Mijn naam is Loreanne, afgekort 'Lore'. Die naam verschijnt onder mijn blogjes. Mijn bedoeling is mijn belevingen trachten te uiten. Als psychische zieke word je immers vaker de mond gesnoerd dan als de fysisch zieke mens. Loreanne
LEVEN MET EEN BORDERLINE PERSOONLIJKHEIDSSTOORNIS, Josephine Giesen-Bloo
BORDERLINE PERSOONLIJKHEIDSSTOORNIS, een praktische gids voor behandeling, Roy Krawitz, Christine Watson
GROOTSE PATIENTEN, KLEINE THERAPEUTEN. Narcisme en Psychotherapie, Mark Kinet, Luc Moyson
ROSALIE NIEMAND, Elisabeth Marain
HET MOET ERUIT, Marie Cardinal
ONTSPOORD, Ria van de Ven
DE UREN, Michael Cunningham
BORDERLINE STOORNIS. Crises in hechten en onthechten, E. Van Meekeren
BORDERLINE HULPBOEK. Zelf leren omgaan met, Jaap Spaans en E.Van Meekeren
WAT BORDERLINE MET JE DOET, Arthur Hegger
BOEKEN
BORDERLINE PERSOONLIJKHEIDSSTOORNIS. Handleiding voor training en therapie', M.Linehan
VER HEEN, P.C. Kuiper
MORGEN BEN IK EEN LEEUW. Hoe ik mijn schizofrenie overwon.', Arnhild Lauveng
DE STILTE VOORBIJ. Mijn weg terug.', Nancy Venable Raine
ALS LIEFDE IS PIJN DOET EN JE WEET NIET WAAROM, Dr.Susan Forward en Joan Torres
DILEMMA'S IN DE PSYCHIATRISCHE PRAKTIJK, Kaasenbrood, Kuipers, van der Werf.
De lijst boeken die ik vermeldde, gaan uiteraard niet allemaal over borderline persoonlijkheidsstoornis. Het zijn boeken die me om één of andere reden steun boden al was het door de (h)erkenning van bepaalde gevoelens, gedachten, bedenkingen. Er zijn boeken bij die me een beter inzicht gaven in wat tijdens mijn huwelijk speelde ('Als liefde pijn doet en je weet niet waarom') of over het verworpen worden door die je lief zijn. ('Ontspoord')
Niets van deze teksten mag zonder toestemming van de auteur gebruikt worden.
over depressie en persoonlijkheidsstoornis
10-06-2011
136. Achter dat masker...
Toen mijn ex me tijdens ons huwelijk zowat doodgepest had, toen ik zo murw was van zijn voortdurende spot en krenkingen, moe van zijn gebrul en doodsbedreigingen... toen ik op instorten stond... (en hij misschien voelde hoe heet de grond onder zijn voeten werd) kreeg ik een kaartje van hem voor mijn 'verjaardag'... en daarop stonden de woorden die nu nog steeds mijn maag doen draaien, door de ongelofelijke schijnheiligheid erachter (nog erger, ik denk dat hij zelf vertederd was door zijn eigen ziekelijke want gelegenheidsopgebroede goedheid) Je kent ze wel hé, de mishandelaars, de despoten en massamoordenaars die veranderen in poeslieve mannekes die je zo 50 euro zou geven... zo zielig lijken ze wel. Net als de priesters en bisschoppen, oompjes, vaderkes en neven die kinderen misbruiken en erna de heilige bimbam gaan uithangen. Ik hoef zeker niet nog méér voorbeelden te geven... Gelukkig heb ik nog niet gegeten... Het is een slag, een harde slag in het gelaat en op het leven, hart van de slachtoffers. En het doet mijn maag keren.
Mijn persoonlijke tiran dus, mijn echtgenoot schreef na elf jaar terreur op het kaartje voor mijn verjaardag dat 'hij en onze kindjes alles zouden doen om mij 'beter' te maken, om me gelukkig te maken'... Tjonge... wat een schijnheilige sukkelaar... De zot. Onze kindjes maakten me gelukkig... Ik was van mezelf ook altijd, ondanks mijn jeugd gelukkig geweest, de levensvreugde was nooit uit me weggeweest... tot hij met me klaar was....! !!!! Wilde hij me heus gelukkig zien? Dan had hij destijds en erna simpelweg moeten stoppen me te kwellen, te terroriseren, te bespotten, te mishandelen, psychische en fysisch, te kleineren, ... te;.. te... Dan HERVOND ik zonder enige moeite mijn oude levensvreugde... maar dàt deed hij niet. Mijn geluk was de gefrustreerde zoutzak een doorn in de ogen. De barmhartige samaritaan uithangen terwijl hij een duivel bleef... ook na dat kaartje. Jaren, de meeste jaren van mijn leven. Het volstond niet dat hij tijdens ons huwelijk een ware terreur uitoefende... , hij beloofde me nadat ik hem ontvlucht was dat 'hij mij het leven zuur zou maken tot ik eraan kapot ging'. Zijn woorden toen... met getuigen erbij... De gek.
Toen ik hem een maand of wat later dan dat hypocriete kaartje ontvluchtte samen met onze kinderen, kwam de duivel als vanzelf weer tevoorschijn als wisselde hij wel voortdurend af met het makke schaap, het zielige manneke... dat zo kon beginnen huilen en op mijn steun wilde rekenen om al het leed dat al die gerechtsdienaars hem aandeden.... :cry: Wie van ons twee werkelijk 'gestoord' was... mijn omgeving wist het... en ik ook...!
Die duivel wordt nu wellicht in toom gehouden door een vriendin die hem een rake vuistslag zou verkopen als hij één keer zou wagen haar zo te behandelen als hij met mij gedaan heeft, dààr ben ik zeker van...! Zij weet (gelukkig) alleen wat hij haar vertelt... Maar ik zie wat ik zie... en weet wat ik weet... herinneringen die nooit verdwijnen... zullen ook niet verdwijnen, ook niet toen dat ooit zo wrede, sadistische gelaat, slappe wangen kreeg en die smartelijke, zielige blik... alsof hij alle ellende van de wereld over zich heen kreeg. Zo is zijn mensenhaat dus veranderd in zelfmedelijden. De sukkelaar.
Geen enkele trek op dat slappe gelaat komt echt en puur over... Zelfs nu niet. Van sommige mensen hun gelaat kan je aflezen wie en hoe ze zijn...Ik weet niet of anderen het zien maar ik huiver ervan... en walg van die kwal.
Je zou voor minder door het lint gaan als je moet horen hoe die man hetzelfde doet als toen. Hij haalde weer al zijn vermeende goedhartigheid boven. Hij durfde zich opnieuw permitteren god de vader te spelen, de vent die mijn leven tot een hel maakte tijdens en nà ons huwelijk, zei herhaaldelijk tot zijn kindertjes 'zou je het niet eens goed maken met je moeder'.... Walgen doe ik ervan... walgen zo walgen... omdat ik die man doorzie... zo doorzie... en ik hoef geen liefdadigheid van iemand die mij ooit zo kwelde, iemand die ooit ieder licht in mijn ogen wilde breken. Ik weet ook dat hij maar al te graag wenste dat zijn hypocriete wens niet uitkwam...! Dat merk ik nu aan zoveel...!
Hij moest en zou mijn innerlijk geluk verwoesten... en waarom? Omdat hij er met zijn oeverloze onvrede zelf niet bijkon? Hij wilde niet eens dat ik het met hem deelde. Het enige dat hij wou, was mij breken, mijn wil, levenslust, alles... een willoos instrument in zijn handen, een slaaf, een boksbal. Hij wenste zich geen liefdevolle echtgenote die hij trouw beloofde, want hij was niet trouw... Hij schermde met die trouwgeloften toen ik hem, de geflipte despoot ontvluchtte.
Ik was een man gehuwd, een mysogyn, een man met een masker... een man die slechts vrolijk kon zijn onder invloed van liters bier. Eenmaal gehuwd ontpopte hij zich in een tiran van het ergste soort... OOK naar zijn kinderen toe. Maar dàt zijn ze gelukkig (voor ze) vergeten...
Die vlaag van zijn vermeende ongelofelijke goedheid is weerzinwekkend... en ik weet wat ze beoogt. Radjes draaien voor hun ogen. Gelooft hij het zelf? Dàn is hij nog gestoorder dan ik dacht.
De goede vader spelen... de milde man, de mishandelaar die in zijn oude dagen de lieve, o zo goedhartige en vergevingsgezinde heilige gaat spelen? Ik walg zo erg dat ik hier weg moet. Vlug dit tekstje besluiten..
