Eerste kennismaking

De volgende dag hadden we die talentegenslag al snel verwerkt met het uitgebreide ontbijt, waarna we onze eerste stappen in de stad waagden. We tapten er eerst wat geld uit de muur. Dat ging even vlot als bij ons, al kwamen er gelukkig grivna’s uit en geen euro’s, want daar kun je in Lviv geen fluit mee aanvangen, of kopen. Een grivna is zowat een tiende van een euro of – als je oud genoeg bent – vier frank. Met onze zakken vol geld – een kinderhand is gauw gevuld – staken we voor de eerste keer sinds onze aankomst een straat over en belandden levend en wel voor het standbeeld van koning Danylo Romanovyck van Galicia (1205-1255), gekroond in 1253, de eerste koning van Ruthenia. Ruthenia is het Latijnse woord dat vanaf de 13de eeuw gebruikt werd voor de plaatsnaam Rus en bestond uit Belarus, Oekraïne, het westen van Rusland, stukjes van noordoost Slovakije en een smalle strook van Oost-Polen.

Je kunt in het centrum van Lviv niet verloren lopen. De huizen zijn er laag en de kerken en kathedralen hoog, zodat je altijd wel een herkenningspunt vindt. En het centrum van al die herkenningspunten is de toren van het stadhuis dat in het midden van Rynok Square staat, het bekendste plein van de stad, omringd door 44 mooie huizen en met op iedere hoek een standbeeld. Poseidon staat er, net als zijn vrouw Amphitrite; Diana, deze keer zonder hoed en met boog; en Adonis waarin Willy een bloedverwant herkende. Als je de driehonderd en twee trappen van de toren beklimt krijg je als beloning een schitterend panorama van Lviv.

 
panorama van Lviv  

Een ander herkenningspunt is ongetwijfeld de Svobodalaan die in het midden een brede verkeersvrije zone heeft. Later zullen we leren dat deze zone een belangrijke plaats inneemt in het sociale weefsel van de stad. “Svoboda” is niet voor niets het Oekraïense woord voor Vrijheid.

Lviv in groep

In de namiddag bezochten we de stad in groep. Diana was bij Adonis blijven plakken en had ons Svitlana gestuurd. Svitlana ontpopte zich al snel als een goede en welbespraakte gids, al droeg ze dan geen hoed. Ze gebruikte een bijna vlekkeloos Frans en toen ik haar op een onbewaakt ogenblik – mijn vrouw keek de andere kant op – vroeg waar ze haar Frans had gestudeerd bleek dat in de plaatselijke talenschool te zijn. Chapeau! Dus toch een hoed.

Ga er maar van uit dat Lviv een prachtige stad is die niet voor niets door de Unesco werd opgenomen als Werelderfgoed. De Dominicaanse kathedraal, de Latijnse kathedraal, de Boims kapel, de St.-Andreaskerk en de Armeense kerk, het Operagebouw… Allemaal zonder uitzondering schitterende staaltjes architectuur die de geschiedenis van Lviv tot leven brengen, net als het apotheekmuseum dat gevestigd is in een apotheek die al sinds 1735 onafgebroken in bedrijf is.

 
kathedraal Maria Hemelvaart

Ik ga niet alle gebouwen en alle straten beschrijven. Dat laat ik aan een reisgids over. Maar aan de hand van de foto’s zal de geïnteresseerde lezer toch een goed beeld hebben van deze mooie stad. Lviv is nu bij ons nog onbekend, maar daar zal in de nabije toekomst zeker verandering in komen. In 2012 is ze immers een van de steden waar het Europees kampioenschap voetbal wordt gespeeld.

Over pizza's en MacDonalds

Geen reisgids dus, maar toch wat anekdoten. Zo bezochten Julia en ik een pizzeria, waar alles mooi in het cyrillisch aangeprezen werd. En al ken ik dan geen Oekraïens, toch herkende ik enkele woorden die vrijwel identiek waren aan het Russisch, zoals ananas en paddenstoelen, tomaten en pepers. De combinatie was trouwens heel lekker, zodat ik besloot om mijn rekening bij te houden. Zo moest ik, als we nog eens een pizza kwamen eten, gewoon mijn briefje laten zien.

We zijn er inderdaad nog eens gaan eten, samen met Ingrid en Frank. Gewapend met mijn briefje ging ik mijn pizza bestellen. Naast me stond Frank, die in zijn beste Sheekspieriaans aan de toogjuffrouw om een Engelstalig menu vroeg… en kreeg! Tot zover het nut van al die uren blokken op het cyrillische schrift… ‘k Had er beter aan gedaan mijn Indonesisch verder te vervolmaken. En voor wie zich afvraagt of ik ook Indonesisch spreek: natuurlijk. Zes woorden. De rest moet nog vervolmaakt worden.

Net als de GSM-kultuur heeft ook het fastfood zijn weg naar Lviv gevonden. In het stadscentrum telden we niet minder dan drie MacDonalds’. Hoe MacDonalds in het cyrillisch geschreven wordt zie je op de foto hieronder.

 
(wordt vervolgd)