Zo,dat schiet al lekker op he... Dat dacht Siebje,meester Sybrandus..dus ook ook... Hij wist dat dit weer zo'n rotweek zou worden,zoals elk jaar naar de kerstvakanie toe,met al die speciale activiteiten,van kerstspel,kerstdiner, met collegea,tja je familie kon je niet kiezen he maar je collegae dus eigenlijk ook niet,net als je klas trouwens,de kerstzangdienst en als dieptepunt de laatste dag waarop de kinderen vrij mochten spelen.....de hele dag... Het lukte hem zulke dagen zelfs niet,om zijn verplichte stilleeskwartiertje door te zetten. Maar goed vrijdagmiddag half vier,dan..was het vakantie ! Twee weken,geen school,geen kinderen,geen ouders,geen collegae....... Maar dus eerst...... deze week overleven. Hij vroeg zich die ochtend tijdens het kwartiertje verplicht stillezen,dat hij ere met enige moeite en veel freigementen toch doorgedrukt had, af, of hij deze week richting kerst,het feest van het Wonder,het Licht,de Vredesbrenger in een wereld vol oorlog en verdriet, met de kinderen nog aandacht moest schenken aan vrede en vergeving in de hun omgeving'thuis,op straat en school,mede in verband met de diefstal..van dat computerspelletje en de daardoor ontstane houding van de klas naar Arend toe.? Maar Stephen en Johan,zouden als hij het ter sprake bracht,wist hij dit thuis wel weer vertellen en dan zou hij weer boze ouders moeten uitleggen,dat dit toch ook een tijd voor vergeving was.. Of zou hij het maar niet meer noemen en hopen dat het tijdens de vakantie,wel vergeten zou worden? Hij hoorde wat geroezemoes in de klas en keek verstoord op.. "Meester het sneeuwt" "We krijgen een witte kerst meester !" "Fijn he meester!" "Ook dat nog...." Hij keek naar buiten en inderdaad het sneeuwde al weer....... Zoals het vannacht ook gesneeuwd had en gevroren.....er lag zelfs al een stevige laag ijs.... Deskundigen kunnen dan wel beweren,dat er door de klimaatverandering nooit weer strenge winters zouden komen,daar trekt het weergoden zich niets van aan he,die gaan gewoon hun eigen gang,weer of geen weer. Hij had zelfs al op het nieuws gehoord dat in Friesland de elfstedenkoorts al weer was begonnen. Tja die Friezen ontdooien pas als het vriest, wist Siebje,want hij was er zelfs ook een. De kinderen vonden het uiteraard ook schitterend. Siebje dus niet. De kinderen zouden de komende dagen wel weer wel weer opgewonden worden en hopen dat ze ijsvrij zouden krijgen. Nou wat hem betreft kregen ze tot de kerst ijsvrij... Kon hij eerder op vakantie,naar een warm land. Arend keek ook niet bepaald blij, naar buiten. Hij wist dat het naar huis gaan nu echt strompelen zou worden en niemand zou zo vermoedde hij, aanbieden hem met een slee te halen en brengen. Hij wilde dat trouwens ook niet,hij wilde beslist niet geholpen worden.... Toen Betsie dan ook om half vier vroeg, of zij en Rebecca hem even naar huis moesten sleeen,weigerde hij nukkig. "Nee,ik red mezelf wel...." "Nou,zeg,ons diefje is wel weer dankbaar he."riep Johan op het besneeuwde plein."kom op jongens we gaan schaatsen,op het kanaal en daarna tracteer ik op op chocolademelk,wie gaat mee ?" "Ja,ja leuk Johan!" "Ga je mee,Arend?",vroeg Betsie zachtjes........ "Nee,ik heb geen zin!" Ach toe nou,ik kan ook niet schaatsen,maar kunnen toch kijken?" Nee!" "Ach laat hem toch Betsie,hij speelt liever met spelcomputers,he" Toen de kinderen huiswaarts renden om hun schaatsen te halen'krukte Arend eenzaam weg door de dwarrelende sneeuwvlokken. Mede daardoor zag hij niet hoe Betsie hem bedroefd nakeek. Hij wilde ...hij wist eigenlijk niet eens wat hij wilde ..
Ik weet niet of u beste lezers,lieve lezeressen gemerkt heeft dat ik eigenlijk wat an het vertragen,uitmelken ben? Dat komt omdat ik dit verhaal naar kerstavond wil toeschrijven,dan moet alles gebeurd zijn en iedereen in feeststemming,om te vieren,dat er een wonder is gebeurd. Dat duurt nog een klein weekje en ik moet dus nog wat dagen vullen. Mijn vertragen heeft echter ook alles te maken met dat wat morgen gaat gebeuren. Ik wilde dat vanmorgen nog eventjes uitstellen...