Ik ben Alois Van der Veken
Ik ben een man en woon in Mol () en mijn beroep is gepensionneerd.
Ik ben geboren op 04/07/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fietsen ,wandelen in de bergen.Photoshop en films monteren.
02-06-2014
Foto's van La souterraine naar St Leonard de Noblat
Vertrek bij refuge in Bouzais
Even schrik dat dit de goeie weg niet was..... ....en toch zat ik goed! Onderweg gezien Terrasje gedaan voor ronde kerk met Santiagobeeldje De Creuze in Crozant op 1630km van compostela Mijn eerste 1000 km staat er op Maar ik zat weer goed verkeerd! Benevent- l'abbaye de kloosterkerk Het schelpmotief in de straatstenen verwerkt in Benevent
Deze morgen koffie gezet, 't was weer efkes geleden. Nog wat bij gebabbeld en een voor een vertrokken. De Fransman ging zich in Limoges hier 20 km vandaan laten verzorgen door een dokter. Hij had last van zijn heup na een val.
Dit was weer een rit met hoogtes en laagtes zowel landschappelijk als mentaal. Ben zeker drie keer gestorven, twee keer mijn drinkbussen leeg gedronken, het zweet stond in mijn ogen, 'k zag de weg niet meer en moest om de haverklap stoppen om mijn ogen te drogen. Tot overmaat van ramp nog 2 keer verkeerd gereden maar hersteld met de nodige bergop om er terug op de route te geraken.
Uitgeput op de camping aangekomen. Erik van deze morgen in de refuge was ook hier verzeild geraakt. Hier wonen zowat de liefste mensen van Frankrijk. Ze hebben alles in het werk gesteld om het mij zo comfortabel mogelijk te maken. Altruisme bestaat. Waar ik kon eten? Pas de problème, ik ga voor u koken sprak de man. Na de douche stond er voor mijn tent een tafel met stoeltje en kwam hij al aangereden met een volledige maaltijd, kaas wijn en dessert inbegrepen. Mevrouw zou morgen voor ons koken omdat het slecht weer zal zijn. De bagage konden we veilig en droog wegbergen. Ze wou nog een foto van Messieurs les Pélerins. Ik heb geposeerd met haar dochtertje op mijne arm. Haar geluk kon niet op.
Deze ochtend alle tijd om de spieren te laten bekomen. Het regende gans de tijd en we prezen ons gelukkkig dat we hier gebleven waren. In de nacht was een van mijn zakken omgevallen en vol geregend. De eigenaars van de camping gingen nog twee keer koken voor ons. Ikzelf heb met Eric heel de dag doorgebracht in de bib. Alles moet weer in orde zijn met de spiertjes, voor morgen ,dus kalm aan.
Les pèlerins Aloïs le Belge et Erik le Néerlandais font escale au Camping de Lagraulière sur la route de Saint Jacques de Compostelle...enchantés comme vous pouvez le voi
Op de camping bij de liefste mensen die we op onze tocht zullen tegenkomen
Het stempelboekje van Eric Met Eric en de dochter op de foto Mijn stempelboekje
Bewogen morgen: Om 6h 's morgens opgestaan met een luide knal en gesis. Het zwembad was herschapen tot een koeltoren van een elektriciteitscentrale. Alarm geslagen bij de receptie. Het was een leiding van het warm water die gesrongen was.
Op weg langs langgerekte heuvels met mooie zichten naar Donzenac. Van daar werd het pittiger tot Brive-la-Gaillarde, een grote stad. In de rue Guynemer naar het "Croix St Jacques" gaan kijken. Een groepje mensen kwam nieuwsgierig langs, stelden wat vragen en gaven spontaan applaus midden in de drukke winkelstraat. Babbeltje met de pastoor en de plaatselijke gids en weer op weg. Daarna Turenne een kasteelstad boven op een berg, met een hoog toeristengehalte. Met veel moeite boven geraakt en mijn remmen nog eens bijgeregeld want had soms het gevoel bij afdalingen dat ze een beetje op't einde zaten. Heel warm daarboven en na eerst een goeie Leffe en een ijskreem genuttigd te hebben een mooie wandeling door het dorp gemaakt . Een hele mooie stempel gehaald in de kerk, nog wat van het uitzicht genoten en daarna op de fiets met nog een tip van de cafébazin dat de volgende helling nog wat steiler zal zijn dan die we al hadden gehad. En of ze gelijk had, na een korte afdaling kwam dan die bewuste klim die we echt klompeet uitgeput te boven zijn gekomen met een lange plaspauze (Leffe)
Veel geklommen van 6 tot 10%, 6km aan een stuk, lijkt echt eindeloos. Na Brive krijgen we een zuiders klimaat met notenbomen, olijfbomen, cypressen en cicades, die er lustig op los sjirpen. Na afdaling van 7,5 km in Martel aangekomen. Stad gesticht door Karel Martel de grootvader van Karel de Grote. Nauwe straatjes met veel winkeltjes en restaurants alles Middeleeuws. Eerst Eric van de camping geplukt en logies gevonden bij kunstenares (in gravures). Leuke vrouw, we hebben goed gelachen. Eten in het restaurant op de foto , echt lekker, slapen, nog op pad altijd met Erik uit Den Haag.
Degene die iets onderneemt en daarin faalt, is nog altijd beter dan degene die niets onderneemt en daarin slaagt
Korte rit vandaag naar een van de hoogtepunten in frankrijk, Rocamadour . Tweede grootste bedevaartplaats na Lourdes in Frankrijk. Door de Dordonge vallei , veel subtropische bloemen en planten langs de weg. Hier schreef J.Auel zijn 4de deel van " De Aardkinderen". In St Sozy over de Dordognebrug, dan fietsroute langs de dordogne en nog een klim van 6-8 % tot in Rocamadour. Duizenden toeristen, maar ook veel pelgrims. Alles is hier boven elkaar gebouwd en plakt tegen of is in de rotswand gehouwen. Spectaculair zicht. Als boetedoening zou ik hier op mijn knieen de 216 treden moeten beklimmen. Toch maar niet gedaan. Wat rondgewandeld, men heeft hier gerust een hele dag nodig om alles te hebben gezien.. Het landschap is hier heel mooi in dit kloofdal met vele ver en dieptezichten. Logeren deden we op een camping met zwembad. Helaas gesloten om 19h00. We hadden er zo op gehoopt na die snikhete dag.Halve dag besteed aan rondlopen door deze onmogelijke stad. Een vrouw stapte op ons af met de vraag of we in Compostela een kaars konden branden voor het kind van haar vriendin dat vandaag overleden was aan bronchitis. NATUURLIJK DOEN WE DAT!Morgen naar Cahors, ook al een toeristische bezienswaardigheid.
Morgen CAHORS DOOR HET DAL VAN DE VERS, DORDOGNE EN DE LOT.
Rocamadour is gebouwd op een rots midden in de Causse de Gramat, een uitgestrekt leisteenplateau en onderdeel van de Causses du Quercy. De stad is na Lourdes de meest bezochte bedevaartsplaats van Frankrijk. Rocamadour is en was een zeer populaire bedevaartsplaats op de weg van Noord-Europa naar Santiago de Compostella. Naast de tombe van Sint-Amadour is de Zwarte Madonna van Rocamadour een belangrijke reden voor een pelgrimsbezoek.
Boven op de rots ligt een burcht. Via een steil slingerend pad (of via een lift voor de minder validen) kan men het heiligdom bereiken. Op elke bocht staat een fragment van de kruistocht van Jezus. U eindigt bij een aantal kapellen en een kerk. Tussen de stad en de burcht in liggen zeven heiligdommen. Onderaan de berg ligt het plaatsje zelf. Het is er zeer toeristisch met veel winkeltjes in nauwe straatjes. De plaats is vooral bekend om zijn geitenkaasjes (Rocamadour AOC, ook cabécous geheten) en de ganzenleverpaté die in de omgeving wordt gemaakt. U kunt er de Grotte des Merveilles met prehistorische wandschilderingen bezoeken.
Het plaatsje L’Hospitalet waar wij op de camping lagen ligt tegen Rocamadour aan boven op de rots. Hier zijn een aantal restaurants en souvenirwinkels. Indien u de klim van beneden naar boven niet wilt maken, kunt u hier goed parkeren. Boven op de rots vindt u een vogelpark een roofvogelshow bij de burcht en een apenpark. Voor de kinderen is er ook La Féerie: een sprookjesachtige miniatuurwereld
Beatus, qui prodest,quibus potest
Waterkraan voor pelgrims Zicht op Rocamadour vanuit L'hopitalêt Foto's van de binnenstad
Zicht op het kloofdal De 216 treden op de knieen beklimmen was vroeger een opdracht voor pelgrims
Toeristentrekpleister van eerste orde
Vanuit Rocamadour zicht op L'Hopitalêt waar onze camping lag.
s·Morgens veel wind tegen en na de middag bloedheet 33graden
Veel wind s·nachts, de tent ging gedurig heen en weer. Tegen de morgen werd het iets rustiger. Vroeg vertrokken wou ik nog een foto van de stad maar mijne camera gaf het op. Dus geen fotos vandaag . Spijtig want het was wel de mooiste route van allemaal.Wel een hele zware route met veel en lange beklimmingen .Na de middag de zon weer daar en eigenlijk te heet om te fietsen. Later Erik weer tegengekomen die een uur voor mij vertrokken was. Op het laatst moeilijk met de warmte en mijn drinken was op. Toch Cahors bereikt en op zoek naar het" maison de pelerin ". We waren de laatste om in te schrijven , gelukkig! Nog wat inkopen en een kaartje voor de verjaardag van Cara. Anne een meisje uit de Elzas vroeg achter mijn blog om iets te kunnen schrijven. Ze wandelt tot Lectourne en heeft maar een heel klein budget. Weer veel te warm op die slaapzaal en moeilijk in slaap geraakt. Beetje veel Cahorswijn gedronken waarschijnlijk. Cahors is aan drie kanten omsloten door de Lot.De Pont Valentre is een van de mooiste vestingbruggen van Europa. De route was weer uitzonderlijk mooi, maar de wamte begint ons soms tegen te steken . Het wordt de volgende dagen weer heet, klimmen zal weer pijn doen.
Vertrokken over de Pont Valentre. Nog wat verkeerd gereden maar eens op de route werdt het een rustige fietsdag .Niet te steil klimmen , mooie landschappen met veel gorges. De rivieren Dordogne , Lot en Tarn kwam ik tegen .Ook het kasteeldorp Montesquiou had wel iets. Veel kloofdalen ,echt plezierig om door te fietsen. De kalkrijke witte ondergrond van de Quercy Blanc maakt het landschap nog zuiderser. En aan het einde Moissac met een mooi historisch centrum.Ook met het mooiste klooster van Europa , althans volgens hun eigen folders. Onderweg wel mijn bagagerek stuk geraakt en iets moeten fiksen om weer verder te kunnen. Er was een boutje losgetrild en verloren geraakt.Eric tenslotte gevonden op het marktplein voor de kerk en samen naar de camping gereden .De camping municipal was prachtig gelegen en ook met een deugddoend zwembad . Het stadsfeest aan de overkant van de Tarn heeft ons wel het grootste deel van de nacht wakker gehouden. Eerst waren Eric en ik gaan eten in een, door een belg , ons aanbevolen restaurant en alles was inderdaad super lekker . We hebben zelfs de hele menu genomen . Erik kon er niet genoeg van krijgen en bestelde nog een koffieke na. Nog lang nagenoten van de rustige sfeer op het plein , dan de tent in met het vermelde luidruchtige verloop aan de overkant van de Tarn.
Fiets niet te hard zodat je engel je kan bijhouden.
Feest in Moissac , dus slecht geslapen, dit had plaats aan de overzijde van de Tarn en heeft de ganse nacht geduurd. Toch om 6h30 opgestaan met nog kleine oogjes de tent ingepakt. Ontbijt met Eric . In de refuge hebben we eindelijk ook wat vlamingen tegen gekomen. Ene had vroeger nog voor Studio Brussel 1500 km gelopen op zijn blote voeten voor een goed doel. Hij was in Moissac blijven steken omdat hij een kwetsuur had en tijd nodig om te herstellen. Nu was hij op weg met 2 euro op zak naar Santiago en had ze nog steeds in zijn bezit. Nog andere belgen uit Merksplas en Olen gesproken, ook op weg met de fiets naar Santiago. We hebben afgesproken dat Erik in de refuge van Moissac ging blijven om de stad wat beter te bekijkenen ik zou doorrijden in mijn eentje . Telefoonummers uitgewisselt , daarna samen de stad uitgereden tot op de route en afscheid genomen. Het fietsen zelf was weer wat wennen in mijn eentje. Alweer een afslag voorbij gereden langs een kanaal. dan maar naar de volgende brug en langs de overzijde terug op de goeie weg gekomen. Vlak langs kanaal ,maar 10% en 9% klimmetjes nadien. Op het hoogste punt van de rit wat kaartjes naar huis geschreven en een dutje gedaan. In Lectoure net voor het office du tourisme(foto) 2 duitsers op leeftijd met de fiets aangesproken . Had ze al een paar dagen in de gaten. Na kennismaking ook over mijn bagagerek gesproken , hij dacht dat er wel iets in zijn zakken zat dat mij zou kunnen helpen. Een doosje met allerlei boutjes en eentje was de juiste maat voor mijn fiets. Duizend maal danke gezegd en oef! wat een geluk want alles was weer dicht in Frankrijk die dag.
Nadien Jos (Berrens)tegen gekomen. Wat gebabbeld en samen verder gereden naar vergane glorie Castéra-Verduzan een kuuroord met warmwaterbronnen. Natuurlijk exclusief geprijsde restaurants in het dorp. Toch maar eentje binnengestapt en lekker gegeten al had het toch ook zijn prijskaartje. Overnacht op de camping . Camping Gers in Castéra-Verduzan
Rond 8h weg van de camping(op nr 60)en na 20km ontbijt genomen in Biran, een ministadje met burcht hoog op een heuveltop. In Isle de Noë staat een oude watermolen energie op te wekken voor het ganse dorp met nog wat overschot voor op het net. Dan in Montesquiou, weer een kasteeldorp hoog op een heuvel, hebben we gepicknickt. Dan verder voor een koffieke. Nog 10 kilometer heeft het geduurd eer we een café gevonden hadden. Hier is de tijd 100 j blijven stilstaan. Het vrouwtje achter den toog was nog van voor die tijd denk ik . Ze is een tijdje bij ons komen zitten. Leuk gesprek al heeft het plaatselijke dialect voor serieuze taalproblemen gezorgd. Hierna geklommen naar St Christaud in het department van de Gers het hoogste punt van de streek met uitzicht tot aan de Pyreneeen bij helder weer. Na Marciac waar we halt hielden voor stempel zijn we tenslotte in Maubourguet aan gekomen ( startplaats voor een rit in de Tour de France ). In een café gebeld naar Madame Lamic voor een plek om te slapen. Ze was blij dat er pelgrims tot bij haar Chambre-D'hôtes kwamen. Een beetje moeite om te vinden, Jos zag het efkes niet meer zitten, maar een kamer met terras en zwembad heeft direkt onze vermoeidheid uit de wereld geholpen . Op terras met madame Lamic heerlijk gegeten en verteld over onze tocht . Deugddoende nacht gehad , lekker ontbijt . Na onze route bekeken te hebben we gezien dat we parallel gereden hadden met de route van Sweerman en dus op korte tijd onze weg konden vervolgen. De was van de drooglijn gehaald en inpakken . Morgen laatste dag in Frankrijk met een vrij vlakke rit naar Oloron en daarna over de Pyreneeën.
Prachtige locatie, niet echt voor pelgrims, maar tot rust komen en uwe was eens laten doen.
Lekker eten van streekgerechten en drankjes ,madame liet het ons welgevallen in al deze luxe.
We zijn laat vertrokken , pas wakker om 8h. Snel ontbeten spullen inpakken, was afdoen, de ketting nog gesmeerd en klaar voor een redelijk vlakke rit , omdat we de alternatieve route namen althans. Inderdaad niet veel geklommen vandaag maar wel met schrik naar de silhouetten gekeken die dreigend op ons af kwamen, de Pyreneeen.In Nay hebben we onze maag nog wat bijgevuld en met een gemiddelde van 17,6 km /uur in Oloron aangekomen. Hebben ons geinstalleerd in het "Relais de Bastet" een stedelijke refuge in het centrum van de stad. We hebben voor 2 dagen gereserveerd (wat eigenlijk niet mag). Alleen als we ons tussen 9h30en 12h30 niet laten zien mag het . OK voor ons ,we moesten nog wat bagage terugsturen om zo licht mogelijk over de pyreneeen te kunnen rijden.Nog een poging gedaan om mijne blog wat bij te werken maar de computer was zo traag dat ik er de moed bij verloren ben. We blijven morgen nog een dagje om goed uitgerust aan de beklimming van de Somport te kunnen beginnen
Vandaag alles in voorbereiding om doortocht Pyreneeën vlot te laten verlopen. Overschot ( 5kg ) aan bagage terug naar huis gestuurd. Relaxt naar de bergen gekeken die ons morgen pijn gingen doen. Dit hebben we opgelost met een paar biertjes om onszelf wat moed in te drinken. Wat wandelen door de stad met nog een kleine zoektocht naar een degelijk restaurant, wat weer moeilijk moeilijk te vinden was. Uiteindelijk bij restaurantje met ,een vriendelijke dame aan de bediening, toch lekker gegeten. De refuge was uiteindelijk bijna vol gelopen en hebben zelfs nog een belg tegen gekomen.
Nog een goeie douche gepakt, want het was weer een verschrikkelijke warme dag geweest, en in bed.
Het buitengewone ligt op het pad van gewone mensen (Coelho in zijn boek"De pelgrimstocht naar Santiago") en met die wetenschap vliegen we er morgen in.
De refuge "Relais de Bastet "op de place de la Resistance
L'extraordinaire se trouve sur le chemin des gens ordinaires
Bewolkt soms dreigend 25° even voor Jaca wat regen.
Er zijn slechts 2 dagen in het jaar, waaraan je niets kunt doen, de ene is gisteren, de andere morgen.
Het zou vandaag een dag worden van afzien dus een rustig begin met een koffieke en koek. De eerste 40 km waren licht tot sterk steigend. Vanaf Urdos de laatste 10 km soms tot 9% , in 3 stukken van 3 km naar boven gereden. Met veel doorzetting en nog veel meer water op de top van de col du Somport een goeie 1650m gekomen en Spanje binnengereden. De Spaanse prijzen waren een stuk lager dan de Franse, dat merkten we dadelijk over de top van de Somport. In Jaca gekomen na een afdaling van 33km , soms tot 65km/h. Daar na wat onderhandelen een hotel dicht bij het voetgangerscentrum gevonden. s' Avonds voetbal Spanje -Nederland op groot scherm in de bar waar we zaten. Nederland won met 5-1 en we zijn maar onopvallend afgedropen naar het hotel, de blamage voor de spanjaarden was toch iets te groot geworden. Mijn bagagerek was weer stuk en bij de plaatselijke fietsenmaker laten herstellen. Morgen weer zwaar aan de klim naar San Juan de la Pena , een verborgen klooster hoog in de bergen .
Na 50 km in de vlakte stormachtig, een keer bijna van de weg geblazen.
Na een ontbijtbuffet eerst naar de fietsenmaker in Jaca om het probleem met mijn bagagerek op te lossen. weer was er een boutje losgetrild en verloren geraakt. Nog wat olie gekocht want ik was de mijne vergeten thuis. De eerste 30 km was het gedurig bergop. Doel was het klooster van San Juan de la Pena, het verborgen klooster hoog in de bergen dat bijna volledig is uitgehouwen uit de rotsen. Bij de kiosk een stempel gehaald waar een meisje van ongeveer 25j naar onze outfit keek ,me aansprak en vertelde "you must be very strong" als ze hoorde van waar ik vertrokken ben. Nadien 8km bergaf met in de verte altijd de hoge toppen van het Perdidomassief ,het hoogste kalkmassief in Europa met de Ordessakloof een Eldorado voor plantenliefhebbers. In een klein dorpje een lekker typisch streekgerecht gegeten dat ik thuis ook eens wil uitproberen, lekker. Nog verder bergaf tot de N120 de Camino de Santiago voor auto's. Eens op de weg ging de wind stormachtig te keer . voelde mij precies Don Quichote met al die windmolens in deze vallei. Nog een 50 km uitgehouden,tot we een bordje " camping" zagen, toen gaven we er de brui aan . Met wat geluk gaat mijn tent niet vliegen vannacht. We konden zelfs avondeten krijgen en s'morgens een stevig ontbijt met Café au lait wat de spaanse cafebaas interpreteerde als Café Olé en begon spontaan een dansje uit te voeren. Dus vanaf vandaag is het cafe con leche.
De camping ligt aan het stuwmeer van Yesa waar modderbaden nemen een plaatselijk tijdverdrijf is.
Vertrokken op de camping, veel gelachen met mijn Spaans. Café au lait besteld. Men bracht koffie met een dansje: OLE stond hij daar te draaien.
Goed op weg, eerst omleiding van 4km want de weg ging over in een autostrade en er waren geen fietsers elkom. Steil omhoog tot aan een kloosters en meer gestapt dan gereden . Dan nog steiler omlaag. Terug op de route was het weer zoeken. We moesten in de kloof van Lumbier geraken. PIKDONKER zelfs met fietslichten ,moest van de fiets en gaan voelen waar de wanden van de tunnel waren om te zien waar ze heen liep. Eens buiten de tunnel een mooie kloof met de lucht vol gieren . Na Lumbier begon de wind stormachtig op ons in te beuken. Na 21km gaf mijn metgezel er de brui aan. Zijn knie deed pijn en hij ging naar huis bellen en opgeven. Ben gestopt, heb wat op hem ingepraat tot hij doorreed. Dicht bij hem gebleven tot in Puente la Reina. Hier komen de routes naar Compostela samen. Kamer in hotel genomen voor de rust. Hopelijk morgen minder wind.
Ik ben Alois Van der Veken
