Lviv (Oekraïne) 2010
van 4 tot 11 oktober
Achteruit op daguitstap
Tijdens ons verblijf zijn we ook tweemaal op daguitstap geweest. De eerste keer gingen we de stad Zhovkva bezoeken, en het Krehiv klooster dat maar een twaalftal kilometer verderop lag. Uiteindelijk werd de volgorde van de bezoeken omgedraaid, en wel hierdoor.
We waren nauwelijks uit het centrum van de stad toen we in een schitterende verkeersknoop terechtkwamen. Het ging zo snel vooruit dat de plaatselijke slakken over de raampjes kropen. Na een tijdje nagelbijten had onze chauffeur er duidelijk genoeg van en vroeg aan een bus die uit de andere richting kwam een richting waarin nog gereden werd om even stil te houden. Waarop die van ons doodgemoedereerd achteruit op de andere rijstrook begon te rijden, en aan een behoorlijke snelheid. We konden ons jolijt niet op tot gebeurde wat er moest gebeuren. De stop-stop-stop! van Ivo was de inleiding voor de klap waarmee het achterste van onze bus het achterste ramde van de bus voor hem. Of achter hem? Probeer dat maar eventjes aan je verzekeringsmaatschappij uit te leggen. In ieder geval was de klap voldoende om ons allemaal voor eventjes het zwijgen op te leggen.
Al bij al viel het nog mee. De papieren waren snel ingevuld zodat we weer op weg konden, richting centrum. Na zon kleine twee uur waren we dan ook weer op het punt vanwaar we vertrokken waren. Om de verkeersellende te omzeilen had de chauffeur immers beslist om eerst naar het klooster te rijden en daarna naar Zhovkva.
Het klooster in Krehiv ligt aan de voet van de Rastochya heuvels. Het werd in 1612 gesticht door monniken uit Kiev die zich vestigden in een grot dichtbij een heuveltop. Aan de fotos is te zien dat het zo gebouwd is dat het eventuele aanvallers kon afslaan. Binnen de muren staat een St.-Niklaaskerk en een houten kerk gewijd aan de Verheerlijking van Christus. Het is nu een theologisch seminarie.
 Na een bezoek aan de St.-Niklaaskerk wandelden we naar het woud achter het klooster, waar we een bron bezochten met geneeskrachtig water. Over de bron is een koepel gebouwd zodat het water niet nat kan worden. Ik dronk ervan in de hoop te genezen van mijn zware verkoudheid. En dat gebeurde dan ook. Een week later was ik weer zo gezond als een blikje sardientjes.
Zhovkva
Dan op naar Zhovkva, waar al sinds de dertiende eeuw mensen woonden. In 1594 werd het Zolkiew kasteel gebouwd en werd de stad versterkt. In de 17de eeuw was het de residentie van de Poolse koning Jan III Sobieski, een naam die we straks nog eens gaan tegen komen. De bevolking bestond vooral uit Polen, Oekraïners en Joden. Voor Wereldoorlog II vormden 4.500 joden zowat de helft van de bevolking. Maar slechts enkelen overleefden de Holocaust. De synagoge werd in 1941 door de Duitsers vernietigd. Enkel de buitenste muren staan nog overeind. In 1951, onder Sovjet bewind, droeg de stad de naam Nestorov. In 1992 kreeg ze haar oude naam terug.
We zien er de St.-Laurenskerk, gebouwd in de 17de eeuw door een Italiaanse architect. Onder het sovjetbewind was de kerk een opslagplaats. Het stadscentrum van Zhovkva werd geklasseerd in 1994 en wordt nu volop gerestaureerd.
 De Sint-Laureinskerk En van de restauratie naar het restaurant, waar we de innerlijke mens die al een tijdje grommend met onze darmen rammelde kalmeerden, om daarna nog wat Zhovka te gaan opsnuiven. Toen onze gids dacht dat we alles gezien hadden wat er te zien viel reden we weer naar Lviv, de verkeersknoop tegemoet. (wordt vervolgd)
|
