|
Arachnophobia, die vreselijke, paniekerige angst voor spinnen, dat heb ik niet!
Ik weet ook dat een spin niet tot de insecten familie behoort én, zo beweert men toch, een heel nuttig euh....geleedpotige is, maar toch bezorgen ze me rillingen.
Zoals vanmorgen.
In mijn smetteloos wit bad (pas gekuist) zat deze ochtend een reuze exemplaar en laat het nu net die reuze exemplaren zijn die me veranderen in een koelbloedige killer.
De vele kleintjes die ik op mijn weg door de tuin ontmoet negeer ik met minachting, alhoewel ik er voorzichtigheidshalve met een héél ruime boog omheen loop.
Ik mompel dan wel voortdurend binnensmonds mijn mantra : t zijn nuttige beesten, t zijn nuttige beesten, ze eten muggen en vliegen, t zijn nuttige beesten.
Maar zon reuzespin mag dan uiterst nuttig zijn omwille van haar afmetingen, net die moeten dood!
Met dat formaat kan ik niet leven.
Mijn werkwijze is (gevoelige personen best niet verder lezen):
- in huis opzuigen met de stofzuiger en dan aan ventje vragen om de zak leeg te maken natuurlijk, ofwel indien mogelijk:
-levend koken!
De spin vanmorgen in mijn bad had echter postgevat onder de kraan en zat me doodstil te begluren.
Zonder geluid (ze mag niet schrikken en vervolgens bewegen) schuifelde ik naar de lavabo, bukte me héél stil en nam het plaspotje van de kleinkindjes.
Heel zachtjes liet ik het water lopen tot ik hete damp zag, ondertussen hield ik de spin voortdurend in het oog.
Ik vulde het potje met gloeiend heet water en vooraleer de spin wist wat er gebeurde kreeg ze de volle lading over zich heen.
Ik voel me op zon moment tegelijk triomfantelijk, maar toch ook een monster.
Reuzespin lag uitgeteld en iets bleker, zo leek me toch, op de bodem van het bad.
Voorzichtig rekte ik me uit naar de sproeier om ze weg te spuiten.
Net op dat ogenblik kwam ze terug bij haar positieven en kroop als een dronken zeeman tegen de wand op.
Van schrik liet ik bijna de sproeier vallen, maar op zon ogenblikken wil ik niet de flauw bees uithangen en ventje roepen.
Ik kan mijn eigen spinnen killen.
Over de groggy, halfgekookte monsterspin heen liet ik eerst het water heet worden tegen de andere rand van het bad want, zo werd me ooit verteld, als je een spin met koud water wegspoelt, dan rolt die zich in een bolletje en ze drijft.
Vervolgens klimt ze langs de overloop weer in je bad.
Of dit nu een Urban Legend is of niet, ik neem geen risico.
Bij mij worden ze gekookt zoals garnalen.
Ik wil ze daarna nog wel zien kruipen. Huh!
Eindelijk was het water heet genoeg om ze al sproeiend met de waterstraal naar de afloop te maneuvreren maar ze was verdorie te groot, zelfs dood, om door de gaatjes te geraken.
Walgend nam ik vervolgens een halve rol proper WC papier zodat ik ze niet kon voelen en ik plukte ze uit de afloop en kieperde ze in een nano-seconde in de WC met papier en al natuurlijk en ik trok onmiddellijk door.
Nog steeds was ik er niet van overtuigd of het monster dood was.
Stel je voor dat ik me daarna even zet voor een plasje en ze kruipt langs de pot terug omhoog, ik mag er gewoon niet aan denken.
Dus...voor alle veiligheid nog een flinke scheut bleekwater in de pot en nu maar hopen dat ze echt kevendrager is. (Antwerps voor morsdood).
Ik ben voor alle veiligheid tot nu toe toch maar altijd naar de WC beneden geweest.
En zeggen dat de herfst - spinnentijd pas morgen écht begint.
Bjeuch....
Toemaatje à la mode de "Kommaneuker":
Handje op hier klik, en je bent bij Komma.
Seppe is uit het ziekenhuis en komt seffens naar hier.
Zusje heeft het virus nu ook te pakken en nu is het bang afwachten of zij al oud genoeg is om het op eigen krachten te overwinnen zonder ziekenhuisopname.
Schoondochter gaat vanmiddag met haar naar de kinderarts want ze houdt ook niets binnen.
|
stom hé. Nog een fijne dag morgen, liefs van mij
