Het is weer alles kommer en kwel in mijn buik. Prikkelbare-darm-syndroom. Het kind moet nu eenmaal een naam hebben. Oh wee wat rommelt het weer in mijn darmen. Vooral de pijn is met momenten vervelend, al zijn de veelvuldige sprintjes naar het toilet ook niet te onderschatten.
Dit alles zal wel te maken hebben met mijn rijkelijk eetfestijn van gisteravond. Spruiten zijn dan misschien niet écht zomergroenten, ze behoren wél tot mijn favorieten. En laat spruiten en andere koolsoorten nu net in de top tien van boosdoeners staan, als je aan dit syndroom lijdt. Het zal niemand vreemd lijken, dat ook bonen die lijst aanvullen, maar verder moet ik opletten met granen zoals volle rijst, volkoren brood, enz...
Van alles wat voor sommigen als ultra-gezond wordt beschreven, heb ik één en ander van mijn lijstje moeten schrappen. Zo ook bepaalde fruitsoorten en rauwe groenten. Het is een beetje zelfondervinding, want het beeld van dit syndroom verloopt verschillend van persoon tot persoon. En zo héél af en toe lap ik de regels ook aan mijn laars, en draag daarna moedig de gevolgen... hoewel... soms ook met een béétje klaagzang
Moest ik gisteravond bijvoorbeeld dat smakelijke aperitiefje of twee laten staan hebben voor het eten, en dat ijs en die koekjes erna, zou het misschien ook allemaal minder erg geweest zijn. Suikers zijn ook behoorlijk slecht, al zijn het sluipende snoodaards. Ik kan een hele tijd elke dag een ijsje eten zonder méér last te hebben dan gewoonlijk, en dan plots uit het niets.... ja... zoals vandaag dus.
Een tijd geleden werd de diagnose gesteld, eigenlijk bij gebrek aan concrete bewijslast van andere aandoeningen. Er werden geen boosaardige ziektes gevonden, gelukkig. Alle symptomen wezen (en wijzen nog steeds) in de richting van PDS. Maar ik blijf alert en bij de minste verandering laat ik mij opnieuw onderzoeken.
Hopelijk hoef ik vandaag niet een hele dag met buikpijn op mijn luie krent achter de computer te zitten. De buienlijn lijkt over getrokken. Het is Maanrock hier in de Maneblussersstad, en dat wil zeggen dat ik de binnenstad onverwijld links laat liggen dit weekend ! Té druk, té luid... niks voor mij hoor. Maar langs de vaart kun je leuk fietsen, ik hoop dat ik nog wat van de frisse lucht kan genieten vandaag !
Ik vraag me af, of zo'n titel nu écht meer klikken gaat krijgen, dan een gewone doordeweekse titel... Maar hier gaat het niet om. Dit woord heb ik nét ontdekt, en als ik een nieuw woord ontdek, moet ik het gebruiken
Een kutkammer is een zeurpiet. Ik denk dat échte zeurpieten best wel gaan zeuren over het woord kutkammen, want geef toe, er bestaan nettere woordjes hiervoor
Maar dit terzijde, ik wou ook even gaan kutkammen, als het mag...
Ik laat mezelf de laatste tijd nogal eens de gordijnen injagen door personen met - bewust of onbewust - egoïstische trekjes. Iedereen mag wel eens aan zichzelf denken, maar er zijn van die mensen die de lijfspreuk "ik, mezelf en m'n ego" alle eer aandoen.
Ik, mezelf aan m'n ego gaan NOOIT uit de weg, als we met ons drieën gezellig over het voetpad flaneren, en er zo'n ambetanterik van uit de andere richting komt. Laat die toch gewoon op straat lopen, de zeikerd.
Ik, mezelf en m'n ego houden onze grote familieparaplu lekker met de scherpe punt naar achter, en zwaaien daarbij nog eens extra met onze arm, zodat die punt nét op ooghoogte van kinderen komt, en daarbij dus een potentieel gevaar vormt voor die kinderoogjes, telkens die naar achter gezwaaid wordt. Ach, het zijn toch mijn kinderen niet.
Ik, mezelf en m'n ego moeten zeer vroeg aan het werk, en - collegiaal als we zijn - halen we ook nog onze werkmakker op om 5 uur in de ochtend. Ter plaatse claxonneren we liever een paar keer, dan aan de deur te bellen (zie dat zijn kinderen wakker worden van de bel) en een sms'je sturen voor we vertrekken, zodat onze collega precies weet wanneer we gaan aankomen, dat zien we niet zitten, kost teveel. Maken we daarbij de buren wakker ? Goh, die mensen zullen toch vroeg moeten opstaan zeker ?
Ik, mezelf en m'n ego nemen dagelijks de trein. Dat geeft ons het recht om onze rugzak op de zitplaats naast ons neer te smakken. Tevens mogen we dan een zeer lang gezicht trekken en een bijhorende zucht slaken, als een medereiziger ons vriendelijk verzoekt de rugzak in de daartoe voorziene bagageruimte te plaatsen, omdat die mens ocharme ook wil neerzitten tijdens de treinreis... reis dan toch eerste klas, sukkel.
Ik, mezelf en m'n ego, wij gooien onze afval altijd op straat. We eten een zak snoepjes, een pakje koeken, chips, we drinken een colaatje, dus, we doen de economie draaien op volle toeren. Zakjes, papiertjes, blikjes, gooien maar, de stad heeft toch straatruimers, geef die mannen gerust wat méér werk.
Zo kan ik nog doorgaan hoor, en misschien doe ik dat later nog wel eens. Wie zichzelf herkent in één van die ego-trippers... ik, mezelf en m'n ego nodigen u uit, er wat aan te doen
Wat heb jij vorige maandag gegeten ?Geen idee . Vergeten !?Ik weet het ook al lang niet meer hoor.Te lang geleden, teveel eten dat de revue passeert
Daarom zou ik eens een tijdje willen opschrijven wat ik allemaal eet.Je stopt zoveel verschillende dingen in je mond op één dag, dat je niet eens beseft hoeveel calorieën je wel binnenspeelt.
Ik heb ze ook allemaal geprobeerd, de vele diëten, van Herbalife tot Weight Watchers, hoewel die laatste beweren dat hun methode geen dieet is, maar wél een levenswijze.Wel ja, een levenswijze die ik niet volhoud.Je mag inderdaad àlles eten, zolang je maar puntjes telt.Pfff, al dat rekenen is niks voor mij, ik droomde s nachts nog van cijfertjes optellen en werd in paniek wakker want ik had er teveel !!
Nu dacht ik, in plaats van achteloos alweer een koekje op te peuzelen, en een ijsje, en een koud biertje achterover te slaan moest ik dat nu eens allemaal opschrijven.Ik zou zeker nogal schrikken van de hoeveelheden eten en drinken waar ik dagelijks mijn arme ingewanden mee opzadel !
Ik zou ook de methode van Sonja Kimpen kunnen proberen, en mijn menu voor een hele week op een tafel tentoon stellen, maar dat zie ik zo niet zitten.En zooo erg is het nu ook weer niet.Als je zou zijn wat je eet, dan was ik intussen al veranderd in een smos met kaas en hesp, mijn bijna-dagelijkse lunch.Een beetje meer variatie zou misschien al voldoende zijn
