Bron: gva.be

Steekvlampolitiek in de Wetstraat leidt tot steekvlamreacties bij de burgers naar aanleiding van de vervroegde vrijlating van Michèle Martin. Zoveel is duidelijk. De emotionele reacties en het onbegrip bij de ouders van de slachtoffers zijn heel begrijpelijk en niets kan de gruweldaden goedpraten. Maar gelukkig horen lynchpartijen niet in een rechtstaat.

De verontwaardiging komt echter rijkelijk laat. De voorbije 16 jaar hadden er, door degenen die vandaag in de straten en op fora staan te roepen, geen noemenswaardige demonstraties plaats om de politici tot (wetgevende) actie aan te zetten op het vlak van vervroegde vrijlating. Bovendien worden vandaag de pijlen op de verkeerde personen gericht: de zusters clarissen in Namen.

Echter, de wetgever is de schuldige. En de wetgever, dat zijn de politici! Nu, de klassieke politieke partijen geven natuurlijk al jaren het goede voorbeeld: justitie met veel steekvlammen maar zonder visie, om maar één voorbeeld te geven. De politiek oogst wat hij zelf zaait.

Rik Van Cauwelaert (Knack) is zowat de enige journalist in het ganse debat die enige kritische tonen laat horen. De rest van de persmeute huilt mee met de massa. Net zoals zij dat ook doet met de klassieke politieke partijen.

Het is dan ook best grappig maar tegelijk aanstootgevend om vandaag plots vast te stellen dat een aantal kranten kritisch uit de hoek komen voor de klassieke partijen en hen zelfs beschuldigen van populisme in deze zaak. De journalisten van diezelfde kranten hadden de voorbije zestien jaar hun beroep best iets ernstiger, objectiever en vooral kritischer uitgeoefend als ze het over de politiek hadden. Het is echter makkelijker, populairder (en ongetwijfeld commercieel interessanter) om mee te huilen met de massa.

En wij die dachten dat de N-VA het monopolie had op het populisme. Tenminste… volgens diezelfde persmeute.

Addertje.