Ik ben Alois Van der Veken
Ik ben een man en woon in Mol () en mijn beroep is gepensionneerd.
Ik ben geboren op 04/07/1950 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fietsen ,wandelen in de bergen.Photoshop en films monteren.
09-06-2014
Dag 20 Moissac - Castéra-Verduzan
km 89
Zomers warm
Fiets niet te hard zodat je engel je kan bijhouden.
Feest in Moissac , dus slecht geslapen, dit had plaats aan de overzijde van de Tarn en heeft de ganse nacht geduurd. Toch om 6h30 opgestaan met nog kleine oogjes de tent ingepakt. Ontbijt met Eric . In de refuge hebben we eindelijk ook wat vlamingen tegen gekomen. Ene had vroeger nog voor Studio Brussel 1500 km gelopen op zijn blote voeten voor een goed doel. Hij was in Moissac blijven steken omdat hij een kwetsuur had en tijd nodig om te herstellen. Nu was hij op weg met 2 euro op zak naar Santiago en had ze nog steeds in zijn bezit. Nog andere belgen uit Merksplas en Olen gesproken, ook op weg met de fiets naar Santiago. We hebben afgesproken dat Erik in de refuge van Moissac ging blijven om de stad wat beter te bekijkenen ik zou doorrijden in mijn eentje . Telefoonummers uitgewisselt , daarna samen de stad uitgereden tot op de route en afscheid genomen. Het fietsen zelf was weer wat wennen in mijn eentje. Alweer een afslag voorbij gereden langs een kanaal. dan maar naar de volgende brug en langs de overzijde terug op de goeie weg gekomen. Vlak langs kanaal ,maar 10% en 9% klimmetjes nadien. Op het hoogste punt van de rit wat kaartjes naar huis geschreven en een dutje gedaan. In Lectoure net voor het office du tourisme(foto) 2 duitsers op leeftijd met de fiets aangesproken . Had ze al een paar dagen in de gaten. Na kennismaking ook over mijn bagagerek gesproken , hij dacht dat er wel iets in zijn zakken zat dat mij zou kunnen helpen. Een doosje met allerlei boutjes en eentje was de juiste maat voor mijn fiets. Duizend maal danke gezegd en oef! wat een geluk want alles was weer dicht in Frankrijk die dag.
Nadien Jos (Berrens)tegen gekomen. Wat gebabbeld en samen verder gereden naar vergane glorie Castéra-Verduzan een kuuroord met warmwaterbronnen. Natuurlijk exclusief geprijsde restaurants in het dorp. Toch maar eentje binnengestapt en lekker gegeten al had het toch ook zijn prijskaartje. Overnacht op de camping . Camping Gers in Castéra-Verduzan
Rond 8h weg van de camping(op nr 60)en na 20km ontbijt genomen in Biran, een ministadje met burcht hoog op een heuveltop. In Isle de Noë staat een oude watermolen energie op te wekken voor het ganse dorp met nog wat overschot voor op het net. Dan in Montesquiou, weer een kasteeldorp hoog op een heuvel, hebben we gepicknickt. Dan verder voor een koffieke. Nog 10 kilometer heeft het geduurd eer we een café gevonden hadden. Hier is de tijd 100 j blijven stilstaan. Het vrouwtje achter den toog was nog van voor die tijd denk ik . Ze is een tijdje bij ons komen zitten. Leuk gesprek al heeft het plaatselijke dialect voor serieuze taalproblemen gezorgd. Hierna geklommen naar St Christaud in het department van de Gers het hoogste punt van de streek met uitzicht tot aan de Pyreneeen bij helder weer. Na Marciac waar we halt hielden voor stempel zijn we tenslotte in Maubourguet aan gekomen ( startplaats voor een rit in de Tour de France ). In een café gebeld naar Madame Lamic voor een plek om te slapen. Ze was blij dat er pelgrims tot bij haar Chambre-D'hôtes kwamen. Een beetje moeite om te vinden, Jos zag het efkes niet meer zitten, maar een kamer met terras en zwembad heeft direkt onze vermoeidheid uit de wereld geholpen . Op terras met madame Lamic heerlijk gegeten en verteld over onze tocht . Deugddoende nacht gehad , lekker ontbijt . Na onze route bekeken te hebben we gezien dat we parallel gereden hadden met de route van Sweerman en dus op korte tijd onze weg konden vervolgen. De was van de drooglijn gehaald en inpakken . Morgen laatste dag in Frankrijk met een vrij vlakke rit naar Oloron en daarna over de Pyreneeën.
Prachtige locatie, niet echt voor pelgrims, maar tot rust komen en uwe was eens laten doen.
Lekker eten van streekgerechten en drankjes ,madame liet het ons welgevallen in al deze luxe.
We zijn laat vertrokken , pas wakker om 8h. Snel ontbeten spullen inpakken, was afdoen, de ketting nog gesmeerd en klaar voor een redelijk vlakke rit , omdat we de alternatieve route namen althans. Inderdaad niet veel geklommen vandaag maar wel met schrik naar de silhouetten gekeken die dreigend op ons af kwamen, de Pyreneeen.In Nay hebben we onze maag nog wat bijgevuld en met een gemiddelde van 17,6 km /uur in Oloron aangekomen. Hebben ons geinstalleerd in het "Relais de Bastet" een stedelijke refuge in het centrum van de stad. We hebben voor 2 dagen gereserveerd (wat eigenlijk niet mag). Alleen als we ons tussen 9h30en 12h30 niet laten zien mag het . OK voor ons ,we moesten nog wat bagage terugsturen om zo licht mogelijk over de pyreneeen te kunnen rijden.Nog een poging gedaan om mijne blog wat bij te werken maar de computer was zo traag dat ik er de moed bij verloren ben. We blijven morgen nog een dagje om goed uitgerust aan de beklimming van de Somport te kunnen beginnen
Vandaag alles in voorbereiding om doortocht Pyreneeën vlot te laten verlopen. Overschot ( 5kg ) aan bagage terug naar huis gestuurd. Relaxt naar de bergen gekeken die ons morgen pijn gingen doen. Dit hebben we opgelost met een paar biertjes om onszelf wat moed in te drinken. Wat wandelen door de stad met nog een kleine zoektocht naar een degelijk restaurant, wat weer moeilijk moeilijk te vinden was. Uiteindelijk bij restaurantje met ,een vriendelijke dame aan de bediening, toch lekker gegeten. De refuge was uiteindelijk bijna vol gelopen en hebben zelfs nog een belg tegen gekomen.
Nog een goeie douche gepakt, want het was weer een verschrikkelijke warme dag geweest, en in bed.
Het buitengewone ligt op het pad van gewone mensen (Coelho in zijn boek"De pelgrimstocht naar Santiago") en met die wetenschap vliegen we er morgen in.
De refuge "Relais de Bastet "op de place de la Resistance
L'extraordinaire se trouve sur le chemin des gens ordinaires
Bewolkt soms dreigend 25° even voor Jaca wat regen.
Er zijn slechts 2 dagen in het jaar, waaraan je niets kunt doen, de ene is gisteren, de andere morgen.
Het zou vandaag een dag worden van afzien dus een rustig begin met een koffieke en koek. De eerste 40 km waren licht tot sterk steigend. Vanaf Urdos de laatste 10 km soms tot 9% , in 3 stukken van 3 km naar boven gereden. Met veel doorzetting en nog veel meer water op de top van de col du Somport een goeie 1650m gekomen en Spanje binnengereden. De Spaanse prijzen waren een stuk lager dan de Franse, dat merkten we dadelijk over de top van de Somport. In Jaca gekomen na een afdaling van 33km , soms tot 65km/h. Daar na wat onderhandelen een hotel dicht bij het voetgangerscentrum gevonden. s' Avonds voetbal Spanje -Nederland op groot scherm in de bar waar we zaten. Nederland won met 5-1 en we zijn maar onopvallend afgedropen naar het hotel, de blamage voor de spanjaarden was toch iets te groot geworden. Mijn bagagerek was weer stuk en bij de plaatselijke fietsenmaker laten herstellen. Morgen weer zwaar aan de klim naar San Juan de la Pena , een verborgen klooster hoog in de bergen .
Na 50 km in de vlakte stormachtig, een keer bijna van de weg geblazen.
Na een ontbijtbuffet eerst naar de fietsenmaker in Jaca om het probleem met mijn bagagerek op te lossen. weer was er een boutje losgetrild en verloren geraakt. Nog wat olie gekocht want ik was de mijne vergeten thuis. De eerste 30 km was het gedurig bergop. Doel was het klooster van San Juan de la Pena, het verborgen klooster hoog in de bergen dat bijna volledig is uitgehouwen uit de rotsen. Bij de kiosk een stempel gehaald waar een meisje van ongeveer 25j naar onze outfit keek ,me aansprak en vertelde "you must be very strong" als ze hoorde van waar ik vertrokken ben. Nadien 8km bergaf met in de verte altijd de hoge toppen van het Perdidomassief ,het hoogste kalkmassief in Europa met de Ordessakloof een Eldorado voor plantenliefhebbers. In een klein dorpje een lekker typisch streekgerecht gegeten dat ik thuis ook eens wil uitproberen, lekker. Nog verder bergaf tot de N120 de Camino de Santiago voor auto's. Eens op de weg ging de wind stormachtig te keer . voelde mij precies Don Quichote met al die windmolens in deze vallei. Nog een 50 km uitgehouden,tot we een bordje " camping" zagen, toen gaven we er de brui aan . Met wat geluk gaat mijn tent niet vliegen vannacht. We konden zelfs avondeten krijgen en s'morgens een stevig ontbijt met Café au lait wat de spaanse cafebaas interpreteerde als Café Olé en begon spontaan een dansje uit te voeren. Dus vanaf vandaag is het cafe con leche.
De camping ligt aan het stuwmeer van Yesa waar modderbaden nemen een plaatselijk tijdverdrijf is.
Vertrokken op de camping, veel gelachen met mijn Spaans. Café au lait besteld. Men bracht koffie met een dansje: OLE stond hij daar te draaien.
Goed op weg, eerst omleiding van 4km want de weg ging over in een autostrade en er waren geen fietsers elkom. Steil omhoog tot aan een kloosters en meer gestapt dan gereden . Dan nog steiler omlaag. Terug op de route was het weer zoeken. We moesten in de kloof van Lumbier geraken. PIKDONKER zelfs met fietslichten ,moest van de fiets en gaan voelen waar de wanden van de tunnel waren om te zien waar ze heen liep. Eens buiten de tunnel een mooie kloof met de lucht vol gieren . Na Lumbier begon de wind stormachtig op ons in te beuken. Na 21km gaf mijn metgezel er de brui aan. Zijn knie deed pijn en hij ging naar huis bellen en opgeven. Ben gestopt, heb wat op hem ingepraat tot hij doorreed. Dicht bij hem gebleven tot in Puente la Reina. Hier komen de routes naar Compostela samen. Kamer in hotel genomen voor de rust. Hopelijk morgen minder wind.
Ik ben Alois Van der Veken
