 |
|
|
| DE ZOETE INVAL |
|
|
| 22-11-2005 |
 |
Koning BOUDEWIJN
1. De Wees van Laken
Boudewijn Leopold Albert Karel Axel Marie Gustaaf van Saksen-Coburg Gotha, Hertog van Henegouwen (Brussel, 7 september 1930) is het tweede kind van Prins Leopold III en de Zweedse prinses Astrid. Hij heeft een oudere zus, Josephine Charlotte, en een jongere broer, Albert. Als koning Albert in 1934 verongelukt, wordt Boudewijn Hertog van Brabant. De titel is weggelegd voor de troonopvolger. Leopold vertelt zijn zoon nooit dat hij troonopvolger is. In 1935 verliest Boudewijn zijn moeder. In Küssnacht verongelukt het koninklijke paar. Leopold zit aan het stuur. De gekneusde vader van drie schrijdt achter de katafalk van zijn vrouw. Boudewijn draagt sindsdien een zakdoek bij zich waaraan het bloed van zijn moeder kleeft. Latere biografieën halen het romantische beeld van de Scandinavische prinses onderuit. Astrid zou toch niet zo gecultiveerd zijn en soms onderhevig aan aanvallen van razernij. Het koninklijke gezin verhuist van Stuyvenberg naar Laken. De jonge prinsen krijgen privé-onderwijs en rond hen wordt een padvindersgroep opgericht. Boudewijns totem is Loyale Eland. De welp kampt met verlatingsangst. Leopold intimideert zijn zoon. Eigenlijk zit er geen lijn in de opvoeding van Boudewijn. Alles wordt rondom zijn persoon georganiseerd. Dat hij later "le roi triste" zal worden, heeft minder met zijn trieste jeugd te maken dan met zijn karakter. Zijn broer wordt toch "le roi exubérant"?
Boudewijn is een mysterie voor iedereen die hem benadert. Een erg ongewone Coburger, eentje die niet gulzig zijn greep legt op alles wat hij kan krijgen. De Coburgers hebben de naam kleinburgerlijk te zijn, onartistiek, materialistisch en conformistisch. De erfeniskwestie na het overlijden van Leopold werd bijvoorbeeld beslecht voor een tribunaal. Boudewijn is niet alleen de ernstigste van zijn geslacht, hij is "de ernstigste man van heel België". Is het omdat hij zijn moeder zo jong heeft verloren, zijn vader in het nauw heeft zien drijven, op een ongelukkig moment koning is moeten worden en kinderloos blijft? Zijn toespraken worden ook altijd zwaarmoediger. Hij preekt een soort klassenvrede die voor de oorlog in zwang was. Zijn moraal is te vergelijken met die van een patrouilleleider van een padvindershorde.
2. Le roi triste
In 1941 huwt Leopold met Lilian Baels, de gouvernante van zijn kinderen. Het paar krijgt drie kinderen: Alexander, Marie-Christine en Esmerelda. Bij de landing van de geallieerden in 1944 wordt de familie weggevoerd naar Duitsland en daarna naar Oostenrijk. In 1945 worden ze bevrijd door het Amerikaanse leger. Leopold is niet langer welkom in België en vestigt zich in Zwitserland. Boudewijn maakt zijn studies af in Genève. Prins Karel, de jongere broer van Leopold en bon-vivant, wordt regent van België. In juli 1950 keert Leopold eindelijk terug naar België. Bij een volksraadpleging spreekt een meerderheid van de Belgen (onder de karwats van kardinaal van Roey) zich uit voor de terugkeer van de koning. In Brussel en Wallonië halen de anti-Leopoldisten hun meerderheid. De toestand in het land is kritiek: er vallen doden en er dreigt een Waalse afscheuring. De Amerikaanse ambassade stuurt een spoedtelegram naar Washington: België stevent af op een burgeroorlog. Op 1 augustus vraagt de koning de regering en het parlement om een wet te stemmen die zijn grondwettelijke macht overdraagt op Boudewijn. Tien dagen later neemt die de titel van Koninklijke Prins aan. De prins staat nu middenin in de politieke scène.
Lilian koestert een wrok tegenover het volk dat haar man tot troonsafstand heeft gedwongen. Maar ze blijft dromen van een publieke rol. In 1998 speculeert een nieuwe Boudewijn-biografie over een eventuele incestueuze relatie van Lilian met Boudewijn. De twee zijn van dezelfde generatie. Uit het archief van premier Achille Van Acker blijkt dat Boudewijn en Lilian begin jaren '50 van de vorige eeuw een couchette delen op een slaaptrein. Hoe dan ook, Leopold en zijn Prinses van Retie hebben veel invloed op de jonge koning. De definitieve breuk met Lilian komt er tijdens de verloving van Boudewijn met Fabiola. Een mysterieuze brief uit Spanje aan Lilian deelt mee dat de Iberische schoonheid niet in staat is een kind ter wereld te brengen. Sindsdien koestert Fabiola een haat tegenover haar schoonmoeder en haar omgeving.
In 1951 abdiceert Leopold ten voordele van zijn oudste zoon. Op 17 juli 1951 legt Boudewijn de grondwettelijke eed af voor de verenigde Kamers. Een kind in een te groot kaki-uniform, met een sabel in de ene hand en een spiekbriefje in de andere. Hij heet nu officieel Boudewijn van België. De troonsbestijging wordt verstoord door de communist Lahaut. The New York Times omschrijft Boudewijn als "the quiet king". Verder staat er: "Wanneer een toegewijde diplomaat - hij zou de vader van de koning kunnen zijn - zijn geloofsbrieven overhandigt, kan hij 'de koninklijke aanwezigheid' alleen verlaten door honderd passen achterwaarts te zetten. De koning is zoals de nationale vlag. En ceremonies die op hem betrekking hebben, hebben soms iets van een religieuze rite." De Belgen ontfermen zich over de jonge koning. Het volk weet dat "le roi triste" vooral een slachtoffer is van zijn omgeving. Maar ze kennen hem minder macht toe dan hij in werkelijkheid heeft. Voor hen is Boudewijn een gezicht dat boven het schoolbord hangt en op postzegels prijkt. De Standaard schrijft op 13 juni 1955: "Het volk kende zijn vorst lange tijd niet anders dan als een jonge man met een voor zijn jaren veel te strak gezicht."
Het koningschap is een hel. Tijdens officiële banketten weigert hij te eten of hij huilt. Boudewijn bewondert zijn vader en voelt zich schuldig omdat hij - en dan nog niet uit vrije wil - zijn plaats heeft ingenomen. Nochtans maakt Leopold vaak sarcastische opmerkingen over de vroomheid van zijn zoon en later over het uiteenvallen van België. De eerste jaren woont Boudewijn nog bij zijn vader en Lilian in het kasteel van Laken. De regering vraagt het paar met zachte aandrang om te vertrekken. Als Boudewijn en Fabiola na hun huwelijksreis terugkeren, is Leopold weg en heeft Lilian zowat het hele kasteel leeggeplunderd. Boudewijn kan vlak na de oorlog niet kiezen tussen de ideeën van zijn vader en die van de geallieerden. Hij koestert een wrok tegen Eisenhower, en premier Théo Lefèvre moet Boudewijn dwingen om naar de begrafenis van Churchill te gaan. In 1990 roept Boudewijn op tot amnestie. Is dat een verwijzing naar zijn vader?
3. Tussen pot en protocol
In 1986 schrijft De Nieuwe Maand: "Het is beslist niet meer waar dat wij, volgens het woord van wijlen Achilles van Acker, hunkeren naar een vorst, of dat de instelling zelfs maar de eenheid van het land waarborgt. (...) Boudewijn en Fabiola verwekken geen enthousiasme maar ook geen afkeer. (...) De Belgische dynastie heerst dankzij een soort welwillende inertie, die ze zelf in de hand schijnt te werken door een grote afkeer voor publiciteit." De mensen houden dus van Boudewijn en Fabiola maar niet van het koningschap. Maar koning-zijn is geen functie voor Boudewijn, hij is de functie. De koning staat bij rampen of feesten altijd vooraan. Walter van den Broeck meent dat de nieuwsgierigheid van Boudewijn naar zijn onderdanen zo groot is omdat hij ze niet kan vatten. Het ontbreekt hem aan referentiepunten. Hij is er bijvoorbeeld van overtuigd dat er altijd groene, wuivende palmen in de hal van Brussel-Centraal staan. Want ze staan er altijd als hij passeert. Praten met Boudewijn is hetzelfde als uitgevraagd worden. De antwoorden schrijft hij op in een notitieboekje.
Vrolijk word je niet van een bezoek aan de koning. Heel soms licht hij een tipje van de sluier op en toont hij zichzelf. Zijn eenzaamheid. Het protocol zorgt altijd voor problemen. Als Boudewijn tijdens de koningsfeesten het parlement bezoekt, krijgen alle kamerleden een 17 pagina's tellend draaiboek waarin het bezoek van naaldje tot draadje is voorbereid. (Geef de vorst nooit een hand, wacht tot hij zelf dit vriendschappelijk gebaar stelt. Vrouwelijke gasten moeten geen nederige revérence maken. Praat nooit als eerste tegen de koning. Stel geen vragen. Verlaat nooit de zaal waar de koning zich bevindt. De koning zal als eerste een drankje gepresenteerd krijgen.) Boudewijn schaft wel de verplichte verkleedpartij af. Voortaan moeten ministers niet meer in jacquet verschijnen aan de trappen van het paleis. Zijn geheime specialiteit is het imiteren van mensen die bij hem op audiëntie zijn geweest zijn.
In 1976 viert Boudewijn zijn 25-jarig koningschap. Hij weigert alle giften en besluit een stichting te creëren. De Koning Boudewijnstichting heeft als taak de levensvoorwaarden van de bevolking te verbeteren (armoedebestrijding, sociale integratie, milieubescherming, bescherming van het kunstpatrimonium...). In 1990 wordt hij 60. Een jaar later zit hij 40 jaar op de troon. Er wordt een nationale hulde georganiseerd, de koningsfeesten. Ze lopen van 7 september 1990 (zijn verjaardag) tot 21 juli 1991.
Maar de koning blijft de koning. In 1990 reageert de Naamse advocaat Christian Bouvier op de kerstboodschap: "Mijnheer, betreft uw lamentabele kerstboodschap", en dan hekelt Bouvier Boudewijn omdat die in zijn toespraak niks vermeldt over de toestand in Roemenië en Panama. "Sire, uw rijk is stilaan ten einde. Uw figuur zou aan waardigheid terugwinnen indien u actief zou meewerken aan de voorbereiding van een republiek" en hij wijst er terloops even op dat "mijn familie échte Belgische wortels heeft - hetgeen van u niet gezegd kan worden." Bouvier wordt beschuldigd van majesteitsschennis en vraagt politiek asiel aan in Frankrijk.
De koning krijgt een burgerlijke lijst van de staat, zijn inkomen. Toch heeft Boudewijn nooit geld op zak. Als hij een rondje geeft, brengt een koerier uit Laken geld. Met de burgerlijke lijst betaalt de koning zijn personeel. De paleizen van Brussel en Laken en het domein van Argenteuil zijn eigendom van de staat. De minister van openbare werken komt slechts tussen voor daken, buitenschilderwerk en voor de rest van de dingen die overal in het land volgens gewoonte de plicht zijn van de eigenaar. Het koningshuis maakt gebruik van de Koninklijke Schenking. Die instelling beheert een groot gedeelte van de goederen van Leopold II (kastelen, terreinen, koninklijke serres). De Koninklijke Schenking zorgt zelf voor haar inkomsten door bijvoorbeeld kantoren en terreinen te verhuren. Het is een staatsinstelling, maar ze valt niet in het budget van de begroting. Een groot deel van het park van Laken is eigendom van de koninklijke familie. De villa's in Motril en Opgrimbie zijn eigendom van Boudewijn en Fabiola.
De Belgische dynastie was aandeelhouder van de Société Générale de Belgique. Hoge heren van de hofhouding resideerden in de bestuursvergaderingen. In 1988 raakte de holding in handen van het Franse Suez. Maar de koninklijke vrienden Lippens en Davignon roeren nog altijd met een dikke vinger mee in de pap. In 2001 brengen journalisten Polspoel en Vandendriessche het verhaal over de buitenlandse beleggingen van Boudewijn. Hij zou door beleggingen in de VS geprofiteerd hebben van de devaluatie van de Belgische frank. Het koninklijke paar zou ondertussen een fortuin van 12 miljard frank hebben opgebouwd. Fabiola ontkent. Er is alleen een belegging uit 1961. Op dat bedrag betaalde ze successierechten na het overlijden van haar echtgenoot. Het is de eerste keer dat het paleis zo expliciet reageert op roddels.
Achter de fantastische koning, gaat volgens de Franse biograaf José-Alain Fralon een kleinzielige, koppige en rancuneuze man schuil. Bezoekers die het verkorven hebben, worden kil of helemaal niet meer onthaald. Wie het waagt de privé-mening van de vorst tegen te spreken, is het zwarte schaap. Hoe ouder Boudewijn wordt, hoe minder tegenspraak hij duldt. Boudewijn vertoont ook niet de grote culturele interesse die hem wordt toegedicht. Hij is geobsedeerd door sterrenwachten, maar zijn artistieke interesse beperkt zich tot Bach en Saint-Saëns. Fabiola verafschuwt het frivole leven van haar schoonbroer en -zuster en Boudewijn vreest de dag dat het buitenechtelijke leventje van zijn broer aan het licht komt. Hij huivert van de levensstijl van Laurent (Fabiola stuurt Laurent weg uit Laken als ze hem betrapt met een meisje dat de prins in de koffer van zijn auto binnengesmokkeld heeft). Dat is de voornaamste reden om de kroon ook open te zetten voor vrouwen, lees: Astrid.
4. Voor God en vaderland
Boudewijn is op het belachelijke af vroom, wereldvreemd en preuts. De Spaanse Fabiola is dat nog meer. Boudewijn trekt als jongeman incognito naar Lourdes en smeekt de maagd om een maagd. Hij is dan de populairste vrijgezel van Europa. Hij voelt zich ook verplicht om Franco te begeleiden aan zijn doodsbed en het kost de hofhouding veel moeite om dat idee uit zijn hoofd te praten. Als Boudewijn geconfronteerd wordt met het Heizeldrama verplicht hij zijn Amerikaanse gasten om te knielen en te bidden. Volgens biograaf José-Alain Fralon dwingt Boudewijn tijdens buitenlandse reizen zijn ambassadeurs om voor misdienaar te spelen. Elk uur van de dag piept zijn horloge en denkt hij aan God. Politicus François Perin noemt Boudewijn de aalmoezenier van België.
De "aalmoezenier" weet niet waar eerst te kijken als Béjart tijdens een dansvoorstelling een copulatie simuleert. Sindsdien stuurt Boudewijn verkenners naar voorstellingen die hij geacht wordt bij te wonen. De goede kant van het leven is zondig. Boudewijn heeft een geïdealiseerd beeld van dé vrouw dat past in de katholieke traditie van de moeder-maagd. Fabiola bepaalt dan weer de afstand tussen de mannelijke en de vrouwelijke bediendes van het paleis. Stilaan raakt het koningshuis begeesterd door een fundamentalistische geloofsbeleving: de charismatische beweging. Die wordt door Astrid geïntroduceerd in Laken. Binnen Opus Dei maakt het paleis geen carrière, omdat Opus Dei nogal weigerachtig staat tegenover die hele charismatische beweging. Albert en Paola volgen Boudewijn in zijn mystieke waas na 30 jaar van zonde. Vooral tijdens de laatste jaren van zijn leven ontpopt Boudewijn zich als het geweten van de natie. Boudewijn en zijn premier, Wilfried Martens, halen steeds vaker God, het gezin en de christelijke waarden aan als toetssteen van het ultieme levensdoel. Al in 1987 waarschuwt het Nederlandse Elseviers Magazine dat het ethisch réveil van Boudewijn wel eens voor een nieuwe koningskwestie kan zorgen. En als zo'n kwestie in de openbaarheid komt, trekt de koning aan het kortste eind. Knack is duidelijk: "Een neogotische koning in een postmodern land." Boudewijn en Fabiola onderhouden geen grote vriendenkring die hen kan corrigeren. Ze worden omringd door mystieke paljassen. Alleen de Nederlandse koningin Beatrix en prins Claus worden innig gekoesterd. Nederland is trouwens het enige Europese koningshuis dat geen familiebanden heeft met de Coburgs.
In 1991 doet Boudewijn tijdelijk troonsafstand omdat hij weigert de abortuswet te ondertekenen. Het parlement heeft het wetsontwerp tot "gedeeltelijke depenalizering van abortus" nochtans goedgekeurd. De koning roept zijn persoonlijke geweten in om zijn onpersoonlijke functie niet uit te oefenen. Aan Martens schrijft hij: "Ben ik dan de enige burger in dit land die geen geweten mag hebben?" Martens zoekt en vindt een oplossing. De koning verkeert tijdelijk "in de onmogelijkheid (...) om te regeren". Datzelfde regeltje uit de grondwet was eerder al van toepassing op Boudewijns vader. Op 3 april tekent de regering de wet. Op 5 april wordt de koning in zijn grondwettelijke machten hersteld. De Wetstraat doet alsof er niets gebeurd is. Martens kondigt structurele hervormingen aan, maar tijdens Boudewijns leven is er nooit één woord over gerept.
Nochtans zou Boudewijn Fabiola ooit abortus gesuggereerd hebben; om medische redenen en dus verboden! In 1961 verneemt paus Johannes XXIII tijdens een audiëntie dat "de Belgische vorsten zwanger zijn". Het Vaticaan maakt het nieuws wereldkundig. Het paleis spreekt dit later tegen. De eerste van vier miskramen ('61, '62, '63, '66). De situatie wordt zo kritiek dat het leven van de koningin in het gedrang komt. Dan doet Boudewijn zijn suggestie. Het is de eerste en laatste keer dat de koningin hem iets weigert. Enkele weken later wordt een kind geboren. Vijf maanden te vroeg. Omdat Fabiola niet voor een troonopvolger kan zorgen, overweegt ze om het huwelijk te laten annuleren door Rome en zich terug te trekken in een Spaans klooster.
Al in de week na Boudewijns overlijden wordt geopperd om hem zalig te laten verklaren. De kardinalen Danneels en Suenens spreken over "het geheim" van Boudewijn. In kerkelijke kringen wint de overtuiging veld dat beide kardinalen in Rome een procedure willen starten. Maar volgens de kerkelijke overheid is het daarvoor nog te vroeg. Het is wachten op een wonder. Het bisdom verzamelt ondertussen getuigenissen over miraculeuze genezingen.
5. De koning is dood. Leve de republiek
Boudewijn is jichtlijder en krijgt al jong hepatitis. In 1980 wordt hij onverwacht opgenomen in een ziekenhuis. Zijn kabinet laat weten dat "de ongesteldheid (...) was te wijten aan ritmestoornissen aan het hart." De man is door 'zijn beroep van koning' overspannen geraakt. De Standaard (17/07/80) schrijft: "Komt daarbij de administratieve kant van het 'koningswerk': het belangrijke ondertekenen van documenten. Men mag ook aannemen dat de koning zich emotioneel zeer betrokken voelt bij de aan de gang zijnde fundamentele hervorming van onze instellingen" en "Emotie is een deel van de mens Boudewijn en dat zal zonder twijfel meegespeeld hebben in de ongesteldheid". De Nieuwe Gazet (15/07/80) vult aan: "De zeer intensieve activiteit van de koning, ook al ter gelegenheid van 150 jaar België, heeft zonder enige twijfel gevolgen voor zijn gezondheid." In 1991 wordt prostaatkanker ontdekt en lijdt Boudewijn aan "ongewone ademnood bij inspanning". Een jaar later ondergaat hij een hartklep-operatie.
Op 31 juli 1993 overlijdt Boudewijn in Motril, Spanje. Hij bezwijkt aan een hartstilstand tijdens een vakantie in het buitenverblijf. De eerste vorst die buiten de landsgrenzen sterft. Het Belgisch Staatsblad kopt: "De koning is dood! " En spreekt over "de diepe droefheid van elke burger" en meent dat "een ontzettende rouw (...) de Natie" treft. Rond het bericht een zwarte band. Boudewijn wordt bijgezet in de koninklijke crypte van de bouwvallige Onze-Lieve-Vrouwekerk van Laken.
Iedereen is ervan overtuigd dat Filip de nieuwe koning wordt. Maar Albert volgt zijn broer op. Kingmaker is premier Dehaene. België bevindt zich in 1993 niet in de beste monetaire papieren. In het buitenland mag er geen beeld worden opgehangen dat het land zijn samenhang zou zijn verloren, en speculatie tegen de Belgische frank moet voorkomen worden. Filip lijkt voor Dehaene niet de aangewezen keuze en de PS stelt binnenskamers haar veto tegen Astrid wegens te charismatisch. De schandaalpers droomt al van smeuïge artikels over het nieuwe koningspaar. Dat is de reden waarom Boudewijn altijd zijn neef Filip naar voor heeft geschoven.
Op Linkeroever worden een monument ter ere van de vorst gebouwd en honderd kerselaars aangeplant. Na vier maanden is het nog niet duidelijk wie het onkruid onder de voeten van de versteende vorst moet wegkrabben. De honderd bomen worden later gerooid. In Gent wordt zonder bouwvergunning een standbeeld ter ere van Boudewijn gebouwd. Als het beklad wordt, krijgt de vandaal een voorwaardelijke gevangenisstraf van acht maanden. Een andere bouwovertreding begaat de koning zelf. Het is Boudewijns wens om op het koninklijk domein van Opgrimbie een slotklooster te bouwen. Plots blijkt dat de invloed van het koningshuis veel groter is dan verwacht en dat zelfs Vlaamse politici als een knipmes buigen voor Zijne Majesteit de Koning. De koning is dood, leve de koning.
| ZM Koning Boudewijn (1951-1993) |
|
|
| Civiele Lijst |
42.000.000
(1.041.153 ) |
226.800.000
(5.622.225 ) |
| Dotaties |
14.000.000
(347.051 ) |
75.600.000
(1.874.075 ) |
22-11-2005, 13:31 geschreven door Ooikenaar
|
|
|
|
|
|
| Josephine Charlotte, dochter van Leopold III en Astrid |
Josephine Charlotte
Was de dochter van koning Leopold III en koningin Astrid.
Boudewijn en Albert II zijn haar broers.
Huwde op 25-jarige leeftijd op 09-04-1953 te Luxemburg met Jan Benedictus Willem, 32 jaar oud, geboren op 05-01-1921 te kasteel Berg;
Groothertog van Luxemburg, Hertog van Nassau.
Ze hebben 3 kinderen en één tweeling
Maria Astrid (17-02-1954): gehuwd op 06-02-1982 te Luxemburg met Karl Christian, geboren op 26-08 1954 te Beloeil.
Henri Albert (16-04-1955)
Jean Felix (15-05-1957
Margaretha Antonia (15-05-1957)
Willem Maria (01-05-1963)
22-11-2005, 11:39 geschreven door Ooikenaar
|
|
|
|
|
|
| Intrede winter |
's Morgens is het al serieus gerijmd en de wagens zijn aangevroren. Zoals voorspeld, staat er ons een strenge winter te wachten. Maar eerlijk gezegd liever een strenge winter met zonnige periodes dan een flauwe winter met niets anders dan regen. Naar koude kan men zich kleden. Bij druilweer weet men niet wat men moet aandoen.
Onze Adhémar gaat 's avonds al zonder janken gaan slapen en we horen hem de ganse nacht niet. Vandaag voor de eerste keer, waren er geen souvenirs in de badkamer achtergelaten.
Evolueert optimaal. Dat Tobie en Adhémar nu maar vlug vriendjes worden. Dan kunnen ze samen spelen en zal hij misschien stoppen met aan alles te knagen.
Voor de rest niets speciaal. Nu is er in België een grote heisa rond gokken op voetbalwedstrijden. Bepaalde clubs en spelers zouden omgekocht zijn. De spilfiguur is een Chinees zakenman. Bekend in de gokwereld. Ik zal er in ieder geval niet van wakker liggen.
22-11-2005, 11:15 geschreven door Ooikenaar
|
|
|
|
|
|
| Prins Karel, Prins-Regent |
PRINS KAREL
Karel werd geboren op 10 oktober 1903, zoo van Albert I en Elisabeth.
Hij droeg de tite van Graaf van Vlaanderen.
In 1944 tot 1950 werd hij, gezien er geen Koning meer regeerde over de monarchie België, Prins-Regent over België.
Vanaf 1950 trekt Prins Karel zich terug uit het openbaar leven. Hij verblijft voornamelijk in zijn villa op het koninklijk domein van Raversijde (Oostende). De Prins tekent en schildert en heeft veel contacten met de artistieke wereld. Zijn werken, die hij tussen 1973 en 1981 geregeld tentoonstelde, signeerde hij met "Karel van Vlaanderen.
Hij overleed op 1 juni 1983 in Oostende.
22-11-2005, 11:02 geschreven door Ooikenaar
|
|
|
|
|
|
| Liliane Baels, Prinses van Retie |
LILIANE BAELS
Geboren als Mary Liliane Baels in Highbury, Noord-Londen, in 1916 en was één van de 8 kinderen van Hendrik Baels, een advocaat en vishandelaar van Oostende, en van Anna-Maria Devisscher, die gedurende de tweede Wereldoorlog in Engeland woonden.
In 1926 werd H. Baels minister van Landbouw en in 1930 vestigde de familie Baels zich in Knokke, waar de meeste van de Belgische High Society, de koning inbegrepen, villas bezaten.
Koning Leopold III benoemde H. Baels in 1933 tot gouverneur van West-Vlaanderen.
De slanke zwartharige, intelligente en zeer dominante Liliane was één van de mooiste vrouwen in België in de periode 30 - 40.
Als een geregelde bezoekster aan de golf in Knokke, werd zij door Leopold opgemerkt en ze speelden vaak golf samen.
Van Leopold III was het bekend dat hij veel maitresses had, maar daar zijn geen aanwijzingen dat er intieme relaties waren voor de tweede wereldoorlog. Op dat moment was ze verloofd met de Hongaarse Graaf Peter DRASKOVICH. Maar volgens de Hongaarse wet mocht hij niet met een burgermeisje huwen. De verloving werd in de vroege 1940 agebroken.
Bij de inval van de Duitse troepen in België, op 10 mei 1940, vestigden de Baels familie zich in Biarritz, Zuid-Frankrijk. Op 28 mei gaf Leopold III en zjn leger zich over aan de Duitsers. De koning bleef in België, in plaats van te vluchtten. Hij was bang dat België in twee delen zou opgesplitst worden: Nederlandssprekend in het Noorden en Franssprekend in het Zuiden.
Hitler beschouwde Leopold III als nazi-gezind en stond toe dat hij naar het paleis in Laken terugkeerde. In november 1940 bezocht Leopold III Hitler in Berchtesgarden om te bemiddelen over het lot van de krijgsgevangenen en zijn eigen land. maar hij kreeg geen garantie en daardoor kwam hij in een diepe depressie terecht.
In januari 1941 zond Elisabeth, de Koningin-moeder van Leopold III, haar chauffeur naar Biarritz om Liliane op te halen. Om haar zoon op te monteren, onder het excuus om op de opvoeding van de drie kinderen te letten.
Ze huwden in het geheim op 11 september. Drie maanden later werd het publiekelijk bekend gemaakt aangezien Liliane zwanger was. Het volk voelde zich bedrogen. Ze noemden hem de schoonzoon van Mijnheer Baels. Zij kreeg de bijnaam van Crevettenkoningin.
Liliane kreeg de titel van Prinses van Retie.
Kort voor de bevrijding , werd de koning met gans zijn gezin naar Duitsland gedeporteerd. Bij de bevrijding in mei 1945, mocht de Koning naar Brussel terugkeren, maar Liliane moest daar blijven.
De Koning weigerde. De koning vestigde zich in Zwisterland met gans zijn familie. Prins Karel werd Prins-Regent. De koningskwestie duurde 5 jaar en bracht België op het randje van de burgeroorlog.
Op 1 augustus deed Koning Leopold III afstand van de troon in het voordeel van zijn zoon Boudewijn.
Koning Boudewijn
Zijn intieme leven
Wat had de jonge koning Boudewijn met zijn stiefmoeder prinses
Liliane? Hij had er een heel goede band mee. Dat is zeker. Het blijkt
uit het dagboek van Achilles Van Acker. Die was eerste minister in de
jaren '50.
Maar sommigen denken dat er ook meer was tussen Boudewijn en Liliane.
Ze hebben het over het intieme leven van Boudewijn.
Band
In 1935 kwam koningin Astrid om bij een ongeval. In 1941 hertrouwde
koning Leopold met Liliane Baels. In 1951 trad Leopold af en werd
Boudewijn koning. De invloed van prinses Liliane op de jonge koning
was groot. Zelfs de regering vond dat Liliane te veel invloed had op
de jonge koning Boudewijn.
Dagboek
"Van Acker hield een dagboek bij toen hij eerste minister was. Een
professor uit Gent kon dat dagboek inkijken. Daaruit blijkt dat Van
Acker zich zorgen maakte over Boudewijn en prinses Liliane. Ze gingen
samen op reis. Ze beloofden elkaar niet in de steek te laten.
Sommigen denken nu dat er meer was dan een goede band tussen beiden.
Wat er ook was, het eindigde in 1960. Toen huwde Boudewijn met
Fabiola."
Tot aan het huwelijk van Boudewijn met Fabiola, bleven Liliane en Leopold III in Laken wonen.
Daarna verhuisden ze met hun drie kinderen naar het kasteel van Argenteuil dicht bij Waterloo. Ze leefden ze teruggetrokken en namen niet meer deel aan belangrijke gebeurtenissen.
Leopold III stierf in 1983 en Liliane op 7 juni 2002.
22-11-2005, 10:46 geschreven door Ooikenaar
|
|
|
|
|
|
| Marie Christine tweede dochter van Leopld III en Lilian Baels |
|
Prinses platzak in glitterparadijs
|
 |
 Prinses Marie-Christine, de halfzus van koning Albert, zit op zwart zaad. De berooide prinses doet maandag haar verhaal op VTM. De 40 miljoen die Marie-Christine in 1983 erfde van wijlen haar vader Leopold III is opgesoupeerd en de prinses weet niet meer hoe ze de eindjes aan elkaar moet knopen. Een ploeg van 'Telefacts' volgde prinses Marie-Christine - die zichzelf graag Daphne noemt - drie dagen in haar huidige pleisterplaats Las Vegas.
Reporter Peter Van Camp interviewde Marie-Christine al eens in 1994. «Nu kregen we een totaal andere prinses te zien,» zegt Van Camp. «Zes jaar geleden leefde ze in Los Angeles tussen de jetset en dweilde ze society-feestjes af. Nu woont ze in Las Vegas, platzak, en probeert ze een job te vinden. De prinses vreest voor haar toekomst.»
«Als ikzelf of mijn man of mijn hondje ziek worden, weet ik niet hoe we dat zullen moeten betalen,» jammert Marie-Christine. «We moeten elke dollar omdraaien voor we hem kunnen uitgeven.»
De erfenis van 40 miljoen viel ten prooi aan slechte vrienden en slechte investeringen, o.a. in een restaurant dat over de kop ging. «De aankoop van dat restaurant slorpte veel geld op. En ik heb geleend aan zogenaamde vrienden die mij nooit hebben terugbetaald,» legt de prinses uit.
Omdat ze financieel aan de grond zitten, zoeken Marie-Christine en haar man Jean-Paul nu allebei werk in de gokstad Las Vegas.
«Maar ik ben niet opgevoed om te werken,» verkondigt de prinses in 'Telefacts'. «Ik weet niet hoe dat moet. Ik heb geen diploma's. Ik kan niets. Ik kan alleen mijn titel gebruiken als pr-dame of als woordvoerster voor een hotel of parfummerk of zo.»
Als ze voor de camera van VTM zogezegd naar de job van pr-dame hengelt in de suite van een peperduur hotel, zien we hoe Marie-Christine in ware Luk Alloo-stijl op een hemelbed springt en haar voeten op een salontafeltje laat neerploffen.
De tragikomische figuur van prinses Marie-Christine past nochtans perfect tussen de kitsch en het klatergoud van Las Vegas. Alhoewel ze naar eigen zeggen blut is, heeft de prinses voor 'Telefacts' een chique outfit aangetrokken en kilo's gouden juwelen om zich heen gedrapeerd om de schone schijn hoog te houden. «Tja, toen ik de beelden hier aan het monteren was, dachten sommige collega's dat het om Peter Van den Begin in vrouwenkleren ging,» vertelt Peter Van Camp. Prinses Debby, als het ware.
Sofabed
Over het 'Telefacts'-interview uit '94 waarmee ze alle bruggen met haar koninklijke familie opblies, heeft Marie-Christine geen spijt. «Absoluut niet,» beweert de halfzus van twee Belgische vorsten. «Ik zou het misschien anders formuleren, alles objectiever en met meer details vertellen, maar ik heb nergens spijt van.»
Het eerste interview met Marie-Christine was de best bekeken 'Telefacts'-uitzending ooit. «De prinses was er erg tevreden over,» verklapt Van Camp. «Daarom heeft ze ook nu weer contact met ons opgenomen. Waarom? Ik denk dat ze het beeld van zwart schaap wil exploiteren om haar familie onder druk te zetten. Ze zit vol contradicties. Langs de ene kant wil ze niks meer met de koninklijke familie te maken hebben, maar langs de andere kant buit ze haar titel van prinses wel uit en wil ze met 'madame' worden aangesproken. Ze wil genereus zijn, maar ook met de nodige égards worden behandeld. Het is soms een moeilijke tante om mee samen te werken. Maar ze heeft me wel uitgenodigd om bij haar te komen logeren. Het sofabed staat klaar,» grinnikt Van Camp.
Peter Van Camp weet dat prins Alexander en prinses Maria-Esmeralda, de oudere broer en jongere zus van Marie-Christine, ondertussen voorzichtige pogingen hebben ondernomen om de brokken met hun 'verloren zus' te lijmen.
«Ik wil niet terugkomen naar België. Ik heb er geen vrienden of familie meer. Want mijn familie daar is geen familie. Ze zouden me toch geen geld geven,» debiteert een koppige Marie-Christine. Op de laatste interview-dag laat ze een ander geluid horen. «Als ze me zouden vragen om terug te komen, dan zou ik erover nadenken. Zeg nooit nooit.»
Marie-Christines moeder prinses Lilian wordt dit jaar 85. Maar een verzoening zit er niet meteen in. «Volgens de Belgische wet heeft ieder kind recht op een erfenis van zijn ouders. Ik wacht erop,» stelt Marie-Christine koeltjes.
Prinses Marie-Christine wilde niet dat Van Camp enkel haar kommer en kwel in beeld bracht. «We zijn ook in de woestijn gaan filmen, in een indianenreservaat. De prinses voelt zich verbonden met de indiaanse cultuur en put er kracht uit. Ze wilde geportretteerd worden als iemand die de moed niet opgeeft.»
Het zwarte schaap van Laken
Prinses Marie-Christine, het tweede kind van Leopold III en Liliane Baels, is al geruime tijd het zwarte schaap van de Belgische royals. Ze groeide op in het kasteel van Laken tot haar halfbroer Boudewijn trouwde met Fabiola in 1960. Leopold, Liliane en hun drie kinderen moesten toen naar het kasteeltje van Argenteuil verkassen.
In het 'Telefacts'-interview uit 1994 vertelde Marie-Christine al over haar ongelukkige jeugd. Vooral haar moeder prinses Liliane werd toen zwaar getackeld. «Ik heb nooit liefde gekregen. Ik werd door nanny's opgevoed en telkens ik me aan één van die kindermeisjes begon te hechten, werd ze vervangen,» zei Marie-Christine destijds.
Ze vertelde ook hoe ze op haar debutantenbal werd verleid en verkracht door een familielid en dat haar moeder haar niet wilde geloven. Ze kreeg slaag en werd twee en een halve maand opgesloten op haar kamer.
Marie-Christine vluchtte later weg uit België en trouwde in Canada met een barpianist. Vanuit België werden pogingen ondernomen om haar terug te halen, via het huwelijk wilde ze daaraan ontsnappen. Anderhalf maanden later scheidde Marie-Christine al van haar eerste echtgenoot. Haar halfbroer koning Boudewijn, die ze als een tweede vader beschouwde, had voor de scheiding betaald.
Na heel wat omzwervingen door de States betrekt prinses Marie-Christine (de dag na de uitzending wordt ze 50) nu een bescheiden woning in de buurt van Las Vegas, samen met haar schoothondje Pascha en haar tweede echtgenoot Jean-Paul Gourgues (60), een Fransman met wie ze al twintig jaar samen is en die zichzelf maître d'hôtel noemt, maar die evengoed kelner kan zijn. |
22-11-2005, 09:23 geschreven door Ooikenaar
|
|
|
|
|
| 21-11-2005 |
| Strenge winter |
Volgens bepaalde weermannen zouden we een zeer strenge winter krijgen.
Dat beloofd.
"Alarm voor koudste winter in halve eeuw
Britse voorspellers waarschuwen ook ons land
De Ardennen liggen einde deze week onder een sneeuwtapijt. Deze voorspelling van VTM-weerman Eddy De Mey luidt het begin in van een koude winter, misschien wel de strengste in 50 jaar. Britse voorspellers zijn daarvan overtuigd en de regering-Blair werkt al een noodplan uit, maar onze weermannen blijven er kalm bij. Is oktober warm en fijn, 't zal een strenge winter zijn.'' Zo zegt een aloude weerspreuk het. Volgens de Britse meteorologische dienst wordt het deze winter waarheid. De schrik voor de barre winter zit er dan ook dik in. De krant The Independant spreekt zelfs van paniek: de Britten vrezen dat ze gas te kort gaan hebben.
Vooral het zuiden van het land en het aangrenzende deel van Europa, met ook België dus, zou getroffen worden door de zwaarste koude in vijftig jaar. Ewen McCallum, hoofd van het Koninklijk Meteorologisch Instituut van Groot-Brittannië, heeft de regering gealarmeerd. ,,We hebben een patroon van hele milde winters gehad de voorbije jaren, dus dit zal als een schok komen'', zegt hij.
Vooral de gezondheidsdiensten moeten waakzaam zijn, want in zo'n barre winter vallen altijd doden. Zieken en bejaarden zijn het meest kwetsbaar, zegt McCallum. Hij geeft zijn voorspelling twee kansen op drie om juist te zijn. Komende dinsdag roep hij een congres bijeen om alle bedrijfstakken uitvoerig te informeren over hoe ze de toestand moeten inschatten.
De regering van premier Tony Blair is niet bij de pakken blijven zitten: een heel noodplan is uitgewerkt om de energiebevoorrading te verzekeren en om ervoor te zorgen dat er bijvoorbeeld voldoende gas is. Bovendien is al uitgemaakt welke bedrijven eventueel zouden sluiten of op halve kracht zouden draaien. Blair is niet de enige: een aantal regionale besturen heeft ook al extra maatregelen genomen, zoals de aanschaf van strooizout.
Geen paniek, wel skieën
Bij ons lijkt in regeringskringen niemand zich bewust van het mogelijke gevaar. ,,Bij mijn weten is onze energiebevoorrading op het ergste voorzien'', zegt de woordvoerder van minister van Economie Marc Verwilghen. Van een speciaal winterplan is hij niet op de hoogte.
Nochtans gelden de Britse weersvoorspellingen vooral voor het zuiden van het land, èn voor het aangrenzende deel van Europa, waaronder België. De computermodellen verwachten uitzonderlijk veel koude oostenwinden die het heel bar maken. Vergelijkingen met de noodwinter van 1956 zijn niet uit de lucht.
Toch tilt VTM-weerman Eddy De Mey niet te zwaar aan de Britse vooruitzichten. ,,Seizoensvoorspellingen zijn in ons deel van West-Europa waardeloos. Ik verwacht niet dat ik bij leven nog iets anders ga meemaken. Twee modellen zeggen dat het kouder wordt, drie dat het een normale winter wordt.''
Maar De Mey weet wèl iets anders: ,,Donderdag begint het te sneeuwen in de Ardennen. Dit weekend ligt het er wit bij en gaan er wintersportpistes open. Mijn laarzen staan al klaar om te vertrekken.''
21-11-2005, 17:38 geschreven door Ooikenaar
|
|
|
|
|
|
| Lelian BAELS, tweede echtgenote van Koning Leopold III |
|
1941 - Tweede huwelijk van koning Leopold III
|
 |
|
In 1941 werd het wereldnieuws herleid tot de berichtgeving rond de oorlog. Maar toch viel er nog ander nieuws te rapen: het tweede huwelijk van koning Leopold III met Lilian Baels.
Op 11 september wordt in Brussel het kerkelijk huwelijk tussen koning Leopold III en Mary Lilian Baels gesloten. Lilian Baels is de dochter van de gewezen gouverneur van West-Vlaanderen en minister Henri Baels. De Belgische bevolking komt dat echter pas enkele maanden later te weten. Op 7 december wordt via een herderlijke brief van kardinaal Van Roey de bevolking op de hoogte gesteld van het huwelijk, één dag nadat het ook wettelijk bezegeld werd.
Koning Leopold was toen bijna veertig, zijn bruid negentien. En zwanger. Mary Lilian Baels is de tweede echtgenote van koning Leopold III, die in 1935 zijn eerste echtgenote, koningin Astrid, verloor. Dit huwelijk van koning Leopold is dan ook een privé-zaak, zonder publiek-rechtelijke gevolgen. Toch krijgt Lilian Baels de titel van prinses van Réthy, maar ze doet uitdrukkelijk afstand van de titel en rang van koningin.
De drie kinderen die uit het tweede huwelijk van Leopold III voortsproten (1942 Prins Alexander, 1951 Prinses Marie-Christine, 1956 Prinses Marie-Esmeralda) kunnen ook geen van allen recht doen gelden op de troon. Het huwelijk betekent echter een flinke deuk in Leopolds populariteit omdat het voor vele Belgen de mythe van de treurende weduwnaar in krijgsgevangenschap doorprikt. De dag na de bekendmaking wordt er op het paleis van Laken trouwens "Geef onze krijgsgevangenen ook een liefje!" gekalkt. In Wallonië neemt men het de vorst erg kwalijk dat hij met een Vlaamse getrouwd is. De adel kijkt misprijzend neer op dit burgermeisje, «een koning onwaardig».
Daar zit echter meer achter: veel adellijke ouders met huwbare dochters voelen zich lelijk gepasseerd. Ze reageren hun ergernis af door gemene lasterpraatjes over prinses Lilian en haar familie te verspreiden. Ook door de Belgische vrouwen wordt het huwelijk fel bekritiseerd: zij vinden dat de koning de nagedachtenis van koningin Astrid heeft besmeurd. |
21-11-2005, 17:07 geschreven door Ooikenaar
|
|
|
|
|
|
|
Marie José van België
Marie-José, voluit: Marie-José Charlotte Sophie Amélie Henriëtte Gabrielle (Oostende 4 aug. 1906 - Genève 27 jan. 2001), prinses van België, koningin van Italië, dochter van koning Albert I van België en koningin Elisabeth, uit het Huis Saksen-Coburg-Gotha, trad op 8 jan. 1930 te Rome in het huwelijk met Umberto, kroonprins van Italië, die op 9 mei 1946 de troon besteeg. Zij sympathiseerde niet met het fascisme. Ze was slechts 25 dagen koningin (vandaar haar bijnaam de Mei-koningin), want de Italiaanse monarchie werd in juni 1946 na een referendum afgeschaft. Hierna vestigde Marie-José zich in Zwitserland met haar kinderen: Maria Pia (24 sept. 1934), Victor Emmanuel (12 febr. 1937), Maria Gabriella (24 febr. 1940) en Maria Beatrice (2 febr. 1943).
21-11-2005, 16:42 geschreven door Ooikenaar
|
|
|
|
|
|
|
|
Het kasteel BELLE-VUE
Vóór 1776: aanleg van het Koningsplein
1731: een brand verwoest het Coudenbergpaleis.
1776: Philippe De Proft, wijnhandelaar en paardenverkoper, verkrijgt van keizerin Maria-Theresia de toestemming om een luxehotel te bouwen op de noord-oosthoek van het Koningsplein, op de grondvesten van de oude keizerlijke residentie. Het privé-etablissement krijgt de naam Bellevuehotel, naar de naam van de straat die naast het park van Brussel loopt (huidig Paleizenplein). De uitbater, die zijn loopbaan was begonnen als herbergier van La Maison Rouge, Trapstraat (dichtbij de oude Graanhal), wilt profiteren van de aanwezige kelders van het oude paleis om er zijn vaten op te slaan. Het gebouw is opgetrokken volgens de plannen van Barnabé Guimard (herzien door Nicolas Barré) in de Louis XVI-stijl van het geheel van het Koningsplein. Ph. De Proft zal uiteindelijk verplicht zijn zich te ontdoen van al zijn andere goederen om de bijzonder verzorgde werkzaamheden van het Bellevue te kunnen betalen.
Onder de eerste belangrijke gasten van het hotel vinden we een reeks Franse adellijke personen onder wie verschillende leden van de koninklijke familie op de vlucht naar Brussel na de revolutie van 1789. Onder hen prins Louis-Joseph de Condé en zijn zoon, de graaf van Artois (toekomstige Karel X) en de hertog van Enghien (Frankrijk) alsook graaf Axel de Fersen en prinses de Lamballe (eerste hofdame van koningin Marie-Antoinette).
1776-1830: eerste gasten van het Belle-Vue (familie De Proft I)
In 1795 koopt Louis De Proft het hotel van zijn vader en volgt hem op aan het hoofd van het etablissement. Hij verwerft op 28 juni 1816 het hotel gebouwd door Baron de Aguilar, voormalig adviseur van de Staat, aansluitend op het Bellevue naar het zuidoosten, naast de huidige Borgendaalsteeg (voorheen de Kaatsbaanstraat). De twee gebouwen zijn verbonden met elkaar via een laag verbindingsgebouw dat vanaf 1827 wordt opgetrokken tot de hoogte van zijn buren.
Tal van belangrijke internationale persoonlijkheden, staatsleiders, aristocraten, politici of kunstenaars zakken af naar het Bellevue tijdens hun verblijf in Brussel, waarbij zij profiteren van een van zijn talrijke suites. Charles De Proft, kapitein van de burgerwacht, koopt op zijn beurt het hotel van zijn vader in 1825.
Nieuwe klanten overnachten in het hotel, onder wie heel wat gekroonde hoofden. Napoleon Bonaparte zou er geluncht hebben (want hij logeerde in het hotel de Grande Bretagne) en de hertog van Wellington zou er vergaderd hebben met zijn Generale Staf, enkele dagen vóór de slag van Waterloo. Jérôme Bonaparte, ex-koning van Westfalen en Julie Bonaparte, ex-koningin van Spanje, zullen er hun opwachting maken na 1815. Tal van Britse reizigers appreciëren ook de gastvrijheid van de De Profts.
1830-1862: na de Revolutie (familie De Proft II)
Het Bellevue bevindt zich in het middelpunt van de gevechten voor de Onafhankelijkheid van België (23-26 september 1830). De gevel kant Park van Brussel komt gehavend met projectielinslagen uit de strijd. Het Bellevue wordt een nationaal monument (gedenkteken) na de gevechten.
Enkele maanden later wordt het Bellevue gerestaureerd, deze restauratiewerkzaamheden duren ongeveer een jaar. Ook al bevindt de hoofdingang zich op het Koningsplein nr. 9, het hotel bezit ook een toegang voor de bagage en een toegang via de stallen aan de kant van het Paleizenplein. De reputatie van het etablissement trekt prestigieuze klanten aan, die gediversifieerder worden naarmate het Europees toerisme zich ontwikkelt. Een cafeetje wordt geopend op de benedenverdieping van het hotel, die uitgeeft op de Borgendaalsteeg.
Tal van beroemde reizigers kiezen ervoor om in het Bellevue te verblijven, onder wie Honoré de Balzac (1841), de familie van de prins van Metternich (1849) of Louis Adolphe Thiers (1852), Franz Liszt en zijn dochters (1854).
1862-1905: grote toeristische periode (tijdperk E. Dremel)
Henriette De Proft, echtgenote van Charles (overleden in 1842) en zijn kinderen Louis en Leon verhuren (1862) en later verkopen (1866) het hotel aan Edouard Dremel, weldra koper van het Hotel de Flandre (1878), net aan de andere kant van de Borgendaalsteeg. De twee gebouwen, die meer en meer reizigers met vakantie te Brussel aantrekken, worden met elkaar verbonden door een ondergrondse doorgang.
E. Dremel en zijn zonen voeren grote werkzaamheden in het hotel uit, zij verhogen het aantal kamers van het hotel door de verdiepingen door twee te delen (mezzanines). Drie eetkamers worden ingericht op het binnenplein, verborgen door de omwallingsmuur van het eigendom, kant Park van Brussel. Deze eetkamers worden bedekt met terrassen. Een beglaasde galerij en een serre vervolledigen deze ruimte.
In de Guide de Bruxelles (ingebonden met massief leer en bladgoud) die het hotel uitgeeft voor zijn gasten staat een indrukwekkende lijst van beroemde bezoekers. Bijna alle hoven zijn er vertegenwoordigd: Koning Edward VII van Engeland, keizer Willem I van Duitsland, keizer Alexander II van Rusland, keizerin Eugénie (echtgenote van Napoleon III), de keizer van Brazilië, de koning van Denemarken, de koningen van Italië Umberto I en Victor-Emmanuel III, de koning van Zweden, de koning van Spanje, enz. Andere beroemdheden uit de politieke, economische of culturele wereld zakken ook af naar het hotel: generaal Ulysses Grant (president van de Verenigde Staten), Benjamin Disraeli (Britse eerste minister), Cecil Rhodes (eerste minister van Zuid-Afrika), bankier James de Rothschild, industrieel Alfred Krupp, treurspelspeelster Sarah Bernhardt, schilder Jean Meissonier, enz. We moeten vermelden dat het Bellevue er toen prat op ging in zijn kelders de meest gerenommeerde wijnen van Frankrijk, Italië, Spanje en Portugal te bewaren. Tal van reclame-afbeeldingen (etsen of porseleinkaarten) geven het etablissement bekendheid tot ver over onze grenzen.
1905-1910: inrichting door Leopold II (residentie van prinses Clementine)
De Fondation de la Couronne (van de Onafhankelijke staat Kongo) koopt het Bellevuehotel van Edouard Dremel (zoon) en zijn broer Albert in 1902. Zij zullen het hoteletablissement evenwel voort uitbaten tot in 1905 (en het Hotel de Flandre tot aan de Eerste Wereldoorlog). Koning Leopold II wenst het monument om te vormen tot prinselijke residentie voor zijn jongste dochter, prinses Clementine. Hij vertrouwt de leiding van de werkzaamheden toe aan architect Octave Flanneau (die Henri Maquet opvolgt), aan beeldhouwer Colleye en aan interieurarchitect Léon Cardon.
In 1905 stopt het Bellevue met het ontvangen van reizigers. Alle gebouwen die vroeger verbonden waren met het originele Guimard-hotel worden afgebroken om de bouw van de Borgendaalgalerij en het paviljoen met dezelfde naam mogelijk te maken, om het Bellevue te verbinden met de nieuwe vleugel van het Koninklijk Paleis.
Het hotel wordt volledig verbouwd om beter aan zijn nieuwe bestemming te voldoen. De kamers worden vervangen door salons, de galerijen door grote circulatiegangen, de kleine trappen door een monumentale marmeren trap met fontein. Alle vloeren worden opnieuw gelegd, de deur aan het Koningsplein wordt dichtgemetseld, de badkamer krijgt stromend water, overal wordt elektrische verlichting geplaatst. Ook de kelders worden in deze periode volledig vernieuwd, net als het dak.
Ondertussen wordt de Onafhankelijke Staat Kongo aan België overgedragen (1908). De Belgische Staat neemt voor zijn rekening de voortzetting over van de werkzaamheden om het Bellevue met het Koninklijk Paleis te verbinden. Het gebouw wordt eigendom van de Koninklijke Schenking.
Prinses Clementine zal van 1909 tot 1910 in het Bellevue verblijven, net vóór haar huwelijk met prins Victor Napoleon. Haar vertrekken zijn gelegen op de eerste verdieping.
1910-1934: Het Bellevuepaleis (residentie van de hertog en de hertogin van Brabant)
De hertog en de hertogin van Brabant, toekomstige koning Leopold III en koningin Astrid, nemen voor vier jaar hun intrek in het Bellevue (1926-1930), voor de gelegenheid gerenoveerd door architect Octave Flanneau.
De privé-vertrekken van de prins en de prinses liggen op de tweede verdieping (slaapkamer, badkamer, klein salon, keuken, logeerkamers). De eerste verdieping is gewijd aan ontvangstsalons, de bibliotheek en de eetkamer. De decoratie van deze ruimtes zou nog altijd de decoratie zijn die je vandaag kunt bewonderen. Prins Leopold gebruikt een kantoortje op de benedenverdieping, de andere lokalen van deze verdieping worden gebruikt door zijn adviseurs en zijn secretariaat. Deze kantoren worden door de prins gebruikt totdat hij de troon bestijgt in 1934.
Prinses Joséphine-Charlotte (toekomstige groothertogin van Luxemburg) komt ter wereld in de voormalige slaapkamer van prinses Clementine. Haar kamer en haar kinderkamer worden ingericht op de tweede verdieping.
1934-1977: op zoek naar een bestemming (het Rode Kruis en Kongo)
In 1935 ontvangt het Bellevue de talrijke giften van de bevolking om de slachtoffers van de economische crisis te helpen (Oproep van de Koningin). Na de distributie van deze pakketten wordt het Bellevue jarenlang niet meer gebruikt. In 1953 stelt koning Boudewijn het Bellevue ter beschikking van het Rode Kruis tijdens de overstromingen die België teisteren. Het Bellevue zal vervolgens in 1960 worden gebruikt om de vluchtelingen uit Kongo op te vangen. Het zal met name dienst doen als doorgangswoning voor de ambtenaren van de voormalige kolonie.
1977-1997: Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis en Museum van de Dynastie
In 1976 wordt het gebouw van kelder tot zolder opnieuw ingericht door de Regie der Gebouwen om het aan te passen aan zijn nieuwe functies: de koning heeft aan de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis voorgesteld er een deel van hun collecties te presenteren. Het is nodig de schikking van de ruimtes te herzien, opnieuw interne circulatieassen toe te voegen (een trapkolom wordt ingewerkt in de zuidelijke vleugel) en er moet op verschillende plaatsen sanitair worden geplaatst. Kantoren en magazijnen worden ingericht op de derde verdieping. Bij deze gelegenheid wordt de elektrische installatie aangepast, net als het verwarmingssysteem, verbonden met de ketels van het Koninklijk Paleis.
De Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis stellen in het Bellevue verschillende collecties achttiende-eeuwse meubelen en porselein voor, alsook het Museum van het Hart (Boyadjan-collectie).
Het Museum van de Dynastie neemt in 1992 zijn intrek op de tweede verdieping van het Bellevue.
De Koninklijke Schenking verhuist op haar beurt naar het paviljoen aan het Paleizenplein 5, grenzend aan het Bellevue (1993-1994).
1997-2001: Memoriaal Koning Boudewijn en Euroculture
De KMKG verlaten het Bellevue in 1997-1998. Het monument wordt gerenoveerd door het architectenbureau Art & Build met het vooruitzicht dat het Memoriaal Koning Boudewijn erin wordt geïntegreerd als vervolg op het bezoekparcours van het Museum van de Dynastie. Uit deze periode dateren de aanleg van het atrium en zijn groot glazen dak, de plaatsing van een lift in de zuidelijke vleugel en het aanbrengen van een nieuwe leiding voor sanitair.
Op vraag van de Koning Boudewijnstichting bouwt het bureau Art & Build in 2000 een verbindingstrap tussen de kelders van het Bellevue en de archeologische grondvesten van het oude Paleis van Brussel op de Coudenberg, recentelijk opgegraven onder de Koningsstraat (opgravingen van de Société royale d'Archéologie bruxelloise, met medewerking van de ULB).
Het bedrijf Euroculture, belast met het ontwerpen van de museale inrichting van het gebouw, laat tal van decors en multimedia-uitrustingen plaatsen in het Bellevue.
2001-2005: Fonds Bellevue van de KBS en Knooppunt Democratie
Het Fonds Bellevue van de Koning Boudewijnstichting aanvaardt het beheer van het monument en zijn collecties voor 25 jaar, ter opvolging van Euroculture Gestion SA. Het Museum van de Dynastie en het Memoriaal Koning Boudewijn worden de Bellevue-musea.
In maart 2003 draagt de Koninklijke Schenking, eigenaar van het monument, het Borgendaalpaviljoen dat zij gebruikte aan het Fonds Bellevue over zodat de Koning Boudewijnstichting er tijdelijke tentoonstellingen en prestigieuze culturele activiteiten kan organiseren.
TRIO architecture en het technisch adviesbureau CTA helpen de KBS bij het restaureren van het gebouw. Verschillende werkzaamheden inzake interieurinrichting werden sinds 2002 ook onder hun leiding uitgevoerd.
De Koning Boudewijnstichting heeft het hele monument omgebouwd tot een museum over de geschiedenis van België (naar aanleiding van de feestelijkheden rond de 175e verjaardag). Het bureau Tijdsbeeld-Pièce montée (Gent), gespecialiseerd in museuminrichting en opbouw van tentoonstellingen, werd belast met het ontwerpen van het nieuwe parcours en de museale inrichting ervan.
21-11-2005, 15:58 geschreven door Ooikenaar
|
|
|
|
|
|
| Bezoek Lochristi |
Rond 13h00 zijn we naar Lochristi vertrokken. Daar waren ze naturlijk al nieuwsgierig om ons te zien.
Ma vond het een zeer leuk en schoon beestje en Els was natuurlijk van Adhémar niet weg te slaan.
Wat natuurlijk de bedoeling is.De ganse namiddag heeft ze met de hond op haar schoot gezeten ofwel er mee in de hof gespeeld. Nu was het wel niet te koud voor haar om naar buiten te gaan.
Zaterdag 3 december moeten we om 3 uur bij vrienden zjn. En 's avonds gaan we uit eten. We hebben Els gevraagd of ze wilde doggysitten. Wat natuurlijk geen probleem was.
Je zag ze zo opfleuren als ze met de hond zat. Gans relax en tevreden.
We zullen tijdens haar vrije weekends de hond eens meer bij haar brengen.
Voor de rest is het hier mistig en koud. Groetjes daar en zeg Loy dat hij hem verzorgd. En jij ook natuurlijk.
21-11-2005, 08:59 geschreven door Ooikenaar
|
|
|
|
|
|
|
LEOPOLD III
Leopold III is de meest omstreden vorst in de Belgische geschiedenis. In de korte vooroorlogse periode waarin hij regeert, kent het land grote moeilijkheden: een mondiale economische crisis, sociale onrust, taalstrijd, talrijke regeringswissels en dreigend oorlogsgevaar. Als kind van zijn tijd voelt Leopold III zich aangesproken door de roep voor een leiderschap dat boven de partijen staat. Met zijn krachtdadige interventies wil hij orde op zaken stellen, maar daardoor verzuurt zijn relatie met de politieke wereld.
In navolging van zijn legendarische vader is Leopold III een groot voorstander van de neutraliteitspolitiek en een sterke nationale defensie. Om België buiten een tweede oorlog te houden moet het land een onafhankelijke politiek volgen, los van de grote Europese mogendheden. Ondanks vredesinitiatieven schendt nazi-Duitsland op 10 mei 1940 het Belgische grondgebied. Leopold III neemt de leiding van de troepen in handen. Na de overgave van het leger blijft hij als krijgsgevangene in het bezette land achter. Dit is tegen de wil van de regering die na enige aarzelingen naar Londen uitwijkt om daar de strijd aan de zijde van de geallieerden voort te zetten. Leopolds ontmoeting met Hitler in Berchtesgaden, zijn tweede huwelijk, zijn geloof in een compromisvrede tussen de grootmachten en zijn negatieve houding tegenover de regering en de geallieerden zorgen na de oorlog voor een crisis van de monarchie. Vijf jaar lang is het land verdeeld tussen voor- en tegenstanders van de vorst. Tijdens deze koningskwestie neemt zijn broer Karel tijdelijk zijn plaats in als regent. Onder druk van zware onlusten neemt prins Boudewijn in 1950 de koninklijke functie van zijn vader over. Een jaar later doet Leopold III afstand van de troon.
Leopold, Philippe, Charles, Albert, Meinrad, Hubertus, Marie, Miguel (3 november 1901 25 september 1983)
Van meet af aan ziet de Belgische bevolking Leopold III als een evenbeeld van zijn vader: jonge prins-soldaat in de oorlog, pleitbezorger voor wetenschappelijke en technische vooruitgang, verdediger van de neutraliteitspolitiek, echtgenoot en vader van een modelgezin. Leopold, Astrid van Zweden en hun drie kinderen Josephine-Charlotte, Boudewijn en Albert brengen de monarchie dichter bij het volk dan ooit. In 1935 komt Astrid om het leven in een auto-ongeval.
Na de Duitse inval in mei 1940 maakt Leopolds beslissing om de strijd te staken en bij zijn volk te blijven hem heel populair. Het beeld van de koning die het lot van zijn soldaten deelt, spat echter uiteen wanneer de bevolking verneemt dat de koning in september 1941 in het huwelijk is getreden met Lilian Baels.
In juni 1944 worden Leopold III en zijn gezin gedeporteerd naar Duitsland. Bij hun bevrijding in mei 1945 kan de koning echter niet naar België terugkeren, omdat zijn houding tijdens de oorlog het onderwerp van een hevige polemiek is geworden. De jarenlange verdeeldheid van het land blijkt ook duidelijk uit de uitslag van de volksraadpleging op 12 maart 1950: 57% is voor de terugkeer van de koning, 43% tegen. Uiteindelijk treedt Leopold III af ten voordele van zijn zoon Boudewijn. Hij trekt zich terug uit het publieke leven en wijdt zich aan studie, fotografie en ontdekkingsreizen.
| ZM Koning Leopold III (1934-1950) |
|
|
| Civiele Lijst |
12.000.000
(297.472 ) |
289.200.000
(7.169.081 ) |
| Dotaties |
2.000.000
(49.579 ) |
48.200.000
(1.194.847 ) |
21-11-2005, 00:00 geschreven door Ooikenaar
|
|
|
|
|
| 19-11-2005 |
| Bezoek Natalie en Chris |
Gisterenavond zijn Natalie en Chris langs geweest om haar verjaardag te vieren.
Toen ze Adhèmar zagen waren ze compleet verloren. Van schattig beestje tot dat moeten we ook hebben. De avond is aangenaam gepasseerd. Ik heb iets vaag opgenomen dat ze volop bezig zijn om een babytje te verwekken. Shit, 51 jaar jaar en al bompa.
Van de morgen had het serieus gevroren aan de grond. De auto's zagen ook wit. Winter doet zijn intrede. Zonder chauffage kan men al niet meer gedurende de dag. Laat staan 's avonds.
Morgen gaan we naar Lochristi om ma de hond te tonen en dat Els Adhèmar eens weer ziet.
Moeder is al nieuwsgierig. Maar onze kleine Adhèmar is een hartenveroveraar en moeder zal er wel zot op zijn.
Laat jullie zeker iets weten. Zeg tegen Loy dat hij zich verzorgd, maar uit ervaring weet ik dat er zeer weinig tegen te doen is. De pijn verbijten en af en toe een pijnstiller nemen.
Groetjes
19-11-2005, 10:49 geschreven door Ooikenaar
|
|
|
|
|
| 18-11-2005 |
| Familienaam van het Koninklijk huis |
Familienaam van het Belgisch vorstenhuis
Het Belgisch vorstenhuis is oorspronkelijk afkomstig uit het Duitse Saksen-Coburg-Gotha. In 1920 besliste Koning Albert I echter om deze titel niet langer meer te gebruiken. Ook het wapen van Saksen werd uit het Belgische koningswapen verwijderd. Reden hiervoor waren de wandaden in België gepleegd door de Duitse troepen tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Deze beslissing werd discreet door hem genomen en niet in de vorm van een Koninklijk Besluit afgekondigd. Door deze discrete beslissing bestaat nog steeds wereldwijd het misverstand als zou het Belgisch vorstenhuis nog altijd de naam van Saksen-Coburg-Gotha dragen.
Deze familienaam werd gewijzigd in: van België, en zoals het betaamt voor het staatshoofd van een meertalig land heeft deze familienaam een officiële variant in elk van de drie landstalen. In het Frans is dit: de Belgique, en in het Duits: von Belgien.
De echtgenoot van Prinses Astrid van België, Lorenz, Aartshertog van Oostenrijk-Este kreeg in 1995 de titel van Prins van België waardoor hun kinderen ook deze familienaam dragen. De kinderen van Prins Filip van België en van Prins Laurent van België dragen logischerwijze ook deze naam.
Familienaam van de Koning en de Koningin
Uitzondering op deze familienaam zijn echter de Koning en de Koningin zelf, die hun respectievelijke titel van Koning der Belgen (Roi des Belges) en Koningin der Belgen (Reine des Belges) als familienaam dragen. De wijziging van de benaming "van België" naar "der Belgen" bij de troonsbestijging verduidelijkt dat het hier gaat om een monarchie die met het volk verbonden is, en niet met een staat of een territorium (volksmonarchie).
18-11-2005, 16:55 geschreven door Ooikenaar
|
|
|
|
|
|
| Koninklijke Bibliotheek van België |
Beknopt overzicht van de geschiedenis van de Koninklijke Bibliotheek van België
- 15de eeuw
De hertogen van Bourgondië brengen een unieke verzameling verluchte handschriften samen. De Librije van Bourgondië telt bij de dood van Filips de Goede ca. 900 manuscripten.
- 1559
Filips II laat alle zich in zijn bezit bevindende werken overbrengen naar het Coudenbergpaleis. Die verzameling wordt Koninklijke Bibliotheek genoemd.
- 1731
Het Coudenbergpaleis wordt door brand vernield. De meeste handschriften worden gelukkig gered.
- 1746
Tijdens de bezetting van Brussel door de Franse troepen worden talrijke handschriften naar Parijs gevoerd. Een deel ervan wordt in 1770 teruggeschonken.
- 1754
De verzamelingen worden overgebracht naar het Domus Isabellae, het vroegere huis van het Handboogschuttersgilde, dat zich in de huidige Baron Hortastraat bevond.
- 1772
De bibliotheek wordt voor het publiek toegankelijk.
- 1794
Talrijke handschriften en kostbare werken worden door de commissarissen van de Franse regering naar Parijs gevoerd. Sommige van deze werken zullen door het Congres van Wenen aan België worden teruggegeven.
- 1795
De bibliotheek wordt bij de Centrale School van het Dijledepartement gevoegd en de verzamelingen worden naar het Oude Hof (paleis van Karel van Lotharingen, Museumplein) overgebracht.
- 1803
De Bibliotheek wordt aan de stad Brussel overgedragen.
- 1815
De regering van de Verenigde Nederlanden deelt de Bibliotheek op in twee afdelingen : de handschriften worden opnieuw eigendom van de Staat en vormen de Bourgondische Bibliotheek; de stad blijft eigenaar van de gedrukte werken. Pas in 1842 worden deze weer aan de staat afgestaan.
- 19 juni 1837
De Belgische regering sticht de Koninklijke Bibliotheek van België en koopt de verzameling van de beroemde Gentse bibliofiel Karel Van Hulthem (70.000 banden).
- 21 mei 1839
De Koninklijke Bibliotheek wordt voor het publiek geopend in de linkervleugel van het Paleis van de Nijverheid, dat in de 19de eeuw aan het paleis van Karel van Lotharingen werd toegevoegd.
- 1878-1881
Het derde deel van het complex wordt in de Museumstraat gebouwd.
- 1935
Op verzoek van koning Leopold III en koningin Elisabeth beslist de regering een nieuwe bibliotheek te bouwen ter nagedachtenis van Z.M. Koning Albert I.
- 1954
De eerste steenlegging van de Koninklijke Bibliotheek Albert I.
- 17 februari 1969
De Koninklijke Bibliotheek Albert I wordt plechtig ingehuldigd.
18-11-2005, 16:46 geschreven door Ooikenaar
|
|
|
|
|
|
| Koningin Elisabeth |
Elisabeth geboren te Possenhofen op 25 juli 1876 was de dochter van Karel Theodor, hertog van Beieren en bekend oogarts en van Marie-José, hertogin van Bragança, uit het huis Wittelsbach.
Ze werd vernoemd naar haar tante, de legendarische Sissy, keizerin van Oostenrijk.
Ze beeldhouwde, schilderde en speelde viool ( had les gekregen van Eugène Ysaÿe - hoofd conservatorium). Ze werd dolverliefd op een charmante prins: Albert van België.
Van huis uit vertrouwd met de geneeskunde, verwierf zij tijdens de WO I een grote populariteit door haar zorg voor de verpleging van de soldaten aan het IJzerfront. Daar kreeg ze haar bijnaam: "de witte engel van de IJzer".
Tijdens het leven va Koning Albert I maakte Elisabeth met hem verschillende grote reizen.
Nog voor de WO II kreeg ze haar tweede bijnaam: "de rode koningin". Ze stak haar socialistische en zelfs communistische sympathieën niet onder stoelen of banken. Als haar vertrouwensman koos ze haar socialistische vriend Camille Huysmans.
Ook op hoge leeftijd bleef zij een onvermoeibare reizigster (onder andere naar China 1961, Sovjet-Unie 1962);
Dit koningspaar werden op de handen van de Belgische bevolking gedragen.
Ze heeft verscheidene stichtingen opgericht:
1920: Nationaal Werk voor Oorlogsinvaliden
1923: Werk der Oorlogsblinden
1923: Egyptische stichting Elisabeth
1926: Geneeskundige stiching Elisabeth
1930: Fonds Koningin Elisabeth voor Hulp aan de Inboorlingen ( Kongo)
1950: Internationale Muziekwedstrijd Koningin Elisabeth van België.
18-11-2005, 16:11 geschreven door Ooikenaar
|
|
|
|
|
|
|
Internationaal liepen de spanningen tussen de oude grootmachten, Frankrijk en Engeland, en een nieuwe opkomende macht, Duitsland, al enkele jaren hoog op. Het zou evenwel een ander conflict zijn dat het vuur in de pan zou doen slaan.
 Sedert enkele tientallen jaren waren de Turken verdreven uit de Balkan en had Servië zich ontwikkeld tot een sterke monarchie. Maar Bosnië en Kroatië, landen met een gelijkaardige taal, lagen in het oude keizerrijk Oostenrijk-Hongarije. De spanningen tussen Servië en het keizerrijk waren vrij intens. In 1914 vermoordt een Serviër dan de Oostenrijkse kroonprins bij een bezoek aan Sarajevo. Het mechanisme van de coalities kon beginnen. De oorlog was er.
België was in 1830 verplicht zich neutraal op te stellen en had een fortengordel gebouwd rondom onder meer Antwerpen en Luik.
Duitsland wou evenwel dwars door België trekken om Frankrijk aan te vallen. Albert I wees dat af en mobiliseerde het onderbewapende en verouderde Belgisch leger. Hij roept de Vlamingen (herdenk de Slag der Gulden Sporen) en de Walen op. De Duitsers vallen evenwel binnen.
Na zware aanvallen trekt het leger zich terug achter de Ijzer. Voor 4 jaar zal daar een bloedige stellingenoorlog uitgevochten worden.
Terug naar Inhoudstafel
Activisme en frontbeweging
De Vlaamsgezinden raken verdeeld over wat te doen. Een deel is naar Nederland en Frankrijk gevlucht. Een deel is in Vlaanderen achtergebleven en een belangrijk deel zit aan het front.
De meer gematigde Vlaamsgezinden kiezen er voor mee in de oorlog te gaan met Albert I.
De radicalere en vooral de achtergebleven Vlaamsgezinden worden aangelokt door de Duitse politiek. Zo zal men in Gent ééntalige straatnaamborden hangen en de universiteit laten vernederlandsen. Heel eventjes gaat men een stap verder en men verklaart in 1917 Vlaanderen onafhankelijk op de Gentse Vrijdagmarkt. De activisten, zo werden ze genoemd, hadden weinig steun bij de bevolking.
Aan het front gaat het echter van kwaad naar erger. Net als in alle andere legers raakt men oorlogsmoe. Daarbij komt dat het officierenkorps bijna ééntalig Frans was. Dat had zijn historische gronden, maar door foute bevelen en misverstanden vallen doden, worden soldaten gestraft,
.De Vlamingen die wel Frans begrepen en poogden tussen te komen werden geïntimideerd. Er ontstaat een Frontbeweging.
Want hoewel de officieren in meerderheid Franstalig waren, was het grootste deel van de soldaten Nederlandstalig en waren de troepen in de eerste linies bijna exclusief Vlaams. Iets wat de, onder meer, ook de Bretons, Welshman en andere volkeren in hun legers overkwam.
Bij een laatste, en vrij nutteloos, offensief sneuvelt zo een deel van de leiding van de Frontbeweging.
18-11-2005, 14:18 geschreven door Ooikenaar
|
|
|
|
|
|
| Adhèmar: een week |
Het is vandaag een week dat onze Adhèmar bij ons is. We zouden hem al niet meer kunnen missen. Hij voelt zich al goed thuis en Tobie begint langzaam toenadering te zoeken.
Wel moet hij voortdurend in de gaten gehouden worden, want in ALLES zet hij zijn tanden. En ze zijn vlijmscherp. Spijtig genoeg kan hij niet veel buiten lopen gezien het regelmatig regent. Een korte periode van zonneschijn zou hem al eens toelaten om in de hof te ravotten. Want ook daar is er veel voor hem te ontdekken. Sporadisch film ik hem om later een souvenir te hebben. Zijn manier van eten - hij ploft zijn hoofd in zijn bak met korrels zodat de helft er uit vliegt. Als een Nilfisk eet hij zijn eten op. Er op en er over. Van de nacht heeft hij geen piep gegeven. Nu nog het probleem van de zindelijkheid. Nu is het na het eten naar buiten gaan om kaka te doen. Na het drinken, naar buiten om pipi te doen. En hij drinkt veel.
Hier is het weer typisch herfstweer. Het is zeer goed mogelijk dat je buiten gaat met zon, een vlaag regen op je kop krijgt tijdens je wandeling en weer met de zon thuiskomt.
De wegen zijn allemaal met modder besmeurd van de boeren die hun bieten rooien. Ik vraag me af of in niet beter met plastieken botten zou gaan wandelen; Mijn schoenen zijn besmeurd van onder tot van boven.
Van avond komt Natalie en Chris langs om Natalies verjaardag te vieren (16 november). Ze weten nog niet dat we Adhèmar hebben. Ze zal wat doen. Ik durf wedden dat ze zegt dat ze ook zo ééntje wilt. Laat je wel iets weten.
18-11-2005, 11:11 geschreven door Ooikenaar
|
|
|
|
|
|
| Clementine, de jongste dochter van Leopold II |
Clementine werd op 30-07-1872 geboren en stierf op 08-03-1955.
Over deze prinses is er bijna niets te vinden in de geschiedschrijving. Misschien dat ze een normaal leven geleid heeft, wat we nog niet kunnen zeggen van haar voorgangers.
Ze trouwde op 12 april 1910 met Napoleon Victor Jérôme Frédéric Bonaparte.
Na de dood van zijn vader in 1891 werd hij door de meeste Bonapartisten als familiehoofd erkend. Hij stierf op 3 mei 1926 te Brussel. Ze hadden 2 kinderen:
Marie Clothilde Eugénie Alberte Laetitia Généviève (1912 - 1996) gehuwd met Serge de Witt (Witt, de, Noord-Nederlandse regentenfamilie, die in de 17de eeuw een belangrijke rol speelde in Holland en de Republiek der Verenigde Nederlanden)
Louis Jérôme Victor Emmanuel Leopold Marie (1914 - 1997)
18-11-2005, 11:10 geschreven door Ooikenaar
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
