De Ferrari 458 Italia is een sportwagen van het Italiaanse automerk Ferrari. De 458 Italia is de vervanger van de F430 en werd onthuld tijdens de IAF medio september 2009 In Ferrari's eerste aankondiging van de auto werd deze gepresenteerd als de opvolger van de F430 doch volledig op een nieuwe visie gebaseerd. De naamgeving is gebaseerd op de motorinhoud van 4,5 liter en het aantal cilinders (8). Er was toen een wachtlijst van 1,5 jaar De nieuwe 4,5 liter-V8 produceert 562 pk bij 9000 tpm. Dit komt neer op een specifiek vermogen van 127 pk/l[2], wat zeer hoog te noemen is voor een atmosferische motor voor de consumentenmarkt. De motor is voorzien van directe brandstofinjectie, een techniek die niet eerder op een Ferrari met middenmotor werd toegepast. De auto is voorzien van een 7 traps versnellingsbak met dubbele koppeling. Deze is ook terug te vinden in de California. De 458 Italia wordt uitgerust met een dubbele ophanging en voorzien van een e-differentieel en het F1Trac-tractiecontrolesysteem. De cijfers die Ferrari heeft vrijgegeven laten een 0–100 km/h-tijd van 3,4 seconden zien en een topsnelheid van 325 km/h. Het gemiddeld benzineverbruik zou liggen op 13,7 l/100 km. Ook beschikt de Ferrari over launch control, wat het voor bestuurders heel makkelijk maakt om snel te accelereren. De 458 Italia geeft een downforce van 140 kg bij 200 km/h. De auto is, net als alle recente Ferrari's, ontworpen door Pininfarina. Het exterieur is ontworpen met downforce als belangrijkste criterium. Aerodynamische efficiëntie moest worden gewaarborgd. Dit resulteert in een neerwaartse druk van 140 kg bij een snelheid van 200 km/h. Bij het ontwerpen van het interieur is gebruikgemaakt van de kennis van Formule 1-coureur Michael Schumacher. De Ferrari 488 is de opvolger van de Ferrari 458 Italia en Ferrari 458 Spider. De Ferrari 488 werd in februari 2015 onthuld op de autosalon van Genève als een gesloten coupé (GTB). In september 2015 volgde de open variant van de 488: de Spider. De 488 is de eerste Ferrari met middenmotor na de F40 met een turbomotor. De motor is een 3,9 liter V8 met twee Twin-Scroll IHI turbo's. Het is de snelst reagerende turbomotor ter wereld, met een reactietijd van 0,8 seconden.[bron?] In 2016 en 2017 is het F154 motorblok uitgeroepen tot Engine of the Year. De versnellingsbak is een zeventraps automaat met dubbele koppeling, die ontwikkeld is door Getrag. Hij is een van de vijf snelst schakelende versnellingsbakken. De Ferrari 488 GTB heeft de tweede generatie van het Side-Slip Control dat werd geïntroduceerd op de Ferrari 458 Speciale. De 488 heeft een uitgebreide versie van dat systeem, waarbij nu ook rekening wordt gehouden met de dempers, remmen, e-differentieel en de motor. De auto kan driften met de tractiecontrole aan. De Ferrari 488 Pista is de opvolger van de Ferrari 458 Speciale en de hardcore/lichtgewicht versie van de 488 GTB. Aanpassingen aan de auto zorgen ervoor dat het gewicht met 90 kilo is gedaald, daardoor een uiteindelijk gewicht van 1280 kg.[1]Het vermogen is gestegen naar 721 pk en hij heeft nu een 0100 tijd van 2,85 seconden en een topsnelheid van minimaal 340 km/h. Ook op aerodynamisch gebied is er het nodige aangepast, zo bestaan de luchtinlaten in de zijkant van de auto nu uit maar één stuk. Door alle aanpassingen is er door alle vleugeltjes en splitters wel een hogere luchtweerstand ontstaan (iets wat niet fijn is op topsnelheid). Dus vervormt de auto op een snelheid van boven de 300 km/h. De prijzen starten vanaf minimaal 354.038 euro. Een open versie volgt nog. De Ferrari 488 werd in 2015 tot Supercar van het jaar verkozen door het TopGear Magazine. En in 2017 werd de Ferrari 488 uitgeroepen tot "Best Drivers Car" door Motor Trend. De Ferrari Enzo is een exclusieve twaalfcilinder-middenmotorsportwagen van Ferrari uit 2002, vernoemd naar de oprichter van dit Italiaanse automerk, Enzo Ferrari. De auto werd gebouwd in 2002 met behulp van Formule 1-technologieën. Opmerkelijk was dat men niet zelf kon kiezen of men deze wagen kocht, maar dat Ferrari de mensen koos die er één mochten kopen. De Ferrari Enzo volgde
de F50 op en werd als basis gebruikt voor de volgende modellen zoals de F430 en de FXX. Ook de MC12 GT-racewagen van het zusterbedrijf Maserati en de Ferrari P4/5 by Pininfarina werden gebaseerd op de Ferrari Enzo. De Enzo werd ontworpen door de Japanner Ken Okuyama. Het idee achter de Ferrari Enzo was hetzelfde als dat achter de F50: het bouwen van een Formule 1-wagen voor de weg. Het belangrijkste doel was om de schakeltijd tot 150 milliseconden terug te brengen. Oorspronkelijk werden er 349 exemplaren geproduceerd. Later besloot Ferrari om er nog eens vijftig te produceren. In 2005 werd speciaal voor Paus Johannes Paulus II een laatste Ferrari Enzo gemaakt, wat het totaal op 400 bracht. Deze werd uiteindelijk geveild voor ruim € 1 miljoen ten voordele van de slachtoffers van de tsunamiramp in 2004. De Ferrari F40 is een supersportwagen van Ferrari uit 1987, de laatste die werd gebouwd onder toezicht van Enzo Ferrari. Met een topsnelheid van 320 km/u en een 0-100 km/u tijd van net onder de 4 seconden was de F40 één van de snelste productiewagens uit zijn tijd. In 1984 bracht Ferrari de 288 GTO op de markt. Hiervan zijn 4 Ferrari 288 GTO Evoluzione's gemaakt, een wagen ontwikkeld voor het zogenaamde Group B racing. De FIA schrapte echter Group B racing en de GTO was al verouderd voor hij ook maar op het circuit te zien was geweest. De ontwikkeling van deze wagen zou echter niet voor niets geweest zijn en werd gebruikt als basis voor de F40. In 1987 bestond het merk Ferrari 40 jaar, en om dit te vieren besloot Enzo Ferrari een bijzondere wagen te bouwen om te onderstrepen waar het Ferrari om te doen was: het bouwen van de ultieme sportwagen voor de weg. Comfort en luxe werden achterwege gelaten, alles werd ontwikkeld met maar één doel voor ogen: prestaties. De F40 werd voorzien van een 2936 cc 90° V8 motor, die uitgerust met 2 IHI turbo's zorgde voor 495 pk. Het gewicht werd laag gehouden door net als de Formule 1-wagens gebruik te maken van materialen zoals Kevlar, koolstofvezel en aluminium. Pininfarina was verantwoordelijk voor het design. De F40 gaat van 0 tot 100 km/u in 3.9 seconden en werd de eerste productiewagen die de grens van de 200 mph (320 km/u) haalde, een mijlpaal in de automobielgeschiedenis. In 1989 werd de F40 aangepast voor gebruik op het circuit. De aangepaste motor zorgde voor 700 pk en een topsnelheid van 367 km/u, wat later met een vermogen van 780 pk nog werd opgedreven tot 380 km/u. De F40 Competizione werd onder andere ingezet in de 24 uur van Le Mans en de Amerikaanse IMSA series. Motor: 2936.25 cc 90° V8 twin turbo Vermogen: 478 pk / 357 kW @ 8000 rpm De LaFerrari ofwel de F150 is een exclusieve twaalfcilinder-middenmotorsportwagen van Ferrari uit 2013. LaFerrari betekent letterlijk "De Ferrari", wat er op duidt dat dit de 'echte Ferrari' is. De LaFerrari is de eerste hybride Ferrari. De 6.3 liter F140 V12 verbrandingsmotor is midden-achter geplaatst in de auto en levert 789pk. Het is voorzien van een KERS-systeem dat daar nog eens een extra 161pk bovenop doet. Samen dus goed voor 950pk. Volgens Ferrari heeft de LaFerrari een topsnelheid van 350 km/uur, net als de Ferrari Enzo. Echter accelereert de LaFerrari naar 100 km/uur in minder dan 3 seconden, naar de 200 km/uur in minder dan 7 seconden, en naar de 300 km/uur in 15 seconden. Ook zou de auto een ronde op het eigen Fiorano Test Circuit hebben geklokt op 1:19.70, de snelste tijd ooit van een productie-auto van Ferrari.