Ik ben De Backer Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Mams / Nicole.
Ik ben een vrouw en woon in Hoboken (België) en mijn beroep is Zelfstandige.
Ik ben geboren op 22/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Nu nog heel weinig.
Heb een gastenboek aangemaakt waar iedereen zijn verdriet en woede kan neerpennen naar aanleiding van het overlijden van mijn zoon.
Omdat ik jou mijn ZOON heb mogen noemen. De herinneringen aan jou koester ik heel diep in mijn hart.
Waar je zo gek op was hé Zoon, dat voetballen. Je was er dan ook nog ne krak in.
Gastenboek voor De Backer Dirk (Alias Backéro)
Al je verdriet en woede om het heengaan van Dirk mag je hier neerpennen
07-03-2007
Verder gaan met gastenboek
Bedankt lieve Zoon om haar bij te staan. Alles is gelukt. Nu probeer ik een beetje verder te werken aan je gastenboek. Je verdere levenswijze mag ik hier niet meer neerschrijven, maar ach weet je, zoveel mensen kende je en weten wel van het reilen en zeilen. Dat je tegen mij weinig vertelde had met je respekt tegenover mij te maken en om mij geen verdriet aan te doen. Maar tegen vele mensen heb je soms je hart kunnen uitstorten en daar ben ik al blij om. Ik heb van je persoonlijke spullen verder niets meer gekregen, maar weet dat je wel heel diep in mijn hart zit hoor jongen. Jou te vergeten is het onmogelijkste wat er bestaat. En ja ze zeggen , je moet verder , maar als je maar weet dat dit verdomd moeilijk is. Als je moest weten hoeveel taktieken die ik toepas om te kunnen blijven meedraaien , tenslotte moeten mijn klanten altijd niet delen in mijn verdriet. Alhoewel zij dit allemaal heel goed kunnen snappen en ze allen heel meevoelend zijn. Heel wat anders dan sommige familieleden of halve familie die nog in hun vuistje lachen door bepaalde zaken die er nog gebeuren. Maar daar sta ik nu boven hoor. Ik weet wat ik waard ben , en zal altijd voor de waarheid uitkomen , dat doen vele anderen helemaal niet. Nu even verder met een ander verhaal. Niet zo lang na je uitstrooing. Het was de bekeruitreiking van je voetbalploeg. Er was een beker naar jou vernoemd die voor de beste speler was bestemd. Met de moed in onze handen zijn we naar de uitreiking gekomen. Heel emotioneel was dat. De beste speler van je ploeg , Wim Peeters, heeft hem in ontvangst mogen nemen. Hij heeft dan na ontvangst het woord genomen , zijn woorden waren " Er is een persoon die die beker meer zou hebben verdiend dat ik en dat is Dirk , met deze wil ik hem dan ook verder doorgeven en overhandigen aan zijn mama en weet dat hij een mooi plaatske zal krijgen. Dat is dus ook gebeurd. Ik plaats hier dan ook de foto bij van Wim.
Aan mijn lieve zoon. Jongen mag ik je vragen om iemand bij te staan die binnen enkele uurtjes een zware operatie gaat ondergaan. Ik hoop echt op goed nieuws. Zij is zo braaf en lief, en verdiend deze ziekte echt niet. En sta je achter mij met hetgeen ik bezig ben? Weet maar dat ik je nooit zal vergeten en altijd veel van je zal blijven houden. Wat ook anderen mogen zeggen , hoe ik verder zou moeten gaan, jij weet dat ik dit niet kan. Mijn verdriet zal altijd even groot blijven en het gemis wordt met de dag erger. Ook met andere zaken die er dan nog bijkomen maakt het er niet gemakkelijker op. Ik weet dat je altijd fier op me was omdat ik zo een sterke vrouw ben, dat zal ik voor jou verder proberen te blijven. Dikke kus van je Mamske
Zo ! Onze bundel staat erop. Heb dit eerst nog even willen afwerken voor ik het volgende wilde schrijven. Wekelijks op maandag ga ik nog naar mijn terapeut. Maandag 12/02/2007 was mijn uur om 16.15 . Die dag kreeg ik rond de middag telefoon van de recherche van zwijndrecht. Er was een klacht tegen mij neergelegd door de weduwe van mijn overleden zoon. Ik wil eerst even duidelijk stellen dat ik een heel meevoelende en serene rechercheur had. Ik ben er me nadien bewust van geworden dat ik op sommige momenten nogal cru en misschien ook wat onbeleefd tegen hem ben geweest. Ik ben diezelfde dag nog daar naartoe gereden na mijn gesprek. Die rechercheur was die ongelukkige dag toen dit gebeurt was met mijn kind ook ter plaatse. Ik wil maar zeggen, die persoon was echt menselijk tegenover mij , en weet nu ook wel dat hij zijn werk moest doen, maar kan daar niets verkeerd over zeggen. Hij heeft mij alles heel duidelijk uitgelegd en tevens ook het strafwetboek erbij genomen. Ik pleeg dus inbreuk op een artikel van het strafwetboek. Dat artikel is " belaging " De straf die daar opstaat is een fikse geldboete , of een gevangenisstraf van 2 maand tot 2 jaar. Ik voel me geen vrije Belg meer en heb dat ook ter plaatse gezegd. Er is niemand verplicht om op mijn gastenboek te komen lezen.!!!!! Als ik niet vervolg of gestraft wil worden zou ik moeten stoppen met die """"aantijgingen """"""" Wie het schoentje past "trekt het aan " Tevens ben ik wel blij dat de andere mensen die iets in de gastenboek hebben geschreven ( naar waarheid ) niet vervolg worden. Ik ben voor alles en wat iedereen op het gastenboek zet, verantwoordelijk. Zij voelt zich ongerust dat er ooit sommige mensen door het lint zouden kunnen gaan en bepaalde daden tegen haar zouden ondernemen. Dat is zeker nooit mijn bedoeling geweest ( dat is zij zeker niet waard ). Dus mijn wrange gevoelens kan ik nu niet meer neerpennen en zal gastenboek nog wel in ere houden om de nagedachtenis van Dirk te onderhouden. Zij heeft zich op één of ander manier al ingedekt. Zij zegde dus in haar verklaring dat ik niet vervolgd of gestraft moest worden maar dat ze wilde dat dit stopte. Ik zal nu dus alles wettelijk doen.
Ik ben De Backer Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Mams / Nicole.
Bedankt lieve Zoon om haar bij te staan. Alles is gelukt.
Nadat Dirk de brief had voorgelezen heeft mijn zoon Dirk, een daverend applaus gekregen. 
Laatste blad van onze bundel
Dit is het voorlaatste blad
Voorlaatste blad
Blad 28
Dirk zijn petekindje. Zijne God.
Blad 27
Blad 26
Blad 25
Blad 24
