Om op die vraag te antwoorden, moeten we even de geschiedenis induiken. Op 8 maart 1908 vond in New York namelijk een grootschalige staking plaats, waarbij zo’n 15.000 vrouwelijke textielarbeiders door de straten marcheerden. Hun eisen? Betere werkomstandigheden, gelijk loon en een achturendag. De suffragette Helen M. Todd sprak daarbij de historische woorden “brood voor allen, en rozen, dat ook”.

Niet veel later, tijdens de Internationale Vrouwenconferentie in Kopenhagen van 1910, stelde de Duitse socialiste Clara Zetkin voor om 8 maart officieel uit te roepen tot Internationale Vrouwendag. Dat voorstel werd uiteindelijk pas definitief in 1917, toen Russische vrouwelijke textielarbeiders in Sint-Petersburg betoogden voor betere werkomstandigheden.

En nu?

Hoewel er sindsdien natuurlijk een hoop veranderd is op vlak van werkomstandigheden en gendergelijkheid, blijft 8 maart een belangrijke dag voor de vrouwenrechten. De genderkloof is bijvoorbeeld nog steeds niet gedicht (in België verdienden vrouwen in 2021 23,1 procent minder dan mannen) en ook op politiek vlak is er nog geen pariteit bereikt. Er is dus nog een lange weg af te leggen om ervoor te zorgen dat vrouwen en mannen écht op gelijke voet komen te staan.

8 maart blijft daarom tot op heden de gelegenheid bij uitstek om initiatieven voor en door vrouwen in de kijker te zetten, om de genderongelijkheid nog eens aan te kaarten en om je stem te laten horen.