Er klinkt verwondering in de wandelgelederen, omtrent mijn aanwezigheid vandaag, want men ziet me tevens voor een supporter van de  plaatselijke club aan die gister het landskampioenschap veroverde, maar je bent wandelliefhebber of niet, dus....    Het is een druk wandelprogramma vandaag, in den lande en provincie, met gister een mega drukke  traditionele wandeltocht in het Betuwse  Geldermalsen, en dit zou de opkomst vandaag wel eens kunnen drukken, zo verwacht men althans.    Met Noud en z'n broer Wim tuffen we op Vught aan, het is weer even zoeken naar een parkeerplek, maar vinden er toch snel een.     Vught in het noorden van onze provincie  aangeschurkt tegen de provinciehoofdstad, 's-Hertogenbosch, en bekend als villadorp, maar tevens  gekend om de nu restanten van een gevangenen  en concentratiekamp uit de tweede wereldoorlogtijd en nabije fusilladeplaats uit die tijd.  Van die beelden als herinnering  en getuigen, zullen we vandaag bespaard blijven.  We zien bij start, nog een touringcar uit Aartselaar met Belgische deelnemers arriveren.   Wij steken vanuit de startzaal meteen de weg over een overvolle parkeerplaats doorheen de geroemde  Vughtse natuur in.  Jawel, het wordt dus weer Echt OLAT hun slogan.  Begin de Vughtse heide.    Genieten al meteen van de waterspiegels in de plassen temidden bos.   Een mooie veelbelovende opening al.   Alom openbaart zich het nieuwe jonge groen, in de diverse boomsoorten en op de gronden.  In de weilanden onderweg, zijn zaadbollen en paardebloemen favoriet in de openbaring van de lente.    Na enig boswerk belanden we langs de afrastering van een der drie plaatselijke kazernes.  Noud leeft hier helemaal op, hij heeft hier zijn  diensttijd gesleten, in zijn jongere jaren en verhaalt over o.a. de stormbanen die we passeren.  Het doet hem ontroeren dit weerzien.    Na wat fiets en bospaden gaans komen we aan de strandbad paviljoens van een natuurzwembad annex ven, een fameuze recreatieplas in de verre omtrek hier.   Vogelengezang doorbreekt de nu nog buiten seizoen gesloten omgeving ervan.  Toch zijn er al veel dagjesmensen onderweg deze vroege morgen.  Gaan weer de beslotenheid van natuur in, middels allerlei wandelmarkeringen, van toerisme-organisaties.   Een gruispad brengt ons voor gemeentebord randje bebouwing  Cromvoirt genaamd, door een veldweg, brug van een slingerbeek over, wat verspreide bebouwing langs.  Een kunstwerk van takkenbossen welke een enorme kat uitbeeld.    In een weide naast een der woningen is de Olat-rustpost voorzien.   Laten ons op de banken de melkchocolade en brood met beleg goed smaken, en na enig gebuurt met deze en gene al of niet bekende stappen we weer op.   Na veldwerk gaan we voorbij aanduiding, Loonse en Drunense Duinen-bord, een bospad in, onder de schoenen een massa ijverige grote soort bosmieren die even verder een enorme burcht bouwen van o.a. oude vergeelde dennentakjes.   'N hele berg.   Een poos nog mogen we vlakke bospaden gaan en dan dienen zich plots zandvlakten aan, met decimeters lagen los duinzand, klimmend en dalend, met her en der plukjes vooral dennenbosjes, en bomen die met hun voeten en tenen door zandverstuivingen, de wortels bovengronds staan naar het lijkt, klaar om aan de wandel te gaan.    Doorkruisen een enorme zandbak {vlakte},  om toch weer schuil te gaan in het besloten groen.   Een brede boslaan door met oude eiken en lindenbomen door.   Aldoor het unieke binnenlandse duinengebied.   Het gebied staat ook op de werelderfgoedlijst van erkende natuurgebieden.  Een hele reeks bos en natuurpadennetwerk volgt nu over paden bedekt met vaak los zand, maar ook talloze takjes dennennaalden, bruin bladwerk, knapperend onder de schoenen.    Wat meer dagjesmensen doorkruisen onze wandelwegen even later en dat blijkt juist.  We zijn in de omgeving van de z.g. hoofdrust, de uitspanning, de enige in de directe omgeving, De Rustende  Jager genaamd.  Binnen zowel als de grote buitenterrassen zijn druk bevolkt, met ons wandelaars en dagjestoeristen.    Volgen na verpozing een weg door opener gebied, asfalt wisselt voor een veldweg, langs veld en weiden akkers met Oostenrijks  of Frans aandoend koeienras.   Zien in de verte de kerktoren van Helvoirt pieken, steken een doorgaande weg over een  betonfietspad op, tweezijdig te gebruiken, maar we hebben de ruimte, een eindweegs vlak wijds land door, met nu en dan huizen, boerenhoven,  allerlei weidevee, bewerkte landerijen voor de aankomende groei, beukenheggen als erfafscheidingen, in de volle zon km. ers in de rondte wegkijkend.  Blijkt een verbindingsweg te zijn, om weer de wijdse natuur in te gaan.   Brug over de Zandleij-beek gaande, gaat het weer de beschutting van boswerk in.   Blijken na enige tijd doorwandelen aan de zuidkant  van het grote openlucht natuurzwembad van vanmorgen te zijn geraakt,  langsheen villa's met veelal rieten daken, ook hier heggen van beuk om de huizen, nu nog bruin pas later in de lente groenig, en gaan een tijd daarna oostelijk de oevers van de enorme plas  bewandelen, omzichtig over vele boomwortels stappend, maar ook met oog voor de natuurschoon rondom die plas.   De Ijzeren man genaamd, welke vroeger uitgegraven blijkt door een enorme graafmachine, vandaar dus de naam.   Men had kennelijk ontzag voor de machine.   Steken door asfaltpaadjes, bos , zand en gruispaden, dan de klinkerweg bij de paviljoens  van vanmorgen, over opnieuw de bossen en vennen in , waar de oostelijke helft van deze provincie zo rijk mee bedeeld is.  Noud weet te vertellen dat deze meertjes  Lunetten heten, naar een naburige kazerne, een van de drie binnen deze gemeente.  Gaan eerbiedig voorzichtig een vrijend paartje voorbij, sluipen uit zicht, en nog wat padenwerk door.   Dient zich plots de finish aan van deze natuurrijke, mooie tocht.   Steken weer de parkeerplaats  dwars door, en stiefelen de zaal in.  Het was inderdaad weer "Echt Olat", zoals ze hun tochten met recht overigens durven noemen.   Noud heeft weer voor OLAT de dag vastgelegd met zijn speurende camera, voor de site der club:  WWW.OLAT.NL , en deze kiekjes zullen deze week wel weer op die site verschijnen in het z.g. albumgedeelte.  Een tocht voor de natuurgenieter.  Foutloos duidelijk bepijld en op bijna twee  A4 bladen uit of beschreven.  Er zijn weer kenners aan het werk geweest zoveel is zeker, van dit gebied.    We blijven niet lang nazitten.  Noud houdt rekening met mijn voornemen, het grote stadsfeest der  landelijke voetbalkampioenen mee te maken, als de tocht door de binnenstad en de huldiging op het Stadhuisplein.  Was een grootse gebeurtenis mag gezegd.  Ik laat een vermoeiende, mooie gedenkwaardige dag gebeuren.  Prachtig lenteweer was ook OLAT's deel vandaag.  Tot volgend keer beste lezers.  Gegroet:  Ofwel op z'n Brabants:  Houdoe!

Peter Heesakkers