Ik zit op het perron te wachten op de trein die mij naar Deurne zal brengen.  Rap verschijnt er  veiligheidspersoneel op dit perron.  Heb eigenlijk nog niets in de gaten, dan komt de trein binnenrollen, en zie ik deze propvol mogelijk  rockfestival of concertgangers , en aldus meest gekleed.   In no-time vult zich dit perron met slaperige vermoeide gezichten, het stinkt naar drank en mogelijk drugsgebruik.  Ik stel me bescheiden afstandnemend op.  De meute verspreid zich naar verdere bestemmingen overstappend , eigen vervoer of mogelijk de div. busrichtingen.  Stap in een toch rustige trein ramen nog volop open en ik kan tegen allerlei onbestemde luchten leunen zowat.  Boemel binnen een na ander station onderweg.   In Deurne staat als telefonisch aanbod op verzoek , medewerker Tonny, om me  naar de Deurnese buitenwereld te brengen.   Het startterrein van een Hippisch opleidings centrum met aangelanden als paardenrenbaan met andere kunsten-objecten en bijbehoren als o.a. stallen en hippodrome.   Ik vertrek, en ga over dit terrein langs springopdrachten en voorwerpen, barricades en springobjecten allerlei, de bossen van het Zandbos genaamd in.   Naald , den oude en jonge , sparren, het ligt er knap overhoop gerooide bomen en stammen om de zon de grondgroei te laten bevorderen, en zo het bos minder eentonig of eenzijdig te doen zijn, zo willen de boswerkersverhalen doorgaans, maar ook hier vind ik de kap vrij rigoreus toch.  Het bos hier loopt vol van allerlei aangeduide toeristische wandelroutepaden van enig naam en lengte, en het lijkt erop dat hoofd-parkoersen  Jan Vogelsangs zich weer eens uitgeleeft heeft als vanouds kenner van zijn streek. Dan weet ik op voorhand , dat het goed is.  mag na enig gepadder zowat helemaal rondom het grote Buntven wandelen, vlak aan de waterlijn zelfs, dus nu en dan glad en modder.   Als ik de rondgang bijna voltooid heb zie ik de plas vol kringen van regendruppels en toch voel ik ze niet.... Zal niet lang duren als ik de lucht bezie.  Ga klappoort door veldweg in en steek op plek waar aangegeven en het hoort, de gewestweg Deurne-Helmond over, z.g. 80 k.m. weg maar de meesten zouden de vouwen in je boks rijden.   Kom er heelhuis over, ga dan even betonfietspad om even verder de Vlierdense bossen in te gaan.   Erg mooi , dat wel maar ons pad wordt zowat gebarricadeerd met stammen, van opnieuw bos-uitdunners.   Boomschors , zaagsel en houtsnippers  taken en twijgen , liggen als afdekmiddel op de paden, maar de beentjes en knieën moeten nogal eens geheven worden, of om heengegaan.  Ook in dit bos is me een ravage aangericht !   Kom aan hek van een grote verzorgings-inrichting, vervolgens oude bomen voormalige rijksweg nu in ruste, om poort van het terrein op te gaan.    Daar gaan we met een lus om nog over erg ongelijk asfaltpad over de gedichtenroute die her en der op borden staan.   Ik lees er maar een,  maar allen is ondoenlijk, immers wetende dat ik in de achtervolging zit van al erg veel voorgangers zoals mij de parkeerplaatsen aan de start al vertelden.   Neem in Rijtven  kantine van deze stichting toch maar even pauze al is het wat vroeg, en ga rap weer de achterste hoeven in.  Poort , route wegens wegwerken vermijdende, een donker sparrenbos in, wat later over gaat in meer jong eiken aanplant en ander tussendoor geplante soorten van bomen , opnieuw routepaaltjes en markeringen volgend van andere wandelwegen.  Bospad slingert aldoor langsheen boerenlanderijen, tot ik een stel inloop met prille wandelervaring.   Kruis spoorlijn.   Het is vochtig warm , benauwd weer, en het zweet breekt me al uit, wat moet dat worden en ook nog dreigende lucht.   Wetende dat de grote langere afstandmeute me al ver vooruit moet zijn , twijfelde ik of ik vandaag voor de volle mep zal gaan, had ik al op het startburo gezegd.   Bij de routesplitsing kies ik op laatste moment voor langere variant toch.   Niet te missen bleek al gauw, schitterend!    Kom terug in route met de z.g. korteren, en lopen even samen op.   Dan zie ik een veldje met decor van een jeneverbesstruiken en bomen.  Ga even op een bankje dit bewonderen.   Zie aanduiding "Bosgolf start" "De Bikkels" . Bosgolf?... Zie alleen maar een golvend parkoers om me heen.   En ziet: ! Er komt een Fred Flintstone achtig  golfcourtwagentje aanrijden , stopt,  twee mannen springen eruit halen golfsticks voor de dag en een wat grote bal, en gaan golvend door het bos tussen de stammen door.  Gejuich en verkneukeling, het jolijt kent geen grenzen,  maar ik snap er nog geen snars van!...   Alleen te begrijpen voor insiders.   Ga  hierna door jeneverbesbomenbos middels padwerk en nog vaak  rul zand om de gewrichten te smeren,   gebied de Bikkels door.    Verharde weg , was even twijfel , want verd....me , hier en daar was toch door enig onverlaat aan de pijlen gescheurd.  Dankzij uitvoerige routeomschrijving op het A4 tje met tussenmeters exact vermeld, komt alles toch goed.   Asfalt op,  zijn we wat later bos uit en koers ik op Vlierden aan in de verte ziend.  Tussen wat huisjes en veld , akker en weidewerk over zand /grindpad.   Ga rand dorp achter tuinen van rijtjeshuizen door, en ben zo klein als dorp is al ras aan de rustpauze.   Had ik vlak hiervoor nog mijn twijfels over k.m. -afstand vandaag in die vervelende regen, en stap ik de rustige café in;  zie ik tot verrassing vroegere jaren terug wandelmakker met vrouw, en samen slaken we de herkenningskreet.    Wat lopen jullie?   Ik was meteen om, toch langer vandaag dus.   Tja; wandelen zit toch vol verrassende ontmoetingen.  Gaan de extra lus doen en verdorie het miezert vervelend , dus plu op maar de benauwdheid laat ik geen plastiek of nylon om mijn schouders.   Jan had zich weer uitgesloofd om ons het padennet der streek te laten bewandelen.   Met een kennerstalent laat hij ons rondslingeren tot e.o.a. gewestweg , voor de rotonde oversteken en weer de bossen in .    We belanden weer op dezelfde café-rust in Vlierden.   Niet lang toch want Jaap en Tilly; en ik wou ook wel , lichten al snel de hakken weer.   Twee straten door staan we alweer in de velden met blik op Deurne , en kijken we over een rivierdal. Nieuwe aanplant bomenlaan volgend,  verhard, naar gras, en dan een poos langs een brede sloot of was het toch een beek?... Niet gemakkelijk want erg drassig en modderig en met veel springen en omhaal om de broekspijpen en onderdanen nog enigzins van de drek te redden, vlak rand beek en akkers, waar niet over te gaan was, ondergaan we de plagerijen van Jan gedwee.   Soms liggen er ter verlichting tegels of stenen in modder en plas, om er door te geraken.  Draaien verhard om vakantie-bungelowpark De Bikkels heen.  De Hees opaan en door.  Esdonk,  even verhard om toch weer padwerk in te mogen vochtig dat wel, en het miezert maar door.  Op afstand razen onze spoorwegen telkens voorbij.  Grasveld doorgaand , komen we gedrieën in nieuw industrieterrein, hier kan het even niet anders.  Spoorweg over en tot rotonde, links oude prov. weg Helmond -Deurne in , verscholen tussen de bossen.  Raken weer op terrein ORO Rijtven van vanmorgen, lus voltooid.  De drie tot vier k.m. gaans nog overwegen we deze rustpauze te laten en stiefelen door.  De zegen van boven hebben we.  Gaan van terrein instelling af om rand industrie heen, door woonwijk in aanbouw, volgt pad en dan randweg dorp. Volgt weer rotonde en oversteek weg Helmond Deurne. Als voetgangerslicht aangeeft dat nu de groene wandelaars erdoor mogen , steken we de weg over en gaan even zijdelings liggende weg langs , maar aan rand bos,  jawel weer dat Zandbos van vanmorgen, weten we de finale in zicht.  Compassie van boven; het stopt met regenen.  Jan gebruikt in zijn padenplanning dit bos grotendeels op, en het gaat op en af oude zandverstuivingen duinen in . Duikelen finaal naar beneden  voor de laatste afdaling en speeltuigen voorbij. Zien terrein opleidingen paardrijden en springen opduiken tussen het geboomte, wat plots doorzichtiger wordt.     Met paviljoen in het vizier toch nog ruim om renbaan en onder tunnel paardenparkoers door en langs stallen en ander gebouwwerk toebehorend, dachten we eerst de trappen te beklimmen,  maar nemen dan toch de helling naar de aankomstzaal, waar nog enige wandelfanaten nablijven, wat groepjes laatkomers ook.   De vluggerikken van de langste afstanden.   Wordt het nog even gezellig nababbelen met streekbekenden en getrouwen, en ja ook de ouwe getrouwen nog.   Het druppelt binnen.  Mariet V.  ja van Jan dus, bevrouwde vandaag met haar vriendinnen medewerksters clubleden de aan/afmeldburo's.  Ze kennen me hier ook al jaren, en dat schept sowieso een band met lange verhalen.   Jaap Tilly Stefan , Willy en ik dreigen de sleutel tot sluiten van de zaal over te moeten nemen.    De veger gaat al rond en de bar onderhand dicht.    Aanvankelijk zouden we een lift naar het station met twee personen nemen, maar een dame draalde  en zeurde zo lang , over haar verloren thermokan die ze beslist linksom of rechtsom mee terug naar huis wilde nemen, die ze onderweg ergens vergeten was, lang overleg en telefoontjes volgden, ik werd er ongeduldig van.    Jan en Tonny overlegden weer , en zo kon ik alvast op weg middels Jan's aanbod en vervoer naar het spoorweg-station. Ik kijk weer terug op een zeer geslaagde  natuur-wandeldag, dank zij de inspanningen van de vrijwilligers der club.  Uitstekend bepijld en uitgebreid op mijn routepapier.   Klasse mensen van LGD!  Tot ziens.  En wie weet lezers treffen we elkaar zomaar eens ergens  langs de wandelwegen of paden.          Blijven lopen dus.  Houdoe op z'n brabants. Tot ziens hou je goed.      Peter  Heesakkers