Ik ben Alois Van der Veken
Ik ben een man en woon in Mol () en mijn beroep is gepensionneerd.
Ik ben geboren op 04/07/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fietsen ,wandelen in de bergen.Photoshop en films monteren.
25-05-2014
Foto's eenzaam Noord-Frankrijk
Oorlogsmonument met soldatenkerkhof even voor Suippes het kan even duren eer er nog een dorp met horecavoorziening aankomt Graanvelden zonder einde
's Morgens alles weer kletsnat. Al dat gedonder 's nachts. Ingepakt onder een afdak en weg. 't Was al bij al een rustige rit met een stop in Evry-le Châtel, naast het rare toerisenbureau in de ronde vorm. In een eenvoudig restaurant, net naast het ronde gebouw, nog lekker gegeten ook. Het ging er wel hectisch aan toe . De bediening werd gedaan door een madammeke en er zaten zeker 50 mensen binnen die allen in een korte tijdspanne te eten kregen. De keuze bestond maar uit 2 menu's van 12€ maar stond wel snel op tafel.
Laatste 20 km reed ik de Bourgogne, meer bepaald de Chablis. Soms hellingen tot 8% maar niet te lang.
In Auxerre aangekomen in de gietende regen. Bij de kathedraal stond er al iemand op mij te wachten. Fiets oppassen, mee naar secretariaat, de weg naar het voetbalstadion tonen tot hij vroeg om een beetje steun voor zijn eten vanavond. Ik had het kunnen weten. Aan het voetbalstadion van Auxerre ligt de camping. Net op tijd binnen, maar moest wel 20 min. wachten eer ik mijn tent kon opzetten wegens het onweer. Na 100 km fietsen en 20 min in de regen verstijfd van de kou mijn tent opgezet. Een veel te hete douche heeft me er toch wat bovenop gebracht. Dagboek bijwerken. Telefoontje naar huis en dan slapen. In de nacht voelde ik een slak in mijne nek. 's Morgens lag ze verpletterd onder mijne slaapzak (slik).
In de snackbar op de camping een Frans ontbijt genomen en 2 maal Café au lait. Dat deed deugd 's morgens nog eens ene koffie.
Vertrokken voor een vlakke rit langs het Canal du Nivernais. Een toeristische fietstocht van Auxerre naar Vézelay. Een kanaaltje langs de Yonne. Afwisselend mooie weiden, hellingen met en zonder wijngaarden. Ook grote natuurlijke bossen met hoge rotsen waar aan alpinisme wordt gedaan. Daarna weg van het kanaal de bossen in met een helling van 7% gedurende 2,5 km. Dan nog 2 klimmetjes van een km aan 7% en ik was in Vézelay, het grote doel waar alle Santiagogangers samen komen.Ben tot aan de deur van de kathedraal gereden op de fiets, voor degenen die de helling kennen weten waarover ik spreek. Direkt de stempel gehaald en onderdak gezocht in de refuge naast de kerk.
Morgen speciale pelgrimsmis waar ik naar voor word geroepen om de pelgrimszegen te krijgen.
's Morgens om zeven uur eruit. Pelgrimszegen in de kathedraal voor mij en mijn Franse compaan. Indrukwekkend wanneer je die kerk binnenkomt. De zonnestralen verlichten op natuurlijke wijze het altaar, de rest van de kerk blijft in het donker. Echte Dan Brown toestanden: Zeven paters en zeven nonnen zitten geknield met het gezicht naar het altaar kompleet in het wit gekleed met kappen over het hoofd. De klokken luiden 7h en alle geestelijken stonden recht en begonnen klassieke en gregoriaanse liederen te zingen in deze mystieke sfeer. Dit was op professioneel niveau. Aan het einde van de plechtigheid werd ik naar voor naar het altaar gebracht door de Hospitalier van Ste Madeleine. Moest midden tussen de paters en de nonnen die bleven zingen voor de abt aan het altaar staan. Er werd van alles gezegd in een religieus Frans waar ik de ballen van begreep en plots stopten de gezangen en kreeg ik de zegen met de woorden "Bonne Route". Na dit officiële gedeelte werd ik van overal gefeliciteerd. Ik ben nooit zo klein en emotioneel geweest als op dat moment.
Nog wat rondgelopen in Vézelay, 't leek of de ganse wereld daar rondliep. Teveel volk voor mij en rap op de fiets. Niet vooraleer Olivier van de Ste Madeleine mij voorgesteld had naar Corbigny te rijden en daar te overnachten. Via de telefoon afgesproken, 't was maar een goeie 30 km. Na lange stijgingen maar ook lange afdalingen stond ik 3h later in Corbigny. Ontvangst in het Oostenrijks met een drankje met sucre de pomplemouse (=pamplemousse) in het water wat heerlijk verfrissend was. Madame was afkomstig uit Salzburg en vroeger nog Hospitalier geweest in de Ste Madeleine in Vézelay. Ik was in Bourgondië dus ook navenant gegeten, dit was 5 sterren waard.
Nog over die kathedraal. Op 21 juni, dag van de zomerzonnewende, wordt bij het begin van de viering de volledige middengang van voor tot achteraan in de kerk verlicht door de zon en de rest blijft in het duister.
Cougères
Dit gerecht serveer je bij het aperitief. Dit recept voor Cougères is een oud familierecept . Ze raakte jaren geleden verknocht aan het gerecht bij een wijndegustatie in Chablis. (Recept voor zes personen.)
Ingrediënten
- 250 g gruyère - 30 g geraspte parmesan - 100 g boter - 150 g bloem - 25 cl water - 4 eieren - peper en muskaatnoot
Werkwijze
Breng het water aan de kook. Snij het blok gruyère in heel fijne stukjes van ongeveer 1 cm bij 5 mm. Zodra het water kookt, voeg je de bloem toe. Roer krachtig door het mengsel.
Blijf roeren tot je een stevig mengsel hebt en haal de pan van de kookplaat. Laat het mengsel al roerend drogen zodat het niet aan de pan blijft kleven.
Daarna voeg je de eieren een per een toe. Blijf roeren zodat de eieren goed worden gemengd. Voeg de kleine blokjes gruyère toe aan het deeg.
Neem een bakplaat met bakpapier en maak van het mengsel kleine hoopjes van 1,5 cm bij 2 cm. Strooi er de geraspte parmesaan op voor een krokant effect. Zet de bakplaat 20 minuten in een voorverwarmde oven op 170 graden. Serveer de hapjes lauw met een fris glaasje Chablis.
Tip: opteer veeleer voor een blok kaas dan voor geraspte kaas.
Het begon goed maar ook regen, bewolkt, soms koud 19°
Een fietstocht schept ruimte om te mijmeren en na te denken over de zaken die je bezig houden.
Eindelijk een stevig ontbijt zoals ze dat in Oostenrijk kennen. Uitvoerig afscheid genomen van Madame Guida. Nog een prentje van een grootnonkel, die zalig is verklaard, op mijne fiets voor een goede reis. Ook van de drie Duitsers die te voet waren, maar elk jaar maar een stukje liepen. De oudste broer was slechtziend en had de hulp nodig van de andere broer die ook zijn dochter meehad. Fijne mensen die drie.
Op hemelvaartsdag ben ik zelf ook een paar maal ten hemel gestegen maar gelukkig met een mooie afdaling erna. Vrij lastig parcours in de Morvan met af en toe nog wat regen erbovenop. Soms zit ik na te denken op mijn fiets zonder in de gaten de hebben dat ik boven ben en als een gek mijn pedalen zit rond te draaien. Dat noemen ze waarschijnlijk" conditieoneel in orde" zijn.
Nu ,aangekomen in Nevers, het klooster zoeken waar Bernadette haar verdere leven als non heeft doorgebracht. In het Espace St Bernadette, waar ik dus logeer, ligt ze opgebaard in een sarcofaag. Alleen haar handen en gezicht zijn bedekt met een laag was. Triest verhaal van deze Bernadette. Ze is opgenomen in dit klooster, maar de medezusters zouden op haar neergekeken hebben omwille van haar arme afkomst. Het waren allen nonnen van rijke afkomst die dan ook een grote inbreng deden om in het klooster te mogen intreden. Jaloezie was de oorzaak dat Bernadette alleen de vuile werken mocht opknappen, zoals de groenten en andere benodigdheden die naar het klooster werden gebracht binnendragen. Ze heeft dit zo op haar eigen devote manier opgelost. Nu draait alles om Bernadette en van de rest spreekt men niet meer.
Ben nu ongeveer halfweg de Spaanse grens en één derde van de trip zit erop. In de Kathedraal van Nevers kwam ik weer een Oostenrijker tegen die via Wenen, Genua, Barcelona, Valencia naar Compostela was gereden en nu via Bilbao naar Nevers. Hij rijdt gemiddeld 160 km per dag en is al 34 dagen onderweg.Dat was geen pelgrimstocht meer maar een koers.Wou graag bij mij blijven, maar ben hem in het klooster kwijtgeraakt. Dus eten en slapen bij de nonnen. Ze durven hier serieuze kosten aanrekenen en proberen eerst hun duurste kamer aan mij verkopen , wat 50€ per nacht inhield. Na wat over en weer gepraat is het dan 20€ met ontbijt geworden. Een huis in het park van het klooster voor mij alleen met garage. Hier moet Bernadette iets mee temaken hebben!
Een echte ontdekkingsreis is geen speurtocht naar nieuwe landschappen, maar kijken met nieuwe ogen
Afspraak vandaag met Geert, de werkgever van Hilde die omwille van een beetje familiale hulp in de buurt was. Na het ontbijtbuffet bij de nonnetjes afgesproken met Geert om samen de stad in te gaan. Een mooi terrasje gedaan, nadien nog het hertogelijk paleis bezocht. Heeft me een stiletto gegeven om makkelijker met mijn smartphone om te gaan waarvoor mijn dank.
Ook veel dank aan alle personen en de familie die reacties op mijn blog hebben geplaatst. Tegen Joris zou ik zeggen veel trainen en ge kunt ne volgende keer mee, geldt ook voor de Koen. Voor de Stef zou het een fantastische tour zijn, alleen zou ik hem niet kunnen volgen met zijne moto.Voor de Leo die een trouwe volger lijkt te zijn en alle mensen die ik onderweg ontmoet voor hun steun en reacties.
De rit ging vandaag door een mooi stukje Frankrijk. Apremont sur Allier moet een van de mooiste dorpjes van het land zijn. Bokrijk in't groot zo zag ik het. Mooie weiden vol beenbreek en orchideeën. In het Office du Tourisme van Saint Amand Montron navraag gedaan naar de beschikbaarheid in Bouzais. Geen antwoord, dus er zo naar toe. Aangekomen In Bouzais stond de Hospitalier nog te bellen met de dame van het toerismebureau over mijn aanvraag voor een slaapplaats. Er was niemand anders dan ik dus hebben we er met ons twee maar een gezellige avond van gemaakt. Hij probeerde Engels te praten met mij omdat hij dat zo plezant vond. Hilarische toestanden met het eten. Hij kookte voor mij een maaltijd met een slaschotel vooraf. Zette van alle sausjes op tafel en ik probeerde alles uit. De man was afkomstig van La Réunion, een eiland in de Indische oceaan waar de keuken nogal pittig is.Ik had wat veel pimenté in mijne sla gedaan met het gevolg dat alles brandde in mijne mond. Hij goot nog wat extra wijn in mijn glas om te blussen, toen water, toen melk, maar het hielp niet. Dan maar gauw de hoofdschotel rijst met groente en gehakt. Mét de tip dat het heel smakelijk is met een beetje pimenté, wij krom van 't lachen. Al met al een zeer geslaagde dag met dank aan John Peter Poirie die, toen hij zijn naam uitsprak demonstratief alle peren uit de fruitschaal haalde om mij duidelijk te maken in welke hoek ik de vertaling moest zoeken. Blog bijwerken en naar bed.
Goed geslapen bij Jan Peter Pereboom, maar moet volgens de regels om 9h weg zijn. 't Werd toch wat later maar OK. De weg was redelijk, niet te veel stijgen. Op een gegeven moment stond ik midden in een bos en van een weg was geen sprake meer. Omgevallen bomen, diepe plassen dus twijfel of ik hier wel goed zat. Na een tijdje kwamen er drie ruiters aangereden. En ja, ik zat op de goeie weg. Heb wel 1km moeten stappen. Waar halen ze het in hunne kop om zo'n wegen te nemen. De streek van de Berry waar ik nu al 3 dagen doorheen rijd is op zich niet zo bergachtig maar het stuk na Le Chatel is toch pittig om te fietsen. Een voorsmaakje van wat me in de Creuze te wachten staat.Nog een halte gemaakt in een dorp ,Neuvy-Saint-Sépulchre,met een ronde kerk met als meest waardevol stuk een beeld van Sint Jacobus
Uiteindelijk moe in Cluis aangekomen naar het Office du Tourisme. Er was net een vernissage bezig, maar ik had meer bekijks dan de schilderijen. Glaasje en hapje meegenomen praatje met verscheidene Nederlandse inwoners van Cluis en een dame van het toerismebureau met mij op stap naar de Refuge ergens in de stad.Een klein huisje achter de kerk met de sleutel onder ene steen ging mijn onderkomen voor deze nacht worden.Daar logeerde al een lief Nederlands koppel dat al 42 dagen te voet onderweg was. Ze zijn voor drie inkopen gaan doen en verontschuldigden zich dat er niet veel keuze van eten meer was,maar ze had wel lekker gekookt moet ik zeggen.Het huisje, met de fiets voor de deur ,was voldoende uitgerust om 4 pelgrims te herbergen. Er moet wel flink nagedacht geweest zijn om er nog een badkamertje en WC in te krijgen.
Ook een reis van duizend km begint met een eerste trap
Vanmorgen wat later opgestaan om het Nederlands koppel de tijd te geven rustig te vertrekken. Een beetje overschot als ontbijt, de sleutel onder een steen naast de voordeur en weg.
Het landschap zou vandaag veranderen, ik rij nu door de Marche, vergelijkbaar met onze Ardennen. Het gaat gedurig op en neer en lastiger dan ooit. Daarenboven nog 10 km verkeerd gereden en voelde stilaan mijn batterijen leeglopen.
In La Souterraine, op zondzag een doodse stad, geen plaats gevonden om te slapen. Dan misschien in een hotel, 65 euro zonder ontbijt. Dat ziet ge van hier was mijn antwoord en weg was ik. Terwijl ik naar buiten ging kwam er net een Pool binnen en die gooide de receptioniste alle vloeken van de Zwarte Madonna naar haar hoofd. Uit zijn verhaal verstond ik dat er boven in de stad een goedkoper adres was. Ikke daar naartoe en na wat zoeken, een vrouwenstem riep naar mij. Ik had ze niet gezien, en gelukkig bleef ze roepen. Ze was Engelse en had een Chambre d' Hôtes, maar ook een plaats voor pelgrims: 48 euro all in, zelfs mijne was van drie dagen. Een avondje in Engelse stijl, 't was weer eens wat anders. Alles in huis was in vintage stijl, knap om te zien. Morgen komt er een hele zware dag en er zullen er meerdere volgen.
La souterraine heeft veel met Compostela te maken: een speciaal St Jacobsbeeld in de kerk , weer de plavijen in de stad in de vorm van een schelp, een grote witte steen in de toren van de kerk die de pelgrims de weg wijst naar Compostela.Net toen ik mijn stempel ging halen kwam een Belgisch koppel op me toegestapt staken hun bewondering weer niet onder stoelen of banken, amaai van Mol,da's ook niet bij de deur. Zelf deden ze een tour de france met de mobielhome. Bij het horen dat mijn drinkbussen weer leeg waren is de man snel naar zijn mobielhome gelopen en kwam terug met een fles plat water van 1,5 l , stak ze in mijn handen met de woorden "dat hebt ge wel verdiend".
Heb nu de kaap van de 1000 km overschreden en nog 1600 km te gaan...
Frankrijk is een mooi land, spijtig dat er Fransen wonen zegt men in Holland. De hollanders die samen gereden hebben met mij hebben nu door dat de Fransen warme mensen zijn. Wij ondervinden dit dagelijks.
Afscheid genomen van het schuchter Engels koppeltje dat ook in de Chambre d'hôtes logeerde en op doorreis was naar Gayat. Zij was 6 maanden zwanger. Veel afgezien, maar zo'n mooi landschap. Ik was nog maar 200m weg of er stond een Hollander de weg te zoeken. Dus wij samen op stap. Ben hem kwijtgeraakt in Bénévent l'Abbaye omdat ik eventjes met de nonnekes wou gaan spreken. Zeer behulpzame mensen. Hier waren de straten weer geplavijd met de bronzen schelpen.
Verder door de vallei van de Creuze, de zomer is hier 2 weken voor op ons, vele mooie landschappen, bloemen in volle bloei. Nog geen enkele weide gemaaid. De natuur haalde het vandaag van de vermoeidheid van het klimmen.
In St Léonard de Noblat naar de papéterie om de sleutel van de Refuge. Natuurlijk op maandag gesloten. Een vrouwtje kwam naar me toegelopen en vroeg of ik een kamer zocht. Ze nam me mee naar de refuge waar de Hollander van deze morgen al was. Blij dat hij was dat ik hem dit had aangeraden. We gingen samen naar de supermarkt en toen we terug kwamen was er ook een Fransman die ook Duits sprak. Er kwam nog een Nederlander bij, Erik. Daarna nog een Afrikaans type maar wist niet van waar. We hadden een paar biertjes en wijn gekocht en wat maaltijden om in de microgolf op te warmen. Veel plezier gemaakt. Toen kwam madame nog binnen met zelfgeplukte aarbeien uit hare tuin. Later hoorden we muziek uit de kathedraal komen en ik direct naar binnen om te luisteren. Blijkbaar zijn de anderen me gevolgd want een minuut later zaten ze allen naast mij. 's Avonds was de kathedraal (in Romaanse stijl) prachtig verlicht. Dit is een plaats om nog eens terug te komen. Vakantiesfeer!
Foto's van La souterraine naar St Leonard de Noblat
Vertrek bij refuge in Bouzais
Even schrik dat dit de goeie weg niet was..... ....en toch zat ik goed! Onderweg gezien Terrasje gedaan voor ronde kerk met Santiagobeeldje De Creuze in Crozant op 1630km van compostela Mijn eerste 1000 km staat er op Maar ik zat weer goed verkeerd! Benevent- l'abbaye de kloosterkerk Het schelpmotief in de straatstenen verwerkt in Benevent
Deze morgen koffie gezet, 't was weer efkes geleden. Nog wat bij gebabbeld en een voor een vertrokken. De Fransman ging zich in Limoges hier 20 km vandaan laten verzorgen door een dokter. Hij had last van zijn heup na een val.
Dit was weer een rit met hoogtes en laagtes zowel landschappelijk als mentaal. Ben zeker drie keer gestorven, twee keer mijn drinkbussen leeg gedronken, het zweet stond in mijn ogen, 'k zag de weg niet meer en moest om de haverklap stoppen om mijn ogen te drogen. Tot overmaat van ramp nog 2 keer verkeerd gereden maar hersteld met de nodige bergop om er terug op de route te geraken.
Uitgeput op de camping aangekomen. Erik van deze morgen in de refuge was ook hier verzeild geraakt. Hier wonen zowat de liefste mensen van Frankrijk. Ze hebben alles in het werk gesteld om het mij zo comfortabel mogelijk te maken. Altruisme bestaat. Waar ik kon eten? Pas de problème, ik ga voor u koken sprak de man. Na de douche stond er voor mijn tent een tafel met stoeltje en kwam hij al aangereden met een volledige maaltijd, kaas wijn en dessert inbegrepen. Mevrouw zou morgen voor ons koken omdat het slecht weer zal zijn. De bagage konden we veilig en droog wegbergen. Ze wou nog een foto van Messieurs les Pélerins. Ik heb geposeerd met haar dochtertje op mijne arm. Haar geluk kon niet op.
Deze ochtend alle tijd om de spieren te laten bekomen. Het regende gans de tijd en we prezen ons gelukkkig dat we hier gebleven waren. In de nacht was een van mijn zakken omgevallen en vol geregend. De eigenaars van de camping gingen nog twee keer koken voor ons. Ikzelf heb met Eric heel de dag doorgebracht in de bib. Alles moet weer in orde zijn met de spiertjes, voor morgen ,dus kalm aan.
Les pèlerins Aloïs le Belge et Erik le Néerlandais font escale au Camping de Lagraulière sur la route de Saint Jacques de Compostelle...enchantés comme vous pouvez le voi
Op de camping bij de liefste mensen die we op onze tocht zullen tegenkomen
Het stempelboekje van Eric Met Eric en de dochter op de foto Mijn stempelboekje
Bewogen morgen: Om 6h 's morgens opgestaan met een luide knal en gesis. Het zwembad was herschapen tot een koeltoren van een elektriciteitscentrale. Alarm geslagen bij de receptie. Het was een leiding van het warm water die gesrongen was.
Op weg langs langgerekte heuvels met mooie zichten naar Donzenac. Van daar werd het pittiger tot Brive-la-Gaillarde, een grote stad. In de rue Guynemer naar het "Croix St Jacques" gaan kijken. Een groepje mensen kwam nieuwsgierig langs, stelden wat vragen en gaven spontaan applaus midden in de drukke winkelstraat. Babbeltje met de pastoor en de plaatselijke gids en weer op weg. Daarna Turenne een kasteelstad boven op een berg, met een hoog toeristengehalte. Met veel moeite boven geraakt en mijn remmen nog eens bijgeregeld want had soms het gevoel bij afdalingen dat ze een beetje op't einde zaten. Heel warm daarboven en na eerst een goeie Leffe en een ijskreem genuttigd te hebben een mooie wandeling door het dorp gemaakt . Een hele mooie stempel gehaald in de kerk, nog wat van het uitzicht genoten en daarna op de fiets met nog een tip van de cafébazin dat de volgende helling nog wat steiler zal zijn dan die we al hadden gehad. En of ze gelijk had, na een korte afdaling kwam dan die bewuste klim die we echt klompeet uitgeput te boven zijn gekomen met een lange plaspauze (Leffe)
Veel geklommen van 6 tot 10%, 6km aan een stuk, lijkt echt eindeloos. Na Brive krijgen we een zuiders klimaat met notenbomen, olijfbomen, cypressen en cicades, die er lustig op los sjirpen. Na afdaling van 7,5 km in Martel aangekomen. Stad gesticht door Karel Martel de grootvader van Karel de Grote. Nauwe straatjes met veel winkeltjes en restaurants alles Middeleeuws. Eerst Eric van de camping geplukt en logies gevonden bij kunstenares (in gravures). Leuke vrouw, we hebben goed gelachen. Eten in het restaurant op de foto , echt lekker, slapen, nog op pad altijd met Erik uit Den Haag.
Degene die iets onderneemt en daarin faalt, is nog altijd beter dan degene die niets onderneemt en daarin slaagt
Korte rit vandaag naar een van de hoogtepunten in frankrijk, Rocamadour . Tweede grootste bedevaartplaats na Lourdes in Frankrijk. Door de Dordonge vallei , veel subtropische bloemen en planten langs de weg. Hier schreef J.Auel zijn 4de deel van " De Aardkinderen". In St Sozy over de Dordognebrug, dan fietsroute langs de dordogne en nog een klim van 6-8 % tot in Rocamadour. Duizenden toeristen, maar ook veel pelgrims. Alles is hier boven elkaar gebouwd en plakt tegen of is in de rotswand gehouwen. Spectaculair zicht. Als boetedoening zou ik hier op mijn knieen de 216 treden moeten beklimmen. Toch maar niet gedaan. Wat rondgewandeld, men heeft hier gerust een hele dag nodig om alles te hebben gezien.. Het landschap is hier heel mooi in dit kloofdal met vele ver en dieptezichten. Logeren deden we op een camping met zwembad. Helaas gesloten om 19h00. We hadden er zo op gehoopt na die snikhete dag.Halve dag besteed aan rondlopen door deze onmogelijke stad. Een vrouw stapte op ons af met de vraag of we in Compostela een kaars konden branden voor het kind van haar vriendin dat vandaag overleden was aan bronchitis. NATUURLIJK DOEN WE DAT!Morgen naar Cahors, ook al een toeristische bezienswaardigheid.
Morgen CAHORS DOOR HET DAL VAN DE VERS, DORDOGNE EN DE LOT.
Ik ben Alois Van der Veken
Het huisje, met de fiets voor de deur ,was voldoende uitgerust om 4 pelgrims te herbergen. Er moet wel flink nagedacht geweest zijn om er nog een badkamertje en WC in te krijgen.
