Tja... het ene probleem is al wat groter en belangrijker dan het andere... dat je misschien niet op vakantie kan is sneu maar uitgestelde behandelingen zijn dat eveneens... en vaak met veel zwaarder gevolgen
je kan er niet naast kijken... Hij is inderdaad fel vermagerd... En inderdaad, tenzij je een of ander stofwisselingsprobleem hebt geldt de regel: "ieder pondje gaat door 't mondje"... en is iets minder eten vaak het enige wat je moet doen om wat extra kilootjes te verliezen... Zelf ben ik 3à 4 kg afgevallen door 's avonds niet meer te snoepen en veel minder aardappelen te eten. Pas op, fanatiek ben ik niet en als ik echt zin heb, geen probleem... maar niet elke avond. Die paar kilo's, maken die het verschil? Ja, ik voel het ... mijn broeken zitten weer "gewoon" en niet meer "iets te strak"... En daardoor voel ik me gewoon beter... De tijd dat ik amper 54 kg woog is voorbij maar dat hoeft ook niet... Met 62 kg ben ik ook tevreden! En voor mijn lengte- ik ben klein van stuk (1,60m)- is dat een prima gewicht...
voor de overheerlijke saus met spekjes die Jef aan de deur heeft afgezet. Vandaag eet ik kip/chorizo- stoofschotel maar morgen, bij een boerenworst, zal ze zeker smaken!
Of om Mitterand te citeren: "Et alors?". Sorry, maar dit zijn privé-zaken... Wendy heeft het volste recht te zwijgen over de verwekker van haar zoon... Niet alles moet "in de boekskes" komen... Mij persoonlijk interesseert het totaal niet...
gewoon een ander café kiezen... en dat luidkeels verkondigen... dan zullen de uitbaters misschien geneigd zijn te reageren... Ik vind het al positief dat deze zaak wordt genoemd bij naam...
Betty, die ik door al die coronaperikelen al een hele tijd niet heb gezien, is gisteren 70 geworden... een nieuwe tram, altijd iets speciaals! Ik heb haar opgebeld en we hadden een toffe babbel... En zodra de toestand weer normaal is spreken we zeker nog eens af. Betty heeft diabetes en is heel voorzichtig ... Ze zegt dat ze praktisch niet buiten komt. Haar zoon doet de boodschappen... Gelukkig is ze heel creatief: boetseren, schilderen, potten bakken... En ze maakt echt mooie dingen!!! Op dat vlak ben ik een nul!!! Misschien klikt het daarom zo goed tussen ons: we zijn totaal verschillende mensen met heel andere interesses... en dat maakt het boeiend!
Nog steeds een snotneus en lichte hoofdpijn, maar ik voel me beter dan gisteren... Allez vooruit, dat is toch ook positief! Met spanning de uitslag van de test afwachten... Ik heb mijn overburen al verwittigd en als ik iets nodig heb zullen zij ervoor zorgen... de schatten!
... of ze heeft een zilveren randje. Dat de olieprijzen dalen is absoluut positief en hopelijk wordt de winter niet al te streng zodat het verbruik binnen de perken blijft...
een fantastisch mechanisme waardoor de lonen ongeveer de levensduurte volgen... In de gouden jaren, als er grote winsten worden geboekt, hoor je de werkgevers niet... Maar nu staan ze aan de klaagmuur... Behouden, die automatische indexering!!! Het beste middel tegen verarming... We willen toch geen Amerikaanse toestanden, waar de lonen al jaren zijn geblokkeerd waardoor mensen 2 of 3 jobs hebben en dan nog amper toekomen...
Vanaf morgen tot vrijdag 10 december heeft Liselotte afstandsonderwijs... in de hoop de examens die op 13 december beginnen normaal te laten doorgaan... Voor Hanne Lore gaan de lessen (voorlopig) gewoon door, ook al zijn diverse klassen én leraren in quarantaine... Zucht... het wordt weer een raar eindejaar...
voilà... ik ben getest... en nu hopen dat het geen covid is... Emmanuel denkt dat ik gewoon wat grieperig en snotterig ben... maar we moeten zeker zijn... Ten laatste woensdag ken ik het resultaat
Je moet er toch geen moment aan twijfelen dat Verhulst achter de schermen de touwtjes stevig in handen heeft... en dus heeft bepaald wie er gewonnen heeft... of is er iemand zo naïef te geloven dat de andere K3'tjes ook maar iets te zeggen hebben hieromtrent?
een mens vergeet het wel eens... dat achter iedere "naamloze" vluchteling of asielzoeker een mens schuilt, met een eigen verhaal, met dromen en verlangens... 24 jaar en op zo'n manier aan je eind komen... omdat je je geliefde wil terugzien, omdat je een menswaardig leven wil...
deze namiddag een sms-je, zogezegd van mijn dochter om te zeggen dat ze een nieuw nummer heeft en of ik dat wil opslaan... een gekend trucje!!! Heb het meteen geblokkeerd en haar gebeld op haar oude nummer... en inderdaad, ze wist van niets... Je moet tegenwoordig wantrouwig zijn... triestig!
