Een goed boek moet ons niets geven,doch iets afnemen : één van onze zekerheden .
De dood kan men zich niet indenken omdat hij afwezigheid van gedachte is. Dus komen we er niet onderuit te leven of we eeuwig waren
.
Elisabeth George
Zoals de akker bedorven wordt door onkruid zo de mens door zijn begeerten.
JUST LOOKING
Met mensen die nooit denken , is het moeilijk méédenken..
Stel dat de avond niet zou vallen en dat het moeizame gedoe dat wij bedrijven met ons allen zou doorgaan tot oneindig toe
A fine is a tax for doing wrong A tax is a fine for doing well
Ik was een kind Ik kreeg een horloge Maar ik kon niet klokkijken Ik was een man Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik voort moest maken Ik was een vrouw Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik achter liep Ik was oud Ik keek op mijn horloge En ik zag dat het stilstond Ik was god ik wist al lang hoe laat het was
Liefde is soms als dag en nacht, voor altijd samen, altijd gescheiden.
Sue Grafton
'Deze plaats is bezet' zeggen we uitsluitend als er niemand op zit
Laat Amsterdam je noit verlokken Mijdt grote steden als de pokken Ik weet de lichtstroom trekt ons aan Ofschoon w'erin ten onder gaan Hoevelen zijn niet door dat leven Vernietigd, in het slijk gebleven 't Gevaar ligt oov'ral op de loer Nee jongenlief, blijf jij maar boer
Er staat een buizerd aan het mateloos verschiet. 'De vogel bidt', verklaren ons de biologen, Maar elke sukkel die omhoog kan blikken ziet Dat hier de goegemeente deerlijk wordt bedrogen.
Want bidden, heren, is dit ongetwijfeld niet: Onder het bidden sluit men altijd nog zijn ogen. Wat zulk een vogel doet is daarom hypocriet, En uw verhaaltjes acht ik weinig overwogen.
De doorn krijgt water omwille van de roos.
Wie zichzelf hartstochtelijk bemint, mag er zeker van zijn dat de liefde wederzijds is .
Net als een plant kan een kinderziel onmogelijk groeien zonder warmte ( Carl Jung )
"Geluk is het enige wat zich verdubbelt als men het deelt "
Enkele mooie streekbeelden
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen.
Secundaire analfabeten noemt men mensen die hebben leren lezen , maar het nooit meer doen.
Wie van hoop leeft, zal nooit dik worden
A careless word may kindle strife. A cruel word may wreck a life. A timely word may level stress. A loving word may heal and bless.
"Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen erin: de drank, de liefde, de tabak en de kunst."
"Een tong: een uiterst fatsoenlijk ding zolang hij niet van een vrouw is."
"Zoek niet de schuld, maar de oplossing, in jezelf."
EXCELLENCE can be obtained if you Care more than others think is wise Risk more than others think is safe Dream more than others think is practical Expect more than others think is possible .
.
Hij dacht. En vond een uitkomst evenmin, maar raakte bijster in het eigen hart. Want wie de ganse kluwen heeft ontward, die weifelt tussen einde en begin
Een kinderlied had me erheen bewogen; ik stond onder een al te schelle zon en zag hoe ik als kind was voorgelogen - geen mens danst op de brug van Avignon.
Je moet geen vraagteken zetten waar God een punt heeft geplaatst.
Wie iets wil doen, vindt een middel. Wie niets wil doen een excuus
LIEFDE KOST NIETS OM TE KRIJGEN MAAR IS ONBETAALBAAR ALS JE HET HEBT.
Salman Rushdie
"Elke deugd heeft onechte zusters, die de familie schande aandoen."
Vergiffenis is de geur die het viooltje afgeeft aan de hiel die het vertrapt heeft . ( Mark Twain)
"Dit jaar gaan we met het vliegtuig op vakantie en ik neem mijn kanarie mee. Ik hoop maar dat hij niet ziek wordt, want dat beest heeft nog nooit gevlogen."
Woorden zijn de kleuren van de gedachte. ( Hugo Claus )
Auteurs en hun boeken
korte beschrijvingen
13-11-2007
* De verdenking * van Michael Robotham
Michael Robotham's -
De verdenking
Oorspronkelijke titel :
" The Suspect "Uitgeverij : Cargo -De Bezige Bij
Paperback ; 426 blz.
ISBN:
90 766 8232 1
The Suspect is a psychological thriller, a novel of ideas and a story of love. Michael Robotham has a remarkable grasp of the subtle turns of the human mind and his clear-cut, cunning prose is a joy to read.
***
Joseph O'Loughlin is gelukkig getrouwd, heeft een leuke dochter en een aardige carrière als psycholoog. Hij heeft een zwak voor de zogenaamde 'moeilijke gevallen'.:mensen met zelfmoordplannen, fobieën of ernstig gestoord en gewelddadig gedrag. Maar zijn nieuwe client slaat alles. Zoals Bobby: - een eenzame, verknipte jongen die zijn moeder haat en zichzelf verwondt. Joe krijgt geen vat op hem. Het lijkt wel alsof hij na elke sessie steeds minder van de jongen begrijpt. Joe heeft het zelf ook niet gemakkelijk: zijn huwelijk met Julianne is in de spreekwoordelijke sleur beland, hij ziet zijn dochter te weinig, en dan is er ook nog die ziekte waar hij geen raad mee weet: Parkinson. Maar zelfs een volmaakt leven kan aan een zijden draadje hangen. Zijn gelukkige wereld verandert langzaam in een hel.
Als het dode lichaam van een onbekende vrouw wordt aangetroffen vermoedt Joe dat Bobby iets met deze zaak te maken heeft. Terwijl hij het bewijs hiervoor probeert te vinden, werkt hij nietsvermoedend toe naar zijn eigen ondergang.
Robotham heeft met De Verdenking een ijzersterke thriller neergezet met een goede verhaallijn en een sterk plot. De karakters van de hoofdrolspelers, met name psycholoog Joseph O'Loughlin, komen in de eerste hoofdstukken, waar het verhaal nog meer drama dan thriller is, uitstekend tot leven. De concrete manier van vertellen vanuit de ik-persoon, slepen je mee in het leven van en de gebeurtenissen rond hoofdpersoon Joseph (Joe) OLoughlin, psychiater, gelukkig getrouwd en net zo menselijk en anti-held als de gemiddelde lezer . Een vroegere patiënt van psycholoog Joseph O'Loughlin wordt dood aangetroffen in Londen. O'Loughlin verdenkt een van zijn patiënten van de moord en assisteert de politie aanvankelijk bij het onderzoek. Al snel wordt O'Loughlin echter zelf als verdachte gezien.Nadat een tweede moord ook in zijn richting wijst, slaat de psycholoog op de vlucht en gaat zelf op onderzoek uit. Op de hielen gezeten door de politie doet O'Loughlin schokkende ontdekkingen. Het perfecte leventje van O'Loughlin brokkelt langzaam af en kan alleen nog gedeeltelijk hersteld worden als hij de politie kan voorblijven in zijn zoektocht naar de werkelijke dader... Fenomenaal, zoals de spanning allengs opgevoerd wordt en vastgehouden tot en met de laatste bladzijde. Als lezer zou je Joe willen helpen de werkelijke dader te ontmaskeren, je zou de versnellingsbak van zijn vluchtauto willen repareren, die bij nader inzien een ideale vluchtauto blijkt omdat de politie niet op een langzaam rijdend oud vehikel let. De verdenking is het portret van een man die probeert af te dalen tot de diepste krochten van een ongelukkige ziel, voorbij goed en kwaad, en daardoor zijn eigen graf graaft.
Robotham weet onmiddellijk een band te kweken tussen lezer en hoofdrolspeler waardoor je de rest van het spannende verhaal volledig meeleeft met de tegenslagen die hij te verwerken krijgt.
De Verdenking is een topdebuut van een veelbelovende schrijver en een absolute aanrader voor thrillerliefhebbers!
De Australische journalist
Michael Robotham(1960) reisde jarenlang de wereld rond en zijn bijdragen verschenen in diverse Britse, Amerikaanse en Australische kranten en tijdschriften. Als ghostwriter schreef hij vijftien autobiografieen van beroemdheden waaronder politici, popsterren en sportmensen.Tien jaar lang woonde hij in de Engelse hoofdstad en daar begon hij als ghostwriter, de levensverhalen van allerlei beroemdheden op papier te zetten. Zo schreef hij ondermeer de autobiografie Ricky Tomlinson en van ex-Spice Girl Gery Halliwell.
*** In zijn roman : " Land, land! .." uit 1972, blikt Márai terug op zijn laatste vier jaar die hij in zijn vaderland Hongarije doorbracht. Het zijn de jaren van de Duitse bezetting in 1944, de bevrijding door de Russen en de eerste jaren van de communistische dictatuur,tot aan het moment dat hij in september 1948 het land verliet om er nooit meer terug te keren. Een persoonlijk verhaal dat in al zijn gruwelijkheid prachtige literatuur vormt., want Márai geldt als een van de belangrijkste Europese schrijvers van de twintigste eeuw. Zijn herinneringen zijn historisch gezien de moeite waard omdat ze trefzeker deze woelige periode in de Europese geschiedenis beschrijven. Ook intrigeren ze omdat ze veel over Sándor Márai en zijn leven vertellen. Maar in de allereerste plaats zijn ze prachtige literatuur. In handen van de grote schrijver die Márai is, overstijgen zijn herinneringen immers het persoonlijke. Ze raken ons diep omdat ze onder het oppervlak van koele observatie en afstandelijk verwondering over de wezenlijke vragen van het menselijke bestaan gaan.
Ook in Land, land!.. is zijn ontmoediging merkbaar. Nadat de communistische regering in Hongarije het leven voor schrijvers niet makkelijk had gemaakt, ging Márai in ballingschap. Tot zijn zelfmoord in 1989 woonde hij onder andere in Zwitserland, de Verenigde Staten en Italië. Voor zijn vertrek uit Hongarije was hij een gevierd schrijver, geboren en opgegroeid in de burgerlijke klasse. Hierdoor was hij zich na de Tweede Wereldoorlog bewust van het verlies van aanzien dat schrijvers hadden in het pre-communistische Hongarije. Tevens begreep hij dat ook de invloed van de burgerij tanende was en voorzag hij de ondergang van deze klasse. Geconfronteerd met dit feit kon Márai volgens eigen zeggen enkel nog de desintegratie van deze klasse beschrijven.
Márai's belangrijkste thema's, het verval van de Hongaarse middenklasse en de onbeheersbare drijfveren van de mens, sloegen aan in het nieuwe fin de siècle - én daarna, want ook: " De erfenis van Eszter "(1938, over een vrouw die zich tot haar dood toe laat bedriegen door een charmante zwendelaar) werd een groot succes. De uitgevers kunnen nog even vooruit; Márai schreef 27 romans en 15 bundels met verhalen, essays en gedichten. en toneelstukken. Zijn thematiek van menselijke relaties en hun passie en berekening, hart en rede speelt tegen een dreigende, soms nog smeulende achtergrond van wat mensen elkaar aandeden gedurende de eerste helft van de 20 ste eeuw in zijn geliefde Europa. Zijn observaties van menselijk gedrag en drijfveren zijn vaak adembenemend gelaagd en in een schitterende stijl neergeschreven.
Sándor Márai, is geboren op 11 april 1900 in het Hongaarse Kassa (nu Koice, Slowakije), als Sándor Grosschmied de Mára ,in een Saksische burgerfamilie waarvan de vader advokaat was . Als hij achttien is en Kassa wordt ingelijfd bij Tsjecho-Slowakije vertrekt Márai naar de Weimarrepubliek om zich te bekwamen in de journalistiek. Hij studeerde letterkunde in Leipzig, Frankfurt en Berlijn., en hij vestigt zich in 1923 samen met zijn vrouw Ilona (Lola) in Parijs waar hij tussen 1923 en 1929 correspondent voor de Frankfurter Zeitung wordt. Hij vertaalde Franz Kafka en Georg Trakl naar het Hongaars.
In 1928 gaat hij terug naar Boedapest. Met zijn autobiografische" Bekentenissen van een burger" krijgt hij enig succes. Het fascistische regime dat in de Tweede Wereldoorlog de dienst uit maakt in zijn vaderland laat hem vrijwel ongemoeid. Met de Duitse bezetting van Hongarije in 1944 duikt hij alsnog onder (zijn vrouw is joods). De bevrijding en daarna de overheersing van de Russen maakt hem sceptisch. In 1948 vlucht hij via Zwitserland, Italië en Canada naar San Diego, in de Verenigde Staten. In 1957 wordt hij Amerikaans staatsburger. Hij bleef in ballingschap in het Hongaars schrijven, maar succesvol was hij niet. Als zijn vrouw aan keelkanker is overleden wordt hij pessimistischer en somberder. Hij koopt een pistool. Als in de jaren daarna ook zijn aangenomen zoon overlijdt, heeft hij genoeg van het leven. Op 22 februari 1989 zet hij het pistool tegen zijn hoofd.
Sándor Márai was tot voor enkele jaren een volslagen onbekende schrijver in Nederland en de rest van Europa. Uitgevers zagen er jarenlang geen brood in om zijn boeken uit te geven. Boeken die eerder van hem in het Duits vertaald waren, werden genegeerd. Daar kwam pas verandering toen het boek Gloed in 1998 in het Italiaans vertaald werd en door de critici daar geprezen werd. Frankrijk had al eerder drie titels vertaald. In 1999 was Hongarije het Schwerpunkt op de Frankfurter Buchmesse en opeens begon het boek te lopen. Na een lovende bespreking van de invloedrijke Duitse criticus Marcel Reich-Ranicki op de televisie werd de roman een bestseller.
Ook in Nederland werd : "Gloed "een bestseller. Binnen anderhalf jaar verschenen maar liefst 11 drukken. Uitgeverij De Wereldbibliotheek heeft inmiddels ook een andere roman van Márai laten vertalen: De erfenis van Eszter. In dat boek zijn opmerkelijk veel paralellen te vinden met Gloed. Ook hierin is sprake van een ontmoeting na vele jaren, ook hier is passie in het spel (tussen man en vrouw) en is er een andere vrouw bij betrokken. En ook hierin vindt je een vertrouwenwekkende oudere figuur die bij de familie hoort, zoals Nini in Gloed. Inmiddels heeft Márais werk een vaste plaats in de Europese literaire canon van de 20ste eeuw veroverd.
Bibliografie :
"Gloed" (2000, vert. Mari Alföldy) oorspronkelijke titel: "A gyertyák csonkig égnek".
"De erfenis van Eszter" (2000, vert. Mari Alföldy) oorspronkelijke titel: "Eszter hagyatéka".
"Land, land!..." (2002, vert. Mari Alföldy) oorspronkelijke titel: "Föld, föld!..."
"De opstandigen" (2003, vert. Henry Kammer) oorspronkelijke titel: "A zendülők"
"De gravin van Parma" (2004, vert. Margreeth Schopenhauer) oorspronkelijke titel: "Vendégjáték Bolzanóban"
"Kentering van een huwelijk" (2005, vert. Henry Kammer) oorspronkelijke titel: "Az Igazi/Judit"
"De nacht voor de scheiding" (1939/2006, vert. Lászlo Székely en Madelon Szèkely-Lulofs ) oorspronkelijke titel: "Válás Budán" " Embers -2003 "Casanova in Bolzano -2005 "The Rebels -2007
Harding's novel is a beautiful reminder of the nature of solitude in the human mind
A beautiful, ghostly tale, The Solitude of Thomas Cave brings us back to the beginning of the modern world, in a story infused with the violence, power and beauty that define both man and nature.
***
Augustus 1616.- De Noordlijke IJszee rond Spitsbergen vriest langzaam dicht, het daglicht wordt schaarser. Het jachtseizoen zit erop en de walvisvaarder Heartsease maakt zich op voor de thuisreis naar Engeland. Het wordt tijd te vertrekken voordat de helse winter invalt en het schip vast komt te zitten in het poolijs. Iedereen en alles is klaar, behalve Thomas Cave want die is een weddenschap aangegaan met de rest van de crew dat hij een winter kan overleven in dat ijskoude, onherbergzame, eenzame oord.op Groenland. Iets wat niemand tot nu toe heeft gepresteerd. Als het schip wegvaart en het stille figuurtje van Cave op de kade achtergelaten wordt met provisie , en een dagboek waarin hij , mocht hij het niet overleven zijn verhaal kan doen, verwacht geen van de zeebonken dat zij Cave levend terug zullen zien. Als de poolnacht valt en de temperatuur tot ver onder het vriespunt daalt, begint de eenzame strijd van Thomas Cave tegen de kou. Cave's winter wordt zwaar, loodzwaar, maar prachtig. Hij is opgegaan in de hem omringende natuur, en gewend geraakt aan het grote niets, de duisternis van de poolnacht, de oorverdovende stilte en de harmonie van de ongereptheid. Uitgestrekte vlaktes, de wind, sneeuwbuien, en ijsberen als enige levende wezens waren zijn dagelijkse werkelijkheid. Maar net als zijn eigen gedachten, werd ook de onwerkelijkheid deel van zijn leven. Cave's jonge vrouw en zoon, beiden in het kraambed overleden, kwamen zijn eenzame uren opvullen.
Geestesverschijningen die zo reëel werden als de werkelijkheid en die hij niet heeft kunnen verjagen, totdat hij geen andere keus had dan zijn spoken toe te laten. Zelfs - of juist - in het meest godverlaten oord valt het verleden niet af te schudden . Maanden is de zon uit zijn gezichtsveld weggebleven, en als zij terugkeert, keert zij terug met de vogels, zeehonden, rendieren en veel meer nieuw leven, en lijkt ook de geestelijke pelgrimstocht van Cave ten einde. Hij heeft viool gespeeld voor zeehonden die nieuwsgierig hun kopje boven het ijskoude poolwater uitstaken, en het waren de zeehonden die zijn collega's uit wreed plezier hebben afgeslacht toen hij nog met hen op het schip zat, voordat hij tekende voor zijn periode van solitude. Wrede passages ja, een ecco homine als een mokerslag, een j'accuse, die het boek een briljante meerwaarde geven.
In het tweede gedeelte van het boek is Harding weer terug onder de levenden, maar hij kan niet meer tussen de mensen aarden. Zijn intense liefde voor de natuur is omgeslagen in een bepaalde vorm van misantropie. Dat zijn omgeving hem met argwaan bekijkt omdat hij als ander mens is teruggekeerd, maakt zijn sociale gevoel er niet makkelijker op.
The Solitude of Thomas Cave is een verhaal dat in een uithoekje van de poolstreek vele eeuwen heeft liggen wachten totdat het verteld zou worden. Harding heeft een verbluffende verbeeldingskracht aan de dag gelegd over hoe het moet zijn geweest om rond 1600 een eenzame poolwinter te overleven. In haar dankwoord refereert ze aan geschriften van reeds lang overleden zeelui die ze heeft geraadpleegd, maar die zullen haar hun bevindingen niet zo gedetailleerd hebben voorgekauwd. Het is toch echt haar magistrale talent dat The Solitude of Thomas Cave tot zo'n literaire prestatie maakt.
Hardings schrijfstijl is bijna poëtisch, terwijl de roman bij vlagen toch ook erg wreed is. Dit zijn walvisvaarders van rond 1600; Greenpeace, het WNF en de vurige pleidooien van Al Gore zijn nog in geen velden of wegen te bekennen. Maar wie Hardings roman in handen krijgt, zou 1000x maal eerder een donatieformulier invullen dan door al die huidige eco-campagnes bij elkaar.
Georgina Harding, een jonge schrijfster uit Brooklyn, heeft twee non-fictie titels op haar naam staan;- Tranquebar: A Season in South India en In Another Europe.. De 51 jarige Harding is altijd al een avonturierster geweest. Ze schreef dus reisverhalen over Indië en Roemenië , alvorens ze dacht dat fictie interessanter was. Het was dan ook tijdens haar verblijf in Tranquebar,Tamil Nadu,dat ze de 400 jaar oude anecdote hoorde over een onbekende Engelse zeeman , die voor een weddingschap , de ijzige beslotenheid en eenzaamheid van een poolwinter op Groenland zou overleven. Stilaan groeide dit idee uit tot haar debuutroman; "The Solitude of Thomas Cave " en daarmee is een nieuwe literaire ster boven Brooklyn verrezen. Met schrijvende leeftijdgenoten Jonathan Safran Foer en Nicole Kraus, ook gevestigd in Brooklyn, is het alsof er een nieuwe Bloomsbury Group in de New-Yorkse wijk is ontstaan. Hardings schrijfstijl is bijna poëtisch, terwijl de roman bij vlagen toch ook erg wreed is. Harding wilde zeker geen historische roman schrijven ( vol met veel prachtige kostuums en periode details) noch een zeemansverhaal. Zij wijdde haar aandacht meer aan de filosofische kant ervan . Zo wordt er geen polemiek gevoerd over de walvisjacht. Als grote Melville-fan , toont ze interesse in de ervaringen van Cave en tracht zich in zijn leefwereld in te leven., en beslist daarom ook nooit Spitsbergen als toerist te bezoeken . ' Thomas Cave's eiland was onberoerd gebied en ik wilde het dan ook zeker niet schaden met er teveel aandacht naar te trekken , zegt ze . I think it works as a mythic place. .
Roelof, jij bent de zoeker van ziek! Jij bent de man met de scherpe blik! Mis jij één zieke bol, dan ben je verantwoordelijk voor een compleet geruïneerde oogst.
uit Ziekzoekers
De daad zelf is heel eenvoudig. Uit een la pakte de veredelaar een wattenstokje en hij roerde ermee in de kelk van de tulp alsof het een kopje was. Het stuifmeel van de ene bloem smeer je op de stamper van de andere. De grote vraag is: met wie kruis je? Wat wil je? Welke eigenschappen breng je samen?
***
Zelf afkomstig uit de Bollenstreek besloot Goemans een boek te schrijven over de dreigende teloorgang van het typische landschap met al die gekleurde vlakken, sinds talrijke projectontwikkelaars hun zinnen op het gebied hebben gezet.Maar wat een journalistiek boek zou worden, werd een verrassend degelijke roman, Ziekzoekers getiteld.
Ziekzoekers zijn bollenboeren die feilloos de ziektes herkennen die bloembollen kunnen treffen. Wat te denken van ziektes als snotbol, kurkstip of zwartrand? Ze liggen altijd op de loer, klaar om de miljoenenopbrengst van een oogst te ruineren. De debuutroman van journalist Anne-Gine Goemans heet Ziekzoekers en is daarmee ook een metafoor voor alles wat er mis kan gaan in de wereld van een van Nederlands grootste exportproducten.
Waar die streek doorgaans een traditioneel decor biedt, laat Goemans de oer-Hollandse omgeving zien als een rauwe en eigentijdse plek. De verhoudingen in de familie Zeevoet - in heden en verleden, in Nederland en Amerika - komen door wilde plannen en het grote geld onder druk te staan.
Ogenschijnlijk gaat het om een traditionele omgeving, een beetje oud-Hollands. Lieflijk, onschuldig. Maar in werkelijkheid is het een broeierig gebied dat vol zit met krankzinnige verhalen, diep familieleed en grootscheeps bedrog. En het contrast wordt des te scherper als je dat afzet tegen die miljoenen keurig in rijen neergezette bloemen.
Het boek vertelt het verhaal van twee generaties bollenboeren. .De geschiedenis begint in de eerste helft van de vorige eeuw,en wordt met een mooie regelmaat onderbroken door gebeurtenissen in het heden. Het is menselijk en herkenbaar geschreven. Ironie viert hoogtij. Knap hoe tijdens de dialogen de gedachten van de hoofdpersonages afdwalen en een verhaal op zich vormen. Organisch groeien de tijden naar elkaar toe. Hoofd van de familie is Max Zeevoet ,voormalig directeur van Zeevoet Tulip International te Hillegom.Hoewel het bedrijf tegenwoordig in handen is van de zoon, Roelof, houdt Max zijn zaak vanuit Amerika, waar hij met zijn tweede vrouw woont, nog altijd scherp in de gaten. Zoon , Roelof , gescheiden, voortdurend geil, dikwijls dronken en behept met vliegangst, is niet bepaald de aangewezen figuur om het bedrijf te leiden.Het gevoel in de schaduw van zijn vader te opereren,doet Roelofs eigenzinnigheid opvlammen. Hij neemt en aantal initiatieven, waaronder het moderniseren van het toch wat tuttige bloemencorso.Daarnaast weet hij de bloembol op het menu van een eetcafé te krijgen en laat hij in opdracht van het bedrijf een immens panorama schilderen. In een mum van tijd is de bol terug van weggeweest.
Al die vertutte attracties zouden gebaat zijn bij zo'n type als Roelof of zijn geestelijke moeder Goemans, die aan ideeën geen gebrek heeft.Een écht grote dienst bewijst de bollenjongen de streek door een projectontwikkelaar en een dame van een beleggingsfonds te slim af te zijn.Onbedoeld steken vele investeerders hun geld in het behoud van het landschap. Jammer dat het fictie is. Want , ach die bollen , die heerlijke bollen. Dan de oudjes.Het verleden wordt gerepresenteerd door Roelofs moeder, Vera Verkerk, die als een dochter van een bollenboer naar Amerika trok om zaken te doen. Passages die in het verleden spelen laten een glimp zien van het oude Nederland, van het ploeteren op de velden, en de vanzelfsprekende acceptatie dat je niet alles onder controle kunt hebben, zoals de moderne mens geneigd is te denken. Dat is een fraaie boodschap die Goemans haar lezers en passant meegeeft.
Indrukwekkend is het de levensloop van de autistische Leo te volgen en te beseffen hoeveel impact dat heeft op het bestaan van de gezinnen waar hij deel van uitmaakte.Een hele bijzondere en ontroerende passage is het moment in de kerk bij het overlijden van Leo en de toespraak van Albert.
In dergelijke scenes is ze waarlijk bevlogen, en lijkt het alsof de woede van haar bolboerende voorvaderen zich samenbalt en de frustratie van het harde bestaan er absoluut uit moet : " Mens wat weet jij nu van angst. Weet je wat angst is ?Twaalf kinderen moeten voeden terwijl je bollenschuur is afgebrand en je katholieke buren zich verkneukelen om je ondergang en je doodzieke jongste kind nog dunner is dan de spijlen van zijn ledikant. Op andere momenten treedt de jounaliste Goemans meer op de voorgrond. Bijvoorbeeld wanneer het om meer zakelijke informatie gaat, zoals het opzetten van fondsen, of de eigenaardigheden van projectontwikkelaars.
Soms maakt het een iets angstige indruk, dat vasthouden aan journalistieke gedegenheid.Maar in het algemeen is de afwisseling in Ziekzoekers in balans.Daarbij komt dat men niet snel aan die kleurige en vriendelijke Hollandse bollenstreek denkt als locatie voor een roman waarin vervreemding tussen familieleden op tragische maar ook hilarische wijze literair gestalte krijgt. .Men krijgt al lezend het beeld voor ogen van deze roman als een kleurrijk schilderij. Ieder hoofdstuk voegt een trefzekere verfstreek toe aan de evenwichtige, goed doordachte compositie. Kleurrijk als de bollenvelden zelf, ontvouwen zich de levens van de Zeevoet-familieleden.
.Door de prettige, vlotte stijl waarin Goemans het boek geschreven heeft, lees je gemakkelijk door de paginas heen. Door de aanwezigheid van de vele personages is er altijd iemand om je mee te identificeren en door de vele verhaallijnen bevat Ziekzoekers voor iedereen wel een aantal aantrekkelijke en interessante hoofdstukken.
Die afwisseling is er niet alleen in toon en tijd, maar ook in mentaliteit.
De mentaliteit van de ouderwets hardwerkende Max is totaal anders dan die van de modern creatieve Roelof.
Goemans verhaalt over meer dan alleen de bollenvelden, en dat maakt Ziekzoekers een mooi contrastrijke roman, netjes doorwerkt -zoals het hoort. Voor een tikkeltje meer bezieling zou Goemans in een volgende roman best mogen vertrouwen op die familiair bepaalde opgewondenheid. Daarin schuilt iets minder keurigs, iets waar ze haar verbeelding verder mee kan aansturen.Op welk oeuvre Anne-Gine Goemans later zal kunnen bogen is vooralsnog een vraag maar Ziekzoekers is een eerste granieten bouwsteen daarvan.In deze dramatische familieverhoudingen komt uiteindelijk op natuurlijke wijze de ontroering alsnog bovendrijven, een psychologische krachttoer die meer dan prijzenswaardig is en naar een nieuw oeuvre doet verlangen.
Anne-Gine Goemans
(1971) is journaliste en moeder van drie kinderen. Ze werkt onder meer voor VolkskrantMagazine en geeft les bij het Centrum voor Communicatie & Journalistiek in Utrecht. Ze groeide op aan de rand van de Bollenstreek waar haar familie een bedrijf runde dat bloembollenverpakkingen fabriceerde. Aanvankelijk was Anne-Gine helemaal niet van plan een roman te schrijven. Ze wilde, trouw aan haar vakgebied, een journalistiek boek schrijven over de teloorgang van de bollenstreek, waar projectontwikkelaars de overhand krijgen over de traditionele bollenkwekers. Maar er was niet alleen dat. Er was ook een grote fraudezaak, en er was haar eigen verbondenheid met de streek. En er was de liefde voor schrijvers als Annie Proulx, die zo feilloos hun enorme hoeveelheid research weten te verwerken in meeslepende verhalen over karakteristieke mensen. Een voorliefde die Anne-Gines eigen stijl en gedachten over haar verhaal steeds meer richting fictie stuurden.
Tineke Hillegers-Zijlmans en Frieda Kleinjan-van Braam
ISBN 9789045800011
***
Spanje ontpopt zich zo langzamerhand als het land van de historische roman. Het zoveelste talent dat zich op dit populaire genre heeft gestort, luistert naar de naam Emilio Calderón. Anders dan veel van zijn Spaanse collegas situeert Calderón zijn roman niet in het historische Barcelona, maar in Rome. Wel speelt de stad van Gaudí een voorname bijrol in De kaart van God. De jonge architect José Hurtado Mendoza, neemt in 1936 als de Spaanse burgeroorlog uitbreekt, zijn toevlucht tot de Spaanse Academie in Rome.
In de Academia Espanola in Rome ontmoet hij de mooie Montserrat (Montse) Fabregas., een antifascitische bibliothecaresse en op wie hij al snel verliefd wordt. De tweede wereldoorlog heeft al snel zijn weerslag. Omdat de situatie in Italie met de dag slechter wordt heeft de Academie besloten ,om aan het geld te komen voor voedsel en brandstof ,een aantal boeken te verkopen. De mooie Montse mag de boeken uitzoeken en er wordt geloot, wie met haar mee gaat naar de boekhandel. Jose Maria is de gelukkige. Als een verliefde schooljongen draagt hij de boeken voor haar. Hieronder bevindt zich een uniek exemplaar uit 1556 waarin de locatie wordt onthuld van de kaart van God. Aan deze kaart worden magische krachten toegedicht: de bezitter wacht zogenaamd de wereldheerschappij. Het is om die reden dat niemand minder dan Heinrich Himmler interesse heeft getoond. Aan de charmante prins Junio Vivarini de opdracht het Derde Rijk van de felbegeerde kaart te voorzien. Bij de boekhandelaar,Marcello Tasso ,blijkt al snel dat prins Junio Valerio Cima Vivarina bijzonder veel interesse stelt in dit boek. Vanaf het moment dat ze kennis met hem maken, lopen de gebeurtenissen uit de hand en belanden ze in een web van politieke intrige, liefde en verraad, in een spel waarin José en Montse niemand meer kunnen vertrouwen, prins Junio niet, maar ook elkaar niet.
Staand aan het graf van Keats krijgen ze te horen dat het boek "de kaart van God" zou zijn. De kaart geeft de bezitter almacht. In een periode waarin iedereen naar macht hunkert, willen Montse en Hurtado voorkomen dat het boek in verkeerde handen komt., maar voor ze er erg in hebben , worden ze als spionnen ingezet bij de partijen die een onstilbare honger naar macht hebben. Russische spionnen, Vaticaanse bibliothecarissen en leden van de Duitse SS stellen hun standvastigheid aardig op de proef.
"De kaart van God", is een uitermate geslaagd debuut. Calderóns goed geschreven en uitstekend vertaalde roman boeit, intrigeert en is leerzaam bovendien. Immers, de historicus Calderón laat niet na allerlei interessante wetenswaardigheden over het Rome van voor en tijdens de oorlog door zijn verhaal te weven. Hij weet de sfeer en politieke situatie van de stad uitstekend te beschrijven, net als de ellende waarin het verkeerd ,zonder afbreuk te doen aan de intrigerende driehoeksverhouding tussen Hurtado, Montse en prins Junio. De drie raken uiteindelijk verstrikt in een web van leugens en verraad. Niets is wat het lijkt en bijna iedereen heeft wel een verborgen agenda. Het antwoord op de vraag Wie speelt hier eigenlijk met wie? komt uiteindelijk als een verrassing
Emilio Calderón rijgt in zijn culturele roman geschiedenis en mythen aaneen, maar laat ook een hoofdpersoon zien die een antiheld is, een gevoelige jongen die in een wereld is beland waarin hij niet thuishoort.Al voor verschijning kochten meer dan vijftien internationale uitgeverijen het boek in.
Emilio Calderón (geb. 1960) in Malaga is historicus en heeft een grondig onderzoek verricht om deze veelomvattende roman zijn eerste voor een volwassen publiek, hij heeft al een aardig aantal (nog niet in het Nederlands vertaalde) jeugdboeken op zijn naam staan te kunnen schrijven. Hij is één van de oprichters van de uitgeverij Cirene waarbij hij werkt als redacteur. Hij is manager geweest van een telefoonmaatschappij en in zijn vrije tijd is hij ook acteur. In 1980 volgde hij een theater workshop en liet zich ook in met fotografie. In 1985 ordende en catalogeerde hij de bibliotheek van het Gemeentelijke archeologisch museum. In 1990 werkte hij onder direktie van architect Javier Vellés., aan een project om de versterking van Mellila te herbouwen.
Romans :
*
El fantasma de cera .(2002)- Het wassen spook .- kinderboek
*
La momia que me amó (1998).-De mummie die mij beminde - The mummy Who Loved Me.
*
Con los animales no hay quien pueda (1996) .- Niemand kan zonder dieren- With animals no one can.
*
Retrato de un detective enamorado ( 1999) .-Portret van een verliefde detective- Portrait of a detective in love.
* Julieta sin Romeo (2007).- Juliette zonder Romeo- Without Romeo Juliet.
*
Continúan los crímenes en Roma -(2004) -Steeds meer misdaden in Rome-. Continuing crimes in Rome.
*
Roma no paga traidores. -(Rome betaald geen verraders-) Rome does not pay traitors.
* Verdigo-- Waanzin -Dizziness
* El último crimen de Pompeya- . The latest crime of Pompeii.
*
Deporte y límites-. Sport and bounds.
*
Los okupantes .(2005)
* El cazador de sombras (2007).- The hunter shadows.
*
El cielo encendido y otros misterios (2004) .- The sky lit and other mysteries.
* El misterio de la habitación cerrada - .- Het geheim van de gesloten kamer-The mystery of the closed room
*
El mapa del creador .( 2006) .- De kaart van god - The Map maker
"Nighttime is My Time "-2004 Uitgave : Simon and Schuster - New York
vert. : Karin Breuker -
PAPERBACK / 335 pag
'
I am The Owl', he would whisper to himself after he had selected his prey, 'and nighttime is my time.'"
***
Een schoolklas van Stonecroft Academy komt na twintig jaar tijdens een reünie weer eens bij elkaar. Er hangt iets in de lucht .Eén van de vrouwen die zou geëerd worden, Alison Kendall , een Hollywood agente , wordt s' morgens dood aangetroffen in haar zwembad. In heel Amerika blijken er vrouwen te verdwijnen.Op het eerste gezicht lijken het gevallen die niets met elkaar te maken hebben.-of toch ? Pas dan blijkt dat er wel erg veel klasgenoten een onnatuurlijke dood zijn gestorven. Toeval? Of...Jean Sheridan, een prominente historica realiseert zich dat zij zelf misschien wel is ontkomen aan een gruwelijk lot en vraagt zich af of het haar belager misschien bij andere vrouwen wel gelukt is., ze gaat op onderzoek uit maar moet daarvoor pijnlijke en persoonlijke herinneringen uit het verleden ophalen. Haar onrustig gevoel wordt aangewakkerd wanneer ze een anonieme fax ontvangt , die verwijst naar haar dochter, die ze twintig jaar terug voor adoptie aangaf... Op het Award- dinner wordt Jean Sheridan voorgesteld aan Sam Deegan , een detective , voor wie de moord op een jonge vrouw , wel eens de sleutel zou kunnen zijn naar de identiteit van de Stonecroft killer . Jean is er zich niet van bewust dat tussen de eerbiedwaardige gasten bij het dinner, ze ook " The Owl " - De Uil , begroet , een moordenaar die zijn prooi bijna te pakken heeft en zijn wraakactie tegen de Stonecroft vrouwen , die hem bespot en vernederd hadden bijna volbracht heeft --hij wacht alleen nog op Jean zijn laatste doel.
In : "Verdwenen in de nacht " is Mary Higgins Clark - de Koningin van de Spanning - op haar allerbest: een superspannende thriller met vreemde toevalligheden die leiden tot een huiveringwekkende intrige.
Mary Higgins Clark ,is geboren op 24 december 1927en groeide op in the Bronx , New York en is van Ierse afkomst. De Ieren zijn van nature verhalenvertellers, zegt Mary , en ze beschouwt haar Ierse afkomst belangrijk voor haar schrijven. Ze verloor haar vader toen ze tien was en haar moeder had het moeilijk met de opvoeding van Mary en haar twee broers Na haar middelbare studies leerde Mary verder voor secrataresse , zodat ze een job kon vinden om haar moeder financieel te kunnen bijspringen. Na drie jaar werken in een advertentie agentschap kreeg ze de reiskoorts te pakken.
In het jaar 1949 werd ze stewardess bij Pan American Airlines internationale vluchten. Ze leerde de wereld kennen op haar vluchten naar Europa, Afrika en Azië.Zo maakte ze de revolutie in Syrië mee, en was ze aan boord van de laatste vlucht naar Tchechosovakije alvorens het ijzeren gordijn viel. Ze vloog een jaar lang alvorens te huwen met haar buurjongen Warren Clark , die negen jaar ouder was en die ze kende sinds ze zestien was.
Kort naar haar huwelijk begon ze korte verhalen te schrijven en ze verkocht haar eerste verhaal aan Extension Magazine in 1956.In 1964 stierf haar echtgenoot aan een hartaanval en liet haar als jonge weduwe met vijf kinderen achter. Ze ging uit werken schreef er radio-scripts en besloot dan ook maar boeken te gaan schrijven. Elke morgen, van vijf tot zeven zette ze zich aan haar schrijftafel , waarna ze de kinderen naar school bracht.
Haar eerste roman : Aspire to the Heavens " was een biografisch werk over het leven van George Washington. Where Are the Children?, een suspense-thriller is een bestseller en zou een keerpunt worden in haar leven en carriére.Mary besloot , nadat ze reeds haar hele leven aan de opvoeding van haar kinderen wijdde , iets voor zichzelf te gaan doen.
In 1974 liet ze zich inschrijven aan de Fordham University in Lincoln Center en behaalde er een B.A. .summa cum laude in 1979 in de Filosofie. Ze is lid van " the Board of Regents van St. Peter's College en bezit dertien ere-doctoraten. In november 1996, na vele jaren weduwschap , hertrouwde ze met John J. Conheeney , een gepensioneerde CEO van Merrill -Lynch Futures.
Ze wonen nu in Saddle River, New Jersey , maar bezitten ook een appartement in Manhattan en zomerhuizen in Spring Lake( New Jersey en Dennis( Massachusetts) . .Samen hebben ze een grote familie - Mary Higgins Clark heeft vijf kinderen , waarvan Carol Higgings Clark ook schrijver is , en zes kleinkinderen. Haar man heeft vier kinderenen negen kleinkinderen.
" L'homme à l'envers "
Uitgevers: De Geus -mei 2007
Paris : Hamy, 1999.
ISBN: 9789044503 - Vertaler: Rosa Pollé
***
Fred Vargas is de ongekroonde koningin van personages die ogenblikkelijk onder je huid kruipen. Zo maakte Vargas furore met commissaris Adamsberg, geboren in de Pyreneeën, een eersteklas chaoot, amper groot genoeg om het politiekorps te mogen vervoegen en voorzien van gelaatstrekken die op geen enkele manier met elkaar harmoniëren. Adamsberg treedt ook aan in De omgekeerde man, maar eigenlijk is de hoofdrol daar weggelegd voor Camille. Adamsberg en Camille hebben een aan-uit-relatie. Diep in hun hart weten ze dat ze voor elkaar geschapen zijn, maar door hun levenswijze komen ze elkaar maar heel af en toe tegen. Zoals in De omgekeerde man. Camille vond een huisje in een dorpje in les Alpes-Maritimes, ver van het Parijs van Adamsberg, en leeft daar deels als muzikante, deels als loodgieter. Haar nieuwe vriend Lawrence is een zwijgzame Canadese bioloog die naar Frankrijk kwam om een roedel wolven te bestuderen. Hij verloor zijn hart, niet alleen aan de wolven, maar ook aan Camille.
In de Provençaalse Alpen wordt de boerenbevolking in het natuurpark Mercantour geterroriseerd door een wolf .Hij valt schapen aan en heeft het vooral op ooien gemunt. De dorpbewoners starten met een klopjacht. Het beest krijgt al snel reuzenproporties, en dan is het nog maar een kleine stap naar een weerwolf. Als schapenboerin Suzanne door de wolf wordt gedood, kan de sensatiepers niet meer beteugeld worden.
Twee schitterende personages, Soliman, de geadopteerde zwarte zoon van de schapenboerin, en De Waker, haar beste herder, willen de weerwolf achterna. Jammer genoeg kunnen ze niet autorijden en daarom vragen ze Camille mee als chauffeur. Met een tot camper omgebouwde beestenwagen rammelen ze over steile bergpassen, terwijl de lucht van schapenvet bijna niet te harden is. De interactie tussen dit trio, Camille, Soliman en De Waker, wordt door Vargas pen in je bewustzijn geëtst. De manier waarop de oude Waker de jonge Soliman in toom houdt (Respect!), de gevoelens die Camille oproept bij de jongeman, hoe ze elk hun plekje veroveren in de kamion het is om nooit meer te vergeten. Commissaris Adamsbergs aandacht wordt door de voorvallen getrokken omdat ze hem doen terugdenken aan zijn geboortestreek, de Pyreneeën. Camille vraagt hem noodgedwongen en ten einde raad om hulp.
Vanaf dan vult hij op wonderbaarlijke wijze het trio aan en stevent het boek af op een prachtige ontknoping. Vargas is genieten, van begin tot eind. Haar onvergetelijke personages, de licht absurde situaties waarin ze terecht komen, de adembenemende omgeving, de klaterende dialogen en niet te vergeten de ronduit pakkende taal maken haar boeken tot meesterwerken.
. Goed nieuws voor de liefhebbers: in het voorjaar van 2008 brengt De Geus de vertaling van " Dans les bois éternels "uit.
Fred Vargas, geboren in Parijs op 7 juni 1957 als Frédérique Audouin-Rouzeau , is een Franse historicus , archeologe en schrijfster van politieromans de zgn " rompol 's ". Het is in Frankrijk niet ongebruikelijk om de afkorting Fred voor de vrouwelijke naam Frédérique te gebruiken, terwijl Vargas , afkomstig is van een Ava Gardner karakter in :The Barefoot Contessa .,en het pseudoniem is dat door haar tweelingzuster, Joëlle Jo Vargas, een schilder, is aangenomen.
Ze is gespecialiseerd in dierlijk gebeente en werkte aanvankelijk voor het Frans Nationaal Wetenschappelijk Onderzoek Centrum (CNRS), vanaf 1988. Onderzoek daarvan levert haar informatie op over de handel en cultuur van twaalfde-eeuwse dorpen. Later ging ze naar het Institut Pasteur, als eukariotisch archaeologe.Ze startte een project over de epidemiologie van de Zwarte Dood en Builenpest wat resulteerde in een werk dat als maatgevend op het gebied van onderzoek over dit onderwerp wordt beschouwd: Les chemins de la peste (2003) Haar boeken werden in tweeëntwintig landen vertaald.
Les Jeux de l'amour et de la mort, (1997), (Prix du festival de Cognac) Ceux qui vont mourir te saluent,(2001) Les quatre fleuves,(2000)-(Prix Alph-Art du meilleur scénario au festival d'Angoulême 2001) Petit Traité de toutes vérités sur l'existence,( 2001)(Essay) Critique de l'anxiété pure, (2003) La Vérité sur Cesare Battisti , (2004)
De Boekerij Uitvoering:Paperback, 512 blz. ISBN: 9029059834
She is good with descriptions using a technique that lets you visualize a similar face, thing or event-- some are a real chuckle, some a little annoying.
*** Twee arbeiders hebben op het terrein van Le Grand Seminaire in het centrum van Montreal de resten van een lijk aangetroffen. Temperance Brennan , forensisch antropoloog van het gerechtelijk laboratorium,constateert tot haar afgrijzen dat het lichaam geen hoofd meer heeft en dat ook de ledematen zijn verwijderd. Als ze het terrein afspeurt, ontdekt ze in een vuilniszak het hoofd dat bij het lichaam van een vrouw hoort Zodra Temperance een autopsie heeft uitgevoerd , geeft ze het resultaat door aan de doorgewinterde rechercheurs Claudel en Charbonneau om de identiteit van het slachtoffer te achterhalen. .Ze roept bovendien de hulp in van een gerechtelijk tandarts die het gebit vergelijkt met dat van vrouwen die het laatste half jaar zijn verdwenen.
Gedurende het onderzoek signaleert Temperance opmerkelijke overeenkomsten tussen het lijk van de dode vrouw en dat van een zestienjarig meisje op wie zij het jaar daarvoor autopsie deed. Werden beide vrouwen het slachtoffer van dezelfde moordenaar ?
De thrillers van Kathy Reichs bevatten een hoop wetenswaardigheden en flink wat humor. Inmiddels zijn er al in 30 talen vertalingen uitgebracht. Haar debuut 'Déjà Dead' won in 1997 de Arthur Ellis Award (Canadese literatuurprijs) voor het beste debuut.
Kathy Reichs
(Kathleen J. Reichs)-1950, is geboren in Chicago en is net als het hoofdpersonage uit haar thrillers , Temperance Brennan, een forensisch antropologe .Over dat laatste personage wordt sinds 2005 een succesvolle televisieserie uitgezonden, genaamd Bones.
Haar eigen leven heeft veel overeenkomsten met dat van de heldin van haar thrillers, Temperance Brennan., net als zij werkt ze zowel in Noord-Carolina, in het zuiden van de Verenigde Staten, als in Montreal (Canada) Reichs is daarnaast hoogleraar antropologie aan de Universiteit van Noord-Carolina in Charlotte. Ze trad op in Rwanda op het UN's Genocide Tribunal , en ze was lid van het Disaster Mortuary Operational Response Team bij de ramp met het World Trade Center.
(met Rita Mae Brown,Jennifer Crusie,Linda Fairstein,Lisa Gardner, Heather Graham, Kay Hooper, Katherine Neville, Anne Perry, Julie Smith en Tina Wainscott
* Merciless * - Broken Angels * van Richard Montanari
Merciless
(US-2007) -Broken Angels ( UK)
Uitgeverij : Ballantine Books
Hardcover : 399 pagina's
ISBN10: 0345492404 | ISBN13: 9780345492401
A relentlessly suspenseful, soul-chilling thriller that hooks you instantly
Tess Gerritsen
Richard Montanari coils back in time to deliver a fiendish mystery, a shattering revelation, and one hell of a wild ride.
***
Op een koude ijzige decembernacht , zit Karen aan de oever van de Schuykill rivier in Philadelphia . Een wondermooie , stralende jonge vrouw , starend naar de boonwitte wintermaan. Gekleed in haar golvende jurk , lijkt ze een sprookjesprinses, ze zit er als bevroren in de tijd . Bedekt met een glinsterende patina van ijs kan op het eerste gezicht dan ook niemand opmerken dat ze dood is.
Agenten Kevin Byrne en Jessica Balzano van de moordbrigade krijgen de opdracht klaarheid in de zaak te scheppen, waarbij ze een overvloed aan enge, verdraaide feiten moeten zien bloot te leggen. Eén ding blijft echter een raadsel - de identiteit van de moordenaar.
Opwaarts de rivier , bij een verlaten waterleiding wordt een nieuw slachtoffer gevonden met een onwaarschijnlijk voorwerp in haar gesloten handen. Terwijl ze trachten beide slachtoffers aan elkaar te linken en pluizend in de agenda van de misdadiger volgen Byrne en Balzano steeds verder zijn spoor en belanden in een verleden van duistere, op een paar na ,vergeten misdrijven. Het schrikwekkende verleden wordt opnieuw levend wanneer de vindingrijke doder zijn storm van razernij laat neerkomen in de straten van Philadelphia.Bij het schiften van verdachten en voorvallen brengen Byrne en Balzano een schokkend geheim van twintig jaar geleden -een erfenis van kwaadwillige,koelbloedige vergelding- aan het licht.
Hoe verder ze hun tocht langs de oevers van Schuykill River voortzetten , hoe dichter ze naderen tot de meedogenloze schurk van hun stoutste nachtmerries .
Sluit alle deuren en laat de lichten branden !
Montanari's vlijmscherpe , schokkende thriller houdt je de hele nacht wakker .
Richard Montanari,
werd geboren in Cleveland, Ohio, woonde enkele jaren in Engeland, en publiceerde in 1996 zijn eerste thriller. In 2005 brak hij wereldwijd door met The Rosary Girls (Passiespel).
Naast boeken schrijft Richard Montanari ook kritieken, artikelen en essays, die o.m. in de Chicago Tribune, de Seattle Times en vele andere kranten verschijnen. In het voorjaar van 2007 kwam zijn nieuwste boek uit, Merciless. In 1996 ontving hij de OLMA in de categorie 'Best Mystery'. Richard Montanari is schrijver van thrillers, essays en scenarios. In 2006 debuteerde hij in Nederland en België met de ijzingwekkende thriller Passiespel, over de moord op katholieke schoolmeisjes in Philadelphia. Zijn boeken zijn in meer dan 20 landen uitgegeven
"A puzzling mystery, intriguing characters and a fascinating background combine to make The Bone Garden Gerritsen's most compelling work to date."
*** Tess Gerritsen's nieuwste historische mystery-thriller verschilt in dit opzicht van haar vorige - dat het gebeuren zich afspeelt in twee verschillende tijdsperiodes -de 21-ste en de 19e-eeuw . Als medicus , geeft de schrijfster , de lezer een voorproef van de vooruitgang tijdens de laatste 175 jaren in de medische wetenschappen , door de medische school , geneesheren en patiënten anno 1830 te verplaatsen in de huidige tijd. De verschillen in sociale klassen, de vooroordelen tegen etnische groepen ,de medische wanpraktijken en de harde overlevingsstrijd maken alle integraal deel uit van de flash-back tijd die in deze roman beschreven wordt. Julia Hamills ,ontgraaft bij werkzaamheden in de tuin van haar nieuwe huis in Massachusetts een menselijk skelet . De getrainde , medische onderzoekster en lijkschouwerster , Maura Isles , meent dat de overblijfselen afkomstig zijn van een vrouw die reeds bijna twee eeuwen terug vermoord is. Nu rijzen de vragen op - Wie was deze vrouw? Door wie en waarom is ze vermoord ? Wat volgt zal je echt kippenvel doen krijgen. We keren terug naar de jaren 1830 , naar de Harvard Medical School , in Boston. De student , Norris Marshall , een buitenbeentje tussen zijn welvarende studiegenoten, heeft de rangen vervoegd van de lokale lijkenpikkers , die lijken roven op de begraafplaatsen om die door te verkopen op de zwarte markt. Maar deze duistere zaakjes verbleken bij de vondst van het verminkte lijk van een verpleegster op de universiteitsgronden. Wanneer even later, een gewaardeerde dokter hetzelfde lot ondergaat , vindt Norris Marshall , dat zijn illegale handel in kadavers hem als hoofdverdachte zal aanwijzen. Om zijn onschuld aan te tonen doet hij beroep op zijn klasgenoot , Oliver Wendell Holmes , en samen gaan ze op zoek naar de echte maniak.
In het hedendaagse Boston - -, tracht Julia met de hulp van relaties van de vroegere huiseigenaar klaarheid te brengen in haar zoektocht naar de waarheid omtrent het gevonden skelet in de tuin. We moeten er wel bijzeggen dat zowel in de historische als hedendaagse verhaallijn de nodige spanning niet opgehouden kan worden om alzo een brug te slaan tussen de verschillende generaties.
Tess Gerritsen
(San Diego , 1953) is een Amerikaanse auteur van thrillers. In de Verenigde Staten zijn de meeste van haar boeken bestsellers maar ook in Europa heeft zij toenemend succes. Gerritsen is van Chinese afkomst (Gerritsen is de naam van haar man, volgens haar eigen blog) maar woont al haar hele leven in Amerika. Ze studeerde aan de Stanford-universiteit en behaalde daar in 1979 haar basisartsdiploma. Na specialisatie werkte ze op Hawaii als interniste. Toen ze zwanger werd van haar eerste kind gaf ze haar artsenwerk op. Ook haar man is arts. Ze heeft zich daarna met haar man en twee kinderen gevestigd in Maine . Hierna begon ze te schrijven. Aanvankelijk schreef ze alleen maar romantische thrillers maar toen haar eerste medische thriller een groot succes was heeft ze zich alleen nog maar toegespitst op medische thrillers.
De inspiratie voor haar eerste medische thriller kreeg ze van een ex-politieagent. Deze vertelde het verhaal over kinderen die waarschijnlijk ontvoerd werden door de Russische maffia om te dienen als orgaandonors
. Gerritsen is momenteel bezig aan een serie boeken met twee hoofdpersonen: Rechercheur Jane Rizzoli en lijkschouwer Maura Isles.
Een onthullend verhaal van een joodse vrouw uit Irak, die een van de belangrijkste moslimterrorisme-experts ter wereld is.
***
"Het was een vreemde ervaring om verkleed als moslimvrouw rond te lopen in een hotel in Chicago. Aangezien ik niet eens was wie ik voorgaf te zijn, voelde ik me nog ongemakkelijker. Ik moest mijn hoofd er goed bij houden om mijn alter ego geloofwaardig over te laten komen. De receptionist verwees me naar een tafel waar ik me kan inschrijven. Er had zich een rij gevormd. Toen ik aansloot begon ik nerveus te worden. Veel van de aanwezigen zouden Palestijns zijn. Elk van hen zou aan mijn accent horen dat ik een Irakese was. Wat als ze me daarnaar vroegen? Wat als ze me andere vragen stelden? Wat als ik struikelde over een of ander detail in mijn verhaal?"
De Terroristenjaagster
is een angstaanjagend relaas van een joodse vrouw die infiltreert in radicaal islamitische bewegingen. Haar vader werd in haar jeugd beschuldigd van spionage en is opgepakt en gemarteld, vond uiteindelijk de dood onder het regime van Saddam Hoessein. Na de executie van haar vader door handlangers van Saddam Hoessein en twee jaar huisarrest in Bagdad, besluit ze samen met haar man en gezin te vluchten. Via Iran en Israël komt ze in de VS terecht, , in de hoop daar veilig te zullen zijn van al de terreur.Het blijkt niet zo gemakkelijk om je leven in de VS op te bouwen, zonder vrienden en familie die je steun kunnen bieden. Rita gaat op zoek naar werk, en na een tijdje krijgt ze een héél uitzonderlijke baan te pakken bij een geheime dienst..
Eerst begrijpt ze niet goed wat ze moet doen op haar kantoor; niemand blijkt er erg spraakzaam te zijn over de activiteiten die daar plaatsvinden. Dan vind ze een boekje tussen de bergen rommel op het bureau dat haar is toegewezen; het is een Arabisch boekje, op het eerste zicht compleet onschuldig, maar als ze het nader bestuderen gaat, moet ze toch wel enkele eigenaardige conclusies trekken.
Zo komt ze er onder andere achter dat in Amerika liefdadigheidsinstellingen gebruikt worden om zo geld naar terroristische groeperingen door te sluizen, waaronder bijvoorbeeld Al Qaida. Om dit alles te kunnen staven met bewijzen, infiltreert ze onder een burqa in zulke groepen, natuurlijk met gevaar voor haar eigen leven, maar ook voor dat van haar man en kinderen. Vanuit haar traumatisch verleden als Joodse vrouw in Bagdad spreekt Rita vloeiend Arabisch waardoor haar aanwezigheid niet opvalt.
Op onnavolgbare wijze vertelt ze hoe ze door haar unieke kennis en ervaring van de moslimcultuur kon infiltereren in terroristische organisaties zonder ontdekt te worden. Vermomd als moslimvrouw infiltreert ze in de VS in vele radicaal islamitische groeperingen om vitale informatie te verkrijgen over banden met organisaties als Hamas, Hezbollah en AlQaeda. Gaandeweg haar infiltratie ontdekt ze de schrikbarende waarheid van de invloeden van terroristische groeperingen in de VS. Ze merkt dat talloze organisaties zich gemakkelijk in de VS op hetzelfde adres kunnen vestigen, dat mensen die het land niet in zouden mogen komen, hun activiteiten zo goed weten te verbloemen dat ze met alle plezier welkom worden geheten aan de Amerikaanse grens. De informatie die Rita via het bezoek aan conferenties, lidmaatschap en internet ontdekt is wereldschokkend. Rita, als medewerkster van een bureau terrorismebestrijding, schuift de informatie door naar verschillende officiele inlichtingendiensten die het materiaal gemakkelijke terzijde schuiven.
Haar onderzoek naar verschillende grote fundamentalistische organisaties is grondig gedaan. Waar mogelijk probeert ze materiaal in ontvangst te krijgen die haar vermoedens zwart op wit bevestigen. Met haar boek De Terroristenjaagster beschrijft Rita Katz hoe laks de Amerikaanse autoriteiten zijn, zowel voor, tijdens én nog steeds na 11 september. Want ondanks alles, hebben de Amerikanen blijkbaar hun lesje nog niet geleerd; samen werken is iets dat de officiële instanties niet doen, ook al is dat nog zo cruciaal gebleken. Ze deden dat niet voor 11 september, maar Rita toont aan dat ze dat nu ook nog steeds weigeren te doen. De Terroristenjaagster is een zeer waardevol verslag dat je een inzicht geeft in de activiteiten van de verschillende terroristengroeperingen; hoe ze werken, waar ze hun geld en hun middelen vandaan halen, Het is beangstigend om te bedenken hoever het terrorisme de dag van vandaag staat, om je te realiseren dat het niet een probleem van Amerika alleen is, maar dat er ook een aanslag kan gebeuren in je eigen achtertuin. Rita Katz doet je beseffen dat we het terrorisme over de gehele wereld zeker niet mogen onderschatten.
Genadeloos tekent de auteur, zonder wrok of haatgevoelens, de fatale fouten die de VS maakt in haar zoektocht naar terroristen en steun van landen in de strijd tegen het terrorisme.
Het boek is een echte aanrader voor iedereen die graag wat meer wil weten over de dreiging van het terrorisme zoals we dat op de dag van vandaag kennen.
Rita Katz, is geboren in 1963 in Basra, Irak ,in een welvarende joodse familie. In 1968 wordt haar vader aangehouden op beschuldiging van spionage voor Israël.en de rest van de familie wordt onder arrest gezet. Een jaar later wordt haar vader publiekelijk opgeknoopt en haar moeder slaagt er in met de kinderen naar Israël te vluchten .
In Israël volbracht ze haar militaire dienstplicht en gaat er politieke wetenschappen en geschiedenis studeren aan de Universiteit van Tel Aviv ..Later huwde ze met een student in de medicijnen.
Rita Katz woont sinds 1997 in de VS, is getrouwd en moeder van vier kinderen en is adviseur voor verscheidene overheidsinstellingen en directeur van het bekende instituut SITE (Search for International Terrorist Entities). Zij koos ervoor haar boek anoniem te publiceren uit angst voor haar leven en dat van haar vier kinderen, en om door te kunnen gaan met haar moedige pogingen terroristen in de Verenigde Staten op te sporen.
Nu haar identiteit is onthuld, is het niet duidelijk hoe haar veiligheid kan worden gegarandeerd. De uitgevers van haar boek beschouwen dit als een persoonlijk drama voor haar en haar gezin. Rita Katz heeft nu echter besloten om in deze situatie openhartig met de pers te praten over haar boek, haar bedoelingen en de achtergronden bij haar werk.
De schokkende thriller die breekt met alle regels van het vak !
" Een buitengewoon spannende thriller... Tijdens het lezen kun je niet naar bed , en als die uit is, durf je niet meer ! "
- DE VOLKSKRANT.
" Niet geschikt voor zenuwpatiënten " - Publishers Weekly.
***
In de schaduwrijke voorsteden van New York en Connecticut worden achtereenvolgens zes kleine jongens ontvoerd, gemarteld en vermoord. Hun verminkte lichamen worden zomaar op straat achtergelaten. Met de gebruikelijke procedures komt de FBI geen stap verder en de zaak wordt toevertrouwd aan agent in ruste John Becker. Samen met Karen Crist, adjunct-directeur van de FBI-afdeling die zich met kidnapping bezighoudt, moet Becker deze gruwelijke misdaden zien op te lossen.
Zowel Becker als Crist kunnen bogen op een uitgebreide praktijkervaring maar ze komen er al snel achter dat de dader op geen enkele manier in het standaard serial killer-profiel past. Dan verdwijnt Jack, het negenjarige zoontje van Karen....
David Wiltse slaagt er telkens op een wonderlijke manier in ons in ademloze spanning te houden en als het ware onze maag te laten omdraaien , zoals reeds in zijn eerste roman : "Prayer for the Dead" , waarin hij voor het eerst zijn vroegere FBI-agent John Becker laat optreden.
Met : "The Edge of Sleep"-( Een nacht om te sterven) schreef hij terug een briljante thriller van de jager en de opgejaagde ,die met alle regels breekt en zijn reputatie bevestigd van de schrijver die de lezer naar het uiterste voert. en hem hele nachten kan doen wakker liggen.
David Wiltse ,is op 6 juni 1940 geboren in Lincoln, Nebraska .Hij studeerde aan de University of Nebraska en woont momenteel in een klein stadje in Connecticut. Hij is de zoon van Homer ( een advokaat) en Gretchen (Schrag) Wiltse, huwde met Nancy Carlin waarvan hij scheidde . Later huwde hij Diane Litman, een actrice, Wiltse heeft drie kinderen :Joan, Lisa Alexandra, en Amanda. Hij schreef talrijke theaterstukken en draaiboeken voor film en TV. Zijn eerste roman :"The Wedding Guest" werd opgenomen bij de honderd beste boeken in The New York Times. Hij won een Drama Desk award voor het meest belovende toneelstuk " Suggs" (voor het eerst opgevoerd in het Lincoln Center in 1972).
In 1981 behaalde hij de "Edgar Allan Poe Award from Mystery Writers of America " voor zijn draaiboek van het televisiespel : "Revenge of the Stepford Wives".
This nail-biter is Arvins third thriller . . . and each has been better than the last."
- Booklist
,"sultry, devious, adrenaline-boosting suspense."
***
Met de thriller : " Blood of Angels"( Dilemma Doodstraf ") ,die zich in sneltreinvaart ontwikkelt tegen de achtergrond van intriges bij justitie, demonstraties tegen de doodstraf, rassenrellen en huiveringwekkende bedreigingen aan het adres van de hoofdpersoon., bewijst Arvin opnieuw zijn uitzonderlijke talent .BLOOD OF ANGELS bevat genoeg intriges en suspense voor drie romans, hoewel het nooit verkramd of onnodig opééngepakt aanvoelt.
Dilemma Doodstraf ,is een ijzersterke pageturner die je onmiddellijk bij de strot grijpt.
Thomas Dennehy kreeg als aanklager in Davidson County, Tennessee , nationale bekendheid doordat hij voor één moord twee mannen wist te veroordelen. Een 18-jarige jongen kreeg de doodstraf. Een verpleger, die onder invloed was, kreeg zeven jaar voor foutief medisch handelen waardoor het slachtoffer overleed. Jaren later bekent Hale, een zware crimineel, de moord en bewijst dit door te zeggen waar het moordwapen verborgen ligt. Een heropening van de zaak dreigt Zou Thomas een onschuldige jongen ter dood hebben gebracht? Dit is olie op het vuur voor tegenstanders van de doodstraf, net op het moment dat Thomas op het punt staat in een andere zaak ,voor Moses Bol , een Soedanese vluchteling beschuldigd van moord op een blanke vrouw in the Nations ,een uiterst rassistisch geladen stadsdeel ,de doodstraf te eisen. Ook deze zaak staat als een huis, totdat predikante Fiona Towns , een activiste tegen de doodstraf ten tonele verschijnt en de verdachte Bol een volstrekt onverwacht alibi verschaft. voor de nacht van de moord. Van alle zijden rijzen er protesten op , die Nashville dreigen uit elkaar te scheuren. Ondertussen heeft Bol's getuige ook geheimpjes en wordt afgeschrikt door iemand die achter de schermen tracht te krijgen wat hij wil - zelfs als dit moord moet betekenen.
Thomas dagen als aanklager lijken geteld. De bedreigingen aan zijn adres nemen angstaanjagende vormen aan., als er plots een donkere ,schaduwrijke - maar bijna vergeten -figuur opduikt uit zijn verleden , die zich wil revancheren op Dennehy en alles wat hij liefheeft . De eerlijke en toegewijde aanklager laat door de druk van zijn job zijn huwelijk mislopen en vervreemd zo van zijn oogappel , zijn jongste dochter. Plotseling staat er meer dan één onschuldig leven op het spel en een goede maar wanhopige Dennehy moet vechten om alles te redden waarvoor hij nog leeft. Dit alles zet hem voor een lastig dilemma Is de doodstraf te rechtvaardigen?
Reed Arvin , is een voormalig muzikant en platenproducer en groeide op in KANSAS , op een veeranch. In de vroege jaren 1980 , toerde hij als keyboardspeler van Amy Grant de hele wereld rond.Hij werd vooral bekend als producer van de zanger Rich Mullins., met wie hij 9 albums opnam. In 1994 publiceerde hij zijn eerste roman :"The Wind in the Wheat " Reed Arvin brak door met zijn bestseller; " De laatste wil." , waarvoor de fimrecten verkocht werden aan Paramount. Met zijn tweede boek, ; "Het laatste afscheid", bevestigde hij zijn status als meester van de rechtbankthriller. Hij is nu full-time schrijver en woont samen met zijn vrouw Dianne , een schilderes, afwisselend in hun huis in Nashville , TN .en St.Petersburg .FL.
Arvin provides what is perhaps the fairest, most balanced discourse on capital punishment I've encountered, while at the same time he populates his story with characters who the reader will honestly care about, and wonder about, when the tale is told. " -FROM THE PRESS.
Thriller master Harlan Coben vatte het als volgt samen : "REED ARVIN IS THE REAL DEAL."
Very few...are as consistently entertaining...even fewer can match him for style and power."
*** Op zijn verjaardag krijgt Benjamin Dill door een telefoon uit het verre Texas city, het droevige nieuws te horen dat zijn zuster Fidelity -het is ook haar verjaardag -ze waren beiden geboren met exact tien jaar verschil , om het leven is gekomen bij een autobom-explosie. Ze werkte als politiebeambte voor de afdeling zelfmoorden. Benjamin Dill begint zijn verbeten zoektocht naar de dader van dit misdrijf. Wat hij ontdekt roept bij hem geen verbazing op ,omdat Dill nooit verrast is van de schrikkelijke dingen waartoe mensen in staat zijn, -voor de lezer echter zullen deze bevindingen echt verbazen. Want één ding is zeker in de romans van Thomas Ross , de verveling zal nooit toeslaan door het wachten op actie. In " Briar patch " , beschrijft Ross ons de omgeving en de sociale geschiedenis van een niet nader genoemd stadje uit het Midden Westen met een liefdevolle benadering , terwijl het onderzoek naar de autobom-explosie hem leidt naar sporen in het milieu waarin Fidelity zelf misschien wel betrokken is. Hoe kon ze anders, met haar povere salaris , zich zulke dure eigendommen getroosten ? Nu duiken enkele interessante figuren op en wordt de plot tamelijk ingewikkeld .Het strekt zijn tentakels uit tot in het kantoor van een ambitieuze senator zonder scrupules.Verder maken we kennis met een lieftallige killer en een beminnelijke schurk. Dit alles wordt nog eens doorweven met een liefdesverhaal. Op het laatst , als alles bijna opgeklaard is , blijft er éen groot vraagteken over. Dit meesterstuk , in Ross 's typisch gesofisticeerde stijl bracht hem tal van nieuwe bewonderaars op .
Ross Thomas (*19 februari 1926 in Oklahoma City, USA, 18. december 1995 in Santa Monica, USA) was een Amerikaanse schrijver wiens politiek getinte thrillers ons beeldig de situaties in de Amerikaanse politiek schetsen . Voor zijn eerste roman : " The Cold War Swap " kreeg hij de Edgar Allan Poe Award. Enige van zijn 25 boeken verschenen onder de schuilnaam Oliver Bleeck. Gedurende de Tweede Wereldoorlog streed hij als soldaat op de Filippijnen. Voor zijn carriére als schrijver begon ( hij was toen reeds veertig ) werkte hij als public-relation man en als raadgever bij verkiezingscampagnes van politiekers. Hij was ook een tijdlang journalist in Bonn en Nigeria.
* 1966 - Edgar Allan Poe Award Beste eerste roman voor " The Cold War Swap" * 1985 - Edgar Allan Poe Award Beste roman voor " Briarpatch" * 1990 - Zweedse Krimiprijs- International voor :"Chinaman's Chance " * 1992 - Voorzitter van de Mystery Writers of America.
Een historisch epos vol romantiek, politieke intriges en menselijk drama: een meeslepende pageturner waarin de personages daadwerkelijk tot leven komen.
***
In 1484 verlooft Isabella dEste uit Ferrara zich met Francisco Gonzaga uit Mantua. Haar zus, Beatrice, is bestemd voor de oudere Ludovico Sforza, hertog van Bari en regent van Milaan. Leonardo da Vinci, de Florentijn, meester in de techniek, wapenkunde en schilderkunst, heeft zijn diensten aangeboden aan dezelfde Ludovico. We vernemen het verhaal van beide vorstendommen, maar komen ook veel te weten over het werk, het onderzoek en de plannen van Leonardo en andere kunstenaars, over de rol die Isabella speelde als mecenas en verder de historische context met het oprukken van de Fransen, de rol van de paus en de oorlogen tussen de vorstendommen. De focus ligt echter op Leonardo. Door zijn veelzijdigheid en onderzoekende geest komen zijn schilderkunst en beeldhouwkunst af en toe in het gedrang.Toch voltooit hij heel wat portretten en opdrachten, waaronder zijn Laatste Avondmaal in de refter van het klooster Santa Maria delle Grazie. Tot leven gewekt door een "fictieve" rivaliteit omwille van een geniaal kunstenaar ontplooit zich het leven en de geschiedenis van het Italië van de 15-de eeuw Vlot geschreven en zonder overdreven complotten rond Da Vinci, komt deze historische roman geloofwaardig over. "De muze van Leonardo " is een historisch epos vol romantiek, politieke intriges en menselijk drama: een meeslepende pageturner waarin de personages daadwerkelijk tot leven komen. Na hun huwelijk behoren Beatrice en Isabella dEste tot de machtigste families van Italië. De twee zussen, die in niets op elkaar lijken, worden al snel de grootste concurrenten en raken verstrikt in een gevaarlijk web van corruptie, intriges, liefde en verraad. Achteraan in het boek vinden we een korte historische uitleg over alle personages en beroemdheden uit die tijd.
* De intellectuele Isabella en de jongensachtige Beatrice strijden beiden om de aandacht van Italiës invloedrijkste prins, de charismatische Ludovico, hertog van Milaan.Hij is de echtgenoot van Beatrice, maar hij heeft een ongezonde interesse voor Isabella...De zussen hebben nog iets anders om ruzie over te maken. Beiden willen niets liever dan vereeuwigd worden op het doek van Leonardo da Vinci, meesterschilder en ingenieur aan het Milanese hof.
Wie van de zusters zal de strijd uiteindelijk winnen?
Een historische roman om bij weg te dromen. De wereld van jonkvrouwen, ridders, hofdames en kunstenaars in de 15de eeuw komt terug tot leven. Een echte aanrader voor de liefhebbers van dit genre.
Karen Essex
is journalist en scenarioschrijfster, geboren in New Orleans.en is vooral geïnteresseerd in vrouwen met macht. Ze studeerde aan Tulane University en Vanderbilt University en behaalde een MFA in writing van het Goddard College in Vermont. Eerder schreef ze Cleopatra en Pharaoh, historische romans over het oude Egypte, waarvan de filmrechten verkocht zijn aan Warner Brothers. Essex's artikelen en essays werden gepubliceerd in tijdschriften als ;Vogue, Playboy, The L.A. Weekly, en L.A. Style. Ze geeft lezingen aan the Chicago Museum of Art, en aan meerdere universiteiten. Ze woont in Los Angeles.
-" Boven is het stil " Uitgeverij : Cossee 264 blZ.
Winnaar DebutantenPrijs :2006
De nuchtere of filosofische oneliner die een pagina kan doen oplichten
:- November is niet kraakfris en stil meer,
Motregen is niet meer dan mist met grootheidswaan,
Als je niet beter weet, weet je niet wat je mist,
en natuurlijk de zin die als motto voor de roman kan dienen: Het is zon gemodder, leven.
***
Boven is het stil , is een roman over een man die ontdekt dat hij het leven van iemand anders heeft geleefd en inziet dat het - misschien - ook anders kan. En een verhaal waarin ´over het hoofd gezien worden´ een belangrijke rol speelt. Het decor is Waterland, het veenweidegebied ten noordoosten van Amsterdam.
Het is een zaterdag, de zon schijnt en het is windstil. Een heldere decemberochtend waarop alles heel kaal en scherp is. Een heimweedag. Niet naar thuis, want daar ben ik, maar naar precies zulke dagen lang geleden. Dan heet het anders, laat ik het weemoed noemen. Ada zal dat niet begrijpen. Omdat ze niet van hier is, kent ze niet precies zulke dagen lang geleden op deze plek.- Uit Boven is het stil .
De tweede roman van Gerbrand Bakker is een verstild drama dat is geworteld in de rust van het Noord-Hollandse platteland. Het Waterland ,is een soort Jorwerd waar God nog niet verdwenen is en dat alleen bedreigd wordt door de goedbedoelde plannen van de almaar oprukkende natuurbescherming.In het centrum van dit tijdloze universum bevindt zich Helmer van Wonderen, een 55-jarige man wiens leven stil is blijven staan in 1967, toen zijn tweelingbroer verongelukte en hij zijn studie Nederlands moest afbreken om zijn vader te helpen in de boerderij. Boven is het stil begint als Helmer zijn invalide en dementerende vader naar boven doet; hij verplaatst de ouderlijke slaapkamer naar de eerste verdieping om zichzelf meer ruimte te geven ook in psychologisch opzicht, want de verhouding tussen Helmer en zijn vader, die hem nooit voor vol heeft aangezien, is verstikkend.
Bij toeval volgt er nóg een breuk met het kabbelende leven: de ex-vriendin van zijn gestorven broer vraagt hem om haar zoon voor een tijdje in huis te nemen.Hoe moeilijk ook, de jonge Henk (die net zo heet als Helmers broer) ontpopt zich als de zoon die de vrijgezelle Helmer nooit gehad heeft; en als hij de boerderij weer verlaat en vader Van Wonderen is gestorven, weet Helmer ook beter wat hij met de rest van zijn leven aanmoet.
In het begin van het boek bouwt Bakker de spanning op met mysterieuze telefoontjes en zelfs een verschijning. Daarna zorgen zowel de verhouding tussen Helmer en Henk als Helmers reconstructie van zijn ongelukkige verleden ervoor dat je blijft doorlezen. Helmer blijkt lamgeslagen in 1967, niet alleen door de dood van zijn tweelingbroer ,maar ook door de verkering die zijn broer kreeg en die het einde betekende van hun aaneengeklonken leven.
"We hoorden bij elkaar, we waren twee jongens met één lijf [*] Ik doe al zo lang alles op eigen kracht. Ik heb al zo lang een half lijf
.
De schoonheid van :"Boven is het stil " is vooral gelegen in de stijl. Bakker schrijft natuurlijke, droogkomische dialogen en weet zonder omhaal van woorden perfect de sfeer van een schaatstocht op het meer, een ernstig gesprek aan de keukentafel of een wandeling door de wei op te roepen.
In een literair landschap vol straatrumoer en grootstedelijkheid, hunkeren heel wat lezers naar de schijnbare rust en de overzichtelijkheid van het plattelandsleven. Noem het escapisme, noem het nostalgie naar de tijden van ooit, maar de romans die dat bieden denk aan Siebelinks Knielen op een bed violen of Wieringas Joe Speedboot beheersen dezer dagen de literaire bestsellerlijsten. Boven is het stil, dat ook nog eens op een Avonden-achtige manier la tendre guerre tussen een zoon en zijn oude vader tekent, is bepaald niet de slechtste titel om aan dat rijtje toe te voegen. Bakker durft het bovendien aan om nauwgezet met tekst situaties te schilderen die juist door hun alledaagsheid aan zeggingskracht winnen.Dat mag gerust een stilistisch wondertje worden genoemd. "Boven is het stil " is een wonderlijk boek. Het is even verstild als de streek waar het zich afspeelt en even ingetogen als de mensen die er in figureren. Onnadrukkelijk en met een zuinige pen weet Gerbrand Bakker ervaringen en conflicten op te roepen waar het in het menselijk verkeer om draait: het geworteld zijn in bloed en bodem, het verlangen naar vrijheid, de druk van de plicht, en bovenal de geheimzinnige lokroep van de erotiek die zelfs in het verkeer tussen bloedverwanten te horen is. Deze eersteling maakt wel de herinnering los aan het late werk van Arthur van Schendel, dat net zo'n hommage is aan Hollandse binnenvetters en hun klei- en veengrond.
Gerbrand Bakker
, geboren in Wieringerwaard 1962, studeerde Nederlandse taal- en letterkunde en volgt nu een opleiding tot hovenier. Van hem verscheen eerder Junior etymologisch woordenboek (2006). In mei 1999 verscheen zijn eerste jeugdroman, Perenbomen bloeien wit, die ook in het Duits werd vertaald. Zeven jaar later volgt nu: "Boven is het stil", een volwassen roman geschreven in kale, heldere stijl met een bijzonder gevoel voor humor en vol rake natuurbeschrijvingen.
´Sinds Gerbrand Bakker ben ik de op één na beste schrijver van Nederland.´-Tommy Wieringa
´Het bijzondere is dat Wieringa nog wel eens gelijk kon hebben ook. Want het boek van Bakker is niet alleen goed, maar ook eigenzinnig en origineel.´ Noord-Hollands Dagblad
Oorspronkelijke titel ; " The Gathering " Anne Enright (vert. Piet Verhagen) 287 bladzijden ISBN 9789023422303
***
In The Gathering vertelt Enright het verhaal van een Ierse vrouw die door de zelfmoord van haar broer genoodzaakt is terug te blikken op de onaangename geschiedenis van haar familie. De samenkomst is een prachtig geschreven familie-epos waarin Anne Enright het portret schetst van drie opeenvolgende generaties van een Ierse familie. Het is ook het verhaal van de ingrijpende gevolgen van het onstuimige liefdesleven van Ada Merriman aan het begin van de twintigste eeuw een seksuele geschiedenis die pas met de zelfverkozen dood van haar kleinzoon Liam tot een verrassende ontknoping komt.
Ik ben Veronica Hegarty, negenendertig, en bezig suiker in de thee te doen voor de liefste vrouw in Dublin, die zojuist afschuwelijk nieuws gekregen heeft Plotseling herinnert ze zich dat haar zoon dood is. Ze kijkt me opnieuw aan om te zien of het waar kan zijn en ik knik op een gemaakt soort manier. Geen wonder dat ze me niet gelooft. Ik geloof het zelf amper.'
De zelfmoord van haar negen maanden oudere broer Liam en de confrontatie met haar familie doen Veronica, zelf moeder van twee dochters, terugdenken aan haar jeugd in een gezin van twaalf kinderen (waarvan de moeder ook nog eens zeven miskramen had gekregen) en aan de verhalen over het liefdesleven van Ada Merriman, haar oma, dat mede de aanleiding zal blijken te zijn van de tragedie rond haar broer. De samenkomst verhaalt over drie generaties Hegarty. Centraal staat Veronica Hegarty, dochter en kleinkind. Bekende elementen uit andere Ierse romans, denk aan de roman Angela's Ashes van Frank McCourt, typeren ook deze keer het leven van het hoofdpersonage. Daarbij staat het (te) grote gezin - Veronica heeft elf broers en zussen, miskramen niet meegeteld - voorop. De onmacht van de ouders om goed voor al deze kinderen te zorgen staat aan de basis van de problematiek in de roman. Op de eerste bladzijde vertelt Veronica dat haar oudere broer Liam zelfmoord heeft gepleegd. Het gehele werk door probeert zij de geschiedenis die haar broer over de rand van het leven heeft geduwd te reconstrueren. Bij gebrek aan feiten wordt dit onderzoek een combinatie van realiteit en fantasie; wanneer haar geheugen haar in de steek laat vult ze de hiaten zonder problemen in met een eigen interpretatie. De waarheid blijft hierbij in het midden.
Om het verhaal van de zelfmoord van Liam te vertellen, moet ze ook 'dat andere verhaal' uit de doeken doen. Dat speelt zich af wanneer zij als 8-jarige bij haar grootmoeder Ada wordt ondergebracht. Samen met Liam, slechts 11 maanden ouder dan zijzelf (volgens Veronica overlapten zij elkaar in hun moeders buik), en hun zusje Kitty verblijven zij een zomer lang bij hun grootmoeder. Tijdens die periode is Veronica getuige van het seksuele misbruik van haar broer door de huisbaas van haar grootouders, Lambert Nugent. Tijdens de reconstructie van het verleden duikt ze in haar eigen jeugd en het liefdesleven van haar grootmoeder. Als jonge vrouw moest Ada kiezen tussen twee aanbidders; haar latere man Charlie en diens vriend en latere huisbaas, Lambert.
Veronica's verhaal is een genadeloos onderzoek naar zichzelf en de relatie tot haar familie. Hoewel zij opmerkt dat broers en zussen zich normaliter steeds minder van elkaar aantrekken naarmate hun leeftijd vordert, is de draad tussen haar en haar familie beklemmend strak. Niet verwonderlijk dus dat ze de familierelatie met de volgende prachtige zinnen schetst: "Ik geloof niet dat we onze familie in strikte zin herinneren. In plaats daarvan leven we in ze". De gezinssamenstelling is mede een oorzaak van de problematische relatie van de familieleden onderling. "In een grote familie is iedere klacht een verwijt", zo vertelt het hoofdpersonage. In deze context moet het schuldgevoel van Veronica ten opzichte van haar broer overweldigend zijn: welke klacht is groter dan zijn zelfmoord? De onmacht heeft zich geworteld in Veronica's eigen gezinsleven. Bij het zien van haar gelukkige dochters slaat de paniek toe: hoe kan zij als moeder garanderen dat zij gelukkig blijven? 's Nachts lijdt Veronica aan insomnia: alles om maar niet naast haar echtgenoot Tom in bed te slapen of erger: met hem te moeten vrijen. Het construeren van haar geschiedenis, gefantaseerd of reëel, is er niet op gericht de waarheid te vinden, maar is een poging van het hoofdpersonage in het reine te komen met haar verleden. Door de afstandelijke wijze waarop Anne Enright het leven van het hoofdpersonage schetst, wordt een leven zonder inhoud zichtbaar: je proeft de bittere smaak van een buitenstander die geen invloed op haar omgeving heeft. Het laat de lezer met een ongemakkelijk gevoel achter.
Juryvoorzitter Howard Davies prees The Gathering als 'een onverschrokken boek over een rouwende familie in een krachtige, rauwe taal. Wij zijn onder de indruk van Enrights kwaliteiten als romanschrijfster en verwachten nog veel van haar te horen.' Het einde van de roman noemde hij absoluut briljant. 'De laatste zin is een van de allerbeste laatste zinnen die ik ooit las in een roman.'
Het is inderdaad geen vrolijk boek,' zei Enright zelf over haar vierde roman. De 45-jarige voormalige televisieproducer was verguld én verrast met haar uitverkiezing.
Ze werkt momenteel aan een verhalenbundel. Eerder verschenen twee van haar romans - Evenbeeld (What Are You Like, 2000) en Het genoegen van Eliza Lynch (The Pleasure of Eliza Lynch) en haar 'tegendraadse handleiding' over zwangerschap en moederschap - Baby's voor beginners (Making Babies : Stumbling Into Motherhood) in vertaling.
Anne Enright is een Ierse schrijfster en literatuurcriticus , geboren in Dublin op 11 oktober 1962.Zij studeerde psychologie aan het Dublinse Trinity College en studeerde in Canada aan het Lester Pearson United World College of the Pacific in Victoria, British Columbia-Daarna werkte ze zes jaar als televisie-producer bij RTE in Dublin.Ze werkte twee jaar aan kinderprogramma's en schreef in de weekends. Met The Portable Virgins(1991) won ze de Rooney Prize for Irish Literature. In 1993 werd ze een full-time schrijfster. Enright woont in Bray, County Wicklow. Ze is gehuwd met Martin Murphy,die direkteur is van het Pavilion Theatre in Dún Laoghaire.Ze hebben twee kinderen. Enright's artikelen verschijnen in verschillende magazines zoals :The New Yorker, The Paris Review, Granta, the London Review of Books, the Dublin Review, en the Irish Times. Vroeger werkte ze regelmatig voor BBC Radio 4, en schrijft nu reviews voor " The Guardian "
Enright schrijft als een sluwe Ierse Gabriel García Márquez door ervoor te zorgen dat haar magische wereld nooit de werkelijkheid buitensluit. The Observer
De samenkomst is een briljant portret van het mirakel en de horror van de liefde. The Guardian
Anne Enright schrijft met dezelfde scherpte als Joan Didion, en haar visie op Ierland is net zo moedig en origineel als die van Edna O'Brien. De samenkomst is haar beste boek tot nu toe. Colm Tóibín
Door de superieure, discrete stijl blijven Enrights romans lang op het netvlies aanwezig. Times Literary Supplement
Anne Provoost's vijfde boek: " In de zon kijken" (maart 2007) gaat over Chloë Vanderweert die met haar ouders en haar halfzusje op het Australische platteland woont.Als haar vader na een val van zijn paard om het leven komt, probeert haar moeder het bedrijf draaiende te houden. Langzaam verliest ze haar greep op de situatie. Deze nieuwe roman speelt zich af op een Australische ranch. Niet omdat ze daar is opgegroeid, al wekt haar precieze beschrijving wel die indruk, maar omdat leegte en stilte van droge kreek, felle zon, stoppelveld, paarden en sprinkhanen voor dít verhaal de juiste setting boden. De achtjarige Chloë Vanderweert woont er met haar vader, moeder en halfzusje Ilana.
Met die harde omgeving geeft ze schitterend uitdrukking aan de pijn van een achtjarig meisje.Kinderen leven in het hier en nu. Hitte drukt, dorst schuurt, bloedende benen gillen om een pleister. Het is een zinnelijke oneindigheid, de kindertijd, dat voel je aan bijna elke zin in 'In de zon kijken'. Toch komt dat langzame leven, waarin tijd geen rol lijkt te spelen, plotseling op scherp te staan als het noodlot toeslaat. Een meisje verliest haar vader en observeert daarna haar moeder, die aan een oogziekte lijdt en behalve haar man ook haar gezichtsvermogen verliest. Anne Provoost, veelvuldig bekroond voor haar jeugdromans, maakt met deze beheerste roman vol schitterende suggestieve zinnen haar debuut voor volwassenen.
'In de zon kijken' beantwoordt wel aan de belangrijkste eis die Provoost zelf als lezer aan een roman stelt. In een interview zei ze ooit dat jeugdige lezers het kennelijk belangrijk vinden dat je het verhaal steeds vooruit duwt, terwijl ze zelf juist hield van romans waarin de tijd werd stilgezet. Haar nieuwste roman zou de auteur zelf ook met veel genoegen lezen. In het eerste hoofdstuk krijgt vader Greg een trap van zijn paard en sterft. Chloë blijft met haar moeder, die langzaam blind wordt, achter op de ranch. Voordat ze ziek werd, was haar moeder fotografe en nu probeert ze de toenemende blindheid met foto's te bestrijden. Chloë's oudere halfzusje kan de camera en het ene kritische, ziende oog dat haar moeder nog rest, niet langer verdragen: ?Zonder dat je het merkt haakt ze [het oog] aan je vast en reist met je mee, waar je ook gaat, als kliskruid.'' Het meisje vlucht naar haar vader in de stad. In twaalf hoofdstukken ontvouwt Provoost het verdriet van de achtergeblevenen op de ranch; niet als een lineair verhaal maar in flarden, zoals een kind het meemaakt en het zich herinnert. De rouw van het meisje voltrekt zich indirect en impliciet. Ze observeert wantrouwend en bezorgd het gedrag van haar almaar scherper turende moeder. Ze besteedt dagen aan het vergeefs oplappen van een zieke zwerfhond. Ze treurt diep om de wombat die haar moeder per ongeluk dood rijdt. Het gemis van haar vader doemt maar af en toe direct op. Even staat ze stil bij het kruisje op de kalender dat de Venusovergang weergeeft, het laatste kruisje dat haar vader heeft gezet: ?Dit is het, verder vooruit heeft hij niet gekeken.'' De wereld van de achtjarige Chloë is er minder een van woorden dan van indrukken; ervaringen die ook nog niet hiërarchisch geordend zijn. De bloedende benen die ze op de eerste bladzijde overhoudt aan een tocht door het stoppelveld blijven pijnlijk schrijnen, en als het fatale ongeluk net is gebeurd en haar moeder er niet is, doen die bénen nog meer pijn. Hier wordt meer aangevoeld dan uitgesproken en wisselen momenten van bijna fysieke afkeer en intimiteit elkaar af.
Haar interesse gaat vooral naar hoe een kind naar de problemen van de volwassenen kijkt, en hoe volwassenen op de aanblik van het kind reageren. Het boek gaat uiteraard vooral over rouw en genezing. Hoewel een aantal thema's, beelden en kwesties als rode draden door de roman getrokken zijn, blijf je de indruk hebben naar een puzzel te kijken. Provoost heeft elk hoofdstuk opgevat als een afgeronde scène. Die scènes horen wel thuis in de evolutie van de hoofdpersonages, maar kun je ook op zich lezen. Elk hoofdstuk een eiland, de roman een archipel. Geen wonder dat de personages zo eenzaam zijn.. Zo schrijven drukt een levensbeschouwing uit, natuurlijk: meestal is het bestaan een vlakke rit, en als het toch een zware etappe wordt, dan is dat niet omdat het parcours vol cols zit, maar omdat het zo gestaag doorgaat, als één langgerekt vals plat.
Ondanks het kinderlijke perspectief, speelt bij "In de zon kijken' nostalgie geen rol. De ranch in Australië, de dode vader, de blinde moeder, het zijn middelen om de communicatie tussen kind en moeder op scherp te zetten, maar in wezen zijn hun ervaringen tijdloos en universeel. Er schuilt iets van eeuwigheid in dit boek; in zon en hitte, in de bekommernis om wombat en paarden, de gulzig verorberde chocolaatjes, de zwerfhond, de steeds blindere moeder.
'In de zon kijken' belicht de ambivalente gevoelens van een kind en een moeder die naast elkaar ieder hun paradijs moeten opgeven; zoals ieder kind en iedere moeder, en dat besef raakt je diep.
Anne Provoost , geboren in Poperinge op 26 juli 1964, is een Belgische auteur. Ze groeide op in Woesten, in de Belgische Westhoek. Provoost schrijft gelaagde actuele en historische romans. Bekende titels van haar hand zijn:" Mijn tante is een grindewal", De Roos en het Zwijn en De arkvaarders. Haar boeken kregen talrijke prijzen en werden herhaaldelijk vertaald. Haar roman Vallen werd zelfs verfilmd.
Falling van regisseur Hans Herbots is de film naar dit verhaal waarin thema's als oorlog en racisme worden aangesneden.
In haar werk gaat ze vooral op zoek naar de complexe structuren van opgroeiende mensen, hun problemen, hun beïnvloedbaarheid. Haar boeken zijn rijk gestoffeerd met historisch materiaal en getuigen van een groot empathisch vermogen. Anne Provoost is niet echt een veelschrijfster. Met een eerder bescheiden oeuvre slaagde ze erin een reputatie op te bouwen als schrijfster voor lezers op de drempel van de volwassenheid. Haar romans werden in Vlaanderen en Nederland bekroond en kregen vaste plaatsen op de literatuurlijsten van middelbare scholieren. Anne Provoost schreef in haar jeugd verhaaltjes en dagboeken in schriftjes, die ze dan met potloodtekeningen illustreerde. Toen ze in 1982 Germaanse filologie ging studeren aan de KULAK en later aan de K.U.Leuven, nam ze zich voor om niet meer te schrijven. Maar wat doe je als je ziek te bed ligt en je je verveelt? Voor het verhaal dat ze toen schreef kreeg ze de eerste prijs in een verhalenwedstrijd. Na haar licenties Germaanse filologie studeerde ze nog een jaar pedagogiek en ging toen met haar man mee naar de VS. In Minneapolis werkte ze in een kinderdagverblijf en schreef ze voor Amerikaanse en Vlaamse kindertijdschriften. Terug in Antwerpen werkte ze parttime voor een internationale uitwisselingsorganisatie voor middelbare scholieren. Sinds midden 1995 is ze fulltime schrijver.
Schrijven is voor Anne Provoost een ambachtelijke en cerebrale bezigheid: ze neemt rustig de tijd voor haar boeken. Ideeën en ingevingen worden vaak hersenoefeningen die haar gedurende vier of vijf jaren kunnen bezighouden en die pas na een langdurig rijpingsproces in een boek verwerkt worden.
In een interview zei ze: "Als we het toch over een boodschap moeten hebben, dan beperk ik me graag tot één ding: het uitrekken van het empathisch vermogen van de lezer. De lezer de kans geven om in andermans schoenen te staan." Dat kan dan, volgens Provoost, tot meer begrip en een rechtvaardiger oordeel leiden.
"Als men mij vraagt waarom ik voor jongeren schrijf, zeg ik meestal dat ik niet vóór jongeren schrijf, maar over jongeren. Is een boek met een bejaarde als hoofdpersonage noodzakelijk een boek voor bejaarden?"
Provoost is lid van PEN en van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde. Ze woont met haar man en drie kinderen in Borgerhout, Antwerpen.
Paperback met stofomslag, 352 blz. Vertaling:Nienke van der Meulen ISBN: 9022537048
***
Het is het hart binnen in je dat geen pijn kan worden gedaan; niet door verbroken beloftes, niet door het verdriet van een te groot verlangen. Het blijft gewoon kloppen, wat er ook gebeurt, omdat je schaduwhart vele levens heeft. Maar je echte hart heeft maar één kostbaar leven en dat moet je altijd voor jezelf houden.
Schaduwhart is een prachtige, ontroerende roman over heimwee en verlangen en de onverbrekelijke familieband tussen twee vrouwen. Cuba 1955: De hoofdpersoon is Nora , een meisje van Spaanse afkomst. Zij woont met haar welgestelde familie op Cuba, terwijl de zwarte bevolking, afstammend van slaven uit Afrika, beschouwd wordt als een 'lager volk'. Zij leven in armoe, en zijn de dienstbodes, sommigen zijn daar evenwel heel tevreden over.
Nora en Alicia zijn nichtjes en hartsvriendinnen. Ze spelen samen op het strand, gaan zwemmen met hun grootvader en dromen van een toekomst als nachtclubdanseressen met veren in hun haar. Elke zondag komen de twee families samen bij het huis van de grootouders, abuelo en abuela. Terwijl hun ouders over politiek praten onder de kringelende rook van sigaren en onder het genot van een kopje koffie, zitten de meisjes samen onder de veranda. Dan breekt de Revolutie uit en wordt de regering van Battista omvergeworpen door Fidel Castro.Er komt er een einde aan hun onbezorgde leven. Castro komt aan de macht, het Cubaanse paradijs verandert in een strenge socialistische staat. Het leven wordt steeds moeilijker. De ouders van Nora besluiten Cuba te verlaten en vertrekken naar de Verenigde Staten. Maar behalve Nora's echte hart (!) blijft ook haar nichtje en vriendin, Alicia in Cuba wonen en er is nog mondjesmaat contact. Ze kunnen nu alleen nog met elkaar schrijven. Als de jaren voorbijgaan en Alicia een vrouw wordt, schrijft ze over haar huwelijk met Tony, over de geboorte van haar dochter en over de vreselijke beperkingen waaronder de gewone Cubanen te lijden hebben. Als Tony gearresteerd wordt voor anti-revolutionair gedrag , krijgen Alicia en haar dochter het echt moeilijk.om te overleven. Nora weet dat ze haar bevoorrechte leven in Amerika moet achterlaten en moet terugkeren om Alicia te helpen. Want hoewel Nora haar best doet zich aan te passen aan het leven in Amerika zal haar hart altijd in Cuba liggen....
Cecilia Samartin schrijft met fonkelende elegantie over vaderland en verbanning, passie en loyaliteit binnen een Cubaanse familie die uiteengescheurd wordt door de komst van Castro. Een rijkgelaagd verhaal van een literair talent, sensueel en onvergetelijk.
Cecilia Samartin
Cecilia Samartin (1961) werd tijdens de Cubaanse revolutie in Havana geboren. Toen ze nog klein was vluchtten haar ouders naar de Verenigde Staten. Cecilia werd tweetalig opgevoed in Los Angeles. Na haar studie psychologie aan de Santa Clara University ,werkte ze als therapeut voor een consultatiecentrum voor ouders en kinderen in de armste wijken van San Jose en Los Angeles. Verhalen vertellen gebruikt ze als deel van de therapie Cecilia Samartin verdeelt haar tijd tussen het schrijven en haar werk als psychotherapeut. Onlangs gehuwd met een Engelsman , woont ze met hem en haar twee katten in Pasadena Californië.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"Oorlog: een laffe vlucht uit de problemen van de vrede."
De vrouw is het enige geschenk dat zichzelf verpakt.
Hondenleven
Lekker slapen, heerlijk zacht, stilletjes liggen, weinig gapen. op tijd je eten, wat had je gedacht? Een wandeling elke dag Poezen pakken als het mag. Boze dieven buiten gooien, altijd weg met vlooien. Vertroeteld worden door de baas, konijntjes vangen en soms een haas. Nooit in de kou een beentje kluiven, rollebollen en springen naar de duiven. Putten graven, liefst heel diep en hopen dat 't baasje ze niet ziet. En heel soms in 't bedje slapen, Zachtjes dromen van mijn vriendjes en alle lieve kindjes. Wat is het fijn, hier een hond te zijn.
ZO - heb het weer eens gelapt zé ! ruitenlappen , zooitje van niets
Tezamen aan de dis gezeten zijn wij verzoend met ons bestaan , zolang wij niet bij ons geweten en bij ons hart te rade gaan.
Heere Heeresma
Paul Auster
James Patterson
John Le Carré
Lezen vrijwaart je van gekooide gedachten .
"Bij processen van terroristen zit de zaal bomvol."
Ervaring is eenvoudig de naam die we aan onze fouten geven.
Dankbaarheid is een bloemke , dat in weinig hoven bloeit. -Guido Gezelle.
Emoties, ach,mevrouw, emoties Zijn zo vies ; vis die niet kan zwemmen In mijn uitgekookte zee van ironie .
Armoede brengt volkeren tot revoluties en revoluties brengen het volk weer tot armoede .
Je kunt wel roepen dat je op het juiste spoor zit, maar daar schiet je niks mee op, als de trein stil staat.
Neem eens afstand, dat geeft meer zicht.
Sommige mensen worden zozeer bewierookt dat ze de verstikkingsdood sterven.
Humor is de zwemgordel op de rivier van het leven
Alleen een gek voelt
met beide voeten
hoe diep het water is
Als iemand bij me aanbelt, doe ik altijd mijn jas aan voordat ik de deur open doe. Minder leuk gezelschap zeg ik: "Sorry, ik moet juist weg." Wel leuk gezelschap: "Wat leuk, ik kom net thuis."
"Een bibliothecaris is een boekhouder."
Want men moet nooit te lang verwijlen In den warmen schoot van 't geluk : De schoonste illusies verijlen Onder een voortdurenden druk.
Moeilijker dan leven zonder toekomst is leven zonder verleden. .
Wie twijfelt aan zijn eigen eerlijkheid begint eerlijk te zijn
John Grisham
Er is iets dat de voortijden ons leren En ook de zon die net is opgegaan . Het eeuwige lot der mensen is ontberen, Je hebt alleen wat je kunt laten staan.
Door al wat je bezit laat je je leiden, En waar je meester bent, en je ook knecht, Behoefte ziet zich van genot gescheiden, En plicht hecht zich meteen aan ieder recht.
Als men de taal met een handschoen vergelijkt, die om een inhoud getrokken is, dan past de Duitse, Franse en Italiaanse te ruim, de Nederlandse te strak, terwijl de Engelse als gegoten zit.
"In de zon kijken"
