We mogen weer een uurtje langer uitslapen, omdat de klok terug is gezet naar wintertijd. De R zit in de maand en dat is 'sochtends even voelbaar. Ik tref onderweg naar het station een mooi Halloweentafereel aan in een voortuin, in de vorm van een spook met schedel, een spinnenweb, wat kalebassen, uitgeholde pompoenen met brandende lichtjes erin, wat in de donkerte aanspreekt, en nog wat wilde versierselen. Toch is deze uit de U.S. overgewaaide traditie hier nog niet zo ingeburgerd. Ik ga vandaag voor het eerst mijn O.V.-chipkaart gebruiken, ben hier altijd wars van geweest, en kocht steevast aan de automaat mijn papieren kaartje. Vanwege de niet aflatende klachten van de chip, is het voor mij even verkennen. Het werkt tot nu toe goed. De kantinezaal van de startplaats, een lyceum is bij binnenkomst levendig druk. Tref hier ook mede-beneluxinzender Ruud aan de ingang met zijn trouwe lieve hond Tuck aangelijnd aan zijn zijde. Tuck heeft er duidelijk zin in vandaag. Even een praatje, en dan vervoeg ik mij bij een bekend groepje Gelderlanders, en ga me inschrijven. De route is vandaag het gebied oostwaarts van Boxtel voorzien, Nb. hetzelfde gebied waar Olat vorige week nog zijn tochten hield { ! }.... We steken de oude rijksweg tussen Den Bosch en Eindhoven over, bezien nog een colonne oude legervoertuigen op weg naar een herdenkingsfeest van de bevrijdingstijd, en gaan dan een woningbouw in door stille straten om buiten de kom te geraken middels een fietspad en rotonde, stijgt de weg, een viaduct over de autosnelweg, waar we buiten de bebouwing geraken, een zandwegje in den buiten inslaand, welke overgaat in smal asfalt. Treffen hier een sierlijk oud rijtuigje met zwarte paarden ervoor en een auto welke erlangs wringt, wat een verschil in tijd toch?! Gaan een grasgroen pad in recht op natuurgebied De Geelders af. Een wild en ruig groengebied, wat de boswerkers ongemoeid hebben gelaten, goddank. Meteen zijn we omsloten door groene maar ook herfstkleurige bomen en struiken en toch nog uitkomend groen verbaasd ons, we staan perplex, de natuur is van slag. Paddenstoelen zie ik merkwaardig weinig...Toch ook neerdwarrelend blad, waar ik doorheen waad. Al direct een mooi binnenkomertje dit natuurgebied. De populier gedijt hier in deze streek het meest, alsook langs de lanen. De nog aanwezige klompenindustrie hier gebruikt dit hout voor de klompenmakerijen dus, en moet als voorschrift, na kap direct binnen het jaar vervangen worden door nieuwe aanplant. We bereiken na 5 k.m. gaans al de rustpost met kantine wagen, moeten na de post even de route teruglopen tegen de stroom wandelaars aankomend in, en slaan dan af op de splitsing over smalle wat modderige paadjes. Het is opletten her en der want onder de bladerdekken liggen ook nog eens verborgen verraderlijke onzichtbare boomwortels. Het is ook nog baggeren her en der, en ik bewonder tevens de mooie open stukken veld, akkerbouwlanden, met vaak ook geoogste maïsvelden, houtwallen in overvloed, beekjes, sloten al of niet met water gevuld, kuilen met plassen op de paden. Het is ook veel moerassengebied. Wildroosters en hekken waar we langsheen of overheen moeten wringen. Treffen veel dagjesmensen en groepen wandelaars met natuurgidsen. Het gebied wemelt ook van diverse toeristische wandelmarkeringen voor de dagjesmensen. Ja het is een gewild gebied. Krijgen een doorsteek over een tegelweg even waarover aldoor kleine vrachtautotootjes rijden in ralleyvorm, om weer een graswegje in te gaan, weg van dit kijkspel. De rust van het gebied Margraaf genoemd naar een vorige eeuw grondbezitter hiervan, die hier de natuur op zijn beloop liet en groeien en bloeien wat de natuur schaft. Het heeft zeker zijn bekoring. We gaan een eindweegs langsheen een oude spoorweg lopen niet meer in gebruik. Onder een bord Eigen Weg zien we gemeentegrond St.Oedenrode vermeld staan. We passeren de rustpostplek van Olat vorige week, aan de spoorovergang nog, volgen een asfaltweggetje om paar honderd meter verderop een zandwegje de velden in te gaan, de weg af. Wat landerigheid een populierenpad volgend, komen we aan bij een particulier terrein alwaar de rust na 10 km. voorzien is, bij woning en schuur. Het ziet daarbinnen naar uit dat deze schuur gebruikt wordt ter vervanging van het bar en caféleven in de woongebieden. Barkrukken staan hoog opgestapeld in een hoek. De z.g. provisorische cafés zijn meer in trek op het platte land. Het toilettenbestand heeft lange rijen wachtenden. Het buitenterras is ook goedgevuld, het is best zacht weer, al laat de zon zich niet zien. Na deze post vervolg ik langs tuinkassengebied, en komt dorpje Olland in zicht maar de parkoersmeesters sturen ons meesterlijk eromheen, en landerig langs weiden met schapen die al geschoren zijn, en ander nog buitenzijnd vee, als koeien en paarden. Schapen nb. die in plaats van in de lente, juist laat herfst naar de winter toe, al hun warme jassen kwijt zijn?!.... Steek beek Ollandse waterloop over, en vervolg asfalt, betonwegjes en klinkerwegjes in visgraatmodel. Om Olland heen. Moeten dan even wegje naar dorpje volgen om tegenover het oprichtingscafé van Olat een wegje in te slaan dat overgaat in zandwegjes, landerig. Even klopt routenummer op mijn blaadje niet, het ontbreekt... Maar volg braaf een aangegeven paadje in langs jonge populierenboompjes, door akkervelden en weilanden en ruigtegebiedjes. Gemaaide riethopen uit en om de sloten liggen aan de kanten en de sloten uitgediept met kranen kennelijk gezien de sporen die ze nalieten. We zien ook routemarkeringen, van wandelroutes van de wandelbond. welke langeafstandswandelpaden bedoelen. Passeren een oud gekapt populierenbos, de stammen opgestapeld. In open gebied torent de kerk van dorp Liempde , { Liemt in streekdialect }, op. Even ziet het ernaar uit dat we er rechtop aan koersen, maar nee, blijven er dan toch van weg. Kom er langs een nieuwe kapel opgedragen aan de H. Antonius, even een kijkje erbinnen, om voort te gaan naar gehuchtje Kasteren. Mooie tuinen om woningen met geknipte heggen aller vorm en soorten heg in de voortuinen, en merkwaardig veel pompoenen. Een duiventoren welke meest nog op een alleenstaande oude kerktoren gelijkt, waaraan grenst een schilderachtige vast eeuwenoude boerderij. Steek dan plots weer een oude spoorlijn buiten gebruik al jaren , over om meteen links en langsheen te wandelen met enerzijds laaggelegen gebied, weiden, akkers, ruigte. Het is er aardig dichtgegroeid door de verleden jaren. Kom viaduct onder rijksautoweg door om spoorlijn over te moeten steken langsheen taluds. De routemarkering was slecht zichtbaar hier, menigeen bleek hier later rechtdoor gegaan te zijn... , maar het papier van de route brengt uitkomst. We zijn nu echt de Geelders uit. Volgen asfaltwegje welke overgaat in zand, om nadien een afslag een moerassig gebied in te gaan een planken en vlonderpad, een waterig over ruigten en waters over te gaan. Honderden meters lang, en slingerend, toch mooi!... Gaan per houten planken brug rivier de Dommel over kom aan de rand van villa, bungalow, en andere woningbebouwingen op een breed asfaltwandelpad door oneindig lijkend park door, de rivier almaar volgend. Opmerkelijk veel zonnepanelen op de daken. Aan de overkant hiervan, zien we veel zwanen en trekganzen { Canadageese ? }, die kennelijk hun vlucht naar warmere streken onderbreken of uitstellen nog. Het is inderdaad nog wat zweterig warm weer. Blijf almaar de slingerende rivier volgen. De lange Loop, geeft de naam van dit pad aan en niet ten onrechte. Tot ik aan oude voormalige autoweg enkelbaans nog, kom, om deze over te steken. Benzinestation langsheen, en daar doemt de school of lyceum op. Na binnenkomst wordt ik van hot naar her geroepen, maar naast de afmelder van het buro tref ik een der routeuitzetters. Ik kan hem geweldig complimenteren voor de route van vandaag. Zo vaak ik hier al gewandeld heb, was het een totaal andere route dan anders, zelfs in vergelijking met vorige week Olat in dezelfde streek ! Een routecommissie in het leven geroepen door bestuur en leden der club, doet fantastisch werk, en weet ons telkens weer nieuwe paden te verkennen, en de wandelaar te boeien. Chapeau! Het is nog gezellig nazitten, met bekenden en het Gelderse groepje, en ik mag bijna de zaal sluiten als U begrijpt wat ik bedoel. Dat heb ik aan leden van het befaamde drinkingteam overgelaten. Keistampers, leden als van buro en andere helpers van vandaag, hebben ons weer enorm verwend, deze, hun wandeldag. Heel veel dank voor jullie niet aflatende inzet. Jullie tochten blijven ook pareltjes. De feiten van jullie werk spreken voor zich, van heinde en verre het land trekken jullie wandelliefhebbers.
