Even voor de duidelijkheid,dit is deel 2 maar dus eigenlijk hoofdstuk 1,omdat de inleiding wel vergeten kan worden.
(Waarin met een deur het verhaal wordt geopend)
Het kwartiertje stillezen,direk na de pauze,was elke morgen zo'n heerlijk rustpuntje waar meester Sybrandus,of eigenlijk Siebje,zoals een tante hem nog steeds noemde,in zijn eentje stilletjes van genoot. Hij was nog altijd,zij het als een van de weinigen in het huidige onderwijs,zo leek het wel,.van mening,dat orde,rust,duidelijkheid en veiligheid de beste basis was van waaruit elk kind,zich zo optimaal mogelijk kon ontwikkelen. Hij had voor zijn gevoel alle stormen,van nieuwe ideen in het onderwijs meegemaakt,kon ook met alle winden meedraaien,van klassikaal,via groepswerk tot individueel zelfstandig planmatig werken,maar dit kwartiertje had hij nooit willen opgeven.Dit pakte geen hoofd of inspecteur hem ooit af. Hij genoot van de zoete mengeling van fluisteringen, ,die als een zachte aangename bries het lokaal leken te vullen. Iedereen was nu aan het lezen,of deed alsof, wist hij. Het kostte hem meestal twee maanden om deze "werkvorm"er bij een nieuwe klas goed in te krijgen. Hij had het idee meegenomen uit England,waar het half uurtje reading time dagelijks op het lesrooster stond.Daar moest hij tijdens dat halve uurtje ook een paar kinderen horen en de vorderingen van elk kind in een kleine folder noteren.Dat had Siebje in Nederland langzaam maar zeker afgeschaft en hij had tot zijn diepe spijt moeten toegeven dat een half uur geconcentreed stil lezen voor deze kleurrijke kinderen van tegenwoordig al te lang was.Het was nu al jaren een leeskwartiertje,al smokkelde hij er graag,zij het dat dat niet altijd lukte een paar minuten bij. Hij zag het nu vooral als een pedagogisch rustpuntje voor zijn multiculturele klas en hem zelf en een middel om kinderen verliefd op boeken en de taal te maken.Meestal liet hij en of meer kinderen daarna nog iets over een boek vertellen en hij wist dan ook nog wat over de schrijver toe te voegen. Hij had het idee dat de meeste kinderen dit wel leuk vonden.. Hij vertelde de kinderen ook altijd,dat hij best begreep, dat sommigen lezen maar niks vonden en dat hij ze niet kon verplichten dat kwartiertje echt te lezen,maar dat hij dat niet erg vond zolang niemand daar maar last van had.. Hij bedacht de klas overziend,dat dit eigenlijk het enigste moment was dat hij zich echt gelukkig voelde. Hij zou dit leeskwartiertje ook de komende weken richting kerst gewoon aanhouden. Juist in die drukke tijd,met al die voorbereidingen voor de kerstzangdienst,de enige keer elk jaar dat sommige kinderen en ouders in een kerk,het kerstspel de kerstmaaltijd en de kerstdisco,al die festiviteiten waar hij een gruwelijke hekel aan had,omdat de kinderen steeds minder vredig werden was dat vaste rustpunt voor de klas en meer nog voor hem zo belangrijk. "Kerst"hij gruwde bij die gedachte alleen al. Eigenlijk wilde hij het liefst elk jaar in plaats van de zomer de maand voor kerst op vakantie,of eigenlijk gewoon ver weg van school.
Hij keek op zijn horloge en gaapte,"nog even.." .Zo tegen het einde van dat leeskwartiertje kreeg hij altijd zin om iets geks te doen,om even de sfeer te doorbreken."Gek"bedacht hij,"dat doe ik de laatste tijd steeds minder" Vroeger ging hij dan bv soms plotseling op een tafel staan,liep hij snel het lokaal uit,om via het raam weer naar binnen te gaan,deden ze een wedstrijdje gekke gezichten trekken, vieze moppen vertellen of liet hij zomaar een wind,al had hij dat na klachten van ouders,maar niet meer gedaan. "Eigenlijk best jammer" Toen werd er op de deur geklopt...."o ja,bijna vergeten.." "Hoor wie klopt daar kinderen"riep Johan vrolijk. "Ze,gaan we leuk doen?Vlgs mij word ik daarvoor betaaldniet genoeg,maar toch? Als jij denk dat je de leukste thuis bent,doe dat dan niet hier he" "Zo'dacht Siebje,"die weet zijn plaats weer" Hij liep langzaam naar de deur terwijl de ogen van klas voelde.. Als een goochelaar die weet welke truc er komen gaat greep hij de wat loszittende kruk vast en opende de deur.....
(wordt vervolgd,als er tenminste iemand in die deuropening staat...anders was dit het wel..)