CHRONISCHE DEPRESSIE, PERSOONLIJKHEIDSSTOORNIS,
Foto

Archief per jaar
  • 2013
  • 2012
  • 2011

    Foto

    Mijn naam is Loreanne, afgekort 'Lore'. Die naam verschijnt onder mijn blogjes.
    Mijn bedoeling is mijn belevingen trachten te uiten. A
    ls psychische zieke word je immers vaker de mond gesnoerd dan als de fysisch zieke mens.
    Loreanne


    Foto

  • STICHTING BORDERLINE
  • MOEILIJKE MENSEN
  • PSYCHISCHE PIJN



  • BOEKEN

    CIRCUS DEPRESSIE, Drs. Paul Wisman

    LEVEN MET EEN BORDERLINE PERSOONLIJKHEIDSSTOORNIS, Josephine Giesen-Bloo

    BORDERLINE PERSOONLIJKHEIDSSTOORNIS, een praktische gids voor behandeling, Roy Krawitz, Christine Watson

    GROOTSE PATIENTEN, KLEINE THERAPEUTEN. Narcisme en Psychotherapie, Mark Kinet, Luc Moyson

    ROSALIE NIEMAND, Elisabeth Marain

    HET MOET ERUIT, Marie Cardinal

    ONTSPOORD, Ria van de Ven

    DE UREN, Michael Cunningham

    BORDERLINE STOORNIS. Crises in hechten en onthechten, E. Van Meekeren

    BORDERLINE HULPBOEK. Zelf leren omgaan met, Jaap Spaans en E.Van Meekeren
     
    WAT BORDERLINE MET JE DOET, Arthur Hegger




    Foto

    BOEKEN

    BORDERLINE PERSOONLIJKHEIDSSTOORNIS. Handleiding voor training en therapie', M.Linehan

    VER HEEN, P.C. Kuiper

    MORGEN BEN IK EEN LEEUW. Hoe ik mijn schizofrenie overwon.', Arnhild Lauveng

    DE STILTE VOORBIJ. Mijn weg terug.', Nancy Venable Raine

    ALS LIEFDE IS PIJN DOET EN JE WEET NIET WAAROM, Dr.Susan Forward en Joan Torres

    DILEMMA'S IN DE PSYCHIATRISCHE PRAKTIJK, Kaasenbrood, Kuipers, van der Werf.


    Foto

    De lijst boeken die ik vermeldde, gaan uiteraard niet allemaal over borderline persoonlijkheidsstoornis. Het zijn boeken die me om één of andere reden steun boden al was het door de (h)erkenning van bepaalde gevoelens, gedachten, bedenkingen. Er zijn boeken bij die me een beter inzicht gaven in wat tijdens mijn huwelijk speelde ('Als liefde pijn doet en je weet niet waarom') of over het verworpen worden door die je lief zijn. ('Ontspoord')

    Foto

    Laatste commentaren
  • Een aangename namiddag toegewenst lieverd (Nikki)
        op Af en toe
  • Wens je een fijne Zondag lieve vrienden xxxxx (Nikki)
        op Af en toe
  • Wens je een fijne vrijdag lieverd xxxx (Nikki)
        op Af en toe
  • Een gezellige Woensdag lieverd xxxxx (Nikki)
        op Af en toe
  • Een fijne nieuwe week toegewenst vriendin xxxx (Nikki)
        op Af en toe
  • Aangename zondag toegewenst vriendin (Nikki)
        op Af en toe
  • Een fijne Donderdag toegewenst vriendin (Nikki)
        op Af en toe
  • Een fijne nieuwe week toegewenst vriendin (Nikki)
        op Af en toe
  • Aangename vrijdag vriendin (Nikki)
        op Af en toe
  • Een fijne nieuwe week gewenst vriendin (Nikki)
        op Af en toe
  • Aangename Donderdag lieve vriendin (Nikki)
        op Af en toe
  • Fijne nieuwe week Lieverd xxxxx (Nikki)
        op Wat?
  • Lieve groetjes vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op Wat?
  • Ik heb mijn Kerstaward mee als dank voor je vriendschap xxxxx (Nikki)
        op Wat?
  • Een fijne nieuwe week gewenst lieverd (Nikki)
        op Wat?
  • 't is hier nu kerstmarkt (Annie & Rogier)
        op Af en toe
  • Fijne namiddag gewenst lieverd (Nikki)
        op Wat?
  • Fijne nieuwe week lieverd xxxxxx (Nikki)
        op Wat?
  • sinterklaasoptocht hier vandaag (Annie & Rogier)
        op Wat?
  • Een aangename vrijdag gewenst lieverd xxxxx (Nikki)
        op Wat?
  • Lieve groetjes vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op Wat?
  • Lieve midweekgroetjes lieverd xxxxxxx (Nikki)
        op Wat?
  • Lieve groetjes vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op 2. Nodig
  • Een fijne Zondag gewenst xxxxxx (Nikki)
        op Wat?
  • Lieve groetjes vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op Wat?

  • Foto


    Foto


    Blog als favoriet !

    Foto

    films die me aanspreken, me rust geven:

    -The hours
    -La meglio Gioventu
    -Shall we dance?
    -Chocolat
    -Bleu. Blanc. Rouge
    -Milk
    -Altiplano
    -The color purple
    -The terminal
    -Skin
    -Shine, shine, shine
    -Awakenings
    -The piano
    -The pianist


    (wordt vervolgd)

    Foto



    Inhoud blog
  • Af en toe
  • Erg moe. Onbekend wezen... nam een onbekende start.
  • dank je wel...
  • Stappen
  • Stabiel
  • Overrompelend
  • Een beeld
  • Stilletjes bezig blijven.
  • Waarom?
  • ommezwaai
  • onzin
  • hinderlijk
  • paniek
  • willen delen
  • Dat deed ik al even...
  • Dank je
  • Ochtend.
  • Je huid
  • Zwijgzaam.
  • vroeg op
  • Alles in het leven
  • alle dagen vroeg wakker
  • Wat doet leven pijn...
  • Beter
  • Titel kan ik niet bedenken
  • Wegkruipen
  • Door een en ander down
  • Hij is niet bang
  • diep
  • Geen gedichten meer... voorlopig... wel blogs.
  • ommuurd (NA DIT BLOGJE HOU IK EVEN PAUZE-WIL JULLIE DEZE ZWAARTE NIET AANDOEN)
  • allerlei
  • Ontheemd
  • ?
  • DOODgezwegen
  • reacties op...
  • Dank je
  • .....
  • Rustig aan
  • Besef
  • Zweeg
  • Wat heeft het voor zin
  • Neen.
  • Moeilijk te beschrijven
  • Goed... de hitte...
  • Doodmoe
  • hun kracht
  • maalstroom van gedachten, de weg is weg
  • Terug van weggeweest?
  • Stand van zaken?
  • beleef-loos
  • er is nog ander bedrog dan 'gezichtsbedrog'...
  • in shock
  • ding
  • onherkenbaar en onbereikbaar
  • Moe
  • blogstop
  • Heel stil
  • millimeters
  • Vrienden
  • Op deze manier...
  • Eindelijk...
  • Moeite
  • Dit is therapie én psychiatrische hulp...
  • een kort berichtje
  • Sorry nogmaals
  • comfortabel
  • wat er aan de gang is
  • moe
  • bedankt
  • sorry nogmaals
  • dank je wel
  • Bedankt
  • Sorry
  • De stilte
  • aKeLiG eN gEk
  • Tijdens een droom
  • Armzalige poging
  • tjonge... vergeten dat het voor sommige mensen een vakantiedag was... beuh...
  • Sorry maar ik ga toch even verder herplaatsen.
  • stil
  • Droommarathon ?
  • Er is verandering op til... neen, dat klopt niet helemaal
  • dAT was me de reactie wel ANTI-KLIK !!!!!!!!!!!!
  • Gemengde gevoelens
  • zeer vreemd
  • Het is beslist een voordeel dat ik terug 'VOEL'...?! :-) :-(
  • voor één keer
  • gevoel
  • we zullen dooooorgaan...
  • remedie
  • ondanks
  • moeilijk
  • een kaas met gaatjes
  • De gekste dromen
  • op mijn hoede
  • 't lijkt wel avond, zo donker is het al...
  • verdriet
  • allerlei
  • Tollend
  • met het verstand op nul
  • verloren
  • moeilijk
  • heel erg down
  • dankbaar
  • ontgoochelend
  • begrijpen
  • na het lichtere
  • het niet te beschrijven toch pogen beschrijven
  • ......
  • vandaag was het een moeilijke dag...
  • goed... weer wat moed
  • NIEMANDSLAND
  • Als ik al ziek was...
  • Door de gebeurtenissen
  • Verbazingwekkend dat ik net diezelfde avond dit aankloeg ...
  • KRIJGEN EN ZWIJGEN wat betreft misbruik door priesters....
  • Dan denk je....
  • psychische kanker
  • Op een rustig tempo
  • Alweer enkele oude blogjes kunnen plaatsen...
  • Wat was eerst, de kip of het ei?
  • Iemand in zijn/haar waarde laten.
  • Ook dat voelt 'anders' sinds...
  • veranderd
  • Onverwacht
  • ogenschijnlijk
  • Veel gas terugnemen... :-(
  • geen probleem vandaag om...
  • voelen
  • indrukken
  • Titelloos...
  • twee voor de prijs van één haha
  • Omdat
  • rusteloos
  • Het gaat weer...
  • ach
  • stil
  • Een beetje verdwaasd.
  • Een wonder...
  • Goed bezig... ?
  • Ik val in herhaling.. maar het is dan ook herhaling van het zijnde...
  • Weg, weg, weg...
  • Wat...
  • verward
  • Erg moe
  • Zware problemen
  • 't Gaat...
  • Vanmorgen, een duisternis met sterretjes...
  • Een overheerlijke dag...
  • Daaraan kan je het merken...
  • Ziezo, opgeruimd staat netjes...
  • in stukjes gehakte nachtrust
  • Bericht aan die zich hier 'moi' noemt... (én William én Wim....) (asjemenou... )
  • Een stap...
  • Wat me in zulke perioden helpt...
  • vroeg uit de veren
  • nuchter verslag van de dag
  • vertalen
  • blijven drijven
  • Zo moe
  • altijd hetzelfde?
  • beduusd
  • rusten
  • Ben erg moe
  • waarom of waar vandaan
  • Gruwelijk besef..!
  • Als ik kon ik schoot mezelf naar de maan...
  • ontwaakmomenten
  • bewogen, fijn, vermoeiend
  • Lol?
  • Het is opnieuw 'klassieke muziek-tijd'... Schubert dit keer.
  • beter
  • naderende herfst
  • steeds
  • geen goede ingrediënten
  • een hele week
  • wantrouwen
  • Scherp
  • beschrijving
  • Omdat
  • heftig
  • de atmosfeer
  • pijnlijk maar nodig...
  • eerst de dumping verwerken
  • ontwaakt
  • Beter
  • onverwacht
  • De herfst
  • Donker
  • Momenteel gaat het niet zo goed met me...
  • pijn en verdriet
  • angstig
  • Er gebeurt
  • Op dagen als deze...
  • Een brij
  • Dan maar opgestaan.
  • Het huilen staat me nader dan...
  • De hitte


     


    Niets van deze teksten mag zonder toestemming van de auteur gebruikt worden.
    over depressie en persoonlijkheidsstoornis
    12-09-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Je huid
    Klik op de afbeelding om de link te volgen





















    Je blik rustte op de huid van je handen. Wat is die dun geworden. Net zo dun als die andere huid altijd was en nog is... en die de pijn van de wereld en het leven niet tegenhield en nog steeds niet tegenhoudt, ruw en hard komt die binnen en jaagt de dood steeds door je hart.

    Zal dat veranderen. Zal niet meer iedere indruk de boel van binnen kort en klein slaan en angst voor oordelen van anderen een voortdurend en daardoor uitputtend gevecht vereisen van jezelf?
    Dit jezelf afvragen, die bedenking neerschrijven geeft alweer een felle stroomstoot doorheen je wezen... drukt pijn en tranen tegen je ogen niet in... niet uit....

    12-09-2013, 00:00 geschreven door Lore

    Reageer (2)

    Categorie:mijn dagelijkse leven
    11-09-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zwijgzaam.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

















    Amper vertel ik in real life nog wat ik voel. Wanneer ik het er toch een keer op waag en er geen reactie op komt, word ik daar angstig en onzeker van.

    Ik herinner me nog een prof waar we vroeger les van kregen en die verschillende boeken over rouwverwerking schreef, hij zei dat veel mensen niet weten wat zeggen bvb. bij een overlijden of ander verlies of angst hebben om iets verkeerd te zeggen. Volgens hem is het beter dàt risico te nemen dan niets te zeggen... ! Ik heb die woorden onthouden.
    Het is ontzettend moeilijk om dan de juiste woorden te vinden... toch is het nog duizend keer moeilijker voor degene die het ervaart om géén woorden te krijgen... vermeden te worden, geen steun of troost te mogen voelen in enkele welgemeende woorden.


    Vanmorgen een mail van een vriendin als antwoord op die van mij. Schrijnend en hilarisch tegelijk. Ze weet niet in welke toestand ik me bevind. Ik ga ook geen moeite doen om haar dat te laten weten. In het verleden werd ik jaren in stilte door haar veroordeeld en weet wel beter dan nog iets ervan te laten blijken. Rustig van buiten, ziek van binnen. Heel veel mensen zien het niet waardoor je je vaak heel alleen voelt met de hele ellende. Over psychische ellende ligt nog altijd een deken van schande... 

    Uitspraken als "Ze stellen zich aan... ze moesten eens voelen wat écht ziek zijn is, dàn, dàn zouden ze weten wat 'afzien' is... "
    Van zulke uitspraken, plooi je dubbel . Zelfs wanneer je met geen woord rept over hoe je je voelt, krijg je dat oordeel door je strot geboord.

    Net als met fysieke ziekte kan je het soms niet meer aan om er nog maar aan te denken, je wil er soms ook niet meer over praten. Maar er is voor fysieke ziekte veel meer ongevraagd, spontaan begrip en steun en weinig veroordeling terwijl bij psychische ziekte net zulk ongevraagd onbegrip en geen steun is maar overdosissen veroordeling. 
    Maar goed... dat is al bekend... en verenigingen die opkomen voor psychische zieken blijven zich inzetten om het taboe en onbegrip er rond te doorbreken. Nog een lange weg te gaan....

    Het is zo dat het erg moeilijk is als je er zelf niet aan lijdt om het te begrijpen... maar wààrom dan meteen (ver)oordelen of onbegrip laten blijken en psychische zieken afwijzen? Waarom niet gewoon zeggen dat het voor jou moeilijk te begrijpen is maar dat je  het wel probeert (tenzij onwil in de weg zit om dat te proberen... of angst).

    In feite komt het er wel meer op neer dat er nog al te vaak één groot thema gevolgd wordt... Er wordt nog altijd door een deel mensen gemeten naar de eigen maatstaf, namelijk: 'als je niet bent zoals ik dan ben je niet goed'...
    Niet alleen op het vlak van psychische ziekten hoor... maar op alle vlakken... Huidskleur, afkomstig van het buitenland, uiterlijk, status, graad van welstand... opvoeding, bezit... enz...
    Neem nu als simpel voorbeeld mensen die met hun vingertje wijzen als je niet net als ze iedere week je ramen lapt.... en als het nog bij dat vingertje blijft ben je nog goed af...

    11-09-2013, 06:50 geschreven door Lore

    Reageer (2)

    Categorie:inzichten
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vroeg op
    Klik op de afbeelding om de link te volgen



























    Vroeg op, maar 't kan me weinig schelen. Ik sliep de uren dat ik sliep in één ruk door, dan ben je wel min of meer uitgerust. Immers vier uur wakker is best vroeg... . Ik bleef nog een half uur liggen en begreep dat ik niet meer hoefde te hopen op nog wat meer slaap. Ben dan maar opgestaan een uur geleden, 4.15u, stilletjes om ze hier niet wakker te maken.
    Op bed valt de wereld toch maar op me neer, de donkere wereld... pfff.
    Ik let niet meer op dat gevoel van uitputting dat er vaak is. Het gaat wel over of het doet dat niet .
    Verder na de onmiddellijke bedelving door de wereld, ga ik aan het piekeren, probeer ik te begrijpen dat wat ik toch niet zal begrijpen dus waarom daar energie aan verspillen?
    Waarom nog angstig zijn voor mogelijke misverstanden maar vooral omdat de wereld stil werd, je zonder dat je weet waarom vergooid wordt, genegeerd, doodgezwegen.
    Er wordt geen rekening meer gehouden, zo vrees ik, met kinken in kabels. Op praktisch,psychisch,fysisch vlak, lijkt het we. Ik ben blijkbaar niet de enige die geplaagd wordt door achterdocht en wantrouwen.
    Door allerlei zakt de rand van de afgrond nog meer weg. Ik probeer niet in paniek te geraken en in mijn gedachten te houden dat er hoe dan ook mensen zijn die me niet wegkeren.
    Ik besef best hoe zwaar de impact van die zaken op mij weegt en hoe bijzonder het is dat er een kans bestaat dat ik die impact in de toekomst zal kunnen milderen. Als dat eens waar zou kunnen zijn. Ben ik alvast minder angstig en niet meer afhankelijk van minder fijne houdingen van anderen. De intense pijn die de doodsdrang activeert, kunnen vermijden... het zou leven en het contact met mensen een enorm pak fijner maken én vooral minder angstaanjagend en bedreigend....

    Bij die laatste paragraaf slaat er opnieuw een vuist van binnen de zaken tot moes. Hoop en angst.... angst en hoop.

    Er zijn zoveel veranderingen op til, ook dat boezemt me angst in en verergert de ontreddering. Ik probeer het te relativeren en/of te negeren... maar het is als ijzig koude wind, je kan je induffelen tot je je bijna niet meer kan bewegen, toch ziet die koude nog kans je ergens te bereiken. Helemaal klopt dat beeld niet want sommige mensen voelen die kou misschien niet en weten zich werkelijk goed tegen koude te beschermen... en tegen het leven. Niet alleen door (het beeld volgend) hun kleding maar ook door eigenschappen, door omgevingsfactoren enz... .

    11-09-2013, 05:58 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:inzichten
    10-09-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen









    Gisteren zag ik op National Graphic (of hoe het ook geschreven wordt) een reportage over een overlevende van de aanslag van 9/11. Woorden die hij op het einde zei, bleven me bij. Dat hij weer kon voelen.
    Ik herinner me de juiste woorden niet meer maar het kwam op hetzelfde neer dan de nu al enkele jaren durende toestand waarin ik zelf verkeer. Ik voel me vaak geen mam meer, geen zus, geen vriendin, geen grootmoeke, geen mens. Het enige wat ik voel is dat doffe, onwerkelijke gevoel, alsof ik niet meer ben, slechts een computer gestuurd omhulsel ben met een niet te omschrijven innerlijke pijn. 

     Het gevoel 'verdriet' ken ik en dat is een te plaatsen gevoel, in tegenstelling tot het hierboven aangehaalde.

    Door de reportage kreeg ik weer een tikje geloof dat het goed komen kan. Dat er ook bij mij een dag kan aanbreken dat ik opnieuw het 'leven' zal voelen en me zal 'voelen' leven. Het leven weer zal kunnen beleven. Dat ik me ook weer een mam zal voelen en een zus, een grootmoeke, een vriendin... enz.

    Als ik zulke dingen neerschrijf, voel ik een vlammende pijn door mij heengaan. Misschien angst dat ik daar niet zal geraken, of pijn omdat ik weet hoe het was voor ik in de zwevende luchtbel belandde en er (nog) niet uit geraak...

    Het blogjes schrijven kost me nog steeds veel moeite. Altijd moet ik een weerstand overwinnen, doorheen een muur van verlamming, van dood, angst en pijn. Ik ga er doorheen omdat ik instinctief voel dat dat goed is, dat de vastgedrukte zooi dan losgewoeld kan worden.

    10-09-2013, 07:48 geschreven door Lore

    Reageer (2)

    Categorie:mijn dagelijkse leven
    09-09-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Alles in het leven
    Klik op de afbeelding om de link te volgen














    Alles in het leven
    in communicatie met mensen
    kan verkeerd begrepen worden.
    Zo moeilijk om je daardoor
    niet te laten sturen door angst
    dat woorden van jouw pijn
    anders worden ingevuld/aangevoeld/opgenomen
    een perfecte wereld bestaat niet
    daar kan je slechts van dromen

    Amper nog durven bewegen
    angsten uit te spreken
    tot het besef dat je net daardoor
    nog verder van het leven weg zal drijven.

    Nu probeer je te spreken
    vanuit je pijn
    en je voelen
    niet meer ook dat te verdringen
    uit angst dat het anders wordt gezien
    beseffen dat de schrijver alleen
    weet wat hij/zij wil bedoelen.

    Verdriet omdat wat is
    wat was
    en misschien nooit meer terugkeren zal
    't vertrouwen in enkele mensen
    maakte een diepe val.

    De houvast
    dat woorden/houdingen je mogelijk in de toekomst
    niet meer dodelijk zullen treffen
    omdat je een omheining zal kunnen bouwen
    die kompleet afsluiten op kan heffen
    door wat in de laatste sessies werd besproken....
    't verbindt tranen met pijn
    om het weder geboren worden
    van een sprankeltje geloof
    de roof
    van vertrouwen in jezelf
    speelbal van indrukken van buitenaf

    zonder zelfoordeel
    mag je rouwen
    om het vergooid worden
    wantrouwd
    en afgewezen
    het onderhuids lesjes te worden gelezen
    die je verloor
    jij achter liet
    omdat ze jou niet meer moesten
    zou het mogelijk zijn
    dat zulke en nog andere zaken
    dat hele binnenste niet langer
    elke keer weer
    zullen verwoesten?

    Treuren doe ik
    om verloren vrienden in dit leven
    en andere mensen waar ik zoveel
    om heb gegeven
    niet zozeer verloor ik ze door de dood
    maar vooral door het vertrouwen
    ooit zo'n vaststaand gegeven
    dat het uiteindelijk
    schijnt te hebben begeven.



    09-09-2013, 09:32 geschreven door Lore

    Reageer (3)

    Categorie:mijn dagelijkse leven
    08-09-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.alle dagen vroeg wakker
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Ik ben alle dagen vroeg wakker. Soms blijf ik nog wat liggen om de anderen niet wakker te maken, als het nog te schandalig vroeg is.
    Ik vind het niet erg om vroeg wakker te worden, zolang het maar niet midden in de nacht is. Al word ik in die nacht ook meerdere keren wakker de laatste maanden, gelukkig slaap ik toch telkens weer in. Soms vrij vlug, soms niet.
    Het geeft niet, ik maal er niet om.
    Vroeg gaan slapen, of laat, het maakt geen verschil, ik blijf rond 5 à 6 u ontwaken. Om niet aan een slaaptekort te gaan lijden, zorg ik ervoor niet al te laat te gaan slapen. Soms is dat geen probleem, dan kan ik niet eens een film of serie uitkijken maar word ik wakker en heb de helft of het einde ervan gemist.
    Zoals het nu is, gaat het goed. Ik voel me niet happy, maar dat geeft niet... ik 'voél' en dat is het bijzonderste... al voél ik door de dag vooral in perioden van rust telkens verdriet... dat verdriet moet ook de ruimte krijgen.

    08-09-2013, 07:49 geschreven door Lore

    Reageer (2)

    Categorie:mijn dagelijkse leven
    07-09-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wat doet leven pijn...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Wat doet leven pijn. Le-ven en het leven. Ik probeer te blijven geloven dat het weer anders gaat worden. Geduld moet ik hebben. Denk ik.
    Vandaag had ik geen zin om mijn kleurloze wimpers met de mascaraborstel te kleuren  en dat is een zeldzaamheid als ik om boodschappen moet.
    Ik denk dat ik zonder mascara 'zichtbaarder' ben. Bang dat ik bepaalde mensen zou zien die ik geen enkele kijk wens te geven in mijn niet zo goed voelen. Ze mogen mijn kwetsbaarheid niet zien, ik huiver ervan er nog maar aan te denken aan hoe ze zich kunnen lopen verkneukelen. Dat gun ik ze niet. Ik ga nog liever dood. Ik gebruik mascara vaak als een soort 'bescherming' een soort 'masker'... .

    Ik moest naar een soort specialist en ze was erg aardig. Ik ben er ooit nog geweest voor een ander medisch probleem en voelde me er meer op mijn gemak dan die me werd aangeraden. Deze vrouw is heel menselijk, niet arrogant of zo, eerder bezorgd en geeft ook antwoord op onzekerheden of vragen. Mensen als zij moesten er meer zijn, ik zou veel vlugger hulp zoeken voor medische problemen. Nu houdt angst voor de arts of verpleegkundige of andere hulp alleen me al tegen... zonder nog maar aan mogelijke behandelingen te denken.

    Onderweg kwam ik heel wat mensen tegen die ik ken. Ze zwaaiden spontaan, blij me te zien... en ik zwaaide terug. Ook 'even' blij. Voor even dat hart dat wat minder vol pijn zit... erna komt die pijn weer terug. Toch is het goed dat die dingen gebeuren. Ik 'voel' weer meer, al is het merendeel pijn en verdriet. 
    Mijn vorige psychiater was vooral bezig om het weg te stoppen, het te negeren... de berg is daardoor, vrees ik, niet meer te overzien.

    Goed... het is ok met me, de suïcidepijn is er toch minder. Ik ben vandaag ook nog geconfronteerd geweest met een heel diep vertrouwen van mensen in mij. Dat doet goed... terwijl ook dat, hoe vreemd het ook mag klinken tegelijk pijn doet. Het is me niet onbekend. Maar het geeft niet... dat deze mensen zulk diep vertrouwen in mij hebben, vertelt me dat er toch mensen zijn die voelen dat ze dat kunnen, mij vertrouwen... die mijn diepe zijn voelen. Daar ben ik dankbaar voor. 


     

    07-09-2013, 12:37 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:mijn dagelijkse leven
    05-09-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Beter
    Klik op de afbeelding om de link te volgen



























    Voel me vanavond wat beter, één en ander heeft het zachter gemaakt. Voel me zelf een beetje blij al voegde zich daar verdriet bij. 
    Het geeft niet, het bleef zacht. Niet zoals de andere keren dat ht jaren verdoofde verdriet bovenkomt. Soms is de omvang ervan zo angstaanjagend, zo alles overspoelend als een modderstroom, dat ik er bijna niet aan durf. De boel sluit zich als het te erg wordt gelijk weer af.
    Ik besef wel dat het goed is dat ik terug af en toe voel.
    Vooral vandaag... het (normale, zachtere) verdriet, dankbaarheid, geluk, warmte, vrede er weer was. Vandaag voelde ik me weer even mens en omdat ik weet hoe vlug dat weer kan verdwenen zijn, schrijf ik het op, météén. Dat verdrietige is zacht, te verdragen. Er is geen pijn.
    En ik voel me dankbaar.
    Ik krijg hulp en daardoor komt hoop en moed. Hulp die goed is omdat ze vergezelt gaat met die diepere eerlijkheid en oprechtheid die niet bang is en die ik zo nodig heb. Hulp die niet betuttelt maar me blijft zien als een volwaardig wezen. Dankbaar ben ik er om.
    Ik kan en wil het niet verder uitleggen... Nu volstaat het dat alleen ik het misschien begrijp, begrijp wat ik bedoel.

    05-09-2013, 21:24 geschreven door Lore

    Reageer (4)

    Categorie:mijn dagelijkse leven
    04-09-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Titel kan ik niet bedenken
    Klik op de afbeelding om de link te volgen













    Stilte, een waas van stilte. 
    Situatie vergeten.
    Uit mijn brein geband.
    BPS, depressie én de risicovolle fysieke aandoening die nog eens de kop moest opsteken, dan moet je alle gedachten uitschakelen en dàt 'uitschakelen' van niet alleen mijn 'gedachten' gaat me sinds september 2011 griezelig goed af.
    Dat ik daar zo getalenteerd in schijn te zijn sindsdien heeft alles te maken met overleven, denk ik. Ik weet wel wanneer het blijft duren dit mogelijk het tegenovergestelde effect kan hebben.
    We werken eraan. (als een sarcastisch emotion bestond, zette ik die hier)
    Momenteel voel ik me comfortabel zo lang dat duurt. Alles kan me namelijk gestolen worden en dat is een erg comfortabel gevoel.

    04-09-2013, 17:32 geschreven door Lore

    Reageer (1)

    Categorie:mijn dagelijkse leven
    03-09-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wegkruipen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen














    Soms is dat nog het enige dat helpt, wegkruipen... je verschuilen.
    Heel beperkt momenteel door fysieke ellende.
    Verdoofd door de medicatie. Wat niet echt positief is, want de psychische ellende verdooft niet mee... integendeel.
    Verder niet veel zin om in detail te gaan.
    Heb meer en meer de sluizen gesloten.
    Nog veel werk aan de winkel als het gaat om begrip voor mensen met chronische en andere depressie, voor mensen met psychische ziekten.
    Degene die al te veel onbegrip of veroordeling ervaren hebben, doen er wellicht net als ik het zwijgen toe. Al roer ik nog af en toe mijn mond of mijn pen. Maar nu niet. Heb er even genoeg van.
    Ik denk aan een vroegere vriendin... die me veroordeelde omdat ik even de 'clown' niet meer was. Geen enkel begrip voor de depressie die ik doormaakte... . Jaren later kreeg zij er een... en 'eiste' begrip en meevoelen van me. Ze was... helemaal vergeten... hoe ze mij al die tijd behandelde... maar ik niet.

    03-09-2013, 17:06 geschreven door Lore

    Reageer (2)

    Categorie:mijn dagelijkse leven
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Door een en ander down
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Door één en ander nog graden downer binnen de downheid. Het geeft niet. Het gaat wel weer over.  Ik wil daarom ook niet over de oorzaken spreken. Altijd maar zaken herhalen die steeds terugkomen, ik heb er geen zin in. Gewoon deze vervelende periode doorkomen en meteen erna vlot vergeten. Zo niet heb je immers niet genoeg energie om mogelijke nieuwe obstakels te lijf te gaan.

    03-09-2013, 10:35 geschreven door Lore

    Reageer (1)

    Categorie:mijn dagelijkse leven
    31-08-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hij is niet bang
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
















    Hij is niet bang
    voor mijn suïcidepijn
    en mijn borderline-zijn

    Hij is niet bang
    voor al die diepe gevoelens
    en voor mijn diepe, vaak confronterende
    eerlijk-zijn

    Hij is niet bang
    voor de schreeuwen in mij
    en dat ik soms verdwijn
    door angst niet ben of kan zijn

    Hij is niet bang
    voor mijn directe vragen
    zijn angst maakt niét dat die vragen hem
    zoals die lafaard van ervoor
    belagen

    Hij is niet bang
    voor mijn zijn
    daarom kan ik
    er ook
    met alle pijn, verdriet
    blokkades
    angsten
    vertwijfeling
    ontreddering
    wanhoop
    radeloosheid
    en suïcidegedachten
    zijn

    Zo'n verdriet en angst
    omdat ik door die andere
    werd geloosd
    en zelfs toen zijn eerlijkheid ontbrak
    het gaf me
    vrees ik de
    té veelste krak.

    Hate you vorige psychiater
    voor jammer genoeg niet slechts één flater
    wat zei u nog op het laatst
    dat u me toch hielp tot het laatst?
    Bent u dan werkelijk nergens voor beschaamd?
    Oh wat jammer nou, hypocriet
    dat het toén ontbrekende gesprek
    niet meer kon zijn
    want ik brak je (arme sukkelaar) gelijk af met de grond????
    was dan uw 'zwijgen'op àl mijn vragen alle voorgaande sessies
    zoooo gezond?
    en me daarna lafharig lozen zonder enige inleiding of grond???

    Durf tenminste erkennen wat u verkeerd deed
    je maakte fouten
    en 't ergste was mijnheer de psychiater
    dat je niet in staat was te bekennen
    dat je ze beging
    ook die tegen het VERTROUWEN'
    je verbrak je eigen regel en waarom?
    Je briefde over wat ik u in vertrouwen vertelde over
     naar mijn dochter
    ben je zo dom?
    noem je dàt een futiliteit?
    of is het dàt wat je me verwijt
    dat ik én mijn dochter u betrapten, op het verbreken van uw eigen regel?
    moest ik daarom zo vlug mogelijk weg?
    Wat een lafbek van een psychiater ben jij zeg.
    Zo dicht zat ik bij de dood
    ik verkeerde in jaren niet zo in nood...!!!!!!!!!!!!!!
    ik vergeef het je nooit
    blijf dat maar onthouden
    vergeet het aub... nooit... nooit NOOIT...!


    en u dank ik dr. Cee
    met u durf ik in deze nooit eerder zo bloedende zee

    'k heb zo'n verdriet
    en pijn
    maar van u
    mag ik tenminste
    zijn
    zoals ik ben
    eerlijk, rechtuit
    en voelen
    nooit eerder 'zonder zin'
    en 'zonder doelen'
    'zonder levenslust'
    of geloof
    alles in mij is voor het eerst in mijn leven
    volledig doof
    een gevolg
    van de opgelopen pijn
    én de ongelofelijke flater
    van Jan Klungelaar, de vorige psychiater.

    'k doe zo mijn best
    om te blijven leven
    ben zo moe
    de genadeslag
    van Jan de klungelaar
    heeft mijn laatste greintje moed
    verpest

    ik tracht het terug te halen
    en de levensvreugde ooit die téveel 'HULPVERLENERS' stalen
    misbruik op zoveel vlakken
    dat ze die ellendelingen er aub voor eeuwig en altijd uitkwakken.
    of tenminste zorgen dat ze leren
    zodat het tij voor uiterst kwetsbare hulpvragers
    in positieve zin kan keren.

    De ene zit eindelijk in de nor
    dat zit alvast 'snor'
    hij jammerde zo zielig de laffe psycholoog
    'ze wilden het allemaal zelf'
    stond in de krant
    echt een 'gezegde' aan een laffe misbruiker verwant.
    Wat een psychopaat
    zoals die steeds manipuleerde
    en loog.

    E. eindelijk zit je waar je hoort
    de vijandigheid van die meenden dat ik zomaar wat verzon
    het heeft mij al die jaren nog meer pijn gegeven en doorboord
    eindelijk krijg jij E. je verdiende loon
    en raakt het me niet meer
    jouw en haar's vijandigheid of hoon
    Ook al kom je ooit weer vrij
    (hopelijk niet te vlug)
    ik ben blij
    en ik niet alleen, je kreeg wat je verdiende, een (besef dat maar) nog minieme straf
    jij bevat géén koren maar jij daar met je belachelijke eigenwaan,
    terechte viezigheid en kaf.

    Om dat en nog zoveel meer was er verdriet
    hopeloosheid
    en spijt
    dat ik niet méér op mijn eigen intuïtie vertrouwde
    maar op 'die walgelijke hulpverleners hun' 'zogenaamde' ervaring, bekwaamheid
    en dramatisch vooral hun 'te vertrouwen zijn'
    afschuwwekkend hoe ze dit beschaamden
    en zichzelf voor eeuwig blaamden.
    een rotte tomaat
    gaat steeds erger stinken
    wat je ook doet of laat
    zo zal het ook jou vergaan
    en 't rotte stankjasje
    zal je mooi staan
    en mensen die je willen vertrouwen
    hopelijk op veilige afstand houen.

    Zij verdienen de naam niet... hulpverleners als jij
    blijven voor de volksgezondheid beter niet vrij
    zijn ze dat wel
    controleer ze en voorkom bij heel wat hulpvragers
    een blijvend... kankerend en ongenééslijk gezwel.

    ©Loreanne 2013

     

    31-08-2013, 18:36 geschreven door Lore

    Reageer (7)

    Categorie:in dichtvorm
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.diep
    Klik op de afbeelding om de link te volgen













    Diep treft
    intens
    huilt
    schreeuwt

    daar kwam... oh wonder... een reactie
    van mezelf
    sterk
    maar tegelijk zo moe-
    getergd...

    huilend
    schreeuwend
    van binnen
    maar stil
    van buiten

    'k vraag mezelf nogmaals... 'waarom moest ik geboren worden?'
    was en ben ik een blaam
    waarom was ik geen 'mis'kraam?

    heel mijn leven
    ben ik door mensen
    zelfs die me zoooo lief waren en zijn
    als mis-baksel behandeld.
    Hebben ze dit mooi 'afgehandeld'
    door me uit hun leven te bannen
    doet zo onnoemlijk veel pijn
    kom dit maar niet te boven
    'k doe zo mijn best
    maar ik ben weg
    kan bijna niet meer zijn
    met dergelijke onmenselijke
    pijn

    verdriet stroomt door mij heen
    snijdt door merg en been

    geef (nog) niet op
    al zitten jarenlang te vergieten tranen strop
    'k heb een goede begeleider
    mijn huidige 'bekwame' psychiater
    en mijn sterke wil
    vastberadenheid
    die pijn doet
    't is moed
    die ik soms vervloek
    als die er niet was
    sloot ik al eeuwenlang
    dit 'vervloekte' levensboek.

    Een stille snik
    een rauwe kreet
    voor onbegrepen
    maar vaak onhoudbaar
    leed.

    Ik zou niet meer dichten
    ik hoef echter niemand verantwoording te geven
    het gaat tenslotte om mijn -al vind ik het vaak een vervloekt-
    leven.
    Alleen het begrip van mijn psychiater
    en de vriendschap van die werkelijke vrienden
    kunnen de dodelijke pijn in mij
    nog enigzins verlichten

    Vandaag voelde ik...
    hoe ik van ze hou,
    van mijn kinderen
    zelfs die mijn leven
    door hun verwerping
    onbewust verhinderen
    ik voelde de liefde van altijd
    geen verwijt
    voor zij die me vergooiden
    al voelde ik maar voor even 
    daardoor wist ik
    het is er nog
    dat stukje voelbaar leven
    pijnlijk weliswaar
    het voelen was immers even daar.

    Ik kan niet om ze rouwen
    weet niet hoe
    en ik ben dit onnodige, zo onrechtvaardige verdriet
    en mijn leven
    moe
    waarom werd ik vergooid
    heb ik me te lang naar hun eisen geplooid?
    Wisten ze daardoor niet meer dat ik ook
    een mens ben?
    met een hart
    gevoel
    pijn
    verdriet
    gebreken
    maar moesten ze daarom
    zo wreed
    met mij
    breken?

    ©Loreanne 2013

    31-08-2013, 16:57 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:in dichtvorm
    28-08-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geen gedichten meer... voorlopig... wel blogs.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen



















    Een goede beslissing dat ik nog wél blogs blijf schrijven maar even de gedichten stopzet hiér toch al. Die beslissing heb ik te danken aan het programma op Koppen XL gisteren. Het programma heb ik bekeken dankzij de vereniging Ups & Downs... die het me meldden via een andere site.
    Ik laat hier graag de link achter... in de hoop dat er meer begrip komt voor psychische zieken... en ze niet langer meer als 'aanstellers' en 'zwakken' worden versleten waardoor ze nog meer alleen komen te staan en de psychische pijn nog verveelvoudigd wordt.

    Verder... dank je wel... vrienden die me blijven volgen en reageren. Die me in mijn waarde laten. Jullie hebben deze reportage absoluut niet nodig om te begrijpen en me te respecteren als mens...

    Via nog een andere site kwam ik te weten dat er een zelfhulpgroep, een lotgenotengroep gaat starten voor mensen met bps op een plaats die ik tenminste kan bereiken, niet alleen qua plaats maar ook qua dag en uur... want ik ben doodsbang en uitgeput... om me s'avonds. vooral in een onbekende stad te begeven. Ik schreef me meteen in, de groep is zeer beperkt... ben bang maar tegelijk ook hoopvol... dat ik eindelijk ongeveer hetzelfde voelenden zal ontmoeten... hoop zo dat ik daardoor weer moed vat en vooral het begrip dat ik zozeer mis in mijn omgeving... daar wel vind. Dat geeft moed... het andere ontmoedigt.  Dat ze me betuttelen knabbelt aan mijn waarde, al is het goed bedoeld, ik ben ziek maar niet debiel. En het doet pijn dat ze het eerste wel weten maar het tweede vergeten.

    Verder ben ik de psychiater die ik bezocht vanaf 14 oktober 2011 nog altijd dankbaar... heel dankbaar... Vorige week... heb ik getelefoneerd... en mogen delen... de pijn.... Deze week... vroeg ik om een extra sessie... kreeg ze. Niet veel woorden nodig. Voel me als mens behandeld... en gehoord... ernstig genomen én toch in mijn waarde gelaten... ik word er niet betutteld... niet behandeld als een zieke geest... maar de pijn die door zo weinig mensen als werkelijke pijn wordt aanzien... wordt door hem wel als ernstig gezien... en mijn gevecht ook. Ik haat alle mensen die niet weten wat ze doen... als ze menen me voor die pijn en mijn blogjes te moeten veroordelen... en ik wens al haat ik ze zo erg... dat ze nooit hetzelfde hoeven meemaken.

    http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/programmas/koppen/EP_130827_KoppenXL_ruby

    28-08-2013, 15:34 geschreven door Lore

    Reageer (6)

    Categorie:PSYCHISCHE PIJN is niet minder erg !!! dan LICHAMELIJKE pijn.
    26-08-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ommuurd (NA DIT BLOGJE HOU IK EVEN PAUZE-WIL JULLIE DEZE ZWAARTE NIET AANDOEN)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen




















    Alle deuren zijn verdwenen
    en de ramen zitten dicht
    door een muur ben ik omsloten
    en ik vind nergens nog licht
    in de tranen die niet stromen
    ben ik bezig te verdrinken
    moet ik dan nog verder zinken?

    kijk hoe 't leven stil verdwijnt
    'k brak eruit
    niet aangelijnd
    weet niet langer wat is waarheid wat is waar
    geen hulp lijkt nog te baten
    noch advies van hier of daar
    want mijn moed kreeg teveel gaten
    alles voelt onnoemelijk zwaar

    'k verspil uw tijd mijn psychiater
    waarom vond ik u toch zoveel later
    zou het anders zijn gegaan
    als u toen mijn behandeling had gedaan

    'k gaf het op na de sessie vandaag
    al mijn technieken helpen niet
    beken dat echt niet graag
    lezen, spreken, 'k bleef proberen keer op keer
    maar de zin onbreekt, ik kan niet meer.

    ben omsloten door een muur
    't leven brandt als bijtend zuur
    kijk wat overblijft
    en mijn bewegen stil verstijft

    alle doelen zijn klinisch dood
    ja... 'k verkeer in hoge nood

    Verbinding verbroken
    en ik verdoken
    voel me zo
    gebroken.

    vreselijke stilte om me heen
    iets fundamenteels verdween.

    Bang werd ik van mijn gedichten
    de pijn in al mijn uren en gezichten.

    Doorbijten
    hoeveel pijn
    't werd me vaak verweten
    want dat soort pijn kennen ze niet
    willen er ook niets van weten

    Doorbijten waarvoor
    hoor ze beschuldigen
    't heilige gorgel- en roddelkoor

    Doorbijten voor mezelf
    zodat ik niet ook nog door hun onbegrip en niet te overtreffen heiligheid
    het onderspit delf.

    Doorbijten en vragen om hulp volgende keer
    want zo... zo kan het niet langer
    zo lukt het niet meer.

    Probeer eens te kijken
    niet weg maar naar
    want dat doe je daar 
    je verstopt je pijn
    zodat het leed voor deze psychiater niet zichtbaar kan zijn
    je kijkt voortdurend weg zo ontzettend bang
    en dit vreemde in doodsangst weglopen
    duurt al erg lang.

    Zo bang om je in die intense kwetsbaarheid en verdriet nog te laten zien
    de martelingen ooit
    blijken te groot.


    ©Loreanne 2013

    26-08-2013, 21:24 geschreven door Lore

    Reageer (5)

    Categorie:in dichtvorm
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.allerlei
    Klik op de afbeelding om de link te volgen






















    Het malen door je hoofd
    en in en om je hart

    verscheurd

    iets levengevend
    is gedoofd

    begrijpen
    wat gebeurt
    't leven heeft ontkleurd

    gekwetst
    ontgoocheld
    rouwen.

    Besef je eindelijk dat je niet
    op mensen
    zelfs niet op die je lief zijn
    in zulke mate kan
    vertrouwen?

    Je telt... oh ja...
    -tenminste 'nu' nog wel....-
    niet heus als menselijk wezen
    maar als een ding
    voor hun comfort

    begrijp je min of meer wat ik bedoel
    ken je ook soms of vaak 
    dit gevoel?

    Je tracht het te verdrijven
    en ondanks de pijn
    jezelf te blijven
    terwijl voel je je verder sterven
    't gevoel dat je niet bestaat
    blijft immers bloeden
    alsof een scherpe scherf
    verwoed blijft kerven.


    ©Loreanne 2013

    26-08-2013, 08:59 geschreven door Lore

    Reageer (2)

    Categorie:in dichtvorm
    24-08-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ontheemd
    Klik op de afbeelding om de link te volgen























    Ze wil niet praten,
    ach is dat vreemd?
    Ze is verdwenen
    en ontheemd.


    ©Loreanne2013

    24-08-2013, 10:37 geschreven door Lore

    Reageer (4)

    Categorie:in dichtvorm
    22-08-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen













    Iedere letter vormde een woord
    en ieder woord
    bevestigde de psychische moord.
    Iedere letter sneed als een mes
    niet langer ontvankelijk
    voor gemeenheid, wreedheid, wrok
    als afstraffing of les.
    Iets is in mij gebroken
    niemand kan het nog merken
    het blijft verdoken
    Huilen zal het van binnen
    en bloeden het hart
    de mensheid waaronder sommige naasten
    lijken zo verhard
    of ben ik door allerlei
    trauma's
    zodanig
    verward?

    ©Loreanne2013

    22-08-2013, 08:48 geschreven door Lore

    Reageer (4)

    Categorie:in dichtvorm
    21-08-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DOODgezwegen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen






















    Een substantie
    inhoud
    omhulsel
    alles schijnt aanwezig
    alleen de geest ontbreekt
    het wezenlijke
    van het
    wezen
    niemand kan dat ding
    nog een lesje lezen.

    Dood van verdriet
    en pijn
    van de dodelijke onverschilligheid
    er niet meer te mogen zijn
    't onbegrip
    of d'onverschilligheid
    de nijd
    de venijnige of stille
    veroordelingen
    en beschuldigingen
    de schijnheiligheid
    de zogenaamd 'oneindige' goedhartigheid
    van zogenaamde vrienden
    die je gek genoeg nu niet meer weten te vinden.

    Doodgezwegen
    als je het waagde jezelf te profileren
    ze zullen je eens leren
    jij... jij mag je niet verweren...
    je mag je slechts laten domineren
    betuttelen en 't voorwerp wezen
    van die zichzelf toch zo oneindig goed menen
    als je nog tranen kon laten stromen
    je zou daar en voor nog zoveel meer willen wenen

    Je ziet met ogen die niemand vermoedt
    je voelt met een hart waarvan niemand écht voelt
    hoe het bloedt

    Alles beving, blokkeerde
    verwoestte, doodde
    maar nu niet meer
    alles
    en nog veel meer
    doet té veel zeer.

    ©Loreanne 2013

    21-08-2013, 15:00 geschreven door Lore

    Reageer (1)

    Categorie:in dichtvorm
    19-08-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.reacties op...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen















    Met moed
    ging je dingen ondernemen
    de wind door je haren
    en bewegen...bewegen
    plots begin je te braken
    doodziek
    slapen, slapen
    soms zijn er geen woorden
    voor al wat gebeurt.

    19-08-2013, 09:03 geschreven door Lore

    Reageer (5)

    Categorie:leven dat niet als dusdanig voelt
    >

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!