Zo,dat schiet al lekker op he... Dat dacht Siebje,meester Sybrandus..dus ook ook... Hij wist dat dit weer zo'n rotweek zou worden,zoals elk jaar naar de kerstvakanie toe,met al die speciale activiteiten,van kerstspel,kerstdiner, met collegea,tja je familie kon je niet kiezen he maar je collegae dus eigenlijk ook niet,net als je klas trouwens,de kerstzangdienst en als dieptepunt de laatste dag waarop de kinderen vrij mochten spelen.....de hele dag... Het lukte hem zulke dagen zelfs niet,om zijn verplichte stilleeskwartiertje door te zetten. Maar goed vrijdagmiddag half vier,dan..was het vakantie ! Twee weken,geen school,geen kinderen,geen ouders,geen collegae....... Maar dus eerst...... deze week overleven. Hij vroeg zich die ochtend tijdens het kwartiertje verplicht stillezen,dat hij ere met enige moeite en veel freigementen toch doorgedrukt had, af, of hij deze week richting kerst,het feest van het Wonder,het Licht,de Vredesbrenger in een wereld vol oorlog en verdriet, met de kinderen nog aandacht moest schenken aan vrede en vergeving in de hun omgeving'thuis,op straat en school,mede in verband met de diefstal..van dat computerspelletje en de daardoor ontstane houding van de klas naar Arend toe.? Maar Stephen en Johan,zouden als hij het ter sprake bracht,wist hij dit thuis wel weer vertellen en dan zou hij weer boze ouders moeten uitleggen,dat dit toch ook een tijd voor vergeving was.. Of zou hij het maar niet meer noemen en hopen dat het tijdens de vakantie,wel vergeten zou worden? Hij hoorde wat geroezemoes in de klas en keek verstoord op.. "Meester het sneeuwt" "We krijgen een witte kerst meester !" "Fijn he meester!" "Ook dat nog...." Hij keek naar buiten en inderdaad het sneeuwde al weer....... Zoals het vannacht ook gesneeuwd had en gevroren.....er lag zelfs al een stevige laag ijs.... Deskundigen kunnen dan wel beweren,dat er door de klimaatverandering nooit weer strenge winters zouden komen,daar trekt het weergoden zich niets van aan he,die gaan gewoon hun eigen gang,weer of geen weer. Hij had zelfs al op het nieuws gehoord dat in Friesland de elfstedenkoorts al weer was begonnen. Tja die Friezen ontdooien pas als het vriest, wist Siebje,want hij was er zelfs ook een. De kinderen vonden het uiteraard ook schitterend. Siebje dus niet. De kinderen zouden de komende dagen wel weer wel weer opgewonden worden en hopen dat ze ijsvrij zouden krijgen. Nou wat hem betreft kregen ze tot de kerst ijsvrij... Kon hij eerder op vakantie,naar een warm land. Arend keek ook niet bepaald blij, naar buiten. Hij wist dat het naar huis gaan nu echt strompelen zou worden en niemand zou zo vermoedde hij, aanbieden hem met een slee te halen en brengen. Hij wilde dat trouwens ook niet,hij wilde beslist niet geholpen worden.... Toen Betsie dan ook om half vier vroeg, of zij en Rebecca hem even naar huis moesten sleeen,weigerde hij nukkig. "Nee,ik red mezelf wel...." "Nou,zeg,ons diefje is wel weer dankbaar he."riep Johan op het besneeuwde plein."kom op jongens we gaan schaatsen,op het kanaal en daarna tracteer ik op op chocolademelk,wie gaat mee ?" "Ja,ja leuk Johan!" "Ga je mee,Arend?",vroeg Betsie zachtjes........ "Nee,ik heb geen zin!" Ach toe nou,ik kan ook niet schaatsen,maar kunnen toch kijken?" Nee!" "Ach laat hem toch Betsie,hij speelt liever met spelcomputers,he" Toen de kinderen huiswaarts renden om hun schaatsen te halen'krukte Arend eenzaam weg door de dwarrelende sneeuwvlokken. Mede daardoor zag hij niet hoe Betsie hem bedroefd nakeek. Hij wilde ...hij wist eigenlijk niet eens wat hij wilde ..
Ik weet niet of u beste lezers,lieve lezeressen gemerkt heeft dat ik eigenlijk wat an het vertragen,uitmelken ben? Dat komt omdat ik dit verhaal naar kerstavond wil toeschrijven,dan moet alles gebeurd zijn en iedereen in feeststemming,om te vieren,dat er een wonder is gebeurd. Dat duurt nog een klein weekje en ik moet dus nog wat dagen vullen. Mijn vertragen heeft echter ook alles te maken met dat wat morgen gaat gebeuren. Ik wilde dat vanmorgen nog eventjes uitstellen...
Het winterde 4 dagen lekker op z'n Hollands. Het lukte Gieten weer om de eerste schaatswedstrijden van de winter te organiseren. Er kwamen wel protesten uit andere dorpen,omdat er uit een koeling in een fabriek 's nachts ijsblokken zouden zijn gestort op de ijsbaan,maar in Gieten noemde men dat "zielige afgunst." In Friesland kwam het elfstedenbestuur weer bijeen,voor een besloten vergadering,al waren er wel livebeelden van de geheime bijeenkomst in het journaal. Dat leek trouwens meer op een beerenburg avondje.. De diverse rayonhoofden instrueerden hun ijsmeesters om de komende dagen en nachten stand by te zijn.
Heel Nederland leek plotseling te zijn omgetoverd tot een groot Anton Pieck achtig schilderij.
Ook de school van meester Sybrandus stond deze week in het teken van de plotselinge winter. Op het plein waren de kinderen uren lang druk met het namaken van een oud hollands dorpje in het wit.. Er werden oliebollen en chocolademelk gemaakt en slee- en schaatswedstrijden georganiseerd. Siebje had het niet zo op die winterpret. Hij herinnerde zich dan altijd pijnlijk,hoe hij als kind mocht,nee moest schaatsen op Friese doorlopers.....terwijl de meeste kinderen hoge noren hadden. Terwijl het hardstikke koud was,gingen die doorlopers steeds scheef en los onder zijn al verkleumde voeten staan. Dan moest hij dus stoppen,de wollen handschoenen uitwurmen en proberen de schaatsen weer recht onder zijn voeten te zetten en de riemen steviger vast te knopen. Hierna kon hij weet even verder strompelen,maar dan gleden de doorlopers weer onder zijn voeten vandaan. Hij kwam altijd thuis met ijskoude bevroren handen en voeten die echt op ijsklompen leken. Hij was dan ook blij,dat het die donderdag plotseling wat begon te dooien.
Arend vond het trouwens ook prima. Hij kon zelf niet schaatsen en had ook geen zin te kijken.Hij had trouwens nergens zin in.
Meester Sybrandus waarschuwde de kinderen 's middags nog dat ze nu niet meer op het ijs moesten gaan,voor hij ze liet gaan. Hij ging zelfs direkt na het stillezen,dat hij gewoon gehandhaafd had,juist nu even naast zijn bureau staan,zodat de klas wist dat hij iets belangrijks te vertellen had. "Als je nu op het ijs gaat,kun je er door zakken en onder het ijs glijden en dan kun je in het koude water weinig meer doen"zei hij ernstig "Spannend meester,"riep Johan. Siebje keek hem vernietigend aan en kon de opmerking,dat die waarschuwing,wat hem betreft niet voor Johan gold nog net inslikken. Hij riep ze bij het weggaan om half vier,nog eens na voorzichtig te zijn.
Arend ging zoals gewoonlijk direkt naar huis. Een paar kinderen gingen toch nog wat spelen bij de vijver en keken wat spijtig het al dun geworden ijs. De meesten durfden er niet op,omdat het gevaarlijk begon te kraken. Het waren eigenlijk alleen Stephen en Johan die onder luid gejuich van de anderen en gevaarlijk gekreun over het meegolvende ijs renden. Het leek of ze elkaar opjutten en beide niet bang wilden lijken.........voor elkaar...voor de toeschouwers.........voor zichzelf........? Toen de meesten al naar huis waren gegaan,wilde Johan nog een keer....... Hij nam een aanloopje en gleed met een duidelijk gevoel van trots over het ijs......... "Yeeeeaaah" Toen..."kraaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaak !!!!!! Het ijs brak onder zijn voeten. "OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOHHHHH Hij gleed in het plotselinge ontstane wak............ Hij zocht houvast aan de ijsrand het ijs en voelde het ijskoude water............ "HEEEEEEEEEEEELLPP!!" Wat moeten we doen"? riep Rebecca... "IK BEN ZO KOUD!!" "Houd je vast,niet loslaten.." "O IK KAN NIET MEER!!" "Wij gaan hulp halen......."gilde Stephen"niet opgeven!" "MMM AAAA RRR IK KAN NIET MEER !! "OH JOHAN.." "HELP IK VERDRINK!!" Toen hoorde hij een geluid wat hij wel kende....."tik,tik..slof,slof " Hij keek en zag : Arend !!!!!!!!!! Arend stokje...
Op weg naar het wonder kerstvervolgverhaal 13 om te denken....
Hoofdstuk 13.........oei...
Inderdaad was het Arend,die er aan kwam krukken...!! Hij moest van oma Metsje in het dorp nog even brood halen en kon zijn nieuwsgierigheid toen hij langs de vijver kwam niet bedwingen. Hij was dus op veilige afstand achter wat bomen,even gaan kijken,naar wat hij nooit zou kunnen,spelen op het ijs.. Plots hoorde hij een afgrijselijke gil,gevolgd door verward angstig geschreeuw. Toen hij dichterbij kwam zag hij Johan paniekerig spartelen in een wak....... Johan,die hem eerder die dag nog uitgescholden had....... Johan,die altijd zo stoer deed...... Hij hoorde nu geen gescheld,geen stoere woorden... Hij hoorde angst,huilen bijna en een schreeuw om hulp......... HEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEELLLLLPPPPPPPPP Hij keek naar zijn plaageest,nu hulpeloos spartelend,zich wanhopend vastklemmend.......
Hij wilde,dat hij nooit was gaan kijken en ik had dat ook graag gewild beste lezers,lieve lezeressen...... Nu stond hij daar in diepe twijfel,zoals ik dat nu hier ook zit..... Een stemmetje,van een winterduiveltje,Thialf,fluisterde hem in,dat dit toch de verdiende straf was,voor dat joch,dat hem vals beschuldigd had en daarna bijna elke dag voortdurend gepest.?. Dat verwende ventje dat alles had en hem nu ook zijn vriendschappen had afgepakt.? "Nu kun je hem terug pakken Arend" hoorde hij. "Nu kun je vragen of hij geen computerspelletje wil lenen..." "Eigen schuld dikke bult." "Jij bent toch de stoere bink?" Hij bedacht dat hij nu eindelijk ook eens zou kunnen lachen.......sinds tijden.... Hij zou die Johan die hem altijd Arend Stokje noemde nu eens daarmee om de oren kunen slaan....... "Wil jij mijn stokken even lenen? Toen hoorde hij een andere stem :"Is dit niet de tijd om vrede te maken...om elkaar te helpen...zelf een lichtje te zijn..geluk brengen. Hij dacht even na...haalde toen nukkig zijn schouders op. "Ach wat vrede maken..die Johan helpen,..zelf een lichtje zijn....anderen geluk brengen ?" Zijn eigen leven was toch steeds oorlog geweest.....een leven in het donker....altijd pech.......? Wie had hem ooit geholpen? Eerst zijn beide ouders verloren,zelf kreupel geworden toen vals beschuldigd,gepest... Deze gedachten schoten heel snel door hem heen....... Hij wist dat hij nu een keuze moest maken.... Zoals het hele leven uit keuzes maken bestaat..
Ying of Yan + of - pro of contra AJAX of Feijenoord Goed of kwaad.. HET geloven of het wel geloven... een tweede huis of tweede vriendin... gewenste vrienden of ongewenste vreemdelingen leven of dood enz of niet verder zo doorgaan..
Dat mensen dat moeten is al moeilijk genoeg,maar dat zo'n kind al voor zulke beslissingen staat! En zoals Johan heel snel moet beslissen.....
Ik weet het ook nog niet...wie ben ik dat ik hierover mag beslissen..nb.in hoofdstuk 13......
ik wil er nog een nachtje over slapen...... het duurt toch nog een paar dagen voor het kerst is dus...
Vleermuizen houden duistere feesten waarbij ze zomers als boze geesten, enge beesten, grrrriezeligg feessssssten, zuipen als vliegende fladderende apen en daarna hele winters slapen
Arend schrok plotseling wakker. Hij schreeuwde..of schreeuwde iemand anders ? Het leek of hij een droom had gehad,een nachtmerrie.......die uren duurde een dag,een nacht......? Hij hoorde de kerkklok slaan 6 uur... Waar was hij ? Wat deed hij waar hij was...? Moest hij niet boodschapen doen? Hij herinnerde zich zijn rare droom vaag..heel verwarrend.. Johan ? De spelcomputer..? Een schreeuw... Vergeven.. Wraak nemen.. Kiezen of delen..? Nu hoorde hij weer geschreeuw,verward...... Dichtbij... Ver weg... Waar was hij? En toen plotseling een stem... "AREND !! Hij huiverde en niet alleen van de kou....... Waar kwam die stem vandaan? "AREND" Dat was al twee keer !! "Eer de haan kraait zult u mij driemaal verloochend hebben.." Maar dat was toch altijd met Pasen en nu was het toch bijna kerst ? Bij de kerst hoorde toch kalkoen,geen haan? "AREND?!!" "Spreek Here Uw knecht luistert.."mompelde hij.. Oma Metsje had hem al vaker aangeraden wat minder in de bijbel te lezen. "Arend jongentje,jij haalt allemaal teksten door elkaar. als je zoveel leest. Dat is teveel van het goede hoor... Kijk maar uit,straks krijg je godsdienstwaanzin" Zou dat het nu zijn ? "Op weg naar het einde?" "Nader tot u?" Maar dat was toch Gerard Reve? Die mocht hij nog niet eens lezen...! Hij huiverde weer en voelde het koude zweet langs zijn rug sijpelen... Jeetje,wat kan een kind in zo'n korte tijd veel en snel denken he? "AREND !!!!.." Maar... .......dit was Betsie,die tegen hem riep,niet God...! ..Of was God in Betsie tot hem gekomen? "Arend,je moet iets doen,toe nou,sta daar niet zo te kijken alsof je geesten ziet!" Hij schrok en keek haar verward en vragend aan,maar kon geen woord uitbrengen.. "?" dus en nog eens,zonder iets te zeggen. "?" "Betsie,..?" "Doe iets Arend"riep Betsie "Ik,Arend Stokje? "Gebruik die stokken,help Johan ..!!" "Wwwaat zzzei je ?" "GEBRUIK DIE STOKKEN DAN! JE MOET IETS DOEN" Toen zag hij Johan,een paar meter verder...daar in dat wak in die vijver! De altijd zo stoere Johan,nu hulpeloos als een bijna verzopen drenkeling,die hem met een door angst vertekend bang ,maar ook smekend gezicht aankeek. Hij was direkt klaarwakker !! O ja,natuurlijk!! Johan... Die stokken!! "Wacht maar Johan,ik zal je helpen!" HELP!! "Wat zei ik nou? ik zal je helpen..!! Hier pak die stok vast.." Hij leunde iets voorover op de schuine oever en stak een van zijn stokken zo ver mogelijk naar voren...... "Hier pak vast !! "O Arend...ik..." PAK VAST ! Johan kon net net met wat leek zijn laatste krachten de stok vastgrijpen,voor het stuk ijs waaraan hij zich lang had vastgeklemd afbrak van de rest. "OOOOOOOOOO...HELP!! "Goed zo.nou vasthouden.!!." Hij trok er zo hard mogelijk aan en het leek of Johan langzaam wat dichterbij en al een stukje uit het water kwam... "Hou vast !!" "O AAAAARRRENDDD.." "NIET ZEUREN VAST HOUDEN !!! Hij trok nog harder en zette zich schrap tegen de vijverhelling...... Ik...kan......niet ...meer........ Arend draaide zich half om naar de verbijsterd toekijkende kinderen........ "Ga hulp halen,ik hou dit ook niet lang vol. Betsie het kind met leerproblemen,vlgs de deskundigen,begreep hem als enigste,rugzakje of geen rugzakje, en holde weg,terwijl de rest,die vlgs diezelfde deskundigen veel slimmer was,met open mond en vastgenageld stond te kijken.. Johan draaide weer een kwartslag richting ijs en voelde hoe de stok,tussen zijn ijskoude handen.in de goedkope en daardoor dunne en gladde handschoenen weggleed.... "Dat nooit!" Hij klemde de stok nog vaster ...... "Hou vol Johan.." Hij boog nog iets verder voorover..als wilde hij en soort lange aanloop nemen,om dan met de stok en daaraan Johan min of meer achterover te vallen en zo hem veilig bij de wal te krijgen. Maar.. Hij voelde zich,omdat zijn schoenen ook goedkoop en glad waren plotseling wegglijden,over de gladde vijverhelling en hij roetste over het ijs,wat hij eerder nooit kon en altijd zo graag gewild had,maar niet zo,regelrecht het koude water in naast Johan,die nog steeds krampachtig de stok vasthield,als zijn laatste houvast.....!! Direkt voelde hij zijn voeten en benen ijskoud worden. Hij mocht dan wel kreupel zijn,maar die benen voelden deze kou nog wel....en hoe ...!! Hij greep Johan vast,die hem ook vastpakte,en beiden zochten tegelijk koude steun steun bij het ijs... Ze hoorden de kinderen verward kijken en roepen.. "OOOOOOOOHHHHHHHH!!!!!!!!!!!!!" HEEELPP riepen ze eenstemmig.. Johan keek Arend stokje,aan wie hij dacht zo'n hekel te hebben verkleumd en verward aan,omdat hij niet wist of hij blij of verdrietig moest zijn....... "Oh Arend,dat jij mij komt helpen.." "Kom op volhouden.." "Maar,ik ......kan........... niet ........ ....A r e nd..... Ver geef mij.." "Doe niet zo gek jongen,,," Hij voelde hoe Johan krampachtig zijn jas vastpakte...... ......hem met grote vragende angstogen aankeek... "Ik wil...dat....je..mij ...ver.....geeft... "Ach,ik snap je niet hoor" "Zeg........ dat..... je ....mij ..ver.....geeft........" "Ja hoor.." Arend zag Johan een heel mooie vredige blik in zijn ogen krijgen.... "Nu is het goed.." .....en toen.....verslapte die greep...... Johan's ogen vielen dicht Arend voelde hoe hoe Johan weggleed.......losliet JOOOHAAAAAAANN!!!! NEEE !!! NEE!!! HELP !! toen..... Hij werd ook zo moe...en voelde zich zo koud...... wilde slapen.. maar toen....plotseling.. een LICHT........?? een hand die hem optilde......?? Hij hoorde een stem van boven......... "Jongen,je bent veilig bij mij............" "Vader in Uw handen" mompelde hij...... "Godsdienstwaanzin..?" In hemelsnaam, waar was hij?
"Johan.!....." Johan hoorde wel ergens een stem..maar.......? Waar? "Wie?" Johan was niet thuis echt opgevoed met de bijbel en hij vond de verhalen van meester sowieso de moeie van luisteren niet waard,dus hij had niet het idee,dat die stem van een een hogere macht was,die hem riep. Maar wie dan wel? Zijn moeder ? Of riep Rebecca zijn zusje,dat hij Arend niet moest pesten? Of....Arend,die riep dat hij dat computerspelletje niet gestolen had? Of zat meester Siebrandus weer te zeuren dat hij moest opletten? Hij voelde toen plotseling alsof hij wegzweefde,maar dan in ijskoud water..... Hij zag Arend langs komen zweven..... met een computerspelletje....?? Of was het een stok? Hij probeerde die stok vast te pakken! "Arend,je moet mij vergeven!"riep hij..... Hij voelde hoe hij Arend moest loslaten en weer weggleed.... "Eigen schuld",mompelde hij. "JOHAN!" Maar,dat was zijn moeder ! Hij opende zij ogen en zag zijn moeder en vader....Rebecca... Maar waar was hij ? Hij zag allemaal wit... Was hij inde hemel? Maar dar geloofde hij toch niet in? Dekens..........hij lag in een bed ! "Waar ben ik?" "Wat doe ik hier?" "Rustig maar jongen,alles komt goed.." "Maar,waar ben ik.......?" "In het ziekenhuis.." "Maar.." Jongen,je was gisteren door het ijs gezakt en bijna verdronken....maar Arend..." Bij het horen van die naam schrok hij op en kwamen herinneringen terug,er was ijs geweest,een wak,ijskoud water.....en toen was Arend bij hem..... "Arend?" "Ja Arend heeft je gered Johan. Hij trok jou er met zijn stok half uit,maar gleed toen zelf ook in het water......en..." "AREND!!" Johan schreeuwde en begon te huilen.... "Waar is hij.................is hij .....................dood.............?" "O o o..wat is dit erg................niet hij...maar ik....." "Johan,doe niet zo raar" zei Rebecc. "Arend is ook hier.." Is hij.......zijn wij.............dan niet dood?" Nee hoor,maar het scheelde weinig...... Jullie waren bijna beide verdronken. Hij kon jou ook niet vasthouden,jullie raakten beide buiten bewustzijn, maar toen kwam die zwerver..........eh net op tijd en....." "Zwerver....Jacko?" "Heet ie zo? "Ja Jacko" "Nou die heeft jullie uiteindelijk gered.....net op tijd dus........!" Johan barste uit in een lange huilbui. "Toe maar jongen,huil maar even...dat is goed hoor......." "Maar.." "Jij mag Arend en Jacko later wel bedanken hoor...." "Maar,ik MOET nu naar Arend toe..!" "Die ligt op een andere kamer Johan,die heeft ook rust nodig,die mag je later wel zien... "NEE NU...!!" Hij jammerde het uit......... "Maar jongen toch...." "Ik moet hem spreken,nu!. Ze probeerden hem te kalmeren,maar dat lukte niet. Hij wilde en moest naar Johan toe! Het kostte enige tijd en moeite,maar uiteindelijk gaf de zuster toestemming en werd Johan met bed en al naar de andere kamer gereden.... Die lag op de kamer ernaast,maar leek te slapen. Naast het bed zat een heel oud vrouwtje,in een dikke jas,die nog veel ouder leek dan zij zelf,oma Metsje,wist Johan. Toen hij met zijn bed naast dat van Arend lag en hij zijn bleke gezicht zag,kreek Johan weer een huilbui en schreeuwde het uit. "AREND!!!!!!!!" Die opende zijn ogen en keek wat verward om zich heen.... "Johan?" Wat doe jij hier? Wat doe ik hier?" "O Arend.." "?" "Jij hebt mij gered en ik..." Toen vertelde hij alles. Hoe hij vanaf het begin jaloers was geweest op Arend. Hoe hij dat plan van dat computerspelletje had bedacht en uitgevoerd. "O Johan toch,hoe kon je"fluisterde Rebecca. Ook zijn beide ouders keken verbaasd en enigzins beschaamd,omdat ze beseften,dat dit het resultaat was van jaren van verwaarlozing. Maar Johan ging verder. Hoe hij Arend had beschuldigd en daarna steeds had gepest. Hij stopte daarna en slikte....... "O Arend.. Ik schaam me zo.. Kun je, wil je mij vergeven? Hij keek vragend en angstig naar Arend... Diens gezicht leek even te verstarren,maar toen nadat hij even naar zijn oma had gekeken,brak er een brede grijns door.. "Graag Johan !" "Arend jij bent een echte held!" "Ach,nou ja.." "Niet alleen omdat je Johan gered had,die je altijd pestte maar ook omdat je hem kunt vergeven......"zei de vader van Johan,ontroerd. "Hoe kunnen wij,hoe kan Johan,dit ooit goedmaken?" "Maar ,waar is Jacko eigenlijk?"vroeg Johan. "Jacko,die mag een tijdje gratis wonen in de winteropvang zei de moeder van Johan,dat heeft je vader geregeld en zodra jullie beter zijn en naar huis mogen gaan we met zijn allen bij hem op bezoek om hem te bedanken en we zijn ook an het proberen om voor hem iets te regelen.voor en bejaardenhuisje of zo" "Moeten wij nog lang hier blijven?" "Nou wat ik gehoord heb,deze week nog.....maar.." Hij keek naar twee teleurgestelde gezichten....."maar..zei ik......." zei hij toen. "Ik hoorde net,dat jullie vanaf morgen bij elkaar op de kamer mogen..maar .......... alleen....... als... jullie dat beiden willen he.." "O jaa!" Toen de ouders van Johan met oma Metsje het ziekenhuis verlieten,waren ze heel blij. "Er zijn nog goede mensenkinderen,zoals jou kleinzoon," Metsje zei Johans moeder. "O ja en er gebeuren ook nog wonderen, zo tegen kerst antwoordde die...
Ze wist toen nog niet hoe gelijk zij zou krijgen......zelfs meer dan een keer,twee keer om precies te zijn.....
Het was door het bezoek op de kamer die, Arend en Johan nu als twee bloedsbroeders deelden drukker, dan eigenlijk was toegestaan,maar de zaalzuster kneep een oogje dicht en keek met het andere oog maar wat door de vingers. Ach de jongens waren,hoewel het er eerst voor beiden ernstig uitzagen en ze ernstig onderkoeld en bewusteloos waren wonderwel snel hersteld,zeker nadat ze bij elkaar op een kamer waren. Ze liepen of krukten alweer door het hele ziekenhuis. Johan mocht de krukken van Arend proberen en die vermaakte zich met en van Johan's computerspelletjes. Ze hadden net vanmiddag ook toestemming gekregen om de volgende dag naar huis te gaan! Daarom zaten ze vrolijk aan tafel het door Johan's vader meegebrachte gebak te eten. "Jongens,jongens,het is een wonder dat dit zo goed is afgelopen zeg!"verzuchtte oma Metsje hoofdschuddend. "Zeg dat wel Metsje,zeg dat wel.. Ik geloofde nooit zo in wonderen,maar ik ben nu maar weer gaan geloven"antwoordde Johan's moeder,"ach het is ook bijna kerst he" "Nou Johan,ik vind het een wonder,dat juist Arend,jou vijand,die jij altijd pestte, jou heeft gered he"zei de goedgelovige Betsie,die met Rebecca ook op bezoek was. "Nou,als jij Harko niet geroepen had en die er niet geweest was......waren wij er niet meer geweest denk ik,die heeft ons eigenlijk gered he"zei Arend bescheiden. "Het is eigenlijk een wonder,dat hij nuchter was!" "Ja als jullie uit het ziekenhuis komen morgen,gaan we eerst hem bedanken" zei Johan's vader. "maar.........." Hij keek plotseling wat verbaasd naar Arend die opstond en naar de prullebak liep,of eigenlijk krukte.... "Wat is er?"vroeg Arend. "Ik vraag mij af " mompelde vader.......... ."Vlgs mij..." Hij draaide zich eenkwartslag om naar Metsje die nog steds zat te hoofdschudden,al kwam dat ook door haar ouderdom.. "Zeg Metsje, ..is er toen eh,na dat ongeluk in Italie, van Arend met zijn ouders eigenlijk direkt of of later ooit eens goed naar de benen van Arend gekeken ?" "Ach nee,dat kon toen niet he....." "Zijn er toen geen fotoos gemaakt?" "Fotoos?" "Ja,om te zien wat hij eigenlijk mankeerde!" "O nee" "Waarom niet dan?" "Ach,dokter"(want de vader van Johan was huisarts he,dat was ik vlgs mij vergeten te vertellen,maar Metsje wist dat nog wel.....)"operen in zo'n land ver weg zou heel veel geld kosten en dat konden wij toen niet betalen en daarna was het te laat he" "Wat te laat?" "Nou ja,dat dacht ik............ .........en trouwens wij konden dat later nog steeds niet betalen " "Nou,wij wel hoor..en dat gaan we ook doen! Vlgs mij zul je zien als er nu alsnog fotoos gemaakt worden er best nog wat aan gedaan kan worden !" zei Johan's vader. "Ach dokter,dat kan niet.....toch?" "Kan niet..? Arend heeft onze Johan,die zo gemeen geweest is leven gered en zo kunnen wij misschien iets terug doen! "Oh,dat zou fijn zijn vader" riep Rebecca. "O Arend wat zou ik dat graag willen" riep ook Johan..... "Als dat zou kunnen vader.......!" "Vader?" Maar Johan's vader was al weg........ Hij had plotseling een oude bekende op de gang zien lopen........en die was toevallig chirurg in het ziekenhuis waar de jongens waren opgenomen! Hij riep :"He Geurt goede vriend!" De "goede vriend" Geurt keek verschrikt op verstarde en dat begreep Johan's vader,heel goed Hij wist ook direkt dat deze "goede vriend"Geurt hem niets zou durven weigeren...... "Dus jij werkt hier?" "Maar"hij begon plotseling te fluisteren. Wat hij precies fluisterde zullen we nooit weten...... Maar het gevolg was dat "goede vriend"Geurt direkt met Johan's vader naar de zaal kwam om eens naar die kreupele benen van. Hij regelde ook direkt dat er fotoos gemaakt werden....... Hij kwam er een kwartier later al mee terug en vertelde dat er vlgs hem dor en kleine operatie nog heel veel te doen was. Vlgs hem was de kans zels groot,dat Arend weer zou kunen lopen. "Maar dokter,wie moet dat betalen ? "Dat doet dokter Geurt graag gratis toch he ?'lachte Johan's vader waarbij hij zijn"goede vriend"indringend aankeek. "O ja hoor.."mompelde die Wonderlijk he? Tja zoiets kan in boeken en dan eigenlijk alleen rond de kerst. U zult misschien uit ervaring weten dat er in ziekenhuizen vaak lange wachtlijsten zijn en dat alles veel geld kost maar Johan'n vader had,met die oude kennis,nu chirurg alles voor Arend snel geregeld hoor..en gratis. Vraag niet hoe dat kan,... Een wonder? Als men Johan's vader later vroeg hoe hij dit zo vlot kon regelen lachte hij wat en mompelde iets over: "Oude schulden, ach hij had nog iets goed te maken. Maar ik heb als dokter zwijgplicht he"
Zo werd Johan,nog dezelfde dag naar de operatiezaal gereden.
De rest bleef vol hoop achter. Metsje kon haar hoofd nu helemaal niet meer stilhouden.
Zou er nog een wonder mogelijk zijn..? Dan moet het wel snel gebeuren he,want het is al bijna kerst.... .. we moeten ook nog Harko bezoeken en bedanken he
Kerstavond....eens, eerder,nu en later overal en nergens was en is iedereen in afwachting van het Wonder dat nog steeds de wereld nog niet uit is ...zolang er nog mensen die in wonderen geloven. Ook de kerk bij de school waar meester Sybrandus dit,zo besefte hij nu weer eens, al zo vaak had mogen..of moeten......vieren zat afgeladen vol voor de jaarlijkse kerstzangdienst Siebje,die zelf als een stoort ordebewaker schuin naast het kinderkoor van de bovenbouwklassen zat, ook om de dirigente,de moeder van Nathalie,waar hij een oogje op had en dat nu mooi in praktijk kon brengen, een beetje te steunen,keek enigzins stiekum de kerk in...... "Ach ja ze waren er bijna allemaal weer he,zoals elk jaar,de schijnheiligen.." Hij knikte vriendelijk naar de vader van Stephen,die natuurlijk vooraan zat....... "Eigenwijs stuk verdriet"dacht hij,"eigenlijk geen wonder dat die Stephen zo'n vervelend ventje is" Hij siste,omdat een paar meisjes in het koor,vlakbij opzichtig en iets te luid begonnen te giechelen... "Nathalie.Gretha!" Zijn boze blik leek hier weinig indruk te maken. "Nou ja,nog een uurtje volhouden..dan wachtte hem een lekkere borrel..." Hij liet zijn stiekume oogje nog maar eens vallen op de dirigente.. Tja,die was getrouwd he.. Dat was op zich niet erg.. Maar ze was gelukkig getrouwd,dat was wel erg. Siebje sloot even zijn ogen...... "Het was me het jaartje wel geweest"mijmerde hij.. "Dan vooral die laatste weken" Hij dacht terug.. Eerst die nieuwe leerling Arend. Toen de opschudding na het verdwenen computerspelletje van Betsie. Het verhaal van die Johan.. Toen die Arend beschuldigde had Siebje dit eerst niet geloofd en zelfs toen dat dus bewezen leek was hij blijven twijfelen. Later dat drama met de door het ijs gezakte Johan. Arend die hem had proberen te redden en bijna zelf ook met Johan verdronken was als niet die zwerver Harko hen gered had. Johan was gisteren weer op school gekomen. Die had alles verteld,over zijn jaloers zijn,zijn gemene plannetje,zijn valse beschuldiging en zijn latere pesten. Meester Siebe had toen zin gehad dat verwende rotjochie een ontieglijk pak slaag te geven. Maar diezelfde diezelfde Arend had dus geprobeerd Johan te redden,waardoor ze bijna samen waren verdronken...... Als Harko,die zwerver er niet geweest was..... "Harko,ja!" Siebje rekte zich nu op en keek even onderzoekend de kerk in...... Harko zou toch komen ? Hij was uitgenodigd,want de dominee wilde hem aan het eind van de zangdienst toespreken en een oorkonde geven! Harko had eigenlijk niet zoveel zin gehad naar de kerk te gaan... Maar hij had het tenslotte nog wel beloofd. "Hij zou toch wel ?" Siebe keek............ "Ja,daar zat hij achterin! Hij keek nu ook even langs de kinderen van zijn multi culti koor........ Ook Johan was er zag hij "Wat was die veranderd zeg,het was bijna een mens geworden"dacht hij. "Jammer van die ouders he rijk en lui nou ja........ze betaalden toch mooi de operatie van Arend .." "Het was nog afwachten,maar de eerste berichten waren goed geweest. Wrschlk zou die morgen thuis komen. Toen zette Gabe de organist het "Komt laten wij aanbidden" in en iedereen stond op. De dienst verliep gelukkig lekker vlot.. Siebe betrapte zich er op dat hij af en toe lichtjes wegdommelde.... .Ach, als je al zo vaak dezelfde liedjes hebt gehoord en gezongen. Als je nu al weer voor de twaalfde keer dominee Vroegindewey over het "Grote Kerst Wonder hoorde verkondigen..en het leek vlgs Siebje elk jaar weer meer alsof hij het niet echt geloofde en het ook niet kon helpen,dan mocht je wel even wegdromen toch? Gelukkig hadden de kinderen niet door dat hij af en toe even wegsoesde,tenminste dat hoopte hij.. De klas had zich trouwens de hele dienst redelijk beschaafd gedragen bedacht hij tijdens het "Ere zij God"slotlied.. ...".nou dat op zich was al een wonder...!". Hij keek even de kerk in en zag oma Metsje vooraan, luid zingend en hoofdschuddend. Hij was echt blij voor haar. Toen hoorde hij wat geroezemoes ergens in het koor en hij zag dirigente Mieke,de moeder van Nathalie boos kijken. Hij kuchte en keek ook even met zijn beste boze vermoeide gezicht van een schoolmeester die aan vakantie toe is,maar nog wel in functie is. Hij zag hoe alle kinderen naar de grote deur kijken en wijzen. Hij hoorde Betsie blij schreeuwen: "AREND !!" Ze wees naar de deur.. "Kijk daar is Arend !!" Iedereen keek en inderdaad daar stond Arend! Nee.daar liep Arend !! Het ging nog wat moeilijk en hij hield de twee meegekomen verpleegsters nog wat vast... ...........maar hij liep.....!! Er ging een gemompel door de kerk....... Arend liep,stapje voor stapje,maar zonder krukken door het middenpad naar voren.....!! "AREND!!" schreeuwde Johan en hij rende naar hem toe,toen hij bijna voorin was. "Arend,jongen,je loopt!" riep Betsie en ze straalde. Arend lachte. "Oh Arend wat zijn wij,blij voor jou zeg zeg..." zei dominee Vroegindewey. "Mensen" zei hij in de microfoon,de kerk in kijkend,"wonderen bestaan nog.." "Toch Metsje?" Metsje kon alleen maar knikken en hoofdschudden.. "Maar"zei de dominee. "Ik wil hier nu toch een man noemen,zonder wie Arend hier nooit gestaan had en Johan ook niet." Hij zweeg even....... Er klonk wat verbaasd gemompel door de kerk.. Harko,kun jij even naar voren komen.....? Iedereen keek verbaasd eerst naar de dominee en toen naar achteren,naar het middenpad. Daar kwam een oud wat verwaarloosd lijkend mannetje aanlopen. Hoewel hij er in de geleende jas en broek nog redelijk netjes uitzag en zich voor de gelegenheid gewassen en geschoren had kenden ze hem wel. "Dat is toch die zwerver,die vaak op het 5 mei plein staat?" "Heeft die,die jongens gered ?" Harko stond nu op het podium bij Arend,Johan en de dominee...... "Harko.." zei dominee,"of eigenlijk moet ik Harry Koos Veenstra zeggen he want zo heet je echt toch..?" Harko dacht even na en knikte.. Metsje schrok op en stopte plotseling met hoofdschudden........ "Harko....die zwerver,die ze op afstand wel eens had zien zitten?" "Maar,dominee zei toch Harrie Koos?" "Harrie,was hij...........?." Ze hoorde niet meer wat dominee zei over "wonderen en reddingen." Haar gedachten gingen 50 jaar terug....... "Harrie Veenstra,haar grote liefde! "Haar verboden liefde........" Omdat het niet mocht...was hij weggegaan.. Ze keek nog eens naar dat mannetje..... Toen dominee de oorkonde overhandigde schreeuwde ze....... "HARRIE !! Harrie Koos Veenstra,keek verbaasd naar dat vrouwtje vooraan..keek nog eens .. "Maar ben jij het?" "Metsje...Metha..?" JAAA !! "METHA !!!! De twee oudere geliefden vlogen elkaar in de armen....." ....zo vervlogen 50 jaren.......in die paar sekonden....door drie meters te overbruggen.
Terwijl het orgel nogmaals het "Ere zij God" inzette en de gemeente ontroerd begon te zingen moest Siebje janken....
"Straks maar een stevige borrel"dacht hij.
"Ik begin te geloven dat wonderen nog steeds gebeuren.....als je er maar in gelooft"
Hij knikte vriendelijk naar de vader van Stephen..
