Als ik verdrietig ben dan kijk ik naar de lucht
ik kijk naar de blauwe wolken drijf mee het lijkt alsof ik vlucht
ik zie dan het gezichtje van jou het lijkt alsof je lacht
ik blijf er naar kijken tot diep in de nacht

mijn tranen komen langzaam naar beneden
ik kan er niet meer tegen al is het al 2.5 jaar geleden
mijn tranen maken mijn wangen helemaal nat
wat heb ik toch een mooie tijd met jou gehad

ik zie nog steeds in de wolken jou lieve gezicht
maar wat heeft jou dood toch met mij aangericht
mijn tranen vallen langzaam op de grond
niets wat jou nog aan dit leven bond

het beseffen en begrijpen kan ik gewoon niet
jou nooit meer zien doet mij ontzettend veel verdriet
jij was hier altijd zo vanzelfsprekend
nu ben je dood dat is zelfs ondertekend

al moet ik tot mijn dood pijn en verdriet hebben om jou
dat kan mij dan niks schelen ik leef maar wel in diepe rouw
lieve schat ik mis je begrijp dat dan
begrijp alstublieft dat ik gewoon niet zonder jou kan

ik kan hier gewoon niet mee leren leven
lieverd waar ben je nou toch gebleven
je ogen, je mond, je stem en je lieve lach
die zie ik NOOIT meer en dat brengt mij zo ontzettend van slag