Ik ben De Backer Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Mams / Nicole.
Ik ben een vrouw en woon in Hoboken (België) en mijn beroep is Zelfstandige.
Ik ben geboren op 22/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Nu nog heel weinig.
Heb een gastenboek aangemaakt waar iedereen zijn verdriet en woede kan neerpennen naar aanleiding van het overlijden van mijn zoon.
Ja zoon, ik ben nog niet zo lang thuis. Is het toeval ?????? Haast hetzelfde uur als die verschrikkelijke laatste dag. Ach jongen toch , waarom toch hé ? Wat haat ik deze wereld toch. Het doet nog zo onmenselijk veel pijn.
Met naar foto's te kijken, kwam ik deze foto tegen. Eveneens op Dirk zijn jongste zusje Kelly haar achttiende verjaardag. Dat is mijn oudste broer Ronny. Dan viel mij opeens weer te binnen , dat ik zelfs mijn broer nog niet mocht uitnodigen op de koffietafel en hij ook niet mocht aanwezig zijn op de uitstrooing. Die moment dat Ronny mij in die dagen kwam opzoeken moest ik hem dit vertellen. Ik heb nog nooit iemand zo in een wip lijkbleek zien worden. Hij kreeg echt de tranen in zijn ogen. Hij wilde dit niet aanvaarden. Dirk en zijn nonkel Ronny waren tevens ook twee handen op éne buik. Heb ik nadien aan haar de toelating nog gevraagd. Nu zullen jullie wellicht denken , " het was toch uw Zoon, waar was jouw inspraak dan"? Dat is inderdaad zo, maar zoals voorheen gezegd, wat kon het mij allemaal nog schelen. Zelfs op de doodsbrief mocht ik mijn mama of broer nog niet zetten. Ik weet dat je niet alle overleden personen kan vermelden. Maar dit was niet de normale gang van zaken van sterfgevallen, omdat dit allemaal zo vlug achter elkaar was gebeurt, en omdat Dirk de lieveling was van mijn mama dacht ik dit wel te mogen doen. Neen alleen haar moeder en Dirk zijn echte vader , die dus al jaren dood waren, kwamen erop te staan. Niet dat ik daar een probleem van zou gemaakt hebben. Maar ja, mijn gedachtengang was die van haar niet waarschijnlijk. Zo wilde ieder van ons ook iets voorlezen in de kerk. Maar we wisten allen dat er vele zouden zijn die het toch niet hadden kunnen doen. Daar was dan het idee van Bart ontstaan, om ieder van ons iets te laten schrijven naar Dirk toe , en dit te laten bundelen voor aan de mensen af te geven. Die bundel hebben we dan getiteld " ONZE GEVOELENS" Daar was Sindy mee akkoord voor degene die dit wilden. Zij zou dit niet doen. Tot op de laatste dag dat Bart zijn broer Tony de papieren kwam halen om ze te bundelen. Dan heeft zij vlug nog iets opgeschreven. Ha ja, want anders zou de eerste bladzijde van de bundel niet van haar zijn. Ik ga proberen dagelijks één blad en in volgorde van de bundel hier te schrijven. Dirk ??????? Ik mis hem zo erg. Wanneer gaat er nu een beetje van pijn en verdriet milderen???? Nooit waarschijnlijk. Zulk een gemis, is gewoon niet te beschrijven. Aan allen tot morgen voor de eerste bladzijde van bundel geschreven aan Dirk.
Hier is Dirk mijn terras aan het leggen. Uiteindelijk mocht hij het dan wel komen doen. Het is dus niet afgewerkt omdat madam het zo nodig vond om een schoonheidsoperatie te laten doen, en daarna het spijtige geval is gebeurd.
En ja............dan de dagen die volgde. Echt niet te beschrijven. Eén iemand was heel nuchter en die alles regelde naar haar eigen wil, ja Sindy. Met alles was ik tevreden. Waarom??????????, Ik denk dat ik ook een beetje aan het afsterven was.Als ik over alles terug nadenk! GGGRRRRRR, woest wordt ik. Maar gedane zaken nemen geen keer.Het was zelfs zo dat de meeste mensen , vrienden en kennissen nog geeneens mochten weten waar Dirk zou uitgestrooid worden. Dat is mij heel lang kwalijk genomen geweest, maar wat kon het mij schelen die moment.Koffietafel???? Bij haar thuis , en de mensen die zij wilde. Ik heb ( neen Bart ) heeft buiten haar weten om , omdat zij ervan tegen was, een beetje asse gevraagd voor mij aan de begrafenisondernemer. Ach er zijn nog zoveel zaken die me woest maken. Haar manier van doen. Zij had maar voor één ding schrik, haar huis. Ik moet wel zeggen dat ik al een heel deel heb gekregen van Dirk zijn spullen. er is nog veel maar nu ze iemand anders heeft en weet hoe ik nu over dit alles denk, krijg ik niks meer. Ach er is zoveel stuk gegaan met het heengaan van Dirk. Zelfs de relatie met Anja en Ray door bepaalde zaken. Hoe kan men nu nog gelukkig zijn met zulk een verlies. Het is echt wel zo hoor, Dirk hield toch zijn familie bij elkaar. Dat is nu niet meer zo. Alles heb ik willen opgeven, zelfs het café. Bij nader inzien dacht ik neen, niet waar Dirk ook zoveel in heeft gewerkt. Hij was er zelf ook fier over en heeft zelfs eens gezegd, ik wou dat het mijn caféke was. En dan doet het me pijn dat er een familielid zomaar durfde te dreigen om het café eens kort en klein te komen slaan. Wel in dronken toestand , maar dat zal toch niemand kunnen doen hoor. Nu heb ik een bunker rond mij gebouwd, en weinigen kunnen daar door. Ik wil keihard worden, zodat niemand mij nog verdriet kan aandoen. En ik weet hetgeen er de laatste maanden is gebeurd , dat ik daar wel het recht toe had. Mijn kinderen worden door niemand geen pijn en verdriet meer aangedaan. En verstaan ze mijn standpunt niet , en denken ze dat ze gelijk hebben met hun eigen gedachtengang, so what! Ik ben echt niet volmaakt hoor, en doe ook fouten , soms om bepaalde zaken te vermijden om iemand pijn te doen of iets te zullen zeggen waar ik nadien spijt van heb omdat ik dan iemand heb gekwetst. Maar om dan helemaal voor die persoon niet meer te bestaan ????? Het zal dan maar zo wezen. Dirk weet wel hoe ik in elkaar steek. Ik ben eerlijk en wel korrekt, dat zijn er vele niet, ik ga niemand niet ontlopen als ik recht in mijn schoenen sta, en dat doen er sommige wel. Ach ik maak er me echt niet meer druk om. En ja ik doe nog altijd wat ikzelf wil. Ik schrijf hier op dit gastenboek mijn verdriet en woede neer, dat tevens alles naar waarheid is , maar dat precies nooit mag gezegd worden. Waarom niet ?????? Zoveel mensen zijn er die bepaalde zaken willen neerpennen maar het niet goed durven om de kommentaar. Wel mij laat het siberisch koud. Wat kan er mij nog erger overkomen dan hetgeen ik al heb moeten doorstaan???? Inderdaad ! Niets !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Dit is nog een foto in gelukkige tijden. Toen Dirk zijn jongste zus Kelly18 jaar werd.
Het volgende komt me nog dagelijks voor de geest. Na het laatse berichtje van Dirk ben ik dan even terug naar het café gegaan. Ik was vergeten om de speelkasten leeg te maken. Daar heb ik nog gedacht om de auto te nemen en om gaan te kijken of het ging met Dirk. Maar wat kon ik gaan doen. Als ik ze misschien hoorde ruzie maken had ik misschien wel aangebeld. Ik achtte het dus beter om het niet te doen. Dan ontbreekt er bij mij een deel. Ik weet dat er enkele uurtjes later telefoon was en dat Bart had afgenomen. Ik was ook wakker geschrokken en zag Bart in paniek naar de badkamer lopen , zeggend tegen mij , "kleed u aan", ambulance is bij Dirk. Hij begon te wenen. Zegde me dat de mug aanwezig was. Dan...............stond er ineens Tina , Ray en Anja bij ons thuis. Kregen dan weer telefoon waarop Tina opnam, en gillend nadien de hoorn weggooide en haast hysterisch werd. Het was de zuster van Wendy die zegde dat Dirk overleden was en buiten lag. Ikzelf ben dan zelf met de auto met Bart en Tina naar Dirk gereden. Ja, het volgende komt dus nog dagelijks voor de ogen. Daar aangekomen stond daar nog een politiewagen, garage stond open, en ben als een gekke zo de garage ingelopen zo naar het terras, omdat ik dacht dat ze Dirk op het terras hadden gelegd. Daar aangekomen zag ik niets en ben dan zo de living ingelopen, waarop ik met een glimp Sindy zag zitten in de zetel met José ( halfzus van Dirk, Ray en Tina.) Ben dan zo de gang terug willen inlopen waar een agent stond. Ik vroeg hem waar mijn kind was. Hij wees naar de oprit. Daar lag hij dan , mijn Zoon, mijn alles,. Heb dan meer dan een uur bij hem gelegen op de grond. Toen vroegen de agenten of ik even naar binnen wilde gaan. Heb dat even gedaan. Daar zat zij dan in de zetel ( zogezegd in shock ) er kwam geen woord uit. Kreunen en steunen was alles wat ze deed. Vragen gesteld, ermee gepraat, niks antwoord. Dan had er waarschijnlijk iemand de dokter gebeld, die is toen binnengekomen. Heb voor hem plaats gemaakt en dacht dat zij wel een inspuiting zou krijgen. Maar ineens stopte zij met steunen en vroeg de dokter aan haar wat er juist was gebeurd. Opeens kon zij een heel verhaal doen. Voor mij dus pure komedie!!!!! Dirk had nog een briefje geschreven de avond daarvoor naar haar toe voor hij naar mij vertrok, van " Ben al naar Hoboken Kusjes, je ventje Onthoud heel goed dat ik je doodgraag zie en dat iemand anders mij niet intresseerd. Ik & jij Wil met jou aan tafel zitten morgenavond Kusjes en tot straks Je ventje " Dat zijn zijn laatste woorden letterlijk naar haar toe. Toen het parket dan ter plaatse was hebben ze Dirk meegenomen voor autopsie. Zoiets vergeet je nooit, sttat gebrand op je netvlies. De wereld stond voor me stil. Ik leefde nog wel lichaamlijk, maar geestelijk was ik kapot. Toch wilde ik me nog sterk houden , maar funktioneerde niet echt meer. Had ik maar helderder van geest kunnen blijven. Maar ja het verdriet nam de bovenhand. Een tweede zoon kwijt ( Mike op maand overleden aan wiegedood, was tweelingbroertje van Tino) Eén van de dagen meer Foto is Dirk met zijn jongste broertje Tino, toen hij die maanden bij mij terug thuis woonde.
Uiteindelijk is het dan na enkele maanden een beetje tot een verzoening gekomen. Ondertussen had ik al meerdere malen met die vriendin ( Kathy ) gepraat. Van haar ben ik dus alles te weten gekomen hoe zij Dirk behandelde. Zij is daar heel erg van geschrokken dat ik van niets op de hoogte was. Dirk is dan terug naar zijn eigen huis mogen gaan. Nu werd hij natuurlijk nog meer gekontroleerd . Ondertussen waren wij met een zaak bezig die we wilde openen. Daar stond Dirk ook volledig achter en wilde ons ook komen helpen met het helemaal te veranderen. Ondertussen was ik ook volop bezig met mijn jongste broer te steunen en hem te helpen. Hij had keelkanker en moest gedurig naar de kliniek voor onderzoeken , chemo, bestralingen enz. Dan op een gegeven avond kreeg ik op het telefoneren naar mijn mama geen antwoord. Toen dit te lang duurde heb ik Bart ernaar toe gestuurd. Mijn mama lag naakt op de grond in een plas bloed. Ze leefde nog. Ben daar dan naartoe gegaan, ambulance was al aanwezig en hebben haar na de eerste zorgen naar de kliniek overgebracht. Heb dan enkele familieleden opgebeld en hebben zitten wachten in de kliniek. Het duurde hemeltergend lang. Dan werd ik en mijn oudste broer geroepen. Ik dacht we mogen er ff bij. Niets was minder waar, in de gang werd me gezegd dat ze was overleden. Dat was op 19 november. Parket enz erbij. Groot onderzoek want het was geen gewone dood. Volgens mij is ze vermoord en ben er tot op heden nog mee bezig.Heb ook haar dossier in mijn bezit.Heb ze niet mogen laten verassen, op 3 december wel laten begraven. Daar zat Dirk ook heel erg mee in. Dirk was van mijn mama hare God. Dan na een lijdensweg van mijn broer , is hij gestorven in januari. Dan zat ik er haast door. Maar we moesten verder met de zaak. Daar is ook Dirk en natuurlijk eveneens mijn andere kinderen heel veel in komen werken. Het resultaat mag echt gezien worden. Maar Dirk kwam dan en zegde op een keer, ik heb een mooi geschenk gekocht voor Sindy. Ik dacht " Oei ben ik iets vergeten, verjaardag ofzo?" Neen Dirk had dit gekocht gewoon ter compensatie voor haar omdat hij ons kwam helpen, en minder bij haar kon zijn. Dan had mijn ander zoon Ray zoiets van, allee kom jong uw ouders helpen en dan een geschenk gaan kopen. Maar zo was Dirk hé. Hij werkte samen met zijn broer Ray op hetzelfde fabriek, Nynas , En daar was Dirk altijd bezig over het cafeetje dat zijn ouders gingen opendoen. Dat gaat er marcheren en het is heel mooi geworden, want dit en dat hebben we gedaan en veranderd. Hij was vol lof. Zodanig dat die mannen zegde, van we zullen ens samen afspreken en eens iets komen drinken. Ondertussen hadden wij ook met zen allen al tegen Dirk bezig geweest. Dirk ge gaat nu terug naar Sindy , maar laat je aub niet meer zo doen. Neem ook een ander rekening voor bv je vervoersonkosten die daar kunnen worden op gestort.Dat moet zij niet weten en heb je altijd iets van jezelf en moet je altijd niet meer smeken om wat geld. Dat heeft hij één keer gedaan op mijn rekening. En sta er ook op dat je loon op jouw rekening blijft staan en dat zij die niet altijd naar haar eigen rekening doorsluisd. Hij was weer van goede wil en we dachten dat hij dit dus wel zou doen. Onze opening was dus op 2 april 2005. Allen van de partij. Veel positieve kommentaar. Toen Dirk dan nog eens op een avond bij ons was om eens iets te komen drinken, was het weeral ruzie.Hij was in het café niet nodig alleen, zo was haar gezegde. Dirk is nadien nog iets gaan eten met ons en wij hebben hem dan naar huis gedaan. Bart met zijn auto en ik met D irk met onze auto. Daar stond zij dus ook op dat de auto altijd voor de deur zou staan. Toen is die fucking dag eraan gekomen............................................................... Dirk had dus afgesproken met de mannen van het werk om iets te komen drinken. Hij was zo fier op het gedane werk en er werden dan ook komplimentjes uitgedeeld. Dirk is dan wat beginnen drinken. Bacardi -cola. Dan is zijn gemoed wat vol gekomen en heeft geweend in het toilet. Tegen mij wilde hij nooit iets zeggen. Zijn gezegde was " Mamske gij hebt al zorgen genoeg" Omdat hij al wat had gedronken had zijn beste vriend en tevens werkmakker zijn sleutels al gevraagd dat was ( den enige echte Rudy ) een schat van een man. Ik heb Dirk dan uiteindelijk in zijn zelfde glas de volgende 2 uren gewoon cola gegeven. Rudy had ondertussen aan mij de sleutels van Dirk gegeven. Dan heeft D irk een hele lange tijd bij mij gestaan achter den toog.Meermaals zegde hij tegen zijn makkers, op mijn mamske ben ik fier se, spijtig dat ze nu nog zo hard moet werken. Heeft me meermaals vastgenomen en gezegd dat hij toch van Sindy zou weggaan. Ik schrok daar natuurlijk van. Ik vroeg naar het waarom. Hij had geen leven meer zegde hij, nu was juist zijn verlofgeld gestort en enkele uren nadien had zij het weeral op haar rekening laten doorstorten. Ik heb die moment tegen Dirk gezegd, " Jongen als zij dan toch niet veranderd sta ik helemaal achter jou, want ik wil hebben dat je gelukkig word". Het was ondertussen al na 4 uur in de morgen. Hij vroeg me of hij s'middags dan met ons kon komen praten daarover, want zo ging het niet meer. Dat was toch een natuurlijke zaak zeker. Toen vroeg hij achter zijn sleutels en ik gebaarde van kromme haas. Ik weet dat als hij zijn sleutels niet had dat hij kon boos worden. Ondertussen was het bijna 5 uur en zegde tegen hem dat ik hem wel naar huis zou doen zoals de vorige keer, dat dan Sindy niks zou kunnen zeggen want dat de auto dan toch thuis stond. Dirk antwoordde, "" mams , dat haalt toch niks uit de vorige keer was ze even kwaad of de auto er nu staat of niet, en het is al te laat jij moet ook gaan slapen" Dirk zegde, dan zal ik maar ne taxi nemen hé. Dirk is dan doorgegaan. Wij sloten ook juist en wij wonen juist naast de deur. Thuisgekomen heb ik dan vlug naar Dirk gebeld en gevraagd waar hij was. Hij was te voet onderweg naar de taximaatschappij. Ik ken mijn zoon, en omdat hij de laatste uren niets meer had gekregen om te drinken , en hij al een hele tijd met mij had gepraat wist ik dat hij niet meer dronken was.Ik heb Dirk toen gezegd dat ik zijn sleutels had. Hij vroeg ze mij dus terug. Is dan terug naar huis gekomen, en Bart zegde tegen mij, ga je die sleutels nu toch geven? Ik zegde ja, hij is niet meer dronken. Bart zegde, als er dan iets gebeurt is het wel uw schuld zene. Ik vroeg aan de deur aan Dirk om voorzichtig te zijn en me iets te laten weten als hij thuis was, en als zij begon te zagen dat hij er dan maar niks moest op antwoorden. Heeft me nog stevig eens vastgenomen ( deed hij altijd ) en een zoen gegeven. Rond halfzes kreeg ik dan van Dirk een sms, dat hij veilig en wel in de garage stond, en i love you mother, xxx je zoon. Dat was het laatste dat ik van hem heb gehoord. Dit was de auto van Dirk
Rotdagen zijn voorbij. Dirk zal dit ook allemaal wel gemist hebben. Hij was zo een levensgenieter. Hij kon genieten van de zon, een duveltje , een leffe, zijn familie. Ik weet 100% zeker dat Dirk voor mij heel veel respekt had. Dat is algemeen geweten. Zij durft nu te beweren dat Dirk zijn familie verafschuwde. Niets is minder waar. Zij misschien wel omdat zij dit misschien niet kon verdragen dat Dirk zo voor zijn familie was en wij allen zulke goede band hadden. Iets dat zij niet kent. Hij moest altijd maar doen hetgeen zij wilde. Haar woorden waren wet. Dirk was ook graag bij zijn familie. Hij kwam ook heel graag naar zee naar de caravan. Zo kwamen ze een week-end met hun tentje dat ze konden opzetten achter ons terras. Ook mijn oudste dochter was van de partij. Ieder ging zijn eigen gang want Dirk en zijn ........waren echte zonnekloppers. Na een dag zonnen op het strand of de zwemdok spraken we allen terug af aan de caravan om dan met zen allen ergens te gaan eten. Na het eten waren we afgezakt naar de kantine vooraan de camping. Na een half uurtje vroeg Sindy aan Dirk om te gaan slapen. Hij vroeg om toch nog maar even te blijven want het was zo gezellig en hij moest toch niet meer met de wagen rijden. Zij is dan doorgegaan. Na nog twee gedronken te hebben zijn we ook naar de caravan gegaan. Daar aangekomen zat zij op het terras met een gezicht dat maar weinig goeds voorspelde. Ik zag aan Dirk dat hij dit heel vervelend vond. Hebben hen een goede avond gewenst en zijn naar binnen gegaan. Wilde me nergens mee bemoeien. De volgende morgen ging ik naar buiten om hen wakker te maken om te eten. Alles weg. Als dieven in de nacht. Tina die verderop een caravan had gehuurd heeft dan naar Sindy gebeld. Madam lag op het strand en zij wist niet waar Dirk was. Tina is hem dan gaan zoeken. Met de camping buiten te rijden zag zij aan de overkant Dirk zijn wagen staan met zijn deur een beetje open. Zij is ernaar toe gegaan en Dirk lag te slapen onder een dikke donsdeken, in een stikwarme auto en met zijn hoofdje een beetje uit de wagen langs de kant van de rijdende auto's. Tina heeft helm dan wakker gemaakt en vroeg om terug mee naar de caravan te gaan. Hij durfde eerst niet omdat hij zich enorm schaamde tegenover ons, omdat hij was " gevlucht " zonder iets tegen ons te mogen zeggen. Zo was hij eens een half uurtje later thuis van een oefentraining, en mocht niet meer binnen. Heeft dan gaan aanbellen ( aan zijn eigen huis ) en zij zegde dat hij maar in de auto moest gaan slapen. Iets dat hij dus ook deed, want tegenspreken!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Toen hij nadien dan nog eens ging aanbellen om te zeggen dat hij honger had, ging zij binnen gewoon een koek halen, stopte die in zijn mond en kon terug vertrekken naar zijn auto in de garage. Als zij eens weggingen en ze kwamen terug thuis, ging Dirk altijd nog in de douche of bad, zou nooit ongewassen in zijn bed gaan hoe laat het ook werd. Als hij dan in bad eens in slaap viel, vond zij het niet nodig om hem te gaan wakker maken. Hij zou wel wakker worden van de kou zegde ze zelf. Toen ik daar dan eens heb op geantwoord, van dat kan niet dat is niet gezond en zelfs gevaarlijk, paste ze een andere taktiek toe. Zij trok dan maar gewoon de stop uit het bad, tot hij dan nadien versteven van de kou in bed kroop. Tennissen deed hij ook heel graag met zijn broer Ray. Dat is ook enkele keren stiekem moeten gebeuren. Ray betaalde dan alles, want Dirk had nooit geld. Dat werd met liefde gedaan want wij kende haar allemaal wel. Zo ook na een voetbalwedstrijd als zij er niet bij was, moest Dirk altijd geld lenen. Werd zijn loon gestort werd het diezelfde dag door haar doorgesluisd naar haar rekening. Gek werden we er allemaal van dat Dirk hem dit maar allemaal liet welgevallen. Ging hij eens naar zijn schoonbroer ( gescheiden man van Sindy haar zuster Wendy ) en gingen ze eens iets drinken was het Stefan die latijd betaalde. Weer met veel plezier omdat ze Dirk zo graag hadden en wisten hoe zij ineen stak ( haar zuster was geen haar beter ) Daar kon Stefan over meepraten. Zo was het een snikhete dag en Dirk moest na de middag gaan werken. Had hij toch wel geld aan haar vergeten te vragen zeker. In de schuif stond een potje met 2 stukken. Daar heeft hij er enkele van genomen om drinken te kunnen kopen op het werk. Dagen heeft daar ruzie over geweest, want dat was van haar en daar moest Dirk afblijven. Is het dan zo verwonderlijk dat ik Dirk regelmatig wat geld toestak. Hij had een loon om U tegen te zeggen, en dan zo te moeten leven ????? We waren met zen allen bijna al de kinderen samen eens weggegaan. Zoveel plezier dat we aan het maken waren. Zij had een vast bedrag dat ze opmaakte als ze eens weggingen. Was dat op gingen ze naar huis. Dat beviel Dirk niet altijd en zij antwoordde dan, moet ge niet zoveel en zo rap drinken hé. Dus die bewuste avond wilde ik niet dat Dirk naar huis ging en stak hem in het toilet 1000BFR in zijn hand, zodoende dat hij nog wat kon blijven. Toen zij dan hoorde dat hij nog geld had vroeg ze vanwaar dat kwam. Ik zegde tegen haar van mij , maar ik moet dat niet terug hebben. Direkt heeft hij dat aan mij moeten teruggeven en kreeg ik het deksel op mijne neus. Afspraken zijn afspraken zegde zij, daar moet hij zich maar aan houden. Weer niet mee bemoeid. Mocht ik oon niet van Dirk want anders zat hij weer tussen twee vuren en zou hij naar mij ook al stiekem moeten komen zoals hij bij zijn oudste broer ( jos ) moest doen. Zelfs op zijn eigen verjaardag ( 24 december ) moest hijzelf stiekem naar zijn broer Jos gaan, om felicitaties daar in ontvangst te gaan nemen. Zo dikwijls had Dirk gezegd, ik ga eens iets organiseren bij mij thuis voor heel de familie. Zij stak daar altijd een stokje voor. Dan zijn er bepaalde mensen die zeggen dat Dirk zijn woord niet hield, neen het was gewoon van niet mogen. Hij deed niets liever dan met zen allen samen zijn. Eén keer zijn we allen samen geweest ja, die fucking laatste groet van Dirk.Dan werd daar nog gezegt , nu kan dat wel allemaal , dat samen zijn. Kon ik hem maar terug halen, ik zou niet meer zwijgen. Alhoewel, ik zwijg nu nog altijd bij ander personen, die nu ook denken dat ze juist zijn, maar kom. Al het gebeuren van hoe Dirk zich liet behandelen weet ik van een vriendin van Dirk ( Kathy ). Dat is drie jaar geleden. Toen ik Dirk daar over aansprak kon hij haast door de grond zakken van schaamte dat ik dit allemaal wist. Toen heb ik tegen Dirk gezegd, Dirk ik moei me nooit, maar mijn kind zo laten behandelen als een hond, dat kan niet. Heeft toen Dirk gezegd, Mams zeg daar niks over anders kan ik bij jullie ook weer niet meer zo spontaan komen en heb ik weer dagen ruzie. Toen zat ik in een tweestrijd en begon ik haar te haten, maar voor Dirk liet ik dit niet merken. Zo heeft zij Dirk , toen uitgekomen is dat hij een slippertje had gemaakt, zo om te beginnen het huis uitgezet om te beginnen voor 4 maanden via advokaat. Heeft die vier maand terug bij mij gewoond en gewoon op een veldbedje geslapen in de voorkamer. Toen brak mijn hart. Zulk groot en mooi huis , moest dan nog voor haar de betalingen blijven verder doen, en als hij nog maar aan de deur zou komen werd hij verwijderd. Dit ging te ver. Mijn zoon was wel geen crimineel hoor. Maar weeral niks gedaan , op vraag van Dirk. Hij ging dan nog bloemen voor haar kopen en hij moest dan eerst telefoneren en vragen of hij ze mocht komen afgeven. Dit was echt niet te geloven. Dan spreekt men soms over( Brainwassen). Wordt vervolgd
Het tweede Kerstfeest zonder mijn zoon. Hij zou zondag 37 jaar worden. Waarom mag dit niet? Hij verdiende dit wel hoor. Wat heeft hij nu van zijn leven kunnen genieten? Ik was zestien toen ik Dirk kreeg. Ik stond er helemaal alleen voor en heb hem de eerste jaren ook alleen grootgebracht. Misschien daarom dat wij zulke speciale band met elkaar hadden. Dit babytje was nu eens echt van mij en helemaal van mij alleen. Dit was het enige dat ik van mezelf had en daar zou niemand aankomen. Nadien zijn er nog twee kindjes gekomen ook van dezelfde papa, maar daar gaan we niet over uitwijden, dat was een ongelukkige tijd. Heb toch nog geprobeerd in die omstandigheden mijn kinderen gelukkig te maken met ups en down's. Voor kinderen is het nooit plezierig als ouders uit elkaar gaan. Dirk was toen zestien jaar. Voor Dirk was voetbal alles. Ze hebben toen een stiefpapa gekregen, iets dat in het begin moeilijk en stroef verliep. Uiteindelijk viel alles in de plooi en was Dirk met Bart ( zijn stiefpapa die 8 jaar ouder was dan Dirk ) twee handen op éne buik. Dat is altijd zo gebleven. Dirk was niet de persoon op zijn jeugdige leeftijd die altijd maar wegging. Meisjes interesserde hem niet, alleen de voetbal. Dikwijls hebben wij erop gehamerd , ga nu eens met vrienden weg. Neen dat ging niet niet want hij moest gaan trainen of een oefenmatch gaan spelen. Op een gegeven moment kwam hij thuis vertellen dat hij twee meisjes had leren kennen. Twee zussen en dat hij voor één van beiden moest kiezen. Dirk voetbalde ook mee in de ploeg van hun stiefpapa en die zaterdag zouden de twee zussen ook komen. Zo gezegd zo gedaan. S'avonds vroeg ik hem voor wie hij had gekozen. Hij wist het nog niet , maar die ene had gezegd dat ze hem niet veel tijd ging laten om te kiezen , hij mocht hen, niet aan het lijntje houden had ze gezegd. Hij heeft dan gekozen , en dat was dan wel de verkeerde. Alles moest naar haar zin gaan. Hij liet zich daar altijd maar aan vangen. Dirk was gewoon haar eigendom. Volgende keer meer.
Mijn Zoon was er één uit de duizend. Dit gezegde doet mijn andere kinderen heus geen pijn vermits zij dit zelf wel weten en ook zelf zeggen. Hij heeft dit allemaal niet verdiend. Hij was de goedheid zelve. Wat is alles toch onrechtvaardig. Zoveel pijn , zoveel verdriet , zoveel vragen , zoveel schuldgevoelens. Dit gaat nooit meer over of weg. Waarom heb ik voor dit alles geen stokje kunen steken. Had me beter wel eens gemoeid , dan had ik mijn zoon misschien nog gehad. Waarom waarom waarom , waarom is er zoveel onrechtvaardigheid? Ik ga proberen om het hele verhaal in delen te doen wanneer het me lukt. Ik zit met teveel haat en wraakgevoelens.
Ik ben De Backer Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Mams / Nicole.
De twee oudste broers
Blad 4
Blad 3 vervolg
Blad 3 
Blad 2 vervolg
Blad 2
En ja............dan de dagen die volgde. Echt niet te beschrijven.
Het volgende komt me nog dagelijks voor de geest.
Uiteindelijk is het dan na enkele maanden een beetje tot een verzoening gekomen. 
Rotdagen zijn voorbij.
