling van allemaal kleinere bossen en behoort toe tot de welbekende Sint Sixtusabdij, waar monikken hun overheerlijk trappistenbier brouwen. Kom de dikste eik uit de streek ontdekken en geniet van de bijzondere roep van de wielewaal of van het waterspel van de vinpootsalamander. Kinderen kunnen zich uitleven in de speelzone.
Hoppeveld
Ook deze wandeling kan ik afvinken van de grote serie van Westoer. Mooie en rustige wandeling.
Vandaag ging ik 2 wandelingen maken van Westoer. De eerste wandeling reed ik naar Roesbrugge.
Roesbrugge is een landelijk dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen. Roesbrugge is het grootste dorp in Roesbrugge-Haringe, een deelgemeente van de stad Poperinge. Roesbrugge ligt in het noordwesten van Poperinge, en in het noorden van de deelgemeente Roesbrugge-Haringe. De dorpskern ligt langs de IJzer, die hier Belgiė binnenstroomt. Een oude tak van de IJzer, de Dode IJzer, vormt de noordgrens. Aan de andere kant van deze Dode IJzer loopt de bebouwing van de dorpskern door in Beveren-Kalsijde, een gehucht op het grondgebied van de Alveringemse deelgemeente Beveren aan de IJzer. Een kilometer ten zuidwesten van Roesbrugge ligt het dorpje Haringe, waarmee Roesbrugge één deelgemeente vormt. In het nabijgelegen Haringe werden sporen van Romeinse of Gallo-Romeinse bewoning teruggevonden. Deze plaats werd op het einde van de 9de eeuw voor het eerst vernoemd en in de 11de eeuw kwam er een kerkje. Ten oosten had ene Rohard een brug aangelegd over de IJzer en hier rond ontwikkelde zich bewoning. Deze plaats werd eind 12de eeuw, begin 13de eeuw vermeld als de Ponte Rohardi en Rohardsbrugge. In de 13de eeuw namen Elisabeth van Rohardsbrugge en haar echtgenoot Willem van Béthune een mottekasteeltje op de linkeroever van de IJzer in gebruik. Op de rechteroever werd in 1218 een kapel gebouwd, afhankelijk van de parochie van Haringe, en in 1236 werd op de linkeroever, op het grondgebied van Beveren, een klooster gesticht, Onze-Lieve-Vrouw ter Nieuwe Plant genaamd. Het klooster werd in de 16de eeuw meermaals geplunderd en uiteindelijk afgebroken door de Malcontenten, omdat dit het zicht belemmerde. Terwijl Haringe een klein landelijk dorpje bleef, ontwikkelde Roesbrugge zich verder. Dit dorp werd een klein economisch centrum door zijn goede ligging. Vanaf hier was de IJzer immers bevaarbaar en het dorp lag aan de brug over de rivier op de steenweg tussen Ieper en Duinkerke, welke in 1681 werd aangelegd onder het bewind van Lodewijk XIV van Frankrijk. Er waren enkele windmolens, waaronder een papiermolen, vijf brouwerijen, enkele steenbakkerijen en een handel in granen en vetten. In de 18e eeuw waren er ook twee tabaksfabrieken, waarvan de producten over de grens werden gesmokkeld. Na de Franse Revolutie werd Roesbrugge een administratief centrum. Het dorp werd hoofdplaats van een kanton en kreeg een vredegerecht. Tot in de tweede helft van de 20ste eeuw waren er nog belastingkantoren, rijkswacht, douane en brandweer gevestigd. Tijdens het ancien régime bleef de kapel van Roesbrugge afhankelijk van de parochie van Haringe, maar in 1806 werd in Roesbrugge de nieuwe Sint-Martinuskerk ingewijd en de parochie werd zelfstandig. Ik parkeerde mijn wagen eventjes over de brug nabij de kerk van Roesbrugge. De wandeling is aangegeven met bordjes met de Dode ijzer wandelroute. Het beginpunt is op de brug (aangegeven) , een mooie en heel rustige wandeling. Het was ook warm weer, had mij voorzien van wat drank, want veel cafeetjes zal je er nier tegenkomen. Geniet even mee.
De start van deze wandeling
Het kiosk
Zicht op Roesbrugge
Veel afwisseling tijdens deze wandeling.
Aangekomen in Haringe: Haringe is een landelijk dorpje in de Belgische provincie West-Vlaanderen, op minder dan een kilometer van de Franse grens. Haringe vormt samen met het wat grotere dorpje Roesbrugge de Poperingse deelgemeente Roesbrugge-Haringe. Op het grondgebied van Haringe werden Romeinse of Gallo-Romeinse bewoningssporen aangetroffen. Haringe werd voor het eerst vermeld in 899, waarbij de plaatsnaam berust op de eigennaam Hari. In de 11e eeuw werd, vanuit het Bisdom Terwaan, een kerk gebouwd voor wat toen eerder verspreide bewoning dan een dorp was. In 1174 kwam het patronaatsrecht aan de Abdij van Sint-Augustinus te Terwaan. De goederen werden beheerd vanuit de proosdij Beauregard te Proven. Haringe werd uiteindelijk overvleugeld door het beter bereikbare Roesbrugge, waar in 1681 de steenweg Ieper-Duinkerke werd aangelegd. Roesbrugge-Haringe is de eerste fusiegemeente die in België tot stand kwam. Ten westen van Haringe stroomt de rivier de IJzer België binnen, die er een eindje de landsgrens vormt. Ook de Heidebeek, die vanuit het zuiden naar de IJzer stroomt, vormt een stuk van de Belgisch-Franse grens ten westen van Haringe. Het dorpje was vroeger door zijn ligging het werkterrein van smokkelaars, "blauwers" genoemd. In het dorpscentrum staat nog het beeld van Karel de Blauwer, een sagefiguur die staat voor alle smokkelaars van vroeger. Vlakbij de kerk staat het graf van dorpspastoor Joris Declercq, alias dichter-schrijver-schilder Djoos Utendoale. Karel De Blauwer
Pastorij van Haringe
Terug aangekomen in Roesbrugge
Hier op deze brug begint de wandeling, op een van de houten pijlers staat het kenteken van deze wandeling. Deze wandeling is 7.2km lang. Na deze wandeling ging ik naar Vleteren om de volgende te maken.
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
