Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
de regenboog....het leven .... rood vertegenwoordigt het vuur, laat ons openstaan voor warmte,genegenheid, liefde in het leven, vriendschap aan anderen geven,. geel vertegenwoordigt een ondergaande zon, aan een prachtige horizon. het even achter ons laten,ons verleden, opnieuw naar het heden. oranje vertegenwoordigt de aarde en het zand onder onze voeten. we zakken even weg, maar komen het terug te boven, als we maar in het goede blijven geloven. groen vertegenwoordigt de natuur, zo rustig en puur. even de tijd stil laten staan, naar je innerlijke gaan. blauw vertegenwoordigt het water, dat zal het zuiverste zijn, nog beter dan een medicijn. er even zijn voor elkaar, meer dan twee keer in een jaar, met een lief maar klein gebaar. indigo geeft ons de zuurstof en de ademruimte weer. we bouwen geen muren meer, vrijheid van taal en denken, onze geliefden iedere dag herdenken. met violet zitten we aan het einde van ons kleurenpalet. en wanneer je de regenboog nog eens ziet verschijnen, weet dan dat het alle verdriet doet verdwijnen.....
Een woord is o, zo gauw gezegd, maar denk: waar komt dat woord terecht? 't is als een klein onooglijk zaad dat stil verborgen wegen gaat.
Een woord van goedheid of venijn, 't maakt mensen groot of ... kraakt ze klein, 't kan zijn een woord dat stil vergeeft, waardoor een mens opnieuw weer leeft.
Soms is het woord een goede raad, ofwel een striem die mensen slaat, per telefoon een lieve groet, die de eenzaamheid verdwijnen doet.
Een woord kan zijn als een gebed, dat nieuwe wegen openzet, een brug voor 't hart dat lijdt, zo'n woord dat overstijgt de tijd.
Hoe kostbaar is de taal, het woord de ene spreekt, ... de ander hoort ... Laat ons luisteren en verstaan, en maak ons woord tot kostbaar graan.
draagt in zijn leven zijn eigen rugzak met zich mee ....
Ieder mens draagt in zijn leven, een onzichtbare rugzak mee. Bergt daarin zijn vreugde en zorgen een verzameling van wel en wee.
Vaak is de rugzak haast niet te dragen, maar soms ook weer vederlicht. Dan blijft er wat ruimte over maar dikwijls kan hij haast niet dicht. Kijk je in verloren uurtjes heel de inhoud nog eens door. Kan er heel vaak iets verdwijnen wat zijn waarde reeds verloor.
En zo ga je door de jaren, je pakt iets op en gooit iets weg. Soms gebeurt dit vanzelfsprekend, maar ook vaak na veel overleg. Langzaam wordt de rugzak leger, de levensmiddag gaat voorbij. En bij het vallen van de avond werpt men het meest de last opzij.
Maar er blijft ook wat van waarde wat je koestert en behoudt. Al schijnen het soms kleinigheden, het zijn de herinneringen, maar die zijn van goud . Ieder draagt zijn rugzak, niemand die hem overneemt. En je hoeft ook niet te vrezen, dat een dief hem ooit ontvreemdt.
De boodschap van het leven Wordt je door je ouders meegegeven Wees altijd eerlijk en oprecht Let op de woorden die je zegt Wees vriendelijk ,lief en aardig Gedraag je vooral menswaardig Wees altijd recht door zee Daar krijg je de meeste vrienden mee...
Het is onmogelijk een open hart te hebben Als je geest afgesloten is Maar je kunt het niet verbergen Als je van binnen kapot bent en alles gaat mis
Iedereen heeft recht op zijn gevoelens De vensters waardoor je het leven aanschouwt Zijn de spiegels van de ziel Achter die spiegels is het zo vertrouwd
Een mens kan niet leven zonder mededogen Zijn je gevoelens vol van liefde of smart Al zwijgend verraden toch de ogen de geheimen van het hart
De sterren staan weer klaar De nacht is weer bijna daar Zo gaat het steeds weer, iedere keer De dag, de nacht, heen en weer
En heb je dan wel eens bedacht Wat het voor je heeft gebracht Weer een lach of een traan Heb je daar wel eens bij stil gestaan
Heb je de liefde in je hart Vandaag onder de mensen gebracht En zag je een glimlach Op een eenzaam gelaat Dan heb je zeker gevoeld dat je hart met plezier hiervoor opengaat...
vele beelden vele herinneringen vele gedachten uit je leven razen als een sneltrein aan jou voorbij stoppend op elk station lopen de momenten over het perron jouw verleden jouw heden ze lopen langs dezelfde wissel volgen vaak het zelfde traject toch zijn het vaak de sporen die zijn achtergebleven en met die sporen proberen we, om niet te ontsporen in het heden en wat je hebt geleerd van het verleden neem je mee in de trein van de toekomst door jouw leven...
Er zijn momenten in een mensen leven dan vraagt men zicht af, gaat het wel goed, Is er niet te veel genomen en te weinig gegeven gaat alles wel zo als het moet.
Er zijn momenten in een mensen leven dan voelt men zich verdrietig en sip, Men wordt vaak de verkeerde kant opgedreven en loopt daarbij tegen een muur van onbegrip.
Er zijn momenten in een mensen leven dat men het allemaal niet meer ziet, Juist op zulke momenten is het óns gegeven die ander te helpen bij zn verdriet.
Daarna komen er momenten in een mensen leven die men graag met een ander deelt, Waarin je liefde, aandacht en begrip kunt geven en daarmee de ander zn ego streelt.
Tijd een ademtocht, een korte zucht, waarin een mens zich wentelt in de zon en in de regen, overal komt hij een lach en tranen tegen als in een klucht.... **** Tijd is een optelsom, bedoeld als oogst, waarin men winst behaalt of ongewild iets moet verliezen, dagelijks duizend keer verstandelijk moeten kiezen, de inzet is het hoogst.... **** Tijd is een korte stilte, een lange les, waarin gevoelens kleuren in verrassende seizoenen, beurtelings harde klappen, zachte zoenen een hevig groeiproces........ **** Tijd is een zee, een golfslag tegen het strand, waarin een mens verdwaalt en vindt in zonneschijn en regen, als het goed is komt hij liefde tegen met een sterke band........... **** Tijd is een korte droom, een vergezicht, in hopen en verwachten en eenzaam verdwalen, ondanks pijn de lange eindstreep halen in donker en in licht......
Soms ontmoet je een mens, bij wie je mag zijn zoals je bent: Onzeker en klein. Iemand bij wie je veiligheid vindt, en weet, dat je ondanks je fouten Toch wordt bemind.
Soms ontmoet je een mens, met een warmvoelend hart. Daar voel je je geborgen, in leed en in smart. Zonder te vragen, wordt je geholpen Jouw zorgen te dragen.
Soms ontmoet je een mens, die jouw warmte vraagt. En wie jij je innigste, Liefde en vriendschap toedraagt. Zo ontstaat een harmonie, en is het goed om te leven. Wat jou geschonken is Mag jij verder geven!
