Een goed boek moet ons niets geven,doch iets afnemen : één van onze zekerheden .
De dood kan men zich niet indenken omdat hij afwezigheid van gedachte is. Dus komen we er niet onderuit te leven of we eeuwig waren
.
Elisabeth George
Zoals de akker bedorven wordt door onkruid zo de mens door zijn begeerten.
JUST LOOKING
Met mensen die nooit denken , is het moeilijk méédenken..
Stel dat de avond niet zou vallen en dat het moeizame gedoe dat wij bedrijven met ons allen zou doorgaan tot oneindig toe
A fine is a tax for doing wrong A tax is a fine for doing well
Ik was een kind Ik kreeg een horloge Maar ik kon niet klokkijken Ik was een man Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik voort moest maken Ik was een vrouw Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik achter liep Ik was oud Ik keek op mijn horloge En ik zag dat het stilstond Ik was god ik wist al lang hoe laat het was
Liefde is soms als dag en nacht, voor altijd samen, altijd gescheiden.
Sue Grafton
'Deze plaats is bezet' zeggen we uitsluitend als er niemand op zit
Laat Amsterdam je noit verlokken Mijdt grote steden als de pokken Ik weet de lichtstroom trekt ons aan Ofschoon w'erin ten onder gaan Hoevelen zijn niet door dat leven Vernietigd, in het slijk gebleven 't Gevaar ligt oov'ral op de loer Nee jongenlief, blijf jij maar boer
Er staat een buizerd aan het mateloos verschiet. 'De vogel bidt', verklaren ons de biologen, Maar elke sukkel die omhoog kan blikken ziet Dat hier de goegemeente deerlijk wordt bedrogen.
Want bidden, heren, is dit ongetwijfeld niet: Onder het bidden sluit men altijd nog zijn ogen. Wat zulk een vogel doet is daarom hypocriet, En uw verhaaltjes acht ik weinig overwogen.
De doorn krijgt water omwille van de roos.
Wie zichzelf hartstochtelijk bemint, mag er zeker van zijn dat de liefde wederzijds is .
Net als een plant kan een kinderziel onmogelijk groeien zonder warmte ( Carl Jung )
"Geluk is het enige wat zich verdubbelt als men het deelt "
Enkele mooie streekbeelden
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen.
Secundaire analfabeten noemt men mensen die hebben leren lezen , maar het nooit meer doen.
Wie van hoop leeft, zal nooit dik worden
A careless word may kindle strife. A cruel word may wreck a life. A timely word may level stress. A loving word may heal and bless.
"Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen erin: de drank, de liefde, de tabak en de kunst."
"Een tong: een uiterst fatsoenlijk ding zolang hij niet van een vrouw is."
"Zoek niet de schuld, maar de oplossing, in jezelf."
EXCELLENCE can be obtained if you Care more than others think is wise Risk more than others think is safe Dream more than others think is practical Expect more than others think is possible .
.
Hij dacht. En vond een uitkomst evenmin, maar raakte bijster in het eigen hart. Want wie de ganse kluwen heeft ontward, die weifelt tussen einde en begin
Een kinderlied had me erheen bewogen; ik stond onder een al te schelle zon en zag hoe ik als kind was voorgelogen - geen mens danst op de brug van Avignon.
Je moet geen vraagteken zetten waar God een punt heeft geplaatst.
Wie iets wil doen, vindt een middel. Wie niets wil doen een excuus
LIEFDE KOST NIETS OM TE KRIJGEN MAAR IS ONBETAALBAAR ALS JE HET HEBT.
Salman Rushdie
"Elke deugd heeft onechte zusters, die de familie schande aandoen."
Vergiffenis is de geur die het viooltje afgeeft aan de hiel die het vertrapt heeft . ( Mark Twain)
"Dit jaar gaan we met het vliegtuig op vakantie en ik neem mijn kanarie mee. Ik hoop maar dat hij niet ziek wordt, want dat beest heeft nog nooit gevlogen."
Woorden zijn de kleuren van de gedachte. ( Hugo Claus )
Auteurs en hun boeken
korte beschrijvingen
03-09-2006
*Boerin in Frankrijk* van Wil den Hollander-Bronder
Boerin in Frankrijk Land van zon en wijn Volwassen mensen huilen niet
*** Uitgeverij : Zuid-Hollandsche Uitgeversmaatschappij. ISBN 90 5112 037 0
Onder de verzameltitel " Boerin in Frankrijk" werd de vier-delige romancyclus waarin Wil den Hollander-Bronder haar ervaringen als emigrante op het Franse platteland beschrijft in twee boeken samengebracht. ' Land van zon en wijn ' en 'Volwassen mensen huilen niet ' zijn de delen in dit eerste boek waarin de eerste Franse jaren van het gezin Den Hollander centraal staan. In het tweede boek werden 'En de boer hij ploegde voort ' en 'Mijn vallei in Frankrijk' gebundeld .Bij elkaar vormen de boeken een kroniek van een hard, authentiek emigrantenleven.
Wil de Hollander emigreerde met haar man en zoontje naar Frankrijk en zag in haar verbeelding hun nieuwe vaderland als een land van zon en wijn. En inderdaad, er was zon , hoewel niet altijd.En de wijn vloeide rijkelijk.Maar er was ook vooroordeel, conservatisme speciaal op het gebied van landbouw en veeteelt, woningtoestanden zoals wij ons nauwelijks meer voor kunnen stellen , corruptie , achterdocht , een weinig toeschietelijke bevolking. In de vier delen van 'Boerin in Frankrijk' geeft Wil den Hollander-Bronder gestalte aan haar bestaan van tien jaar in Frankrijk.De geboorte van haar kinderen, de strenge winters, de sadistische schooljuffrouw , het vechten om onderdak , erkenning en menselijke waardigheid. De schrijfster is een levendige , kritisch ingestelde persoonlijkheid met een scherpe kijk op mensen en toestanden en heeft een bevrijdend gevoel voor humor. Die karaktertrekken komen hier ten volle tot uitdrukking. Op een wonderbaarlijke manier weet zij afstand van zichzelf te nemen , ook als zij nogal ontstellende ervaringen beschrijft. Zonder enige literaire versiering , zonder één deftig woord staat het verhaal frank en onbevangen overeind.
Wil Bronder werd geboren in Oostvoorne als dochter van een boer. Zij was een dromerig meisje, dat zich vaak onbegrepen voelde. Op 20-jarige leeftijd trouwde ze met Gerrit den Hollander (in haar boeken "Johan" genoemd). Vlak voor de oorlog werd haar eerste zoon, Bert (in de boeken "Jaap") geboren. De Den Hollanders woonden op een boerderij in Nieuw-Beyerland. In 1947 emigreerde het gezin naar Inval-Boiron , een gehucht in het Franse departement Somme, om daar een boerenbedrijf te beginnen. Daar worden ook hun twee dochters Marlies (echte naam onbekend), Christine (echte naam Marijke), en het nakomertje Johanna (dit is zowel haar echte als haar boekennaam) geboren. De eerste jaren waren bijzonder moeilijk. Het gezin vocht tegen vooroordelen (de lokale bewoners verwarden de Nederlanders met Duitsers, en dat net na de oorlog), bureaucratie, armoede en tegenslagen. Jaap, de oudste zoon, kon aanvankelijk moeilijk wennen. De meisjes, die in Frankrijk werden geboren, vervreemdden snel van hun Nederlandse ouders en Wil voelde zich bijzonder eenzaam en een buitenbeentje. Als het gezin sliep, ging ze schrijven. Wil schreef over haar jeugd en haar gevoel, en het onbegrip dat ze voelde in haar omgeving. Ook alledaagse dingen in en rond haar gezin schreef ze op, net als het lief en leed van de dorpsgenoten en haar liefde voor de natuur en de streek waar ze woonde. Haar observaties zijn zeer helder, zij kijkt door alle dorpsroddels heen en trekt haar eigen conclusies. Haar schrijfwerk werd in de jaren zestig en zeventig uitgegeven als autobiografische boeken. Ze waren meteen een groot succes, zo groot dat de NCRV er een televisieserie van maakte: Boerin in Frankrijk. Den Hollander heeft het succes nooit begrepen, maar haar deur stond altijd open voor journalisten, en fans die haar oude boerderij wisten te vinden waren altijd welkom, zelfs als het niet uitkwam in haar drukke leven. Inmiddels ging het het gezin financieel beter, maar tegenslagen bleven het gezin treffen. Een prachtige fokstier stierf onverwacht, net toen de ergste armoede voorbij was. Jaap moest rond 1960 als Frans soldaat naar Algerije dit is beschreven in "De trein die nooit meer stopte". Christine kreeg anorexia nervosa; na het herstel wordt ze ongehuwd moeder. Wil's oogappel Johanna werd getroffen door een agressieve vorm van multiple sclerose en stierf halverwege de jaren tachtig op dertigjarige leeftijd. Wil schreef een schrijnend boek (Geluk is een toegift) over het sterven. Haar toenmalige schoondochter Danièle Den Hollander-Lansel schreef hierover ook een boek, getiteld Een ongelijke strijd. Na Johanna's dood schreef Wil nog één boek (Op zoek naar mezelf), over haar leven na Johanna's dood. Daarna schreef ze nog wel maar ze bracht het niet meer uit. Ze kreeg longenfyseem en stierf op 12 oktober 2000. Haar zoon Jaap stierf in september 2001 aan een hartaanval tijdens een doktersonderzoek. Haar man Gerrit was de laatste jaren van zijn leven dement en stierf in januari 2002 Het is niet bekend hoe het momenteel met Marlies en Christine gaat.
Bibliografie
Land van zon en wijn
Volwassen mensen huilen niet
Mijn vallei in Frankrijk
En de boer, hij ploegde voort
De trein die nooit meer stopt
Geluk is een toegift
Een veldboeket
Op zoek naar mezelf
Reacties op bericht (1)
07-09-2008
Boerin in Frankrijk
Heb nooit geweten dat Mevr. Wil den Hollander overleden is. Kon dat nergens vinden. Ik heb nog enkele boeken niet gelezen. Heb haar boerderij op Internet gezien. Weet niet waarom haar boeken mij zo intrigeren. Wil nog veel meer van haar weten.
07-09-2008 om 14:13
geschreven door janneke van breukelen-rompen
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"Oorlog: een laffe vlucht uit de problemen van de vrede."
De vrouw is het enige geschenk dat zichzelf verpakt.
Hondenleven
Lekker slapen, heerlijk zacht, stilletjes liggen, weinig gapen. op tijd je eten, wat had je gedacht? Een wandeling elke dag Poezen pakken als het mag. Boze dieven buiten gooien, altijd weg met vlooien. Vertroeteld worden door de baas, konijntjes vangen en soms een haas. Nooit in de kou een beentje kluiven, rollebollen en springen naar de duiven. Putten graven, liefst heel diep en hopen dat 't baasje ze niet ziet. En heel soms in 't bedje slapen, Zachtjes dromen van mijn vriendjes en alle lieve kindjes. Wat is het fijn, hier een hond te zijn.
ZO - heb het weer eens gelapt zé ! ruitenlappen , zooitje van niets
Tezamen aan de dis gezeten zijn wij verzoend met ons bestaan , zolang wij niet bij ons geweten en bij ons hart te rade gaan.
Heere Heeresma
Paul Auster
James Patterson
John Le Carré
Lezen vrijwaart je van gekooide gedachten .
"Bij processen van terroristen zit de zaal bomvol."
Ervaring is eenvoudig de naam die we aan onze fouten geven.
Dankbaarheid is een bloemke , dat in weinig hoven bloeit. -Guido Gezelle.
Emoties, ach,mevrouw, emoties Zijn zo vies ; vis die niet kan zwemmen In mijn uitgekookte zee van ironie .
Armoede brengt volkeren tot revoluties en revoluties brengen het volk weer tot armoede .
Je kunt wel roepen dat je op het juiste spoor zit, maar daar schiet je niks mee op, als de trein stil staat.
Neem eens afstand, dat geeft meer zicht.
Sommige mensen worden zozeer bewierookt dat ze de verstikkingsdood sterven.
Humor is de zwemgordel op de rivier van het leven
Alleen een gek voelt
met beide voeten
hoe diep het water is
Als iemand bij me aanbelt, doe ik altijd mijn jas aan voordat ik de deur open doe. Minder leuk gezelschap zeg ik: "Sorry, ik moet juist weg." Wel leuk gezelschap: "Wat leuk, ik kom net thuis."
"Een bibliothecaris is een boekhouder."
Want men moet nooit te lang verwijlen In den warmen schoot van 't geluk : De schoonste illusies verijlen Onder een voortdurenden druk.
Moeilijker dan leven zonder toekomst is leven zonder verleden. .
Wie twijfelt aan zijn eigen eerlijkheid begint eerlijk te zijn
John Grisham
Er is iets dat de voortijden ons leren En ook de zon die net is opgegaan . Het eeuwige lot der mensen is ontberen, Je hebt alleen wat je kunt laten staan.
Door al wat je bezit laat je je leiden, En waar je meester bent, en je ook knecht, Behoefte ziet zich van genot gescheiden, En plicht hecht zich meteen aan ieder recht.
Als men de taal met een handschoen vergelijkt, die om een inhoud getrokken is, dan past de Duitse, Franse en Italiaanse te ruim, de Nederlandse te strak, terwijl de Engelse als gegoten zit.
