Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, fotografie en tuinieren.
Een frisse maar zonnige winterdag, dus ideaal om er op uit te trekken. Ik had een knooppuntenwandeling in gedachte ergens in de regio Doomkerke- Ruiselede. Altijd natuur garant.Ik parkeerde mijn auto aan de kerk van Doomkerke.
Doomkerke is een straatdorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen. Het is een landelijke parochie (woonkern) van ongeveer 700 inwoners, in het noorden van de gemeente Ruiselede. Doomkerke dankt haar naam aan Carolus Doom (Hooglede 1797 - Kortrijk 1884), die pastoor was van de Onze-Lieve-Vrouwparochie (centrum Ruiselede) van 1842 tot 1868. Hij liet er de huidige kerk bouwen dicht bij de vroegere wijk 't Haantje. De oudst bewaarde (heerlijkheids)hoeve is Gallatas, die in de 17de en 18de eeuw eigendom was van de familie della Faille. Op de grens met de gemeenten Wingene en Beernem werd in 1849 op het grondgebied van het vroegere Sint-Pietersveld (van de Sint-Pietersabdij van Gent) een École de Réforme (Hervormingsschool) opgericht voor landlopers, wezen en verwaarloosde jongeren. Dit is de huidige Gemeenschapsinstelling voor Bijzondere Jeugdbijstand De Zande met ernaast de gebouwen van het Penitentiair Landbouwcentrum, een moderne staatsinrichting als strafinstelling. Doomkerke werd officieel een parochie van Ruiselede in 1876 met als patroonheilige Carolus Borromeus.
Het Disveldpark. Doomkerke is een pittoreske woonkern in Ruiselede met een rijke geschiedenis. In het gemeentepark Disveld, in de schaduw van de kerktoren, kunnen kinderen zich uitleven in het speelbos, speelweide, speelmoeras, boomgaard, schapenweide en openluchttheater. Voor de kleintjes is er een leuke speeltuin met houten speeltoestellen. Tip: er staat ook een publieke barbecue met een picknicktafel!
De kerk van Doomkerke.De Sint-Carolus Borromeuskerk (Carolus Borromeuskerk) te Doomkerke (gemeente Ruiselede, provincie West-Vlaanderen) is een neogotische kerk, gebouwd in 1865-1866 naar de plannen van priester-architect Jan August Clarysse (1814-1873). Clarysse volgde de ideeën van architect Jean-Baptiste Bethune (1821-1894). De parochiekerk wordt ook kathedraal van te lande genoemd. Het betreft een gaaf neogotisch totaalconcept, zowel aan de buitenzijde als de binnenzijde.
In het begin van de wandeling was er al wat afwisseling qua wegels.
Hier het eerste slijkerig pad, het beloofde voor de rest.
mooie vergezichten Hier was ik in het domein de Vorte bossen. De Vorte Bossen is een natuurgebied op het grondgebied van de gemeente Ruiselede, tussen de parochies Doomkerke en Kruiskerke. Het bos van 50 ha ligt op de grens van de Vlaamse Zandrug. Het is eigendom van Natuurpunt en wordt beheerd door de regionale afdeling Natuurpunt De Torenvalk vzw. Het gebied is Europees beschermd als onderdeel van Natura 2000-gebied 'Bossen, heiden en valleigebieden van Zandig Vlaanderen: westelijk deel Het zonnetje deed deugd, gelukkig praktisch geen wind. Heel rustig, enkel de de fluitende vogels lieten zich horen. Terug wat modder, die gemakkelijk te omzeilen was via de buitenkant van het pad. Wat info.
Mooi uitzicht vanop het verhoogde bankje.
Mooie dreven
Hier was het letterlijk overal ploeteren Dit pad moest ik verder volgen.
Nog een eindje Hier terug wat normaal. Terug een mooi zicht
Enkele houten speeltuigen
Heb geen poging ondernomen om over deze kabel te wandelen. Nog enkele speeltuigen Deze hadden waarschijnkijk honger Dit is een oud kerkhof van St Pietersveld.
Hier heb ik wat gerust en iets gegeten. Lekker in het zonnetje en wat beschut. Nu verder wandelen door de Gulke Putten.Het natuurgebied De Gulke Putten is gelegen in de Belgische gemeente Wingene, op gronden van het Radiozendstation Belradio, op de grens met Ruiselede. Het natuurreservaat situeert zich in de nabijheid van de site Sint-Pietersveld en wordt beheerd door Natuurpunt vzw. Het gebied is rijk aan natte en droge heide, heischrale graslanden, hakhout met bloemrijke paden en open plekken met orchideeënrijk hooiland. Het gebied is Europees beschermd als onderdeel van Natura 2000-gebied 'Bossen, heiden en valleigebieden van Zandig Vlaanderen: westelijk deel
Het radiostation Belradio(vroeger)Het radiozendstation Belradio, in de volksmond meestal "de (radio) torens" genoemd, was een Belgisch radiozendstation, gelegen op de grens van Wildenburg in Wingene, nabij het Sint-Pietersveld in Ruiselede. Het hoofdgebouw van dit zendstation, gekend onder de code SCRE, was aanvankelijk voorzien op het grondgebied van Ruiselede, maar werd om technische redenen op Wingens grondgebied opgericht tussen 1923 en 1926. Ook dit pad was erg modderig Radiomasten.Op Wingens grondgebied werden vijf zendmasten gebouwd en op het grondgebied van Ruiselede bevonden zich drie antennes. De gebouwen en de inrichting werden officieel in gebruik genomen op 3 oktober 1927. Vanaf toen bereikten de eerste radiotelegraafverbindingen onder vermelding "via Belradio" ver gelegen gebieden over de hele wereld. Reeds in 1921, toen na de Eerste Wereldoorlog radioverbindingen steeds belangrijker werden, was besloten een dienst voor radioberichtgeving op te richten met als doel België te verbinden met Amerika en het toenmalige Belgisch-Congo. De hiervoor te gebruiken zenders (wisselstroomgeneratoren van ca. 17 kHz) waren al succesvol getest in het zendstation van Nauen bij Berlijn, en ook bij het Nederlandse Kootwijk werd in 1923 al zo'n station opgericht voor verbindingen met het toenmalige Nederlands-Indië. De Regie van Telefoon en Telegraaf (R.T.T.) had voor de bouw van het zendstation te Wingene een terrein van 80 hectare onteigend. Deze gronden, in de omgeving van het Sint-Pieterskasteel, waren toen eigendom van de familie Carpentier, die er sinds 1880 het kasteel bewoonden. Deze drassige gronden waren immers een goede geleider. De werken begonnen in 1923 en de eerste steen voor dit gebouw in art-decostijl werd gelegd door koning Albert I op 19 december van dat jaar. Eind 1926 was het volledige zendcentrum klaar. In 1927 werden de eerste verbindingen met Amerika tot stand gebracht. Dit was de start van honderdduizenden berichten die overzee gestuurd werden naar alle uithoeken van de wereld via de Torens van Ruiselede. Het beruchte kasteel
Nog een enkele wandelaar tegengekomen.
Terug een heel eindje dit pad volgen. Niks aan te doen, moet verder dus erdoor.
Het begint te beteren.
Deels ondergelopen weide. Terug een zicht op de Gulke Putten.
Nog een laatste blik op het militair domein Hier door het predikherenbos voor de laatste lootjes.
Geen vuile dreven meer naar het einde.
deze kwamen eens kijken Een blik op Doomkerke Moederziel alleen.
Nog een blik op het dorp alvorens ik terug ben op de plaats van deze morgen waar de wandeling begon. Zeker een aanrader bij mooi en droog weer.
Het KMI beloofde dat het de hele dag zou droog blijven, dus ik besloot een wandeling te maken naar het Oostvlaamse Munte. Ik besloot het Asselkouter wandelroute te volgen.
Munte is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Merelbeke. De naam van het dorp, voor het eerst vermeld in 990, is een verbasterde vorm van het Romaanse woord Montem (berg) en verwijst naar de heuvelrug waarop het dorp ligt. De heren van Munte waren een invloedrijk geslacht en zijn sinds het begin van de 11e eeuw (1012) vermeld in bronnen. Naast de traditionele landbouwactiviteiten is dit dorp een residentiële plaats met weinig nijverheid. Vlak bij het dorp liggen de Makegemse bossen. Tot 1977 was het een zelfstandige gemeente en telde 750 inwoners bij een oppervlakte van 5,1 km². Adolf Neels (1911 - 2003), de broer van striptekenaar Marc Sleen was lange tijd pastoor te Munte. Munte dankt zijn naam aan het Romaanse ‘montem’ (berg) en verwijst naar de heuvelrug waarop dit charmante kouterdorpje in Scheldeland ligt. Samen met de kerk maken de twee huisjes links deel uit van het geklasseerde dorpsgezicht.
St-Bonifatiuskerk in de Belgische deelgemeente Munte is een kerkgebouw in neoromaanse stijl, toegewijd aan Bonifatius. De kerk werd ingewijd op 15 juni 1868 door bisschop Hendrik Frans Bracq, die de kerk aan de Torrekensstraat met haar oud kerkhof verving en in 1888 werd gesloopt. Ook de oude kerk had Bonifatius als patroonheilige. Start van de wandeling. Zicht op het Munteplein.
Kasteel ter Zinckt.Kasteel Ter Zinkt in Munte was een echt middeleeuws waterslot, dubbel omgracht en uitgerust met een kerker voor misdadigers. In de 18e eeuw werd het grotendeels gesloopt, en in de 19e eeuw werden de resten omgevormd tot een lusthof. Dit kasteel is dus een typisch voorbeeld van een romantische kasteel-interpretatie. Het valt helaas enkel van buitenaf te bewonderen. Veel afwisseling tijdens de wandeling. De hemel veranderde constant van wolkenformatie, het ene moment mooi het andere dreigend.
Hier heb ik efkes afgeweken van het parcours om deze te bewonderen.
Mooi paardje, jammer van de modder waar het dier stond. Kwam vele hofsteden tegen tijdens de wandeling. Hier en daar veel water op de landerijen en weiden.
Ook af en toe een leuke spreuk of gezegde.
Zicht op de kerk van Bottelare
mooie zichten
Nier meer van toepassing. Hier liep ik een tijdje op de kerststallen route.
Hier heb ik even halt gehouden om mijn boterhammeke op te eten. Er stond hier een bank en kon genieten van het zicht.
Zicht op een bunker. Bunkers vormen de rode draad doorheen deze route. Alleen al in Munte staan er nog 25 van deze betonnen constructies uit de jaren ’30. Ze werden gebouwd ter verdediging van Gent in oorlogstijd en waren oorspronkelijk gecamoufleerd als arbeidershuisje, boerderij of schuur.
De paden waren goed bewandelbaar
Dit was een ander paar mouwen om verder te gaan. Het land langs de zijkant was heel drassig. Dit was het ergste punt van de hele wandeling.
Zicht op de kerk van Baaigem.Op weg naar Baaigem, ook al een dorpje dat dateert uit de 10de eeuw, moet je enkele korte maar steile hellingen op. In Baaigem beland je in een andere toeristische regio van Oost-Vlaanderen: de Vlaamse Ardennen. Zicht op de bergmolen. De kerk van Baaigem. De Sint-Bavokerk in de Belgische deelgemeente Baaigem is een kerkgebouw toegewijd aan Bavo. Deze Sint-Bavokerk is een van de oudste van de streek, omgeven door een kerkhof. Het is een uniek voorbeeld van een kerk met twee beuken met authentieke oude delen en een uitbreiding in neogotiek uit het begin van de 20e eeuw. Dorpsplein van Baaigem.Baaigem is een van de zes dorpen die behoren tot de gemeente Gavere. Het is gelegen aan de rand van de Vlaamse Ardennen,het heuvelachtige zuidelijke deel van de provincie Oost-Vlaanderen, België,en was tot eind 1976 een zelfstandige gemeente. Baaigem is 3,79 vierkante kilometer groot en telde op 31 december 2005 565 inwoners. De bevolking is de kleinste van de zes dorpen van Gavere.
Eigentijdse kerstboom.
Ik verliet de gemeente Baaigem en wandelde terug richting Munte via enkele mooi weggetjes en paden. Hier een mooi hemels schouwspel, ene kant donker ,ander kant zon. Jong paardje
mooie vergezichten.
Het was heel kalm onderweg
Hier de bergmolen.
De bergmolen. Deze ronde, stenen bergmolen vinden we op de plek waar de familie van Lamoraal van Egmont in 1551 een houten staakmolen liet plaatsen. Lamoraal was prins van Gavere, vandaar de naam Prinsenmolen. De molen onderging enkele aanpassingen in 1806 om later, in 1890, zijn huidige vorm te krijgen. In 2017 werd de molen omgebouwd tot woonhuis.
Nog een laatste blik op de molen. Hier nog een bunker.
Ben stilaan aan het einde van deze wandeling.
Het beeldje van de Muntenaar. Nog een 100tal meter en ik ben terug aan de kerk waar deze mooie wandeling begon.
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is sinds 1 mei op rust gesteld.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
