Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, fotografie en tuinieren.
Na gisteren te hebben gewandeld in Deinze bleef ik vandaag in eigen provincie. Ik ging een wandeling maken bij de Heuvellandstappers uit Heuvelland. De wandeling was in De Klijte.
De Klijte (ook: Klijte) is een dorpje in de Belgische provincie West-Vlaanderen, gelegen in de fusiegemeente Heuvelland. De Klijte is in theorie echter geen echte deelgemeente van Heuvelland, omdat de gemeente voordien niet zelfstandig was, maar onder Reningelst viel. Het dorpje telt ruim 500 inwoners. Ter plaatse wordt van De Kliete gesproken. Het was een heerlijkheid tijdens het feodale tijdperk. In 1465 werd een kapel gebouwd die de rang van proosdij had. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd De Klijte verwoest, en daarna weer herbouwd. De proosdij werd in 1923 tot parochiekerk verheven. Na de fusies van 1977 werd Reningelst bij Poperinge ondergebracht, De Klijte, voorheen onderdeel van Reningelst, kwam bij Heuvelland. Het dorp ligt aan de voet van de Scherpenberg, een van de vele getuigenheuvels in Heuvelland. De Klijte ligt in het West-Vlaams Heuvelland op een hoogte van ongeveer 55 meter, aan de voet van de Scherpenberg. Waterlopen zijn de Scherpenbergbeek in het westen, en de Kemmelbeek in het oosten. Beide beken lopen in noordoostelijke richting.
Wandeltocht op en rond de Scherpenberg en de Rodeberg met het onheilspellend klinkende Hellegatbos, dat je aangenaam verrast met zijn diversiteit. De grootste afstanden maken kennis met de beruchte, steile trapconstructie in het Hellegat!
Deinze is een stad in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen, langs de rivier de Leie. De gemeente fuseerde met Nevele op 1 januari 2019 en telde op 1 januari 2022 44.319 inwoners, die Deinzenaars worden genoemd. De gemeente bestaat uit 17 deelgemeentes waarbij Deinze en Petegem-aan-de-Leie een stedelijke kern vormen met ongeveer 17.500 inwoners. Deinze heeft een oppervlakte van 127,38 km². De stad telt 17 deelgemeenten, heeft drie treinstations (Station Deinze, Station Hansbeke en Station Landegem) en heeft zowel aan de E40 als de E17 een op- en afrit. Naast Deinze-centrum bestaat de gemeente nog uit de deelgemeenten Astene, Bachte-Maria-Leerne, Gottem, Grammene, Hansbeke, Landegem, Meigem, Merendree, Nevele, Petegem-aan-de-Leie, Poesele, Sint-Martens-Leerne, Vinkt, Vosselare, Wontergem en Zeveren. De start was vanuit het VTI, en de wandelaars konden uit een 5tal afstanden kiezen.
De korte afstand deed een lus in Deinze en kwam terug naar de startzaal. De langere afstanden gaan over de kromme brug en vaart Linker oever, langs autoluwe wegen naar de rustpost in Meigem. De 2 grootste afstanden wandelen verder richting Nevele, een stuk langs de Poekebeek en het centrum om daarna over de Finse looppiste en het aanpalend bos terug de rustpost in Meigem te bereiken. Na de rust keren de wandelaars terug langs landelijke wegen en het Shave, het centrum van Zeveren, om zo over Zeveren Planke en de Oudebrugsepoort over de Kromme brug terug naar de startplaats te komen. We hadden een mooie rustige wandeling gehad en het weer was prima. Geniet even mee.
Ging vandaag een wandeling maken in het bekende Watou, de gemeente van het alom bekende St Bernardusbier. Watou is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van de stad Poperinge. Watou was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. Behalve het dorp zelf maakt ook het gehucht Abele deel uit van Watou. Op de grens met Poperinge ligt het gehucht Sint-Jan-ter-Biezen. Watou in de eerste helft van de 17e eeuw (afbeelding uit Flandria Illustrata - 1641) Het ligt aan de Franse grens en heeft Steenvoorde, Godewaarsvelde, Boeschepe (eigenlijk tegen Abele), Houtkerke en Winnezele als belendende gemeenten in Frankrijk. Watou staat in de lijst van de 50 mooiste dorpen van Vlaanderen. Watou werd voor het eerst schriftelijk vermeld in 1123, als Wathewa, wat moerassige weide betekent. Op het grondgebied van Watou lagen zes heerlijkheden, waarvan Watou de belangrijkste was. Deze zetelde op de plaats waar de huidige hoeve Blauwhuis ligt. Thierry van Diksmuide, was de eerste eigenaar. Johannes van Ydeghem liet in 1620 het kasteel van Watou bouwen, wat in 1793 werd verwoest. In 1628 werd Karel van Ydeghem door Filips IV van Spanje tot Graaf van Watou verheven. De beeldenstorm van 1566 bracht schade toe aan de kerk. Ook latere oorlogen, onder meer met Frankrijk, dat Watou van 1678-1713 in bezit had, en de Franse revolutie (1793) brachten schade toe. Begin 20e eeuw kreeg Watou aansluiting aan de tramlijn van Poperinge naar Veurne.
De start was vanuit het OC den Bollaard en men kon uit een 5tal afstanden kiezen. Ik ging voor de 24km. We steken af en toe de schreve over, de grens met Frans-Vlaanderen, om wat grenssfeer op te snuiven. Volgens de gekozen wandelafstand volg je een stuk van het Warande- en het Smouthoukpad en nog zoveel rustige wandelwegen. De grotere afstanden volgen nog een golvend wandeltraject naar het Helleketelbos met zijn mooie herfstkleuren. Geniet even mee van de beelden.
Vandaag een wandeling in Meulebeke, waar de wandelclub uit Ardooie hun veldbostocht hielden.
Meulebeke is een plaats en gemeente in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De gemeente telt bijna 11.000 inwoners. Er werd de eerste keer gewag gemaakt over Meulebeke rond 1200. Men sprak toen over Mulenbeca. Men neemt echter aan dat er al rond het jaar 1000 een romaanse kerk stond. Etymologisch is de naam Meulebeke gemakkelijk te verklaren daar het over een nederzetting met een molen aan een beek ging (=de Devebeek). Rond 1500 telde Meulebeke reeds een bevolking van 2000 inwoners wat in die tijd niet weinig was. Op 27 september 1645 werden de parochiekerk, 25 huizen en enkele hofsteden door de Fransen in lichterlaaie gezet. De kerk werd in erbarmelijke staat hersteld bij gebrek aan middelen. Het duurde dan ook lang voor er weer van een echte kerk sprake was. Tussen het einde van de 15de en het einde van de 18de eeuw was de baronie van Meulebeke in het bezit van de familie de Beer. Jan de Beer, zegelbewaarder van hertog Karel de Stoute, was de eerste. De familie leefde in het Kasteel Ter Borcht. Hierdoor komt het ook dat Meulebeke een beer in zijn wapenschild heeft. In 1896 werd de kerk in neogotische stijl verbouwd, de toen zo gangbare kerkelijke stijl in Vlaanderen. Het modernisme van de jaren zestig heeft de kerk vanbinnen getroffen doordat de vele pilaren verwijderd werden om plaats te maken voor een aantal betonnen exemplaren. In de 19de eeuw was de vlasindustrie een belangrijke werkgever in het landelijke Meulebeke. Er werd berekend dat ongeveer 65% van alle Meulebekenaars hierin op één of andere manier actief was. Zo werd de vlasweverij Libeco rond 1900 opgericht in Meulebeke. Deze is overigens tot op vandaag nog steeds actief. Rond 1900 waren er ook ongeveer 12 molens in Meulebeke. Door de twee wereldoorlogen blijft er vandaag de dag nog maar een molen meer over, de Herentmolen.
De start was in het Sint Antoniusschooltje op de parochie 't Veld. de wandelaars konden uit een 5tal afstanden kiezen, al de afstanden gingen door het provinciedomein 'tVeld. De grotere afstanden kregen nog eens het domein Rodesgoed ook. Geniet even mee van de sfeerbeelden.
We gingen richting het Veld
Genieten van de zonsopkomst.
Na een doortocht door 'tVeld gingen de wandelaars de 1° rustpost opzoeken.
Een stukje regenboog.
Mooie vergezichten
Hier een mooi zicht op de regenboog.
Na de rust op weg richting Rodesgoed.
Op weg in het Rodesgoed.
Het Rodesgoedis een natuur- en recreatiegebied in de tot de West-Vlaamse gemeente Izegem behorende plaats Kachtem. Het omvat een bos dat werd aangeplant op 40 ha landbouwgrond die in 1995 door het Agentschap Natuur en Bos werd verworven. De grond behoorde aanvankelijk tot het domein van de heren van de heerlijkheid Rode. Hier stond de voornaamste hoeve. Deze werd gerestaureerd en doet sindsdien dienst als brasserie. Het Rhodesgoed wordt doorstroomd door de Roodebeek, die hier zijn meanderende loop heeft behouden. Ook zijn er poelen gegraven. Er zijn fiets-, wandel- en ruiterpaden door het domein en ook is er een speelweide. Mooi domein om eens te wandelen.
Terug naar onze rustpost.
Bijna aan de rustpost.
Zicht op 'tVeld.
Hier gaan we nog eens door het domein. Het Provinciedomein 't Veld is een natuur- en recreatiegebied in de West-Vlaamse gemeente Ardooie, direct ten westen van de kom van het dorpje 't Veld gelegen. Het 44 ha grote gebied was oorspronkelijk het domein van het Kasteel van Ardooie, en bestaat uit park met vijvers en bos. Het kasteel is particulier bezit, maar het domein is vrij toegankelijk en er zijn wandelpaden door en om het domein uitgezet die ook langs de Rysselendemolen en het historische Veldkruis, dat zich aan de rand van het gebied bevindt. Ook het laatste gedeelte was heel mooi.
Rond de vijvers.
Zicht op de kerk van Sint-Antonius.
Nog een 300tal meters verwijderd van de startzaal. Een mooie en aangename wandeling.
Na gisteren een teleurstellende wandeling te hebben gehad, hoopte ik vandaag een veel betere wandeling te zullen krijgen. Ik ging richting Passendale waar de wandelclub uit Zonnebeke er hun jaarlijkse wandeling deden.
Passendale is een landelijk dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en tegenwoordig de hoofdgemeente van Zonnebeke. Het ligt op de Midden-West-Vlaamse Heuvelrug, die doorloopt richting Westrozebeke. Tot 1977 was Passendale een zelfstandige gemeente.Passendale is vooral bekend vanwege de vele oorlogsmonumenten en -begraafplaatsen die refereren aan de Eerste Wereldoorlog, met name de Derde Slag om Ieper. De naam betekent vermoedelijk een "pas tussen de dalen", dus een verbinding over hoger gelegen grond tussen de uitgestrekte West-Vlaamse moerassen. Een alternatieve verklaring is dat de naam afkomstig is van de Germaanse benaming voor het 'dal van Pasko' of Pascandale.[2] De naam Pascandale werd voor het eerst schriftelijk vermeld in 855. Passendale is bekend van gebeurtenissen uit de Eerste Wereldoorlog. Tijdens de Derde Slag om Ieper in 1917 sneuvelden er meer dan honderdduizend geallieerde en Duitse militairen in een uitzichtloze strijd die maanden duurde. Vooral in het Brits Gemenebest is Passendale een begrip geworden. De slag werd beschreven als een hel van modder en vuur, één der bloedigste veldslagen aller tijden, die duurde van 4 oktober tot 6 november 1917. Doordat het Britse leger (Franstalige) Belgische stafkaarten gebruikte, met de oude schrijfwijzen van de Vlaamse toponiemen, is de plaats in de Engelse oorlogsliteratuur bekend als Passchendaele, door de Britten uitgesproken als passion dale of "dal van de lijdensweg". Het dorp werd totaal verwoest. Op 28 september 1918 werd Passendale definitief op de Duitsers heroverd door het 4e Regiment Karabiniers en door de Grenadiers. Naar deze legeronderdelen werden dan ook twee straten genoemd.
De start van deze wandeling was vanuit het PC De Craye. De wandelaars konden uit een 6tal afstanden kiezen, ik ging voor de langste.
Herfsttocht richting Moorslede langs autoluwe en onverharde wegen tijdens het weekend 'Dag van de Trage Weg'. Geniet van het kaasdorp Passendale. Gedeeltelijk nieuw parcours, nieuwe rustpost. Geniet even mee van enkele sfeerbeelden.
Het was een hele mooie en aangename wandeling, er waren meer dan 2000 wandelaars.
Het beloofde nog een mooie zondag te zijn, dus ik trok er nog eens op uit voor een wandeling in de streek van Brugge. Ik reed naar Zedelgem, waar de wandelclub 4 op een rij er hun jaarlijkse Zilleghemtocht hielden.
Zedelgem is een plaats en gemeente in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De gemeente ligt tussen Brugge en Torhout en telt ruim 22.000 inwoners. Zedelgem (in de volksmond Zilleghem) bestaat uit de deelgemeenten Aartrijke, Loppem, Veldegem en Zedelgem zelf. Mooie verkenning door Groot Zedelgem.
De start was vanuit de sporthal de Groene meersen. Ik had afgesproken met Henri om te samen deze wandeling te maken. De wandelaars konden uit een 5tal afstanden kiezen ,dus keuze genoeg. Na een kop koffie begonnen we aan de tocht. Geniet even mee van de mooie beelden.
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is sinds 1 mei op rust gesteld.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
<
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
