Die briefomslag in mijn brievenbus hield toch goed nieuws in... Tegelijkertijd brengt het me behoorlijk van streek. Op dat ene element is het goed nieuws, ik word minder speelbal van een vorm van willekeur in wetgeving. Langs de andere zijde zal ik allerhande stappen moeten ondernemen en vermoedelijk ook instanties op de hoogte moeten stellen met opnieuw de angst dat ze fouten zullen maken. Met bijzonder nadelige gevolgen voor mij die ik niet eens kan vermijden zoveel is me na soortgelijke ervaringen wel duidelijk geworden.
Je wordt op dat vlak vaak zo moegetergd dat je het opgeeft... of niet langer vraagt naar die voorzieningen waar je recht op hebt. Ik ben gisteren tijdens de avonduren toen de paniek bij dit besef opdook, gestopt met denken, ik duwde ook dit heel erg van me weg en probeer me voor te houden dat ik moet afwachten tot de volledige uitslag is toegekomen.

Ik tol zowat van angst en zorgen want ook al worden dingen 'geregeld' toch blijf je afhankelijk van de goodwill of willekeur van mensen binnen instanties én of ze al dan niet fouten maken. Ik weet bvb niet of ze me zaken zullen laten terugbetalen en welke voordelen ik niet meer zal kunnen genieten. Dat zij mij jaren lieten aanmodderen en de zaken waar ik wettelijk recht op had onthielden, vergeten ze dan voor het gemak.
Ik had de pech dat degene die mijn dossier beheerde het niet zo nauw nam met mijn rechten. Ergens voelt het als dat hij misbruik maakte van de toestand waarin ik verkeerde en van die andere mensen die aan een depressie lijden. Je vindt immers amper energie  om voortdurend tegen een soort van overmacht te vechten en je bent evenmin alert genoeg om te zien wàt er gebeurt en wat niet...
Bovendien kon ik bij de weinige keren dàt ik zoiets zag niet voor mezelf opkomen omdat hij me behandelde als een onmondig kind, me op kleinerende toon het zwijgen oplegde, liet voelen dàt hij en hij alleen de macht had. Na telkens zo'n ervaring was ik bijna een week ziek van ellende, ware doodsgedachten ook. 
Na jaren kreeg ik een nieuwe dossierbeheerder. Pas toen merkte ik het verschil. Die manier van werken van ze... heeft bijgedragen in het zieker worden... omdat je in een situatie beland die veel weg heeft van een soort onderdrukking. En mensen onderdrukken is zoals je wel weet niet zo gezond en zeker niet bevorderlijk voor het genezen of in mijn geval milderen van depressies. In die zin ben ik blij dat er op dat vlak mogelijk verbetering zal optreden...