Donkervoort Automobielen B.V. is een Nederlandse sportwagenfabrikant en werd opgericht in 1978 door Joop Donkervoort. De fabriek is gesitueerd in Lelystad, waar alle nieuwe auto's tot op heden worden ontwikkeld en met de hand gebouwd. Donkervoorts motto is "No Compromise". Hiermee wordt gerefereerd aan het puristische autorijden zonder bijvoorbeeld elektronische hulpmiddelen, zoals een antiblokkeersysteem (ABS), Electronic stability program (ESP) of stuurbekrachtiging. Het bedrijf werd opgericht in een klein werkplaatsje in Tienhoven, waar de allereerste Donkervoorts werden gebouwd. Een aantal jaar later verhuisde Donkervoort naar een grotere locatie in Loosdrecht. In 2000 verhuisde het bedrijf naar Lelystad, waar tot op heden alle nieuwe auto's worden ontwikkeld en met de hand worden gebouwd. Tot 1996 werden voor alle modellen Fordmotoren gebruikt. Na die tijd werden, dankzij een nog altijd voortdurende samenwerkingsovereenkomst met Audi, alle volgende modellen voorzien van de motoren van Audi.
In december 2011 toonde Donkervoort middels een Sneak Preview het allereerste prototype van de nieuwe D8 GTO. Deze nieuw ontwikkelde Donkervoort - met nog slechts 5% van de onderdelen delend met de D8 270 en zo’n 30% met de recentere D8 GT - wordt gezien als de volgende generatie Donkervoort. De D8 GTO is voorzien van de in de lengterichting geplaatste vijfcilinder 340 pk 2.5 TFSI motor van Audi. Met een vermogen van 340 tot 400 pk en een koppel van 450 Nm vanaf zo’n 1600 RPM. Ook nieuw is het direct op het chassis verlijmen van grote koolstof composiet panelen, hetgeen zorgt voor een toename aan stijfheid en het behoud van het lichte gewicht van de auto (totaalgewicht rond 700 kg). Daarnaast bestaat ook de carrosserie geheel uit koolstof composiet componenten. De D8 GTO is bovendien zo’n 35 centimeter langer en 15 centimeter breder dan zijn voorgangers. In 2012 wordt gestart met de productie van de eerste 25 Premium GTO's - speciaal uitgevoerde fulloption GTO’s - die zijn voorzien van een 2.5 TFSI motor die 30 kg lichter is dan de standaard Audi variant. De eerste ‘reguliere’ versies worden vanaf 2013 geproduceerd en geleverd.
De S7 was de eerste Donkervoort die de fabriek verliet. Hij werd aangedreven voor een 1,6 liter-Fordmotor die 90 pk leverde met een vierversnellingsbak. De voorste wielophanging was de "triumph uprights". De achteras kwam uit een Ford Escort.
De S8 was een flinke stap voorwaarts. Hij had een bredere voortrein en daardoor verbeterde wegligging. Hij werd aangedreven door een 2 liter-Ford-motor die 110 pk leverde. Er werd veel aandacht besteed aan de veiligheid. Het dubbele remsysteem en de twee aluminium brandstoftanks, gemonteerd voor de achteras, zijn daar voorbeelden van.
De S8A was niet alleen een vernieuwde S8, het was in veel opzichten een nieuwe auto. Hij had een breder en lichter chassis met gelijmde aluminium panelen, een nieuwe, onafhankelijke achterwielophanging en een vijfversnellingsbak. Daarnaast was het uiterlijk veranderd met een opnieuw ontworpen neus, motorkap en deuren De D10 werd gebouwd ter ere van het 10-jarig jubileum van Donkervoort Automobielen. Er werden er slechts 10 van gebouwd. De D10 wordt beschouwd als een speciale creatie van Donkervoort, omdat dit model - in tegenstelling tot de andere modellen - bijvoorbeeld geen voorruit had
Voor de eerste S8AT's werd het chassis van de S8A gebruikt. Vanwege milieuregels in 1986 moest Ford zijn motoren uitrusten met een katalysator. Hierdoor ging het vermogen van de motoren omlaag, waarop Donkervoort besloot een eigen motor te ontwikkelen. De basis van deze motor is de oude tweekleppige 2 liter-Ford-motor, waar Donkervoort een Garret T3 turbo charger, een intercooler, Cosworth-zuigers, een nieuw benzine-injectiesysteem en een driewegkatalysator aan toevoegde. Het blok leverde 170 pk als 2 liter en 190 pk in de 2,2 liter-uitvoering. Ook nieuw was het chassis, dat afkomstig was van de D10. Dit chassis was breder en sterker en de torsiestijfheid nam hierdoor toe. De nieuwe voor- en achterwielophanging waren ook afkomstig van de D10 en vanaf 1991 werden schrijfremmen in de achterkant aangebracht. In 1993 werd een opvolger van de S8AT ontwikkeld, de D8 Zetec. Om de auto lichter te maken had hij geen reservewiel meer en werd de accu vervangen door een race-accu. Ook kreeg de auto een nieuwe grill. De auto werd geleverd met een 1,8 of 2,0 liter-16V-Zetec-motor die 140 of 160 pk leverde. Daarnaast was de Zetec Sport-versie leverbaar met een sportinterieur, cycle wings en een nieuwe gebogen voorruit met raamwerk en scuttle van koolstofvezel.
De D8 Cosworth heeft een 2,0 liter DOHC-motor die 220 tot 280 pk leverde. Met een acceleratie van 0 tot 100 in 4,8 seconden concurreerde de D8 Cosworth met de snelste productieauto's uit die tijd. Ook was hij leverbaar als de D8 Cosworth Sport, met een lichtgewicht body, scuttle van koolstofvezel, cyclewings en dashboard. De auto is standaard uitgerust met drievoudige, verstelbare WPschokdempers. In 1999 werden de Ford-motoren vervangen door de 1,8 turbomotor van Audi. Het betreft de 4 cilinder, 20 kleppen versie met motorcode AGU. Deze motorblokken leveren standaard een vermogen van 150 pk. Donkervoort tuned versies tot 180, 210 en 235 pk. De snelste versie die gebouwd werd is de D8180/R met 245 pk. De D8-180/R kon ook nog eens een een speciale CUP versie geleverd worden om aan de populaire Donkervoort Cup deel te nemen. Deze CUP versie werd bijkomend voorzien van extra carbon, Cup zetel, grote brandblusser, extra noodstophendels, .... De Audi motor had, in vergelijking met de Ford motoren een hogere levensduur, een kleiner formaat en een lager gewicht. Voor de D8 Audi versie werd er een nieuw en stijver chassis ontwikkeld en er werd nog meer gewicht bespaard waarmee het totaalgewicht op 630 kg kwam. Tot de D20 hadden alle Donkervoorts de motor en de versnellingsbak voorin liggen, maar de D20 heeft de motor voorin en de versnellingsbak achterin. De D20 is de eerste Donkervoort met een V6-motor, die eigenlijk bedoeld is voor grotere, comfortabele Audi's. De motor werd aangepast. Deze leverde daardoor 280 pk. De D20 werd als een prototype gebouwd, maar is nooit in productie genomen
Sinds 2003 bouwt Donkervoort de Audi 1.8T 20V E-gas-turbomotor in. In de D8 is de motor leverbaar in vier vermogens: 150 pk, 180 pk, 210 pk, 235 pk en 270 pk. In combinatie met een totaalgewicht van 630 kilogram, en afhankelijk van het type, neemt de acceleratie van 0 naar 100 km/u tussen de 3,8 en circa 5,2 seconden in beslag.
De D8 270 RS is een eerbetoon aan de overwinning aan de Nordschleife van de Nürburgring in 2004 toen Donkervoort het ronderecord voor productieauto's pakte. Elke D8 270 RS heeft een eigen serienummer en identificatieplaatje waarin de naam van de eigenaar en het nummer van de auto gegraveerd staan. De D8 270 RS heeft een gemodificeerde neus met grotere ventilatieopeningen en een extra radiator aan de zijkant van de auto. Andere belangrijke technische veranderingen in vergelijking met de normale D8 zijn de grotere intercooler en turbo en een andere brandstofinspuiting. Dit model heeft een gelimiteerde opgave van 25 exemplaren.
Sinds de zomer van 2008 is de D8 270 leverbaar. Deze versie van de D8-serie werd de opvolger van D8 270 RS, de gelimiteerde versie uit 2005. De D8 270 accelereert van 0-100 km/u in 3,6 seconden en beschikt over een nieuwe neuspartij en grill die rechtstreeks refereren aan de D8 GT.
De in 2007 geïntroduceerde Donkervoort D8 GT is de allereerste gesloten Donkervoort. Ten opzichte van de open versie van de D8 is de D8 GT technisch gezien vrijwel geheel aangepast. Met name onderhuids zijn de nodige veranderingen aangebracht aan bijvoorbeeld de wielophanging, een toename in spoorbreedte met 8 centimeter, zijn er grotere remmen aangebracht voor een betere vertraging en zijn 17 inch grote aluminium wielen gemonteerd. De D8 GT is met 650 kilogram de lichtste GT ter wereld. Met name het gebruik van carbonfiber draagt daaraan bij: het complete dak, de gehele achterzijde van de auto en ook de deuren en spatborden zijn van dit materiaal vervaardigd.