Soms heb ik er geen woorden voor... voor het verschil tussen deze en de vorige psychiater, in mijn gevoel en ogen is die laatst genoemde die titel niet eens waardig, niet voor patiënten zoals ik althans. Als hij maar kan betuttelen, zich ontfermen over... dan gaat het misschien maar van zelfredzaamheid en mij in mijn waarde laten, daar had hij echt geen kaas van gegeten. Dat ik hem in mijn vroegere blogjes regelmatig Jan Klaassen ging noemen, het narretje uit de poppenkast, is vanuit mijn aanvoelen ontstaan... zo gedroeg hij zich namelijk naar en voor mijn gevoel... als een Jan Klaassen die absoluut niet wist en wellicht nog steeds niet weet wat in mij speelde, wat aan de gang was, wat geblokkeerd zat, waaruit een goede begeleiding zou moeten bestaan hebben. Het enige dat hij deed, was de boel overnemen en me doen geloven dat 'ik' een hopeloos geval was....
Hij maakte dat de hopeloosheid het overnam... door zijn gedrag, door zijn begeleiding die er niet echt een was en vervolgens helemaal door mij te dumpen. Ook al kleedde hij dat zo in dat hij meende het onschuldig lammetje te kunnen blijven, het oh zo bezorgde psychiatertje...
Zeker hij was bezorgd maar dan alleen om zijn ego en hoe hij toch de schijn kon blijven wekken alles volgens het boekje te hebben gedaan...  Hij schoof zich erg genoeg naar mij toe naar voor als het slachtoffertje... en zijn verplicht 'zorgen dat de begeleiding kon doorlopen' was ook één leugen... omdat hij loog over het zogenaamd overleg met een collega en ik in maanden geen hulp zou gekregen hebben, tenzij ik een voor mij onmogelijk verplaatsing zou maken... Hypocriet was het... en gelukkig kwam ik erachter hoe hij zelfs die collega beloog... van die collega zelf...!

Maar goed, die man bestaat stilaan niet meer voor me, de vorige psychiater, ik merk hoe de pijn van zijn onverantwoorde gedrag is afgenomen en dat dank ik vooral aan het adembenemende verschil met mijn huidige psychiater. Die man is op alle vlakken het tegendeel van de vorige....

Ik voel veel, ik merk veel, voel veel aan. Te vaak werd dit afgedaan als belachelijk, ingebeeld, overdreven... Nu... ik weet ondertussen wel beter. Ik heb het goed gevoeld... en geloofde die kinderlijke snoeshaan van een vorige psychiater meer dan mijn eigen gevoel, aanvoelen en opmerken.

Dat voelen, merken is er nog steeds... en daardoor is er zulk vertrouwen, dat hele voorbije jaar in mijn huidige psychiater... zelfs op dagen dat de angst dat ik me zou vergissen me in een soort comateuze toestand deed belanden... onderliggend bleef het vertrouwen voelbaar...
Ik moet zelden aan hem vragen of hij het begrijpt... omdat ik voel dat hij veel begrijpt en inzicht, doorzicht heeft. Iets wat bij die vorige voor mijn gevoel zo goed als afwezig was.
De vorige sprak wel woorden die deze schijn zouden moeten opwekken... maar ze waren niet oprecht, niet doorvoeld... dat kon je merken en voelen aan zoveel...
Toen er iets duidelijk niet klopte... kwam aan het licht hoe hij op zulke momenten reageerde... met 'macht' en het 'misbruik' ervan... de macht van een psychiater die niet eerlijk is... hij zei nadat hij zijn eigen regel doorbrak en ik dat bevroeg dat ik nu echt 'té wantrouwig was'...
Dat zal ik nooit vergeten... een duidelijker bewijs van hoe leugenachtig zijn zogenaamde begrijpen en doorzicht was, kon hij me toen niet geven... wààr hij mee werkelijk mee bezig was evenmin. Die man was bezig met zijn eigen ego...en niet met het begeleiden van mij, zijn patiënte... !!!!

Vergeten zal ik het niet helemaal... maar hem ben ik wel bezig te vergeten... die man vervaagt... wordt herleid tot wat hij is als de psychiater die hij beweerde te zijn... géén psychiater... nooit écht geweest voor mij... dàt werd en wordt me met iedere sessie bij mijn huidige psychiater steeds duidelijker.
Ik kan aannemen dat hij (de vorige psychiater dus) voor bepaalde anderen goed is... als die anderen aan bepaalde verwachtingen voldoen. Die bepaalde verwachtingen zijn... zijn ijdelheid kunnen strelen... zijn zelfbeeldje blinkend houden als een gouden bol in de zon.
Ook voor die patiënten die een half of heel betuttelende houding behoeven, maar ik word daar ziek van, ze mogen mijn leven niet overnemen.
Mijn huidige psychiater doet dat niet. In heel dat jaar niet één keer. Ik voel me naar mijn waarde geschat, gerespecteerd én ernstig genomen. En toch voel ik bij mijn huidige psychiater meer zorg én aandacht op dit éne jaar al dan in die acht jaar bij de vorige psychiater...!!!!!!
Ik merk evenmin angst voor sommige zaken die ik vertel... bij de vorige wel... daar werd ik zelf angstig van.... Een psychiater die bang voor je is, voor wat je vertelt, voor wat je voelt... het is niet gezond...!

Er is weer een priempje licht... een glinstertje hoop dat ik kan helen, het verdriet dat zich opgestapeld heeft en genegeerd en doodgezwegen werd door de vorige psychiater, werd door mijn huidige psychiater vrij vlug opgemerkt. Het inzicht én de zorgzaamheid en omzichtigheid waarmee hij dit alles behandeld, schept veiligheid, die veiligheid die ik nooit heb gekregen bij de vorige psychiater. Zo erg werd wat gaande was door de vorige ontkend dat ik blijkbaar niet anders kon dan meegaan in wat hij bedong, doen alsof er niets aan de hand was... dat er niets aan gedaan kon worden... In heel mijn leven is mij nog nooit in die mate overkomen wat mij bij die vorige overkwam... dat alle gevoel doodging en ik erbij. Nooit heb ik wat dan ook verdrongen... nu werd ik er met stille dwang daartoe gedwongen... door diens houding. De beïnvloeding. Huiveringwekkend is het. Het enige ter verontschuldiging? Dat hij niet beter weet en wist....
Ik voel geen woede meer naar hem toe, geen haat, slechts medelijden....
Jammer dat ik hem zo lang mijn vertrouwen schonk want dat was hij echt niet waard, integendeel.

Na de sessie bij mijn huidige psychiater deze week kreeg ik weer hoop, kreeg ik weer iets van geloof dat ik er kan komen... dat ik opnieuw leven zal voelen. Het verdriet dat angstaanjagende dimensies heeft aangenomen, kan behandeld worden, zal behandeld worden. Ja, het is iets angstaanjagends geworden. Maar dàt en ikzelf zijn in veilige handen.