Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, fotografie en tuinieren.
40e Marche du Solstice - 21e Mémorial Hilaire Debeil
Vandaag eens gaan wandelen over de taalgrens. Ik ging wandelen in Baudour in de provincie henegouwen.
Baudour is een dorp in de Belgische provincie Henegouwen en een deelgemeente van de Waalse stad Saint-Ghislain. In het zuiden van de deelgemeente ligt het gehucht Douvrain.
Op het eind van het ancien régime werd Baudour een gemeente, waartoe ook Tertre behoorde. In 1849 werd het gehuchtje Lahaine omwille van zijn grote afstand naar het centrum van Baudour overgeheveld naar de gemeente Boussu. In 1883 werd Tertre afgesplitst als zelfstandige gemeente. Bij de gemeentelijke fusies van 1977 werd Baudour een deelgemeente van Saint-Ghislain.
De start was niet vanuit het Parc Communal, maar een hondertal meter eerder, in Maison du Peuple.Ik kon kiezen uit een 4tal afstanden en ging voor de langste afstand. Het was een landelijke en bosrijke wandeling met het doorkruisen van het bos van Baudour en de bossen van Stambruges. 90% gewandeld door de 2 bossen rond Baudour.
Het te volgen traject de 20km Hier door het Parc Communal
Op weg naar het bos van Baudour
De eerste halte
Nu op weg naar het bos van Stambruges.
Het Bos van Stambruges (Frans: Forêt (indivisée) de Stambruges of Bois de Stambruges) is een bos- en natuurgebied in het Natuurpark Scheldevlakten in de gemeentes Beloeil, Saint-Ghislain en Bernissart in de provincie Henegouwen in Wallonië. Het bos van 475 hectare is erkend als 'Site de Grand Intérêt Biologique' (SGIB2495) door het Waals Gewest. Tot de jaren 80 was het bos eigendom van de adellijke familie De Ligne; het bosgebied loopt door tot aan het kasteel van Beloeil. Het bos is Europees beschermd als onderdeel van Natura 2000-gebied 'Bord nord du bassin de la Haine' (Noordrand van het Henebekken (BE32012). Aan de rand van het bos ligt de zandverstuiving van het natuurreservaat 'Mer de Sable'. In het bos van Stambruges ligt 'la Fontaine bouillante', de borrelende bron waar volgens de legende een maîtresse van de Prins De Ligne verdronk met haar koets en de bemanning van de koets tracht boven te komen. In werkelijkheid gaat het om bronwater dat opborrelt door een scheur in de aarde.
Een hele mooie en rustige wandeling, zeker een aanrader.
Vandaag terug een midweekse tocht. Ditmaal ging ik richting Beernem, waar de plaatselijke wandelclub er een tocht gaf in St-Joris.
Beernem is een gemeente in de groene rand rond Brugge (30 km ervandaan) in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De gemeente telt ruim 15.000[1] inwoners, die Beernemnaars worden genoemd. Beernem is bekend van het Psychiatrisch Centrum Sint-Amandus, haar verenigingsleven, de gesloten jeugdinstelling De Zande Beernem waar meisjes tussen 12 en 18 jaar die misdrijven gepleegd hebben worden geplaatst door de jeugdrechter. Beernem bevindt zich op een knooppunt van verbindingswegen, wat ideaal is voor pendelaars.
Beernem wordt al vermeld in een akte van 847: 'in territorio Menap quod nunc Mempiscum appellant ... Coloscampum, Wenghinas, Berneham ...' (Recueil des actes de Charles II le Chauve, roi de France, red. Ferdinand Lot, 1943, nr. 92). De naam Berneham komt van het Germaanse birnu (beer of modderige plaats in de vorm van een beer) en hamma (een landtong die uitspringt in moerassig terrein). Het was duizenden jaren lang een desolate streek van bossen, heide en moeras. Feodaal was Beernem afhankelijk van het Vrije van Brugge en bestond uit een lappendeken van heerlijkheden. De bewoning lag toen hoofdzakelijk ten noorden van het huidige kanaal. Zuidelijk lag het onvruchtbare en woeste heidegebied het Bulskampveld dat zich toen uitstrekte van Torhout tot Bellem. Op het eind van de 18e eeuw werd dit onvruchtbare gebied ontgonnen. De rust en de natuur in de ontgonnen gebieden trokken de aandacht van rijke edellieden. Hun kastelen liggen nu nog verscholen in het groen. In 1852 werd een begin gemaakt met de Hervormingsschool, die zou uitgroeien tot het Psychiatrisch Centrum Sint-Amandus.Tussen 1915 en 1944 vonden in de streek de zogenaamde moorden van Beernem plaats die al dan niet verband hielden met elkaar en voor de nodige beroering hebben gezorgd.
In 1977 werd besloten tot een gemeentelijke fusie tussen Beernem, Oedelem en Sint-Joris-ten-Distel. De gemeente bestaat naast Beernem zelf nog uit de deelgemeenten Oedelem en Sint-Joris (ook wel Sint-Joris-ten-Distel genoemd). Beernem zelf is de grootste deelgemeente, maar Oedelem telt slechts een grote 1000 inwoners minder. Op het grondgebied van Oedelem ligt nog een klein afzonderlijk gehucht en parochie, Oostveld genaamd. Het centrum van Beernem bestaat uit de oude dorpskern ten noorden van het kanaal Gent-Brugge, een nieuwer gedeelte ten zuiden van dit kanaal nabij de snelweg A10/E40 en een woonkern genaamd Vliegende Paard.
Het beloofde terug een warme dag te worden, dus terug vroeg starten was de boodschap. De start van deze wandeling was vanuit de zaal De Barge. De wandelaars konden uit een 4tal afstanden kiezen. Ik ging deze keer voor de langste afstand (19km). Deze afstand heeft 2 rustposten. Tot de 1° rustpost loopt de wandeling samen met de 6 en 12km. Na de rustpost trekken we richting de Pluime. Langs de Langendonkstraat trekken we naar het kanaal. We nemen het jaagpad langs het kanaal tot rustpost 2. Het laatste stuk wandelen we door de velden richting Legeweg naar Gevaerts Noord. Als afsluiter gaan we door het natuurgebied Gevaerts-Noord naar het eindpunt.
Gevaerts-Noord is een natuurgebied langs de oevers van het kanaal Gent – Brugge, in de vallei van de Zuidleie. Die oevers zijn de favoriete broedplaats voor oeverzwaluwen. Op de zanderige bodem van de kanaalbermen vinden we droge graslanden welke in stand worden gehouden voor extensieve begrazing van een 9 tal ezels. In de zonnige open plekken gonst het van de vlinders en insecten. Via klaphekkens kun je het hele jaar door het natuurreservaat vrij in en uit.
Rustige, landelijke, goed begaanbare wegen. De noordelijke kant van Beernem-centrum met mooie vergezichten, natuurgebied, oude boerderijen biedt meer wandelmogelijkheden dan je denkt.
Vandaag ging ik wandelen in Hooglede, het beloofde terug een hete dag te worden, dus vroeg vertrekken was de boodschap.
Hooglede is een plaats en gemeente in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De gemeente telt bijna 10.000 inwoners. Hooglede ligt centraal in de provincie, net ten noordwesten van de stad Roeselare. De plaatsnaam wordt in het West-Vlaams als Ooglé uitgesproken.
Hooglede ligt op de westelijke heuvel van een heuvelrug die een uitloper is van het Plateau van Tielt. Het dorpscentrum ligt op 50 meter hoogte. De heuvelrug zet zich voort in noordoostelijke richting, naar Gits (Gitsberg) en verder.De gemeente telt twee deelgemeenten. Naast Hooglede-centrum ligt ten oosten hiervan Gits. In Hooglede zelf liggen nog twee kleine gehuchten en parochies, namelijk Sleihage en De Geite.Sleihage is een gehucht op een kleine twee kilometer ten zuidwesten van het dorpscentrum van Hooglede, tegen de grens met Staden en Oostnieuwkerke. De Geite, ook wel Sint-Jozef genoemd, is een dorpje dat een viertal kilometer ten noordwesten van Hooglede-centrum ligt, halverwege op de weg van Kortemark naar Staden.Langs de Brugsesteenweg (N32) heeft zich ook een bebouwd gebied ontwikkeld. Het is een lineaire uitloper van de stedelijke kern van Roeselare, met bedrijven, kleinhandel en residentiële lintbebouwing. Langs dit lint bevindt zich onder andere ook de zorginstelling Dominiek Savio. Enkele andere kleinere gehuchten, zoals Onledemolen, of woonlinten liggen nog verspreid over de gemeente.
De start was vanuit Zaal de Akker, en de wandelaars konden uit een zestal afstanden kiezen. Een natuurwandeling richting Sleihage.
Een rustige wandeling met spijtig genoeg een magere opkomst door de hitte. er waren 447 deelnemers aanwezig.
Nu de coronaperikelen achter de rug zijn, kunnen de wandelclubs terug naar hun vorige niveau gaan. De wandelclub WSK Marke had een mooi programma in elkaar gefikst, voor zowel de wandelaars en de niet of mindere wandelaars. Het eerste weekend van Juni stond namelijk het wandelweekend op de lijst. Met een volle bus goed geluimde mensen trokken we richting Houffalize. Na een 1.5u hadden we een halte in Spy om daar iets te nuttigen en wat te drinken. Na deze gingen we verder richting Achouffe, waar we een lichte maaltijd kregen.
Achouffe is een dorp in de deelgemeente Wibrin van de Belgische gemeente Houffalize. Achouffe ligt in de provincie Luxemburg. Achouffe ligt in de Ardennen tussen de deelgemeenten Wibrin en Mont op de Rue de la Grève (ook wel Rue d'Achouffeis). Het dorp is voornamelijk bekend vanwege de Brouwerij van Achouffe, waar het bier La Chouffe geproduceerd wordt.
Na ons middagmaal was het tijd om de brouwerij een bezoekje te brengen. We werden in 2 groepen verdeeld, elk met een Nederlandstalige gids.
De Brouwerij van Achouffe is een Belgische brouwerij en destilleerderij in het Luxemburgse dorp Achouffe, vooral bekend van het bier La Chouffe. In 2006 werd ze overgenomen door Brouwerij Duvel Moortgat, waarna de 33cl-flesjes in Breendonk werden gebotteld. In 1982 werd de brouwerij ineen geknutseld en opgestart door de schoonbroers Pierre Gobron en Chris Bauweraerts in een oude boerderij die ze huurden van Albert Masson. Op 27 augustus 1982 werden de eerste 49 liter bier gebrouwen. Er werd dat jaar drie maal gebrouwen met een totale jaarproductie van 2 hectoliter. Op aanraden van Pierre Celis voegden ze het kruid koriander toe aan hun tripel. In 1983 werd een koelinstallatie geïnstalleerd waardoor een kleine lagerzaal met vier lagertanks van 600 liter konden gekoeld worden en bedroeg de jaarproductie 40 hl. Er werd dat jaar een nieuwe brouwzaal voor 7 hl geplaatst die uitgebreid werd zodat per keer 22 hl gebrouwen kon worden en Gobron gaf zijn werk op om voltijds in de brouwerij te werken. In de loop van 1986 werd de boerderij aangekocht door de brouwers. In 1988 begon ook Bauweraerts voltijds in de brouwerij.
In 1992 werd een nieuwe brouwzaal in gebruik genomen waardoor de jaarproductie steeg van 3200 naar 5000 hl. In 1996 werd in het nabijgelegen Fontenaille, 4 km van Achouffe, een opslagloods van 600 m² gekocht, uitgebreid naar 3000 m² en ingericht als bottelarij. De jaarproductie bleef stijgen en in 2005 werd een jaarproductie van 25.000 hl bereikt met 21 werknemers.Op 7 september 2006 werd de brouwerij overgenomen door Brouwerij Duvel Moortgat waarbij Chris Bauweraerts in dienst kwam van brouwerij Moortgat. Pierre Gobron verliet de brouwerij in 2008 en ging verder brouwen bij de Brasserie les 3 Fourquets in Bovigny. De brouwzaal werd geautomatiseerd en uitgerust met een kookketel van 100 hl en telt dan drie ketels, de beslagketel, de filterketel en de kookketel. In 2010 volgen er nog meer uitbreidingen aan de filterkuip, het labo en twee lagertanks van elk 1000 hl. In 2012 heeft de brouwerij zes grote tankwagens die rijden tussen Achouffe en de afvullijnen in Fontenaille en Breendonk. In 2016 werd een productie van 120.000 hl gehaald met circa 100 werknemers. De afvulling in 75cl-flessen gebeurt in Fontenaille en de afvulling in 33cl-flessen bij Duvel Moortgat in Breendonk.
De Brouwerij van Achouffe is zonder twijfel de leukste brouwerij van België. Je kan de brouwerij vinden in het gelijknamige dorpje Achouffe, een heel leuk plekje in de buurt van de stad Houffalize. Tijdens een vakantie in de Ardennen is het leuk om een bezoek te brengen aan deze wereldberoemde brouwerij Achouffe. In Nederland kennen we het ook wel als kabouterbier want op het etiket prijkt een vrolijk kijkende kabouter met een rode puntmuts! Het hele jaar door worden hier onder meer de bieren La Chouffe (blonde), La Mc Chouffe (bruin) en La Vieille Salme geproduceerd. Je kan deelnemen aan een rondleiding en zodoende kennis maken met het Chouffeproces. De Nederlandstalige rondleiding door de brouwerij wordt gedaan door een goede gids die leuke grapjes vertelt! De rondleiding wordt ondersteund met enkele video's en natuurlijk breng je ook een bezoek aan de ruimte waar de grote brouwketels staan. Als afsluiter van de rondleiding is er een proeverij met 3 verschillende Chouffe biertjes. In totaal duurt de rondleiding drie kwartier en de proeverij duurt ook drie kwartier. Aan het einde van de rondleiding krijg je een 12cl glas cadeau en een bon van 1 euro. Hiermee kan je in de winkel een leuke Achouffe gadget te kopen. Het is echt een leuke manier om meer te weten te komen over het ontstaan van het chouffe bier, hoe de kabouters in het verhaal een rol spelen, het brouwproces en hoe men aan de verschillende smaken komt.
De basis ingrediënten zijn zuiver water en geplette gerst mout. Het vocht, bereid uit deze basiselementen noemt men wort, welke men in kookketels, tezamen met hop, aan de kook brengt. Na koeling wordt de wort overgepompt naar de gistingstanks. Het jonge Chouffe Bier ondergaat een korte rijping en wordt vervolgens door een centrifugefilter gepompt. Hierna wordt verse Chouffegist en suiker toegevoegd en kan het Chouffe Bier in flessen of vaten afgevuld worden. Na twee weken gisten is het Chouffe Bier goed om de brouwerij te verlaten.
Na de geslaagde rondleiding en de bierproef, was de tijd aangebroken om verder te gaan. Een groot deel van de wandelaars gingen nu de tocht aanvangen van Achouffe naar Houffalize, terwijl de anderen met de bus mochten meegaan naar Houffalize.
Tijd om onze wandelschoenen aan te doen en te beginnen aan de wandeling.
Philippe is onze gids tijdens de wandeling.
Na een tochtje van een 9tal km zijn we aangekomen op onze bestemming te Houffalize aan Vayamundo. Vlug gaan douchen, en dan nog een verfrissende drink vooraleer we gingen eten.
De volgende dag waren er terug 2 opties, een dagwandeling van 23km of 2bezoekjes het War museum te Bastogne en de tuinen van Wiltz. Het was terug warm, dus we vertrokken rond een uur of 9 voor deze pittige tocht. Een dertigtal mensen namen deel aan deze wandeling, terug onder leiding van Philippe. Het was een hele mooie en pittige wandeling, met halverwege een stop op een camping .
We werden uitgewuifd door de niet wandelaars
De niet wandelaars vertrokken een tijdje later met de bus riching Bastogne om er het War Musea te bezoeken.
Het Bastogne WarMuseum bevindt zich op een steenworp van het Mardassonmonument. Het is de belangrijkste herdenkingsplaats van de Tweede Wereldoorlog in de Ardennen en in België. De slag van de Ardennen krijgt er bijzondere aandacht. Dit unieke herinneringscentrum, gewijd aan de Tweede Wereldoorlog, vertrekt van de bijzondere geschiedenis van de slag om de Ardennen. De bezoeker wordt ondergedompeld in het verhaal door middel van drie vertoningen die alle zintuigen aanspreken. Het parcours van het museum volgt vier personages te midden van de strijd.
Langs decors, getuigenissen, multimedia-installaties en films speelt het parcours in op de intelligentie en de emoties van de bezoekers. Iedereen voelt zicht persoonlijk betrokken bij deze geschiedenis. Op het parcours bevinden zich interactieve schermen voor het jonge en schoolgaande publiek. Mits reservatie zijn begeleidende gidsen/animatoren over verschillende thema’s beschikbaar. Bijzondere artefacten brengen het “kleine” verhaal van de mens van toenin beeld, maar reflecteert zo ook de ‘grote’ geschiedenis.
Een stukje uit de Berlijnse muur.
Na het bezoek , eerst iets eten en drinken om daarna het vervolg van deze dag te voltooien. Een bezoekje brengen aan de tuinen van Wiltz.
De tuin van Wiltz is een levend kunstwerk van 2,5 hectare bestaande uit planten, water, beeldhouwwerken, paden en stenen velden. De artistieke tuin werd aangelegd en onderhouden door gehandicapten, werklozen, ambachtslieden en kunstenaars. Het project Jardin de Wiltz werd in 1983 geïnitieerd door Luxemburgse en buitenlandse kunstenaars die modellen van interventie in de openbare ruimte en de sociale omgeving ontwikkelden. Plantages, grondwerken, water, sculpturen, paden en steenvelden vormen een levend kunstwerk van 2,5 ha, aangelegd en onderhouden door mensen met een beperking, deelnemers aan tijdelijke werkplaatsen, ambachtslieden en kunstenaars. De tuin is het hele jaar door geopend voor het publiek.
Na dit bezoek was het tijd geworden om terug te keren naar Vayamundo., om ons laatste avondmaal te verorberen. Na het avondeten was er dansgelegenheid. Morgen voor wie nog goesting had stond er nog een korte wandeling op het programma van een 9tal km, de andere clubgenoten konden op eigen houtje het dorp verkennen of nog wat gezellig terplaatse blijven. na het middagmaal stond de terug reis gepland met wederom een stop te Spy.
Houffalize (Luxemburgs: Haufelescht; Duits: Hohenfels) is een Belgische stad in de provincie Luxemburg, die aan de oever van de Ourthe ligt. De stad telt ongeveer 5000 inwoners.In Houffalize stonden ooit drie kastelen. Het meest recente - uit de 17e eeuw - werd door een bombardement tijdens de slag om de Ardennen verwoest. In de Sint-Catharinakerk ligt een goed bewaard gebleven gisant gebeeldhouwd van zwarte kalksteen voor de dertiende-eeuwse graaf Diederik II van Houffalize. De kerk is het enige restant van een voormalig klooster. Tijdens de slag om de Ardennen werd het stadje fel belaagd waarbij het verscheidene bombardementen van de geallieerden onderging. Een stille getuige van de strijd is het Tankmonument van de Panzerkampfwagen V Panther, nummer 111 van de 116e Panzerdivisie, op de Place Roi Albert. Hij werd in 1948 uit de Ourthe gehaald, onder de brug te Houffalize. Houffalize wordt door mountainbikers gezien als de Belgische hoofdstad van het mountainbiken. Tot 2010 vond er elk jaar een wereldbekerwedstrijd mountainbike plaats. In 2011 stond er geen wereldbeker meer op het programma, maar werden er voor het eerst onder meer een driedaagse en een downhill georganiseerd. In het wegwielrennen is de stad bekend van de jaarlijkse passage eind april van Luik-Bastenaken-Luik. Op de terugweg vanuit Bastenaken trekt het peloton via de Place Roi Albert over de steile beklimming Rue Saint-Roch.
Het toerisme is belangrijk. De natuur, met ook Le Hérou, het geklasseerd onroerend erfgoed, het kanaal van Bernistap met de onafgewerkte tunnel, de stuwdam en stuwmeer van Nisramont en het themapark Houtopia zijn bezienswaardigheden. Ook de aanwezigheid van een actieve beverkolonie bij het gehucht Cetturu, dat behoort bij het dorp Tavigny, behoort tot de aantrekkingspunten van de stad. Een groter vakantieverblijf van Houffalize, gelegen aan de rand van de stad, is Ol Fosse d'Outh, een vakantiecentrum van Vayamundo met 300 kamers en ook voor niet verblijfsgasten te bezoeken subtropisch zwembad Aqua l’O.
Een rustige en aangename afsluiter van dit gezellig wandelweekend.
Het was een heel mooi en boeiend weekend , voor herhaling vatbaar en heel veel dank voor het bestuur die dit wandelweekend in elkaar stak.
Vandaag wandelen in het Heuvelland, altijd een plezier, een hele mooie streek met alles erop en eraan.Ik ging wandelen in Dranouter.
Dranouter (uitspraak: Dranoeter[bron?], "dranoetre" in het West-Vlaams) is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van de gemeente Heuvelland, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. Dranouter is gelegen in de Westhoek dicht bij de Franse grens. Dranouter telt een 700-tal inwoners. Door de plaatselijke bevolking wordt van Nouter gesproken. Dranouter is een landbouwdorp. De landbouwoppervlakte wordt voor een derde ingenomen door grasland. Er zijn ook vele nijverheidsgewassen. Vanuit het neolithicum en de Romeinse periode zijn vondsten bekend, voornamelijk kruiken en munten. Dranouter werd voor het eerst vermeld in 1123 als Drawenoltra, waarschijnlijk afgeleid van een persoonsnaam en altaar. Vanaf 1113 was Dranouter een zelfstandige parochie. Het dorp behoorde tot de Kasselrij Belle. In de eerste helft van de 15e eeuw kende het een bloeiperiode door de lichte lakennijverheid. Een dieptepunt was het jaar 1568, toen fanatieke beeldenstormers niet enkel kerken kort en klein sloegen, maar ook drie geestelijken vermoordden. In 1552 werd Petrus Plancius geboren, die in 1585 om zijn geloof naar de noordelijke Nederlanden moest vluchten en een beroemd geograaf werd.Hoewel het dorp tijdens
de Eerste Wereldoorlog achter de frontlinie lag en een toevluchtsoord was voor Britse frontsoldaten, werd het uiteindelijk geheel vernield en daarna in ongeveer dezelfde stijl herbouwd. Diverse oorlogsgraven en -kerkhoven getuigen van die periode.
Het OC De Klakeye was de uitval basis , ik koos voor de 20km te stappen. Vanmorgen wat fris en een strakke wind, maar nog altijd prima weer om een mooie wandeling te maken. De 20km volgt de 15km maar bekijkt de ranken van Entre-Deux-Monts wat nader. In de Hellegatstraat Wijndomein Heerlyckheyt Roonen Bergh. Het domein, gestart in 2020, ligt op de flanken van de Rodeberg en heeft een typische bodem van ijzerzandsteen en zavel. Zandsteen houdt de warmte vast en bevordert het rijpen van de druiven. Zavel is vruchtbaar, vochthoudend en doorwortelbaar en dus vrij makkelijk te bewerken. De helling zorgt voor een goede afwatering, het omringende bos creëert een ideaal microklimaat. De unieke bodem en zijn specifieke ligging vormen de perfecte terroir voor de aanplanting van een wijngaard en de vinificatie tot kwaliteitsvolle wijnen. Voor de aanplant worden uitsluitend klassieke Franse druivenrassen gebruikt: Chardonnay, Auxerrois, Pinot Blanc, Pinot Noir, Pinot Meunier en zelfs Sauvignon Blanc: uniek, omdat die druif nog nergens in Heuvelland werd aangeplant. Op korte termijn voorziet het domein in 11.500 wijnstokken. Uiteindelijk zal het volledige areaal 20.000 stokken bedragen. Roonen bergh is de benaming van de huidige “Rodeberg”, die men aantreft op de “Ferrarris”-atlas van 1777 (kabinetskaart der Oostenrijkse Nederlanden). Roonen bergh is afgeleid van “roanenberg”, berg genoemd naar de roodachtige ijzerhoudende zandsteen, die in de zandleemgrond is verwerkt, als gevolg van de zandbanken die de zeeën hier in een verre verleden neerzetten. We nemen een extra pauze in Westouter. En in het spoor van de 15km gaan we verder naar de start.
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is sinds 1 mei op rust gesteld.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
