Ik weet het, op de fotos van sexy lingerie ziet het er allemaal heel mooi en verleidelijk uit. Maar écht? Ik ben nog van voor de tijd van de pantys en moest die verdomde dingen een hele tijd dragen.
Ik hoorde al bij de gelukkige generatie, want die voor mij droegen een echt corset waaraan vier kousenknijpers hingen. Ik heb corsetten gezien, mijn grootmoeder droeg zon corset, eentje met baleinen en ongelooflijk veel haakjes en oogjes en koordjes. Ze was een half uur bezig om dat ding s avonds uit te krijgen. Over dat corset droeg ze een grote, roze flanellen broek dat bijna tot aan haar knieën hing. Het woord sexy was toen nog niet uitgevonden. xml:namespace prefix = o />
Mijn grootmoeder was graatmager en moest geen corset dragen, maar hoe moest ze anders haar kousen ophouden?
De baleinen van het corset priemden onderaan in haar borstjes, die waren toen klein, ze was mager nietwaar en dan heb je meestal geen dikke borsten.
Omdat het zon pijn deed stak ze op de pijnlijke plaats een in vieren gevouwen herenzakdoek zodat de balein niet langer in haar borst priemde. In feite staken er overal zo van die herenzakdoeken. Omdat ze zo mager was deden die baleinen waarschijnlijk overal pijn.
Dit heeft er helemaal niets mee te maken, maar s nachts droeg ze ook een haarnetje dat ze onder haar kin met een strikje toeknoopte. Ook dat heb ik mogen aanschouwen.
Ik denk dat ik haar s avonds vanuit mijn bed met open mond zat aan te staren.
Het was voor een jong meisje teveel om allemaal ineens te verwerken.
Mijn vader besliste wanneer het moment aangebroken was dat ik moest overstappen van kniekousen naar nylon kousen en wanneer ik een BH moest dragen.
Die BH vond ik echt niet nodig want ik had nog bijna geen borstjes. Ik was vreselijk gegeneerd dat mijn ouders mijn twee kleine Clementinnekes hadden opgemerkt.
"Poeha", zei mijn vader, "dat is een BH tegen de borstjes die gaan komen, dan hebben die steun dan nodig."
Vaders wil was wet en moeder kocht het nodige aan. Mijn eerste BHtje, het leek op zo eentje dat Madonna nu over haar kleren draagt. Ronde stiksel die kleiner werden naar de tepel toe. Puntvormig. Zelfs als je geen tepels had leek het nu alsof ze er waren.
Ik kon mijn borsten door die vreselijke BH niet langer verstoppen, ook niet voor mijn broers.
Elke keer ze me langs achter passeerden namen ze de elastiek van de sluiting vast en lieten die tegen mijn rug knallen.
Maar mijn jarretellen waren hun lievelings speelgoed. Ze deden niet liever dan zon ding vastnemen (zedig met mijn rok en combinaison erbij natuurlijk) en die dan laten schieten met een grote "poinnnngggg". Ik kon de blauw plekken op mijn billen en rug op de lange duur niet meer tellen en zij maar lachen en zich uit de voeten maken vooraleer ik hen in een Nelson greep op de grond gooide. Vader vond het ook allemaal vreselijk grappig. Hij deed het natuurlijk zelf niet, maar hij bestrafte nooit mijn broers. Mijn jongere zus zag met lede ogen aan wat haar wat later te wachten stond. Zij had geluk, zij mistte net de periode van de jarretellen.
Mijn eerste jarretellehouder was van donkerblauw satijn en het sneed mijn heupen bijna in twee door de neerwaarts trekkende kracht van de kousen die eraan vasthingen. Ze waren toen natuurlijk niet elastisch, zeker niet het stuk dat om je middel zat. Dat mocht niet uitrekken want anders zakte het hele spul af. Sexy mijn hoela!
Tussen je broek en je kous had je dan dat vreselijk aan de elementen blootgestelde stuk witte bil. Vreselijk, zeker in de sixties toen de minirok uitkwam. Al die vieze ouwe venten achter je aan de opstap van de tram en maar schuine opmerkingen maken.
De uitvinder van de pantys verdient een evengroot standbeeld als de uitvinder van de pampers.
(Lieve, van het blog Zabrila en Constantijn vindt trouwens dat de uitvinder van de tampax en de moderne maandverbanden ook een standbeeld verdient en ik ben het met haar eens, wie verdient er volgens jullie nog een standbeeld?)
Trouwens, ik ken nog een heel oude mop over de panty.
Wil je die horen? Goed hier komt het:
Vraag: Hoe kan je zien of een dame met pantys een windje laat?
Antwoord: wanneer haar schoenen uitvliegen!
Ik weet het, ik weet het.... het is een vreselijke kindermop, ééntje van vroeger, toen de panty pas op de markt kwam. Maar toen konden mijn broers er wel heel hard om lachen, even hard als om mijn pijnlijk gezicht bij de zoveelste jarretellen knal.
En nu draag ik liefst een lange broek met sokjes... héhé..... helemaal niet sexy maar oooo zooo gemakkelijk en pijnloos.
aan Huismusje en Myette wens ik een snelle genezing!
Indien Chia hier ooit nog langs komt, dan wil ik haar zeggen dat ik haar nog steeds heel hard mis!
