Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto

bestblogs artist_lover
Foto
ARTIST LOVER

01-05-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.George Harrison
George Harrison
Om My Sweet Lord te bekijken druk op de foto.


.
George Harrison (Liverpool, 25 februari 1943 - Los Angeles, 29 november 2001) was gitarist van de legendarische popgroep The Beatles. Hij maakte vrijwel vanaf het begin deel uit van de groep. Hij werd geboren in het Engelse Liverpool. Volgens Harrison was hij eigenlijk geboren op 24 februari. Op zijn geboortecertificaat staat echter 25 februari als geboortedatum.

Zijn muzikale loopbaan begon op school, waar hij in de band 'The Quarrymen' speelde, samen met zijn vriend John Lennon en Paul McCartney die hem bij Lennon introduceerde. Met Paul, John Lennon, Stuart Sutcliffe en Pete Best (later vervangen door Ringo Starr) vormde hij in 1959 de band 'Silver Beetles'. In 1960 veranderden ze de naam in 'The Beatles' en werden ze gevraagd in Duitsland op te treden. Dat was het begin van het succesverhaal van de groep, dat tien jaar geduurd heeft.

Als componist werd hij binnen de Beatles overigens naar eigen zeggen nooit helemaal erkend, ondergesneeuwd als hij werd door het grote(re) succes en de dominantie van het koppel Lennon-McCartney. Pas in 1969 werd Harrison door de critici muzikaal op een lijn gesteld met Lennon en McCartney na het verschijnen van de elpee Abbey Road waarop zijn composities Something en Here Comes The Sun staan.

In november 1968 werd de eerste soloplaat van Harrison uitgebracht onder de titel Wonderwall Music. Het jaar erop verscheen Electronic Sounds waarop Harrison met de moog synthesizer experimenteerde. Nadat McCartney de Beatles in april 1970 verlaten had ging ieder zijns weegs. Harrison begon een solocarrière. Nog in 1970 verscheen zijn derde album All things must pass, met daarop de grote hit My sweet Lord. Het is meteen een driedubbel album: het is duidelijk dat Harrison wil laten horen wat hij al die jaren niet kwijt kon op de Beatles-albums. 'All things must pass' is een klassiek album van de jaren 70. Volgens velen zou hij later het album kwalitatief ook niet meer overtreffen.

Ook maakte hij in 1974 als eerste ex-Beatle een tournee door de Verenigde Staten. Zijn belangstelling voor oosterse spiritualiteit bracht hem aan de voeten van Indiase goeroes en dat had zijn weerslag op de muziek die hij componeerde. Midden jaren '60 al verwerkte hij bijvoorbeeld oosterse instrumenten zoals de sitar in nummers van de Beatles (Lennons Norwegian Wood (1965) en zijn eigen Love you too uit 1966). Later trad hij op met de Indiase musicus Ravi Shankar.

Na de moord op John Lennon in 1980, maakten de overige Beatles in 1981 als eerbetoon aan hem samen het nummer All those years ago, wat een hit werd in de Verenigde Staten. Het nummer is geschreven door George Harrison en staat op het album 'Somewhere in England'.

'Cloud nine' is een comeback album voor Harrison. Met 'Got my mind set on you' en 'When we was fab' keert hij terug in de hoogste regionen van de hitparade.

Eind jaren 80 heeft Harrison veel succes als prominent lid van de band Traveling Wilburys. Deze band maakt twee albums maar gaat ten onder door het overlijden van Roy Orbison en kort daarop de dood van diens beoogde opvolger Del Shannon.

In 2002 verscheen postuum zijn laatste album Brainwashed. Het album is afgemaakt door zoon Dhani Harrison en ontving lovende kritieken.

Harrison stond bekend als de wat verlegen filosoof van de groep, die ook belangstelling had voor andere zaken dan muziek. Zo zette hij zich bijvoorbeeld in voor de slachtoffers van de grote overstroming in Bangladesh, was gastmusicus en deed mee aan een aantal speelfilms. In 1979 produceerde hij de Monty Python-film Life of Brian. Hij verkocht zijn productiemaatschappij in 1994 voor ruim 9 miljoen euro.

George Harrison trouwde tweemaal, op 21 januari 1966 met Pattie Boyd, de latere echtgenote van Harrisons vriend Eric Clapton, van wie hij op 9 juni 1977 scheidde, en op 2 september 1978 met Olivia Arias, met wie hij een zoon had, Dhani, die een maand voor hun huwelijk geboren werd. In 1998 werd bekend dat hij was behandeld voor keelkanker en een jaar later, op 30 december 1999 betrapte hij een inbreker in zijn eigen huis, waarbij hij steekwonden en een klaplong opliep. Op 9 juli 2001 maakte Harrison bekend dat hij opnieuw kanker had en in Zwitserland werd bestraald. Op 29 november 2001 tenslotte overleed hij in Los Angeles aan de gevolgen van zijn ziekte.


01-05-2008 om 16:16 geschreven door artist lover


» Reageer (2)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen."Mariah Carey verloofd met Nick Cannon"

"Mariah Carey verloofd met Nick Cannon"

De afbeelding “http://i298.photobucket.com/albums/mm275/dimieken/large_379408.jpg” kan niet worden weergegeven, omdat hij fouten bevat.

Mariah Carey heeft zich verloofd met haar nieuwe vriend Nick Cannon. Dat heeft een bron dicht bij het stel gezegd tegen het Amerikaanse entertainmentprogramma Access Hollywood.

Samen uit
De 38-jarige muziekdiva en de 27-jarige rapper en komiek brachten de geruchtenmachine op gang toen ze gezamenlijk naar de afterparty van haar film 'Tennessee' in New York kwamen. Carey droeg een enorme diamanten ring om haar vinger. Toen Nick werd gevraagd wat hij zo leuk vond aan Mariah, antwoordde hij 'alles'.

Carey was eerder getrouwd met platenbaas Tommy Mottola. Het huwelijk strandde in 1998 na vijf jaar. De zangeres zou tot voor kort een relatie hebben gehad met muziekproducent Mark Sudack. Cannon, die vooral bekend is als presentator van de MTV-show Wild 'n Out, zag vorig jaar zijn verloving met Victoria's Secret-model Selita Ebanks op de klippen lopen.

Zelfde verlovingsring
Boze tongen beweren dat Cannon zijn kersverse verloofde heeft afgescheept met een 'tweedehandsje'. Entertainmentblogger Perez Hilton herkende de ring als die van Ebanks. Een bron dicht bij Selita bevestigde aan Hilton dat het inderdaad om dezelfde verlovingsring gaat.

01-05-2008 om 14:06 geschreven door artist lover


» Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Brad en Angelina betrekken villa in Frankrijk

Brad en Angelina betrekken villa in Frankrijk

De afbeelding “http://i298.photobucket.com/albums/mm275/dimieken/large_379318.jpg” kan niet worden weergegeven, omdat hij fouten bevat.

Brad Pitt en Angelina Jolie hebben hun intrek genomen in een villa in Zuid-Frankrijk. Het Hollywoodkoppel is van plan om 'langere tijd' in het huis te blijven, zo vertelt een bron aan het Amerikaanse tijdschrift People.

Kinderen mee
Het stel arriveerde maandagavond met een privévliegtuigje op het vliegveld van Nice, met hun vier kinderen Maddox (6), Pax (4), Zahara (3) en Shiloh (bijna 2), twee kindermeisjes en drie bodyguards. Daarna vertrok het gezelschap in de richting van het plaatsje St. Jean Cap Ferrat.

Optrekje met zwembad
Volgens door People opgevoerde buurtbewoners verblijft het stel in de villa van Microsoft-oprichter Paul Allen. Het optrekje heeft een zwembad en uitzicht over de haven van het dorp en de Middellandse zee. Een staf van twaalf man is 24 uur per dag aanwezig om het de gasten naar de zin te maken.

Filmfestival Cannes
Pitt en Jolie maken deze maand hun opwachting op de rode loper van het filmfestival van Cannes, dat plaatsvindt van 14 tot en met 25 mei. Daar draaien de animatiefilm 'Kung fu panda' en 'The changeling' van regisseur Clint Eastwood, waarin de zwangere Jolie rollen heeft.

Bevalling
Volgens geruchten willen de 44-jarige Pitt en de 32-jarige Jolie hun vijfde kind in Frankrijk ter wereld laten komen. Twee jaar geleden vestigde het stel zich in Namibië in de aanloop naar de geboorte van dochtertje Shiloh. Niet bekend is hoe ver Jolies zwangerschap gevorderd is. Het wordt na Shiloh het tweede biologische kindje van Pitt en Jolie.

01-05-2008 om 14:02 geschreven door artist lover


» Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gisele Bündchen best betaalde model

Gisele Bündchen best betaalde model

De afbeelding “http://i298.photobucket.com/albums/mm275/dimieken/large_379388.jpg” kan niet worden weergegeven, omdat hij fouten bevat.
Het Braziliaanse topmodel Gisele Bündchen (27) is momenteel het best betaalde model, zo berekende het Amerikaanse zakentijdschrift Forbes. De voorbije twaalf maanden verdiende de Braziliaanse schone volgens schattingen van Forbes ongeveer 35 miljoen dollar (22,5 miljoen euro).

Heidi Klum
Op de tweede plaats staat het Duitse model Heidi Klum (34). Die moeder van drie kinderen rijfde met reclame- en televisieopdrachten ongeveer 14 miljoen dollar (een kleine 9 miljoen euro) binnen. Forbes verwijst naar Klums lucratieve contracten met Diet Coke, McDonalds, Volkswagen en kledingmerk Jordache. Het model heeft daarenboven haar eigen mode- en accessoirelijn.

Kate, Adriana en Doutzen
De top drie van best betaalde modellen wordt afgesloten door Kate Moss, die de afgelopen twaalf maanden 7,5 miljoen dollar betaald kreeg. Op de vierde plaats staat de Braziliaanse Adriana Lima (27), een echte hit op het internet en bekend van Maybelline en Victoria's Secret. De 23-jarige Nederlandse Doutzen Kroes (zes miljoen dollar) sluit de top-5 af. Zij heeft onder meer contracten heeft met Calvin Klein en het lingeriemerk Victoria's Secret.

Top-15

6. Karolina Kurkova
7. Natalia Vodianova
8. Carolym Murphy
9. Daria Werbowy
10. Miranda Kerr
11. Isbaeli Fontana
11. Gemma Ward
12. Selita Ebanks
13. Valentina Zelyaeva
14. Hilary Rhoda
15. Lilya Kebed

01-05-2008 om 13:58 geschreven door artist lover


» Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.John Lennon
John Lennon
Om Woman te bekijken druk op de foto.



John Winston Lennon (Liverpool, 9 oktober 1940 – New York City, 8 december 1980) was een popmusicus die bekend werd als oprichter van de Liverpoolse groep The Quarrymen, die later bekend werd als The Beatles. Samen met Paul McCartney, George Harrison en Ringo Starr had Lennon met deze groep een belangrijke rol in de popmuziek.

De familienaam van Lennon komt van O'Leannain of O'Lionnain, een veel voorkomende naam in de Ierse graafschappen Fermanagh en Galway. Zijn Ierse grootvader Jack Lennon was in 1858 naar Liverpool verhuisd en was zanger. Ook John’s vader Alfred zong als bijverdienste.

Hij wordt in Liverpool geboren (in tegenstelling tot wat vaak wordt beweerd niet tijdens een Duitse luchtaanval), als zoon van de steward Alfred Lennon en Julia Stanley, volgens eigen zeggen een ouvreuse. Zijn vader was vaak maanden op zee en ging in Nieuw-Zeeland wonen toen John vijf jaar oud was, pas in 1964 zouden zij elkaar terugzien. Lennon woonde vanaf zijn vierde jaar bij zijn moeders zuster, Mimi. Volgens zijn oma zou Mimi een betere ouder zijn dan Julia. Mimi was een goed mens maar volgens John veel te streng en zij gaf hem niet veel liefde. Op 15 juli 1958 werd zijn moeder doodgereden door een dronken politieman.

Julian en Sean Lennon, de zonen van John hebben met wisselend succes een muzikale carrière welke echter volledig is overschaduwd door de artistieke erfenis van hun vader. Zij kregen overigens weinig fysieke steun van hem: toen Julian een kleine jongen was verliet John zijn moeder Cynthia Powels om niet meer terug te keren en Sean was vijf jaar oud toen John werd vermoord.

Lennon is een markant figuur in de popmuziek gebleken. Toen de Beatles in het midden van de jaren 60 besloten zich meer uit te spreken over maatschappelijke vraagstukken en de gebeurtenissen in de wereld (bijvoorbeeld Vietnam), tegen de wens van manager Brian Epstein in, ontwikkelde Lennon zich tot een spreekbuis van een generatie.

John Lennon veroorzaakte een internationale rel en een boycot van de Beatles door een interview met de Evening Standard. "The Beatles zijn populairder dan Jezus Christus", beweerde hij, wat hem niet alleen kwam te staan op een platenboycot in de USA, maar ook op een etherboycot door de NCRV.

Lennon kwam meer en meer onder invloed van de avant-garde kunstenares Yoko Ono. Hij verliet zijn toenmalige vrouw Cynthia Powell en trouwde in maart 1969 met Yoko Ono. Zijn huwelijk met Cynthia dateerde van 23 augustus 1962. Het paar had een zoon, Julian.

Onder invloed van Ono werd Lennon radicaler, en maakte hij langzaam een beweging naar links. Hij nam bijvoorbeeld in 1968 Revolution met de Beatles op. De harde singleversie (de B-kant van Hey Jude) was al duidelijk uitgesproken, maar in de zachtere elpeeversie op The White Album (die eerder was opgenomen) toonde hij zijn twijfel over de richting waarin hij ging. "We all want to change the world/but when you talk about destruction/don't you know that you can count me out" waarbij in het nummer het laatste woord veranderde in in. In november van dat jaar gaven Johnandyoko (ze zagen zich als een eenheid) de elpee Two Virgins uit met een naaktfoto als hoes. De muziek, als men daarvan nog kan spreken, werd steeds obscuurder. The White Album bevatte al een ontoegankelijke geluidscollage van Lennon's hand (Revolution 9); The Wedding Album (1969) bevatte opnames van hun hartslagen met om en om hun voornamen geschreeuwd; Live with the Lions (1969) bevatte opnames van alleen maar stilte.

Toen de Beatles langzaam ophielden te bestaan, ging Lennon solo en sprak hij zich nog meer uit. In maart 1969 bleven John en Yoko bij wijze van huwelijksreis een week lang (van 25 maart t/m 31 maart) in bed in kamer 902 in het Amsterdamse Hilton Hotel (de "Bed-In"), om zich op die manier voor de vrede uit te spreken. In juli 1969 werd de anti-oorlogsmantra Give peace a chance uitgebracht, die opgenomen is tijdens hun tweede Bed-In (volgens sommigen hun derde, na een mislukte Bed-In op de Bahama's) in het Queen Elizabeth Hotel in Montréal (Canada). In oktober bracht John met de Plastic Ono Band de klassieker Cold Turkey uit, en in november stuurde hij zijn MBE-medaille (Member of the Order of the British Empire) terug uit protest tegen de oorlog in Biafra. In februari 1970 schoor Lennon zijn lange haren af en bracht Instant Karma! uit.

Nadat de Beatles in april 1970 definitief uit elkaar gingen, ging Lennon op de door de Beatles ingeslagen weg verder. In het klassieke album John Lennon/Album Plastic Ono Band, was Lennon op zoek naar zichzelf in plaats van naar John de Beatle. In die tijd was hij daarvoor in therapie bij de Amerikaanse psycholoog Arthur Janov, die meende dat opgebouwde frustraties konden worden bevrijd door schreeuwen: de 'oerschreeuw'. In Mother schreeuwt Lennon dan ook om het verlies van zijn moeder. In God verklaart hij uiteindelijk 'I don't believe in Beatles/I just believe in me/ Yoko and me/And that's reality/The dream is over.' Later, in 1971, bracht Lennon Imagine uit.

De volgende elpees gingen volgens vele critici in niveau achteruit. In 1975 bracht Lennon nog Rock and Roll uit, een verzameling rock en roll nummers, als genoegdoening aan Chuck Berry die met succes claimde dat Come Together uit 1969 wel erg veel leek op zijn nummer You Can't Catch me

In het begin van de jaren '70 besloten John en Yoko zich te vestigen in New York en vroegen een verblijfsvergunning aan. Ze kwamen in aanvaring met de regering-Nixon die Lennon als een politiek gevaar beschouwde en hem ook liet schaduwen door de geheime dienst. Een jarenlange juridische strijd volgde. Nadat Nixon in 1974 wegens het Watergateschandaal het veld moest ruimen, werd Lennon in 1976 definitief een Green Card toegekend.

In 1975 schreef Lennon nog met David Bowie Fame, en trok hij zich terug om zich te richten op de opvoeding van zijn zoon Sean. Hij schreef nog wel wat songs en maakte enkele demo's, maar was niet actief aan het opnemen.

In 1979 kondigde Lennon echter aan weer een plaat te willen maken. Die verscheen in het najaar van 1980. Het album, Double Fantasy, deed aanvankelijk weinig. Critici verwachtten een Lennon zoals ze zich die herinnerden en die hoorden ze niet. Ook al omdat Lennon had aangekondigd weer de straat te willen opgaan om te demonstreren. De plaat toont echter een Lennon die zijn wilde haren is kwijtgeraakt, die liedjes zingt over zijn liefde voor Yoko Ono (Dear Yoko, en Woman) en zijn zoontje Sean (Beautiful Boy (Darling Boy)). Hij zingt over hoe en waarom hij uit de muziekwereld stapte (Watching the Wheels).

Zijn terugkeer in de muziek was echter van korte duur: op 8 december 1980, om tien minuten voor elf in de avond werd Lennon voor zijn huis in het Dakota gebouw aan 72nd Street vermoord door Mark David Chapman met een .38 Charter Arms revolver. Lennon werd nog in een politieauto naar het ziekenhuis gebracht, maar had al te veel bloed verloren en overleed kort daarna. Lennon werd op 10 december gecremeerd in Ferncliff Crematory in Ardsley, New York. Yoko Ono heeft tot op de dag van vandaag nooit willen zeggen wat er met de as van Lennon is gebeurd.

Na de moord op Lennon steeg Double Fantasy wereldwijd naar de top van de verkooplijsten. Twee singles van het album, (Just Like) Starting Over en Woman, werden grote hits, evenals het oudere Imagine. De moord op Lennon bracht overigens geruchten op gang dat deze het werk was van de Amerikaanse overheid die beducht zou zijn voor de invloed die Lennon nog zou hebben op het publiek.

Na de moord verscheen Lennon nog incidenteel op de hitparade als er oude opnamen werden uitgebracht. In 1984 onder meer Nobody told me van het album Milk and Honey en in 1992 Instant Karma! ter gelegenheid van een reclamecommercial voor Nike sportschoenen.

In Central Park, tegenover het appartement van Lennon en Yoko Ono werd later een herdenkingsmonument opgericht: Strawberry Fields. In Havana, Cuba, staat een standbeeld van Lennon. In 2001 werd het vliegveld van Liverpool hernoemd tot Liverpool John Lennon Airport

01-05-2008 om 01:34 geschreven door artist lover


» Reageer (1)
30-04-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Slechte morgen
Slechte Morgen

De afbeelding “http://i298.photobucket.com/albums/mm275/dimieken/Ali_Larter_011.jpg” kan niet worden weergegeven, omdat hij fouten bevat.

 Traantjes op je wangen
ik zie droefheid op je gezicht
kom eens even bij me zitten
in dit vroege ochtendlicht

kijk me ns even aan
vertel me wat er scheelt
ik zal naar je luisteren
weet dat dit me niet verveeld

iedereen heeft wel eens tegenslag
zoals men zegt na regen komt zonneschijn
kop op, laat je niet hangen
weet het zeker binnenkort wordt het ook voor jou weer fijn

laten we samen naar muziek luisteren
een beetje tot onszelf komen
de wereld eventjes laten stilstaan
en samen van een betere wereld dromen

30-04-2008 om 20:53 geschreven door artist lover


» Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gwyneth Paltrow:

Gwyneth Paltrow: "Heb mijn tenen al wel dertig keer gebroken"

De afbeelding “http://i298.photobucket.com/albums/mm275/dimieken/large_378627.jpg” kan niet worden weergegeven, omdat hij fouten bevat.

Gwyneth Paltrow heeft in de Amerikaanse praatshow met David Letterman opgebiecht dat ze niet de handigste van de hoop is. Zo heeft de actrice haar tenen al wel dertig keer gebroken omdat ze maar tegen dingen aan blijft botsen. Tijdens de opnames van haar nieuwste film 'Iron Man' had ze opnieuw prijs. "Ook daar ben ik weer ergens tegen aan geknald, met een gebroken knie tot gevolg. Echt een debiel ben ik op dat vlak. Vraag me niet waarom mij dit altijd moet overkomen, ik heb er echt geen verklaring voor."

Terloops gaf Paltrow ook nog mee dat ze sinds 2002 geen rotte duit meer verdiend heeft. Ze was het beu om in kaskrakers mee te draaien en koos daarom voor kleinere, onafhankelijke projecten. Zowat gratis dus. "Ik heb al zes jaar geen geld meer verdiend met mijn filmwerk. Alles wat ik nadien gedaan heb, waren dingen die ik echt wilde doen... De verloning was er dan ook naar." Met 'Iron Man' heeft ze nu duidelijk weer met die lovenswaardige traditie gebroken

30-04-2008 om 19:53 geschreven door artist lover


» Reageer (1)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Blindness van Fernando Meirelles opent Cannes

Blindness van Fernando Meirelles opent Cannes

De afbeelding “http://i298.photobucket.com/albums/mm275/dimieken/large_378598.jpg” kan niet worden weergegeven, omdat hij fouten bevat.

De film 'Blindness', van de Braziliaanse regisseur Fernando Meirelles opent op 14 mei het filmfestival van Cannes. Dat heeft de organisatie van het jaarlijkse evenement vandaag bekendgemaakt.

Julianne Moore
Actrice Julianne Moore speelt de hoofdrol in de film, die draait om een stad waarvan de inwoners één voor één blind worden. Alleen Moore behoudt op miraculeuze wijze haar zicht. Ook Mark Ruffalo, Danny Glover en Gael Garcia Bernal zijn te zien in de verfilming van 'De stad der blinden' van Nobelprijswinnaar José Saramago.

Meirelles beleefde in 2002 zijn internationale doorbraak met de film 'Cidade de Deus'. Drie jaar later regisseerde hij 'The constant gardner', waarin de vuile tactieken van de farmaceutische industrie in Afrika centraal staan.

Angelina Jolie
Twee andere films die door de organisatie van het festival zijn toegevoegd aan de line-up zijn 'Two lovers', met rollen voor Joaquin Phoenix en Gwyneth Paltrow, en 'Entre les murs' van de Franse filmmaker Laurent Cantet. Vorige week werd al bekend dat de nieuwste film van Clint Eastwood, 'Changeling', in Cannes te zien zal zijn. Angelina Jolie speelt de hoofdrol in de productie. Ook 'Che', een vier uur durende film van Steven Soderbergh over revolutionair Che Guevara, wordt vertoond.

De Niro
De actiefilm 'Indiana Jones and the kingdom of the crystal skull' en de nieuwste film van Woody Allen, 'Vicky Cristina Barcelona', zullen buiten de competitie te zien zijn. Op 25 mei reikt filmster Robert de Niro de hoofdprijs uit, de Palme d'Or. De Gouden Palm wordt jaarlijks gegeven aan de beste film die op het filmfestival van Cannes te zien is.

30-04-2008 om 17:17 geschreven door artist lover


» Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Genesis
Genesis
Om I  Can't dance te beluisteren druk op de foto.




Genesis is een progressieve rockgroep uit het Verenigd Koninkrijk, opgericht in 1967 door Peter Gabriel, Mike Rutherford, Tony Banks en Anthony Phillips. In de jaren '70 maakte de groep naam in de avant-garde van de popmuziek met haar dramatiek en zwarte humor, om in de jaren '80 het roer om te gooien en in een succesvolle hitmachine te veranderen..

Genesis ontstaat in 1967 op de Engelse kostschool Charterhouse als een groepje tieners, leden van de schoolbandjes Anon en Garden Wall, besluiten om gezamenlijk een demo op te nemen. Eén van de tapes wordt in de handen geduwd van producer en oud-Charterhouseleerling Jonathan King, die de groep haar naam geeft en ze een platencontract aanbiedt. Resultaat is From Genesis to Revelation een met strijkorkest gelardeerd conceptalbum over het ontstaan van de aarde. Het orkest en het concept komen uit de koker van King, die het Genesis van die tijd - dat zich muzikaal ergens tussen soul, folk en beat begeeft - daarmee geen recht doet. Het album flopt en gedesillusioneerd gaan King en zijn pupillen ieder hun weg.

Na deze valse start besluit Genesis, dat dan al experimenteert met minder vanzelfsprekende songstructuren en topzware serieuze teksten, door te gaan. De individuele bandleden geven hun studie op, en gaan bij elkaar in een huis wonen, waar gewerkt wordt aan nieuw materiaal. Als kerverse platenbaas Tony Stratton-Smith de band ontdekt en ze een contract aanbiedt bij zijn label Charisma Records, is de carrière van Genesis pas echt begonnen. De groep brengt in 1970 Trespass uit, waarop zes lang uitgesponnen, akoestisch georiënteerde, donkerromantische songs staan.

Als gitarist Anthony Phillips wegens podiumangst uit de groep stapt en de overige bandleden drummer John Mayhew ontslaan, worden Steve Hackett (gitaar) en Phil Collins (drums) aangetrokken en is de zogeheten "klassieke lineup" van Genesis een feit. Op de in respectievelijk 1971 en 1972 uitgebrachte Nursery Cryme en Foxtrot komt de groep muzikaal tot wasdom. Het muzikale avontuur kan nu, dankzij de komst van de technisch veel competentere Hackett en Collins, ten volle worden aangegaan, en naast de duistere romantiek wordt ook de zwarte, macabere humor van Peter Gabriel onmisbaar onderdeel van de muziek van Genesis. En om het theatrale aspect van de muziek nog meer kracht bij te zetten - en ook om de ogen van de muziekpers op de groep gericht te krijgen - kruipt zanger Gabriel op het podium in de huid van een almaar groter arsenaal aan personages. Hij gebruikt make-up, vertelt bizarre verhalen, maar maakt voornamelijk gebruik van kostuums. Dat slaat, vanaf het moment dat hij zich uitdost in de rode jurk van zijn vrouw, en een vossemasker opzet, in als een bom, en Genesis en Gabriel zijn plotseling hot.

Met Selling England By The Pound uit 1973 oogst Genesis, zowel muzikaal als publicitair gezien, het door Gabriel gezaaide succes. Het album brengt de groep haar eerste Engelse hitsingle, het Beatle-eske I know what I like (in your wardrobe). De theatrale live-reputatie van de groep snelt haar leden echter snel vooruit. Gabriel gaat steeds meer zijn eigen weg en heeft almaar minder behoefte compromissen te sluiten met de andere leden van Genesis. Die andere leden hebben daarentegen steeds meer het gevoel dat de podiumpersoonlijkheid van Gabriel de aandacht van de muziek afleidt, in plaats van hem erop vestigt. Strubbelingen tussen Gabriel en de rest van de groep ten tijde van de opnames van het conceptalbum The Lamb Lies Down On Broadway (1974) leiden uiteindelijk tot het vertrek van Gabriel, in 1975.

Genesis besluit echter naar een nieuwe zanger te gaan zoeken en een nieuwe plaat op te nemen. Als de band na honderden onbevredigende audities de wanhoop nabij is, en de volgende plaat A Trick Of The Tail (1976) - met uitzondering van de zangpartijen - al is opgenomen, besluit Phil Collins, die tot dan toe alleen achtergrondvocalen en twee zachte akoestische liedjes voor zijn rekening had genomen, het te proberen. Het blijkt een gouden greep, en vanaf dat moment is Collins naast de drummer, ook de zanger van Genesis. A Trick Of The Tail - waarop Genesis breekt met The Lamb... en de lijn van Selling England... doortrekt - wordt de bestverkochte Genesis-plaat tot dan toe. Collins besluit de kostuums van Gabriel achterwege te laten en een minder excentrieke pose op het podium aan te nemen, en Genesis trekt met tourdrummer Bill Bruford in een triomftocht door West-Europa en Amerika. Maar na het retrospectieve Wind & Wuthering en het live-album Seconds Out verlaat ook gitarist Steve Hackett de groep. Hij is gefrustreerd over zijn compositorische aandeel in de muziek en wil zich richten op een solocarrière. Bassist en ritme-gitarist Mike Rutherford neemt vanaf dan de honneurs waar op leadgitaar.

Op het dan volgende ...And Then There Were Three... (1978) worden de dromerige en breed uitgesponnen gitaarpartijen van Hackett node gemist. Toch levert juist die elpee de eerste wereldwijde hitsingle, en daarmee de definitieve doorbraak voor Genesis op. Follow You Follow Me is een simpel liefdesliedje en verovert aan beide kanten van de Atlantische Oceaan de hitlijsten. Dat - en de daardoor succesvolle tournee waarbij de groep ondersteund wordt door Chester Thompson op drums en Daryl Stuermer op gitaar (die tot in 1992 deel van de live-band zouden blijven) - stelt de groep financieel in staat een pauze van twee jaar te nemen, waarin ze na kan denken wat de koers moet zijn van de progressieve dinosaurus Genesis, zonder Steve Hackett, en in een almaar meer naar punk en pop neigende muziekwereld.

Het antwoord op die vraag komt in 1980 met het album Duke. Op dit album stoft Genesis haar soul-roots af en laat zich beïnvloeden door zwarte muziek als R&B. Misunderstanding wordt de eerste top tien hit van Genesis in Amerika. Als in 1981 Phil's solodebuut Face Value dan ook nog beter scoort - zowel qua verkoop als in de serieuze muziekpers - dan welke Genesis-elpee dan ook, vragen velen zich af of Genesis nog toekomst heeft.

Abacab (1981) breekt met alle Genesis-dogma's en laat voor het eerst sinds jaren weer een bandje horen, een groepje muzikanten dat lol heeft in het muziek maken en dan haar grenzen verkent. De blazerssectie van Earth, Wind & Fire, die meedoet mee op No reply at all, wekt echter de woede van de "oude" fans, net als de commerciële koers van het nieuwe Genesis in het algemeen. Toch zijn de positieve reacties op Abacab talrijker. Op het titelloze vervolgalbum uit 1983 keert Genesis echter toch weer gedeeltelijk terug naar het grootse geluid dat zo lang haar handelsmerk was geweest, zij het met de eenvoud van Abacab en Duke en in een moderner jasje. Mama wordt één van de grootste hits voor de groep.

Als in 1986 Invisible Touch volgt is Genesis eindelijk klaar voor het grote succes. Invisible Touch is net geen knieval naar de pure commercie, want staat ook bol van de geluidsexperimenten, maar toch is de plaat met zijn catchy deuntjes en zijn moderne productie uitgegroeid tot één van dé popplaten van de jaren '80. De videoclip van Land Of Confusion, gemaakt door de komische poppengroep Spitting Image, gaat heel de wereld over en sleept allerlei prijzen in de wacht. Ook de titelsong van het album wordt een grote hit. Phil Collins is inmiddels uitgegroeid tot een absolute superster. Dat het na een intensieve wereldtournee een lange tijd stil wordt rondom Genesis is dan ook vooral aan zijn explosief gegroeide bekendheid te wijten, en in iets mindere mate aan die van Mike Rutherford, die met zijn andere bandje Mike and the Mechanics sinds midden jaren '80 AOR-hits is gaan scoren met onder andere Paul Carrack en Paul Young (niet te verwarren met Paul Anthony Young) als lead zangers.

Pas in 1991 komt Genesis weer met een album: We Can't Dance. Het is een lichte knauw naar de dan dominant wordende dansmuziek in de hitparades. De muziek op We Can't Dance is wat ingetogener, en meer verhalend, en in die zin keert Genesis na Invisible Touch weer een beetje terug naar de essentie van haar muziek. Het album oogst wederom heel veel succes, brengt Genesis met I can't dance zelfs haar eerste Nederlandse nummer 1-hit.

Tijdens de daaropvolgende wereldtournee besluit Phil Collins echter dat het genoeg geweest is en dat hij Genesis zal verlaten. Dit wordt echter pas in 1996 bekendgemaakt. Genesis - dat dan alleen nog maar bestaat uit de twee oerleden Tony Banks en Mike Rutherford kondigt dan ook aan met een nieuwe zanger en een nieuw album te zullen komen. Een even moedig als onzalig plan, zeker als blijkt dat Calling All Stations (1997), met de voormalig Stiltskin-zanger Ray Wilson, lang niet zoveel succes boekt als Invisible Touch en We Can't Dance.

Voor met name Rutherford is dat zo'n grote teleurstelling dat het doek, na een toch succesvolle tournee langs grote zalen, dan toch -voorlopig- valt voor Genesis. Dan is het tijdperk aangebroken van het uitbrengen van de back-catalogue. De boxen Archive 1 en Archive 2 verschijnen in 1998 en 2000, en in 2004 zagen The Platinum Collection (verzamel-CD) en The Video Show (DVD) het licht. Verder werkt Nick Davis, de producer van de laatste twee Genesis-albums, aan een aantal remasters, en staan er nog een groot aantal nieuwe releases van historisch materiaal op stapel. Terwijl deze stroom aan releases uitkomt is de toekomst van de groep nog steeds onduidelijk. Genesis bestaat in principe nog steeds, maar actief is de groep niet meer. Al wordt in interviews met Banks, Rutherford (en Collins) meestal de mogelijkheid open gehouden dat de band nog nieuwe opnamen zal uitbrengen. Diverse incidentele gezamenlijke opnamen voor DVD's (met Collins als zanger) en een verzamel cd met een cover van eigen song "The carpet Crawlers" in de complete oude bandbezetting (Met Hackett en Gabriel) lijken ook in die richting te wijzen.

In 2007 is het gezelschap Collins, Banks en Rutherford weer bij elkaar voor de The Genesis Encore Series Europe 2007 met daarna een soortgelijke tournee door Amerika.



30-04-2008 om 13:16 geschreven door artist lover


» Reageer (1)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Clouseau
Clouseau
om Domino te bekijken druk op de foto.


.
In december staan Koen en Kris Wauters voor het negende jaar op rij op het podium van het Antwerpse Sportpaleis voor een reeks concerten. Een jaar na Clouseau20, dat in het teken stond van 20 jaar plaatjes maken, kiest Vlaanderens populairste band ditmaal voor 'Clouseau Crescendo'. Vijf concerten stonden al op de agenda, producent PSE-Belgium voegt er nu een zesde aan toe.

Nog straffer
Minstens even straf, maar liefst nog straffer. Dat is naar goede gewoonte de uitdaging waar de broertjes Wauters voor gaan als ze zich klaar stomen voor een reeks nieuwe Sportpaleisconcerten. Welk concept bedacht werd om met een even feestelijke, dynamische en indrukwekkende reeks als de voorgaande op de proppen te komen, blijft nog even geheim. Maar de fans mogen alvast beginnen raden, luidt het. Ze kunnen inspiratie opdoen bij een van de vorige reeksen: Clouseau & orkest, Speciale Editie I en II, In't midden, Vanbinnen, In't lang, In't dubbel en Clouseau20.

Nieuw record
Vorig jaar vestigden Koen en Kris Wauters een nieuw Sportpaleisrecord met 253.000 bezoekers op 18 Clouseau20-concerten. Dat waren er 2.000 meer dan hun vorige record uit 2004 voor 'Vanbinnen'.

30-04-2008 om 12:57 geschreven door artist lover


» Reageer (0)
29-04-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wanneer poezie je streelt
Wanneer poezie je streelt

De afbeelding “http://img404.imageshack.us/img404/2159/amr43aas1.jpg” kan niet worden weergegeven, omdat hij fouten bevat.
 Wanneer de poezie
om je heen danst
je zorgeloos streelt

Wanneer de woorden
je laten zweven
naar luchtkastelen

Wanneer de letters
je meer verwarmen
verzachten als zijde

Dan weet je dat
de tekst alleen voor jou
geschreven kan zijn .

29-04-2008 om 22:41 geschreven door artist lover


» Reageer (1)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Paul Simon
Paul Simon
Om Graceland te bekijken druk op de foto.


.

Paul Frederic Simon (Maplewood, 13 oktober 1941) is een Amerikaans zanger en liedjesschrijver. Hij was de helft van het duo Simon and Garfunkel (met Art Garfunkel), en schreef de meeste songs. Zij brachten een aantal invloedrijke albums uit, waaronder Parsley, Sage, Rosemary & Thyme (1966), en Bridge Over Troubled Water (1970). Ook de soundtrack van de film The Graduate (1968) bevat veel van hun muziek, waaronder het lied Mrs. Robinson.

Nadat het duo in 1971 uit elkaar ging begon Paul Simon onmiddellijk aan een soloalbum. Hij bracht het album Paul Simon uit in 1972, alhoewel het niet zijn eerste soloalbum was. Dit was de Britse release op LP van The Paul Simon Song Book uit 1965. Door de jaren blijft hij bijzonder materiaal uitbrengen.

Behalve als vernieuwer van de (Amerikaanse) folkmuziek, heeft Simon - in de tweede helft van zijn carrière als soloartiest - een naam opgebouwd als ontdekker van niet-westerse muziekstijlen. 'Graceland' uit 1986 is hiervan het bekendste voorbeeld. De vermenging van Zuid-Afrikaanse en westerse muziek leverde wereldhits op als 'Homeless', 'Boy in the Bubble' en 'Diamonds on the Soles of Her Shoes'. Ladysmith Black Mambazo, één van de bands die meewerkten, kreeg door het album wereldfaam.

'Rhythm of the Saints' uit 1990 volgde het recept van 'Graceland', ditmaal met Zuid-Amerikaanse rootsmuzikanten. Het album werd minder goed ontvangen, al werd 'The Obvious Child' een kleine hit. Voor de musical 'Songs from the Capeman' uit 1997 putte Simon uit een reeds bestaand amalgaam van stijlen, namelijk de mix die sinds 1920 in New York was ontstaan uit populaire Amerikaanse muziek en de door Puerto Ricaanse immigranten meegebrachte en verder ontwikkelde Latinmuziek (onder meer salsamuziek). Voor 'Songs from the Capeman' zocht Simon de medewerking van bekende Puerto Ricaanse muzikanten, waaronder Marc Anthony.

In 2004 verschenen de solo-albums die Simon tussen 1972 en 2000 uitbracht in een geremasterde heruitgave. De oorspronkelijke albums werden uitgebreid met demo's en werkopnamen.

In mei 2006 volgde het album 'Surprise', dat Paul Simon met producer Brian Eno opnam (bekend van zijn werk met Talking Heads en U2).


29-04-2008 om 15:02 geschreven door artist lover


» Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Delphine Boël bevallen van zoontje

Delphine Boël bevallen van zoontje

De afbeelding “http://i298.photobucket.com/albums/mm275/dimieken/large_377293.jpg” kan niet worden weergegeven, omdat hij fouten bevat.

De Belgische kunstenares Delphine Boël is vandaag bevallen van een jongen. De baby kreeg de naam Tobias, meldt RTL-TVi. De buitenechtelijke dochter van koning Albert II en haar zoontje stellen het goed, zegt de Franstalige, commerciële zender.

29-04-2008 om 12:51 geschreven door artist lover


» Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bitty Mclean
Bitty Mclean
Om It Keeps Raining te bekijken druk op de foto.


.

Bitty McLean is een Jamaicaans/Britse muziekproducent en zanger, die in 1993 zelf een hit scoorde met het nummer It Keeps Rainin' (Tears From My Eyes), een cover van Fats Domino. Dit nummer bereikte in Nederland de nummer 1-positie. Sinds zijn nummer 1 hit heeft hij geen hits meer gescoord. In het buitenland scoorde hij tot 1996 nog enkele top 20 hits en bleef hij zeer actief. In 2006 bracht hij het rocksteady album On Bond Street uit. Op dit album keert hij terug naar zijn roots, het label Treasure Isle waar hijzelf en zijn vader als muzikant en vocalist van de groep The Three Tops enkele rocksteady klassiekers opnam in de late jaren 60 en vroege jaren 70.

Bitty McLean is producent van onder meer UB40.


29-04-2008 om 00:06 geschreven door artist lover


» Reageer (4)
28-04-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een Roos
Een Roos

De afbeelding “http://i298.photobucket.com/albums/mm275/dimieken/andrea551024x768.jpg?t=1209413826” kan niet worden weergegeven, omdat hij fouten bevat.

Een roos
teder en zacht

een roos
daar doe je mij aan denken als je lacht

een roos
teder en zacht

een roos
doet me meer vreugde dan ik ooit had verwacht

een roos
schoonheid in al zijn pracht

een roos
hij geeft mij al zijn kracht

een roos
dat ben jij als je mij verteld dat je op mij wacht

jij bent mijn kleine roosje
een schat in het allerkleinste doosje
groot hoeft deze schat niet te zijn
want je bent als je jezelf bent al veel te fijn

..................
veel liefs
..................

28-04-2008 om 22:20 geschreven door artist lover


» Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Crowded House
Crowded House
Om Don't dream it's over te bekijken druk op de foto.


.

Crowded House was de band van het Nieuw-Zeelandse multitalent Neil Finn. Hij richtte de band in 1986 op na het uiteenvallen van Split Enz in 1984, de band waar hij samen met zijn broer Tim voorman van was. In 1987 werd een grote hit gescoord met Don't Dream It's Over. Een andere bekende song was "Weather with you".

Andere bandleden waren Nick Seymour (basgitaar), Paul Hester (drums) en Mark Hart (diverse instrumenten). Broer Tim Finn werkte mee aan het album Woodface en werd korte tijd lid van de band.

In de zomer van 1992/1993 nam de band het album Together Alone op. Hiervoor verbleven ze op een afgelegen strand van Nieuw-Zeeland, Karekare, dat ook het toneel werd voor de film The Piano. Tim Finn had ondertussen de band alweer verlaten en werkte aan een solo-album. Zowel op Tim's solo-album als op Together Alone verschenen restjes van de nummers die ze in aanloop naar Woodface hadden geschreven.

Het album werd in 1993 uitgebracht. Het jaar daarop ontving Crowded House de prijs voor Beste Internationale Act van Q-magazine, waarbij ze grote acts als U2, Nirvana en Pearl Jam versloegen.

Ze brachten in totaal vier albums uit en een 'Best of' genaamd Recurring Dream. Het album Afterglow is een verzameling rariteiten voor de echte fan.

De band werd door Neil opgeheven in 1996 omdat hij naar eigen zeggen 'bang was zichzelf te herhalen' en hij op zoek wilde naar een nieuwe manier van muziek maken. De band gaf een laatste concert op de trappen van het Sydney Opera House. Zeker 120.000 mensen woonden het concert bij.

Na vaak te hebben aangegeven dat de band niet opnieuw leven zou worden ingeblazen kondigt Neil Finn in januari 2007 toch een reünie van de band aan, met Mark Hart en Nick Seymour en een nieuwe drummer, Matt Sherrod. Sherrod vervangt oorspronkelijk bandlid Paul Hester, die overleed in 2005. Hesters overlijden is een rode draad door het reünie-album, en volgens Finn was Pauls dood ook de 'oorzaak' van het opnieuw bijeenkomen van de band.


28-04-2008 om 19:40 geschreven door artist lover


» Reageer (1)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Johan Verminnen
Johan Verminnen
Om de Zwemmer te bekijken druk op de foto.


.
Johan Verminnen (Wemmel, 22 mei 1951) is een Vlaamse liedjesschrijver en zanger. Hij werd vooral bekend dankzij nummers als "Laat me nu toch niet alleen", "Rue des Bouchers", "'k Voel Me Goed" en "Mooie Dagen".
Verminnen werd geboren als jongste in een gezin van vijf kinderen en groeide op in Wemmel, net ten noorden van Brussel. In 2004 schreef hij een boek over zijn moeder: Prinses van het Pajottenland, in 2006 verscheen van zijn hand het boek De laatste boot, en in 2007 Van Brussel naar de Wereld (in het kader van zijn nieuwe theatertournee). Deze drie boeken werden vergezeld van een speciaal opgenomen CD. Al van jongs af aan wou Verminnen zanger worden. Eerste ruimere bekendheid verwierf hij dankzij een televisie-optreden in het programma "Ontdek de Ster" in 1969, en zijn eerste plaat verscheen in 1971. In zijn beginjaren werkte hij nauw samen met Will Tura en Raymond Van het Groenewoud.
Vaak is Brussel het thema of de inspiratiebron van Verminnen's chansons, een stad waar hij zich nauw mee verbonden voelt. Een van zijn bekendste liedjes en tegelijk een klassieker op feest- en dansgelegenheden, is Rue des Bouchers uit 1979 (in het Nederlands Beenhouwersstraat, de bekendste horecastraat in het centrum van Brussel). Nochtans is dit nummer minder representatief voor Verminnens werk (het is in het Brussels dialect gezongen en heeft een volks, feestelijk ritme). Andere bekende liedjes van hem zijn Laat me nu toch niet alleen (1974), 'k Voel me goed (1981), Mooie dagen (1989). Het is in Vlaanderen minder bekend dat Verminnen ook heel wat Franstalige liederen opnam en daardoor ook in de Franstalige wereld enige bekendheid geniet.

Verminnen heeft zich ingespannen voor een aangepast economisch en juridisch statuut voor kunstenaars en richtte in 1992 mee de belangenvereniging Zamu voor zangers en muzikanten op. Sinds 2007 is Verminnen gedelegeerd bestuurder van de auteursrechtenvereniging Sabam.

Verminnen trouwde in 1986 met fotomodel Catherine Mattelaer, en een jaar later werd hun dochter Pauline geboren, waaraan hij een gelijknamig lied wijdde (1987). Tegenwoordig woont Verminnen in Hansbeke, een deelgemeente van Nevele.

  • In 2005 was hij ook één van de kansmakers op de titel De Grootste Belg, maar haalde de uiteindelijke nominatielijst niet en strandde op nr. 217 van diegenen die net buiten de nominatielijst vielen.

28-04-2008 om 13:37 geschreven door artist lover


» Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tina Turner weer op tournee

Tina Turner weer op tournee

Om Simply The  Best te bekijken druk op de foto.

.
Tina Turner gaat weer toeren. Dat verklapte de zangeres tijdens de opnamen van een Oprah Winfrey Show. De 68-jarige Turner reisde acht jaar geleden voor het laatst de wereld rond met haar Twenty Four Seven Millennium Tour 2000.

Turner zei in het programma, dat op 8 mei in de Verenigde Staten wordt uitgezonden, dat haar nieuwe concertreeks haar allerlaatste tournee wordt. Dit beweerde de zangeres echter ook al over haar concerten in 2000. Ook in 1990 en 1996 reisde ze al de wereld rond met een afscheidstournee.

De zangeres speelde al een tijdje met het idee voor een comeback, maar begon er pas serieus over na te denken nadat de Italiaanse filmster Sophia Loren haar vroeg wanneer ze weer zou gaan optreden. "Het is toch moeilijk om de lol, de spotlights en de mensen te vergeten", verklaarde ze tegenover Oprah. De tournee gaat op 1 oktober van start in Kansas City. Het is voorlopig nog wachten op een Belgische datum.

28-04-2008 om 11:14 geschreven door artist lover


» Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Donna Summer
Donna Summer
Om Hot Stuff te bekijken druk op de foto.


.
Donna Summer (pseudoniem van LaDonna Adrian Gaines), (Boston, Massachusetts, 31 december 1948) is een Amerikaanse zangeres, songwriter en artiest. Ze is het bekendst van haar discohits uit de jaren '70, die haar de bijnaam "Koningin van de disco" opleverden. Als één van de weinige disco-sterren is ze er ook in geslaagd om later met andere genres, zoals de R&B, hits te blijven scoren.
Als kind treedt ze al op in een kerkkoor. Tijdens haar schooltijd doet ze modellenwerk en zingt ze veel. Gaines verlaat de school enkele maanden voor het afstuderen om in Duitsland te gaan zingen in de musical Hair. Later vestigt ze zich in Europa, waar ze in verschillende musicals meezingt en zich aansluit bij de Weense Volksopera Wiener Volksopfer.

Nadat ze in München is gaan wonen, trouwt Gaines met de Oostenrijke acteur Helmuth Sommer. In deze periode neemt ze haar artiestennaam Donna Summer (een verengelsing van het Duitse woord Sommer (zomer)) aan. In 1971 komt ze in Nederland met haar eerste solosingle "Sally Go Round the Roses", maar haar eerste grote internationale hit scoort ze in 1974 met The Hostage. Summer tekende daarvoor een albumcontract in Nederland, Lady of the Night heette het album uit 1974, met daarop de internationale hit "The Hostage" en de vooral in Nederland succesvolle single "Lady of the Night" (eigenlijk een Engelstalige smartlap over een hoer/escort meisje). Met deze laatste single breekt ze in Nederland in 1974 door. Het is haar eerste doorbraak als solo-artieste, dankzij optredens met de singles "Lady of the Night" en "The Hostage" in de in die jaren satirische en vaak controversiële tv-show van Dolf Brouwers alias Sjef van Oekel. Bovendien werd Nederland in die tijd als belangrijk trendsettend land gezien voor de popmuziek. Nederland is min of meer de bakermat van haar succes. Haar eerste album wordt echter al met al een matig succes.

Summer brengt de volgende jaren veel singles uit. In 1975 wordt "I Love to Love You Baby" uitgebracht in veel landen. Het nummer slaat in als een bom, mede wegens de orgasmische hoogtepunten welke Summer in dit nummer ten gehore brengt. Het is een tijd lang het gesprek van de dag. Het nummer schiet in veel landen naar de eerste plaats in de hitlijsten. In de VS wordt het nummer eerst niet uitgebracht, maar wel door een paar radiozenders gedraaid als import uit Europa. Uiteindelijk wordt hij ook in de Verenigde Staten uitgebracht en ook daar een grote hit. Een aantal radiozenders boycot de single wegens het gehijg en gekreun. Haar naam is dan echter wel gevestigd.

In de jaren daarna brengt Summer meerdere singles uit. Al die singles worden grote hits. Er wordt in die periode gezegd dat "alles wat Donna Summer aanraakt verandert in goud". Ze krijgt in 1975-1976 de officiële titel Queen Of Disco en de officieuze titel Queen Of Love; de laatste mede vanwege de vele min of meer erotisch getinte love songs van haar in die periode. Ze is één van de weinige disco-artiesten die ook veel aandacht aan LP's besteedt. Een greep uit de vele singles die ze uitbrengt;

  • "Spring Affair" en "Could it Be Magic" (beide uit 1976)
  • "I Love You"
  • "I Feel Love" en "I Remember Yesterday" (1977)
  • "Heaven Knows"
  • "MacArthur Park"
  • "Last Dance" (1978, uit de discofilm Thank God It's Friday")
  • "Hot Stuff", "Bad Girls" en "No More Tears (Enough is Enough)" (1979).

"No More Tears (Enough is Enough)" is een duet samen met Barbra Streisand. Het werd een wereldhit. Echter, de beide diva's kregen het tijdens de opnames met elkaar aan de stok, zelfs lichamelijk naar wordt beweerd. Het was zo ernstig dat de diva's allebei in een aparte ruimte het nummer moesten inzingen. Summer heeft in 1978-1979 vier nummer één hits op rij weten te scoren in de US Billboard Hot Top 100. Dat was toen een unicum en voor zover bekend is dat nadien door geen enkele andere artiest geëvenaard.

Daarna volgt nog eind 1979 de grote hit "On the Radio", waarna Summer compleet instort. De enorme druk van haar grote successen wordt ondragelijk en ze krijgt psychische klachten en gezondheidsklachten. Ze bekeert zich vervolgens tot het geloof (christendom) en krabbelt weer uit haar diepe dal omhoog begin jaren '80. Ze is dan een geheel andere weg ingeslagen, zowel persoonlijk als artistiek. Dat is ook duidelijk terug te vinden in haar nummers. Er staan vanaf dan regelmatig nummers op haar albums met invloeden van de gospel. Regelmatig benadrukt ze dat ze haar inspiratie put uit haar geloof en God. Haar carrière leeft vervolgens weer wat op, maar valt weer in midden jaren '80. Na die inzinking is haar carrière nooit meer geworden wat het ooit was.

Het nieuwe album "The Wanderer" in 1980 is een matig succes, het volgende album, "I'm a Rainbow", wordt niet uitgebracht in 1981, maar pas in 1996. De reden is dat er voor 1982 een superalbum op stapel staat, waar grote namen aan meewerken. Het is de bedoeling van de producers dat dat haar hoogtepunt gaat worden in haar carrière. Het krijgt dus voorrang op het andere album. Het is het album dat is genoemd "Donna Summer". Met het nummer State of Independence (oorspronkelijk van Vangelis en Jon Anderson) scoort ze in 1982 een nummer 1-hit vanaf dat album. Grote namen die in het achtergrondkoor zitten zijn o.a. Michael Jackson, Lionel Richie, Dionne Warwick, Quincy Jones, Stevie Wonder, Christopher Cross en Brenda Russell. Het album verkocht uiteindelijk goed, maar is niet het best verkochte album van haar geworden. In 1983 scoort ze nog een hit met "She Works Hard for the Money". De overige singles uit 1982 en 1983 scoren nog redelijk. Het album uit 1984, met o.a. de matig scorende hit "Supernatural Love" scoort ook als album redelijk, het volgende album uit 1987 ("All Systems Go") scoort zelfs matig, evenals de twee singles daarvan ("All Systems Go" en "Dinner with Gershwin"). Steeds meer neemt het succes af, tot ze eind jaren '80 gaat samenwerken met Stock, Aitken & Waterman. Van dit album komen de grote hits "I Don't Wanna Get Hurt" en "This Time (I Know It's For Real)".

Halverwege de jaren '90 scoort ze een grote hit met een remix van I Feel Love, de rest van de in de jaren '90 uitgebrachte singles flopt. Een aantal namen daarvan zijn "Work that Magic" (1991), "Melody of Love (Wanna be Loved)" (1994), clubremixes van "The State of Independence (1996), "Carry On" en "I Will Go With You" (1999) en voor de film "Pokémon" het nummer "The Power of One" (2001). Ook zong ze voor de disneyfilm de klokkenluider van de notredame, uit 1996, de soundtrack genaamd 'someday' De meeste van deze nummers scoren echter wel hoog in de dance charts wereldwijd. In de jaren '90 lijkt haar muziek daarom zelfs underground te zijn geraakt; slechts nog populair bij een select gezelschap van mensen uit de dance scene en een schare trouwe fans (vaak nog zelfs van het eerste uur).

Begin 21e eeuw brengt ze een cd/dvd uit van een concertregistratie in New York, waarop ze ook een paar nieuwe nummers ten gehore brengt. Verder schilderde ze al vanaf de jaren '80 (na haar inzinking, als rustgevende hobby), maar de laatste jaren treedt ze hier meer mee naar buiten. Ook schrijft ze begin 21e eeuw nog een boek over haar eigen leven en een daarop gebaseerde musical, genaamd "Ordinary Girl".

Terugkijkend op haar carrière kunnen drie fasen worden onderscheiden. In de jaren '70 is zij de sensuele en aantrekkelijke wat wilde jonge zangeres die veel meisjes als voorbeeld dient en ook door veel jongens als aantrekkelijke vrouw wordt gezien. Het succes wordt haar teveel (overigens waardeert zij het zelf helemaal niet dat ze in die periode wordt afgeschilderd als een soort seksbom, vooral met en n.a.v. nummers als "I Love to Love You Baby", "Try Me, I Know We Can Make It", "I Feel Love", "Deep Down Deep Inside" en "Hot Stuff"). De combinatie van haar sensuele verschijning, haar stem met een hoog en breed bereik en de samenwerking met producers Pete Bellotte en Giorgio Moroder zorgt voor de rest; ze wordt een ster, een idool. De samenwerking van Summer met Giorgio Moroder en Pete Bellotte is een belangrijke bijdrage geweest aan het doorbreken van zowel de disco als de techno. Met name het nummer "I Feel Love" was zijn tijd (1977) ver vooruit. Elk nummer op dat betreffende album, "I Remember Yesterday", belichaamde de muziekstijl van een decennium uit de 20e eeuw. I Feel Love was het laatste nummer van dat album en moest de jaren 90 belichamen. Achteraf gezien heeft het zeker wel wat weg van enkele muziekstijlen uit de jaren 90, met name van de techno en house. Een later album, uit 1980, "The Wanderer", is samen met het album "Bad Girls" uit 1979 van invloed geweest op de muziekstijlen van grote namen later uit de jaren 80, waaronder David Bowie, Billy Idol, Whitney Houston, Cindy Lauper en Madonna. Na haar inzinking, in de jaren '80, worden veel van haar liedjes echter minder onstuimig, deels in de geest van de tijdsperiode van de jaren '80, deels waarschijnlijk vanwege haar eigen rustigere levensfase (mede bepaald door haar toewijding aan religie). Overigens is ze dan inmiddels ook vertrokken bij haar oude producers Bellotte en Moroder, wat ook van invloed is geweest natuurlijk. De muziek zelf verandert daarmee ook. Vergeleken met haar muziek uit de jaren '70 is het creatieve, baanbrekende eraf volgens velen. Vanaf de jaren '90 tenslotte probeert ze nog mee te liften met de jaren 90-technostroom, echter zonder veel succes.

Tot nu toe zijn er ruim 130 miljoen albums verkocht van Donna Summer. Ze heeft Grammy Awards gewonnen in 1978 (Last Dance), 1979 (Hot Stuff), 1983 (He's a Rebel), 1984 (Forgive me) en 1997 (Carry On). Ook heeft ze een Oscar ontvangen, naast andere onderscheidingen. Ze heeft inmiddels een eigen ster op de Walk of Fame.


28-04-2008 om 10:51 geschreven door artist lover


» Reageer (0)
27-04-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Onuitwisbaar
Onuitwisbaar

De afbeelding “http://i298.photobucket.com/albums/mm275/dimieken/thora601024x768-1.jpg” kan niet worden weergegeven, omdat hij fouten bevat.

 Sinds jij terug bent besef ik weer
Dat ik het nog steeds niet kan loslaten
Dat mijn opgekropte emoties
Voor eeuwig bij me blijven.

Herinneringen waarvan ik dacht
Dat ik ze nu wel achter mij kon laten
Blijven me nog steeds achtervolgen
En ik wil het niet meer

Ik wil de pijn niet herbeleven
Zou het verleden willen vergeten
Leven voor de toekomst
Een nieuw begin

Maar ik vind geen manier
Om de dingen los te laten
Geen weg om in te slaan
En opnieuw te beginnen

Mijn leven is een herhaling
van al de pijn die ik heb gevoeld
En ik kan wel huilen
Maar dat wist het verleden niet


27-04-2008 om 19:46 geschreven door artist lover


» Reageer (2)


Foto

Foto

Gastenboek

Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Archief per maand
  • 03-2020
  • 02-2020
  • 01-2020
  • 12-2019
  • 11-2019
  • 10-2019
  • 09-2019
  • 06-2019
  • 05-2019
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 02-2019
  • 08-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!