Ik ben De Backer Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Mams / Nicole.
Ik ben een vrouw en woon in Hoboken (België) en mijn beroep is Zelfstandige.
Ik ben geboren op 22/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Nu nog heel weinig.
Heb een gastenboek aangemaakt waar iedereen zijn verdriet en woede kan neerpennen naar aanleiding van het overlijden van mijn zoon.
Het tweede Kerstfeest zonder mijn zoon. Hij zou zondag 37 jaar worden. Waarom mag dit niet? Hij verdiende dit wel hoor. Wat heeft hij nu van zijn leven kunnen genieten? Ik was zestien toen ik Dirk kreeg. Ik stond er helemaal alleen voor en heb hem de eerste jaren ook alleen grootgebracht. Misschien daarom dat wij zulke speciale band met elkaar hadden. Dit babytje was nu eens echt van mij en helemaal van mij alleen. Dit was het enige dat ik van mezelf had en daar zou niemand aankomen. Nadien zijn er nog twee kindjes gekomen ook van dezelfde papa, maar daar gaan we niet over uitwijden, dat was een ongelukkige tijd. Heb toch nog geprobeerd in die omstandigheden mijn kinderen gelukkig te maken met ups en down's. Voor kinderen is het nooit plezierig als ouders uit elkaar gaan. Dirk was toen zestien jaar. Voor Dirk was voetbal alles. Ze hebben toen een stiefpapa gekregen, iets dat in het begin moeilijk en stroef verliep. Uiteindelijk viel alles in de plooi en was Dirk met Bart ( zijn stiefpapa die 8 jaar ouder was dan Dirk ) twee handen op éne buik. Dat is altijd zo gebleven. Dirk was niet de persoon op zijn jeugdige leeftijd die altijd maar wegging. Meisjes interesserde hem niet, alleen de voetbal. Dikwijls hebben wij erop gehamerd , ga nu eens met vrienden weg. Neen dat ging niet niet want hij moest gaan trainen of een oefenmatch gaan spelen. Op een gegeven moment kwam hij thuis vertellen dat hij twee meisjes had leren kennen. Twee zussen en dat hij voor één van beiden moest kiezen. Dirk voetbalde ook mee in de ploeg van hun stiefpapa en die zaterdag zouden de twee zussen ook komen. Zo gezegd zo gedaan. S'avonds vroeg ik hem voor wie hij had gekozen. Hij wist het nog niet , maar die ene had gezegd dat ze hem niet veel tijd ging laten om te kiezen , hij mocht hen, niet aan het lijntje houden had ze gezegd. Hij heeft dan gekozen , en dat was dan wel de verkeerde. Alles moest naar haar zin gaan. Hij liet zich daar altijd maar aan vangen. Dirk was gewoon haar eigendom. Volgende keer meer.
Mijn Zoon was er één uit de duizend. Dit gezegde doet mijn andere kinderen heus geen pijn vermits zij dit zelf wel weten en ook zelf zeggen. Hij heeft dit allemaal niet verdiend. Hij was de goedheid zelve. Wat is alles toch onrechtvaardig. Zoveel pijn , zoveel verdriet , zoveel vragen , zoveel schuldgevoelens. Dit gaat nooit meer over of weg. Waarom heb ik voor dit alles geen stokje kunen steken. Had me beter wel eens gemoeid , dan had ik mijn zoon misschien nog gehad. Waarom waarom waarom , waarom is er zoveel onrechtvaardigheid? Ik ga proberen om het hele verhaal in delen te doen wanneer het me lukt. Ik zit met teveel haat en wraakgevoelens.
Beste bezoekers. De meeste van jullie weten dat mijn zoon zijn gastenboek gelinkt is aan de site die Dirk indertijd zelf heeft gemaakt voor de voetbalclub " Familia " Daar kon ieder zijn verdriet wel neerpennen, maar onze vele onbeantwoordde vragen en beschuldigingen mocht niet. Anders werd gastenboek gewoonweg teniet gedaan. Nu mag het wel. Mijn kind had niet mogen sterven . Hij werd behandeld als een hond. Was veel te braaf. En ja, ik zin nog altijd op wraak. Sorry. Zij leeft nu al met en andere man. In mijn zoon zijn huis en bed. Zoveel heeft hij moeten opgeven. Zelfs zijn leven.
Ik ben De Backer Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Mams / Nicole.
Beste bezoekers. De meeste van jullie weten dat mijn zoon zijn gastenboek gelinkt is aan de site die Dirk indertijd zelf heeft gemaakt voor de voetbalclub " Familia "
