Kritische journalistiek is een knelpuntberoep geworden
De voorbije dagen kreeg de lezer een mooi staaltje van waarvoor de VERNIEUWDE De Standaard moet doorgaan. Het voorbije weekend spande de kroon met het ideologische interview met Bart De Wever en de fantoomprovocatie over de loketjanet. Neen, Yves Desmet (De Morgen), niet vanwege Bart De Wever, wel vanwege de krant De Standaard. Ook alleen al vandaag: ten minste drie bijdragen die enkel en alleen rond de persoon van Bart De Wever of de N-VA draaien:
Onfortuynlijke wending
Als de boemerang onverwacht in het gezicht terugkeert
Op de rem gaan staan
N-VA-gezinde prof onder vuur in eigen unief
De journalisten van deze krant kun je niet echt betrappen op enige kritische tot-op-het-bot onderzoeksjournalistiek. Nochtans themas genoeg: het Arco/Belfius gemanipuleer, de puinhoop bij justitie, de veiligheidsproblematiek, het falende asielbeleid, de OCMWs die worden kaalgeplukt, enz.
Dát is het soort journalistiek dat van een kwaliteitskrant, die naam waardig, mag worden verwacht. Niet het ge-copy-paste van (vaak reeds gekleurde) Belga-berichten, losse flodder-journalistiek en de tegenwoordig bijna dagelijkse Argumentum ad hominem-journalistiek. Om nog te zwijgen over de intellectuele oneerlijkheid waarmee provocatieve artikels en opinies worden geproduceerd. De malaise bij de huidige journalisten is groot. Waar is de journalistieke deontologie ? Desinformatie en manipulatie zijn nooit veraf.
Bovendien is het wel héél gemakkelijk om als journalist, langs de zijlijn staande, kritiek te spuien op wie je niet aanstaat, constant op de man te spelen, politici van een welbepaalde strekking die je niet zint de grond in te boren zonder daarvoor ook maar enige verantwoording te moeten afleggen. De ontzettende verantwoordelijkheid van dit soort journalisten zou echter op een dag en in welbepaalde omstandigheden door vele lezers wel eens kunnen worden ingeroepen.
Er moeten vooral opnieuw echte journalisten met ontluisterende analyses en een kritische pen opstaan. Journalisten die de vinger op de juiste wonde durven te leggen.
Want eerlijke kritische journalistiek is in Vlaanderen een knelpuntberoep geworden.
Addertje
Onderstaande lezersreactie op het opiniestuk van Bart Sturtewagen vandaag in De Standaard (Onfortuynlijke wending) is veelzeggend:
Peter W. - 06 februari 2013 :
Ach, bent u nu al uw geweten aan het sussen, Bart (Sturtewagen)? Geschrokken van de intensiteit en diepe hatelijkheid van de reacties die deze krant heeft geoogst op de sociale media? Begint het u stilletjesaan te dagen wat meneer De Wever zoal in zijn mailbox moet aangetroffen hebben? Want in de columns komet het er allemaal nog propertjes uit; wie Twitter frequenteert, wie zijn oor eens te luisteren legt op café, die hoort iets heel anders. U doet hier niets anders dan sublimeren, want de hetze van de afgelopen dagen is niet normaal. Die hetze getuigt van een (stilzwijgend) gecoördineerde actie van mensen die zich als intellectuele piranha's gedragen. Past u het schoentje maar gerust als u dat aandurft tenminste. Want inderdaad, er is maar één gek nodig. En dan zal u het alvast niet willen geweten hebben. Dat leer ik uit uw stukje. Tijd voor de ombudsman om er eens zijn licht over te laten schijnen. Voor mij is het alvast duidelijk dat hier een aantal grenzen zijn overschreden.
|