Ik ben Alois Van der Veken
Ik ben een man en woon in Mol () en mijn beroep is gepensionneerd.
Ik ben geboren op 04/07/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fietsen ,wandelen in de bergen.Photoshop en films monteren.
16-06-2014
Dag 27: Puente la Reina - Logroño
Hotel verlaten om 9h. Al direkt klimmen naar 600m. In Estella koffie na 20km, dan door naar Los Arcos naar de refugio van het Vlaams Compostelagenootschap. Ze waren blij met onsbezoek, maar de kinesist was er nog niet.Hij komt pas na 17h en om nu al te stoppen ,nee!
Prachtige gouden kerk bezocht. Ook kaartjes gestuurd naar Oma en Lieve. Naar Viana was de volgende stop. Het is duidelijk nu waar de naam Viane (achternaam van mijn vrouw) vandaan komt. Hele mooie stad trouwens hoog gelegen, het kost wat inspanning omer te geraken. Veel mensen ontmoet. Dit was ook de eerste echte rit op de Camino Frances.
Na veel op en af in Logroño aangekomen en op camping een bungalow gehuurd. We denken morgen de voetbal met de Belgen te kunnen zien en lassen een dagje rust in. Mijn knieën beginnen pijn te doen. Ook vandaag de 2000 km overschreden. Nu nog 600 te gaan en ik ben er!
Maar het Cruz del fer en de O' Cebreiro komen er nog aan. Nog hoger dan de Pyreneeën.
Oogverblindend interieur in de kerk van Los Arcos
Leuk fonteintje in Irrache , links de wijn ,rechts het water. SANTE !
Al om 6h30 op om de warmte voor te zijn. Knal verkeerd ,6km omgereden, eigenlijk omgestapt want het was de Camino voor voetgangers. Hier de ergste nachtmerrie van mijne camino meegemaakt . Hopeloos verloren in de middle of nowhere of beter in het midden van de wijnvelden van de rioja. Van de warmte zoudt ge hier nog omkomen van den dorst. De Jos dan maar de GPS coordinaten gezocht en de dichtsbijgelegen weg gevonden aan den overkant van de berg. Dan maar met fiets en bagage de berg over in de hoop dat die weg ook bestond. Eindelijk toch nog na een hele klimpartij over rotsen en keien op het goeie pad geraakt en al snel in Santo Domingo waar we de kathedraal met de twee levende Kippen gingen bezien. Een heel speciaal Caminoverhaal.
In de veertiende eeuw was een Duits echtpaar met hun 18-jarige zoon op pelgrimstocht naar Compostela. Tijdens de overnachting in Santo Domingo probeerde een meisje de zoon te verleiden, maar de jongen ging daar niet op in. Het meisje beschuldigde toen de jongen van diefstal. Hij werd veroordeeld en opgehangen. De bedroefde ouders vervolgden hun weg. Op de terugreis constateerden ze dat hun zoon levend aan de galg hing. Ze gingen naar de rechter, die op dat moment net aan tafel zat. "Die jongen is net zo levend als deze gebraden kip!" zei de rechter. Het vervolg laat zich raden: de kip kwam tot leven en de rechter gaf de jongen aan zijn ouders terug.
Heel veel Nederlanders ook op pad. Veel jonge mensen ook met mooie verhalen. Teveel om hier op te schrijven. Zijn dan vrij snel, ondanks de bloedhete dag, in Belorada aangekomen waar we in een pension" Toni" logeren. Morgen Burgos veruit de meest interessante plaats op de Camino.
Rustige start want het wordt een korte rit vandaag naar de grootste stad op de Camino. Burgos is de stad van El Cid maar ook met een machtige kathedraal en een groot middeleeuws centrum. Dus even tijd nemen om alles te bezoeken.Een vriendelijke man nam ons op sleeptouw met z'n fiets en bracht in het oude centrum van Burgos.
Een Antwerpenaar tegengekomen die zei dat hij al 6 maanden onderweg is. Maar ook dat zijn geld op was en al 2 dagen niet gegeten. Ook geen 5€ om in een refugio te kunnen slapen. Zat er wel een beetje mee in, maar om geldschieter te spelen had ik nu ook geen zin. Je komt rare vogels tegen op de Camino. Menu del dia is 10€ voor 3 gangen + fles Rioja, spotgoedkoop.
De rit van vandaag ging over de N120 een levensgevaarlijke weg. Heb zowat heel het Spaans vrachtwagenpark op een halve meter van mij voelen voorbij razen, 40km aan één stuk. Morgen een ander probleem. Over de Meseta, een hoogvlakte waar de temperatuur tot 40°C oploopt en bijna geen schaduw.
Onafgebroken rij vrachtwagens reden rakelings langs ons voorbij kilometers lang
Nu 30 dagen onderweg en nog 452 km te gaan. Ik moet nog wel de Picos de Europa over met 2 puisten van 1600m. De rit van vandaag ging over de Meseta een hoogvlakte(+/- 800m) tussen Burgos en León. Eindeloze rechte weg zonder verkeer. 90km gereden en geen 10 autos gezien. Niet de beste plaats om te staan liften! Met een gemiddelde van 22km per uur, onze snelste rit tot nu toe. Knie begint weer te knagen, maar heb bergop eens goed doorgetrokken om te testen. Resultaat viel wel mee. Dus morgen 90 km naar León, nog een van de grotere plaatsen op de Camino.Carrion de los Condos is ons eindpunt van de dag . Na navraag naar een hotel bleek het net om de hoek te zijn. De cafèbaas ging mee tot aan het hotel en belde zelf aan.als dankgebaar zijn we later maar in zijn cafè een paar pintjes gaan drinken. Mooie nette kamer voor een spotprijsje. Onze was gedaan en dan te drogen gehangen op ons balkon dat versierd was met vlaggen . Een paar koorden tussen de vlaggestokken gespannen en we hadden een ideale drooglijn. 't Zal wel geen zicht geweest zijn voor de spaanse bevolking op het plein, een paar broeken en hemden tussen hun vlaggen.
Verstuurd met smartphone Alois Van der Veken
per sms:
Hotel was hier goedkoper dan de camping: 14 €
21u30 Liep zonet nog naar de kerk. Er was een mannenstem aan het zingen, even blijven luisteren. Bij het terugwandelen keek ik eens naar het straatnaambord en er stond Calle Aloisos Santos (straat van de Heilige Alois). Puur toeval? Op 21 juni is het feest van de H.Aloisius
Lawaaierige nacht gehad.Het was feest in Spanje en alles was s'morgens versierd om de processie een feestelijke gebeurtenis te laten worden. Toch redelijk fris de weg op. Vandaag niet de N120 gereden, maar de alternatieve route gekozen, ook langs grindpaden tussen de voetgangers door gedurende 20km. Ik reed weer veel te snel voor de Jos en heb me later maar laten inlopen. Mooie dorpen gezien langs de route. Vooral Sahagún maakt indruk met zijn ruïnes en ook de vele ooievaars op hun nest.De stempel halen was dan weer een heel gedoe geweest ,eerst een koffietje gaan drinken om daarna heel de stad te doorkruisen op zoek naar..... en uiteindelijk gevonden rechttegenover het cafè waar we onze koffie hadden gedronken. Verder onderweg hier en daar in een albergue wat gedronken door de uitdrogende wind en na 100km in León aangekomen.
Hier kwamen we Jaques tegen, uit een van de van vorige plaatsen(Oloron), die ons vertelde dat de zusters HH. Trinidad nog plaats hadden. Wat ook zo was. Hierdoor veel tijd in León kunnen doorbrengen, wat de plezantste avond van heel de reis tot nu geweest is. Levendige stad trouwens met prachtige historische gebouwen.Het was feest in de stad met een gezellige drukte en veel podia waar diverse kunstjes werden ten beste gegeven door de plaatselijke verenigingen en scholen. We konden de kathedraal niet in omdat er net een trouwmis bezig was.
Toch op tijd in bed, morgen laatste vlakke rit. Daarna nog 300 km door de bergen naar Santiago de Compostela.
De meseta lijkt eindeloos , dit ligt voor ons.....
en een blik achteruit , ook eindeloos Feestdag in Spanje , we hebben er onze was bijgehangen!
Even bekomen met een selfie Ook voor de voetgangers is het eindeloos Astorga, beelden van een kathedraal Architekt van het bisschoppelijk paleis van Astorga hieronder is Gaudi Nog foto's van de kathedraal van Astorga
Met veel zorg voor details bediend door de zusterkes bij het ontbijt, en afscheid genomen van de gasten. Hierbij 2 vrouwen uit Turnhout die al op weg zijn sinds 4 april. Maar net vandaag kreeg ze bezoek van haar zoon en ze was supergelukkig. León was een topper op ontspannend vlak. Hebben met volle glazen genoten van de levendigheid van haar bevolking.
De rit naar Astorga was niet zo lang. Wel een goed uitgangspunt om het Cruz del Ferro te bereiken. Hier zal ik alle wensen van mezelf en opdrachten van anderen achterlaten. Ik heb er wel enige te doen. Ook nog mijn steentje achterlaten dat ik mee heb gebracht van thuis maar bij ongeluk al een beetje vroeger kwijtgespeelt ben, toch blijft de intensie dezelfde. Nu nog naar de voetbal kijken als het lukt. Daarna stadsbezoek met wat eten. Er was feest vandaag in Spanje en bijna niets meer vrij. Toch geluk gehad net iets buiten de stad.Het was bloedheet op de kamer en had s'nachts last van benauwdheid. Probeerde de venster wat verder open te zetten maar ik had schrik dat de Jos zou wakker worden en zijn hoofd tegen de onderkant van het raam zou stoten. Even later bijna prijs ,gelukkig net ernaast. Een beetje last van slapeloosheid,maar ik lig er niet wakker van!(haha)
Zal morgen een enorme inspanning moeten doen, want we moeten 4h klimmen om boven op het Cruz del Ferro te geraken. Daarna een levensgevaarlijke afdaling en ben ook onderweg al vele malen verwittigd en ten stelligste aangemaand voorzichtig te zijn. Zijn al veel ongevallen gebeurd. Moet er dus goed uitgerust aan beginnen.
Verstuurd met smartphone en sms Alois Van der Veken
Stevig ontbijt. Eerst nog eens langs de kathedraal gepasseerd en dan op weg naar het dak van de Camino, het Cruz de Ferro.
Na wat lichte hellingen tot in Rabanal ging het steil de hoogte in. Na 5km een koppel uit Poederlee in Foncebadon tegen gekomen. Laatste km ging nog steiler, zelfs gedacht aan afstappen, en dan eindelijk het Ijzeren Kruis bereikt. Dit is niet alleen het hoogste punt maar ook het hoogtepunt van de Camino. Hier worden de eigen en de meegebrachte wensen bij de paal gelegd. Ik heb de mijne opgeschreven en aan de paal bevestigd. Ik hoop dat het de moeite waard was.
De verdere tocht is één en al natuurpracht. Maar het venijn zit in de staart met een levensgevaarlijke afdaling. Heb een paar doodsangsten uitgestaan, maar ben met de schrik op het lijf toch beneden geraakt.
In Ponferrada een kamer in een hotel gevonden voor 20 €. Ben ondertussen mijn Hollander kwijtgeraakt. Misschien blijf ik hier nog een dag, ik ben er nog niet uit. De volgende dagen zijn het enkel nog bergdorpjes voor Santiago.
Nog 206 km te gaan...
Verstuurd met smartphone en sms. Alois Van der Veken
Kort na Rabanal begint de weg pas echt te klimmen door de bloeiende heide en de vergezichten worden steeds mooier. Na ongeveer anderhalf uur bereik ik het dorp Foncebadon net onder de top, waar Shirley MacLaine zo verschrikkelijk bang was voor loslopende honden. Vroeger was dit een belangrijke etappeplaats maar nu is het dorp geheel verlaten en vrijwel alle huizen en de kerk zijn tot ruïnes vervallen. Een pand is al wel gerestaureerd en er is een gezellige bar in gevestigd. Met behulp van de meest uiteenlopende attributen heeft men geprobeerd er een Oud-Keltisch sfeertje te creëren. Het lijkt wel of ze hier de fee Morgane als binnenhuisarchitecte hebben aangetrokken. De bovenkanten van de ruwe stenen van de muur zijn overal bedekt met muntjes uit allerlei landen in de wereld, het zal wel het wisselgeld zijn dat de mensen niet terug op zak wilden steken. Dit zou volgens de kastelein geluk brengen, een verschijnsel dat we tot Santiago steeds opnieuw tgenkomen. Een en ander doet wat geforceerd aan maar de sfeer die hier hangt is fantastisch en de (uiteraard Keltische) muziek die ze er draaien is geweldig.
In het bergdorp El Acebo net na het Cruz de Fer
Levensgevaarlijke afdaling van Cruz de Fer
Bij beklimming van Cruz de Fer
Al mijn wensen op een papiertje aan het Cruz de Fer De mijne niet alleen.
Heideplanten in alle vormen en kleuren!
Refuge op Cruz de Fer En weer de afdaling prachtig maar gevaarlijk om te fietsen!
Ik ben Alois Van der Veken
