Mijn eerste Engelse klas op Saint Peters Primary Church school Londen 1989
Men hoort wel eens zeggen dat de eerste liefde eigenlijk nooit vergeten wordt en later bijna altijd enb steeeeds meer als de beste ooit geidealisseerd wordt. Ik denk dat dat ook voor leerkrachten geld voor wat betreft hun eerste klas. In mijn geval was dat ook zo,met dit verschil dat het ook echt de beste was! De klas,3 waren eigenlijk twee klassen,want naast year 3 was een deel van de klas year 4 waarvan de rest bij year 5 zat. Het heeft wel en paar weken geduurd voordat ik doorhad dat ik twee groepen had. Dat ik dat niet wist lag denk ik meer aan mij dan aan de begeleiding,communicatie. Zosia Gorzales had die andere klas,maar omdat zij tijdelijk "acting headmistress" was zou zij ene John Humpfries die klas als invaller waarnemen. Die was echter ziek of nog niet begonnen en dus moest Zosia de eerste week nog lesgeven en kon zij mij eerst niet introduceren en wat inwerken,wat geloof ik wel de bedoeling was geweest. Nu verliep dat op de eerste dag heel snel...... Wij haalden de kinderen van het plein en liepen er mee naar boven. Zij gingen op the carpet zitten,dat was en soort vloerkleed in de hoek waar ze met met zijn allen op konden. Wij zaten ervoor op onze stoelen en keken dus op de kinderen neer. Wel een aardige symbolische en letterlijke uiting van het engelse klassensysteem. Zo begon de die dag en zo zijn dus bijna alle dagen negen jaar lang in de klas voor de kinderen en mij. Ik heb dat eigenlijk altijd wel een aardige rustige start van de dag gevonden. Je ziet alle kinderen even en kunt ook beginnen met een praatje etc. In Nederland staat dat ingeroosterd als kring- of groepsgesprek. Natuurlijk is de vorm "on the carpet"waarbij ze dicht elkaar,achter en door elkaar zitten en elkaar tijdens het spreken niet zien,niet ideaal en waarschijnlijk ook niet pedagogisch,maar het had wel iets gezelligs en rustgevend. De kinderen waren dat ook wel gewend want onderlinge ruzies zijn er ondanks het dicht op elkaar zitten bijna nooit geweest. Nu vertelde Zosia even dat ik mr Offringa was,"your new Dutch teacher.". Ik geloof dat de kinderen dat wel spannend vonden. Zij nam toen de beide registers en vertelde mij dat die dagelijks ingevuld moesten worden. Het eerste register was het het presentie/absentieboek. Dit moest uiteraard goed dagelijks ingevuld worden ook omdat het regelmatig nagekeken werd door iemand van de gemeente,die bij te veel en vooral ongeoorloofd verzuim aktie zou kunnen ondernemen. Er werd dan een brief gestuurd,waarin de ouders gewaarschuwd werden dat hun leerplichtige kind te vaak afwezig was en soms werden ouders ook thuis bezocht. Meestal hielp dat wel even..... In het uiterste geval werden ouders via de rechtbank gewaarschuwd en beboet. Ik heb dat een keer meegemaakt bij een jongetje dat gemiddeld vier van de vijf dagen per week miste. Vlgs mij is moeder niet eens naar rechtbank geweest maar verhuisd en is het jongetje in een andere gemeente op een andere school gewoon weer begonnen,met af en toe aanwezig zijn. Achter de naam moest je elke dag dus aan-en afwezigheid aankruisen. Bij absence moest je ook even kort aangeven,indien geoorloofd, waarom,bij ziekte vulde je een "s"in en bij ongeoorleefd,tenminste niet bekend moest er een rood rondje ingevuld worden en "l"betekende te laat en daar moest ook de tijd van aankomst bij. Er kwamen per dag in mijn klas gemiddeld 7 te laat. Meestal 5 tot 10 minuten en soms een half tot een uur. Hoewel het wel wat wisselde was het wel een vast clubje,van 5 wat minstens 1x per wek te laat kwam. De reden was dan meestal "overslept,of time forgotten.."soms zei een kind "don't know sir" Dit werd regelmatig op vergadering besproken maar bleef moeilijk Wyne Evans,het latere hoofd heeft een tijdje 's morgens vroeg bij het hek gestaan en dat hielp dan even. Het andere register dat dagelijks ingevuld moest worden was het "Dinner Register". Dat vond ik vrij ingewikkeld. Sommige kinderen aten tussen 12 en kwart over 1 thuis en kregen dan een "h" voor homedinners achter hun naam. Vrijwel alle kinderen bleven tussen de middag op school en aten dan of meegebracht brood etc "p" packed lunch of "s" voor warm eten, schooldinners,dit kregen ze in een speciaal gebouw waar ze door de dinnerladies heengebracht werden. Na de renovatie van de school kregen ze de schooldiners in de aula/gymzaal. Een deel van de kinderen hoefde de schooldinners niet te betalen,omdat de ouders niet draagkrachtig genoeg waren. De rest bracht meestal dagelijks "dinermoney" mee,vlgs mij eerst 40 pence,dat moest dan ook bijgehouden worden. Het geld ging in "the dinner money bag"en kantoenen zakje en dan gingen de registers en het geld naar Edith de secretaresse die de administratie ook bijhield. Zij kwam regelmatig 's morgens even langs omdat het niet klopte. Zij bleef altijd vriendelijk...... Omdat er geen officieel lesrooster en leerplan was en ik dus ook niet zo goed wist wat de hele dag te doen zaten we mn de eerste weken veel op the carpet om wat te kletsen etc. Zo leerde ik de kinderen kennen en ze hielpen mij ook dor uit te leggen wat ze vorig jaar gedaan hadden en welke schriften en boeken ze hadden etc. Ik leerde in die tijd heel veel van de kinderen. Gek trouwens dat ik deze herinneringen uitwerkend besef dat deze kinderen toen 7 en 8 jaar nu 26 en 27 jaar zijn en misschien zelf kinderen van die leeftijd zouden kunnen hebben. Was ik daar gebleven dan zou ik dus de kinderen van mijn eerste klas nu in de klas gehad kunnen hebben. Dat han mijn collega David toen al en als dat zei begon hij te kreunen......."Oh God where did it all go wrong?" Vlgs hem waren die kinderen ook veel dommer dan hun ouders eerder. Van die eerste klas kwam vlgs mij allemaal uit de buurt rond school en ik gelof dat de meeste ouders ook dar waren geboren en getogen. Op drie na waren ook alle kinderen blank.Een meisje had en blanke moeder en donkere vader en twee meisjes donkere ouders. De daarop volgende jaren werden de klassen steeds veelkleuriger,net als de buurt Walworth. Ik geloof dat zowel de kinderen en ik dit samenzijn als Engelse kinderen en Dutch teacher spannend,interessant en grappig vonden. Ik heb het met die eerste klas,kinderen en hun ouders goed getroffen. Ze waren ook vrij beschaafd en vriendelijk zowel naar mij als elkaar toe. Ik herinner mij dat een meisje Jessi het wat te spannend vond,want ze heeft de eerste dag geheel en de verdere eerste week grotendeels gehuild. Ik vond dat uiteraard niet echt prettig,maar Eileen die een soort klasseassistente en school manusje van alles was zei mij dat die Jessi ,haar buurmeisje, altijd de eerste week huilde en ik mij dus geen zorgen moest maken. Daarna klikte het goed,net als met de andere kinderen. Ik had wat dat betreft ook het geluk dat ze het jaar daarvoor,ook als combinatieklas zo werd mij al snel duidelijk een rottijd hadden gehad. Dat hadden ze vooral "te danken"aan de collega die ze toen moesten meemaken. Hij was er ook mijn eerste jaar nog nu met en groep twee. Ik heb in al die jaren onderwijs veel mensen gezien,van normaal tot vreemd,maar ik ben echt nog nooit zo'n nietsnut tegengekomen! De kinderen vertelden mij, als ik naar vorig jaar vroeg dat ze eigenlijk bijna niets gedaan en nog minder geleerd hadden. Ja de hele dag spelen,zelf maar wat lezen en rekenen,omdat ze eigenlijk best wilden leren. Vince,de "leerkracht",crimineel(vind ik)bemoeide zich niet echt met de kinderen en helemaal niet met lesgeven. Ik kwam hem dat eerste jaar regelmatig tegen op het plein,als ik daar gymnastiek had,vlgs mijn lesrooster. Hij was daar dan ook,omdat hij spelen (voor de kinderen?) belangrijk vond.... Ik had dan nog het geluk dat hij welwillend toestond dat wij daar ook waren. Dat had hij dus het jaar daarvoor ook met mijn klas gedaan...... Later hoorde ik wel van ouders dat ze best geklaagd hadden,maar dat dat weinig tot niets had opgeleverd. Het toenmalige hoofd was vaak ziek en overspannen en de ouders kregen weinig gehoor. Het gevolg was geweest dat er veel ruzies waren en de kinderen heel weinig hadden geleerd. Ik trof dan ook een klas met zeer gemotiveerde leergierige kinderen aan.... Omdat er ook een gebrek aan goede leerboeken was,vlgs mij,deed ik in het begin vooral dingen die ik wel kon. Gelukkig kon al snel ik wel een serie leesboeken binnenhalen,die overal verspreid in school, nog lagen. Ik besteedde veel tijd aan lezen. Regelmatig liet ik ze en half uurtje stillezen,naast het dagelijks met hulp, verplicht lezen. Ik deed dat ook wel uit noodzaak omdat ik verder echt niks wist en even een rustpunt te hebben,want zodra ze werkten,waarbij ze in groepen zaten werden ze mi drukker en raakte ik het overzicht kwijt. Verder leerden we ook omdat ik een cassettebandje had ontdekt met "The timetables" ook de tafels. Dat was eigenlijk ouderwets en niet didactisch denk ik,maar de kinderen vonden het leuk,die tafels te leren. De ouders zagen ook zo werd mij verteld dat de kinderen veel meer .....leerden dan het jaar daarvoor. Ik twijfelde vooral in het begin dagelijks aan mijzelf en aan de leerprestaties van de kinderen. Ik vreesde regelmatig dat er na schooltijd boze ouders op school zoudenkomen met klachten omdat hun kind zo weinig leerde....... Dat dat niet gebeurde kwam dus vooral omdat mijn voorganger er weinig tot niks van gebakken had. De ouders merkten dat hun kinderen weer met plezier naar school gingen en dat was voor hen belangrijk. Het is ook goed geweest al besefte ik dat eerst niet eens,dat de ouders mij ook dagelijks na schooltijd zagen en konden spreken. Wij haalden de kinderen 's morgens van het plein en het was gewoonte dat de leerkrachten hen om 15.30 uur "loslieten" Men bleef dan zelf in het lokaal om na te kijken enz. De meeste ouders kenden de leerkrachten nauwelijks. Ze zagen ze drie maal maal per jaar voor de bespreking van de resultaten etc,hoewel een deel daarvoor niet naar school kwam. Die zagen de leerkracht alleen als ze op schoool waren ontboden na een conflict. Hierdoor was de afstand ouders/school groot en soms zelfs vijandig. Het was ook niet gewoon dat leerkrachten op huisbezoek gingen.. Ik was echter wel nieuwsgierig welke ouder(s)bij welk kind hoorde(n)en mede daarom ging ik na schooltijd direkt even naar het plein. Zo leerde ik al snel vrijwel alle ouders kennen en ik merkte dat de meesten dat wel waardeerden. Via hen wist ik ook al snel veel over voetbalclubs in Engeland. Grappig was ook,tenminste dat vonden de kinderen,dat ik ook fouten maakte en dit ook toegaf......zij het dat het mij wel eens moeite kostte........ Ik kon mij wat de taal betreft mondeling redelijk redden,al vroeg ik mij toen al en nu nog steeds en zelfs nog meer af of ze mij wel begrepen. Ik had soms het gevoel dat ze dachten,"ach laat hem nou maar". De spelling bleef echter nog moeilijker dan ik al vreesde. Als er weer eens een woord verkeerd gespeld op het bord stond en ik zag bepaalde vingers omhoog gaan...wist ik het al........ "Sir!" "Yess Tony?" "Thats wrong sir!" "Whats wrong?" "Schooldinner is with double n sir" Tja dan keek ik het na in mijn woordenboek "my dutch bible.."..en dan had hij gelijk..... Ik vertelde dan wel dat het eigenlijk van het Franse woord diner kwam en those bloody english het verkeerd vertaald hadden,maar dat maakte weinig indruk. Ik probeerde de eigenwijzio die gemeend had mijn fout even te moeten melden later wel op een fout terug te pakken hoor. Al met al geloof ik wel hoewel de ouders vonden dat de kinderen, zeker na het vorige rampjaar veel leerden ik nog meer van hen geleerd heb. Goed,voor mij was ook dat de leerstof voor een groot deel eigenlijk elke dag nieuw,verfrissend was. Ik leerde eigenlijk met de kinderen mee. Verder waren er gelukkig klassehulpen,die mij met raad en daad terzijde stonden,al deden ze dat op typisch Engelse wijze heel bescheiden. Ik moest echt uitdrukkelijk vragen om advies etc,want een assistent assisteert een onderwijzer en bemoeit zich verder nergens mee he,zeker niet ongevraagd. "O no sir excuse me!"
Dat eerste jaar was interessant omdat bijna elke dag wel wat nieuws gebeurde. Nieuwe leerstof,nieuwe ervaringen nieuwe mensen etc. Zo waren de dagelijkse schoolsamenkomsten Assemblees een belevenis die ik in Nederland dus niet kende Ik kom daar later nog wel op terug Het hele schooljaar waren er nieuwe,tenminste voor mij deels nieuwe activities soms "typical english
Wat personeel betreft kwam er na de herfstvakantie een belangrijke wijziging. Het officiele hoofd Barbara,dat al overspannen was toen ik kwam besloot te stoppen en het bestuur,dat uit vertegenwoordigers van de kerk en de gemeente afdeling onderwijs bestond had besloten dat Wynne Evans onderwijzer van een andere school voor de rest van het jaar "acting head"waarnemend hoofd zou worden. Dit betekende dat Zosia die dat even was geweest waarschijnlijk toch niet goed genoeg was bevonden. Zij mocht,moest weer terug voor de klas maar bleek wel deputyhead,adjunct hoofd. Ik geloof dat zij wel teleurgesteld was,al weet ik dat niet zo goed meer. Ik was,denk ik te druk met de nieuwe klas bezig,zodat andere dingen mij ontgingen. Er is dus,vlgs mij ook totaal geen overleg geweest met de leerkrachten over de procedure van benoeming van Wynne. Ik zou waarschijnlijk ook echt geen mening hebben trouwens.
Ik denk,dat ik het het eerste jaar vooral dankzij de positieve kinderen en ouders heb volgehouden. Al dat nieuwe en dus onbekende maakte mij toch wel aan het twijfelen. Er was geen vast lesrooster en de leermiddelen waren niet echt modern, voor zover aanwezig. Dat kwam ook omdat er nog geen Nationaal Leerplan was,toen ik begon. Tot dan was dat door de regeringen over gelaten aan de gemeentebesturen, afdeling onderwijs,die het wer gedelegeerd hadden aan de scholen,met hun besturen,waarin de kerk en vakbonden min of meer bepaalden wat er in de scholen gebeurde. Hierdoor waren de verschillen tusen de scholen heel groot. Ik geloof dat het bij ons nog wel redelijk was,wat de verdeling van de invloed van de kerk en vakbonden betreft. Er waren ook scholen waar de vakbonden bepaalden wat er wel en niet gebeurde en waar het idee overheerste dat het kind en zijn/haar achtergrond en eigen taal belangrijk waren,eigenlijk belangrijker dan het leren van de taal Engels etc. Het kind mocht eigenlijk niet gecorrigeerd worden,want dat zou ten koste gaan van de eigen cultuur,oorspronkelijkheid. Het gevolg van die gedachten is geweest dat een grote groep kinderen in klas 6 jarenlang nog niet voldoende Engels kon lezen en schrijven. Dat was ook een van de grootste redenen dat de regering Thatcher en later Major het National Curricculum invoerde. Dat was een Leerplan waarin voor elk vak uitgebreid werd verteld wat de kinderen in welk jaar op welk niveau moesten weten,begrijpen,kunnen. Ik heb de introductie daarvan later mee mogen maken en heb daar veel van geleerd,mede omdat er tegelijk ook goede leermiddelen kwamen. Toen ik in 1989 begon was dat plan nog in voorbereiding,zij het bijna klaar. Er was bij een eerder hoofd wel een Leerplan geweest maar dat was door het vorige,inmiddels zieke hoofd aan de kant geschoven. Ik had het eerste jaar alle vrijheid wat betreft lesgeven en de te behandelen leerstof. Er is nooit iemand zoals een inspecteur geweest om te kijken en beoordelen hoe het ging. Ik vond die vrijheid,het niet op de vingers gekeken worden ook wel lekker hoor. Mijn geluk was ook dat de kinderen dus een jaar weinig tot niets gedaan hadden en alles wat ik deed nieuw voor hen was,waardoor ze echt heel leergierig waren. Grootste probleem was dat er zelfs voor taal geen werk/instructieboeken waren! Dat kwam,zo werd mij verteld,omdat taal altijd geintegreerd was in de projecten.. Zo was er bv het project "veiligheid"geweest. Dan werden er linken gelegd naar de diverse vakken. Wat taal betreft moesten er dan woorden geleerd worden over dit thema en verhalen geschreven en gespeeld. In dat eerste jaar waren er mede doordat het hoofd ziek was geen projecten meer. Ik herinner mij dat we toen wel veel opstellen schreven en toneel speelden. Er waren vrij veel die daar de grootste problemen mee hadden,vooral wat betreft de spelling ,maar ook het beschrijven van wat ze gedaan haden en het gebruiken van hun fantasie verliep moeilijk. Als je de kindeen vroeg wat ze in een wekend of vakantie gedaan hadden konden vceel weinig bedenken,laat staan opschrijven. Ik miste toen wel gewone taalboeken met simpele spellings-en grammaticaoefeningen. Ook,vooral voor mezelf. Lezen werd er elke dag en half uur gedaan direkt na de middagpauze. De kinderen hadden allemaal een boek op hun eigen niveau,wat ze ook dagelijks meenamen naar huis,zodat de ouders thuis ook met hen konden lezen. Er ging een soort foldertje mee heen en weer waar we zowel ouders als leerkrachten de vorderingen bijhielden,als we een kind hoorden lezen. Er waren ouders die dit dagelijks deden en dat kon je ook merken aan de vorderingen van de kinderen. Juist de kinderen die hulp nodig hadden,kregen dit thuis weinig of niet. Sommigen raakten ook de boeken,onderweg of thuis kwijt..... Tijdens dat leeshalfuurtje hielp er in de klas ook en zg dinnerlady. Die ging tusssen de middag met de klas eten en kwam dan nog een uurtje meelezen. Ik had mrs Dibly een oudere aardige weduwe. Zij was wel lief maar had wel eens problemen met enkele van mijn "lievelingen" Dan kwam ze scheldend terug met de klas en het kostte enige tijd en moeite om iedereen rustig aan het lezen te krijgen. Voor rekenen haden de kinderen folders waar ze in konden schrijven. Hierbij ging het vooral om het cijferwerk en meten etc. Iedereen werkte dus individueel op eigen niveau. Er waren naast deze "boekjes"ook dikkere boeken met opdrachten,"problemsolving"die ze in schriften moesten uitwerken. Ik deed af en toe ook wel wat klassikale dingen,zoals het lokaal meten en plattegronden maken etc. De kinderen bewaarden de schriften,pennen etc in een vak,dat niet onder de eigen tafel kwam maar in een kast werd geschoven. Het halen en terugbrengen van materiaal vergde veel organisatie.....omdat de kinderen dan gauw afgeleid en geirriteerd raakten.. Er waren toen ik begon nog geen computers in de klas en van de ene tv in school werd nauwelijks gebruik gemaakt. Elke morgen was ook samenkomst."Assembly"zoals dat in elke school gebeurt. In mijn eerste jaar werden de jongsten infants en oudsten juniors vanaf year 3 nog gesplitst. Het hoofd eerst Zosia,later Wijnne deed dit meestal,soms afgewisseld door het adjuncthoofd,dat was eerst een onderwijzer later Zosia. Woensdags moesten we met zijn allen naar de kerk,Saint Peters,vlakbij school waar de pastor een kort dienstje hield. Een klein deel van de kinderen en ouders hoorden nog wel bij de kerk en gingen er ook redelijk getrouw heen. Ik weet nog dat ik als ik zondags wel eens naar die kerk ging ,ik soms ook kinderen als misdienaars zag functioneren. Een ander deel had nog wel wat vage bindingen met de kerk en ging "wel eens" De meesten gingen niet meer,al zag je ze wel met de jaarlijkse kerstzangdienst "Carol Serevice"van school in de kerk. Dinsdags deden wij beurtelings en Assembly voor de bovenbouw. Ik mocht ongeveer een keer per maand een optreden verzorgen. Dat betekende een verhaaltje vertellen en wat zingen. Wij gingen twee keer per week gymnastieken,"ijs en weder diende"want er was bij school geen gymzaal en dus moest dat op het plein... Er was ook bijna geen gymmateriaal, een paar rackets,springtouwen,slagplanken,hoepels, tennisballen en voetballen. Het betekende dat ik op het ene plein met een deel van de klas en Gordon de concierge voetbalde en de rest deed rounders op het andere plein met Eileen de klassenassistente... Pas in mijn derde jaar kwam er in de gerenoveerde school een grote hal.die als aula,eetzaal en gymzaal diende. Die renovatie betekende trouwens ook dat er toiletten in school kwamen. Daarvoor waren de wc's in een groezelig ruineachtig gebouwtje op het plein naast school........ In mijn tweede jaar moest de school zelfs een paar dagen dicht omdat die wc's tijdens een kort wintertje bevroren waren! De meeste kinderen aten tussen de middag op school,hun eigen meeebrachte packed lunch,of schooldinners,soms gratis soms tegen betaling. Dat eerste jaar en ook het tweede trouwens,aten de kinderen in een gebouwtje tien minuten lopen van school. Ze werden door een dinnerlady heen en terug begeleid. In de zaal konden twee klassen tegelijk eten.Het was een soort lopende bandwerk,"bord pakken,in een rij naar een soort loket lopen,laten opscheppen,door twee andere dinnerladies, zitten gaan, eten en bij de deur wachten tot iedereen klaar was en dan samen terug. Ik at regelmatig een schooldinner mee. Dit kostte mij 1/2 pound per maaltijd. Ach het was niet geweldig,maar ook niet erg slecht hoor. Er zaten trouwens wel heel vaak witte bonen in tomatensaus bij... Ik heb de kinderen ook heel weinig horen klagen. Voor sommigen weet ik was het de warme maaltijd die ze thuis niet kregen,dus ook in het weekend niet. Meestal was dat patat... Er waren ook een paar die soms 's morgens nog niets gegeten hadden. Leuk was wel dat we ook 's middags nog een kleine pauze hadden van kwart voor drie tot drie uur. Dat is in mijn derde jaar veranderd,omdat we anders te weinig lesuren maakten. Tijdens de pauze mocht je officieel als je pleindienst had niet roken. Ik deed dat stiekum wel,hoewel stiekum.de kinderen wisten het,maar zeiden er niets van. Collega David deed het ook stiekum........ Ik moest een keer op het plein zijn, Wynne,het hoofd ook David had pleindienst...........Wynne en ik zagen opeens rook uit zijn jaszak komen en David slaande bewegingen maken. Na de pauze was het nog een halfuurtje,waarbij we wat kletsten etc "on the carpet" Hierna ging iedereen, meestal tevreden naar huis.
Een nufterige nudiste uit Lombardije hield niet zo van het in haar blootje buiten vrije wanneer zij weer eens kouwelijk lag te rillen kon je haar vriendje horen gillen JIJ? JIJ KUNT DE KLERE KRIJE !!
Een keukenhulp uit Coevorden wilde chef cuisine worden hij deed de afwas met stijl en schuim op de mond dat was nou niet echt gezond want de gasten kregen het ook op de borden
