CHRONISCHE DEPRESSIE, PERSOONLIJKHEIDSSTOORNIS,
Foto

Archief per jaar
  • 2013
  • 2012
  • 2011

    Foto

    Mijn naam is Loreanne, afgekort 'Lore'. Die naam verschijnt onder mijn blogjes.
    Mijn bedoeling is mijn belevingen trachten te uiten. A
    ls psychische zieke word je immers vaker de mond gesnoerd dan als de fysisch zieke mens.
    Loreanne


    Foto

  • STICHTING BORDERLINE
  • MOEILIJKE MENSEN
  • PSYCHISCHE PIJN



  • BOEKEN

    CIRCUS DEPRESSIE, Drs. Paul Wisman

    LEVEN MET EEN BORDERLINE PERSOONLIJKHEIDSSTOORNIS, Josephine Giesen-Bloo

    BORDERLINE PERSOONLIJKHEIDSSTOORNIS, een praktische gids voor behandeling, Roy Krawitz, Christine Watson

    GROOTSE PATIENTEN, KLEINE THERAPEUTEN. Narcisme en Psychotherapie, Mark Kinet, Luc Moyson

    ROSALIE NIEMAND, Elisabeth Marain

    HET MOET ERUIT, Marie Cardinal

    ONTSPOORD, Ria van de Ven

    DE UREN, Michael Cunningham

    BORDERLINE STOORNIS. Crises in hechten en onthechten, E. Van Meekeren

    BORDERLINE HULPBOEK. Zelf leren omgaan met, Jaap Spaans en E.Van Meekeren
     
    WAT BORDERLINE MET JE DOET, Arthur Hegger




    Foto

    BOEKEN

    BORDERLINE PERSOONLIJKHEIDSSTOORNIS. Handleiding voor training en therapie', M.Linehan

    VER HEEN, P.C. Kuiper

    MORGEN BEN IK EEN LEEUW. Hoe ik mijn schizofrenie overwon.', Arnhild Lauveng

    DE STILTE VOORBIJ. Mijn weg terug.', Nancy Venable Raine

    ALS LIEFDE IS PIJN DOET EN JE WEET NIET WAAROM, Dr.Susan Forward en Joan Torres

    DILEMMA'S IN DE PSYCHIATRISCHE PRAKTIJK, Kaasenbrood, Kuipers, van der Werf.


    Foto

    De lijst boeken die ik vermeldde, gaan uiteraard niet allemaal over borderline persoonlijkheidsstoornis. Het zijn boeken die me om één of andere reden steun boden al was het door de (h)erkenning van bepaalde gevoelens, gedachten, bedenkingen. Er zijn boeken bij die me een beter inzicht gaven in wat tijdens mijn huwelijk speelde ('Als liefde pijn doet en je weet niet waarom') of over het verworpen worden door die je lief zijn. ('Ontspoord')

    Foto

    Laatste commentaren
  • Een aangename namiddag toegewenst lieverd (Nikki)
        op Af en toe
  • Wens je een fijne Zondag lieve vrienden xxxxx (Nikki)
        op Af en toe
  • Wens je een fijne vrijdag lieverd xxxx (Nikki)
        op Af en toe
  • Een gezellige Woensdag lieverd xxxxx (Nikki)
        op Af en toe
  • Een fijne nieuwe week toegewenst vriendin xxxx (Nikki)
        op Af en toe
  • Aangename zondag toegewenst vriendin (Nikki)
        op Af en toe
  • Een fijne Donderdag toegewenst vriendin (Nikki)
        op Af en toe
  • Een fijne nieuwe week toegewenst vriendin (Nikki)
        op Af en toe
  • Aangename vrijdag vriendin (Nikki)
        op Af en toe
  • Een fijne nieuwe week gewenst vriendin (Nikki)
        op Af en toe
  • Aangename Donderdag lieve vriendin (Nikki)
        op Af en toe
  • Fijne nieuwe week Lieverd xxxxx (Nikki)
        op Wat?
  • Lieve groetjes vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op Wat?
  • Ik heb mijn Kerstaward mee als dank voor je vriendschap xxxxx (Nikki)
        op Wat?
  • Een fijne nieuwe week gewenst lieverd (Nikki)
        op Wat?
  • 't is hier nu kerstmarkt (Annie & Rogier)
        op Af en toe
  • Fijne namiddag gewenst lieverd (Nikki)
        op Wat?
  • Fijne nieuwe week lieverd xxxxxx (Nikki)
        op Wat?
  • sinterklaasoptocht hier vandaag (Annie & Rogier)
        op Wat?
  • Een aangename vrijdag gewenst lieverd xxxxx (Nikki)
        op Wat?
  • Lieve groetjes vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op Wat?
  • Lieve midweekgroetjes lieverd xxxxxxx (Nikki)
        op Wat?
  • Lieve groetjes vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op 2. Nodig
  • Een fijne Zondag gewenst xxxxxx (Nikki)
        op Wat?
  • Lieve groetjes vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op Wat?

  • Foto


    Foto


    Blog als favoriet !

    Foto

    films die me aanspreken, me rust geven:

    -The hours
    -La meglio Gioventu
    -Shall we dance?
    -Chocolat
    -Bleu. Blanc. Rouge
    -Milk
    -Altiplano
    -The color purple
    -The terminal
    -Skin
    -Shine, shine, shine
    -Awakenings
    -The piano
    -The pianist


    (wordt vervolgd)

    Foto



    Inhoud blog
  • Af en toe
  • Erg moe. Onbekend wezen... nam een onbekende start.
  • dank je wel...
  • Stappen
  • Stabiel
  • Overrompelend
  • Een beeld
  • Stilletjes bezig blijven.
  • Waarom?
  • ommezwaai
  • onzin
  • hinderlijk
  • paniek
  • willen delen
  • Dat deed ik al even...
  • Dank je
  • Ochtend.
  • Je huid
  • Zwijgzaam.
  • vroeg op
  • Alles in het leven
  • alle dagen vroeg wakker
  • Wat doet leven pijn...
  • Beter
  • Titel kan ik niet bedenken
  • Wegkruipen
  • Door een en ander down
  • Hij is niet bang
  • diep
  • Geen gedichten meer... voorlopig... wel blogs.
  • ommuurd (NA DIT BLOGJE HOU IK EVEN PAUZE-WIL JULLIE DEZE ZWAARTE NIET AANDOEN)
  • allerlei
  • Ontheemd
  • ?
  • DOODgezwegen
  • reacties op...
  • Dank je
  • .....
  • Rustig aan
  • Besef
  • Zweeg
  • Wat heeft het voor zin
  • Neen.
  • Moeilijk te beschrijven
  • Goed... de hitte...
  • Doodmoe
  • hun kracht
  • maalstroom van gedachten, de weg is weg
  • Terug van weggeweest?
  • Stand van zaken?
  • beleef-loos
  • er is nog ander bedrog dan 'gezichtsbedrog'...
  • in shock
  • ding
  • onherkenbaar en onbereikbaar
  • Moe
  • blogstop
  • Heel stil
  • millimeters
  • Vrienden
  • Op deze manier...
  • Eindelijk...
  • Moeite
  • Dit is therapie én psychiatrische hulp...
  • een kort berichtje
  • Sorry nogmaals
  • comfortabel
  • wat er aan de gang is
  • moe
  • bedankt
  • sorry nogmaals
  • dank je wel
  • Bedankt
  • Sorry
  • De stilte
  • aKeLiG eN gEk
  • Tijdens een droom
  • Armzalige poging
  • tjonge... vergeten dat het voor sommige mensen een vakantiedag was... beuh...
  • Sorry maar ik ga toch even verder herplaatsen.
  • stil
  • Droommarathon ?
  • Er is verandering op til... neen, dat klopt niet helemaal
  • dAT was me de reactie wel ANTI-KLIK !!!!!!!!!!!!
  • Gemengde gevoelens
  • zeer vreemd
  • Het is beslist een voordeel dat ik terug 'VOEL'...?! :-) :-(
  • voor één keer
  • gevoel
  • we zullen dooooorgaan...
  • remedie
  • ondanks
  • moeilijk
  • een kaas met gaatjes
  • De gekste dromen
  • op mijn hoede
  • 't lijkt wel avond, zo donker is het al...
  • verdriet
  • allerlei
  • Tollend
  • met het verstand op nul
  • verloren
  • moeilijk
  • heel erg down
  • dankbaar
  • ontgoochelend
  • begrijpen
  • na het lichtere
  • het niet te beschrijven toch pogen beschrijven
  • ......
  • vandaag was het een moeilijke dag...
  • goed... weer wat moed
  • NIEMANDSLAND
  • Als ik al ziek was...
  • Door de gebeurtenissen
  • Verbazingwekkend dat ik net diezelfde avond dit aankloeg ...
  • KRIJGEN EN ZWIJGEN wat betreft misbruik door priesters....
  • Dan denk je....
  • psychische kanker
  • Op een rustig tempo
  • Alweer enkele oude blogjes kunnen plaatsen...
  • Wat was eerst, de kip of het ei?
  • Iemand in zijn/haar waarde laten.
  • Ook dat voelt 'anders' sinds...
  • veranderd
  • Onverwacht
  • ogenschijnlijk
  • Veel gas terugnemen... :-(
  • geen probleem vandaag om...
  • voelen
  • indrukken
  • Titelloos...
  • twee voor de prijs van één haha
  • Omdat
  • rusteloos
  • Het gaat weer...
  • ach
  • stil
  • Een beetje verdwaasd.
  • Een wonder...
  • Goed bezig... ?
  • Ik val in herhaling.. maar het is dan ook herhaling van het zijnde...
  • Weg, weg, weg...
  • Wat...
  • verward
  • Erg moe
  • Zware problemen
  • 't Gaat...
  • Vanmorgen, een duisternis met sterretjes...
  • Een overheerlijke dag...
  • Daaraan kan je het merken...
  • Ziezo, opgeruimd staat netjes...
  • in stukjes gehakte nachtrust
  • Bericht aan die zich hier 'moi' noemt... (én William én Wim....) (asjemenou... )
  • Een stap...
  • Wat me in zulke perioden helpt...
  • vroeg uit de veren
  • nuchter verslag van de dag
  • vertalen
  • blijven drijven
  • Zo moe
  • altijd hetzelfde?
  • beduusd
  • rusten
  • Ben erg moe
  • waarom of waar vandaan
  • Gruwelijk besef..!
  • Als ik kon ik schoot mezelf naar de maan...
  • ontwaakmomenten
  • bewogen, fijn, vermoeiend
  • Lol?
  • Het is opnieuw 'klassieke muziek-tijd'... Schubert dit keer.
  • beter
  • naderende herfst
  • steeds
  • geen goede ingrediënten
  • een hele week
  • wantrouwen
  • Scherp
  • beschrijving
  • Omdat
  • heftig
  • de atmosfeer
  • pijnlijk maar nodig...
  • eerst de dumping verwerken
  • ontwaakt
  • Beter
  • onverwacht
  • De herfst
  • Donker
  • Momenteel gaat het niet zo goed met me...
  • pijn en verdriet
  • angstig
  • Er gebeurt
  • Op dagen als deze...
  • Een brij
  • Dan maar opgestaan.
  • Het huilen staat me nader dan...
  • De hitte


     


    Niets van deze teksten mag zonder toestemming van de auteur gebruikt worden.
    over depressie en persoonlijkheidsstoornis
    31-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tollend
    Klik op de afbeelding om de link te volgen






    Tollend
    draaiend
    hectisch
    waanzinnig snel
    ben ik er
    nog wel?
    Van hier naar daar
    en dan de bel
    een telefoonoproep
    weet je wel
    en dan de klussen
    ze moeten geklaard
    stuivend
    in volle vaart
    Maar nu
    weet ik niet meer wie ik ben
    of waar
    tijd om te rusten
    met of zonder zenn
    Helemaal tureluurs
    van lotje getikt
    alle sloten zijn eruit geklikt
    daardoor draai ik volslagen dol
    als een met zwiepende zweep
    gedraaide tol.

    ©Lorenanne 2012

    31-10-2012, 20:10 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:in dichtvorm
    30-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.met het verstand op nul
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Met het verstand op nul die enkele dringende boodschappen volbracht. Bang dat ik anders die belangrijke zaken zou vergeten. Aan nog meer problemen heb ik effe geen nood.
    Ervoor gedweild. Straks nog een vaat. Maar eerst wil ik verder de boel boven verder opruimen en sorteren. Daarna koken.
    Ik nam de laatste week teveel emotioneel hooi op mijn vork, dat doet de suïcidegevoelens stijgen. Emotionele hooi op mijn vork, kan net zo goed om leuke zaken gaan, om zaken die een ander niet belasten.

    Het was al enkele dagen groot alarm. Met de komende feestdagen heeft het weinig te maken omdat ik me dat niet eens realiseer, en als ik dat doe, kan het me bitter weinig schelen.
    Ik weet waardoor het zo erg werd en hoe het te vermijden... alleen kan ik dat zo moeilijk en ga daardoor zelf over mijn grenzen, stel hulp voor die ik op zulke momenten eigenlijk vooral door de psychische toestand niet geven kan. Waardoor het nog erger wordt. Soms ben ik dat heel erg moe allemaal. Voel me er ook vaak alleen mee. Behalve als ik het mijn psychiater kan delen, voel dat hij het ernstig neemt, het weet.
    De dagen thuis waarbij ik me zoveel mogelijk onttrek aan andere levende wezens om me heen, gaven me toch een beetje meer rust, een beetje minder verscheuring. Ik kan het getater rond me amper aan, trek me het liefst terug in een kamer, alleen met wat muziek en spulletjes die ik sorteer. Ik doe niet erg veel moeite meer me verstaanbaar te maken, me te duiden. Te moe in feite... voelt ook heel vaak als zinloos. Wanneer mensen wat ik voel, menen te begrijpen en ik voel dat ze dat niet doen, dan laat ik het. Het geeft me niet eens meer. Laat me zo goed als onverschillig. 
    Ik ga nu verder aan de slag... heb even kunnen rusten voor mijn scherm.
    Een donkere lethargie. De plannen die ik maakte om een week geen therapie te overbruggen lijken een bespotting geworden... met de impact van al die onverwachte emotionele belastingen.
    Wat me toen nog leuk leek, laat me nu Syberisch koud.
    De prijs van teveel van het goede. Want wat ik beleefde was niet eens 'naar'... voor anderen, zoals ik al zei, wellicht alleen maar fijn... voor mij is téveel of het nu om fijne of minder fijne zaken gaat al-tijd gevaarlijk, altijd belastend... Wil ik het negeren... dan krijg ik dit... waar ik nu mee zit. Het rijmt, hoe idioot.

    30-10-2012, 15:11 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:mijn dagelijkse leven
    29-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verloren
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Rusten kan ik alleen nog maar met een kruiswoordraadsel voor mijn neus. Zo niet  wil ik die verdomde sofa zo weer uit. Vandaag dus zowel kruiswoordraadsel van Knack als Knack weekend ingevuld. Niet meer verzonden want pffff zoveel geld om een sms naar die dienst te versturen... 6.40 euro tesamen? Waarom moet dat? Vroeger was het gratis. Moeten ze nu werkelijk overal geld uitkloppen? Wel, daarom verstuur ik mijn antwoord niet meer, van het geld dat ik maandelijks aan ze uitgeef, kan ik sparen... en heb ik die prijs niet 'misschien' maar 'ze-ker'...! Bah... draait deze maatschappij werkelijk alleen nog om geld? Domme vraag... Natuurlijk draait het daarom... !
    Ik ga hier niet langer over zeuren, straks zeg ik mijn abonnement op en verdienen ze geen cent meer aan me.

    Heb ondertussen toch wat rust hervonden... zowel psychisch als fysisch.
    Na de rust-sessie ben ik aan het oprommelen getogen. Muziek, een biertje en rustig aan zaken gesorteerd... het hielp.
    Even geen mensen om me heen, even geen indrukken, ik heb het nodig, zo nodig. Me afsluiten van de wereld buiten. Voel me beter.
    Morgen moet ik dat herhalen... klusjes opknappen hier... niet naar buiten gaan...
    Waarom is het zo moeilijk om dat de mensheid duidelijk te maken? Omdat ze me dan als gestoorde bestempelen... want bij ze is dat niet zo.
    Wel dàn mogen ze zich verdomme gelukkig prijzen.
    Meer heb ik niet te zeggen. Geen zin meer in zinloze verklaringen.
    Er staat een cd op... van Edith Piaf.... Pijn in mijn hart... om het verlies van het kind... dat toen voor de reis met klasgenoten... ooit... één van haar liederen zong... Hij kende ze door mijn cd.... De pijn is ondraaglijk. Zo ondraaglijk dat ik die afzwoor, ongewild... en het leven erbij....
    De verdringing is zo afdoend dat ik me geen moeder meer voel, geen mens, maar een substantie die verstandelijk weet dat ze leeft, tegelijk psychisch en emotioneel weinig voelt alsof ze niet meer leeft. Dat doet ze ook niet meer echt. Ze herleeft bij tijden... en wanneer die 'tijden' afliepen, behoort ook het herleven tot de voltooid verleden tijd. Niet te geloven dat ze meerdere kinderen baarde... omdat enkele van ze haar vergooiden als was ze afval.

    29-10-2012, 18:15 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:mijn dagelijkse leven
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.moeilijk
    Klik op de afbeelding om de link te volgen























    moeilijk de dag die in duizend stukjes wordt gesneden
    moeilijk de afscherming die er niet is
    moeilijk je te verschansen
    omdat ik zélf moeite heb mijn eigen grenzen ernstig te nemen
    iedere indringing laat de schreeuw oplaaien
    iedere vraag ontlokt een uitputting
    ze weten het niet, hoe zouden ze dat kunnen
    sinds... laat ik zelden nog weten wat zaken met me doen
    zaken die voor anderen zo eenvoudig, niet zwaar zijn,
    mij schudden ze als na een enorme aardbeving door elkaar
    steeds erger, steeds meer
    de prijs die ik er voor betaal
    is echter hoog
    en wordt met de dag hoger
    ik wil me verbergen
    alles en iedereen op afstand houden
    de boel hermetisch afsluiten
    er moet een stop op gezet worden
    op de emotionele achtbaan
    die dit alles veroorzaakt
    ik voel me een mislukkeling, omdat ik niet kan
    wat zoveel anderen wel kunnen
    al zijn er nog mensen die dit fenomeen kennen
    en net als ik op die bepaalde vlakken zeer beperkt zijn
    Je wil zoveel... je wil het allemaal kunnen
    maar je kan het niet
    tenzij je emotioneel en fysisch kompleet geradbraakt
    niet anders meer kan dan schreeuwen en huilen
    in stilte.

    29-10-2012, 10:52 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:mijn dagelijkse leven
    28-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.heel erg down
    Klik op de afbeelding om de link te volgen




























    Ben erg down. Ik weet hoe het komt. Ik kon het vermijden met mijn verstand maar niet met mijn gevoel. Grenzen in acht nemen, het klinkt zo eenvoudig... maar in zoveel situaties is het dat allesbehalve. Ik kon niet die me lief zijn aan hun lot overlaten. Dan crash ik nog liever zelf.
    Ik kan wel huilen, zo moe en down voel ik me... maar kom, trek je op... omdat je deed wat je hart je ingaf. Je geeft zoveel om ze, om zoveel mensen die je lief zijn. Jammer voor je dat de helft van ze het niet beseffen... en je verwoestten met hun onwetendheid.
    Ik ben verdrietig en down... en ik wil er verder niet over schrijven.
    Morgen kan ik rusten. Daarmee bedoel ik het werk in huis die dag toch enigzins te klaren en ook rust in te bouwen, psychisch en fysisch. Daarna is het opnieuw alle hens aan dek.
    Ik ben zo moe... Onverwacht werd deze dag geen rustdagje, kon ik niet van de afgelopen zware dagen recupereren. Ik kon kiezen van wel, ik koos voor die me nodig hadden met de gevolgen van dien. Deze week wordt niet lichter.
    Verder wil ik er niet aan denken. Ik wou vandaag nog wel een positief blogje schrijven... een blogje over wat ik toch allemaal als positieve elementen zag (gisteren)... Vandaag is dat gevoel als een mislukte pudding ingestort.
    Ik weet dat ik dagen 'alleen zijn' behoef als zuurstof... als lucht... Rustig bezig zijn in de veilige beschutting van deze burcht... mijn eigen ritme en rust, mijn stramien van klusjes... ik tuimel van het ene in het andere en ben zo moe.

    28-10-2012, 18:15 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:mijn dagelijkse leven
    27-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dankbaar
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Soms heb ik er geen woorden voor... voor het verschil tussen deze en de vorige psychiater, in mijn gevoel en ogen is die laatst genoemde die titel niet eens waardig, niet voor patiënten zoals ik althans. Als hij maar kan betuttelen, zich ontfermen over... dan gaat het misschien maar van zelfredzaamheid en mij in mijn waarde laten, daar had hij echt geen kaas van gegeten. Dat ik hem in mijn vroegere blogjes regelmatig Jan Klaassen ging noemen, het narretje uit de poppenkast, is vanuit mijn aanvoelen ontstaan... zo gedroeg hij zich namelijk naar en voor mijn gevoel... als een Jan Klaassen die absoluut niet wist en wellicht nog steeds niet weet wat in mij speelde, wat aan de gang was, wat geblokkeerd zat, waaruit een goede begeleiding zou moeten bestaan hebben. Het enige dat hij deed, was de boel overnemen en me doen geloven dat 'ik' een hopeloos geval was....
    Hij maakte dat de hopeloosheid het overnam... door zijn gedrag, door zijn begeleiding die er niet echt een was en vervolgens helemaal door mij te dumpen. Ook al kleedde hij dat zo in dat hij meende het onschuldig lammetje te kunnen blijven, het oh zo bezorgde psychiatertje...
    Zeker hij was bezorgd maar dan alleen om zijn ego en hoe hij toch de schijn kon blijven wekken alles volgens het boekje te hebben gedaan...  Hij schoof zich erg genoeg naar mij toe naar voor als het slachtoffertje... en zijn verplicht 'zorgen dat de begeleiding kon doorlopen' was ook één leugen... omdat hij loog over het zogenaamd overleg met een collega en ik in maanden geen hulp zou gekregen hebben, tenzij ik een voor mij onmogelijk verplaatsing zou maken... Hypocriet was het... en gelukkig kwam ik erachter hoe hij zelfs die collega beloog... van die collega zelf...!

    Maar goed, die man bestaat stilaan niet meer voor me, de vorige psychiater, ik merk hoe de pijn van zijn onverantwoorde gedrag is afgenomen en dat dank ik vooral aan het adembenemende verschil met mijn huidige psychiater. Die man is op alle vlakken het tegendeel van de vorige....

    Ik voel veel, ik merk veel, voel veel aan. Te vaak werd dit afgedaan als belachelijk, ingebeeld, overdreven... Nu... ik weet ondertussen wel beter. Ik heb het goed gevoeld... en geloofde die kinderlijke snoeshaan van een vorige psychiater meer dan mijn eigen gevoel, aanvoelen en opmerken.

    Dat voelen, merken is er nog steeds... en daardoor is er zulk vertrouwen, dat hele voorbije jaar in mijn huidige psychiater... zelfs op dagen dat de angst dat ik me zou vergissen me in een soort comateuze toestand deed belanden... onderliggend bleef het vertrouwen voelbaar...
    Ik moet zelden aan hem vragen of hij het begrijpt... omdat ik voel dat hij veel begrijpt en inzicht, doorzicht heeft. Iets wat bij die vorige voor mijn gevoel zo goed als afwezig was.
    De vorige sprak wel woorden die deze schijn zouden moeten opwekken... maar ze waren niet oprecht, niet doorvoeld... dat kon je merken en voelen aan zoveel...
    Toen er iets duidelijk niet klopte... kwam aan het licht hoe hij op zulke momenten reageerde... met 'macht' en het 'misbruik' ervan... de macht van een psychiater die niet eerlijk is... hij zei nadat hij zijn eigen regel doorbrak en ik dat bevroeg dat ik nu echt 'té wantrouwig was'...
    Dat zal ik nooit vergeten... een duidelijker bewijs van hoe leugenachtig zijn zogenaamde begrijpen en doorzicht was, kon hij me toen niet geven... wààr hij mee werkelijk mee bezig was evenmin. Die man was bezig met zijn eigen ego...en niet met het begeleiden van mij, zijn patiënte... !!!!

    Vergeten zal ik het niet helemaal... maar hem ben ik wel bezig te vergeten... die man vervaagt... wordt herleid tot wat hij is als de psychiater die hij beweerde te zijn... géén psychiater... nooit écht geweest voor mij... dàt werd en wordt me met iedere sessie bij mijn huidige psychiater steeds duidelijker.
    Ik kan aannemen dat hij (de vorige psychiater dus) voor bepaalde anderen goed is... als die anderen aan bepaalde verwachtingen voldoen. Die bepaalde verwachtingen zijn... zijn ijdelheid kunnen strelen... zijn zelfbeeldje blinkend houden als een gouden bol in de zon.
    Ook voor die patiënten die een half of heel betuttelende houding behoeven, maar ik word daar ziek van, ze mogen mijn leven niet overnemen.
    Mijn huidige psychiater doet dat niet. In heel dat jaar niet één keer. Ik voel me naar mijn waarde geschat, gerespecteerd én ernstig genomen. En toch voel ik bij mijn huidige psychiater meer zorg én aandacht op dit éne jaar al dan in die acht jaar bij de vorige psychiater...!!!!!!
    Ik merk evenmin angst voor sommige zaken die ik vertel... bij de vorige wel... daar werd ik zelf angstig van.... Een psychiater die bang voor je is, voor wat je vertelt, voor wat je voelt... het is niet gezond...!

    Er is weer een priempje licht... een glinstertje hoop dat ik kan helen, het verdriet dat zich opgestapeld heeft en genegeerd en doodgezwegen werd door de vorige psychiater, werd door mijn huidige psychiater vrij vlug opgemerkt. Het inzicht én de zorgzaamheid en omzichtigheid waarmee hij dit alles behandeld, schept veiligheid, die veiligheid die ik nooit heb gekregen bij de vorige psychiater. Zo erg werd wat gaande was door de vorige ontkend dat ik blijkbaar niet anders kon dan meegaan in wat hij bedong, doen alsof er niets aan de hand was... dat er niets aan gedaan kon worden... In heel mijn leven is mij nog nooit in die mate overkomen wat mij bij die vorige overkwam... dat alle gevoel doodging en ik erbij. Nooit heb ik wat dan ook verdrongen... nu werd ik er met stille dwang daartoe gedwongen... door diens houding. De beïnvloeding. Huiveringwekkend is het. Het enige ter verontschuldiging? Dat hij niet beter weet en wist....
    Ik voel geen woede meer naar hem toe, geen haat, slechts medelijden....
    Jammer dat ik hem zo lang mijn vertrouwen schonk want dat was hij echt niet waard, integendeel.

    Na de sessie bij mijn huidige psychiater deze week kreeg ik weer hoop, kreeg ik weer iets van geloof dat ik er kan komen... dat ik opnieuw leven zal voelen. Het verdriet dat angstaanjagende dimensies heeft aangenomen, kan behandeld worden, zal behandeld worden. Ja, het is iets angstaanjagends geworden. Maar dàt en ikzelf zijn in veilige handen.

    27-10-2012, 09:34 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:bedenkingen
    24-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ontgoochelend
    Klik op de afbeelding om de link te volgen















    na een mooie dag
    met hartverwarmend gezelschap
    de thuiskomst
    was een koude douche
    een kille klap
    geen van ze thuis vroeg of 't leuk was
    of 'k had een fijne dag
    bevroren werd de stille glunder
    de blije lach
    bedroevend éénrichtingsverkeer de laatste tijd
    geen reserves meer voor egoïsme
    van mij uit is er niet langer respijt
    nog lang zo verder gaan en ze zijn me kwijt
    verdrietig voel ik me er wel bij
    de desinteresse voor iemand anders dan zijzelf
    't verscheurt me, ik was zo blij
    wat zal ik verheugd zijn deze wereld achter me te kunnen laten
    op zulke momenten als deze voel ik me immers vreselijk alleen
    en verlaten.

    ©Loreanne 2012


    24-10-2012, 19:04 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:de pijn in dichtvorm
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.begrijpen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen











    niet in staat te begrijpen
    waar het scheuren van binnen
    vandaan komt
    niet in staat te begrijpen
    waarom zelf het 'verheugen op'
    fijne zaken
    erdoor verhinderd
    gesaboteerd
    vernietigd wordt
    niet in staat te begrijpen
    waarom het blijft
    ondanks alle inspanningen
    technieken
    pogingen
    met de moed
    en die der wanhoop
    niet in staat
    te begrijpen
    waarom die vreemde, felle speren van pijn
    door je lijf blijven boren
    niet in staat dat te begrijpen.

    ©Loreanne 2012

    24-10-2012, 07:21 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:de pijn in dichtvorm
    21-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.na het lichtere
    Klik op de afbeelding om de link te volgen













    Na het lichtere van de vorige dag
    de tijdelijke opheffing van wanhoop en pijn
    schrijnde de wonde dubbel zo erg
    werd het ontwaken
    hels, nachtmerrieachtig,
    een wrede veldslag.

    Stil in mezelf
    en zwijgend naar buiten
    ga ik verder
    stil in mezelf
    en zwijgend naar buiten.

    ©Loreanne '12




    21-10-2012, 09:58 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:de pijn in dichtvorm
    20-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het niet te beschrijven toch pogen beschrijven
    Klik op de afbeelding om de link te volgen














    vrijdag... middag
    doodmoe op de sofa
    de rots drukt
    perst tranen
    in de ogen
    moeizaam
    druppen ze 
    komen niet verder dan
    de oogleden
    nattigheid onder de wimpers
    daar houdt het op
    en daarna voel je je
    zo dat nog mogelijk zou kunnen zijn
    nog ellendiger dan ervoor

    vandaag is het niet beter
    gokken doe je niet
    meer
    want zelfs dat wat je dacht
    lijkt er weinig mee te maken te hebben
    je zou het voelen

    het was eerder wanhoop
    die samen met je opstond
    ontwaakte
    nogmaals
    en niet stopte tijdens je ochtendklussen
    maar doorkraste en beet
    nog steeds.

    de wanhoop in de ogen kijken
    je leven dat niet meer zo voelt
    de pijn erkennen
    en je ontreddering
    het verscheurende gevoel van angst
    dat je het dit keer niet meer redt

    tegelijkertijd de weigering daar bij stil te staan
    omdat je je bewust bent van zij waarvoor je je verantwoordelijk voelt
    zij niet die pijn te bezorgen
    nogmaals.

    voor de rampzalige gebeurtenissen was er nog geloof en hoop
    nu is er slechts de wil
    als enige soldaat
    al besef je wel
    hoe belangrijk die is.

    de week vervloeide
    vervaagde
    verdween
    deze dag is niet
    de dag
    levend in een waas
    doen, handelen
    als een pop waarvan je het mechanisme
    in gang draaide

    een nachtmerrie die overloopt van de nacht naar de dag
    overloopt van die dag naar de  nacht
    overloopt van die nacht naar de volgende dag
    tot je ontwaakt
    tot het wegtrekt
    tot het tenminste mildert

    verwoed kloppen met je vuisten
    op de wand
    helpt niet
    verzet
    baat niet
    rust
    van je geest
    dat is wat nu
    als enige
    nog verzachtend
    werkt
    voor je verscheurd
    helemaal verdwijnt in
    een niet te beschrijven hel

    ik weet dat ik hulp nodig heb
    al lang hulp nodig had
    en dat ik die nu krijg
    werkelijk krijg

    alleen kom ik hier niet uit
    dat weet ik
    voel ik
    erken ik
    al was ik steeds zo sterk
    zo moedig
    in zekere zin nog
    omdat ik desondanks niet opgaf
    al was het vorig jaar na de dumping
    kantje boordje
    soms kom je aan de grens
    er zelfs een groot eind over
    het is belangrijk voor me
    te erkennen
    dat ik hulp nodig heb
    (en hulp nodig hebben
    is letterlijk 'hulp')
    dat wat in je is
    niemand kan het van je overnemen
    niemand anders dan jezelf
    kan het helen
    genezen
    verwerken
    maar voor mij weet ik
    dat het niet kan
    zonder hulp.


    20-10-2012, 00:00 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    19-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.......
    Klik op de afbeelding om de link te volgen 't Gaat op het ogenblik niet zo goed met me... Ik weet niet waarom of waardoor. Alles lijkt modder, ongrijpbaar en onbegrijpbaar.
    Zeer kort berichtje maar ik kom wel terug. Als het wat beter gaat.

    19-10-2012, 14:59 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:leven dat niet als dusdanig voelt
    17-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vandaag was het een moeilijke dag...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
















    Dat was wel even heel demotiverend na het lichtere gisteren...
    Zo licht als het gisteren voelde, zo donker en zwaar was het vandaag.
    Dan verzet je je daartegen en het helpt je geen zier.
    Soms is het om te huilen maar huilen kan ik nog maar amper sinds de heldhaftige daad van de vorige flater van een psychiater.
    Op zulke ogenblikken als vandaag moet ik mijn brein uitdraaien... want de nare gedachten duiken op als ballen die ze onder water hielden... ik wil volhouden... al is er de brui aan geven op zulke dagen zoooo verleidelijk.
    Ach... morgen kan ik weer op therapie... en zal ik vertellen van dit alles.
    Grenzen die je pas voelt als het te laat is, bewaken... dat is een gok, niet meer en niet minder.

    Wanneer ik dagen heb waar ik veel kan verzetten, is het zo fijn om zoveel te kunnen verzetten... Denk je dat het vanzelfsprekend is dan te stoppen als je voelt hoeveel zin en energie je nog hebt?

    Ik heb zoveel klusjes geklaard de afgelopen dagen die zolang uitgesteld werden... Ik verving een luchter (niet de draad want dat durf ik niet) ik verving in nog een andere luchter alle kapotte lampen door LED lampen, die zouden nog minder verbruiken dan spaarlampen.
    Vanmorgen maakte ik de koffiezet schoon en ontkalkte de zooi, zette in totaal de afgelopen dagen drie wasmachines op, ruimde die ene kamer op, borg het wasgoed op, deed de vaat, kookte... poetste en extra de badkuip die aangeslagen was... inkopen...
    enz... enz... en dan moet ik nu vandaag daarmee plots weer stoppen?
    Ik vloek hartgrondig... al zal ik die hier niet uitschrijven.

    17-10-2012, 18:22 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:mijn dagelijkse leven
    16-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.goed... weer wat moed
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Goed onverwacht weer wat moed.
    Welkom na wat al enkele dagen opnieuw een zwarte sluier over mijn leven legde, de psychische ellende, wat je ook doet of laat... het blijft scheuren, bijten, knagen, verwoesten.
    Ik nam me voor opnieuw in die ene kamer te vliegen... verder op te ruimen waar ik gisteren gestopt was... Het plan om enkele noodzakelijke schoonmaakmiddelen aan te schaffen en handschoenen want mijn handen haken overal in zo slecht zijn ze eraan toe... nochtans gebruikte ik geen milieu-onvriendelijke produkten maar misschien met die gevoelige huid niet erg verstandig om zonder handschoenen aan het poetsen te gaan.
    Voor ik vertrok, had ik op internet nog een erg leuke babbel en eenmaal aan het winkeltje nogmaals... We bleven daar geloof ik bijna een half uur praten... en verstonden mekaar wel heel erg goed... ! We pompten mekaar moed in... met onze gelijklopende verhalen... ! Dat geeft steun... dat je niet alleen bent met bepaalde zaken... en tegelijk kan je de ander ook een riem onder het hart steken...!
    Daarna even rusten want tjonge dat eindje stappen en zoeken in de winkel naar de spullen die ik nodig had, molken me uit... zo bleek.
    Toen vloog ik in die ene kamer en tjonge wat ben ik een eind opgeschoten.
    Omdat huisgenootje zin had in frietjes hoefde ik ook niet te koken en kon ik nog langer doorwerken.
    Ja... vandaag vond ik weer een glimpje licht én moed.
    Ik kwam nog adresboekjes tegen waar die ellendeling van een misbruikende psycholoog in stond... die heb ik uiteraard allemaal versnipperd en hem in gedachten erbij.
    Ook nog afspraken van dat puberke van een vorige psychiater in een agenda van enkele jaren geleden... die heb ik ook versneden en dat laffe kikkerdrilletje erbij.
    Opgeruimd staat méér dan netjes.

    16-10-2012, 19:17 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:mijn dagelijkse leven
    13-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.NIEMANDSLAND
    Klik op de afbeelding om de link te volgen








    Niemandsland
    niemandsland...
    't land waar niemand woont
    door geesten slechts bewoond
    Niemandsland...

    Niemandsland
    waar planten huilen
    en rotsen krijsen
    niemandsland
    waar niemand woont
    alleen de geesten schreeuwen
    als werden ze voor een tweede keer verscheurd
    door verderfelijke hulpverleners
    die nooit spijt betonen
    maar zichzelf met ziekelijk narcisme
    braakneiging gevende arrogantie
    belonen

    oh sukkels, armzalige dwazen
    ga elders werken
    blijf niet zo hoog van jullie blauwbaard toren blazen
    jullie koeienmaag is nooit leeg
    jullie blijven grazen
    als opgeblazen kikkers jullie zielig egootje oppeppen en blazen
    herkauwen zogenaamde 'heldendaden'
    goeroes van het kwaad
    ga met jullie zieke geest aub bij bekwame hulpverleners om raad
    waarom als jullie lusten niet te beheersen zijn
    vertoeven jullie niet in een stal van een of ander zwijn?
    Waarom moeten jullie persé hulpverlener zijn?
    Om mensen met psychische pijn
    te vermalen
    te verwoesten
    aan te zetten tot suïcide
    of erger nog...
    te zorgen dat ze niet meer van de wereld zijn?

    Misdadigers van bijzonder groot formaat
    vertegenwoordigers van een bijzonder kwaad
    laaghartigheid is jullie slogan
    kakkerlakken... zé-ker geen hulpverleners
    niet eens een eerlijk wezen, genoemd 'man'.

    © Loreanne 2012



    13-10-2012, 20:40 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:seksueel misbruik door een HULPVERLENER...!!!!
    12-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Als ik al ziek was...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Als ik al enigzins ziek was... wat begin deze week in de media kwam, maakte me nog zieker. Hierdoor werd alles weer één troep, een modderpoel. Sommige hier begrepen het meteen. Dat voelde ik. Dank voor jullie lieve woorden.
    Moe, zo moe dat ik niets meer kon. Gisteren sliep ik zelfs overdag in totaal zes uur...! Het leven dat wellicht het mijne behoorde te zijn, werd herleid tot één nachtmerrie, iets zo onwerkelijks. Ik ben nog steeds van de wereld, verdwaasd, verdoofd. Niets kan me nog schelen. Ik ben alleen maar moe.
    Nuchter en met enig sarcasme onderscheid ik het koren van het kaf, de oprechtheid van de schijn. Verslijt me voor een idioot... en het zegt zoveel, oneindig veel over jezelf. Pas maar op... of ik eet u op...
    Ik zie... wat jij niet ziet... dat is wat ik bedoel. En ik zie ook los door bedoelingen... negaties... van wat is... ik zie meer dan me lief is, ik voel meer dan goed voor me is... en voor degenen die liever niet hebben dat ik ze doorzie.

    Vandaag... vandaag... vandaag... bracht ik de 26 bladzijden mee... en liet ze achter... bij mijn psychiater... mijn nieuwe én goede én te vertrouwen én bekwame psychiater. Hij kan ze lezen... alles lezen... over die zaak. Hij is de tweede hulpverlener die deze bladzijden te zien krijgt... en dàt wil wat zeggen...! De eerste werd een vriendin... door haar kon ik de stap zetten. Ik versleet zo eventjes negen hulpverleners... degene die ik na één zitting liet zitten niet meegeteld... !
    De 26 bladzijden tellende aanklacht... tegen de psycholoog die me seksueel misbruikte... !!!! Het heeft jaren geduurd... eer ik die stap dierf zetten... en ik begrijp héél goed waarom er zo weinig met een aanklacht durven komen... Ik werd zo ziek destijds dat ik moest kiezen... er iets mee doen of niet.... het aanpakken... want het ondermijnde mijn leven zo erg en zo lang. Die man bleef dan ook zijn macht op me uitoefenen. Het lijkt net niet op een thriller.
    De màcht die zulke onverlaten, zulke kakkerlakken van hulpverleners hebben... de pijn die ze door hun spot vergroten... jouw klacht tot een grap maken... zichzelf uit hun verdorven, verderfelijk gedrag praten door te beweren dat je aan 'wanen' lijdt... of 'gefrustreerd reageert'... en meer van dat fraais... zodat het is alsof jij degene bent die ziek bent als je niet precies dat doet wat ze willen dat je doet... zwijgen en sterven.
    Ze moesten eens weten welke psychopathen in de hulpverlening werken... enkele uitzonderingen? Sorry... ik vrees voor meer dan 'enkele uitzonderingen'... en ik hoop dat er nog meer slachtoffers durven opstaan... hun verhaal durven doen... zodat die gevaarlijke, levensbedreigende creaturen kunnen gestopt worden....!

    Vandaag gaf ik mijn nieuwe psychiater ook voor het eerst (zondag is het precies een jaar dat ik hem bezoek) de naam van mijn vorige psychiater.
    Ik wilde niet langer zwijgen. Door alle zaken die hulpverleners als hij en de mij misbruikende psycholoog hebben gedaan, zweeg ik mezelf haast letterlijk dood....! DOOD. Een bezegeling ook van het vertrouwen dat ik in deze psychiater stel. Hij en de eerste psychiater... zij werd een vriendin... hebben, zonder overdrijven... om beurten en na de dumping door de vorige psychiater zelfs bijna tegelijkertijd mijn leven gered.
    Er is nog niet echt hoop... maar ik wil tenminste dit rotleven nog kansen geven en dat is na de dumping door de vorige psychiater heus een wonder te noemen.
    Hiermee heb ik weer alles gezegd... en doe ik er wellicht weer even het zwijgen toe. Ik ben... heel erg moe... op heel veel vlakken.



    12-10-2012, 18:57 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:seksueel misbruik door een HULPVERLENER...!!!!
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Door de gebeurtenissen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Door de gebeurtenissen, de bekentenis van psychiater en hoogleraar Vandereycken lijk ik wel weggetoverd uit mijn eigen leven. Verdoofd, verdwaasd, niet meer van de wereld. Alsof het leven een soort van nachtmerrieachtige droom werd die ik niet echt beleef. Allerlei komt er terug door naar boven. In een soort emotionele shock.
    Kon het plots niet meer opbrengen welk blogje dan ook te schrijven.
    Waar ik andere keren steun vond in het schrijven op mijn site, op het vertoeven hier en het lezen van mails enz... leek ik plots een enorme aversie van alles wat media was. Geen nieuws op tv, geen radio op voor nieuwsfragmenten, geen computer of amper... slechts om na te gaan of belangrijke mails in mijn mailbox stonden. Niets scheen me nog te interesseren, evenmin een lichter laat staan opgelucht gevoel te geven.  Een nog grotere onverschilligheid dan die ik al ken. Vandaag is het niet anders maar ik schreef een blogje, dat is al iets. 

    Ik hoop verder dat alle slachtoffers van seksueel misbruik in de hulpverlening (zowel gepleegd door psychiaters, als psychologen...) klacht indienen zodat degene die zich eraan te buiten gaan, worden 'behandeld' en 'aangepakt'. Het verwoest heel veel levens...
    Ze zijn en voelen zich vaak ook erg machtig omdat ze een heel arsenaal psychische termen ter beschikking hebben waarmee ze hun slachtoffers vaak nog jaren in hun macht houden en/of hen de mond snoeren, ze belachelijk maken... ze degraderen tot 'dingen' die 'lijden aan wanen'... met andere woorden alsof het seksueel misbruik nog niet volstond, gaan ze ook over tot het misbruiken van hun macht om je te beletten dàt je met je klacht naar buiten komt en àls je uiteindelijk de moed vond om met die klacht naar buiten te komen, je proberen af te doen als een ziekelijk wezen met wanen. Dàt is dus een extra moeilijkheid, een extra barrière waardoor niet alle slachtoffers van seksueel misbruik in de hulpverlening daadwerkelijk met hun klacht naar buiten durven komen... uit de angst niet ernstig genomen te worden,, niet geloofd te worden... waardoor de pijn die héél vaak hevige suïcidegevoelens uitlokt nog versterkt wordt.

    Mijn klacht die ik jaren geleden naar buiten bracht, is meer dan ernstig genomen. Ik was niet de eerste maar ook niet de laatste, die man bleef doorgaan ook al zag hij welke de zware consequenties waren van zijn gedrag. Door dat mijn klacht verjaard was (jaren heeft het geduurd eer ik de stap kon zetten) kon ze niet behandeld worden... echter ik bleek wel de bal aan het rollen gemaakt te hebben en hierdoor zijn er nog andere recentere slachtoffers opgestaan. Hun klacht was nog niet verjaard.

    12-10-2012, 08:32 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:seksueel misbruik door een HULPVERLENER...!!!!
    10-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verbazingwekkend dat ik net diezelfde avond dit aankloeg ...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
























    Het lijkt wel of mijn boodschap verhoord werd... maar zo vlug... bijna tegelijk met mijn blogje is dat blijkbaar in gang gezet, bij wijze van spreken... of iets later, het blogje dat ik schreef maandagavond 8 oktober...

    Vanmorgen viel mijn oog op een artikel van 'De standaard' via internet... over een psychiater (Walter Vandereycken) die toegeeft met verschillende patiënten een ongeoorloofde seksuele relatie gehad te hebben. Hij is of was hoogleraar aan de K.U.Leuven en ook psychiater dus elders, met internationale faam.

    Wat mij vooral trof is dat hij zijn spijt uitdrukt...  in tegenstelling tot anderen die zich aan hetzelfde te buiten gingen en de zooi nog op hun slachtoffers proberen te gooien, arrogant blijven en zich gedragen als psychopathen wat ze ook zijn als je weet hoe sommige onder ze te werk gingen.
    Toch is het vreemd dat deze psychiater evenmin denkt aan 'seksueel misbruik'... Als ze dat niet eens beseffen wat werken ze dan als psychiater? Kennen ze de deontologische code niet? Begrijpen ze zelf niet hoe ze 'misbruik' maakten van mensen in een 'vertrouwensrelatie' mensen die bovendien méér dan 'kwetsbaar' zijn??? Weten ze niet wat ze aanrichten? Dat trof me maar dan méér dan onaangenaam.
    De psychiater in kwestie zou maandag zelf getelefoneerd hebben naar een nieuwsdienst en dit alles bekend hebben...

    (voor de bron, zie link)
    http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20121009_00328800

    Bizar hé... ik schrijf net een blogje hierover dat het zo weinig in de media komt en hup... daar zou bijna tegelijk met mijn blogje een psychiater naar een nieuwsdienst getelefoneerd hebben met zulke bekentenis....
    De wonderen zijn de wereld nog niet uit... al klinkt dit in deze context niet zo goed... maar jullie begrijpen wellicht wel wat ik bedoel.
    Want het is iets om het uit te schreeuwen als je dat kon. In de plaats daarvan schreeuwt het van binnen. Ze weten niet hoeveel schade ze aanrichten, blijkbaar.

    Gisterenavond kwam het in Terzake, ik hoop dat ik het nog in herhalingen kan zien want ik las pas vanmorgen het artikel.
    (ja heb het net op tijd nog kunnen zien... mensen met digitale tv kunnen het gratis aanvragen tot 11 oktober 9u s'morgens, meen ik)

    In Terzake gaven twee psychiaters, psychiater Geert Dom en psychiater Peter Adriaenssens hun bevindingen over dit alles.
    Ik vond wat zij zeiden juist en nodig. Ze spraken ook met veel respect naar slachtoffers toe, mensen die er verder mee moeten leven... met de napalm van seksueel misbruik.

    Er werd in het interview ook herhaaldelijk gesproken over het topje van de ijsberg... Niet onterecht....!

    Wie 'Terzake' niet meer kan bekijken kan toch de inhoud ervan lezen in volgend artikels van 'Knack.be'....!!!

    http://www.knack.be/belga-algemeen/misbruik-psychiater-dergelijke-schok-in-dit-milieu-was-nodig/article-4000190592916.htm

    http://www.knack.be/nieuws/belgie/peter-adriaenssens-schok-in-dit-milieu-was-nodig/article-4000190592163.htm

    Ook nog een artikel uit HLN.be :
    http://www.hln.be/hln/nl/957/Binnenland/article/detail/1513986/2012/10/09/KU-Leuven-schorst-psychiater-die-relaties-had-met-patientes.dhtml

    Artikels uit 'standaard.be' :
    http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20121009_00328771&s=1



    Tot slot... ik neem nu even rust... mijn hoofd is leeg en tegelijk zit het overvol. Modder, chaos, pijn...
    Ik ben zeer blij dat seksueel misbruik in de hulpverlening eindelijk onder het voetlicht gebracht wordt. Uiteraard dàt ze daarna ook 'behandeld' en 'aangepakt' zullen worden... !!! Verder ben ik (voorlopig) niet meer in staat tot nog meer verklaringen of bedenkingen. 
    Zie ook de blog van maandagavond 8 oktober 2012 en degene in het archief die ik laatst plaatste... (de genummerde blogs 143-145)

    10-10-2012, 00:00 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:seksueel misbruik door een HULPVERLENER...!!!!
    08-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.KRIJGEN EN ZWIJGEN wat betreft misbruik door priesters....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen






























    Geweldig hoor... 'krijgen en zwijgen' als je misbruikt werd door een priester... vreselijk... Werkelijk...!
    Maar wààrom wordt er zo weinig gesproken en geschreven over 'niét krijgen en ook zwijgen' als je misbruikt werd door een HULPVERLENER...???? Een psycholoog...! ?
    Patiënten die misbruikt werden door hun 'hulpverlener'... hoeven niet eens iets te krijgen... tenzij ERKENNING...!!!!
    Psychologen die hun cliënten misbruikten kunnen nog effe narcistisch in kranten laten opnemen dat hun 'patiënten' het 'zelf wilden'...!
    Deze psychologen zijn je ware psychopathen.... ze manipuleren, oefenen dwang uit... tiranniseren... spotten... maken hun cliënten/patiënten monddood... en vaak maken hun slachtoffers zichzelf DOOD.
    Het gebeurt meer dan je vermoedt... dat patiënten seksueel misbruikt worden door hun 'hulpverlener'... hun 'psycholoog'... en hoe hen de mond wordt gesnoerd... door die psycholoog... een échte psychopaat.
    Het leven van die patiënten is zowat naar de haaien... want die ze moesten kunnen vertrouwen... bleken haaien, hyena 's... kakkerlakken... bloedzuigers. Het wordt tijd dat dààr ook voldoende aandacht aan besteed wordt...! HOOG TIJD.

    08-10-2012, 19:30 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:seksueel misbruik door een HULPVERLENER...!!!!
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dan denk je....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

























    Dan denk je dat de gekwetstheid afnam en blijkt dat toch niet zo. Misschien omdat ik me fysisch opnieuw niet OK voel. Dat werkt in op mijn psychische toestand. Om allerlei bezorgd en die bezorgdheid kreeg ondertussen iets nachtmerrie-achtig. Wat vorige week zo leuk was, kreeg ondertussen een angstige nasmaak die stilaan transformeert in een wrangheid naar mezelf toe. Ik vraag me namelijk somber af of ik  opnieuw te goed van vertrouwen, te goedgelovig was, te groot geloof in de medemens en zijn/haar 'oprechtheid' en of ik niet alweer slechts als middel gezien werd ter verhoging van hun comfort. Werd ik in stilte gekeurd en vervolgens afgekeurd of veroordeeld? Voldeed ik niet aan bepaalde verwachtingen? Nu, als het dat is, jammer, ik kan niemand anders zijn dan mezelf. Als ik dat zou proberen, berokken ik mezelf slechts 'nog' meer schade. Diepe zucht.

    Het is één van de redenen dat ik me opnieuw wil afzonderen. Om zulke zaken te kunnen vermijden. Waar is het zelfvertrouwen nu dat ik dacht toch enigzins opgebouwd te hebben? Ik moet het niet zo vernietigend op me laten inwerken en niet in de angstige twijfel schieten als ze plots niets meer van zich laten horen...  Het kan natuurlijk allerlei redenen hebben die niets te maken hebben met mij... maar door bepaalde zaken vrees ik dat die eerder geruststellende gedachte niet meer opgaat.

    Ik loop iets minder vaak dan vroeger met het hart op de tong, de openheid is er nog, dat wel. Ik weet dat mijn woorden die recht uit mijn hart komen en heel gemeend zijn door sommige mensen anders geïnterpreteerd worden, door anderen misbruikt, door nog anderen gewaardeerd. Welk effect mijn openheid heeft bij anderen heeft wellicht vooral te maken met hun eigen gevoel en manier van leven en omgaan met anderen. Ik voel me daarom wellicht ook het veiligst bij mensen die ook met het hart op de tong lopen of tenminste hun gedachten of bedenkingen en vragen durven uitspreken, weliswaar op een respectvolle wijze... 
     

    08-10-2012, 08:50 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:mijn dagelijkse leven
    07-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.psychische kanker
    Klik op de afbeelding om de link te volgen














    De hele dag uitgeteld op de sofa... leuk was anders.
    Maar 'k heb er het beste van gemaakt... kruiswoordraadsels opgelost en gelezen... En net toch nog een vaat omgewassen...
    Bah... ik haat het als ik uitgeteld ben... Ik wil àlle dagen alle klusjes verrichten die ik zou willen verrichten... Rotleven. Deze week lag ik bijna 30 uren K.O. op mijn sofa... en ik hààt hààt hààt het...  
    Ik wil zoveel en kan bijna niets. Zelfs forceren is er niet bij... want dan is het finaal gedaan met zelfs nog maar de belachelijkste klus. Wie niet leren wil moet het maar voelen, zeiden ze altijd in mijn kinderjaren. Bah bah en nog eens bah.
    Lig ik verdomme een halve week uitgeteld horizontaal. Gisteren leek het beter...
    vandaag ging het al fout van de ochtend.
    Immuniteitsziekte, depressie, en heel de reutemeteut... en neen hoor... 't betekent allemaal niets... alleen fysieke ziekten doen ertoe... psychische ziekten en welke impact die op je lé-ven hebben ondanks al je inspanningen... ach... daar wordt niet eens op gereageerd... zovelen doen het af als te verwaarlozen... tot ze het zelf moeten ervaren....   Ondertussen word je mooi doodgezwegen... je staat alleen
    met die psychische ziekte of stoornis... hoe instanties zich ook uitsloven om die uit het taboe te halen. Ik word er moe van, weet je... en ik zonder me nog liever af van de mensheid dan hun idiote reacties ook nog door de strot geramd te krijgen.
    Mensen met een psychische stoornis zijn sterk, moedig en zeker niet flauw... zij houden pijn (vaak in stilte) dat hele rotleven vol... en die dat uiteindelijk niet meer kunnen... worden evenmin
    begrepen... nochtans een troostend woord en net dezelfde steun als die psychische zieken krijgen, zou al volstaan om te voorkomen dat ze uit het leven stappen.
    Psychische kanker wordt vaak weggelachen... erg... want het is allesbehalve iets om mee te lachen. Voor de ongelovigen... als jij of die je lief zijn er ooit zelf door geveld worden... dan huil ik met je mee... en wens ik je wél die steun en troost doe die zovelen moesten ontberen.

    07-10-2012, 19:20 geschreven door Lore

    Reageer (0)

    Categorie:mijn dagelijkse leven
    >

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!